در جهان لیکن جدا از آن

‏«چونکه از جهان نیستید .‏ .‏ .‏ جهان با شما دشمنی میکند.‏»—‏یوحنا ۱۵:‏۱۹‏.‏

۱.‏ مسیحیان چه رابطه‌ای با جهان دارند،‏ با وجود این،‏ جهان چگونه به آنان می‌نگرد؟‏

عیسی در آخرین شبی که با شاگردانش بود به آنان گفت:‏ «[شما] از جهان نیستید.‏» عیسی دربارهٔ کدام جهان صحبت می‌کرد؟‏ مگر او پیش‌تر نگفته بود که «خدا جهانرا اینقدر محبّت نمود که پسر یگانهٔ خود را داد تا هر که بر او ایمان آورد هلاک نگردد بلکه حیات جاودانی یابد»؟‏ (‏یوحنا ۳:‏۱۶‏)‏ کاملاً بدیهی است که شاگردان عیسی بخشی از آن جهان بودند زیرا آنان اولین کسانی بودند که می‌بایست به منظور تحصیل زندگی ابدی به عیسی ایمان می‌آوردند.‏ پس چرا بعداً عیسی گفت که شاگردانش جزئی از جهان نیستند؟‏ همچنین چرا عیسی گفت:‏ «چونکه از جهان نیستید .‏ .‏ .‏ از این سبب جهان با شما دشمنی میکند»؟‏—‏یوحنا ۱۵:‏۱۹‏.‏

۲،‏ ۳.‏ الف)‏ مسیحیان بخشی از کدام «جهان» نباید باشند؟‏ ب)‏ کتاب مقدس دربارهٔ ‹جهانی› که مسیحیان از آن نیستند چه می‌گوید؟‏

^۲ پاسخ این پرسشها در این مسئله نهفته است که کتاب مقدس از کلمهٔ «جهان» یا «دنیا» (‏یونانی،‏ کاسموس‏)‏ به طرق متفاوت استفاده می‌کند.‏ همانطور که در مقالهٔ قبلی توضیح داده شد،‏ گاهی اوقات در کتاب مقدس واژهٔ «جهان،‏» به نوع بشر به مفهوم کلی اشاره دارد.‏ این همان جهانی است که خدا بدان محبت دارد و عیسی جان خود را برای آن داد.‏ معهذا در تاریخ مسیحیت آکسفورد چنین آمده است:‏ «در مسیحیت از عبارت ‹جهان› همچنین به معنای چیزی بیگانه با خدا استفاده شده است،‏ چیزی که با خدا دشمنی و خصومت دارد.‏» آیا این مطلب حقیقت دارد؟‏ مؤلف کاتولیک رولان مینِرَت،‏ در کتاب خود لِه کِرِتیَن اِ لو مُوند (‏مسیحیان و جهان)‏،‏ توضیح می‌دهد:‏ «در حالت منفی کلمه،‏ به واژهٔ جهان به عنوان قلمرویی نگریسته می‌شود که قدرتهای متخاصم با خدا در آن فعالیت می‌کنند،‏ همچنین جهان با مخالفت خود با حکمرانی پیروزمندانهٔ مسیح،‏ امپراتوری دشمن را تحت سلطهٔ شیطان تشکیل می‌دهد.‏» «جهان،‏» همان انسانهای بیگانه با خدا می‌باشند.‏ مسیحیان حقیقی بخشی از این جهان نیستند و جهان از آنان نفرت داشته،‏ با ایشان دشمنی می‌کند.‏

^۳ در اواخر قرن اول،‏ یوحنا با در نظر داشتن این جهان نوشت:‏ «دنیا را و آنچه در دنیاست دوست مدارید زیرا اگر کسی دنیا را دوست دارد محبّت پدر در وی نیست.‏ زیرا که آنچه در دنیاست از شهوت جسم و خواهش چشم و غرور زندگانی از پدر نیست بلکه از جهان است.‏» (‏۱یوحنا ۲:‏۱۵،‏ ۱۶‏)‏ یوحنا همچنین نوشت:‏ «میدانیم که از خدا هستیم و تمام دنیا در شریر خوابیده است.‏» (‏۱یوحنا ۵:‏۱۹‏)‏ عیسی شخصاً شیطان را «رئیس این جهان» نامید.‏—‏یوحنا ۱۲:‏۳۱؛‏ ۱۶:‏۱۱‏.‏

رشد و نمو قدرتهای جهانی

۴.‏ قدرتهای جهانی چگونه به وجود می‌آمدند؟‏

^۴ اندکی بعد از طوفان روزگار نوح،‏ بسیاری از نوادگان وی از پرستش یَهُوَه خدا دست کشیدند و از آن زمان جهان بشری خدانشناس حاضر آغاز به رشد کرد.‏ در آن ایام شخص نام‌آوری می‌زیست به اسم نِمرُود؛‏ او سازندهٔ شهر و «در حضور خداوند صیّادی جبّار بود.‏» (‏پیدایش ۱۰:‏۸-‏۱۲‏)‏ در آن زمان اکثر این جهان از پادشاهی‌های شهری کوچکی تشکیل می‌شد که هر چند وقت یک بار به شکل ائتلافی با یکدیگر وارد جنگ می‌شدند.‏ (‏پیدایش ۱۴:‏۱-‏۹‏)‏ بعضی از پادشاهی‌های شهری،‏ پادشاهی‌های دیگر را تحت سلطهٔ خود درآورده،‏ قدرتهای منطقه‌ای را تشکیل می‌دادند.‏ بعضی از قدرتهای منطقه‌ای سرانجام رشد می‌کردند و به شکل قدرتی جهانی درمی‌آمدند.‏

۵،‏ ۶.‏ الف)‏ هفت قدرت جهانی در تاریخ کتاب مقدس کدامند؟‏ ب)‏ این قدرتهای جهانی به چه شکلی نشان داده شده‌اند و قدرت خود را از کجا می‌گیرند؟‏

^۵ حکمرانان قدرتهای جهانی،‏ پیرو راه نِمرُود،‏ یَهُوَه را پرستش نکردند و این واقعیت از اعمال ظالمانه و خشونت‌آمیز ایشان کاملاً معلوم بود.‏ کتاب مقدس این قدرتهای جهانی را به شکل وحوش نشان می‌دهد و در طی قرون متمادی هویت شش قدرت جهانی را که تأثیر فراوانی بر قوم یَهُوَه داشته‌اند مشخص می‌کند.‏ آنها مصر،‏ آشور،‏ بابل،‏ ماد -‏ فارس،‏ یونان و روم بودند.‏ مطابق نبوت،‏ بعد از روم قدرت جهانی هفتمی می‌بایست برمی‌خاست.‏ (‏دانیال ۷:‏۳-‏۷؛‏ ۸:‏۳-‏۷،‏ ۲۰،‏ ۲۱؛‏ مکاشفه ۱۷:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ ثابت شد که آن قدرت جهانی انگلیس -‏ آمریکا بود که از امپراطوری انگلستان و متفق آن،‏ ایالات متحده،‏ تشکیل شده بود و سرانجام ایالات متحده از لحاظ قدرت انگلستان را تحت‌الشعاع قرار داد.‏ بعد از ناپدید شدن آخرین بقایای امپراطوری روم،‏ امپراطوری انگلستان رشد و توسعه یافت.‏a

^۶ در کتاب مکاشفه،‏ هفت قدرت جهانی متوالی به طور سمبولیک توسط سرهای وحش هفت‌سری نشان داده شده‌اند که از دریای جامعهٔ بی‌قرار بشری بیرون می‌آید.‏ (‏اشعیا ۱۷:‏۱۲،‏ ۱۳؛‏ ۵۷:‏۲۰،‏ ۲۱؛‏ مکاشفه ۱۳:‏۱‏)‏ چه کسی به این وحش حاکم قدرت می‌دهد؟‏ کتاب مقدس پاسخ می‌دهد:‏ «اژدها قوّت خویش و تخت خود و قوّت عظیمی بوی داد.‏» (‏مکاشفه ۱۳:‏۲‏)‏ اژدها کسی جز شیطان ابلیس نیست.‏—‏لوقا ۴:‏۵،‏ ۶؛‏ مکاشفه ۱۲:‏۹‏.‏

حکومت آیندهٔ ملکوت خدا

۷.‏ مسیحیان به چه چیز امید دارند و این مسئله چه تأثیری بر رابطهٔ آنان با حکومتهای جهان می‌گذارد؟‏

^۷ تقریباً ۲۰۰۰ سال است که مسیحیان دعا می‌کنند:‏ «ملکوت تو بیاید.‏ ارادهٔ تو چنانکه در آسمان است بر زمین نیز کرده شود.‏» (‏متی ۶:‏۱۰‏)‏ شاهدان یَهُوَه می‌دانند که فقط ملکوت خدا قادر است صلح واقعی را بر روی زمین برقرار سازد.‏ آنان شاهد عینی تحقق نبوتهای کتاب مقدس می‌باشند و اطمینان دارند که این دعا بزودی مستجاب شده،‏ در اندک زمانی ملکوت خدا امور زمین را در دست خواهد گرفت.‏ (‏دانیال ۲:‏۴۴‏)‏ شاهدان یَهُوَه تابعین و حامیان ملکوت هستند و بی‌طرفی خود را در امور حکومتهای جهان حفظ می‌کنند.‏

۸.‏ بنا بر پیشگویی مزامیر باب دوم‏،‏ عکس‌العمل حکومتها در برابر حکمرانی ملکوت خدا چه می‌باشد؟‏

^۸ بعضی از ملتها مدعی هستند که اصول مذهبی را رعایت می‌کنند.‏ با وجود این آنها در عمل،‏ به این واقعیت بی‌اعتنایی می‌کنند که یَهُوَه سلطان عالم است و عیسی را به عنوان پادشاه آسمانی بر تخت نشانده،‏ اختیار کل زمین را به او داده است.‏ (‏دانیال ۴:‏۱۷؛‏ مکاشفه ۱۱:‏۱۵‏)‏ نبوتی در مزمور چنین می‌گوید:‏ «پادشاهان زمین برمیخیزند و سروران با هم مشورت نموده‌اند،‏ بضدّ خداوند و بضدّ مسیح او [عیسی].‏ که بندهای ایشانرا بگسلیم،‏ و زنجیرهای ایشانرا از خود بیندازیم!‏» (‏مزمور ۲:‏۲،‏ ۳‏)‏ حکومتها «بندها» و «زنجیرهای» الهی را که محدودکنندهٔ سلطنت ملی آنان است نمی‌پذیرند.‏ بدین سبب،‏ یَهُوَه به پادشاه منتخب خود،‏ عیسی،‏ می‌گوید:‏ «از من درخواست کن و امّتها را بمیراث تو خواهم داد،‏ و اقصای زمین را ملک تو خواهم گردانید.‏ ایشانرا بعصای آهنین خواهی شکست؛‏ مثل کوزهٔ کوزه‌گر آنها را خرد خواهی نمود.‏» (‏مزمور ۲:‏۸،‏ ۹‏)‏ لذا جهان بشریی که عیسی جان خود را برای آن داد کاملاً نخواهد «شکست.‏»—‏یوحنا ۳:‏۱۷‏.‏

اجتناب از ‹نشان وحش›‏

۹،‏ ۱۰.‏ الف)‏ کتاب مکاشفه در مورد چه چیز به ما هشدار می‌دهد؟‏ ب)‏ داشتن ‹نشان وحش› سمبول چیست؟‏ پ)‏ خادمین خدا چه نشانهایی را قبول می‌کنند؟‏

^۹ در مکاشفه‌ای که یوحنای رسول رؤیت کرد هشدار داده شده است که جهان بشری بیگانه با خدا اندکی پیش از آنکه به انتها برسد،‏ روز به روز انسانها را بیشتر تحت فشار قرار داده،‏ «همه را کبیر و صغیر و دولتمند و فقیر و غلام و آزاد بر این وا میدارد که بر دست راست یا بر پیشانئ خود نشانی گذارند.‏ و اینکه هیچکس خرید و فروش نتواند کرد جز کسیکه نشان یعنی اسم یا عدد اسم وحشرا داشته باشد.‏» (‏مکاشفه ۱۳:‏۱۶،‏ ۱۷‏)‏ این به چه معناست؟‏ نشانی که بر دست راست باشد سمبول یا علامت مناسبی برای حمایت فعالانه است.‏ در مورد نشان بر روی پیشانی چطور؟‏ در مفسر عهد یونانی چنین آمده است:‏ «این اشاره‌ای است کاملاً مجازی به عادت نشان‌گذاری بر روی سربازان و غلامان با خال‌کوبی یا داغی قابل‌رؤیت .‏ .‏ .‏ ؛‏ یا از آن هم بهتر،‏ به رسم مذهبیِ به گردن انداختن یا به دست کردن طلسمی که نام خدایی بر آن نوشته شده است.‏» بسیاری از انسانها با اعمال و گفتار خود به طور مجازی این نشان را بر بدن خود می‌گذارند و خویشتن را به عنوان «غلام» یا «سرباز» آن «وحش» معرفی می‌کنند.‏ (‏مکاشفه ۱۳:‏۳،‏ ۴‏)‏ فرهنگ الهیات عهد جدید در مورد آیندهٔ این انسانها می‌گوید:‏ «دشمنان خدا اجازه می‌دهند [نشان] وحش،‏ عددی اسرارآمیز که شامل نام وحش می‌باشد،‏ بر روی پیشانی و یکی از دستان‌شان مهر شود.‏ با این عمل،‏ آنان فرصتهای بزرگی به دست می‌آورند تا از لحاظ اقتصادی و تجاری پیشرفت کنند لیکن مغضوب خدا واقع شده،‏ از ملکوت هزارساله محروم می‌گردند.‏ مکا.‏ ۱۳:‏۱۶؛‏ ۱۴:‏۹؛‏ ۲۰:‏۴‏.‏»‏

^۱۰ مقاومت در برابر دریافت «نشان» همواره دشوارتر می‌شود و شخص نیاز به تحمل و شهامت بیشتری پیدا می‌کند.‏ (‏مکاشفه ۱۴:‏۹-‏۱۲‏)‏ لذا خادمین خدا از نیروی لازم برخوردارند و به این علت،‏ اغلب مورد تنفر و رفتار کینه‌توزانه قرار می‌گیرند.‏ (‏یوحنا ۱۵:‏۱۸-‏۲۰؛‏ ۱۷:‏۱۴،‏ ۱۵‏)‏ اشعیا بیان کرد که خادمین خدا در عوض داشتن نشان وحش بر خود،‏ به طور سمبولیک روی دست خود می‌نویسند،‏ «برای خداوند‏.‏» (‏اشعیا ۴۴:‏۵‏)‏ بعلاوه،‏ از آنجایی که آنان به دلیل رجاسات و اعمال کریه دین مرتد «آه و ناله میکنند،‏» نشانی سمبولیک بر روی پیشانی ایشان گذاشته می‌شود که بدین صورت،‏ در زمان اجرای داوری یَهُوَه لایق نجات شناخته می‌شوند.‏—‏حزقیال ۹:‏۱-‏۷‏.‏

۱۱.‏ چه کسی اجازه داده است تا زمان آمدن ملکوت خدا و به دست گرفتن زمام حکومت زمین،‏ حکومتهای بشری به حکمرانی ادامه دهند؟‏

^۱۱ تا زمانی که ملکوت آسمانی مسیح حکمرانی بر روی زمین را کاملاً به دست نگرفته است،‏ خدا اجازه می‌دهد حکومتهای بشری به حکمرانی خود ادامه دهند.‏ پروفسور اُسکار کُلمَن در کتاب حکومت در عهد جدید،‏ اجازهٔ الهی به وجود حکومتهای سیاسی را مبحث خود قرار می‌دهد.‏ او می‌نویسد:‏ «مفهوم پیچیدهٔ ماهیت ‹موقت› حکومت،‏ دلیل این مسئله است که چرا مسیحیان اولیه نحوهٔ برخورد ثابتی با حکومت نداشتند بلکه ظاهراً نحوهٔ برخورد آنان متناقض می‌نمود.‏ من تأکید می‌کنم که ظاهراً متناقض می‌نمود.‏ تنها کافی است به رومیان ۱۳:‏۱ اشاره کنیم،‏ ‹هر انسانی مطیع قدرتها باشد .‏ .‏ .‏ ،‏› و در کنار آن به مکاشفه ۱۳‏:‏ حکومت به عنوان وحشی که از هاویه برمی‌آید.‏»‏

‏«وحش» و «قیصر»‏

۱۲.‏ شاهدان یَهُوَه چه نظر متعادلی در مورد حکومتهای بشری دارند؟‏

^۱۲ اشتباه است اگر نتیجه‌گیری کنیم و بگوییم همهٔ انسانهایی که از اقتدار حکومتی و دولتی برخوردار هستند آلت دست شیطان می‌باشند.‏ در طول تاریخ ثابت شده است که بسیاری از این افراد انسانهایی بوده‌اند پای‌بند اصول اخلاقی همچون سَرْجِیُوس پولسِ والی که کتاب مقدس او را «مردی فهیم» توصیف کرده است.‏ (‏اعمال ۱۳:‏۷‏)‏ بعضی از حکمرانان با وجود اینکه حتی یَهُوَه را نمی‌شناختند و از مقاصد او مطلع نبودند،‏ تحت هدایت وجدان خدادادی خویش با شهامت تمام از حقوق اقلیتها دفاع کرده‌اند.‏ (‏رومیان ۲:‏۱۴،‏ ۱۵‏)‏ به یاد بیاور که کتاب مقدس از کلمهٔ «جهان» به دو معنی متفاوت استفاده می‌کند:‏ جهان بشریی که خدا بدان محبت می‌ورزد و ما نیز باید به آن محبت نماییم،‏ و جهان بشری بیگانه با یَهُوَه که شیطان خدای آن است و ما الزام داریم که از آن مجزا باشیم.‏ (‏یوحنا ۱:‏۹،‏ ۱۰؛‏ ۱۷:‏۱۴؛‏ ۲قرنتیان ۴:‏۴؛‏ یعقوب ۴:‏۴‏)‏ بنابراین،‏ خادمین یَهُوَه نظر متعادلی در مورد حکومت بشری دارند.‏ از آنجایی که ما سفیران یا نمایندگان ملکوت خدا هستیم و زندگی خود را به خدا وقف کرده‌ایم،‏ بی‌طرفی خود را در مسائل سیاسی حفظ می‌کنیم.‏ (‏۲قرنتیان ۵:‏۲۰‏)‏ از سوی دیگر وجداناً از مقامات و اولیای امور اطاعت و فرمانبرداری می‌کنیم.‏

۱۳.‏ الف)‏ نظر یَهُوَه در مورد حکومتهای بشری چیست؟‏ ب)‏ اطاعت و فرمانبرداری مسیحیان از حکومتهای بشری تا چه حد است؟‏

^۱۳ این طرز فکر متعادل نشاندهندهٔ نظر یَهُوَه خدا در مورد حکومت بشری است.‏ وقتی قدرتهای جهانی یا حتی حکومتهای کوچک از قدرت خود سوء استفاده نموده،‏ به ملت خود ظلم می‌کنند و یا پرستندگان خدا را آزار می‌دهند،‏ یقیناً سزاوار توصیف نبویی می‌باشند که در مورد آنها شده و آنها را به شکل وحوشی هولناک توصیف کرده است.‏ (‏دانیال ۷:‏۱۹-‏۲۱؛‏ مکاشفه ۱۱:‏۷‏)‏ لیکن وقتی حکومتهای ملی مقصود خدا را به جا آورده،‏ قانون و نظم را توأم با عدالت در مملکت حفظ می‌کنند،‏ خدا به آن حکومتها به دید «خدّام» خود می‌نگرد.‏ (‏رومیان ۱۳:‏۶‏)‏ یَهُوَه از قوم خود انتظار دارد به حکومتهای بشری احترام بگذارند و مطیع آن حکومتها باشند،‏ لذا اطاعت آنان حدی دارد.‏ وقتی انسانها چیزهایی را از خادمین خدا توقع دارند که توسط قانون الهی منع شده است یا وقتی انجام اعمالی را که خدا از خادمین خود انتظار دارد قدغن و ممنوع می‌کنند،‏ قوم خدا موضع رسولان را اختیار می‌کنند که گفتند:‏ «خدا را میباید بیشتر از انسان اطاعت نمود.‏»—‏اعمال ۵:‏۲۹‏.‏

۱۴.‏ چگونه عیسی اطاعت مسیحیان از حکومتهای بشری را توضیح داد؟‏ پولس چگونه آن را توضیح داد؟‏

^۱۴ عیسی به پیروان خود خاطرنشان کرد که در برابر حکومتها و همچنین خدا متعهد و مسئول هستند و این موضوع را با این کلمات بیان کرد:‏ «مال قیصر را بقیصر ادا کنید و مال خدا را بخدا.‏» (‏متی ۲۲:‏۲۱‏)‏ پولس رسول تحت الهام از جانب خدا نوشت:‏ «هر شخص مطیع قدرتهای برتر بشود .‏ .‏ .‏ لکن هرگاه بدی کنی بترس چونکه شمشیر را عبث برنمیدارد زیرا او خادم خداست و با غضب انتقام از بدکاران میکشد.‏ لهذا لازمست که مطیع او شوی نه بسبب غضب فقط بلکه بسبب ضمیر خود نیز.‏ زیرا که باین سبب باج نیز میدهید.‏» (‏رومیان ۱۳:‏۱،‏ ۴-‏۶‏)‏ از قرن اول د.‏م.‏ تا به امروز،‏ مسیحیان مجبور بوده‌اند توقعات و درخواستهای حکومت را در نظر داشته باشند.‏ مسیحیان می‌بایست تشخیص می‌دادند که آیا برآورده کردن آن توقعات منجر به سازش کردن در امر پرستش می‌شود یا اینکه چنین توقعاتی بحق هستند و می‌باید از روی وجدان و وظیفه‌شناسی بجا آورده شوند.‏

اتباع باوجدان

۱۵.‏ چگونه شاهدان یَهُوَه وجداناً و از روی وظیفه‌شناسی دِین خود را به قیصر ادا می‌کنند؟‏

^۱۵ وقتی «قدرتهای برتر» سیاسی وظیفهٔ خود را که مورد رضایت خداست انجام می‌دهند،‏ «خادم» خدا محسوب می‌گردند و این وظیفه شامل اختیار «انتقام کشیدن از بدکاران و تحسین نیکوکاران» می‌باشد.‏ (‏۱پطرس ۲:‏۱۳،‏ ۱۴‏)‏ خادمین یَهُوَه از روی وظیفه‌شناسی آنچه را که قیصر بحق و قانوناً از آنان توقع دارد به صورت مالیات به او می‌پردازند و تا آنجایی که وجدانشان که از کتاب مقدس تعلیم یافته است به آنان اجازه دهد ‹حکّام و سلاطینرا .‏ .‏ .‏ فرمانبرداری می‌نمایند و برای هر کار نیکو مستعدّ می‌باشند.‏› (‏تیطس ۳:‏۱‏)‏ «کار نیکو» شامل کمک به دیگران نیز می‌شود،‏ برای مثال،‏ در هنگام وقوع فاجعه.‏ افراد بسیاری اظهار کرده‌اند که در چنین مواقعی ناظر ابراز مهربانی و نوع‌دوستی شاهدان یَهُوَه نسبت به انسانهای دیگر بوده‌اند.‏—‏غلاطیان ۶:‏۱۰‏.‏

۱۶.‏ شاهدان یَهُوَه از روی وجدان چه کارهای نیکویی برای حکومتها و در حق انسانها انجام می‌دهند؟‏

^۱۶ شاهدان یَهُوَه به انسانهای همنوع خود محبت می‌ورزند و فکر می‌کنند بهترین کاری که می‌توانند برای انسانها انجام دهند این است که آنان را در کسب معرفت در مورد مقصود خدا یاری کنند و مقصود خدا برقرار نمودن ‹آسمانها و زمین جدید› و عادل است.‏ (‏۲پطرس ۳:‏۱۳‏)‏ آنان با آموزش اصول اخلاقی والای کتاب مقدس و زندگی مطابق آن،‏ نعمتی برای جامعهٔ بشری به شمار می‌آیند و با این کار بسیاری را از خطاکاری و غفلت نجات می‌دهند.‏ خادمین یَهُوَه تابع قانون هستند و به هیئت دولت،‏ مأمورین،‏ قضات و مقامات شهری احترام می‌گذارند و ‹بمستحقّ عزّت› عزت می‌نهند.‏ (‏رومیان ۱۳:‏۷‏)‏ والدین شاهد با کمال میل با آموزگاران مدارس همکاری می‌کنند و به فرزندان خود کمک می‌کنند که بخوبی تحصیل کنند تا بعدها بتوانند امرار معاش نمایند و سربار جامعه نشوند.‏ (‏۱تسالونیکیان ۴:‏۱۱،‏ ۱۲‏)‏ شاهدان یَهُوَه در محیط جماعات خود با تبعیض نژادی و فرق قائل شدن از لحاظ طبقاتی مخالف هستند و به تقویت زندگی خانوادگی بسیار اهمیت می‌دهند.‏ (‏اعمال ۱۰:‏۳۴،‏ ۳۵؛‏ کولسیان ۳:‏۱۸-‏۲۱‏)‏ بنابراین،‏ شاهدان یَهُوَه با اعمال خود نشان می‌دهند که هر نوع اتهامی مبنی بر اینکه آنان خانواده‌دوست نیستند یا اینکه در جامعه به انسانها کمک نمی‌کنند،‏ بی‌مورد و اشتباه است.‏ به این شکل،‏ کلام پطرس رسول مصداق پیدا می‌کند که می‌گوید:‏ «همین است ارادهٔ خدا که بنیکوکارئ خود جهالت مردمان بیفهمرا ساکت نمائید.‏»—‏۱پطرس ۲:‏۱۵‏.‏

۱۷.‏ چگونه مسیحیان می‌توانند ‹پیش اهل خارج بحکمت رفتار کنند›؟‏

^۱۷ بنابراین،‏ با وجود اینکه پیروان حقیقی مسیح «از جهان نیستند،‏» در جامعهٔ بشری زندگی می‌کنند و باید ‹پیش اهل خارج بحکمت رفتار کنند.‏› (‏یوحنا ۱۷:‏۱۶؛‏ کولسیان ۴:‏۵‏)‏ تا زمانی که یَهُوَه اجازه دهد قدرتهای برتر به عنوان خادم او به عملکرد خود ادامه دهند،‏ ما به نحوی شایسته برای آنها احترام قائل می‌شویم.‏ (‏رومیان ۱۳:‏۱-‏۴‏)‏ در حالی که بی‌طرفی خود را در مورد سیاست حفظ می‌کنیم،‏ برای «پادشاهان و جمیع صاحبان منصب» دعا می‌کنیم،‏ بخصوص در مواقعی که از آنان خواسته می‌شود تصمیماتی را اتخاذ کنند که ممکن است بر آزادی پرستش تأثیر بگذارد.‏ ما به این کار ادامه می‌دهیم «تا بآ‌رامی و استراحت و با کمال دین‌داری و وقار عمر خود را بسر بریم» و «جمیع مردم نجات یابند.‏»—‏۱تیموتاؤس ۲:‏۱-‏۴‏.‏

‏[پاورقی]‏

سؤالاتی برای مرور

◻ مسیحیان بخشی از کدام «جهان» هستند و بخشی از کدام «جهان» نباید باشند؟‏

◻ ‹نشان وحش› بر روی دست یا پیشانی شخص سمبول چیست و خادمین وفادار یَهُوَه چه نشانهایی بر خود دارند؟‏

◻ مسیحیان حقیقی چه نظر متعادلی در مورد حکومتهای بشری دارند؟‏

◻ شاهدان یَهُوَه به چه روشهایی به سلامت و رفاه جامعهٔ بشری کمک می‌کنند؟‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۲۹]‏

کتاب مقدس حکومت بشری را هم به عنوان خادم خدا و هم به عنوان وحش شناسایی می‌کند

‏[تصویر در صفحهٔ ۳۰]‏

شاهدان یَهُوَه به دلیل ابراز توجه و محبت به دیگران نعمتی برای جوامع به شمار می‌آیند