یَهُوَه را همچنان با شادمانی خدمت کنید
به شادی‌بخش‌ترین روز زندگی‌تان فکر کنید. آیا روز ازدواج یا به دنیا آمدن اولین فرزندتان بهترین روز زندگی‌تان بوده است؟ یا شادی‌بخش‌ترین و مهم‌ترین روز زندگی‌تان روزی بود که به نشانهٔ وقفتان به یَهُوَه تعمید گرفتید؟ به احتمال قوی چنین است. بی‌شک دل برادران و خواهران هم‌ایمانتان نیز شاد شد که شاهد بودند، شما با تعمیدتان اعلام کردید که یَهُوَه خدا را با تمامی دل، جان و ذهن و قوّت خود دوست می‌دارید.—مرق ۱۲:۳۰.
به احتمال زیاد از زمان تعمیدتان تا کنون خاطرات و تجربیات شادی‌بخش فراوانی در خدمت به یَهُوَه داشته‌اید. اما، برخی مبشّران شادی‌شان را تا حدّی از دست داده‌اند. اما چرا؟ چه دلایلی در دست داریم که یَهُوَه خدا را همچنان با شادی خدمت کنیم؟
چرا برخی شادی‌شان را از دست دادند؟
یک دلیل شادی ما پیام پادشاهی خداست، دانستن این که یَهُوَه خدا خود گفته است که به زودی به این نظام شریر پایان خواهد داد و دنیایی جدید را به وجود خواهد آورد. افزون بر این در صَفَنیا ۱:۱۴ به ما چنین اطمینان می‌دهد: «روز عظیم خداوند نزدیک است، نزدیک است و خیلی زود فرا می‌رسد.» انتظار کشیدن بیش از مدت زمانی که توقع داشته‌ایم، می‌تواند عاملی باشد که شادی‌مان را از دست بدهیم و در خدمتمان به یَهُوَه خدا همچون سابق فعال نباشیم.—امث ۱۳:۱۲.
یکی از عوامل مؤثر در اینکه با شادی به خدمتمان به یَهُوَه خدا ادامه دهیم معاشرت با برادران و خواهران است. در واقع حتی ممکن است بسیاری از کسانی که امروزه خادم خدا هستند، در گذشته به دلیل همین معاشرت با قوم خدا خدمت به او را با شور و شادی آغاز کرده باشند. (۱پطر ۲:۱۲) اما چنانچه یکی از هم‌ایمانان به دلیل عدم رعایت معیارهای یَهُوَه تأدیب شود، می‌تواند چه پیش آید؟ در چنین شرایطی ممکن است برخی از آنان که به دلیل رفتار خداپسندانهٔ قوم خدا به حقیقت جلب شده بودند، دلسرد شوند و شادی‌شان را در خدمت از دست بدهند.
تبلیغات دنیای شیطان و مادیات نیز می‌تواند شادی ما را سلب کند. دنیای شیطان تلاش می‌کند به ما بقبولاند که به چیزهای غیرضروری نیازمندیم و باید آن‌ها را تهیه کنیم. اما باید این گفتهٔ عیسی را به یاد داشته باشیم: «هیچ کس نمی‌تواند به دو ارباب خدمت کند؛ زیرا یا از یکی نفرت و دیگری را دوست خواهد داشت یا به یکی وفادار و از دیگری بیزار خواهد بود. شما نمی‌توانید هم غلام خدا و هم غلام ثروت باشید.» (مت ۶:۲۴) ما نمی‌توانیم به یَهُوَه خدا خدمت کنیم و در عین حال تلاش کنیم تا آنجا که می‌توانیم از این دنیا بهره گیریم.
وجد و شادی در خدمت به خدای نجاتمان
خدمت به خدا برای آنان که او را دوست دارند باری سنگین نیست. (۱یو ۵:۳) عیسی گفت: «بیایید نزد من، ای همهٔ زحمتکشان و گرانباران و من به شما نیرویی تازه خواهم بخشید. یوغ مرا بر دوش گیرید و از من تعلیم یابید؛ زیرا خویی ملایم و دلی افتاده دارم و در جان‌های خود نیرویی تازه خواهید یافت؛ زیرا یوغ من راحت و بار من سبک است.» (مت ۱۱:۲۸-۳۰) در واقع پیروی حقیقی از عیسی مایهٔ نشاط و شادی است. بی‌شک دلایل بسیاری وجود دارد که نشان می‌دهد خدمت به یَهُوَه مایهٔ شادمانی است. در اینجا به سه دلیل می‌پردازیم که چرا می‌توانیم در خدمت به خدای نجاتمان شاد باشیم.—حب ۳:۱۸.
ما خدای هستی‌بخشمان، خدای شاد را خدمت می‌کنیم. (اعما ۱۷:۲۸؛ ۱تیمو ۱:۱۱) می‌دانیم که زندگی و حیاتمان را مدیون یَهُوَه خدا هستیم. از این رو، قطع‌نظر از این که چند سال از تعمیدمان می‌گذرد، همچنان با شادی او را خدمت می‌کنیم.
هکتور با مد نظر داشتن پادشاهی خدا و فعال بودن در خدمت به یَهُوَه شادی‌اش را حفظ می‌کند
برای نمونه هکتور که برای ۴۰ سال به عنوان سرپرست سیّار خدمت کرده است، حتی در سنین پیری نیز بانشاط و شاد است. (مز ۹۲:۱۲-۱۴) بیماری همسر هکتور فعالیت او را در خدمتش محدود کرد، اما باعث نشد که او شادی‌اش را از دست بدهد. او می‌گوید: «دیدن وضعیت همسرم که حالش رو به وخامت است، غم‌انگیز است و نگهداری و مراقبت از او برایم آسان نیست، اما اجازه ندادم که این امر شادی خدمت به خدای حقیقی را از من بگیرد. دانستن این که زندگی‌ام را مدیون یَهُوَه خدا هستم، کسی که انسان را برای مقصودی آفرید، به من دلیل کافی می‌دهد که او را عمیقاً دوست بدارم و با تمام دل به او خدمت کنم. برای حفظ شادی می‌کوشم در خدمت موعظه فعال بمانم و امید به پادشاهی خدا را همواره مد نظر داشته باشم.»
یَهُوَه از طریق قربانی عیسی برای ما ممکن ساخت که از زندگی‌ای شاد برخوردار شویم. به‌راستی که «خدا آنقدر به مردم دنیا محبت داشت که پسر یگانهٔ خود را داد تا هر که به او ایمان بورزد، نابود نگردد، بلکه زندگی جاودان یابد.» (یو ۳:۱۶) آری، گناهان ما می‌تواند بخشوده شود و ما می‌توانیم بر پایهٔ ایمانمان به فدیهٔ عیسی، این تدارک پرمهر یَهُوَه، از زندگی جاودان برخوردار شویم. آیا این خود دلیلی محکم برای شادی نیست؟ آیا قدردانی ما از این تدارک پرمهر یَهُوَه نباید ما را برانگیزد که او را با شادمانی خدمت کنیم؟
هِسوس زندگی‌اش را ساده کرد و سال‌ها یَهُوَه را با شادی خدمت کرد
برادری به نام هِسوس در مکزیک، می‌گوید: «من بردهٔ کارم بودم. گاه با این که موظف نبودم، پنج شیفت پشت سر هم کار می‌کردم تا پول بیشتری داشته باشم. تا این که با شخصیت یَهُوَه خدا آشنا شدم و آموختم که او پسر عزیزش را برای انسان‌ها فدا کرد. همین شد که میل به خدمت به او در من به وجود آمد. خود را به او وقف کردم و با این که ۲۸ سال در یک شرکت کار کرده بودم تصمیم گرفتم از کارم دست بکشم و خدمت تمام‌وقت را آغاز کنم.» این شروع سال‌ها خدمت شادی‌بخش به یَهُوَه بود.
ما از نظر اخلاقی پاک زندگی می‌کنیم و این برایمان شادی به همراه می‌آورد. قبل از این که با حقیقت آشنا شوید، زندگی‌تان چگونه بود؟ پولُس رسول به مسیحیان در روم یادآور شد که «در گذشته بردهٔ گناه» بودند، اما «بردهٔ درستکاری» گشتند. چون آنان زندگی پاک در پیش گرفته بودند و می‌توانستند به زندگی ابدی امید داشته باشند. (روم ۶:۱۷-۲۲) ما نیز از معیارهای یَهُوَه خدا پیروی می‌کنیم، به این ترتیب از عواقب زندگی‌ای غیراخلاقی و ناخوشایند در امانیم. به‌راستی این خود دلیلی برای شادی است!
«شادی‌بخش‌ترین دوران زندگی‌ام، دورانی بوده است که در خدمت به یَهُوَه گذراندم.»—هِیمه
برای مثال هِیمه، به ورزش بوکس علاقه‌مند بود. او به وجود خدا معتقد نبود و نظریهٔ تکامل را باور داشت. هِیمه به جلسات شاهدان یَهُوَه رفت و تحت تأثیر محبت آن جمع قرار گرفت. برای این که شیوهٔ زندگی‌اش را تغییر دهد، باید از یَهُوَه خدا می‌خواست که به او کمک کند تا به او ایمان آورد. هِیمه می‌گوید: «به مرور به وجود خدا که پدری مهربان و رحیم است پی بردم. رعایت معیارهای درست خدا محافظ من بوده است. اگر در زندگی‌ام تغییرات لازم را نمی‌دادم، شاید مثل بعضی از دوستانم که بوکسر بودند، الآن زنده نبودم. شادی‌بخش‌ترین دوران زندگی‌ام، دورانی بوده است که در خدمت به یَهُوَه گذراندم.»
دست از تلاش نکشید!
همچنان که پایان این نظام شریر را انتظار می‌کشیم، باید چه امری را مد نظر داشته باشیم؟ به یاد داشته باشید که کتاب مقدّس می‌گوید: «آن که برای روح می‌کارد، حیات جاودان را از روح درو خواهد کرد. پس باشد که از اعمال نیکو دست نکشیم؛ زیرا در وقت معین درو خواهیم کرد، اگر خسته نشویم.» (غلا ۶:۸، ۹) باشد که با کمک یَهُوَه پایدار بمانیم، و در پرورش خصوصیاتی که به ما در نجات از «مصیبت عظیم» یاری می‌رساند، بکوشیم و همچنان یَهُوَه را با شادی خدمت کنیم؛ حتی زمانی که با آزمایش و سختی روبرو می‌شویم.—مکا ۷:۹، ۱۳، ۱۴؛ یعقو ۱:۲-۴.
ما می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که پاداش پایداری و صبرمان را خواهیم گرفت، چون یَهُوَه از تلاش ما و محبتی که به او و نامش داریم، آگاه است. اگر یَهُوَه خدا را همچنان با شادی خدمت کنیم همچون داوود پادشاه ما نیز می‌توانیم بگوییم: «خداوند را همواره پیش روی خود می‌دارم. چون بر دست راست من است، جنبش نخواهم خورد. از این رو دلم شادمان است و تمام وجودم در وجد؛ پیکرم نیز در امنیت ساکن خواهد بود.»—مز ۱۶:۸، ۹.