ایمان گرانبهای خود را حفظ کنیم!‏

‏«بآ‌نانیکه ایمان گرانبها را بمساوئ ما یافته‌اند.‏» —‏ ۲پطرس ۱:‏۱‏.‏

۱.‏ عیسی چه مطلبی را به رسولان خود گوشزد کرد و پطرس با تکبر در جواب عیسی چه گفت؟‏

عیسی در شب پیش از مرگش گفت که همهٔ رسولانش او را ترک می‌کنند.‏ پطرس که یکی از آن رسولان بود،‏ برگشت و با تکبر گفت:‏ «هرگاه همه دربارهٔ تو لغزش خورند من هرگز نخورم!‏» (‏متی ۲۶:‏۳۳‏)‏ اما عیسی می‌دانست که او نیز لغزش خواهد خورد.‏ به همین دلیل در آن موقع به پطرس گفت:‏ «من برای تو دعا کردم تا ایمانت تلف نشود و هنگامیکه تو بازگشت کنی برادران خود را استوار نما.‏»—‏لوقا ۲۲:‏۳۲‏.‏

۲.‏ با وجود اطمینان بیش از حد پطرس به خود،‏ کدام عمل وی نشانگر ضعف ایمانش بود؟‏

^۲ در همان شب،‏ پطرس که بیش از حد به ایمان خود اطمینان داشت،‏ عیسی را انکار کرد.‏ پطرس سه بار منکر شده،‏ گفت اصلاً مسیح را نمی‌شناسد!‏ (‏متی ۲۶:‏۶۹-‏۷۵‏)‏ وقتی پطرس ‹بازگشت کرد،‏› می‌بایست حرف آقایش که فرموده بود،‏ «برادران خود را استوار نما،‏» بخوبی برایش تداعی شده باشد.‏ این تذکر تأثیر فراوانی بر مابقی زندگی پطرس گذاشت و دو رساله‌ای که بدست وی نوشته شده است و در مجموعهٔ کتاب مقدس محفوظ می‌باشد،‏ نمایانگر این واقعیت است.‏

چرا پطرس این دو رساله را نوشت

۳.‏ علت اینکه پطرس رسالهٔ اول خود را نوشت چه بود؟‏

^۳ تقریباً ۳۰ سال بعد از مرگ عیسی،‏ پطرس رسالهٔ اول خویش را خطاب به برادران خود در پَنْطُس،‏ غَلاطِیّه،‏ کَپَّدُکِیا،‏ آسیا و بَطینیا نوشت،‏ نواحیی که شمال و غرب ترکیهٔ امروزی را تشکیل می‌دهند.‏ (‏۱پطرس ۱:‏۱‏)‏ عده‌ای از یهودیانی که احتمالاً در پَنطیکاست سال ۳۳ د.‏م.‏ به مسیحیت گرویده بودند،‏ بدون تردید از جملهٔ کسانی بودند که پطرس رسالهٔ خود را به ایشان نوشت.‏ (‏اعمال ۲:‏۱،‏ ۷-‏۹‏)‏ بسیاری از آنان نیز افراد ملل بیگانه بودند که تحت سختی‌ها و آزمایشات آتش‌گونه‌ای که از سوی مخالفین بر ایشان عارض گردیده بود،‏ قرار داشتند.‏ (‏۱پطرس ۱:‏۶،‏ ۷؛‏ ۲:‏۱۲،‏ ۱۹،‏ ۲۰؛‏ ۳:‏۱۳-‏۱۷؛‏ ۴:‏۱۲-‏۱۴‏)‏ از این جهت بود که پطرس این مطالب را برای آن برادران نوشت تا ایشان را تشویق کند.‏ هدف پطرس این بود که به برادران خود کمک کند تا بتوانند «انجام ایمان خود یعنی نجات جان خویشرا» بیابند.‏ بنابراین،‏ در خاتمهٔ تذکر خود ایشان را ترغیب کرد:‏ «پس به ایمان استوار شده با [ابلیس] مقاومت کنید.‏»—‏۱پطرس ۱:‏۹؛‏ ۵:‏۸-‏۱۰‏.‏

۴.‏ چرا پطرس رسالهٔ دوم را نوشت؟‏

^۴ سپس پطرس رسالهٔ دومی به آن مسیحیان نوشت.‏ (‏۲پطرس ۳:‏۱‏)‏ چرا؟‏ زیرا خطر بزرگتری آنان را تهدید می‌کرد.‏ افرادی با طرز فکر غیراخلاقی خود سعی داشتند رفتار فاسد و آلودهٔ خود را در میان مؤمنین ترویج نموده،‏ عده‌ای را گمراه کنند!‏ (‏۲پطرس ۲:‏۱-‏۳‏)‏ پطرس در مورد مستهزئین نیز هشدار داد.‏ او در نخستین رسالهٔ خود نوشته بود که «انتهای همه چیز نزدیک است» و اکنون از قرار معلوم عده‌ای چنین عقیده‌ای را به باد تمسخر گرفته بودند.‏ (‏۱پطرس ۴:‏۷؛‏ ۲پطرس ۳:‏۳،‏ ۴‏)‏ حال بگذار رسالهٔ دوم پطرس را مطالعه نماییم و ببینیم چگونه آن برادران را تقویت کرد تا در ایمان استوار بمانند.‏ در این مقاله به بررسی رسالهٔ دوم پطرس باب اول خواهیم پرداخت.‏

مقصود از نوشتن باب اول

۵.‏ چگونه پطرس خوانندگان رسالهٔ خود را برای بحث در مورد مشکلات آماده می‌سازد؟‏

^۵ پطرس بلافاصله به مشکلات جدی اشاره نمی‌کند.‏ در عوض،‏ او با ایجاد قدردانی در خوانندگان رساله‌اش از آنچه که به هنگام مسیحی شدن دریافت کرده‌اند،‏ راه را برای بحث در مورد این مشکلات هموار می‌سازد.‏ پطرس وعده‌های عالی خدا و نیز معتمد بودن نبوتهای کتاب مقدس را به آنان یادآور می‌شود و این کار را با تعریف رؤیای تغییر هیئت عیسی یعنی رؤیای مسیح در اقتدار ملکوتی که شخصاً شاهد آن بود انجام می‌دهد.‏—‏متی ۱۷:‏۱-‏۸؛‏ ۲پطرس ۱:‏۳،‏ ۴،‏ ۱۱،‏ ۱۶-‏۲۱‏.‏

۶،‏ ۷.‏ الف)‏ چه درسی می‌توانیم از مقدمهٔ رسالهٔ پطرس بیاموزیم؟‏ ب)‏ در صورتی که دیگران را نصیحت می‌کنیم،‏ ذکر چه مطلبی ممکن است گاهی اوقات مفید باشد؟‏

^۶ آیا می‌توانیم درسی از مقدمهٔ رسالهٔ پطرس بیاموزیم؟‏ اگر ابتدا با افراد ویژگی‌هایی از امید پرشکوه ملکوت را که همگی برای آن بسیار ارزش قائل هستیم مرور کنیم،‏ آیا آنوقت نصیحتمان بیشتر مورد قبول واقع نمی‌شود؟‏ در مورد تعریف تجربیات شخصی خودمان چطور؟‏ بعد از مرگ عیسی،‏ احتمالاً پطرس اغلب رؤیای مسیح را در جلال ملکوتی برای دیگران نقل می‌کرد.‏—‏متی ۱۷:‏۹‏.‏

^۷ همچنین به خاطر داشته باش،‏ به احتمال خیلی زیاد زمانی که پطرس رسالهٔ دوم خود را می‌نوشت انجیل متی و رسالهٔ پولس رسول به غلاطیان کاملاً تکثیر و انتشار یافته بود.‏ بنابراین قصورات بشری و همینطور شرح ایمان پطرس احتمالاً بر هم‌عصرانش بخوبی معلوم بود.‏ (‏متی ۱۶:‏۲۱-‏۲۳؛‏ غلاطیان ۲:‏۱۱-‏۱۴‏)‏ معهذا،‏ این مسئله آزادی بیان پطرس را از او نگرفت.‏ در واقع،‏ ممکن است این موضوع رسالهٔ او را برای کسانی که از ضعفهای خود آگاه بودند گیراتر کرده باشد.‏ بنابراین،‏ اگر در هنگام یاری به کسانی که دارای مشکلاتی هستند،‏ اقرار کنیم که ما خود نیز مستعد به خطا هستیم،‏ آنوقت آیا فکر نمی‌کنی کمک‌مان مؤثرتر باشد؟‏—‏رومیان ۳:‏۲۳؛‏ غلاطیان ۶:‏۱‏.‏

تهنیتی که قوت قلب می‌بخشد

۸.‏ ظاهراً پطرس از «ایمان» به چه معنی استفاده می‌کند؟‏

^۸ حال به تهنیت و سلام پطرس توجه کن.‏ او بلافاصله به موضوع ایمان می‌پردازد و به خوانندگان رساله‌اش اشاره نموده،‏ می‌گوید:‏ «بآ‌نانیکه ایمان گرانبها را بمساوئ ما یافته‌اند.‏» (‏۲پطرس ۱:‏۱‏)‏ در اینجا،‏ عبارت «ایمان» احتمالاً به معنای «عقیده‌ای استوار» می‌باشد و به مجموعهٔ عقاید یا تعالیم مسیحی که گاهی در کتاب مقدس «راستی» یا حقیقت نامیده شده است اشاره دارد.‏ (‏غلاطیان ۵:‏۷؛‏ ۲پطرس ۲:‏۲؛‏ ۲یوحنا ۱‏)‏ کلمهٔ «ایمان،‏» در اکثر موارد به این معنی استفاده شده است تا به معنی عمومی اعتماد یا اطمینان به شخصی یا چیزی.‏—‏اعمال ۶:‏۷؛‏ ۲قرنتیان ۱۳:‏۵؛‏ غلاطیان ۶:‏۱۰؛‏ افسسیان ۴:‏۵؛‏ یهودا ۳‏.‏

۹.‏ چرا می‌بایست تهنیت پطرس بخصوص به دل ملل بیگانه نشسته باشد؟‏

^۹ تهنیت پطرس باید بخصوص به دل خوانندگان از میان ملل بیگانه نشسته باشد.‏ یهودیان نه فقط به ملل بیگانه بی‌اعتنایی می‌کردند بلکه حتی از آنان کراهت داشتند و در میان یهودیانی که مسیحیت را پذیرفته بودند هنوز نسبت به ملل بیگانه تعصب وجود داشت.‏ (‏لوقا ۱۰:‏۲۹-‏۳۷؛‏ یوحنا ۴:‏۹؛‏ اعمال ۱۰:‏۲۸‏)‏ با وجود این،‏ پطرس که اصلاً یهودی و یکی از رسولان عیسی مسیح بود،‏ گفت که خوانندگان رساله‌اش—‏یهودیان و ملل بیگانه—‏همان ایمان پطرس را داشتند و از امتیاز مساوی با وی برخوردار بودند.‏

۱۰.‏ چه درسی می‌توانیم از تهنیت پطرس بیاموزیم؟‏

^۱۰ دربارهٔ درس آموزنده‌ای که تهنیت پطرس به ما در این روزگار می‌دهد فکر کن.‏ خدا منصف است؛‏ او به یک نژاد یا ملیت بیش از نژاد و ملیت دیگری لطف نمی‌کند.‏ (‏اعمال ۱۰:‏۳۴،‏ ۳۵؛‏ ۱۱:‏۱،‏ ۱۷؛‏ ۱۵:‏۳-‏۹‏)‏ همانطور که خود عیسی تعلیم می‌داد،‏ همهٔ مسیحیان با یکدیگر برادر هستند و هیچ کس از ما نباید احساس برتری کند.‏ بعلاوه،‏ تهنیت پطرس بر این مسئله تأکید دارد که ما حقیقتاً یک برادری جهانی را تشکیل می‌دهیم که «بمساوئ» پطرس و دیگر رسولان از امتیاز ایمان برخورداریم.‏—‏متی ۲۳:‏۸؛‏ ۱پطرس ۵:‏۹‏.‏

معرفت و وعده‌های خدا

۱۱.‏ بعد از تهنیت،‏ پطرس بر کدام چیزهای مهم و حیاتی تأکید می‌کند؟‏

^۱۱ پطرس پس از تهنیت و سلام می‌نویسد:‏ «فیض و سلامتی .‏ .‏ .‏ بر شما افزون باد.‏» چگونه فیض و همچنین سلامتی یا صلح بر ما افزون می‌گردد؟‏ پطرس بیان می‌کند:‏ «در معرفت خدا و خداوند ما عیسی.‏» سپس،‏ پطرس می‌افزاید:‏ «قوّت الٓهیهٔ او همهٔ چیزهائیرا که برای حیات و دینداری لازم است بما عنایت فرموده است.‏» لیکن چگونه می‌توانیم این چیزهای پراهمیت و حیاتی را دریافت کنیم؟‏ «بمعرفت او که ما را بجلال و فضیلت خود دعوت نموده [است].‏» به این صورت،‏ پطرس دو بار تأکید می‌نماید که داشتن معرفت و شناخت دقیق از خدا و پسر او امری ضروری و واجب است.‏—‏۲پطرس ۱:‏۲،‏ ۳؛‏ یوحنا ۱۷:‏۳‏.‏

۱۲.‏ الف)‏ چرا پطرس بر اهمیت معرفت دقیق تأکید می‌کند؟‏ ب)‏ برای برخورداری از وعده‌های خدا ابتدا چه باید بکنیم؟‏

^۱۲ «معلّمان کَذَبَه» که پطرس در باب دوم دربارهٔ آنان به ما اخطار می‌دهد،‏ «بسخنان جعلی» مسیحیان را گمراه می‌کنند.‏ آنان به این طریق سعی می‌کنند مسیحیان را اغوا نموده تا مجدداً به رفتار غیراخلاقی روی آورند،‏ همان رفتاری که از آن رها شده بودند.‏ شخصی که «بمعرفت .‏ .‏ .‏ عیسی مسیح» نجات یافته است چناچه مجدداً بدین صورت گمراه شود عاقبتی فاجعه‌آمیز در انتظارش می‌باشد.‏ (‏۲پطرس ۲:‏۱-‏۳،‏ ۲۰‏)‏ از ظاهر قضیه چنین پیداست که پطرس قصد داشت بعداً به بحث در مورد این مشکل بپردازد،‏ از این رو،‏ از همان آغاز رسالهٔ خود بر نقش معرفت دقیق در حفظ وجهه و موقعیت پاک نزد خدا،‏ تأکید کرد.‏ پطرس می‌گوید که خدا «وعده‌های بینهایت عظیم و گرانبها بما داده .‏ .‏ .‏ تا شما باینها شریک طبیعت الهی گردید.‏» معهذا پطرس توضیح می‌دهد،‏ برای برخورداری از این وعده‌ها که بخشی لازم و اساسی از ایمان ما می‌باشد،‏ باید ابتدا ‹از فسادیکه از شهوت در جهان است خلاصی یابیم.‏›—‏۲پطرس ۱:‏۴‏.‏

۱۳.‏ مسیحیان مسح‌شده و «گوسفندان دیگر» مصمم به حفظ چه چیزی هستند؟‏

^۱۳ نظر تو راجع به وعده‌های خدا چیست؟‏ آیا تو هم از دید باقیماندهٔ مسیحیان مسح‌شده،‏ به وعده‌های خدا می‌نگری؟‏ در سال ۱۹۹۱،‏ فردریک فرانز،‏ رئیس وقت انجمن برج دیده‌بانی که بیش از ۷۵ سال در خدمت تمام‌وقت بود،‏ احساس کسانی را که امید حکمرانی با مسیح را دارند به طور خلاصه اینطور بیان کرد:‏ «ما تا این ساعت پابرجا مانده‌ایم و پابرجا خواهیم ماند تا خدا حقانیت خودش را در مورد ‹وعده‌های بینهایت عظیم و گرانبهای› خود ثابت کند.‏» برادر فرانز به وعدهٔ خدا در مورد رستاخیز آسمانی اطمینان کامل داشت و تا هنگام وفات خود در سن ۹۹ سالگی،‏ پابرجا ماند و ایمان خود را حفظ کرد.‏ (‏۱قرنتیان ۱۵:‏۴۲-‏۴۴؛‏ فیلپیان ۳:‏۱۳،‏ ۱۴؛‏ ۲تیموتاؤس ۲:‏۱۰-‏۱۲‏)‏ به همین شکل،‏ چند میلیون نفر دیگر نیز هستند که ایمان خود را حفظ کرده‌اند و همواره وعدهٔ خدا را در مورد بهشتی زمینی که در آن انسانها تا ابد در سعادت زندگی خواهند کرد،‏ در مد نظر خود نگاه می‌دارند.‏ آیا تو نیز یکی از این افراد هستی؟‏—‏لوقا ۲۳:‏۴۳؛‏ ۲پطرس ۳:‏۱۳؛‏ مکاشفه ۲۱:‏۳،‏ ۴‏.‏

واکنش در برابر وعده‌های خدا

۱۴.‏ پطرس به چه دلیل از فضیلت به عنوان اولین خصوصیتی نام می‌برد که باید بر ایمان افزوده شود؟‏

^۱۴ آیا از خدا به دلیل وعده‌هایی که داده است سپاسگزار هستیم؟‏ در آن صورت،‏ پطرس ما را ترغیب می‌کند قدردانی خود را ابراز کنیم.‏ «و بهمین جهة،‏» (‏از آنجایی که خدا وعده‌های بسیار گرانبهایی به ما داده است)‏،‏ باید واقعاً سعی و همت نموده،‏ کاری انجام دهیم.‏ ما نباید صرفاً به اینکه در ایمان بوده و یا با حقایق کتاب مقدس آشنا هستیم،‏ قانع باشیم.‏ این به تنهایی بسنده نمی‌کند!‏ احتمالاً در روزگار پطرس،‏ در جماعتها عده‌ای بودند که در باب ایمان سخن فراوان می‌گفتند لیکن مرتکب اعمال غیراخلاقی می‌شدند.‏ رفتار ایشان می‌بایست مبنی بر فضیلت می‌بود،‏ از این جهت پطرس اصرار می‌ورزد:‏ «در ایمان خود فضیلت پیدا نمائید.‏»—‏۲پطرس ۱:‏۵؛‏ یعقوب ۲:‏۱۴-‏۱۷‏.‏

۱۵.‏ الف)‏ چرا می‌توان بعد از فضیلت،‏ از علم یا معرفت به عنوان خصوصیتی نام برد که باید بر ایمان افزوده شود؟‏ ب)‏ داشتن چه خصوصیات دیگری ما را در حفظ ایمان یاری می‌کند؟‏

^۱۵ پطرس بعد از ذکر فضیلت از شش خصوصیت دیگر نام می‌برد که باید پیدا نماییم یعنی به ایمان خود بیفزاییم.‏ چنانچه قرار باشد ‹در ایمان استوار باشیم،‏› تک تک این خصوصیات ضروری می‌باشند.‏ (‏۱قرنتیان ۱۶:‏۱۳‏)‏ از آنجایی که مرتدان ‹کتب را تحریف میکردند› و با «ضیافتهای محبّتانهٔ خود» تعالیم گمراه‌کننده را اشاعه می‌دادند،‏ پطرس علم و معرفت را در شمار ضروریات محسوب داشته،‏ می‌گوید:‏ «در فضیلت علم [را پیدا نمائید].‏» پطرس ادامه می‌دهد و می‌گوید:‏ «در علم عفّت [پرهیزکاری]،‏ و در عفّت صبر،‏ و در صبر دینداری،‏ و در دینداری محبّت برادران،‏ و در محبّت برادران محبّترا [بیفزایید].‏»—‏۲پطرس ۱:‏۵-‏۷؛‏ ۲:‏۱۲،‏ ۱۳؛‏ ۳:‏۱۶‏.‏

۱۶.‏ نتیجهٔ افزودن خصوصیاتی که پطرس از آنها نام می‌برد بر ایمان چه خواهد بود و نتیجهٔ نیفزودن آنها چه خواهد بود؟‏

^۱۶ نتیجهٔ افزودن این هفت خصوصیت بر ایمانمان چه خواهد بود؟‏ پطرس می‌گوید:‏ «هرگاه اینها در شما یافت شود و بیفزاید شما را نمیگذارد که در معرفت [‏دقیق‏] خداوند ما عیسی مسیح کاهل یا بی‌ثمر بوده باشید.‏» (‏۲پطرس ۱:‏۸‏)‏ از سوی دیگر،‏ پطرس می‌گوید:‏ «هر که اینها را ندارد کور و کوتاه‌نظر است و تطهیر گناهان گذشتهٔ خود را فراموش کرده است.‏» (‏۲پطرس ۱:‏۹‏)‏ توجه کن که در اینجا پطرس به جای استفاده از عبارات «شما» و «ما» از عبارت «هر که» استفاده می‌کند.‏ با وجود اینکه متأسفانه بعضی اشخاص کور،‏ فراموشکار و نامطهر هستند،‏ مهر پطرس مانع آن می‌شود که تلویحاً بگوید خوانندهٔ رساله‌اش چنین شخصی می‌باشد.‏—‏۲پطرس ۲:‏۲‏.‏

تقویت برادرانش

۱۷.‏ احتمالاً چه مسئله‌ای موجب شده است که پطرس از برادرانش با ملایمت درخواست کند «چنین» کنند؟‏

^۱۷ احتمالاً از آنجایی که پطرس می‌دانست بخصوص افراد جدید به آسانی گمراه می‌شوند،‏ با ملایمت و نرمی آنان را تشویق می‌کند:‏ «ای برادران،‏ بیشتر جدّ و جهد کنید تا دعوت و برگزیدگئ خود را ثابت نمائید زیرا اگر چنین کنید هرگز لغزش نخواهید خورد.‏» (‏۲پطرس ۱:‏۱۰؛‏ ۲:‏۱۸‏)‏ اگر مسیحیان مسح‌شده این هفت خصوصیت را به ایمان خود بیفزایند پاداش بزرگی دریافت خواهند کرد،‏ چنانکه پطرس می‌گوید:‏ «دخول در ملکوت جاودانئ خداوند و نجات‌دهندهٔ ما عیسی مسیح بشما بدولتمندی داده خواهد شد.‏» (‏۲پطرس ۱:‏۱۱‏)‏ «گوسفندان دیگر» نیز میراثی جاودانی در حیطهٔ زمینی ملکوت خدا دریافت خواهند کرد.‏—‏یوحنا ۱۰:‏۱۶؛‏ متی ۲۵:‏۳۳،‏ ۳۴‏.‏

۱۸.‏ چرا پطرس نمی‌خواهد از «پیوسته یاد دادن» به برادرانش غفلت بورزد؟‏

^۱۸ پطرس از صمیم دل آرزوی چنین پاداش بزرگی را برای برادران خود می‌کند.‏ به همین دلیل او می‌نویسد:‏ «لهذا از پیوسته یاد دادن شما از این امور غفلت نخواهم ورزید هر چند آنها را میدانید و در آن راستی .‏ .‏ .‏ استوار هستید.‏» (‏۲پطرس ۱:‏۱۲‏)‏ پطرس از کلمهٔ یونانی ستِریزو استفاده می‌کند که در اینجا «استوار» ترجمه شده است و پیش‌تر،‏ عیسی نیز در تذکر خود به پطرس از همین کلمه استفاده کرد و گفت:‏ «برادران خود را استوار نما.‏» (‏لوقا ۲۲:‏۳۲‏)‏ استفاده از این کلمه احتمالاً حاکی از آن است که پطرس هنوز تذکر قوی و جدیی را که سرورش به او داد به یاد دارد.‏ اکنون پطرس می‌گوید:‏ «لکن اینرا صواب میدانم مادامیکه در این خیمه [بدن انسانی] هستم شما را بیادآوری برانگیزانم چونکه میدانم که وقت بیرون کردن خیمهٔ من نزدیک است.‏»—‏۲پطرس ۱:‏۱۳،‏ ۱۴‏.‏

۱۹.‏ امروزه ما به چه کمکهایی احتیاج داریم؟‏

^۱۹ اگر چه پطرس از روی لطف می‌گوید که خوانندگان رساله‌اش ‹در حقیقت و راستی استوار هستند،‏› این مسئله را نیز تشخیص می‌دهد که امکان دارد ایمان آنان همچون کشتی شکسته شود.‏ (‏۱تیموتاؤس ۱:‏۱۹‏)‏ از آنجایی که پطرس از مرگ قریب‌الوقوع خود آگاه است برادران خود را تقویت می‌کند،‏ به این طریق که به مسائلی اشاره می‌کند تا بعداً برادرانش بتوانند آنها را به یاد آورده،‏ خود را از لحاظ روحانی قوی نگاه دارند.‏ (‏۲پطرس ۱:‏۱۵؛‏ ۳:‏۱۲،‏ ۱۳‏)‏ امروزه ما نیز به یادآوری‌های مداوم احتیاج داریم تا بتوانیم در ایمان استوار بمانیم.‏ فرقی نمی‌کند که چه کسی هستیم و یا چه مدتی در حقیقت بوده‌ایم،‏ اهمال و سهل‌انگاری در خواندن مرتب کتاب مقدس،‏ مطالعهٔ شخصی و شرکت در جلسات جماعت به هیچ وجه صحیح و جایز نیست.‏ عده‌ای برای عدم حضور در جلسات عذر و بهانه می‌آورند و می‌گویند که خیلی خسته هستند و یا جلسات تکراری هستند یا به طور مطلوبی برگزار نمی‌شوند،‏ اما پطرس می‌دانست چنانچه کسی از ما بیش از حد به خود اطمینان پیدا کند،‏ چقدر سریع می‌تواند ایمان خود را از دست بدهد.‏—‏مرقس ۱۴:‏۶۶-‏۷۲؛‏ ۱قرنتیان ۱۰:‏۱۲؛‏ عبرانیان ۱۰:‏۲۵‏.‏

اساس و پایه‌ای استوار برای ایمانمان

۲۰،‏ ۲۱.‏ چگونه رؤیای تغییر هیئت عیسی ایمان پطرس،‏ خوانندگان رسالهٔ او و همچنین ایمان ما را در این روزگار تقویت کرده است؟‏

^۲۰ آیا ایمان ما بر اساس افسانه‌هایی می‌باشد که به طور زیرکانه‌ای ساخته و پرداخته شده‌اند؟‏ پطرس با تأکید می‌گوید:‏ «زیرا که در پی افسانه‌های جعلی نرفتیم چون از قوّت و آمدن خداوند ما عیسی مسیح شما را اعلام دادیم،‏ بلکه کبریائئ او را دیده بودیم.‏» پطرس،‏ یعقوب و یوحنا شخصاً نزد عیسی حضور داشتند که ناگاه رؤیایی از وی در اقتدار ملکوتی مشاهده نمودند.‏ پطرس شرح می‌دهد:‏ «از خدای پدر اکرام و جلال یافت هنگامیکه آوازی از جلال کبریائی باو رسید که اینست پسر حبیب من که از وی خوشنودم.‏ و این آواز را ما زمانیکه با وی در کوه مقدّس بودیم شنیدیم که از آسمان آورده شد.‏»—‏۲پطرس ۱:‏۱۶-‏۱۸‏.‏

^۲۱ وقتی پطرس،‏ یعقوب و یوحنا آن رؤیا را مشاهده نمودند یقیناً ملکوت برای آنان واقعیت پیدا کرد!‏ پطرس می‌گوید:‏ «و کلام انبیاء را نیز محکمتر داریم که نیکو میکنید اگر در آن اهتمام کنید.‏» بلی،‏ امروزه ما نیز مانند خوانندگان رسالهٔ پطرس در آن زمان،‏ به دلیل بسیار قوی و محکمی باید به نبوتهای راجع به ملکوت خدا توجه نماییم.‏ لهذا به چه طریق باید توجه خود را به این نبوتها معطوف داریم؟‏ پطرس پاسخ می‌دهد:‏ «مثل چراغی درخشنده در مکان تاریک تا روز بشکافد و ستارهٔ صبح در دلهای شما طلوع کند.‏»—‏۲پطرس ۱:‏۱۹؛‏ دانیال ۷:‏۱۳،‏ ۱۴؛‏ اشعیا ۹:‏۶،‏ ۷‏.‏

۲۲.‏ الف)‏ دل ما باید آمادگی چه چیزی را داشته باشد؟‏ ب)‏ چگونه می‌توانیم به کلام نبوی توجه کنیم؟‏

^۲۲ بدون روشنایی کلام نبوی،‏ دل ما تاریک خواهد بود.‏ لیکن با توجه به آن،‏ دل مسیحیان مترصد و آمادهٔ شکافتن یا آغاز روز بوده است یعنی وقتی «ستارهٔ صبح،‏» عیسی مسیح،‏ در جلال ملکوتی برخیزد.‏ (‏مکاشفه ۲۲:‏۱۶‏)‏ امروز ما چگونه می‌توانیم به کلام نبوی توجه کنیم؟‏ با مطالعهٔ کتاب مقدس،‏ با مطالعهٔ نشریات خود و شرکت فعال در جلسات و همچنین به این طریق که ‹در این امور تأمّل نماییم و در اینها راسخ باشیم.‏› (‏۱تیموتاؤس ۴:‏۱۵‏)‏ چنانچه قرار است کلام نبوی همچون چراغ درخشنده‌ای در «مکان تاریک» (‏دلهای ما)‏ باشد،‏ باید اجازه دهیم عمیقاً بر ما تأثیر بگذارد—‏بر خواسته‌ها،‏ عواطف،‏ انگیزه‌ها و اهداف‌مان.‏ ما باید محصلین کتاب مقدس باشیم،‏ چرا که پطرس در خاتمهٔ باب اول می‌گوید:‏ «هیچ نبوّتِ کتاب از تفسیر خود نبّی نیست.‏ زیرا که نبوّت به ارادهٔ انسان هرگز آورده نشد بلکه مردمان بروح‌القدس مجذوب شده از جانب خدا سخن گفتند.‏»—‏۲پطرس ۱:‏۲۰،‏ ۲۱‏.‏

۲۳.‏ رسالهٔ دوم پطرس باب اول‏،‏ خوانندگان را برای چه مبحثی آماده کرده است؟‏

^۲۳ پطرس در اولین باب از رسالهٔ دوم خود ما را شدیداً بر می‌انگیزاند تا ایمان گرانبهایمان را حفظ نماییم.‏ اکنون ما آمادهٔ بررسی موضوعات بعدی می‌باشیم،‏ موضوعاتی که جدی هستند.‏ مقالهٔ بعدی به گفتگو در مورد باب دوم از رسالهٔ دوم پطرس خواهد پرداخت و در آن پطرس رسول مشکل نفوذ و تأثیرات غیراخلاقی در جماعات را مبحث خود قرار می‌دهد.‏

آیا به یاد می‌آوری؟‏

◻ چرا پطرس بر اهمیت معرفت دقیق تأکید می‌کند؟‏

◻ احتمالاً به چه دلیل از فضیلت به عنوان اولین خصوصیتی نام برده می‌شود که باید بر ایمان افزوده شود؟‏

◻ چرا پطرس نمی‌خواهد از پیوسته یاد دادن به برادران خود غفلت بورزد؟‏

◻ پطرس چه اساس قوی و استواری برای ایمان ما تهیه می‌کند؟‏