ایزابل ملکه با حیله‌ای که به کار بست شرارت را به اوج خود رساند.‏ او از این قانون خدا آگاه بود که اگر به کسی اتهامی جدّی زده شود،‏ در صورتی محکوم می‌شود که دو شاهد بر گناهکار بودن او شهادت دهند.‏ (‏تثنیه ۱۹:‏۱۵‏)‏ پس نامه‌ای به اسم اَخاب،‏ به مردان سرشناس یَزْرَعیل نوشت.‏ آنان می‌بایست دو شاهد دروغین علیه نابوت می‌یافتند که او را به کفرگویی متهم کنند؛‏ اتهامی که مجازاتش مرگ بود.‏ حیلهٔ ایزابل کارساز بود.‏ دو مرد بی‌عار علیه نابوت شهادت دادند و در پی این شهادت دروغ،‏ نابوت سنگسار و کشته شد و نه فقط نابوت،‏ بلکه پسران او نیز کشته شدند.‏b (‏۱پادشاهان ۲۱:‏۵-‏۱۴؛‏ لاویان ۲۴:‏۱۶؛‏ ۲پادشاهان ۹:‏۲۶‏)‏ در واقع اَخاب وظایفش را به عنوان یک مرد انجام نداد و به همسرش اجازه داد که هر آنچه می‌خواست،‏ بکند و آن انسان‌های بی‌گناه را بکشد.‏