«مرا تعلیم ده تا ارادهٔ تو را به جا آورم»
«مرا تعلیم ده تا ارادهٔ تو را به جا آورم زیرا خدای من تو هستی.»—مز ۱۴۳:۱۰.
نکات اصلی مقاله:
چه وقایعی در زندگی داود نشان می‌دهد که او در هر امری می‌کوشید دیدگاه یَهُوَه را داشته باشد؟
چه چیزی به داود کمک کرد تا ارادهٔ خدا را دریابد؟
چه چیزی به ما کمک می‌کند تا همواره یَهُوَه را خوشنود سازیم؟
۱، ۲. توجه کردن به ارادهٔ خدا چگونه می‌تواند برایمان مفید باشد و چرا در این مقاله زندگی داود پادشاه را بررسی می‌کنیم؟
آیا تا به حال از نقشهٔ کامپیوتری استفاده کرده‌اید تا مسیر حرکت خود را در رسیدن به مقصدتان بیابید؟ به حتم دید وسیع به شما کمک می‌کند بهترین راه را برگزینید. به طور مشابه دید وسیع به ما کمک می‌کند هنگام گرفتن تصمیمی مهم، بهترین راه را برگزینیم. دیدن هر چیز از چشم‌انداز وسیع آفریدگار کمک می‌کند ‹در راهی سلوک کنیم› یا گام برداریم که هماهنگ با ارادهٔ یَهُوَه است.—اشع ۳۰:۲۱.
۲ داود، پادشاه اسرائیل باستان در انجام دادن ارادهٔ خدا اغلب سرمشقی عالی از خود به جا گذاشت. بیایید رفتار داود را که دلش با خدا کامل بود، در برخی از وقایع زندگی‌اش بررسی کنیم و از آن درس بگیریم.—۱پاد ۱۱:۴.
داود به نام یَهُوَه ارج می‌نهاد
۳، ۴. الف) چه چیزی داود را برانگیخت تا با جُلْیات روبرو شود؟ ب) داود چه دیدی نسبت به نام خدا داشت؟
۳ موقعیتی را در نظر گیرید که داود با جُلْیات، قهرمان فلسطی روبرو شد. چه چیزی داود جوان را برانگیخت تا به جنگ غولی تقریباً ۳ متری و سر تا پا مسلّح برود؟ (۱سمو ۱۷:۴) آیا شجاعت داود بود؟ آیا ایمان او به خدا بود؟ هر دوی این صفات باعث شد که او دلیرانه عمل کند. با این حال، مهم‌ترین موضوعی که داود را به جنگ با آن غول برانگیخت، احترامی بود که برای یَهُوَه و نام بزرگش داشت. داود با خشم سؤال کرد: «این فلسطینی نامختون کیست که لشکرهای خدای حیّ را به ننگ آوَرَد؟»—۱سمو ۱۷:۲۶.
۴ داود جوان هنگام رویارویی با جُلْیات چنین بیان کرد: «تو با شمشیر و نیزه و مزراق نزد من می‌آیی، اما من به اسم یَهُوَه صبایوت، خدای لشکرهای اسرائیل که او را به ننگ آورده‌ای نزد تو می‌آیم.» (۱سمو ۱۷:۴۵) داود، قهرمان فلسطی را فقط با پرتاب یک سنگ نقش بر زمین نمود چرا که به خدای حقیقی تکیه کرد. داود نه تنها در این موقعیت بلکه در تمام عمر خود به یَهُوَه توکّل کرد و به نام خدای متعال ارج نهاد. از این رو، اسرائیلیانِ دیگر را ترغیب کرد تا ‹در نام قدّوس یَهُوَه فخر› کنند.—۱تواریخ ۱۶:۸-۱۰ خوانده شود.
۵. با چه موقعیتی‌هایی ممکن است روبرو شویم که مانند موقعیت داود در برابر جُلْیات باشد؟
۵ آیا افتخار می‌کنید که یَهُوَه خدای شماست؟ (ار ۹:۲۴) وقتی همسایگان، همکاران، همکلاسی‌ها یا بستگان در مورد یَهُوَه و شاهدان یَهُوَه به بدی سخن می‌گویند، چه واکنشی نشان می‌دهید؟ وقتی نام یَهُوَه ملامت می‌شود آیا با توکّل به یَهُوَه از نامش دفاع می‌کنید؟ البته برخی اوقات باید «سکوت» کرد، اما هرگز نباید از این که شاهد یَهُوَه و پیرو مسیح هستیم شرم داشته باشیم. (جا ۳:۱، ۷؛ مرق ۸:۳۸) با آن که رفتارمان با مردم باید سنجیده و مؤدبانه باشد، هرگز نباید مانند اسرائیلیانی باشیم که از سخنان جُلْیات «هراسان شده، بسیار بترسیدند.» (۱سمو ۱۷:۱۱) برعکس، بیایید نام یَهُوَه خدا را راسخانه تقدیس نماییم. خواست قلبی ماست که شخصیت حقیقی یَهُوَه را به مردم بشناسانیم. در این راه، از کلام خدا استفاده می‌کنیم تا آنان اهمیت نزدیک شدن به خدا را درک کنند.—یعقو ۴:۸.
۶. هدف داود از رویارویی با جُلْیات چه بود و هدف اصلی ما چه باید باشد؟
۶ رویارویی داود با جُلْیات درسی دیگر به ما می‌دهد. وقتی داود به خط مقدّم جبههٔ جنگ آمد، چنین پرسید: «به شخصی که این فلسطینی را بکشد و این ننگ را از اسرائیل بردارد چه خواهد شد؟» اسرائیلیان در جواب داود چنین تکرار کردند: «هر که [جُلْیات] را بکشد، پادشاه او را از مال فراوان دولتمند سازد، و دختر خود را به او دهد.» (۱سمو ۱۷:۲۵-۲۷) اما داود در پی به دست آوردن پاداش مادی نبود. او هدفی والاتر داشت. قصد داود جلال خدای حقیقی بود. (۱سموئیل ۱۷:۴۶، ۴۷ خوانده شود.) ما چطور؟ آیا در فکر این هستیم که با ثروت و شهرت نامی در دنیا کسب کنیم؟ به حتم همهٔ ما می‌خواهیم مانند داود باشیم که چنین سرود: ‹یَهُوَه را با من تکبیر نمایید. نام او را با یکدیگر برافرازیم.› (مز ۳۴:۳) باشد که به خدا توکّل کنیم و برای نام او بیشتر از نام خود ارزش قائل شویم.—مت ۶:۹.
۷. چگونه می‌توانیم ایمان خود را تقویت کنیم تا بتوانیم با آنانی که دیدی مساعد به ما ندارند روبرو شویم؟
۷ داود چون اطمینانی کامل به یَهُوَه داشت شجاعانه با جُلْیات روبرو شد. بلی داود جوان ایمانی قوی داشت. یک راهی که داود ایمانش را تقویت کرد این بود که هنگام چوپانی به خدا توکّل می‌کرد. (۱سمو ۱۷:۳۴-۳۷) ما نیز برای ادامهٔ خدمتمان در موعظه به ایمانی قوی نیاز داریم، به ویژه هنگام رویارویی با آنانی که دیدی مساعد به ما ندارند. وقتی در فعالیت‌های روزمره به خدا تکیه می‌کنیم، چنین ایمانی را در خود نموّ می‌دهیم. برای مثال، وقتی از وسایل نقلیهٔ عمومی استفاده می‌کنیم می‌توانیم با کسانی که کنارمان می‌نشینند در مورد حقایق کتاب مقدّس صحبت کنیم. به علاوه، هنگام موعظهٔ خانه‌به‌خانه نباید از گفتگو با کسانی که در کوچه و خیابان می‌بینیم خودداری کنیم.—اعما ۲۰:۲۰، ۲۱.
داود برای یَهُوَه صبر کرد
۸، ۹. رفتار داود با شاؤل پادشاه چگونه نشان می‌دهد که داود ارادهٔ یَهُوَه را همیشه مد نظر داشت؟
۸ نمونهٔ دیگری که نشان می‌دهد داود راغب بود به یَهُوَه توکّل کند در رابطه با شاؤل اولین پادشاه اسرائیل بود. شاؤل حسود سه بار سعی کرد داود را با نیزه به دیوار میخکوب کند. اما داود هر بار سریع جا خالی داد و در پی انتقام برنیامد. عاقبت از دست شاؤل فرار کرد. (۱سمو ۱۸:۷-۱۱؛ ۱۹:۱۰) سپس شاؤل ۳۰۰۰ سرباز منتخب را از تمام اسرائیل جمع کرد و در بیابان به تعقیب داود برآمد. (۱سمو ۲۴:۲) یک بار شاؤل نادانسته داخل غاری شد که داود و مردانش در آنجا بودند. داود می‌توانست از این فرصت استفاده کند و شاؤل پادشاه را که تهدیدی برای جانش بود بکشد. گذشته از آن، خواست خدا بود که داود به جای شاؤل، پادشاه اسرائیل شود. (۱سمو ۱۶:۱، ۱۳) بلی، اگر داود به توصیهٔ مردانش گوش داده بود، به حتم پادشاه کشته شده بود. اما داود گفت: «حاشا بر من از جانب خداوند که این امر را به آقای خود مسیح خداوند بکنم.» (۱سموئیل ۲۴:۴-۷ خوانده شود.) شاؤل در آن موقع هنوز پادشاه مسح‌شدهٔ خدا بود. از آنجایی که یَهُوَه شاؤل را از پادشاهی برکنار نکرده بود، داود کشتن پادشاه را ربودن پادشاهی محسوب می‌کرد. پس داود فقط قسمتی از ردای شاؤل را برید و بدین شکل نشان داد که قصد آسیب رساندن به شاؤل را ندارد.—۱سمو ۲۴:۱۱.
۹ داود در آخرین دیدارش از شاؤل دوباره به این مسح‌شدهٔ خدا احترام گذاشت. داود و اَبِیشای به اردوگاه شاؤل جایی که خوابیده بود، داخل شدند. اَبِیشای نتیجه گرفت که خدا دشمن داود را به دستش داده است و از داود اجازه خواست تا با نیزه‌اش شاؤل را به زمین میخکوب کند. اما داود به او چنین اجازه‌ای نداد. (۱سمو ۲۶:۸-۱۱) داود چون همیشه در پی هدایت الٰهی بود، مطابق با ارادهٔ یَهُوَه عمل کرد. او اجازه نداد سخنان اَبِیشای عزم‌راسخش را در این راه سست سازد.
۱۰. با چه موقعیت‌هایی ممکن است روبرو شویم و چگونه می‌توانیم با آن مقاومت کنیم؟
۱۰ ما نیز ممکن است با موقعیت‌هایی روبرو شویم که معاشرانمان ما را تحت فشار قرار دهند تا به جای دیدگاه یَهُوَه، به دیدگاه بشری روی آوریم. ممکن است برخی مانند اَبِیشای ما را به عملی وادارند که برخلاف خواست خداست. برای مقابله با آن، لازم است دیدگاه یَهُوَه را در آن مورد کاملاً مد نظر داشته باشیم و مصممانه به معیارهای او بچسبیم.
۱۱. داود چگونه به ارادهٔ خدا اولویت می‌داد و ما چه درسی می‌گیریم؟
۱۱ داود به یَهُوَه چنین دعا کرد: «مرا تعلیم ده تا ارادهٔ تو را به جا آورم.» (مزمور ۱۴۳:۵، ۸، ۱۰ خوانده شود.) داود به جای تکیه کردن به عقل خود یا عقل دیگران، مشتاق بود که با تعلیم گرفتن از خدا به او تکیه کند. او ‹در همهٔ اَعمال یَهُوَه تفکّر نموده، در کارهای دست خدا تأمّل می‌کرد.› ما نیز با تحقیق در آیات و تعمّق در رفتار یَهُوَه با انسان‌ها می‌توانیم ارادهٔ یَهُوَه را دریابیم.
داود می‌کوشید تا به اصول قوانین خدا پی برد
۱۲، ۱۳. چرا داود آبی را که سه سردارش آورده بودند بر زمین ریخت؟
۱۲ درس دیگری که از داود می‌گیریم این است که می‌کوشید تا عمق قوانین خدا را درک و بر اساس آن زندگی کند. در نظر بگیرید که وقتی داود هوس «آب چاهی [را کرد] که نزد دروازهٔ بیت‌لَحَم» بود چه اتفاقی افتاد. سه نفر از سردارانش به زور از میان لشکر فلسطینیان گذشتند و از آن چاه با خود آب آوردند. ولی «داود نخواست که آن را بنوشد و آن را به جهت خداوند بریخت.» چرا؟ داود توضیح داد: «ای خدای من حاشا از من که این کار را بکنم! آیا خون این مردان را بنوشم که جان خود را به خطر انداختند زیرا به خطر جان خود آن را آوردند؟»—۱توا ۱۱:۱۵-۱۹.
۱۳ داود می‌دانست که بر طبق شریعت خون را نباید خورد بلکه باید برای یَهُوَه به زمین ریخت. او همچنین به دلیل آن پی برده بود چرا که می‌دانست «جان جسد در خون است.» اما آنچه داود بر زمین ریخت آب بود نه خون! پس چرا داود آن را نخورد؟ داود به عمق این قانون پی برده بود. در دید داود آن آب مانند خون آن سه مرد پرارزش بود. از این رو، داود نمی‌توانست آن آب را بنوشد. پس به جای نوشیدن، آن را بر زمین ریخت.—لاو ۱۷:۱۱؛ تث ۱۲:۲۳، ۲۴.
۱۴. چه چیزی به داود کمک کرد که دیدگاه یَهُوَه را داشته باشد؟
۱۴ داود کاملاً در قوانین خدا کندوکاو می‌کرد. او چنین سرود: «در به جا آوردن ارادهٔ تو ای خدای من رغبت می‌دارم و شریعت تو در اندرون دل من است.» (مز ۴۰:۸) بلی داود قوانین خدا را مطالعه و در آن تعمّق می‌کرد و به حکمت فرامین خدا اعتماد داشت. در نتیجه، نه تنها شریعت موسوی را حفظ کرد بلکه اصول آن را نیز. وقتی کتاب مقدّس را مطالعه می‌کنیم عاقلانه است که در آنچه می‌خوانیم تعمّق کنیم تا در دلمان بنشیند. بدین گونه پی می‌بریم که یَهُوَه را به چه نحو خوشنود سازیم.
۱۵. سلیمان در به‌کارگیری کدام قانون خدا بی‌اعتنایی کرد؟
۱۵ یَهُوَه سلیمان را که پسر داود بود بسیار دوست داشت. اما پس از مدتی، سلیمان در به‌کارگیری قوانین خدا کوتاهی کرد. او به فرمان یَهُوَه که گفته بود پادشاه اسرائیل «برای خود زنان بسیار نگیرد،» بی‌اعتنایی کرد. (تث ۱۷:۱۷) در واقع، سلیمان با زنان غیراسرائیلی بسیاری ازدواج کرد. وقتی سلیمان پیر شد، «زنانش دل او را به پیروی خدایان غریب مایل ساختند.» حال هر استدلالی که کرده بود، «سلیمان در نظر خداوند شرارت ورزیده، مثل پدر خود داود، خداوند را پیروی کامل ننمود.» (۱پاد ۱۱:۱-۶) حقیقتاً بسیار مهم است که مطیع قوانین و اصول کلام خدا باشیم! برای مثال، وقتی که قصد ازدواج داریم.
۱۶. درک اصل فرمانِ ‹ازدواج فقط با هم‌ایمان،› در کسی که قصد ازدواج دارد چه تأثیری می‌گذارد؟
۱۶ اگر غیر هم‌ایمانی به ما ابراز علاقه کند آیا واکنشمان دیدگاه داود را نمایان می‌سازد یا دیدگاه سلیمان را؟ به پرستندگان خدا فرمان داده شده است که ازدواج «به این شرط که آن مرد [یا زن] در خداوند باشد،» جایز است. (۱قر ۷:۳۹) بلی اگر مسیحی‌ای قصد ازدواج دارد فقط باید با هم‌ایمان ازدواج کند. اگر اصل این قانون را درک کنیم، نه تنها از ازدواج با غیر هم‌ایمان خودداری خواهیم کرد بلکه هر توجه و علاقهٔ شخص غیر هم‌ایمان را نیز رد خواهیم کرد.
۱۷. چه چیزی به ما کمک می‌کند در دام هرزه‌نگاری نیفتیم؟
۱۷ الگو گرفتن از داود که صادقانه در پی هدایت خدا بود همچنین به ما کمک می‌کند که با وسوسهٔ هرزه‌نگاری مقاومت کنیم. این آیات را بخوانید و به اصول آن فکر کنید. سپس بکوشید خواست یَهُوَه را تشخیص دهید. (مزامیر ۱۱۹:۳۷؛ مَتّی ۵:۲۸، ۲۹؛ کولُسیان ۳:۵ خوانده شود.) تعمّق در این معیارهای والا، ما را برمی‌انگیزد از دام هرزه‌نگاری به دور مانیم.
دیدگاه خدا را همیشه مد نظر داشته باشید
۱۸، ۱۹. الف) با آن که داود ناکامل بود، چه چیزی به او کمک کرد تا همواره یَهُوَه را خوشنود سازد؟ ب) شما به چه کاری مصمم می‌باشید؟
۱۸ داود با آن که در بسیاری امور نمونه بود، چندین گناه بزرگ مرتکب شد. (۲سمو ۱۱:۲-۴، ۱۴، ۱۵، ۲۲-۲۷؛ ۱توا ۲۱:۱، ۷) با این حال، داود در زندگی نشان داد که از گناهان خود توبه کرده است. او «با دل کامل» با خدا راه می‌رفت. (۱پاد ۹:۴) چرا کتاب مقدّس چنین می‌گوید؟ زیرا داود تلاش می‌کرد تا مطابق با ارادهٔ یَهُوَه عمل کند.
۱۹ ما نیز با وجود ناکاملی، می‌توانیم همواره یَهُوَه را خوشنود سازیم. با در نظر داشتن این هدف، بیایید کلام خدا را بادقت بخوانیم، در آنچه آموختیم به خوبی تعمّق کنیم و مطابق با آنچه در دلمان قرار دادیم مصممانه عمل کنیم. بدین شکل مانند مزمورنویس عمل کرده‌ایم که فروتنانه چنین تقاضا کرد: «مرا تعلیم ده تا ارادهٔ تو را به جا آورم.»
[تصویر در صفحهٔ ۵]
چرا داود، وقتی فرصت پیش آمد، جان شاؤل را نگرفت؟
[تصویر در صفحهٔ ۶]
امتناع داود از نوشیدن آبی که مردانش آورده بودند چه درسی به ما می‌دهد؟