یَهُوَه از سر بزرگواری ما را از آن خود می‌سازد
‹از آن یَهُوَه‌ایم.› — روم ۱۴:۸.
۱، ۲. الف) ما از چه افتخاری برخورداریم؟ ب) در این مقاله به بررسی چه سؤالاتی می‌پردازیم؟
یَهُوَه افتخار بزرگی را نصیب اسرائیلیان کرد. او به آنان چنین گفت: «همانا خزانهٔ خاص من از جمیع قوم‌ها خواهید بود.» (خرو ۱۹:۵) امروزه جماعت مسیحی نیز این افتخار را دارد که از آنِ یَهُوَه باشد. (۱پطر ۲:۹؛ مکا ۷:۹، ۱۴، ۱۵) ما مسیحیان می‌توانیم تا ابد از برکات متعلّق بودن به یَهُوَه بهره ببریم.
۲ از آنِ یَهُوَه بودن در عین این که افتخار است، مسئولیت‌هایی نیز در بر دارد. شاید برخی با خود فکر کنند: ‹آیا واقعاً می‌توانم به انتظارات یَهُوَه عمل کنم؟ اگر یک وقت گناه کنم، آیا یَهُوَه مرا از خود می‌راند؟ آیا از آنِ یَهُوَه بودن آزادی‌ام را سلب می‌کند؟› یافتن پاسخی برای این سؤالات بسیار اهمیت دارد. اما پیش از آن، ابتدا به پاسخ پرسش دیگری می‌پردازیم؛ این که از آنِ یَهُوَه بودن چه برکاتی نصیبمان می‌سازد؟
از آن یَهُوَه بودن سعادت می‌آورد
۳. تصمیم راحاب برای خدمت به یَهُوَه چه برکاتی برایش به همراه داشت؟
۳ چه برکاتی نصیب آنانی می‌شود که خود را از آنِ یَهُوَه می‌سازند؟ مثالی می‌آوریم. راحاب، در شهر اَریحای باستان زندگی می‌کرد. او زنی روسپی بود که قطعاً با پرستش آلوده و فاسد خدایان کنعانی بزرگ شده بود. اما، وقتی شنید که یَهُوَه چه پیروزی‌هایی را نصیب قوم اسرائیل کرده، دانست که یَهُوَه خدای حقیقی است. راحاب با به خطر انداختن زندگی‌اش برای نجات افرادی از قوم اسرائیل اطمینانش را به آن مردان خدا نشان داد و در واقع زندگی‌اش را به دست آنان سپرد. در کتاب مقدّس آمده است: «همچنین آیا راحابِ فاحشه نیز از اَعمال عادل شمرده نشد وقتی که قاصدان را پذیرفته، به راهی دیگر روانه نمود؟» (یعقو ۲:۲۵) فکرش را بکنید پیوستن به قوم پاکی که از قوانین خدایشان محبت و انصاف را می‌آموختند چه برکاتی برای راحاب داشت. قطعاً راحاب با ترک شیوهٔ زندگی گذشته‌اش شادی را به زندگی خود وارد ساخت. راحاب با فردی اسرائیلی ازدواج کرد و بُوعَز، پسرشان را انسانی خداترس بار آورد. — یوش ۶:۲۵؛ روت ۲:۴-۱۲؛ مت ۱:۵، ۶.
۴. روت از این که خدمت به یَهُوَه را برگزید چه برکاتی یافت؟
۴ دختری مُوآبی به نام روت نیز راه خدمت به یَهُوَه را پیش گرفت. احتمالاً او پرستندهٔ کموش و دیگر خدایان مُوآب بود. اما با یَهُوَه، خدای حقیقی آشنا شد و با مردی اسرائیلی ازدواج کرد که به سرزمین او پناه آورده بود. (روت ۱:۱-۶ خوانده شود.) زمانی که نَعُومی به همراه دو عروسش، روت و عُرْفَه قصد سفر به بیت‌لَحَم کردند نَعُومی از آن دو زنِ جوان خواست که به سرزمینشان بازگردند. برای آنان زندگی در اسرائیل آسان نبود. عُرْفَه ‹نزد قوم خود و خدایان خویش› بازگشت. اما روت چنین نکرد و به نَعُومی گفت: «بر من اصرار مکن که تو را ترک کنم و از نزد تو برگردم، زیرا هر جایی که رَوی می‌آیم و هر جایی که منزل کنی، منزل می‌کنم، قوم تو قوم من و خدای تو خدای من خواهد بود.» (روت ۱:۱۵، ۱۶) روت خدمت به یَهُوَه را برگزید و از برکات شریعت خدا که مزایای خاصّی برای بیوه‌زنان، فقرا و افراد بی‌خانمان داشت برخوردار شد. روت، در پناه و زیر سایهٔ یَهُوَه طعم سعادت، حمایت و امنیت را چشید.
۵. به نظر شما کسانی که وفادارانه یَهُوَه را خدمت می‌کنند چگونه‌اند؟
۵ شاید شما کسانی را بشناسید که خود را به یَهُوَه وقف کرده‌اند و ده‌ها سال است او را وفادارنه خدمت می‌کنند. از آنان سؤال کنید که خدمت به یَهُوَه برای آنان چه برکاتی داشته است. طبعاً مشکلات برای همه وجود دارد اما شواهد بی‌شماری این مزمور را تأیید می‌کند که می‌گوید: «خوشا به حال آن قوم که یَهُوَه خدای ایشان است.» — مز ۱۴۴:۱۵.
انتظارات معقول یَهُوَه از ما
۶. چرا نباید در توانایی انجام آنچه یَهُوَه از ما انتظار دارد نگرانی به خود راه دهیم؟
۶ شاید برخی با خود فکر کنند آیا به راستی می‌توان آنچه را یَهُوَه از ما انتظار دارد به انجام رساند. نگرانی و تردید در این خصوص برای بسیاری پیش می‌آید. خدمت به یَهُوَه، پیش‌گرفتن زندگی‌ای هماهنگ با قوانین او و صحبت کردن با مردم در مورد خدا، اموری جدّی و پراهمیتند. برای مثال، زمانی که به موسی مأموریت داده شد که با اسرائیلیان و پادشاه مصر سخن گوید او در خود صلاحیت این کار را نمی‌دید. اما خدا از موسی انتظار نامعقولی نداشت. یَهُوَه به او گفت: «آنچه باید بکنید شما را خواهم آموخت.» (خروج ۳:۱۱؛ ۴:۱، ۱۰، ۱۳-۱۵ خوانده شود.) چون موسی کمک را پذیرفت طعم رضایت و شادی‌ای را که انجام خواست خدا به همراه دارد چشید. یَهُوَه از ما نیز انتظاری نامعقول ندارد. او با طبیعت ناکامل ما آشناست و خواهان کمک به ماست. (مز ۱۰۳:۱۴) برای یک مسیحی خدمت به خدا باری سنگین نیست بلکه حتی مایهٔ رضایت و آرامش است. زیرا چنین خدمتی از یک سو به دیگران فایده می‌رساند و از سوی دیگر دل یَهُوَه را نیز شاد می‌سازد. عیسی گفت: «بیایید نزد من . . . شما را آرامی خواهم بخشید. یوغ مرا بر خود گیرید و از من تعلیم یابید زیرا که حلیم و افتاده‌دل می‌باشم.» — مت ۱۱:۲۸، ۲۹.
۷. چرا می‌توانید مطمئن باشید که یَهُوَه کمک لازم را برای انجام خواستش به شما می‌دهد؟
۷ اگر یَهُوَه را تکیه‌گاه خود سازیم او نیز بی‌شک دلگرمی و روحیهٔ لازم را به ما می‌بخشد. برای نمونه، ظاهراً اِرْمیا در سخن گفتن چندان شجاع نبود. از این رو زمانی که یَهُوَه از اِرْمیا خواست که پیامبر او شود او گفت: «آه ای خداوند یَهُوَه اینک من تکلّم کردن را نمی‌دانم چونکه طفل هستم.» حتی بعدها چنین گفت: «بار دیگر به اسم او سخن نخواهم گفت.» (ار ۱:۶؛ ۲۰:۹) اِرْمیا با دلگرمی و روحیه‌ای که یَهُوَه به او بخشید توانست برای ۴۰ سال پیامی را که مردم تمایلی به شنیدن آن نداشتند موعظه کند. یَهُوَه مکرّراً به او چنین اطمینان می‌داد: «من با تو هستم و تو را رهایی خواهم داد.» — ار ۱:۸، ۱۹؛ ۱۵:۲۰.
۸. چگونه نشان می‌دهیم که به یَهُوَه توکّل داریم؟
۸ یَهُوَه همان طور که اِرْمیا و موسی را یاری رساند ما مسیحیان را نیز یاری می‌رساند تا انتظاراتش را به انجام رسانیم. اما شرط آن توکّل ما به اوست. در کتاب مقدّس آمده است: ‹به تمامی دل خود بر یَهُوَه توکّل نما و بر عقل خود تکیه مکن. در همهٔ راه‌های خود او را بشناس، و او طریق‌هایت را راست خواهد گردانید.› (امث ۳:۵، ۶) برای توکّل به او باید از کمک‌هایی که او از طریق کلامش و جماعت مسیحی در اختیار ما قرار می‌دهد کمال استفاده را ببریم. اگر در راهی که یَهُوَه ما را هدایت می‌کند قدم برداریم هیچ چیز نمی‌تواند وفاداری‌مان را به او در هم شکند.
یَهُوَه به تک‌تک خادمینش توجه دارد
۹، ۱۰. حفاظتی که در مزمور ۹۱ توصیف شده چه نوع حفاظتی است؟
۹ ممکن است برخی پیش از وقف خود به یَهُوَه ترس از این داشته باشند که گناهی مرتکب شده و پس از آن خود را بی‌ارزش احساس کنند و یَهُوَه آنان را مردود شمارد. اما جای خوشحالی است که یَهُوَه تمامی حفاظت و حمایتی را که برای حفظ رابطه‌مان با او نیاز داریم در اختیارمان قرار داده است. این امر در مزمور ۹۱ توضیح داده شده است که در ادامه به آن می‌پردازیم.
۱۰ این مزمور چنین آغاز می‌شود: ‹آن که در سِتر حضرت اعلیٰ نشسته است، زیر سایهٔ قادر مطلق ساکن خواهد بود. در بارهٔ یَهُوَه می‌گویم که او ملجا و قلعهٔ من است و خدای من که بر او توکّل دارم. زیرا که او تو را از دام صیّاد خواهد رهانید.› (مز ۹۱:۱-۳) در واقع خدا وعدهٔ محافظت از آنانی را داده است که به او محبت ورزند و به او توکّل کنند. (مزمور ۹۱:۹، ۱۴ خوانده شود.) منظور از حفاظت چیست؟ درست است که یَهُوَه در دوران باستان به دلایل مختلف، برای مثال به دلیل حفظ دودمان مسیح موعود، از برخی از خادمان وفادارش محافظت جسمانی کرده است. با این همه دشمنان خدا بسیاری از مردان وفادار را به منظور در هم‌شکستن وفاداری‌شان به زندان افکندند، شکنجه کردند و یا به فجیع‌ترین و شیطانی‌ترین شکل به قتل رساندند. (عبر ۱۱:۳۴-۳۹) در واقع یَهُوَه خادمانش را از خطر این که وفاداری‌شان را زیر پا گذارند حفاظت می‌کند و آنان را از دلگرمی و روحیهٔ لازم برای تحمّل مصایب برخوردار می‌سازد. از این رو آنچه از مزمور ۹۱ برداشت می‌شود وعدهٔ حفاظت روحانی است.
۱۱. «سِتر حضرت اعلیٰ» به چه مفهوم است، و خدا چه کسانی را در آنجا محافظت خواهد کرد؟
۱۱ پس آنچه در مزمور «سِتر حضرت اعلیٰ» خوانده شده است، مکانی مجازی است که یَهُوَه در آن خادمانش را از هر گونه گزند روحانی محفوظ می‌دارد. آنان در آنجا مهمانان خدایند و از هر چیز و هر کس که بخواهد ایمان و محبتشان به خدا را تهدید کند در امانند. (مز ۱۵:۱، ۲؛ ۱۲۱:۵) این مکان از دیدهٔ آنانی که به یَهُوَه ایمان ندارند پنهان و ناآشناست. یَهُوَه آنانی را در این مکان حفظ می‌کند که او را چنین خطاب می‌کنند: «خدای من که بر او توکّل دارم.» اگر در پناه یَهُوَه خدا بمانیم او همواره از ما محافظت خواهد کرد. حتی هنگامی که در دام «صیّاد» یعنی شیطان می‌افتیم نباید ترس و نگرانی از این داشته باشیم که مورد عنایت یَهُوَه قرار نخواهیم گرفت.
۱۲. چه خطراتی رابطهٔ ما را با خدا تهدید می‌کند؟
۱۲ چه خطراتی رابطهٔ پرارزش ما را با خدا تهدید می‌کند؟ مزمورنویس به چندین خطر اشاره کرده است از جمله: ‹وبایی که در تاریکی می‌خرامد و طاعونی که وقت ظهر فساد می‌کند.› (مز ۹۱:۵، ۶) شیطان بسیاری را که خودخواهانه طالب استقلالند در دام خود کشانده است. (۲قر ۱۱:۳) او بسیاری را با طعمهٔ غرور، مال‌اندوزی و طمع به دام خود انداخته و بسیاری دیگر را در دام عقاید فلسفی، تئوری تکامل، مذاهب کاذب و وطن‌پرستی گرفتار ساخته است. (کول ۲:۸) بسیاری نیز در دام روابط جنسی نامشروع افتاده‌اند. این عوامل همچون آفتی به جان میلیون‌ها نفر افتاده و محبت و عشقشان را به خدا سرد کرده است. — مزمور ۹۱:۷-۱۰ خوانده شود؛ مت ۲۴:۱۲.
محبتمان را به خدا حفظ کنیم
۱۳. یَهُوَه چگونه ایمان ما را از عوامل مضر حفظ می‌کند؟
۱۳ یَهُوَه چگونه ایمان خادمانش را از عوامل مضر محفوظ می‌دارد؟ مزمورنویس می‌گوید: «فرشتگان خود را در بارهٔ تو امر خواهد فرمود تا در تمامیِ راه‌هایت تو را حفظ نمایند.» (مز ۹۱:۱۱) فرشتگان، ما را هدایت و محافظت می‌کنند تا بتوانیم به دیگران بشارت دهیم. (مکا ۱۴:۶) در کنار کمک‌های فرشتگان، پیران مسیحی با تعالیمی کاملاً مبتنی بر کلام خدا، ما را از هر گونه فریب و استدلال نادرست محفوظ می‌دارند. آنان همچنین به یاری کسانی می‌شتابند که برای چیرگی بر رفتارهای دنیوی نیاز به کمک دارند. (تیط ۱:۹؛ ۱پطر ۵:۲) به علاوه «غلام امین و دانا» با تهیهٔ غذای روحانی ما را در مقابل وسوسه‌های ناپاک، مال‌اندوزی، شهرت‌طلبی، تعالیم پیرامون تئوری تکامل و بسیاری از موارد و امیال مضر دیگر محفوظ می‌دارد. (مت ۲۴:۴۵) چه چیز به شما کمک کرده است تا از چنین خطراتی مصون بمانید؟
۱۴. ما چگونه می‌توانیم از تدارکاتی که یَهُوَه دیده است بهره جوییم؟
۱۴ برای این که در «سِتر حضرت اعلیٰ» یا پناهِ یَهُوَه خدا بمانیم چه باید بکنیم؟ همان طور که خود را از خطراتی همچون تصادف، جنایت یا بیماری‌های عفونی محفوظ می‌داریم باید همیشه خود را از خطراتی که ما را از خدا دور می‌کند نیز محفوظ داریم. از این رو، باید مرتباً از راهنمایی‌های یَهُوَه که از طریق نشریات، جلسات مسیحی و گردهمایی‌های بزرگ‌تر برای ما فراهم می‌کند بهره جوییم. همچنین باید در پی پند و نصایح پیران مسیحی باشیم. به علاوه می‌توانیم از خصوصیات گوناگونی که برادران و خواهرانمان ابراز می‌دارند فایده بریم. آری، همنشینی و معاشرت با جماعت مسیحی به ما کمک می‌کند که حکمت اندوزیم. — امث ۱۳:۲۰؛ ۱پِطْرُس ۴:۱۰ خوانده شود.
۱۵. چرا می‌توان اطمینان داشت که یَهُوَه قادر است شما را از هر عاملی که رابطه‌تان را با او خدشه‌دار سازد محفوظ دارد؟
۱۵ می‌توان اطمینان داشت که یَهُوَه قادر است ما را از هر عاملی که رابطه‌مان را با او خدشه‌دار سازد محفوظ دارد. (روم ۸:۳۸، ۳۹) او جماعت مسیحی را از هر گونه قدرت مذهبی و سیاسی محافظت نموده است؛ قدرت‌هایی که نه در پی نابودی ما بلکه در پی دور کردن ما از خدا بوده‌اند. یَهُوَه به خادمانش چنین وعده داده است: «هر آلتی [حربه‌ای] که به ضدّ تو ساخته شود، پیش نخواهد برد.» (اشع ۵۴:۱۷) به راستی که درستی این وعده به اثبات رسیده است.
آزادی را کجا می‌توان یافت؟
۱۶. چرا دنیا نمی‌تواند آزادی واقعی به ما عرضه کند؟
۱۶ آیا متعلّق به یَهُوَه بودن آزادی ما را سلب می‌کند؟ خیر، در حقیقت وابستگی و تعلّق به این دنیاست که آزادی را از ما سلب می‌کند. دنیا با یَهُوَه خدا بیگانه است و حاکم بی‌رحم آن مردم را اسیر و غلام حلقه به گوش خود ساخته است. (یو ۱۴:۳۰) برای مثال، نظام اقتصادی‌ای که شیطان به وجود آورده است ابزاری است در دست او که مردم را زیر فشار قرار دهد. (با مکاشفه ۱۳:۱۶، ۱۷ مقایسه شود.) گناه نیز با قدرت فریبندهٔ خود قادر است مردم را در بند خود سازد. (یو ۸:۳۴؛ عبر ۳:۱۳) اغلب، آنانی که با یَهُوَه بیگانه‌اند روش زندگی‌ای را ترویج می‌دهند که با معیارهای یَهُوَه هماهنگ نیست و ادعا می‌کنند که آزادنند. اما کسانی که ادعای آنان را بپذیرند خیلی سریع غلام زندگی‌ای گناه‌آلود و خوار می‌شوند. — روم ۱:۲۴-۳۲.
۱۷. یَهُوَه چه آزادی‌ای به ما عرضه می‌کند؟
۱۷ از طرف دیگر، تنها اگر به یَهُوَه اعتماد کنیم او می‌تواند از هر آنچه به ما صدمه زند ما را آزاد سازد. از جهاتی وضعیت ما انسان‌ها مشابه وضعیت شخصی است که به بیماری‌ای مرگبار مبتلاست. او زندگی خود را به دست جرّاحی ماهر می‌سپارد. ما نیز به بیماری‌ای موروثی و مرگبار مبتلاییم و آن گناه است. تنها با اعتماد به خدا و ایمان به قربانی مسیح است که می‌توانیم از عوارض گناه آزاد شویم و تا ابد زندگی کنیم. (یو ۳:۳۶) همان طور که هر چه آگاهی بیمار از شهرت خوب دکتر جرّاحش بیشتر باشد بر اعتمادش به او افزوده می‌گردد. ما نیز با شناخت بیشتر از یَهُوَه می‌توانیم اعتمادمان را به او افزایش دهیم. از این رو، باید همچنان به مطالعهٔ دقیق کلام خدا ادامه دهیم. مطالعهٔ کتاب مقدّس چنان محبتی از خدا در ما ایجاد می‌کند که دیگر از تعلّق به او ترس و نگرانی نخواهیم داشت. — ۱یو ۴:۱۸.
۱۸. از آن یَهُوَه بودن چه برکتی دارد؟
۱۸ یَهُوَه هر انسانی را در انتخاب روش زندگی‌اش آزاد گذاشته است. در کلام خدا می‌خوانیم: «حیات را برگزین تا تو با ذریّتت زنده بمانی. و تا یَهُوَه خدای خود را دوست بداری.» (تث ۳۰:۱۹، ۲۰) او می‌خواهد که ما آزادانه از روی عشق و محبت راه خدمت به او را برگزینیم. متعلّق بودن به خدایی که او را دوست داریم نه تنها آزادی ما را سلب نمی‌کند بلکه ما را شاد و سعادتمند نیز می‌سازد.
۱۹. چرا ما از سر فیض و لطف یَهُوَه است که می‌توانیم متعلّق به او باشیم؟
۱۹ ما انسان‌های گناهکار لایق آن نیستیم که از آن خدا باشیم. یَهُوَه خدا از سر فیض و لطف خود این امکان را برای تمامی انسان‌ها فراهم کرده است. (۲تیمو ۱:۹) از این رو، پولُس چنین نوشت: ‹اگر زیست کنیم برای یَهُوَه زیست می‌کنیم و اگر بمیریم برای یَهُوَه می‌میریم. پس خواه زنده باشیم، خواه بمیریم، از آن یَهُوَه‌ایم.› (روم ۱۴:۸) آری، یقیناً از این که از آن یَهُوَه هستیم پشیمان نخواهیم شد.
مرور مقاله
• متعلّق بودن به یَهُوَه چه برکاتی به همراه دارد؟
• چرا قادریم انتظارات یَهُوَه را به جا آوریم؟
• یَهُوَه چگونه خادمانش را محفوظ می‌دارد؟
[تصویر در صفحهٔ ٨]
از هم‌ایمانانتان بپرسید که از آن یَهُوَه بودن چه برکاتی برای آنان در پی داشته است
[تصویر در صفحهٔ ١٠]
یَهُوَه از چه راه‌هایی ما را محفوظ می‌دارد؟