۱۰ وقتی عِزرا جلوی خانهٔ خدای حقیقی با گریه و زاری به خاک افتاده بود و دعا می‌کرد و به گناهان قومش اعتراف می‌کرد،‏ گروهی بزرگ از مردان،‏ زنان و فرزندان اسرائیلیان دور او جمع شدند و به‌شدّت گریه می‌کردند.‏