کلام یَهُوَه زنده است
نکاتی از کتاب اعداد
اسرائیلیان پس از خروج از مصر به قومی سازمان یافته تبدیل شدند و می‌توانستند بلافاصله وارد سرزمین موعود شوند، اما چنین نشد. آن‌ها حدود چهل سال «در بیابان بزرگ و خوفناک» سرگردان شدند. ( تثنیه ۸:۱۵) گزارش تاریخی کتاب اعداد یکی از کتب کتاب مقدّس، دلیل آن را برای ما شرح می‌دهد. این کتاب اهمیت لزوم اطاعت از یَهُوَه و نمایندگان او را به ما خاطرنشان می‌کند.
کتاب اعداد را موسی در بیابان و دشت مُوْآب نوشت. این کتاب تاریخچه‌ای است از اتفاقاتی که طی ۳۸ سال و ۹ ماه یعنی از سال ۱۵۱۲تا ۱۴۷۳ ق.د.م. رخ داد. ( اعداد ۱:۱؛ تثنیه ۱:۳) نام این کتاب به دلیل گزارش دو سرشماری که به فاصلهٔ ۳۸ سال از قوم به عمل آمد، انتخاب شده است. ( باب‌های ۱ تا ۴ و ۲۶) رویدادهای آن به سه بخش تقسیم می‌شود. بخش اوّل، اتفاقاتی که در کوه سینا رخ داد. بخش دوّم، وقایعی که در دوران سرگردانی آن‌ها در بیابان به وقوع پیوست و بخش سوّم، رویدادهایی که در آخرین قسمت از سفرشان در دشت مُوْآب رخ داد. هنگام مطالعه این کتاب می‌توانید از خود سؤال کنید. این رویدادها چه آموزشی به من می‌دهد؟ آیا اصول این کتاب می‌تواند در دنیای امروز به من کمک کند؟
در کوه سینا
( اعداد ۱:۱–۱۰:۱۰)
اوّلین سرشماری در دامنهٔ کوه سینا صورت گرفت. آن آمار مردانی بود که از ۲۰ سال بیشتر داشته و از سِبط لاوی نبودند. تعداد این افراد که برای مقابله با دشمن سرشماری شد بالغ بر ۶۰۳٬۵۵۰ نفر بود. بدین ترتیب تمامی قوم اسرائیل که زنان، کودکان و لاویان را نیز شامل می‌شد بیش از سه میلیون نفر بودند.
اسرائیلیان به دنبال این سرشماری فرامینی دریافت کردند که شامل ترتیب حرکت قوم برای کوچ، جزئیات وظایف لاویان، خدمات مربوط به خیمه، قرنطینهٔ بیماران، سوءظن شوهر به زن خود و مقرّرات مربوط به نذر نذیره‌ها می‌شد. باب ۷ شامل اطلاعات در مورد هدایایی است که رؤسای خاندان‌ها برای تبرّک مذبح گذراندند و باب ۹ دربارهٔ احکام و فرایض عید فِصَح می‌باشد. همچنین قوم اسرائیل دستوراتی در مورد چگونگی اردو زدن و کوچ کردن نیز دریافت کردند.
پاسخ به پرسش‌های مربوط به آیات:
۲:۱، ۲ — منظور از «عَلَم و نشان» که اقوام بنی‌اسرائیل در بیابان زیر آن اردو می‌زدند چه بود؟ کتاب مقدّس توضیحی در بارهٔ این نشان‌ها نمی‌دهد. اما مسلّماً قوم اسرائیل آن‌ها را به عنوان نمادی مقدّس نمی‌شناختند و برایشان اهمیت مذهبی قائل نبودند. این نشان‌ها به اسرائیلیان کمک می‌کرد تا اردوگاه خود را راحت‌تر پیدا کنند.
۵:۲۷ — منظور از ‹ساقط گردیدن ران› در مورد زنی که به شوهر خود خیانت کرده، چه بود؟ در اینجا واژهٔ «ران» نشانگر دستگاه تناسلی است. ( پیدا ۴۶:۲۶) و ساقط گردیدن می‌تواند به معنی زوال آن یعنی نازا شدن باشد.
از این آیات چه می‌آموزیم؟
۶:۱-۷. نذیره‌ها از خوردن محصولات درخت انگور و نوشیدن شراب و مُسکرات امتناع می‌ورزیدند و این نشانگر آن بود که خواسته‌های خود را انکار می‌کردند. آن‌ها موی سر خود را نمی‌تراشیدند تا بلند شود و این نشانهٔ اطاعت از یَهُوَه بود، درست مانند موی بلند سر زنان که مطیع پدر و یا شوهر خود بودند. نذیره‌ها نمی‌بایست به هیچ مرده‌ای نزدیک می‌شدند حتی اگر آن میّت از اقوام نزدیک آن‌ها بود. امروزه خادمین تمام‌وقت یَهُوَه با اطاعت از او و نادیده گرفتن خواسته‌هایشان ازخودگذشتگی نشان می‌دهند. بعضی از آن‌ها به علّت خدمت در سرزمین‌های دوردست ممکن است نتوانند در مراسم تدفین بستگان نزدیک خود شرکت کنند.
۸:۲۵، ۲۶. وظایف لاویان می‌بایست با دست‌هایی توانا انجام می‌گرفت و یَهُوَه به خاطر توجه به سالمندان آن‌ها را از انجام وظایف خاصّی معاف یا بازنشسته کرده بود اما آن‌ها می‌توانستند داوطلبانه لاویان دیگر را یاری کنند. اگرچه امروزه در کار موعظهٔ ملکوت بازنشستگی وجود ندارد اما می‌توان از این اصل درسی ارزنده گرفت. اگر یک مسیحی سالمند نتواند وظایف بخصوصی را به انجام رساند او را می‌توان به خدمتی گمارد که از عهدهٔ انجام آن برآید.
کوچ در صحرا
( اعداد ۱۰:۱۱–۲۱:۳۵)
وقتی ابر از بالای خیمه برمی‌خاست بنی‌اسرائیل به دنبال آن از محلی به محلی دیگر کوچ می‌کردند. آنان بعد از گذشت ۳۸ سال و یک یا دو ماه به دشت مُوْآب رسیدند. شما می‌توانید این مسیر را در صفحهٔ ۹ بروشور «نگاهی به سرزمین نیکو» که به وسیلهٔ شاهدان یَهُوَه به چاپ رسیده است دنبال کنید.
قوم اسرائیل در طول زمانی که به مقصد قادِش در بیابان فاران در حرکت بودند حداقل سه بار دست به شکایت زدند. اوّلین شکایت زمانی پایان یافت که عده‌ای به وسیلهٔ آتشی که یَهُوَه فرستاد نابود شدند. سپس آن‌ها لب به شکوه گشودند که گوشت نخورده‌اند و یَهُوَه برای آن‌ها بلدرچین مهیا کرد. شکایت مریم و هارون علیه موسی سبب شد مریم موقتاً به جذام مبتلا شود.
هنگامی که قوم در قادِش اردو زده بودند موسی ۱۲ نفر را برای جاسوسی و وارسی سرزمین موعود فرستاد. آنان بعد از ۴۰ روز مراجعت کردند. قوم گزارش منفی ده جاسوس را پذیرفتند و در صدد بر آمدند تا موسی، هارون و دو جاسوس وفادار یعنی یوشَع و کالیب را سنگسار کنند. یَهُوَه می‌خواست آن قوم را به بلا دچار کرده از میان بردارد اما موسی واسطه شد و یَهُوَه قوم را هلاک نکرد. اما خدا اعلام کرد که برای مدت ۴۰ سال در بیابان سرگردان خواهند بود تا تمام کسانی که از آن‌ها سرشماری شده بود در بیابان تباه شوند.
یَهُوَه قوانین دیگری اضافه کرد. قورح و عده‌ای دیگر بر علیه موسی و هارون دست به شورش زدند و در پی آن یا بر اثر آتش از میان رفتند و یا زمین دهان باز کرده آن‌ها را زنده بلعید. فردای آن روز بنی‌اسرائیل دوباره بر علیه موسی و هارون زبان به شکایت گشودند به این دلیل یَهُوَه بلایی نازل کرد و ۱۴٬۷۰۰ نفر هلاک شدند. برای شناساندن هارون به عنوان کاهن اعظم به دیگران، یَهُوَه سبب می‌شود تا عصای او شکوفه کند. سپس یَهُوَه قوانین دیگری در مورد وظایف لاویان و پاک نگهداشتن قوم صادر می‌کند. استفاده از خاکستر گاو سرخ مظهر قدرت قربانی عیسی در رابطه با پاک کردن گناهان بود. — عبرانیان ۹:۱۳، ۱۴.
بازگشت قوم اسرائیل به قادِش با مرگ مریم مصادف شد. جماعت اسرائیل به دلیل نداشتن آب دوباره بر علیه موسی و هارون لب به شکایت می‌گشایند. موسی و هارون امتیاز ورود به سرزمین موعود را از دست دادند چون هنگام جاری کردن آب از صخره به طریقه‌ای معجزه‌آسا، یَهُوَه را تقدیس ننمودند. اسرائیلیان از قادِش کوچ کردند و هارون در کوه هور درگذشت. در حاشیهٔ سرزمین اَدوم قوم به ستوه آمد و به خدا و موسی اعتراض کردند. یَهُوَه برای مجازات مارهای سمّی را به میان آن‌ها فرستاد. بار دیگر موسی وساطت کرد و خدا به او گفت ماری برنجی بساز و آن را روی چوبی بلند بگذار تا هر مار گزیده‌ای که به آن نگاه کند نجات یابد. آن مار برنجی مظهر آویخته شدن عیسی بر چوب شکنجه بود تا ما نیز با ایمان آوردن به او نجات یابیم و تا ابد فایده ببریم. ( یوحنّا ۳:۱۴، ۱۵) قوم اسرائیل، سیحون و عوج، پادشاهان اَموریان را شکست دادند و سرزمین آن‌ها را به تصرّف درآوردند.
پاسخ به پرسش‌های مربوط به آیات:
۱۲:۱ — چرا مریم و هارون علیه موسی شکایت کردند؟ گویا، دلیل اصلی این امر اشتیاق مریم به نفوذ و قدرتی بیشتر در میان قوم بود. هنگامی که صَفّوره، زن موسی در صحرا به موسی پیوست احتمالاً مریم تصوّر کرد که صَفّوره جای او را خواهد گرفت و دیگر بانوی اوّل در اردوگاه نخواهد بود. — خروج ۱۸:۱-۵.
۱۲:۹-۱۱ — چرا فقط مریم به جذام مبتلا شد؟ به طور حتم، مریم بود که شکایت و بدگویی را آغاز کرد و هارون را متقاعد ساخت که در این راه به او بپیوندد. ولی هارون با اعتراف به گناه خود نشان داد که اشتباه کرده است.
۲۱:۱۴، ۱۵ — کتابی که در این آیات از آن نام برده شده است چه کتابی است؟ در کتاب مقدّس به چند کتاب دیگر اشاره شده است که نویسندگان کلام خدا از آن‌ها به عنوان مأخذ استفاده کرده‌اند. ( یوشَع ۱۰:۱۲، ۱۳؛ ۱پادشاهان ۱۱:۴۱؛ ۱۴:۱۹، ۲۹) «کتاب جنگ‌های خداوند» یکی از این کتاب‌ها است که حاوی گزارشات تاریخی جنگ‌های قوم یَهُوَه می‌باشد.
از این آیات چه می‌آموزیم؟
۱۱:۲۷-۲۹. سرمشق بسیار خوبی که موسی از خود به جای گذاشت به ما می‌آموزد که اگر به برادری در راه خدمت به یَهُوَه امتیازاتی داده شود ما چگونه باید عکس‌العمل نشان دهیم. موسی به جای حسادت و طلب عزّت و افتخار از اینکه اَلْداد و میداد نبوّت می‌کردند خوشحال بود.
۱۲:۲، ۹، ۱۰؛ ۱۶:۱-۳، ۱۲-۱۴، ۳۱-۳۵، ۴۱، ۴۶-۵۰. یَهُوَه از ما می‌خواهد تا به اختیاراتی که به دیگران داده است احترام بگذاریم.
۱۴:۲۴. این دنیا همواره ما را تحت فشار قرار می‌دهد تا به اَعمال نادرست و خطا دست بزنیم. کلید مقاومت در مقابل این فشار، پرورش «روح دیگر» و یا طرز فکری متفاوت در خود می‌باشد که با طرز فکر این دنیا مغایرت دارد.
۱۵:۳۷-۴۱. فقط اسرائیلیان از صیصیَت، [بندهای تابیده شده یا منگوله] برای تزئین حاشیهٔ لباس‌های خود استفاده می‌کردند و نشانهٔ آن بود که این قوم برای پرستش یَهُوَه و پیروی از شریعت او از اقوام دیگر مجزا شده بودند. آیا ما نیز نباید از معیارهای خدا پیروی کنیم تا تفاوتمان با مردم این دنیا نمایان شود؟
در دشت مُوْآب
( اعداد ۲۲:۱–۳۶:۱۳)
هنگامی که قوم اسرائیل در بیابان مُوْآب اردو زدند در دل مُوْآبیان رعب و وحشت ایجاد کردند. از این رو پادشاه مُوْآب بالاق، بِلعام را به استخدام خود در آورد تا قوم اسرائیل را لعنت کند. ولی یَهُوَه، بَلْعام را مجبور ساخت تا برای قومش طلب برکت کند. بعد از آن زنان مُوْآب و مدیان دست به اغوای اسرائیلیان زده آن‌ها را به فحشا و بت‌پرستی وا داشتند. در نتیجه یَهُوَه ۲۴٬۰۰۰ خطاکار را نابود ساخت. عاقبت هنگامی که فینَحاس حرمت یَهُوَه را با عملش حفظ کرد آن بلا از قوم دور شد.
دوّمین سرشماری نشان داد که هیچ یک از مردانی که در سرشماری اوّل از آن‌ها نام برده شده بود در قید حیات نبودند به جز یوشَع و کالیب. یَهُوَه، یوشَع را به عنوان جانشین موسی تعیین کرد. قوم اسرائیل قوانینی در مورد قربانی و هدایا و نذر و قسم دریافت کردند. اسرائیلیان از مدیان انتقام گرفتند. قبایل رَؤبین، جاد و نیمی از مَنَسَّی در شرق رود اردن ساکن شدند. قوم اسرائیل دستوراتی برای عبور از رود اردن و فتح سرزمین کنعان دریافت کردند. سرزمین موعود پس از مشخص شدن مرزهایش به قید قرعه بین اقوام اسرائیل تقسیم شد. ۴۸ شهر به لاویان داده شد و ۶ شهر از آن‌ها به عنوان شهرهای ملجأ یا پناهگاه تعیین شدند.
پاسخ به پرسش‌های مربوط به آیات:
۲۲:۲۰-۲۲ — چرا خشم یَهُوَه علیه بَلْعام افروخته شد؟ یَهُوَه به بَلْعام نبی گفته بود که اسرائیلیان را نفرین نکند. ( اعداد ۲۲:۱۲) ولی او در اندیشهٔ لعنت اسرائیلیان به همراه مردانی که بالاق فرستاد روانه شد چون می‌خواست پادشاه مُوْآبیان را از خود راضی نگه داشته مزدی دریافت کند. ( ۲پِطْرُس ۲:۱۵، ۱۶؛ یهودا ۱۱) حتی هنگامی که به اجبار برای آن‌ها طلب برکت نمود چون می‌خواست مورد لطف پادشاه قرار گیرد پیشنهاد کرد تا برای فریفتن مردان اسرائیلی از زنانی که بَعْل را می‌پرستیدند استفاده کند. ( اعداد ۳۱:۱۵، ۱۶) پس می‌توان مشاهده کرد که دلیل افروخته شدن خشم یَهُوَه، حرص و طمع بَلْعام بود.
۳۰:۶-۸ — آیا یک شوهر مسیحی می‌تواند نذر یا عهد زن خود را که با یَهُوَه بسته است لغو کند؟ امروزه اگر ستایشگران یَهُوَه نذر کرده، با او عهدی ببندند مستقیماً با یَهُوَه روبرو می‌باشند. برای مثال، وقف کردن خود عهدی است که شخصاً با یَهُوَه می‌بندیم. ( غَلاطیان ۶:۵) شوهر نمی‌تواند عهدی را که همسرش با یَهُوَه بسته است فسخ کند. همچنین عهدی را که زن با یَهُوَه می‌بندد، می‌باید برخلاف موازین کتاب مقدّس و یا وظایف زن نسبت به شوهر نباشد.
از این آیات چه می‌آموزیم؟
۲۵:۱۱. غیرتی که فینَحاس در پرستش از یَهُوَه از خود نشان داد سرمشق ارزنده‌ای برای ما می‌باشد. آیا میل به پاکیزه نگهداشتن جماعت ما را نیز بر آن نمی‌دارد تا در صورت اطلاع از هر گونه عمل بد آن را با پیران جماعت در میان بگذاریم؟
۳۵:۹-۲۹. اگر شخصی تصادفاً کسی را به قتل می‌رساند باید شهر خود را ترک کرده برای مدت معینی به ملجأ یا شهر پناهگاه عزیمت می‌کرد. این امر نشانگر تقدّس حیات یا زندگی بود و به ما می‌آموزد که آن را مقدّس بشماریم.
۳۵:۳۳. زمینی که به واسطهٔ ریختن خون بی‌گناهی آلوده شده است فقط با ریختن خون قاتل پاک خواهد شد. بنابراین چقدر شایسته و بجاست که یَهُوَه شریران و بدکاران را قبل از اینکه زمین به بهشت تبدیل شود نابود خواهد ساخت! — امثال ۲:۲۱، ۲۲؛ دانیال ۲:۴۴.
کلام خدا زنده و برنده است
ما باید به یَهُوَه و افرادی که او مسئولیت‌هایی به آن‌ها واگذار کرده است احترام بگذاریم. کتاب اعداد با صراحت تمام به این واقعیت اشاره کرده درس بسیار پراهمیتی در حفظ صلح و وحدت در جماعت به ما می‌دهد!
وقایعی که در کتاب اعداد گزارش شده حاکی از این است که اهمال و سستی در تغذیهٔ روحانی به انجام اَعمال غلط مانند شکایت، فساد اخلاقی و بت‌پرستی می‌انجامد. موضوع‌های نیازهای محلی در جلسهٔ خدمت شاهدان یَهُوَه را می‌توان بر اساس برخی از آموزش‌ها و یا مثال‌های کتاب اعداد در کتاب مقدّس تنظیم کرد. بله، این حقیقت را نمی‌توان کتمان کرد که «کلام خدا زنده و بانفوذ است.» — عبرانیان ۴:۱۲، انجیل شریف.
[تصویر در صفحهٔ ۳۰]
یَهُوَه به وسیله ابری که به طور معجزه‌آسا بر فراز خیمه قرار داشت محل اردوگاه و زمان کوچ قوم اسرائیل را مشخص می‌کرد
[تصویر در صفحهٔ ۳۲]
تردیدی نیست که یَهُوَه شایستهٔ اطاعت است و خواست اوست که نمایندگانش را محترم داریم