فصل ۵۰
آماده کردن رسولان برای موعظه در موقعیت‌های دشوار
مَتّی ۱۰:۱۶–۱۱:۱ مَرقُس ۶:۱۲، ۱۳ لوقا ۹:۶
آموزش رسولان و اعزام آنان برای موعظه به مردم
عیسی رسولانش را فراخوانده بود که دوبه‌دو در منطقهٔ جلیل موعظه کنند. او برای این منظور به آنان آموزش‌هایی مفید و عملی داده بود. اما او تنها به این امر اکتفا نکرد. عیسی همچنین از روی محبت به شاگردانش هشدار داد که با مخالفت روبرو خواهند شد و به آنان چنین گفت: «من شما را مانند گوسفندان به میان گرگان می‌فرستم؛ . . . محتاط باشید؛ زیرا مردم شما را به محکمه‌ها خواهند سپرد و در کنیسه‌های خود شلاقتان خواهند زد. شما را به خاطر من نزد والیان و پادشاهان خواهند برد.»—مَتّی ۱۰:۱۶-۱۸.
آری، پیروان عیسی شاید با اذیت و آزار شدید روبرو می‌شدند. اما عیسی این وعدهٔ اطمینان‌بخش را به آنان داد: «وقتی شما را تسلیم می‌کنند، نگران مباشید که چگونه سخن گویید و چه بگویید، چون آنچه باید بگویید، همان دم به شما داده خواهد شد؛ زیرا شما در سخن گفتن تنها نیستید، بلکه روح پدر آسمانی شما از طریق شما سخن می‌گوید.» عیسی همچنین در ادامه گفت: «برادر، برادر خود و پدر، فرزند خود را تسلیم مرگ خواهد کرد و فرزندان بر ضدّ پدر و مادر خود برخواهند خاست و آنان را تسلیم مرگ خواهند کرد. همهٔ مردم به خاطر نام من از شما نفرت خواهند داشت. اما آن که تا به آخر پایدار بماند، نجات خواهد یافت.»—مَتّی ۱۰:۱۹-۲۲.
عیسی به خاطر اهمیت بسزای خدمت موعظه، به پیروانش یادآور شد که برای ادامهٔ فعالیت خود باید محتاط باشند. او گفت: «هنگامی که مردم شهری به شما اذیت و آزار رسانند، به شهری دیگر بگریزید؛ زیرا به‌راستی به شما می‌گویم، پیش از این که فعالیت خود را در تمامی شهرهای اسرائیل به اتمام برسانید، پسر انسان خواهد آمد.»—مَتّی ۱۰:۲۳.
دستورات، هشدارها و گفته‌های عیسی به ۱۲ رسولش به‌راستی مفید و دلگرم‌کننده بود! البته روی سخن او همچنین به کسانی بود که پس از مرگ و رستاخیزش در فعالیت موعظه سهیم می‌شدند؛ زیرا همان طور که عیسی گفت «همهٔ مردم» از شاگردانش نفرت خواهند داشت، نه صرفاً کسانی که رسولانش باید در جلیل به آنان موعظه می‌کردند. به علاوه، مطابق با آنچه در کتاب مقدّس آمده است، رسولان عیسی در دوران کوتاهِ موعظهٔ خود در منطقهٔ جلیل، نزد والیان و پادشاهان آورده نشدند و اعضای خانواده‌شان آنان را نکشتند.
عیسی همچنین در بخشی از سخنانش اشاره کرد که پیش از اتمام فعالیت موعظهٔ شاگردانش، «پسر انسان خواهد آمد.» او در اینجا نشان داد که پیش از این که شاگردانش فعالیت موعظه در مورد پادشاهی خدا را به اتمام رسانند، او در مقام پادشاه، به عنوان داور برگزیدهٔ خدا خواهد آمد. پس واضح است که عیسی این سخنان را با نظر به آینده گفته بود.
رسولان عیسی در فعالیت موعظه نباید از رویارویی با مخالفت متعجب می‌شدند؛ زیرا عیسی گفت: «شاگرد از استاد خود و غلام از ارباب خود بالاتر نیست.» عیسی در راه اعلام پادشاهی خدا با رفتارهای ناخوشایند مردم و اذیت و آزار روبرو شد. پس روشن بود که رسولانش نیز می‌بایست انتظار چنین مخالفت‌هایی را می‌داشتند. اما عیسی آنان را ترغیب کرده، گفت: «از کسانی مترسید که بدن شما را نابود می‌کنند، اما قادر نیستند، جان شما را نابود کنند؛ بلکه از او بترسید که قادر است، هم بدن و هم جان شما را در درّهٔ هِنّوم نابود کند.»—مَتّی ۱۰:۲۴، ۲۸.
عیسی سرمشقی بی‌نظیر در این خصوص از خود بجا گذاشت. او از مرگ هراسی نداشت و حاضر بود از جان خود بگذرد، اما به خدا پشت نکند. در واقع، تنها خدای قادر مطلق است که می‌تواند «جان» را نابود کند یا به عبارت دیگر شخص را از زندگی ابدی محروم سازد. همچنین تنها اوست که می‌تواند شخص را برای رسیدن به زندگی ابدی رستاخیز دهد. به‌راستی که دانستن این حقیقت برای رسولان مایهٔ دلگرمی و اطمینان بود!
عیسی محبت خدا به پیروانش را با این تشبیه نشان داد: «آیا دو گنجشک به یک سکهٔ کم‌ارزش فروخته نمی‌شود؟ اما اگر یکی از آن‌ها هم به زمین بیفتد، پدر آسمانی شما از آن آگاه خواهد بود. . . . پس مترسید. ارزش شما بسیار بیشتر از گنجشک‌هاست.»—مَتّی ۱۰:۲۹، ۳۱.
عیسی همچنین گفت: «فکر مکنید آمده‌ام تا صلح بر زمین آورم.» پیامی که شاگردان عیسی باید اعلام می‌کردند، سبب اختلاف عقیده در برخی از خانواده‌ها می‌شد؛ زیرا برخی از اعضای خانواده آن پیام را می‌پذیرفتند و برخی نمی‌پذیرفتند. پس شهامت می‌خواست که عضوی از خانواده تعالیم عیسی را بپذیرد. عیسی در این مورد اضافه کرد: «کسی که پدر یا مادر خود را بیش از من دوست داشته باشد، لایق من نیست و کسی که پسر یا دختر خود را بیش از من دوست داشته باشد، لایق من نیست.»—مَتّی ۱۰:۳۴، ۳۷.
با وجود همهٔ مخالفت‌هایی که شاگردان عیسی هنگام موعظه با آن روبرو می‌شدند، گروهی از مردم آنان را می‌پذیرفتند. عیسی در این خصوص گفت: «هر که به یکی از این کوچکان، چون شاگرد من است، تنها یک پیاله آب خنک دهد، به‌راستی به شما می‌گویم، هرگز بی‌پاداش نخواهد ماند.»—مَتّی ۱۰:۴۲.
رسولان پس از شنیدن دستورات، هشدارها و سخنان دلگرم‌کنندهٔ عیسی، کاملاً آمادهٔ موعظه در جلیل بودند. آنان «سرتاسر آن منطقه را آبادی به آبادی زیر پا گذاشتند، همه جا خبر خوش را اعلام می‌کردند و بیماران را شفا می‌دادند.»—لوقا ۹:۶.