۳۴ و اما اَبشالوم گریخت.‏ و جوانی که دیدبانی می‌کرد،‏ چشمان خود را برافراشته،‏ دید که اینک مردمانِ بسیار از راهی که پشت سرش در کنار کوهْ بود،‏ می‌آمدند.‏*