در امیدمان شاد باشیم

‏«امید حیات جاویدان [داریم] که خدای منزّه از هر دروغ از ایام ازل بدان وعده فرمود.‏»—‏تیت ۱:‏۲‏.‏

مرور مقاله

از کجا می‌دانیم وقتی مسح‌شده‌ای زندگی زمینی خود را وفادارانه به اتمام می‌رساند،‏ در آسمان جشن و سُرور برپا می‌شود؟‏

تحقق امید گوسفندان دیگر چه ارتباطی با مسح‌شدگان دارد؟‏

برای تحقق امیدمان باید چه ‹زندگی مقدّس و خداپسندانه‌ای› داشته باشیم؟‏

۱‏.‏  امیدی که یَهُوَه به ما داده است چگونه ما را در تحمّل سختی‌ها یاری می‌کند؟‏

یَهُوَه «خدای امید» است.‏ از این رو،‏ پولُس رسول اضافه کرد که یَهُوَه ما را «از کمال شادی و آرامش در ایمان آکنده سازد تا با قدرت روح‌القدس،‏ سرشار از امید» باشیم.‏ (‏روم ۱۵:‏۱۳‏)‏ اگر پر از امید باشیم،‏ قادر خواهیم بود با دلی شاد و آرام هر موقعیتی که به وجود آید تحمّل کنیم.‏ چنین امیدی برای مسح‌شدگان و دیگر مسیحیان «به منزلهٔ لنگری محکم و ایمن برای جان» است.‏ (‏عبر ۶:‏۱۸،‏ ۱۹‏)‏ امیدمان همانند لنگر در توفان‌های زندگی،‏ ایمانمان را محکم نگه می‌دارد و نمی‌گذارد در دریای شک و تردید از این سو به آن سو رانده شویم.‏—‏ عبرانیان ۲:‏۱؛‏ ۶:‏۱۱ خوانده شود.‏

۲‏.‏  دو امیدی که پیش روی مسیحیان امروز است چیست و چرا ‹گوسفندان دیگر› به امید مسح‌شدگان علاقه‌مندند؟‏

^۲ مسیحیانی که در این ایّام آخر زندگی می‌کنند،‏ حواس خود را بر یکی از این دو امید قرار می‌دهند.‏ باقی‌ماندگانِ «گلهٔ کوچک» امید دارند که به زندگی فناناپذیر در آسمان دست یابند و در پادشاهی مسیح،‏ پادشاه و کاهن باشند.‏ (‏لو ۱۲:‏۳۲؛‏ مکا ۵:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ ‹گروه عظیم› از ‹گوسفندان دیگر› که تعدادشان بسیار می‌باشد،‏ امید دارند که تحت حکومت مسیح تا ابد در فردوس زندگی کنند.‏ (‏مکا ۷:‏۹،‏ ۱۰؛‏ یو ۱۰:‏۱۶‏)‏ نجات گوسفندانِ دیگر بستگی به این دارد که از برادرانِ مسیح هنگامی که بر زمین هستند فعالانه حمایت کنند.‏ (‏مت ۲۵:‏۳۴-‏۴۰‏)‏ از آنجایی که مسح‌شدگان به پاداش خود دست خواهند یافت،‏ امید گوسفندان دیگر نیز به حتم تحقق خواهد یافت.‏ ‏(‏عبرانیان ۱۱:‏۳۹،‏ ۴۰ خوانده شود.‏‏)‏ نخست بیایید امید مسح‌شدگان را بررسی کنیم.‏

‏‹امید زندهٔ› مسح‌شدگان

۳،‏ ۴.‏ به مسح‌شدگان «برای امیدی زنده» چگونه «تولّدی تازه» بخشیده می‌شود و آن چه امیدی است؟‏

^۳ پِطرُس رسول به مسح‌شدگان که اشخاص «برگزیده» نامیده شده‌اند،‏ دو نامه نوشت.‏ (‏۱پطر ۱:‏۱،‏ ۲‏)‏ او جزئیاتی از امید والای گلّهٔ کوچک را شرح داد.‏ پِطرُس در اوّلین نامه‌اش چنین نوشت:‏ «سپاس بر خدا و پدر خداوند ما عیسی مسیح که از رحمت عظیم خود،‏ ما را به واسطهٔ رستاخیز عیسی مسیح از مردگان،‏ تولّدی تازه بخشید،‏ برای امیدی زنده و میراثی فسادناپذیر و بی‌آلایش و ناپژمردنی که برای شما در آسمان نگاه داشته شده است؛‏ و شما نیز به قدرت خدا و به واسطهٔ ایمان،‏ محفوظ هستید برای نجاتی که از هم‌اکنون آماده شده است تا در زمان آخر به ظهور رسد؛‏ و در این بسیار شادمانید.‏»—‏۱پطر ۱:‏۳-‏۶‏.‏

^۴ یَهُوَه مسیحیان معدودی را برگزیده است تا با مسیح در پادشاهی آسمان شریک باشند.‏ ایشان با «تولّدی تازه» پسران مولود به روح خدا می‌گردند.‏ آنان با روح مسح شده‌اند تا با مسیح پادشاه و کاهن باشند.‏ (‏مکا ۲۰:‏۶‏)‏ پِطرُس بیان کرد که این ‹تولّد تازه› راه را برای «امیدی زنده» باز می‌کند که آن را «میراثی فسادناپذیر و بی‌آلایش و ناپژمردنی» خواند که برایشان «در آسمان» نگه داشته شده است.‏ جای تعجب نیست که مسح‌شدگان از این امید زنده ‹بسیار شادمانند›!‏ البته تحقق این امید به وفاداری‌شان بستگی دارد.‏

۵،‏ ۶.‏ چرا مسح‌شدگان باید هر چه بیشتر بکوشند تا فراخواندگی خویش را تحکیم بخشند؟‏

^۵ پِطرُس در نامهٔ دوّمش،‏ مسح‌شدگان را ترغیب کرد که ‹هر چه بیشتر بکوشند تا فراخواندگی و برگزیدگی خویش را تحکیم بخشند.‏› (‏۲پطر ۱:‏۱۰‏)‏ آنان باید هر چه بیشتر بکوشند تا خصوصیاتی همچون ایمان،‏ دینداری،‏ مهرِ برادرانه و محبت را در خود رشد دهند.‏ پِطرُس گفت:‏ «چون اینها در شما باشد و فزونی یابد،‏ نخواهد گذاشت .‏ .‏ .‏ بی‌فایده و بی‌ثمر باشید.‏»—‏ ۲پِطرُس ۱:‏۵-‏۸ خوانده شود.‏

^۶ مسیحِ رستاخیزیافته در پیام خود به پیران مسح‌شدهٔ جماعت فیلادِلفیه در آسیای صغیر چنین گفت:‏ «حال که فرمان مرا به پایداری نگاه داشته‌ای،‏ من نیز تو را از ساعت آزمایشی که بر کل جهان خواهد آمد تا ساکنان زمین را بیازماید،‏ در امان خواهم داشت.‏ ‹بزودی می‌آیم.‏ آنچه داری،‏ محکم نگه دار تا کسی تاجت را نرباید.‏›» (‏مکا ۳:‏۱۰،‏ ۱۱‏)‏ مسح‌شده‌ای که تا پای جان به خدا وفادار نباشد،‏ «تاج جلالِ غیرفانی را» که به برگزیدگان وعده داده شده است،‏ دریافت نخواهد کرد.‏—‏۱پطر ۵:‏۴؛‏ مکا ۲:‏۱۰‏.‏

دخول به پادشاهی خدا

۷‏.‏  یهودا در نامه‌اش به چه امید فوق‌العاده‌ای اشاره کرد؟‏

^۷ یهودا برادر ناتنی عیسی حدود ۶۵ م.‏ به دیگر مسح‌شدگان نامه‌ای نوشت که آنان را در آن نامه ‹فراخواندگان› نامید.‏ (‏یهودا ۱‏؛‏ با عبرانیان ۳:‏۱ مقایسه شود.‏)‏ او تصمیم داشت در نامه‌اش در بارهٔ امید پرجلال نجات فراخواندگان به پادشاهی خدا بنویسد.‏ (‏یهو ۳‏)‏ اما به موضوعات مهم دیگری پرداخت.‏ با این حال،‏ در پایان نامه‌اش به امید پرشکوه مسح‌شدگان اشاره کرد.‏ او نوشت:‏ «بر او که قادر است شما را از لغزش محفوظ نگاه دارد و بی‌عیب و با شادی عظیم در حضور پرجلال خود حاضر سازد،‏ بر آن خدای یکتا و نجات‌دهندهٔ ما،‏ به واسطهٔ عیسی مسیح،‏ خداوند ما،‏ از ازل،‏ حال،‏ و تا ابد،‏ جلال و شکوه و توانایی و قدرت باد!‏»—‏یهو ۲۴،‏ ۲۵‏.‏

۸‏.‏  مطابق با یهودا ۲۴ چه چیزی نشان می‌دهد که وقتی مسح‌شده‌ای،‏ وفاداری خود را ثابت می‌کند شادی‌ای عظیم در آسمان به وجود می‌آید؟‏

^۸ مسلّماً هر یک از مسح‌شدگان وفادار می‌خواهد از هر لغزشی که به نابودی منتهی می‌شود،‏ برحذر باشد.‏ کتاب مقدّس امید می‌دهد که عیسی مسیح آنان را از مرگ رستاخیز خواهد داد و سپس با بدن روحی کامل و شادی عظیم در پیشگاه خدا حضور خواهند یافت.‏ وقتی مسح‌شده‌ای زندگی زمینی خود را وفادارانه به پایان رسانَد،‏ اطمینان داریم که با «بدنِ روحانی» که «فسادناپذیر» است «در جلال برمی‌خیزد.‏» (‏۱قر ۱۵:‏۴۲-‏۴۴‏)‏ از آنجایی که «برای یک گناهکار که توبه می‌کند» در آسمان جشن و سُرور برپا می‌شود،‏ پس برای مسح‌شده‌ای که زندگی زمینی خود را با وفاداری به پایان می‌رساند،‏ شادی‌ای بس عظیم‌تر در دربار آسمانی برپا می‌شود.‏ (‏لو ۱۵:‏۷‏)‏ بلی،‏ یَهُوَه و بقیهٔ مخلوقات روحی وفادار به همراه مسح‌شده‌ای که پاداش خود را «با شادی عظیم» دریافت می‌کند جشن و سُرور خواهند داشت.‏—‏ ۱یوحنا ۳:‏۲ خوانده شود.‏

۹‏.‏  ‹دخول به پادشاهی خدا به فراوانی به مسح‌شدگان وفادار عطا خواهد شد› به چه مفهوم است و این امید چه تأثیری بر مسح‌شدگانی دارد که هنوز بر زمین هستند؟‏

^۹ پِطرُس نیز در همین رابطه به مسح‌شدگان نوشت که اگر فراخواندگی خود را با طریق وفادارانه تحکیم بخشند،‏ «دخول به پادشاهیِ جاودانِ خداوند و نجات‌دهندهٔ ما عیسی مسیح به فراوانی به [ایشان] عطا خواهد شد.‏» (‏۲پطر ۱:‏۱۰،‏ ۱۱‏)‏ احتمالاً مفهوم دخول ایشان به پادشاهی خدا در آسمان ‹به فراوانی عطا› خواهد شد،‏ این است که مسح‌شدگان با جلالی عظیم به آسمان داخل خواهند شد.‏ عبارت ‹به فراوانی عطا می‌شود› همچنین ممکن است به برکاتی عالی اشاره داشته باشد که ایشان از سعی و کوشش فراوان در مسابقهٔ زندگی نصیب خود خواهند ساخت.‏ آنان زندگی وفادارانهٔ خود را با دلی آکنده از شادی و سپاس به یاد خواهند آورد.‏ چنین آینده‌ای به حتم مسح‌شدگانی را که هنوز بر زمین هستند تقویت می‌سازد تا «اندیشهٔ خود را [همواره] آماده عمل» سازند.‏—‏۱پطر ۱:‏۱۳‏.‏

‏«امید» گوسفندان دیگر

۱۰،‏ ۱۱.‏ الف)‏ چه امیدی پیش روی گوسفندان دیگر قرار داده شده است؟‏ ب)‏ تحقق امید آنانی که بر زمین خواهند بود چه ارتباطی با مسیح و «ظهور پسران خدا» دارد؟‏

^۱۰ پولُس رسول در مورد امید پرجلال «پسران خدا» که مولود به روح و با مسیح «هم‌ارث» می‌باشند نوشت.‏ سپس به امید شگفت‌انگیزی که یَهُوَه به گوسفندان بی‌شمار دیگر می‌دهد اشاره کرد:‏ «جهان خلقت [یعنی بشر] با اشتیاق تمام در انتظار ظهور پسران خداست [یعنی مسح‌شدگان].‏ زیرا خلقت تسلیم بطالت شد،‏ نه به خواست خود،‏ بلکه به ارادهٔ او که آن را تسلیم کرد،‏ با این امید که خودِ خلقت نیز از بندگی فساد رهایی خواهد یافت و در آزادی پرجلال فرزندان خدا سهیم خواهد شد.‏»—‏روم ۸:‏۱۴-‏۲۱‏.‏

^۱۱ وقتی یَهُوَه وعده داد که بشر را از دست ابلیس شیطان همان «مار کهن» از طریق «ذریّت» رهایی دهد،‏ به بشر «امید» داد که روزی نجات یابد.‏ (‏مکا ۱۲:‏۹؛‏ پیدا ۳:‏۱۵‏)‏ عیسی مسیح بخش اصلی «ذریّت» بود.‏ (‏غلا ۳:‏۱۶‏)‏ عیسی با مرگ و رستاخیزش امیدی واقعی فراهم دید که سرانجام بشر را از بندگی گناه و مرگ رها خواهد ساخت.‏ تحقق این امید با «ظهور پسران خدا» در ارتباط است.‏ مسح‌شدگان جلال‌یافته بخش ثانوی «ذریّت» می‌باشند.‏ «ظهور» آنان به این مفهوم است که با مسیح،‏ دنیای شریر شیطان را نابود خواهند کرد.‏ (‏مکا ۲:‏۲۶،‏ ۲۷‏)‏ این کار به نجات گوسفندان دیگر که از مصیبت عظیم بیرون خواهند آمد منتهی خواهد شد.‏—‏مکا ۷:‏۹،‏ ۱۰،‏ ۱۴‏.‏

۱۲.‏ ظهور مسح‌شدگان چه نتایج پرشکوهی برای بشر خواهد داشت؟‏

^۱۲ حقیقتاً «جهان خلقت» یعنی بشر طی هزار سال حکومت مسیح رهایی خواهد یافت!‏ طریقی دیگر که «پسران خدا» در آن زمان «ظهور» می‌کنند این است که فدیهٔ عیسی را با مسیح در مقام کاهن برای فایدهٔ بشر به کار خواهند گرفت.‏ تحت پادشاهی خدا تأثیر گناه و مرگ از تابعین آن برداشته خواهد شد.‏ انسان‌های مطیع به تدریج «از بندگی فساد رهایی» خواهند یافت.‏ اگر ایشان به یَهُوَه طی حکومت هزارساله و در آزمایشِ پایان هزار سال وفادار بمانند،‏ نامشان در «دفتر حیات» برای همیشه باقی خواهد ماند.‏ در آن زمان «آزادی پرجلال فرزندان خدا» نصیب آنان نیز می‌شود.‏ (‏مکا ۲۰:‏۷،‏ ۸،‏ ۱۱،‏ ۱۲‏)‏ حقیقتاً چه امید پرشکوهی!‏

امید خود را زنده نگه دارید

۱۳.‏ امید ما بر چه اساسی است و مسیح چه زمانی ظهور خواهد کرد؟‏

^۱۳ دو نامهٔ پِطرُس،‏ مسح‌شدگان و گوسفندان دیگر را در زنده نگه داشتن امیدشان یاری می‌دهد.‏ او اشاره کرد که امید ایشان بر اساس اعمالشان نیست بلکه بر اساس لطف یَهُوَه خداست.‏ او نوشت:‏ «با خویشتنداری امید خود را یکسره بر فیضی بنهید که عیسی مسیح به هنگام ظهور خود به شما خواهد بخشید.‏» (‏۱پطر ۱:‏۱۳‏)‏ مسیح زمانی ظهور خواهد کرد که برای پاداش دادن به پیروان وفادارش و داوری یَهُوَه بر انسان‌های خدانشناس بیاید.‏—‏ ۲تِسالونیکیان ۱:‏۶-‏۱۰ خوانده شود.‏

۱۴،‏ ۱۵.‏ الف)‏ برای زنده نگه داشتن امیدمان،‏ حواس خود را بر چه موضوعی باید معطوف سازیم؟‏ ب)‏ پِطرُس چه توصیه‌ای داد؟‏

^۱۴ برای آن که امید خود را زنده نگه داریم،‏ باید در زندگی تمام حواس خود را به آمدن روز یَهُوَه معطوف سازیم.‏ روز یَهُوَه باعث نابودی ‹آسمان‌های› کنونی یعنی حکومت‌های بشری و «زمین» یعنی جامعهٔ انسان‌های شریر و «عناصر» آن می‌شود.‏ پِطرُس در توصیهٔ این که چگونه مردمی باشیم،‏ نوشت:‏ « آمدن روز خدا را انتظار بکشید و آن را بشتابانید که در آن آسمان‌ها سوخته شده،‏ از هم متفرّق خواهند شد و عناصر از حرارت گداخته خواهد گردید.‏»—‏۲پطر ۳:‏۱۰-‏۱۲‏،‏ ترجمهٔ قدیم.‏

^۱۵ «آسمان‌ها» و «زمین» کنونی برداشته خواهند شد و «آسمان‌های جدید [یعنی حکومت مسیح] و زمین جدید [یعنی جامعهٔ بشری جدید]» جایگزین آن خواهد شد.‏ (‏۲پطر ۳:‏۱۳‏،‏ ترجمهٔ قدیم‏)‏ بر اساس این موضوع که ‹انتظار می‌کشیم› یعنی امیدمان را به دنیای جدید زنده نگه می‌داریم،‏ پِطرُس توصیه‌ای صریح داد:‏ «ای عزیزان،‏ حال که این امور را انتظار می‌کشید،‏ به سعی تمام بکوشید تا در حضور او بی‌لکه و بی‌عیب و در صلح یافت شوید.‏»—‏۲پطر ۳:‏۱۴‏.‏

مطابق با امیدمان زندگی کنیم

۱۶،‏ ۱۷.‏ الف)‏ ‹زندگی مقدّس و خداپسندانه› شامل چه اعمالی می‌شود؟‏ ب)‏ امیدمان چگونه تحقق خواهد یافت؟‏

^۱۶ ما نه تنها باید امیدمان را زنده نگه داریم بلکه هماهنگ با آن نیز زندگی کنیم.‏ ما باید توجه کنیم که از لحاظ روحانی چگونه شخصی هستیم.‏ «زندگی مقدّس» شامل این می‌شود که با حفظ معیارهای اخلاقی،‏ ‹کردارمان در میان بی‌ایمانان پسندیده باشد.‏› (‏۲پطر ۳:‏۱۱؛‏ ۱پطر ۲:‏۱۲‏)‏ همچنین باید ‹به یکدیگر محبت› داشته باشیم.‏ بدین مفهوم که اتحاد برادری جهانی را حتی در جماعت محلّی حفظ کنیم.‏ (‏یو ۱۳:‏۳۵‏)‏ ‹زندگی خداپسندانه› شامل اعمالی می‌شود که رابطهٔ صمیمی ما را با خدا تحکیم می‌بخشد.‏ این کار شامل کیفیت بخشیدن به دعاهایمان،‏ خواندن روزانهٔ کتاب مقدّس،‏ مطالعهٔ عمیق فردی،‏ پرستش خانوادگی و شرکت فعالانه در پخش «بشارت پادشاهی» می‌شود.‏—‏مت ۲۴:‏۱۴‏.‏

^۱۷ هر یک از ما می‌خواهد شخصیتی داشته باشد که مقبول یَهُوَه واقع شود و هنگام ‹سوخته شدن› این دنیای شریر نجات یابد.‏ در آن زمان تحقق امیدمان را تجربه خواهیم کرد،‏ یعنی «امید حیات جاویدان که خدای منزّه از هر دروغ از ایام ازل بدان وعده فرمود.‏»—‏تیت ۱:‏۲‏.‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۲]‏

به مسح‌شدگان ‹برای امیدی زنده تولّدی تازه› بخشیده می‌شود

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۴]‏

امید را در خانواده‌تان زنده نگه دارید