در یَهُوَه شادی کن!‏

‏«در خداوند دائماً شاد باشید و باز میگویم شاد باشید.‏»‏ —‏ فیلپیان ۴:‏⁠۴‏.‏

۱.‏ چرا ممکن است از منظور پولس،‏ هنگامی که گفت مسیحیان باید دائماً شادی کنند،‏ تعجب کنیم؟‏

در این روزها ممکن است برای شادی کردن،‏ دلایل،‏ اندک و بینهایت کمیاب به نظر آید.‏ انسانهای سرشته‌شده از خاک،‏ حتی مسیحیان واقعی با اوضاعی روبرو می‌گردند که موجب اندوه می‌شوند —‏ اوضاعی مانند بیکاری،‏ بیماری،‏ مرگ یکی از عزیزان،‏ مشکلات شخصیت،‏ یا مخالفت از طرف اعضای بی‌ایمان خانواده یا دوستان پیشین.‏ بنابراین چگونه باید پند پولس «دائماً شاد باشید» را درک کنیم؟‏ نظر به شرایط ناخوش‌آیند و سختی که همهٔ ما باید با آن ستیزه کنیم،‏ آیا این حتی امکان‌پذیر است؟‏ گفتگویی دربارهٔ متن این سخنان به روشن ساختن این موضوع کمک می‌کند.‏

شادی کن —‏ چرا و چگونه؟‏

۲،‏ ۳.‏ همان طور که در مورد عیسی و اسرائیلیان قدیم نشان داده شد،‏ اهمیت شادی چه می‌باشد؟‏

^۲ ‏«در خداوند دائماً شاد باشید و باز میگویم شاد باشید.‏»‏ این ممکن است ما را به یاد سخنانی که در حدود ۲۴قرن پیش به اسرائیلیان خطاب شد،‏ بیاندازد:‏ «سُرُور خداوند قوّت شما است،‏» یا بر طبق ترجمهٔ موفات‏:‏ «شادی کردن در خدای سرمدی قوّت شما است.‏» (‏نحمیا ۸:‏۱۰‏)‏ شادی موجب قوّت می‌شود و آن مانند قلعه‌ای است که یک نفر می‌تواند برای تسلی و حفاظت به آن داخل شود.‏ شادی حتی برای کمک به انسان کامل عیسی‏،‏ وسیله‌ای بود تا پایدار بماند.‏ «بجهة آن خوشی که پیش او موضوع بود بیحرمتیرا ناچیز شمرده متحمل صلیب گردید و بدست راست تخت خدا نشسته است.‏» (‏عبرانیان ۱۲:‏⁠۲‏)‏ آشکارا،‏ در مواجه شدن با دشواریها،‏ توانایی شادی کردن،‏ برای رستگاری حیاتی است.‏

^۳ قبل از ورود به سرزمین موعود،‏ به اسرائیلیان امر شد:‏ «تو با لاوی و غریبیکه در میان تو باشد از تمامئ نیکوئیکه یَهُوَه خدایت بتو و بخاندانت بخشیده است شادی خواهی نمود.‏» نتایج قصور در خدمت به یَهُوَه با شادی،‏ دشوار می‌بود.‏ «جمیع این لعنتها بتو خواهد رسید و ترا تعاقب نموده خواهد دریافت تا هلاک شوی .‏ .‏ .‏ از اینجهة که یَهُوَه خدای خود را بشادمانی و خوشئ دل برای فراوانئ همه چیز عبادت ننمودی.‏» —‏ تثنیه ۲۶:‏۱۱؛‏ ۲۸:‏​۴۵-‏۴۷‏.‏

۴.‏ به چه علت ممکن است در شادی کردن کوتاهی کنیم؟‏

^۴ بنابراین،‏ ضروری است که باقیماندهٔ مسح‌شدگان امروزی و «گوسفندان دیگر»،‏ یعنی یاران آنها شادی کنند!‏ (‏یوحنا ۱۰:‏۱۶‏)‏ پولس با تکرار پندش،‏ «باز میگویم،‏» بر ضرورت شادی کردن به دلیل تمام خوبیهایی که یَهُوَه برای ما انجام داده است،‏ تأکید کرد.‏ آیا ما شادی می‌کنیم؟‏ یا آنقدر درگیر کار عادی زندگی روزانه می‌شویم که بعضی اوقات دلایل بسیاری را که برای شادی کردن داریم،‏ فراموش می‌کنیم؟‏ آیا مشکلات آنقدر روی هم انباشته می‌شوند که دید ما را به ملکوت و برکاتش مسدود می‌کنند؟‏ آیا ما به چیزهای دیگر از قبیل سرپیچی از قوانین خدا،‏ نادیده گرفتن اصول الهی،‏ یا غفلت ورزیدن از وظایف مسیحی اجازه می‌دهیم که شادی ما را سلب نمایند؟‏

۵.‏ چرا برای یک شخص نامتعادل،‏ شادی کردن دشوار می‌باشد؟‏

^۵ ‏«اعتدال ش‍م‍ا بر جمیع مردم معروف بشود،‏ خداوند نزدیک است.‏»‏ (‏فیلپیان ۴:‏⁠۵‏)‏ یک شخص نامعقول فاقد اعتدال است.‏ او ممکن است در مورد مواظبت کردن به طور شایسته از سلامتیش کوتاهی کند،‏ به طور غیر ضروری بدن خود را مطیع فشار یا اضطراب زائد نماید.‏ احتمالاً او نیاموخته است که محدودیتهایش را بپذیرد و مطابق آنها زندگی نماید.‏ او ممکن است هدفش را بسیار بالا قرار دهد و سپس سعی کند بدون توجه به بهای آن،‏ به آن هدف برسد.‏ یا احتمالاً سعی می‌کند از محدودیتهایش به عنوان یک پوزش برای آهسته بودنش یا تنبل شدنش استفاده کند.‏ او با فقدان تعادل و نامعقول بودن،‏ شادی کردن را دشوار می‌یابد.‏

۶.‏ الف)‏ چه چیزی را باید هم‌ایمانان مسیحی در ما مشاهده کنند،‏ و این چه موقع امکان‌پذیر خواهد بود؟‏ ب)‏ چگونه سخنان پولس در ۲قرنتیان ۱:‏۲۴ و رومیان ۱۴:‏۴ به ما کمک می‌کنند تا معقول باشیم؟‏

^۶ حتی اگر مخالفان به ما به عنوان افراد متعصب بنگرند،‏ هم‌ایمانان مسیحی باید همیشه قادر باشند معقولیت ما را بنگرند.‏ و چنانچه متعادل باشیم و از خود و از دیگران انتظار کاملیت نداشته باشیم،‏ آنها قادر خواهند بود معقولیت ما را ببینند.‏ مخصوصاً،‏ ما باید از تحمیل کردن باری که از آنچه کلام خدا طلب می‌کند فراتر می‌رود،‏ بر دیگران خودداری کنیم.‏ پولس رسول گفت:‏ «نه آنکه بر ایمان شما حکم کرده باشیم بلکه شادئ شما را مددکار هستیم.‏» (‏۲قرنتیان ۱:‏۲۴‏)‏ پولس که قبلاً یک فریسی بود،‏ به خوبی می‌دانست که حکم کردن قوانین خشک و تحمیل کردن آن توسط اشخاصی که دارای اختیاراتی هستند،‏ شادی را فرومی‌نشاند،‏ و حال آنکه پیشنهادات مفید که از طرف همکاران عرضه می‌شود شادی را می‌افزاید.‏ این حقیقت که «خداوند نزدیک است» باید به شخص معقول یادآوری کند که ما نباید بر ‹بندهٔ کسی دیگر حکم کنیم.‏ او نزد آقای خود ثابت یا ساقط میشود.‏› —‏ رومیان ۱۴:‏⁠۴‏.‏

۷،‏ ۸.‏ چرا باید مسیحیان انتظار مشکلات را داشته باشند،‏ با این وجود چگونه برای آنان امکان‌پذیر است که به شادی کردن ادامه دهند؟‏

^۷ ‏«از هیچ چیز نگران نباشید،‏ بلکه همیشه در هر مورد با دعا و مناجات و سپاسگزاری تقاضاهای خود را در پیشگاه خدا ابراز نمائید.‏»‏ (‏فیلپیان ۴:‏⁠۶‏،‏ ا ش‏)‏ ما امروزه «زمانهای سخت» را که پولس نوشت،‏ مشاهده می‌کنیم.‏ (‏۲تیموتاؤس ۳:‏​۱-‏۵‏)‏ بدین ترتیب مسیحیان باید انتظار مواجه شدن با مشکلات را داشته باشند.‏ سخنان پولس که گفت:‏ «دائماً شاد باشید» شامل نادیده گرفتن این امکان نیست که یک مسیحی صادق ممکن است گاهی اوقات دوره‌های یأس و دلسردی را داشته باشد.‏ پولس در مورد خودش به طور واقع‌بینانه‌ای اضافه کرد:‏ «در هر چیز زحمت کشیده ولی در شکنجه نیستیم،‏ متحیّر ولی مأیوس نی.‏ تعاقب کرده شده لیکن نه متروک،‏ افکنده‌شده ولی هلاک‌شده نی.‏» (‏۲قرنتیان ۴:‏​۸،‏۹‏)‏ به هر حال،‏ شادی یک مسیحی،‏ دوره‌های نگرانی و اندوه موقتی را تسکین داده و سرانجام آن نگرانیها و اندوه را از میان می‌برد.‏ آن برای ادامه دادن به پیشروی و اینکه هرگز دیدمان را در مورد دلایل بیشماری که برای شادی کردن وجود دارد از دست ندهیم،‏ نیروی لازم را می‌دهد.‏

^۸ هنگامی که مشکلات از هر نوع آن به وجود آیند،‏ یک مسیحی شاد متواضعانه به وسیلهٔ دعا،‏ کمک یَهُوَه را می‌طلبد.‏ او تسلیم اضطراب افراطی نمی‌گردد.‏ پس از انجام آن چیزی که او خود معقولانه می‌تواند برای حل مشکل انجام دهد،‏ نتیجه را با هم‌آهنگی با این دعوت،‏ در دست یَهُوَه خواهد گذاشت:‏ «نصیب خود را به خداوند بسپار و ترا رزق خواهد داد.‏» ضمناً،‏ یک مسیحی به اظهار سپاسگزاری کردن از یَهُوَه برای تمام نیکوییش ادامه می‌دهد.‏ —‏ مزمور ۵۵:‏۲۲‏؛‏ همچنین متی ۶:‏​۲۵-‏۳۴ مشاهده گردد.‏

۹.‏ معرفت دربارهٔ حقیقت چگونه می‌تواند آرامش خاطر دهد،‏ و این چه نتیجهٔ خوبی برای مسیحیان دارد؟‏

^۹ ‏«سلامتئ خدا که فوق از تمامئ عقل است دلها و ذهنهای شما را در مسیح عیسی نگاه خواهد داشت.‏»‏ (‏فیلپیان ۴:‏⁠۷‏)‏ معرفت دربارهٔ حقیقت کتاب مقدس،‏ ذهن یک مسیحی را از دروغ آزاد می‌کند و به او کمک می‌کند نمونهٔ فکری صحیحی را پرورش دهد.‏ (‏۲تیموتاؤس ۱:‏۱۳‏)‏ از اینرو به او کمک می‌شود تا از رفتار غلط یا غیر عاقلانه که می‌تواند روابط صلح‌آمیز را با دیگران به مخاطره اندازد،‏ اجتناب کند.‏ بجای مأیوس شدن به دلیل بی‌عدالتی و ضعف،‏ او به یَهُوَه توکّل می‌کند تا مشکلات بشر را به وسیلهٔ ملکوت حل کند.‏ این چنین آرامش خاطر از قلبش محافظت می‌کند،‏ انگیزه‌هایش را سالم نگاه می‌دارد،‏ و تفکرش را در جهت عدالت،‏ حفظ می‌کند.‏ با وجود مشکلات و فشارهایی که توسط دنیای بی‌نظم به وجود می‌آیند،‏ انگیزه‌های سالم و تفکرات مناسب به نوبهٔ خود،‏ دلایل بیشماری را برای شادی کردن فراهم می‌کنند.‏

۱۰.‏ شادی حقیقی فقط از طریق صحبت کردن و فکر کردن دربارهٔ چه چیزی،‏ می‌تواند تجربه گردد؟‏

^۱۰ ‏«خلاصه ای برادران هر چه راست باشد و هر چه مجید و هر چه عادل و هر چه پاک و هر چه جمیل و هر چه نیک نام است و هر فضیلت و هر مدحی که بوده باشد در آنها تفکّر کنید.‏»‏ (‏فیلپیان ۴:‏۸‏)‏ برای یک مسیحی صحبت کردن یا تفکر کردن در مورد چیزهای بد هیچ خوشایند نیست،‏ و این امر بیشتر تفریحاتی را که این دنیا تهیه می‌بیند،‏ خودبخود رد می‌کند.‏ هیچ کس نمی‌تواند شادی مسیحی را نگاه دارد،‏ اگر ذهن و قلبش را با دروغ،‏ چرب‌زبانی،‏ و مسائل غیر عادلانه،‏ غیر اخلاقی،‏ بدون فضیلت،‏ تنفرانگیز،‏ و مکروه پر کند.‏ به طور واضح،‏ هیچ کس نمی‌تواند شادی حقیقی را توسط پر کردن ذهن و قلب خود با پلیدی،‏ بیابد.‏ در دنیای فاسد شیطان،‏ دانستن اینکه مسیحیان اینقدر چیزهای خوب برای تفکر کردن و گفتگو کردن دارند،‏ چقدر سازنده است!‏

دلایل بیشمار برای شادی کردن

۱۱.‏ الف)‏ چه چیزی را نباید کم‌ارزش دانست،‏ و چرا؟‏ ب)‏ حضور در یک کنگرهٔ بین‌المللی چه تأثیری بر یک نماینده و همسرش گذاشت؟‏

^۱۱ هنگام صحبت کردن دربارهٔ دلایل شادی کردن،‏ مگذار برادری بین‌المللی خود را فراموش کنیم.‏ (‏۱پطرس ۲:‏۱۷‏)‏ هنگامی که گروههای ملی و نژادی دنیوی،‏ تنفر شدیدی را نسبت به یکدیگر نشان می‌دهند،‏ قوم خدا در محبت به هم نزدیکتر می‌شوند.‏ اتحاد آنان مخصوصاً در کنگره‌های بین‌المللی آشکار است.‏ در یکی از آنها که در سال ۱۹۹۳ در کیِف،‏ اوکراین برگزار شد،‏ نماینده‌ای از ایالات متحده نوشت:‏ «اشکهای شادی،‏ چشمان متبسم،‏ خیل کسانی که یکدیگر را مانند اعضای خانوادهٔ خود در آغوش می‌کشیدند،‏ و سلامهایی که از این طرف به آن طرف میدان بازی توسط گروههایی که چترهای رنگین و دستمالها را تکان می‌دادند فرستاده می‌شد،‏ آشکارا نشانی از اتحاد تئوکراتیک بود.‏ قلب ما از چیزی که یَهُوَه به طور شگفت‌انگیز در برادری جهانی به انجام رسانده است،‏ با فخر پر می‌شود.‏ این بر همسرم و من تأثیر عمیقی گذاشت و بُعد جدیدی را به ایمان ما افزود.‏»‏

۱۲.‏ چگونه اشعیا ۶۰:‏۲۲ در مقابل چشمان خودمان تحقق یافته است؟‏

^۱۲ امروزه دیدن تحقق یافتن نبوتهای کتاب مقدس در مقابل چشمان خود،‏ چقدر ایمان مسیحیان را نیرو می‌بخشد!‏ به عنوان نمونه به کلمات اشعیا ۶۰:‏​۲۲‏،‏ توجه کن:‏ «صغیرْ هزار نفر خواهد شد و حقیر اُمّت قویّ خواهد گردید،‏ من یَهُوَه در وقتش تعجْیل در آن خواهم نمود.‏» هنگام تولد ملکوت در سال ۱۹۱۴،‏ فقط ۱۰۰,‏۵ نفر —‏ صغیر [تعدادی اندک] —‏ به طور فعال موعظه می‌کردند.‏ اما در طول پنج سال گذشته مقیاس برادری جهانی به طور میانگین به ۶۲۸,‏۵ شاهد تعمیدیافتهٔ جدید در هر هفته،‏ افزایش یافته است!‏ در سال ۱۹۹۳،‏ رکورد جدید خادمان فعال به ۸۸۹,‏۷۰۹,‏۴ نفر رسید.‏ فقط تصورش را بکن!‏ آن به این معناست که «صغیرْ» سال ۱۹۱۴ به راستی نزدیک است «هزار نفر» شود!‏

۱۳.‏ الف)‏ از سال ۱۹۱۴ تاکنون چه چیزی رخ داده است؟‏ ب)‏ چگونه شاهدان یَهُوَه،‏ اصل سخنان پولس در ۲قرنتیان ۹:‏۷ را بجا می‌آورند؟‏

^۱۳ از سال ۱۹۱۴پادشاه مسیحایی به پیروزی به میان دشمنان خود پیش تاخته است.‏ حکومت او توسط پیروان مشتاق بشری که وقت،‏ نیرو،‏ و پول اهدا می‌کنند تا کار موعظهٔ جهانی و همین طور فعالیت ساختمانی را پیش برند،‏ حمایت شده است.‏ (‏مزمور ۱۱۰:‏​۲،‏۳‏)‏ شاهدان یَهُوَه شادی می‌کنند که توسط اعانات پولیی که داده می‌شود،‏ این فعالیتها تکمیل می‌شوند،‏ اگرچه به ندرت در جلساتشان به پول اشاره می‌شود.‏a (‏با ۱تواریخ ۲۹:‏۹ مقایسه شود.‏)‏ مسیحیان حقیقی برای بخشیدن،‏ احتیاجی به تهییج شدن ندارند؛‏ آنان به این امر به عنوان یک امتیاز می‌نگرند که از پادشاهشان تا اندازه‌ای که وضعیت آنها اجازه می‌دهد پشتیبانی کنند،‏ «هر کس باید مطابق آن چه در دل خود تصمیم گرفته است بدهد و نه از روی بی‌میلی و اجبار.‏» —‏ ۲قرنتیان ۹:‏⁠۷‏،‏ ا ش‏.‏

۱۴.‏ چه وضعی در میان قوم خدا از سال ۱۹۱۹ تاکنون آشکار شده است،‏ و این به آنها چه دلیلی را برای شادی کردن می‌دهد؟‏

^۱۴ برقراری مجدد پرستش حقیقی که از پیش گفته شده بود،‏ در میان قوم خدا منتج به خلق شدن بهشت روحانی شده است.‏ از سال ۱۹۱۹ تدریجاً مرز آن گسترش یافته است.‏ (‏مزمور ۱۴:‏۷؛‏ اشعیا ۵۲:‏​۹،‏۱۰‏)‏ نتیجه آن چه بوده است؟‏ مسیحیان حقیقی،‏ شاهد «شادمانی و خوشی» هستند.‏ (‏اشعیا ۵۱:‏۱۱‏)‏ این نتایج ثمرات خوب،‏ گواهیی است از آنچه که روح‌القدس خدا قادر است به وسیلهٔ انسانهای ناکامل به انجام برساند.‏ تمام افتخار و احترام به یَهُوَه تعلق دارد،‏ چه امتیاز بزرگتری از همکار خدا شدن می‌تواند وجود داشته باشد؟‏ (‏۱قرنتیان ۳:‏⁠۹‏)‏ یَهُوَه به اندازهٔ کافی نیرومند است تا در صورت لزوم موجب شود که سنگها پیام حقیقت را فریاد بزنند.‏ با وجود این،‏ او صلاح دید که به این شیوه متوسل نشود،‏ بلکه ترجیح داد مخلوقات مشتاق سرشته شده از خاک را برای اجرای قصدش برانگیزد.‏ —‏ لوقا ۱۹:‏⁠۴۰‏.‏

۱۵.‏ الف)‏ ما کدام رویداهای جدید را با علاقه دنبال می‌کنیم؟‏ ب)‏ ما به چه رویدادی با شادی چشم دوخته‌ایم؟‏

^۱۵ اکنون خادمان یَهُوَه،‏ مملو از هیبت،‏ رویدادهای دنیا را به طوری که اینها به نبوتهای برجستهٔ کتاب مقدس مربوط می‌شوند،‏ تحت نظر دارند.‏ ملتها به منظور نائل شدن به صلح پابرجا،‏ سخت ولی بیهوده در تلاش هستند.‏ وقایع،‏ آنان را وامی‌دارد تا از سازمان ملل متحد بخواهند که در نقاط ناآرام دنیا اقدام کند.‏ (‏مکاشفه ۱۳:‏​۱۵-‏۱۷‏)‏ ضمناً،‏ قوم خدا هم‌اکنون با انتظاری بزرگ به یکی از شادی‌آورترین رویدادهایی که رخ خواهد داد،‏ چشم دوخته است،‏ رویدادی که هر روز نزدیکتر می‌شود.‏ «شادی و وجد نمائیم و او را تمجید کنیم زیرا که نکاح برّه رسیده است و عروس او خود را حاضر ساخته است.‏» —‏ مکاشفه ۱۹:‏⁠۷‏.‏

موعظه کردن —‏ یک بار یا یک شادی؟‏

۱۶.‏ توضیح بده،‏ چگونه شادی یک مسیحی،‏ هنگامی که او چیزهایی را که آموخته است به کار نبرد،‏ می‌تواند سلب شود؟‏

^۱۶ ‏«آنچه در من آموخته و پذیرفته و شنیده و دیده‌اید آنها را بعمل آرید و خدای سلامتی با شما خواهد بود.‏»‏ (‏فیلپیان ۴:‏⁠۹‏)‏ مسیحیان می‌توانند با به کار بردن آنچه که آموخته‌اند،‏ انتظار داشته باشند که از برکت خدا برخوردار شوند.‏ یکی از مهمترین چیزهایی که آنان آموخته‌اند،‏ ضرورت موعظهٔ بشارت به دیگران است.‏ در حقیقت،‏ چه کسی می‌توانست از آرامش خاطر لذت ببرد یا شادمان باشد اگر از رساندن آن اطلاعات به اشخاص خوش‌قلب که زندگیشان به شنیدن آنها بستگی دارد،‏ خودداری می‌کرد؟‏ —‏ حزقیال ۳:‏​۱۷-‏۲۱؛‏ ۱قرنتیان ۹:‏۱۶؛‏ ۱تیموتاؤس ۴:‏⁠۱۵‏.‏

۱۷.‏ چرا باید فعالیت موعظه کردنمان همیشه منبعی برای شادی باشد؟‏

^۱۷ یافتن اشخاص گوسفندصفت که مایل به آموختن دربارهٔ یَهُوَه هستند،‏ چه شادیی است!‏ در حقیقت،‏ آنانی که با انگیزهٔ صحیح خدمت می‌کنند،‏ همیشه خدمت ملکوتی را به عنوان منبع شادی خواهند یافت.‏ زیرا دلیل اصلی برای شاهد یَهُوَه بودن،‏ ستایش نام یَهُوَه و حمایت کردن از مقام او به عنوان حاکم مطلق عالم است.‏ (‏۱تواریخ ۱۶:‏۳۱‏)‏ کسی که این حقیقت را به رسمیت می‌شناسد،‏ حتی هنگامی که مردم،‏ ناعاقلانه بشارتی را که او می‌آورد نپذیرند،‏ شادی خواهد کرد.‏ او می‌داند که موعظه به بی‌ایمانان یک روز به پایان خواهد رسید؛‏ ستایش نام یَهُوَه برای همیشه ادامه خواهد یافت.‏

۱۸.‏ چه چیزی یک مسیحی را برمی‌انگیزد تا ارادهٔ یَهُوَه را انجام دهد؟‏

^۱۸ مذهب حقیقی آنانی را که آن را به کار می‌برند برمی‌انگیزد چیزهایی را انجام دهند که یَهُوَه خواهان انجام آن است،‏ نه به این دلیل که آنان باید آن را انجام دهند بلکه آنها می‌خواهند آن را انجام دهند.‏ (‏مزمور ۴۰:‏۸؛‏ یوحنا ۴:‏۳۴‏)‏ بسیاری از مردم،‏ فهمیدن این موضوع را دشوار یافته‌اند.‏ یک خانم به شاهدی که به دیدن او رفته بود،‏ گفت:‏ «شما می‌دانید،‏ من باید شما را محترم بشمارم،‏ من مطمئناً هرگز برای مذهبم مانند شما خانه به خانه نخواهم رفت.‏» شاهد با یک لبخند پاسخ داد:‏ «می‌توانم درک کنم که چگونه احساس می‌کنید،‏ قبل از اینکه یک شاهد یَهُوَه بشوم،‏ نمی‌توانستید مرا وادار کنید نزد دیگران بروم و دربارهٔ مذهب صحبت کنم.‏ اما اکنون خواهان انجام آن هستم.‏» آن خانم برای یک لحظه تأمل کرد و سپس نتیجه گرفت:‏ «به طور آشکار،‏ مذهب شما چیزی برای عرضه کردن دارد که مذهب من ندارد.‏ شاید باید تحقیق کنم.‏»‏

۱۹.‏ چرا اکنون بیش از هر زمانی در گذشته،‏ هنگام شادی کردن است؟‏

^۱۹ متن سال سال ۱۹۹۴ که به طور برجسته در تالارهای ملکوتمان نشان داده شده است،‏ مرتباً به ما یادآوری می‌کند:‏ «بتمامئ دل خود بر خداوند توکّل نما.‏» (‏امثال ۳:‏⁠۵‏)‏ آیا برای شادی کردن می‌تواند دلیل مهمتر،‏ از اینکه قادر باشیم به یَهُوَه توکل کنیم وجود داشته باشد؟‏ مزمور ۶۴:‏۱۰ توضیح می‌دهد:‏ «مرد صالح در خداوند شادی میکند و بر او توکّل میدارد.‏» اکنون وقت تزلزل یا قطع امید کردن نیست.‏ هر ماهی که می‌گذرد ما را به واقعیتی نزدیکتر می‌کند که خادمان یَهُوَه از روزگار هابیل تاکنون اشتیاق دیدنش را داشته‌اند.‏ با دانستن اینکه هرگز قبلاً این همه دلایل برای شادی کردن نداشته‌ایم،‏ اکنون وقت توکل کردن به یَهُوَه با تمامی دلمان است!‏

‏[پاورقی‌ها]‏

چطور پاسخ می‌دهی؟‏

◻ به چه علت باید مطابق نحمیا ۸:‏​۱۰‏،‏ شادی کنیم؟‏

◻ چگونه تثنیه ۲۶:‏۱۱ و ۲۸:‏​۴۵-‏۴۷ اهمیت شادی کردن را نشان می‌دهند؟‏

◻ چگونه فیلپیان ۴:‏​۴-‏۹ می‌تواند به ما کمک کند تا همیشه شادی کنیم؟‏

◻ متن سال سال ۱۹۹۴ چه دلیلی را برای شادی کردن به ما می‌دهد؟‏