شما تقدیس گشته‌اید

‏‹شما شسته شده و تقدیس گشته‌اید.‏›—‏۱قر ۶:‏۱۱‏.‏

پاسخ به سؤالات مرور:‏

چرا باید از معاشرت بد اجتناب کنیم؟‏

چگونه می‌توانیم از ترتیبات الٰهی حمایت کنیم؟‏

چه چیزی کمک می‌کند که به امور روحانی اولویت دهیم و هویت مسیحی خود را حفظ کنیم؟‏

۱.‏ نَحَمِیا در بازگشت به اورشلیم به چه وقایع ناگواری پی برد؟‏ (‏تصویر بالا ملاحظه شود.‏)‏

اتفاقاتی در اورشلیم وِرد زبان اهالی آنجا شده بود.‏ یکی از اتاق‌های بزرگ معبد محل ماندن غیراسرائیلی‌ای گشته بود.‏ لاویان مسئولیت خود را رها کرده بودند.‏ مشایخ به جای پیشقدمی در پرستش در روز سَبَّت به تجارت پرداخته بودند.‏ بسیاری از اسرائیلیان،‏ زنان غیریهودی گرفته بودند.‏ این‌ها فقط برخی از وقایع ناگواری بود که نَحَمِیا در بازگشتش به اورشلیم بعد از ۴۴۳ ق.‏م.‏ به آن پی برد.‏ —‏نح ۱۳:‏۶‏.‏

۲.‏ چگونه قوم اسرائیل تقدیس شد؟‏

^۲ اسرائیل قوم وقف‌شده به خدا بود.‏ آنان در ۱۵۱۳ ق.‏م.‏ مشتاق بودند خواست یَهُوَه را انجام دهند.‏ از این رو گفتند:‏ «همهٔ سخنانی که خداوند گفته است،‏ به جا خواهیم آورد.‏» (‏خرو ۲۴:‏۳‏)‏ پس خدا آنان را تقدیس نمود یعنی برای کاری خاص برگزید.‏ حقیقتاً افتخاری بزرگ نصیبشان شده بود!‏ چهل سال بعد،‏ موسی به آنان چنین تذکر داد:‏ «تو برای یَهُوَه،‏ خدایت،‏ قوم مقدّس هستی.‏ یَهُوَه خدایت تو را برگزیده است تا از جمیع قوم‌هایی که بر روی زمینند،‏ قوم مخصوص برای خود او باشی.‏»—‏تث ۷:‏۶‏.‏

۳.‏ وقتی نَحَمِیا برای بار دوم به اورشلیم آمد،‏ وضعیت روحانی یهودیان چگونه بود؟‏

^۳ متأسفانه اسرائیل دیگر مشتاق نبود که قومی مقدّس باشد.‏ برخی از آنان به خواست خدا عمل کردند ولی یهودیان کلاً در فکرِ داشتن ظاهری مقدّس و وقف‌شده بودند تا انجام دادن ارادهٔ خدا.‏ وقتی نَحَمِیا بار دوم به اورشلیم آمد،‏ تقریباً صد سال از بازگشت باقی‌ماندگان وفادار از بابل برای برقراری پرستش حقیقی می‌گذشت.‏ در آن زمان،‏ غیرت قوم اسرائیل باری دیگر در امور روحانی سرد شده بود.‏

۴.‏ چه موضوعاتی در این مقاله بررسی می‌شود؟‏

^۴ شاهدان یَهُوَه نیز مانند اسرائیلیان برای امری خاص تقدیس یافته‌اند.‏ هم مسح‌شدگان و هم گروه عظیم برای خدمت مقدّس برگزیده شده‌اند.‏ (‏مکا ۷:‏۹،‏ ۱۴،‏ ۱۵؛‏ ۱قر ۶:‏۱۱‏)‏ هیچ یک از ما نمی‌خواهد که مانند اسرائیلیان تقدّس خود را به تدریج نزد خدا از دست دهد.‏ چه چیزی به ما کمک می‌کند همواره مقدّس بمانیم و در خدمت به یَهُوَه مفید باشیم؟‏ در این مقاله چهار موضوعی بررسی می‌شود که در باب ۱۳ نَحَمِیا برجسته شده است:‏ ۱)‏ اجتناب از معاشرت بد،‏ ۲)‏ حمایت از ترتیبات الٰهی،‏ ۳)‏ اولویت دادن به امور روحانی،‏ ۴)‏ حفظ هویت مسیحی.‏ بیایید هر یک از این چهار موضوع را تک‌تک بررسی کنیم.‏

اجتناب از معاشرت بد

۵،‏ ۶.‏ اَلْیاشیب و طوبیّا چه کسانی بودند و به چه دلیلی ممکن است اَلْیاشیب با طوبیّا معاشرت داشت؟‏

^۵ نَحَمِیا ۱۳:‏۴-‏۹ خوانده شود.‏ ما در محیطی بد قرار داریم که حفظ تقدّس را دشوار می‌سازد.‏ اَلْیاشیب و طوبیّا را در نظر گیرید.‏ اَلْیاشیب،‏ کاهن اعظم بود و طوبیّای عَمّونی احتمالاً در دستگاه فرمانداری پارس در یهودیه مقامی پایین رتبه داشت.‏ قبلاً طوبیّا و همکارانش با نَحَمِیا در بازسازی دیوارهای اورشلیم مخالفت کرده بودند.‏ (‏نح ۲:‏۱۰‏)‏ به علاوه،‏ عمونیان اجازه نداشتند که داخل محوطهٔ معبد شوند.‏ (‏تث ۲۳:‏۳‏)‏ پس چرا کاهن اعظم،‏ اتاق غذاخوری‌ای را در معبد به چنین مردی داده بود؟‏

^۶ ظاهراً طوبیّا و اَلْیاشیب با هم دوست بودند.‏ طوبیّا و پسرش یَهُوحانان،‏ زنان یهودی گرفته بودند و بسیاری از یهودیان از طوبیّا به خوبی سخن می‌گفتند.‏ (‏نح ۶:‏۱۷-‏۱۹‏)‏ یکی از نوه‌های اَلْیاشیب داماد سَنْبَلَّط بود؛‏ سَنْبَلَّط حاکم سامری بود که با طوبیّا همکاری و رفاقت نزدیک داشت.‏ (‏نح ۱۳:‏۲۸‏)‏ اَلْیاشیب،‏ کاهن اعظم شاید به دلیل این آشنایی اجازه داده بود که آن مخالف بی‌ایمان در او تأثیر بگذارد.‏ اما نَحَمِیا چون به یَهُوَه وفادار بود،‏ تمام اسباب‌های طوبیا را از اتاق غذاخوری بیرون ریخت.‏

۷.‏ پیران مسیحی و دیگر اعضای جماعت باید چگونه تقدّس خود را در دید یَهُوَه حفظ کنند؟‏

^۷ وفاداری ما خادمان وقف‌شده همیشه باید به یَهُوَه باشد.‏ اگر از معیارهای والای خدا پیروی نکنیم،‏ تقدّس ما نزدش پایدار نخواهد ماند.‏ نباید بگذاریم روابط خویشاوندی باعث زیر پا گذاشتن اصول کتاب مقدّس شود.‏ طرز فکر یَهُوَه باید رهنمای پیران مسیحی باشد،‏ نه احساسات و افکار شخصی‌شان.‏ (‏۱تیمو ۵:‏۲۱‏)‏ بلی،‏ پیران مسیحی باید از اعمالی اجتناب کنند که دوستی‌شان را با یَهُوَه بر هم می‌زند.‏—‏۱تیمو ۲:‏۸‏.‏

۸.‏ همهٔ ما خادمان وقف‌شدهٔ یَهُوَه چه موضوعی را در رابطه با معاشرانمان باید به یاد داشته باشیم؟‏

^۸ بسیار اهمیت دارد که به یاد داشته باشیم،‏ «معاشِر بد،‏ اخلاق خوب را فاسد می‌سازد.‏» (‏۱قر ۱۵:‏۳۳‏)‏ برخی از خویشاوندان شاید تأثیری بد در زندگی ما بگذارند.‏ اَلْیاشیب در حمایت از نَحَمِیا در بازسازی دیوارهای اورشلیم الگویی خوب از خود به جا گذاشت.‏ (‏نح ۳:‏۱‏)‏ ولی به مرور زمان تأثیر بد طوبیّا و دیگران از قرار معلوم باعث شد که اَلْیاشیب اعمالی انجام دهد که او را در دید یَهُوَه ناپاک ساخت.‏ معاشرت خوب باعث می‌شود که امور مسیحی را دنبال کنیم مانند خواندن کتاب مقدّس،‏ حضور در جلسات و شرکت در موعظه.‏ خویشاوندانی که ما را به چنین اعمالی ترغیب می‌کنند برایمان بسیار عزیز و گرامی می‌باشند.‏

حمایت از ترتیبات الٰهی

۹.‏ چرا ترتیبات معبد مختل شده بود و نَحَمِیا چه کسانی را مقصر شمرد؟‏

^۹ نَحَمِیا ۱۳:‏۱۰-‏۱۳ خوانده شود.‏ از قرار معلوم تا زمان بازگشت نَحَمِیا به اورشلیم اعانات معبد متوقف شده بود.‏ از این رو،‏ لاویان مسئولیت خود را رها کرده و برای امرار معاش به مزارع خود رفته بودند.‏ نَحَمِیا سران قوم را از این بابت مقصر شمرد.‏ ظاهراً آنان به وظایف خود عمل نکرده بودند.‏ آنان در مسئولیت خود یعنی در جمع‌آوری عُشر از قوم یا ارسال آن به معبد کوتاهی کرده بودند.‏ (‏نح ۱۲:‏۴۴‏)‏ از این رو،‏ نَحَمِیا اقداماتی انجام داد تا عُشر جمع‌آوری شود.‏ او مردان قابل‌اعتمادی را قرار داد تا بر انبار معبد و پخش آن نظارت کنند.‏

۱۰،‏ ۱۱.‏ قوم خدا در حمایت از پرستش حقیقی چه افتخاری دارند؟‏

^۱۰ آیا این موضوع درسی به ما می‌دهد؟‏ بلی،‏ زیرا به یادمان می‌آورد که یَهُوَه را با اموال خود جلال دهیم.‏ (‏امث ۳:‏۹‏)‏ در واقع اعاناتمان در پیشرفت پرستش حقیقی از مال خدا به خداست.‏ (‏۱توا ۲۹:‏۱۴-‏۱۶‏)‏ شاید فکر کنیم که چیزی چشمگیر برای دادن اعانه نداریم ولی اگر از دل راغب باشیم هر چیز کوچک مقبول خداست.‏—‏۲قر ۸:‏۱۲‏.‏

^۱۱ خانواده‌ای بزرگ غذای یک زوج پیشگام ویژهٔ سالمند را یک بار در هفته برای سالیان سال فراهم دیدند.‏ با آن که آنان هشت فرزند داشتند،‏ مادر خانواده می‌گوید:‏ «دو ظرف اضافی چه تأثیری در غذایی که برای ده نفر فراهم شده است دارد؟‏» شاید یک بار غذا در هفته به نظر هدیه‌ای ناچیز آید ولی آن پیشگامان از این بابت بسیار قدردان بودند و برای میزبانشان برکت‌آفرین شدند.‏ سخنان تشویق‌کننده و خاطرات موعظهٔ این زوج به کودکان آن خانواده کمک کرد تا از لحاظ روحانی پیشرفت کنند.‏ همهٔ آنان بعدها به خدمت تمام‌وقت پرداختند.‏

۱۲.‏ مردان منصوب در جماعت چه الگوی نیکویی از خود به جا می‌گذارند؟‏

^۱۲ درسی دیگر این است که مردان منصوب مانند نَحَمِیا در حمایت از ترتیبات الٰهی پیشقدم شوند.‏ اعضای جماعت باید از الگوی ایشان سرمشق گیرند.‏ بدین شکل،‏ پیران مسیحی پولُس رسول را سرمشق قرار می‌دهند که از پرستش حقیقی حمایت و توصیه‌هایی مفید ارائه کرد.‏ برای مثال،‏ توصیه‌هایی عملی برای اهدای اعانه داد.‏—‏۱قر ۱۶:‏۱-‏۳؛‏ ۲قر ۹:‏۵-‏۷‏.‏

اولویت دادن به امور روحانی

۱۳.‏ برخی از یهودیان چگونه حرمت سَبَّت را نگه نمی‌داشتند؟‏

^۱۳ نَحَمِیا ۱۳:‏۱۵-‏۲۱ خوانده شود.‏ اگر بیش از حد به امور مادی توجه کنیم،‏ به تدریج از امور روحانی دور می‌شویم.‏ بر اساس خروج ۳۱:‏۱۳‏،‏ سَبَّت در هر هفته به اسرائیلیان گوشزد می‌کرد که قومی تقدیس‌شده می‌باشند.‏ روز سَبَّت برای پرستش،‏ دعا و تعمّق در شریعت خدا قرار داده شده بود.‏ ولی برخی از معاصران نَحَمِیا در روز سَبَّت مانند دیگر روزها به تجارت می‌پرداختند.‏ پرستش برای آنان به امری کم‌ارزش تبدیل شده بود.‏ نَحَمِیا با دیدن این وقایع دستور داد دروازه‌های شهر را در غروب روز ششم ببندند و تاجران غیریهودی را قبل از شروع سَبَّت از آنجا بیرون کنند.‏

۱۴،‏ ۱۵.‏ الف)‏ اگر برای امور تجاری حد و مرز قرار ندهیم چه اتفاقی ممکن است بیفتد؟‏ ب)‏ چگونه می‌توانیم به آرامی خدا داخل شویم؟‏

^۱۴ از الگوی نَحَمِیا چه می‌آموزیم؟‏ یک درس این است که برای امور تجاری حد و مرز قرار دهیم.‏ در غیر این صورت ممکن است حواسمان به راحتی از امور روحانی پرت شود یا به شغلمان دل ببندیم.‏ هشدار عیسی را در مورد غلام دو ارباب به یاد آورید.‏ ‏(‏مَتّی ۶:‏۲۴ خوانده شود.‏‏)‏ نَحَمِیا با داشتن ثروت از وقت خود در اورشلیم به درستی استفاده کرد.‏ (‏نح ۵:‏۱۴-‏۱۸‏)‏ او خود را به جای تجارت با اهالی صور یا دیگران کاملاً وقف کمک به برادرانش و تقدّس نام یَهُوَه کرد.‏ پیران مسیحی و خادمان کمکی نیز مانند نَحَمِیا به اعمالی اولویت می‌دهند که برای فایدهٔ جماعت است.‏ چنین روحیه‌ای آنان را در چشم هم‌ایمانانشان عزیز می‌سازد.‏ در نتیجه محبت،‏ آرامش و امنیت در میان قوم خدا حفظ می‌شود.‏—‏حز ۳۴:‏۲۵،‏ ۲۸‏.‏

^۱۵ با آن که مسیحیان موظف نیستند روز سَبَّت را نگه دارند،‏ پولُس به ما می‌گوید که «قوم خدا هنوز باید از آسایش شَبّات [یا سَبَّت] برخوردار شوند.‏» او در ادامه می‌گوید:‏ «هر کس که به آسایش خدا داخل می‌شود،‏ او نیز از کارهای خود آسودگی می‌یابد،‏ همان‌گونه که خدا از کارهای خود برآسود.‏» (‏عبر ۴:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ ما مسیحیان زمانی به آرامی خدا داخل می‌شویم که مطیعانه هماهنگ با مقصودش عمل کنیم.‏ آیا ما و خانواده‌مان در زندگی به پرستش خانوادگی،‏ حضور در جلسات و خدمت موعظه اولویت می‌دهیم؟‏ شاید لازم باشد در برابر کارفرما یا دیگر شرکای تجاری عزمی راسخ داشته باشیم،‏ به خصوص اگر آنان برای امور روحانی ما حرمت قائل نباشند.‏ حتی شاید برای اولویت دادن به امور روحانی لازم باشد به طور مجازی ‹اهالی صور را از شهر بیرون انداخته،‏ دروازه را به روی آنان ببندیم.‏› از آنجایی که تقدیس یافته‌ایم لازم است که از خود بپرسیم:‏ ‹آیا شیوهٔ زندگی‌ام نشان می‌دهد که برای خدمت به خدا برگزیده شده‌ام؟‏›—‏مت ۶:‏۳۳‏.‏

حفظ هویت مسیحی

۱۶.‏ در روزگار نَحَمِیا چگونه هویت قوم تقدّس‌یافتهٔ خدا در شرف نابودی بود؟‏

^۱۶ نَحَمِیا ۱۳:‏۲۳-‏۲۷ خوانده شود.‏ مردان اسرائیلی روزگار نَحَمِیا با زنان ملت‌های دیگر ازدواج می‌کردند.‏ نَحَمِیا طی اولین دیدارش از اورشلیم توافق‌نامه‌ای مبنی بر امتناع از ازدواج اسرائیلیان با بت‌پرستان پیش روی مشایخ گذاشت و آنان نیز آن را مُهر کردند.‏ (‏نح ۹:‏۳۸؛‏ ۱۰:‏۳۰‏)‏ نَحَمِیا چندین سال بعد متوجه شد که مردان یهودی به ازدواج با زنان ملت‌های دیگر ادامه داده بودند.‏ از این رو،‏ هویتشان که قوم تقدّس‌یافتهٔ خدا بودند در شرف نابودی بود!‏ فرزندان این زنان غیریهودی قادر نبودند که به زبان عبری بخوانند یا سخن گویند.‏ آیا این فرزندان در بزرگسالی خود را اسرائیلی می‌دانستند؟‏ یا آن که اَشْدُودی،‏ عَمّونی یا مُوآبی؟‏ بدون دانستن زبان عبری،‏ چگونه می‌توانستند شریعت خدا را درک کنند؟‏ آیا آنان می‌آموختند که یَهُوَه خدای حقیقی است و باید او را خدمت کنند یا آن که به خدمت خدایان کاذبِ مادرانشان روی می‌آوردند؟‏ پس نیاز بود سریع و راسخانه عمل شود و نَحَمِیا چنین کرد.‏—‏نح ۱۳:‏۲۸‏.‏

۱۷.‏ والدین چگونه می‌توانند به فرزندانشان کمک کنند تا با یَهُوَه رابطه‌ای صمیمی به وجود آورند؟‏

^۱۷ امروزه لازم است پیشقدم شویم و هویت مسیحی را به فرزندانمان بیاموزیم.‏ ای والدین!‏ از خود بپرسید:‏ ‹فرزندانم تا چه حد قادرند به «زبان پاک» حقایق کتاب مقدّس سخن گویند؟‏ (‏صف ۳:‏۹‏)‏ آیا گفتگوی فرزندانم بازتابی از روح خداست یا روح دنیا؟‏› اگر متوجه شدید که لازم است فرزندانتان پیشرفت کنند سریع مأیوس نشوید.‏ یادگیری زبان طول می‌کشد به خصوص که اطرافمان را چیزهایی فرا گرفته است که باعث حواس‌پرتی می‌شود.‏ دنیا فشاری بزرگ بر فرزندانتان وارد می‌آورد.‏ پس با صبوری از پرستش خانوادگی و دیگر موقعیت‌ها استفاده کنید تا فرزندانتان به یَهُوَه نزدیک شوند و با او رابطه‌ای صمیمی ایجاد کنند.‏ (‏تث ۶:‏۶-‏۹‏)‏ به آنان نشان دهید که همرنگ نبودن با دنیا چه فوایدی به همراه می‌آورد.‏ (‏یو ۱۷:‏۱۵-‏۱۷‏)‏ همچنین بکوشید تا تعالیم شما در دل آنان قرار گیرد.‏

۱۸.‏ چرا والدین بهتر از هر کسی می‌توانند فرزندانشان را برای وقف به یَهُوَه آماده سازند؟‏

^۱۸ سرانجام،‏ هر فرزند باید خود تصمیم گیرد که آیا می‌خواهد خدا را خدمت کند یا خیر.‏ با این حال،‏ شما والدین نقشی بسزا دارید.‏ این کار شامل به جا گذاشتن الگویی خوب،‏ قرار دادن حد و مرزهای مشخص و گفتگو با فرزندانتان در مورد عواقب تصمیماتشان می‌شود.‏ والدین!‏ شما از هر کسی دیگر بهتر می‌توانید فرزندانتان را برای وقف به یَهُوَه آماده سازید.‏ آنان به کمک شما می‌توانند هویت مسیحی را در خود ایجاد و حفظ کنند.‏ البته همهٔ ما باید مراقب باشیم تا «جامهٔ» مجازی یعنی خصوصیات و معیارهایی را که هویت پیروان مسیح است از دست ندهیم.‏—‏مکا ۳:‏۴،‏ ۵؛‏ ۱۶:‏۱۵‏.‏

یَهُوَه ما را «به نیکویی» به یاد خواهد آورد

۱۹،‏ ۲۰.‏ چه چیزی باعث می‌شود که یَهُوَه ما را «به نیکویی» به یاد آورد؟‏

^۱۹ یکی از معاصران روزگار نَحَمِیا مَلاکی نبی بود که گفت:‏ «کتاب یادگاری به جهت ترسندگان خداوند و به جهت آنانی که اسم او را عزیز داشتند مکتوب شد.‏» (‏ملا ۳:‏۱۶،‏ ۱۷‏)‏ بلی،‏ خدا هرگز دوستداران خود را که از او ترسی سالم دارند فراموش نخواهد کرد.‏—‏عبر ۶:‏۱۰‏.‏

^۲۰ نَحَمِیا چنین دعا کرد:‏ «مرا به نیکویی به یاد آور.‏» (‏نح ۱۳:‏۳۱‏)‏ نام ما نیز مانند نام نَحَمِیا با اجتناب از معاشرت بد،‏ حمایت از ترتیبات الٰهی،‏ اولویت دادن به امور روحانی و حفظ هویت مسیحی در کتاب یادگاری خدا حفظ خواهد شد.‏ پس «خود را بیازمایید تا ببینید آیا در ایمان هستید یا نه.‏» (‏۲قر ۱۳:‏۵‏)‏ اگر تقدّس خود را نزد یَهُوَه حفظ کنیم،‏ او نیز ما را «به نیکویی» به یاد خواهد آورد.‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۳]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۵]‏

وفاداری نَحَمِیا به یَهُوَه،‏ او را به چه کاری واداشت؟‏ (‏بندهای ۵ و ۶ ملاحظه شود)‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۷]‏

به فرزندانتان کمک کنید تا رابطه‌ای صمیمی با یَهُوَه ایجاد کنند (‏بندهای ۱۷ و ۱۸ ملاحظه شود)‏