بیایید به خدا نزدیک شویم

آیا یَهُوَه دارای احساسات است؟‏

اگر چنین است،‏ سؤالی دیگر نیز مطرح می‌شود:‏ آیا رفتارمان بر یَهُوَه تأثیر می‌گذارد؟‏ یعنی آیا ما می‌توانیم باعث شادی یا غم یَهُوَه شویم؟‏ برخی از فیلسوفان زمان باستان،‏ جوابی منفی به این سؤال دادند.‏ آنان ادعا کردند که هیچ کس نمی‌تواند تأثیری بر خدا بگذارد؛‏ یعنی این که او کاملاً سرد و بی‌احساس است.‏ اما کتاب مقدّس،‏ تعلیمی متفاوت می‌دهد و می‌گوید که یَهُوَه از احساسات عمیقی برخوردار است و نسبت به رفتار ما بی‌اعتنا نیست.‏ این موضوع در مزمور ۷۸:‏۴۰،‏ ۴۱ به خوبی دیده می‌شود.‏

مزمور ۷۸ در مورد رفتار خدا با قوم اسرائیل گزارش می‌دهد.‏ پس از این که یَهُوَه،‏ اسرائیلیان را از بردگی مصر رها نمود،‏ به آنان پیشنهاد کرد که با او رابطهٔ خاصّی داشته باشند.‏ یَهُوَه به آنان گفت که اگر مطیع قوانین او باشند،‏ «قوم خاص» او خواهند شد و در راه به انجام رساندن ارادهٔ او،‏ نقش بسزایی خواهند داشت.‏ قوم اسرائیل این پیشنهاد را قبول کرد و خدا عهد شریعت را با آنان بست.‏ آیا آنان به این عهد وفادار ماندند؟‏ —‏ خروج ۱۹:‏۳-‏۸‏،‏ ترجمهٔ تفسیری.‏

در آیات ۴۰ و ۴۱ می‌خوانیم:‏ «آنها بارها در بیابان در مقابل او سرکشی کردند.‏ .‏ .‏ .‏ آنها بارها او را آزمایش کردند.‏» (‏مژده برای عصر جدید‏)‏ چنانکه مزمورنویس نشان می‌دهد،‏ روحیهٔ سرکشی در اسرائیلیان شکل گرفته بود.‏ آنان رفتاری زشت و گستاخ‌آمیز داشتند که چندی پس از آزادی‌شان از مصر به وضوح دیده می‌شد.‏ اسرائیلیان در بیابان دست به شکایت زدند و به نیّت پاک یَهُوَه که می‌توانست و می‌خواست از آنان مراقبت کند،‏ شک کردند.‏ (‏اعداد ۱۴:‏۱-‏۴‏)‏ طبق یک کتاب راهنما برای مترجمان کتاب مقدّس،‏ عبارت «در مقابل او سرکشی کردند» را می‌توان این‌چنین نیز توصیف کرد:‏ «آنان در مقابل خدا ایستادند» یا «آنان خدا را رد کردند.‏» با این حال،‏ هر بار که اسرائیلیان از صمیم دل توبه می‌کردند،‏ یَهُوَه از روی رحمت خود،‏ آنان را می‌بخشید.‏ اما آنان به راه اشتباه خود برمی‌گشتند و دوباره سرکشی می‌کردند.‏ —‏ مزمور ۷۸:‏۱۰-‏۱۹،‏ ۳۸‏.‏

هر وقت که این قوم بی‌ثبات به یَهُوَه پشت می‌کرد،‏ او چه احساسی داشت؟‏ در آیهٔ ۴۰ می‌خوانیم:‏ «او را رنجاندند.‏» در ترجمه‌ای دیگر این آیه چنین آمده است:‏ «مایهٔ غم و اندوه او بودند.‏» یک محقق کتاب مقدّس توضیح می‌دهد:‏ «منظور از این آیه،‏ این است که رفتار اسرائیلیان آزاردهنده بود؛‏ مانند رفتار فرزندی سرکش و خودسر.‏» همان‌طور که فرزندی نامطیع،‏ دل والدین خود را آزرده می‌سازد،‏ اسرائیلیان سرکش نیز «خدای مقدّس اسرائیل را آزردند.‏» —‏ مزمور ۷۸:‏۴۱‏،‏ مژده برای عصر جدید.‏

این مزمور چه درسی به ما می‌دهد؟‏ متوجه می‌شویم که یَهُوَه به پرستندگانش شدیداً دلبسته است و آنان را به سادگی کنار نمی‌گذارد؛‏ همچنین نشان می‌دهد که یَهُوَه دارای احساسات است و رفتار ما بر او تأثیر می‌گذارد.‏ بنابراین می‌توانیم از خود سؤال کنیم:‏ دانستن این امر،‏ چه تأثیری بر من می‌گذارد؟‏ آیا برانگیخته می‌شوم که رفتاری درست داشته باشم؟‏

به جای گام برداشتن در راه گناه و آزردن یَهُوَه،‏ می‌توانیم راه درست را انتخاب کنیم تا دل او را شاد سازیم.‏ این درست همان چیزی است که او از پرستندگانش درخواست می‌کند:‏ «ای پسر من حکمت بیاموز و دل مرا شاد کن.‏» (‏امثال ۲۷:‏۱۱‏)‏ بنابراین،‏ بزرگ‌ترین هدیه‌ای که می‌توانیم به یَهُوَه تقدیم کنیم،‏ رفتاری است که دل او را شاد می‌سازد.‏

‏[نکتهٔ برجسته‌شده در صفحهٔ ۱۰]‏

بزرگ‌ترین هدیه‌ای که می‌توانیم به یَهُوَه تقدیم کنیم،‏ رفتاری است که دل او را شاد می‌سازد