۲۳.‏ روت به چه امری فکر کرد و در شریعت موسوی چه تدارکی برای فقرا دیده شده بود؟‏ (‏پاورقی ملاحظه شود.‏)‏

^۲۳ حال پس از اقامت در بیت‌لَحَم،‏ روت به این فکر بود که چگونه به نیازهای خود و نَعُومی رسیدگی کند.‏ او پی برد که یَهُوَه در شریعت موسوی،‏ به اسرائیلیان قوانینی داده و یکی از این قوانین،‏ برای فقرا در نظر گرفته شده است.‏ آنان اجازه داشتند در زمان برداشت محصول به کشتزارها بروند و دروگران را دنبال کنند و آنچه را که باقی می‌ماند یا در گوشه و کنار زمین رویده بود،‏ بردارند یا به اصطلاح خوشه‌چینی کنند.‏b‏—‏لاو ۱۹:‏۹،‏ ۱۰؛‏ تث ۲۴:‏۱۹-‏۲۱‏.‏

۲۴،‏ ۲۵.‏ هنگامی که روت تصادفاً به میان کشتزارهای بُوعَز رسید چه کرد و خوشه‌چینی در چنین کشتزارهایی چگونه بود؟‏

^۲۴ فصل دروی جو بود،‏ احتمالاً ماه آوریل در تقویم امروزی.‏ روت به سوی کشتزارها رفت تا ببیند که چه کسی به او اجازهٔ خوشه‌چینی می‌دهد.‏ اتفاقاً به کشتزاری رسید که متعلّق به مردی به نام بُوعَز بود؛‏ مردی که متموّل و یکی از بستگان شوهر متوفای نَعُومی،‏ اَلیمَلِک بود.‏ با این که شریعت به روت حق خوش‌چینی را می‌داد،‏ اما او نمی‌خواست از این قانون سوءاستفاده کند؛‏ پس او از مرد جوانی که مسئول دروگران بود،‏ اجازهٔ کار در کشتزار را گرفت.‏ آن مرد به او اجازهٔ کار در آنجا را داد و روت سریعاً مشغول به کار شد.‏—‏روت ۱:‏۲۲–‏۲:‏۳،‏ ۷‏.‏