بر یَهُوَه توکل نما!‏

‏«بتمامی دل خود بر یَهُوَه توکل نما.‏»‏​–‏⁠امثال ۳:‏⁠۵‏،‏ د ج‏.‏

یک میسیونر باسابقه می‌نویسد:‏ ‏« ‹به تمامی دل خود بر خداوند توکل نما،‏ و بر عقل خود تکیه مکن.‏›‏ این کلام کتاب مقدس که قاب شده و بر دیوار منزل خانواده‌ای که من آنان را ملاقات می‌کردم آویخته شده بود،‏ توجه مرا به خود جلب کرد.‏ باقی آن روز به آنها اندیشیدم.‏ از خود پرسیدم که آیا می‌توانم با تمام قلب بر خدا توکل کنم؟‏» این شخص در آن هنگام ۲۱ سال داشت.‏ وی که اکنون ۹۰ ساله است و هنوز هم وفادارانه به عنوان یک پیر در پِرت (‏استرالیا)‏ خدمت می‌کند،‏ می‌تواند به زندگی غنی گذشتهٔ خود نظر بیافکند که حاصل توکل قلبی به یَهُوَه و شامل ۲۶ سال خدمت سرسختانهٔ پیشگامی در مناطق میسیونری جدید در سیلان (‏سری‌لانکای کنونی)‏،‏ بِرمه (‏میانمهٔ کنونی)‏،‏ مالایا،‏ تایلند،‏ هندوستان،‏ و پاکستان است.‏a

^۲ «بتمامی دل خود بر یَهُوَه توکل نما»​–‏⁠این کلام امثال ۳:‏⁠۵‏،‏ همان طور که در ترجمهٔ دنیای جدید ارائه شده است،‏ باید همهٔ ما را برانگیزد تا با تمامی قلب به تخصیص زندگی خود به یَهُوَه ادامه دهیم،‏ با اطمینان به اینکه او می‌تواند به ایمان ما نیرو بخشد،‏ حتی تا جایی که بتوانیم بر موانع کوه مانند غلبه کنیم.‏ (‏متی ۱۷:‏۲۰‏)‏ حال،‏ مفهوم امثال ۳:‏۵ را مورد بررسی قرار می‌دهیم.‏

آموزش پدرانه

^۳ نُه باب اول کتاب امثال از کتاب مقدس با آموزش پدرانه می‌درخشد،‏ پندی خردمندانه از طرف یَهُوَه برای تمام کسانی که انتظار لذت بردن از فرزندی در آسمانها و یا «آزادی جلال فرزندان خدا» بر روی بهشت زمینی را دارند.‏ (‏رومیان ۸:‏​۱۸-‏۲۱،‏ ۲۳‏)‏ این پند خردمندانه می‌تواند توسط والدین در پرورش پسران و دختران مورد استفاده قرار گیرد.‏ پند امثال باب ۳ که با اخطار آغاز می‌شود،‏ برجسته می‌باشد:‏ «ای پسر من تعلیم مرا فراموش مکن،‏ و دل تو اوامر مرا نگاه دارد.‏» از آنجایی که ایام آخر دنیای شریر شیطان به پایان خود نزدیک می‌شود،‏ ما باید توجه دقیقتری به یادآوریهای یَهُوَه داشته باشیم.‏ این راه ممکن است که طولانی به نظر آمده باشد،‏ اما وعده‌ای که به همهٔ اشخاص بردبار داده شده است،‏ این است:‏ ‏«طول ایام و سالهای حیات و سلامتی را برای تو خواهد افزود.‏»​–‏⁠زندگی ابدی در سیستم جدید یَهُوَه.‏​–‏⁠امثال ۳:‏۱،‏ ۲‏.‏

^۴ رابطهٔ خرسند بین پدر و پسر می‌تواند باارزشترین رابطه باشد.‏ خالق ما یَهُوَه خدا،‏ آن را به این طریق ترتیب داد.‏ مسیح عیسی دربارهٔ رابطهٔ صمیمانهٔ خود با یَهُوَه چنین گفت:‏ «پسر از خود هیچ نمی‌تواند کرد مگر آنچه بیند که پدر به عمل آرد زیرا که آنچه او می‌کند همچنین پسر نیز می‌کند.‏ زیرا که پدر پسر را دوست می‌دارد و هر آنچه خود می‌کند بدو می‌نماید.‏» (‏یوحنا ۵:‏​۱۸،‏ ۱۹‏)‏ یَهُوَه قصد کرد که صمیمیت مشابهی بین خود و تمام خانواده‌اش بر روی زمین وجود داشته باشد،‏ همانند صمیمیت میان پدران انسانی و فرزندانشان.‏

^۵ رابطهٔ خانوادگی همراه با توکل،‏ در اسرائیل قدیم تشویق می‌شد.‏ یَهُوَه به پدران پند داد:‏ «این سخنان مرا در دل و جان خود جا دهید و آنها را بر دستهای خود برای علامت ببندید و در میان چشمان شما عصابه باشد.‏ و آنها را به پسران خود تعلیم دهید و حین نشستنت در خانهٔ خود و رفتنت به راه و وقت خوابیدن و برخاستنت از آنها گفتگو نمایید.‏ و آنها را بر باهوهای در خانهٔ خود و بر دروازه‌های خود بنویسید.‏ تا ایام شما و ایام پسران شما بر زمینی که خداوند برای پدران شما قَسَم خورد که به ایشان بدهد کثیر شود مثل ایام افلاک بر بالای زمین.‏» (‏تثنیه ۱۱:‏​۱۸-‏۲۱‏)‏ کلام الهام شدهٔ معلم اعظم ما یَهُوَه خدا،‏ می‌تواند در واقع در جهت پیوند صمیمی او با والدین و فرزندانشان و همین طور با همهٔ کسانی که در جماعت مسیحی به او خدمت می‌کنند،‏ مفید باشد.‏​–‏⁠اشعیا ۳۰:‏​۲۰،‏ ۲۱‏.‏

^۶ پند خردمندانه و پدرانه برای قوم خدا،‏ پیر و جوان،‏ در امثال باب ۳،‏ آیه‌های ۳ و ۴ ادامه می‌یابد:‏ «زنهار که رحمت [لطف محبت‌آمیز،‏ د ج‏] و راستی ترا ترک نکند،‏ آنها را بر گردن خود ببند،‏ و بر لوح دل خود مرقوم دار.‏ آنگاه نعمت و رضامندی نیکو،‏ در نظر خدا و انسان خواهی یافت.‏» یَهُوَه خدا خود در ابراز لطف محبت‌آمیز و راستی،‏ پیشی می‌گیرد.‏ چنانکه مزمور ۲۵:‏۱۰ می‌گوید:‏ «همهٔ راههای خداوند رحمت [لطف محبت‌آمیز،‏ د ج‏] و حق است.‏» در پیروی از یَهُوَه ما باید این خصوصیات و نیروی حفاظت‌کنندهٔ آنها را نفیس بداریم،‏ به آنها مانند گردن‌بندی گرانبها ارزش نهیم و آنها را به طور ماندگار در قلب خود حک کنیم.‏ آنگاه می‌توانیم مشتاقانه دعا کنیم:‏ «ای خداوند .‏ .‏ .‏ رحمت [لطف محبت‌آمیز،‏ د ج‏] و راستی تو دائماً مرا محافظت کند.‏»​–‏⁠مزمور ۴۰:‏⁠۱۱‏.‏

یک توکل پایدار

^۷ واژهٔ توکل در فرهنگ وِبستِر چنین تعریف شده است:‏ «اعتماد مطمئن به سیرت،‏ توانایی،‏ نیرو یا حقیقت شخص یا چیزی.‏» سیرت یَهُوَه به طور محکم در لطف محبت‌آمیز او استوار است.‏ و می‌توانیم اطمینان کامل به توانایی او در انجام قولی که داده است،‏ داشته باشیم زیرا اسم او،‏ یَهُوَه،‏ او را به عنوان قصدکنندهٔ بزرگ مشخص می‌کند.‏ (‏خروج ۳:‏۱۴؛‏ ۶:‏​۲-‏۸‏)‏ وی بعنوان خالق،‏ سرچشمهٔ قدرت و انرژی محرک است.‏ (‏اشعیا ۴۰:‏​۲۶،‏ ۲۹‏)‏ او تجسم حقیقت است زیرا که «ممکن نیست خدا .‏ .‏ .‏ دروغ گوید.‏» (‏عبرانیان ۶:‏۱۸‏)‏ از اینرو ما تشویق شده‌ایم که توکل مطلق بر یَهُوَه،‏ خدای خود داشته باشیم،‏ کسی که منشأ بزرگ تمام حقیقت است و برای محافظت از متوکلانش و به پیروزی رساندن باشکوه تمام مقاصد بزرگ خویش نیروی قادر مطلق را دارد.‏​–‏⁠ مزمور ۹۱:‏​۱،‏ ۲؛‏ اشعیا ۵۵:‏​۸-‏۱۱‏.‏

^۸ متأسفانه دنیای فاسد اطراف ما فاقد توکل است.‏ بجای آن ما حرص و فساد را در هر جا مشاهده می‌کنیم.‏ روی جلد مجلهٔ وُرلد پرِس ری‌ویو‏،‏ شمارهٔ ماه مِه ۱۹۹۳ چنین پیامی به چشم می‌خورد:‏ «‏توسعهٔ شدید فساد​–‏⁠پول ناپاک در نظام دنیای نوین.‏» صنعت تباه‌سازی از برزیل تا آلمان،‏ از ایالات متحده تا آرژانتین،‏ از اسپانیا تا پرو،‏ از ایتالیا تا مکزیک،‏ از واتیکان تا روسیه توسعه می‌یابد.‏ از آنجایی که نظام به اصطلاح دنیای نوین بشر بر اساس نفرت،‏ حرص،‏ و بی‌اعتمادی استوار است،‏ چیزی بجز افزایش بدبختیها برای انسان به ارمغان نمی‌آورد.‏

^۹ بر خلاف ملتهای سیاسی،‏ شاهدان یَهُوَه خوشحالند به عنوان «امتی که یَهُوَه خدای ایشان است» باشند.‏ تنها آنان هستند که می‌توانند به راستی بگویند:‏ «ما به خدا توکل می‌کنیم.‏» هر کدام از آنان می‌تواند با خوشحالی فریاد زند:‏ «در [اتحاد با،‏ د ج‏] خدا کلام او را خواهم ستود .‏ .‏ .‏ بر خدا توکل دارم پس نخواهم ترسید.‏»​–‏⁠مزمور ۳۳:‏۱۲؛‏ ۵۶:‏​۴،‏ ۱۱‏.‏

^۱۰ در یک کشور آسیایی،‏ جایی که هزاران شاهد جوان از کتک خوردن شدید و حبس رنج برده‌اند،‏ توکل بر یَهُوَه به اکثر آنان توانایی تحمل را داده است.‏ یک شب در زندان،‏ جوانی که زیر شکنجه‌های هولناک قرار گرفته بود،‏ احساس کرد که دیگر نمی‌تواند طاقت بیاورد.‏ اما جوان دیگری از تاریکی استفاده کرد و مخفیانه پیش او آمد.‏ او آهسته گفت:‏ «تسلیم نشو؛‏ من سازش کردم و از آن زمان به بعد هیچ آرامش خاطری نداشته‌ام.‏» جوان اولی در تصمیم خود تجدید نظر کرد که راسخ بماند.‏ ما می‌توانیم توکل کامل بر یَهُوَه داشته باشیم که او به ما کمک خواهد کرد تا بر هر کوشش شیطان برای از بین بردن تمامیتمان،‏ پیروز گردیم.‏​–‏⁠ارمیا ۷:‏​۳-‏۷؛‏ ۱۷:‏​۱-‏۸؛‏ ۳۸:‏​۶-‏۱۳،‏ ۱۵-‏۱۷‏.‏

^۱۱ قسمتی از حکم اول از این قرار است:‏ «خداوند خدای خود را به تمامی دل .‏ .‏ .‏ محبت نما.‏» (‏مرقس ۱۲:‏۳۰‏)‏ هنگامی که ما در کلام خدا تعمق می‌کنیم،‏ حقیقت بزرگی که فرا می‌گیریم،‏ عمیقاً در قلب ما جای می‌گیرد،‏ طوری که برانگیخته می‌شویم تا تمام وجود خود را در خدمت خدای شگفت‌انگیز خود،‏ سلطان تعالی خداوند یَهُوَه،‏ صرف کنیم.‏ این با قلبی لبریز از قدردانی برای او است​–‏⁠برای تمام چیزهایی که او به ما آموخته و برای ما انجام داده است،‏ و انجام خواهد داد⁠–‏​که ما بر انگیخته شده‌ایم تا به رستگاری از جانب او به طور مطلق توکل کنیم.‏​–‏⁠اشعیا ۱۲:‏⁠۲‏.‏

^۱۲ این توکل می‌تواند در طول سالها پرورش داده شود.‏ یک شاهد متواضع یَهُوَه که در آپریل ۱۹۲۷ خدمت خود را در ادارهٔ مرکزی انجمن برج دیده‌بانی بروکلین آغاز و وفادارانه بیش از ۵۰ سال خدمت کرد،‏ نوشت:‏ «در پایان آن ماه ۵ دلار کمک هزینه در داخل یک پاکت به انضمام کارت زیبایی که بر آن متنی از کتاب مقدس از امثال ۳:‏​۵،‏ ۶ نقش بسته بود دریافت کردم.‏ .‏ .‏ .‏ دلایل فراوانی وجود داشت که بر یَهُوَه توکل نمایم،‏ زیرا بزودی در ادارهٔ مرکزی دریافتم که یَهُوَه ‹غلام امین و دانایی› را دارا می‌باشد که وفادارانه به تمام مصالح ملکوت بر روی زمین رسیدگی می‌کند.‏​–‏⁠متی ۲۴:‏۴۵-‏۴۷‏.‏»‏b قلب این مسیحی بر عشق به پول بنا نهاده نشده بود بلکه بر کسب «گنجی در آسمان که هرگز تلف نخواهد شد.‏» د ج‏.‏ همانند آن‏،‏ امروزه هزاران نفر تحت یک نوع نذر شرعی تهیدستی در خانه‌های بیت‌ایل انجمن برج دیده‌بانی در سراسر زمین خدمت می‌کنند.‏ آنها برای تدارک نیازهای روزانه‌شان بر یَهُوَه توکل می‌کنند.‏​–‏⁠لوقا ۱۲:‏​۲۹-‏۳۱،‏ ۳۳،‏ ۳۴‏.‏

اتکا بر یَهُوَه

^۱۳ پدر آسمانی ما به ما پند می‌دهد:‏ «بر عقل خود تکیه مکن.‏» (‏امثال ۳:‏⁠۵‏)‏ مشاوران و روان‌شناسان دنیوی هرگز نمی‌توانند امید دست‌یابی به حکمت و فهمی را داشته باشند که یَهُوَه نشان می‌دهد.‏ «حکمت [فهم،‏ د ج‏] وی غیر متناهی» است.‏ (‏مزمور ۱۴۷:‏⁠۵‏)‏ برای یافتن پند کامل به جای اتکا بر حکمت اشخاص برجستهٔ دنیا یا احساسات ناآگاه خودمان،‏ بگذار به یَهُوَه،‏ کلامش،‏ و پیران جماعت مسیحی بنگریم.‏​–‏⁠مزمور ۵۵:‏۲۲‏؛‏ ۱ قرنتیان ۲:‏⁠۵.‏

^۱۴ حکمت انسان و یا غرور ناشی از مقام برجسته،‏ ما را در روز آزمایش سخت که به سرعت نزدیک می‌شود،‏ به هیچ جا نخواهد رساند.‏ (‏اشعیا ۲۹:‏۱۴؛‏ ۱قرنتیان ۲:‏۱۴‏)‏ هنگام جنگ جهانی دوم،‏ یک شبان صلاحیت‌دار قوم خدا ولی مغرور در ژاپن تصمیم گرفت که به فهم خود اتکا کند.‏ زیر فشار،‏ او مرتد شد و اکثر گله نیز زیر زجر و آزار از فعالیت باز ایستاد.‏ یک خواهر صادق ژاپنی که دلیرانه تحت رفتار وحشت‌انگیز در سلولهای کثیف زندان قرار گرفت و زنده ماند،‏ توضیح داد:‏ «آنانی که وفادار باقی ماندند،‏ نه تواناییهای بخصوصی داشتند و نه برجسته بودند.‏ به طور مطمئن همهٔ ما باید همیشه با تمام قلب خود بر یَهُوَه توکل کنیم.‏»‏c

^۱۵ برای توکل کردن به یَهُوَه به جای فهم خودمان،‏ تواضع مورد احتیاج است.‏ چقدر این صفت برای تمام کسانی که می‌خواهند یَهُوَه را خوشنود کنند مهم می‌باشد!‏ آری،‏ حتی خدای ما با وجود اینکه سلطان تعالی خداوند تمام عالم است،‏ در رفتار خود با مخلوقات باشعور خود،‏ تواضع را نشان می‌دهد.‏ ما می‌توانیم برای این موضوع سپاسگزار باشیم.‏ او «متواضع می‌شود تا نظر نماید بر آسمانها و بر زمین،‏ که مسکین را از خاک بر می‌دارد.‏» (‏مزمور ۱۱۳:‏​۶،‏ ۷‏)‏ او به علت رحمت عظیمش،‏ بر اساس بزرگترین هدیهٔ خود به بشر،‏ یعنی قربانی فدیهٔ گرانبهای پسر عزیز خویش،‏ عیسی مسیح،‏ ضعفهای ما را می‌بخشد.‏ چقدر باید برای این لطف بدون استحقاق سپاسگزار باشیم!‏

^۱۶ خود عیسی به ما یادآوری می‌کند:‏ «هر که خود را بلند کند پست گردد و هر که خود را فروتن سازد سرافراز گردد.‏» (‏متی ۲۳:‏۱۲‏)‏ با تواضع،‏ برادران تعمید گرفته باید در جماعت مسیحی به مسئولیتها دسترسی یابند.‏ حتی سرپرستان نباید به کار خود به عنوان نشانهٔ یک منصب بنگرند بلکه به عنوان فرصتی برای به انجام رساندن کار متواضعانه،‏ از روی قدردانی و مشتاقانه،‏ همان طور که عیسی کرد و گفت:‏ «‏پدر من تا کنون کار می‌کند و من نیز کار می‌کنم.‏»​–‏⁠یوحنا ۵:‏۱۶؛‏ ۱پطرس ۵:‏​۲،‏ ۳‏.‏

^۱۷ به این امید که همیشه با تواضع و جدیت متوجه این باشیم که در نظر یَهُوَه چیزی بیش از خاک نیستیم.‏ در این صورت ما چقدر می‌توانیم خوشحال باشیم که «رحمت [لطف محبت‌آمیز‏،‏ د ج‏] خداوند بر ترسندگانش از ازل تا ابدالآباد است،‏ و عدالت او بر فرزندان فرزندان»!‏ (‏مزمور ۱۰۳:‏​۱۴،‏ ۱۷‏)‏ بنابراین همهٔ ما بایستی شاگردان مشتاق کلام خدا باشیم.‏ اوقاتی را که در مطالعات شخصی و خانوادگی،‏ و در جلسات جماعت صرف می‌شوند،‏ بایستی در میان با ارزش‌ترین ساعات هر هفتهٔ ما باشند.‏ بدین طریق ما «معرفت قدوس‏» بنا می‌کنیم،‏ که آن «فطانت می‌باشد.‏»​–‏⁠امثال ۹:‏⁠۱۰‏.‏

‏«در همهٔ راههای خود .‏ .‏ .‏»‏

^۱۸ امثال ۳:‏​۶‏،‏ سرچشمهٔ فهم الهی،‏ برای متوجه ساختن ما به یَهُوَه،‏ می‌گوید:‏ «در همهٔ راههای خود او را بشناس و او طریقهایت را راست خواهد گردانید.‏» توجه کردن به یَهُوَه مستلزم این است که توسط دعا به داشتن رابطهٔ نزدیک با او ادامه دهیم.‏ در هر جا و هر موقعیتی که باشیم بی‌درنگ بوسیلهٔ دعا به او دسترسی داریم.‏ هنگامی که کار روزانهٔ خود را به انجام می‌رسانیم،‏ زمانی که خود را برای خدمت موعظه آماده می‌کنیم،‏ وقتی که خانه به خانه ملکوت او را اعلام می‌کنیم،‏ دعای دائمی ما می‌تواند این باشد که او فعالیت ما را برکت دهد.‏ بدین ترتیب ما می‌توانیم امتیاز فوق‌العاده و لذت ‹راه رفتن با خدا› را داشته و مطمئن باشیم که او راههای ما را راست خواهد ساخت،‏ همان طور که او برای اشخاص خداترسی مانند خَنُوخ،‏ نوح و اسرائیلیان وفاداری همچون یوشع و دانیال انجام داد.‏​–‏⁠پیدایش ۵:‏۲۲؛‏ ۶:‏۹؛‏ تثنیه ۸:‏۶؛‏ یوشع ۲۲:‏۵؛‏ دانیال ۶:‏۲۳‏؛‏ همچنین یعقوب ۴:‏​۸،‏ ۱۰ ملاحظه شود.‏

^۱۹ هنگامی که استدعاهای خود را به یَهُوَه بگوییم،‏ می‌توانیم مطمئن باشیم که ‹سلامتی [صلح،‏ د ج‏] خدا که فوق از تمامی عقل است دلها و ذهنهای ما را در مسیح عیسی نگاه خواهد داشت.‏› (‏فیلپیان ۴:‏⁠۷‏)‏ این صلح خدا،‏ منعکس شده در سیمایی نشاط‌انگیز،‏ می‌تواند پیام ما را به ساکنین منازل که ما آنها را در هنگام کار موعظه ملاقات می‌کنیم،‏ معرفی کند.‏ (‏کولسیان ۴:‏​۵،‏ ۶‏)‏ آن همچنین می‌تواند اشخاصی را تشویق کند که ممکن است به علت فشارهای روحی و بی‌عدالتیها که در دنیای امروز بسیار معمول هستند آزرده شده باشند،‏ همان طور که گزارش زیر نشان می‌دهد.‏d

^۲۰ ماکس لیبستِر،‏ با اصلیت یهودی که به شکل معجزه‌آسایی از قتل عام یهودیان جان سالم بدر برد،‏ سفر خود را به یک اردوگاه نابودسازی نازی چنین شرح داد:‏ «ما در واگنهای قطار که به بسیاری از سلولهای کوچک دونفره تغییر شکل داده شده بودند،‏ حبس شده بودیم.‏ با لگد به یکی از آنها انداخته شدم،‏ و در آنجا با یک زندانی مواجه شدم که چشمانش آرامش را منعکس می‌کردند.‏ او به علت احترام به قانون خدا در آنجا بود و زندان و مرگ احتمالی را بر ریختن خون دیگران ترجیح داده بود.‏ او یکی از شاهدان یَهُوَه بود.‏ بچه‌هایش را از او گرفته بودند و همسرش اعدام شده بود.‏ او انتظار می‌کشید که در سرانجام همسرش شریک شود.‏ ۱۴ روز سفر،‏ پاسخی برای دعاهای من به همراه آورد،‏ زیرا هنگام این سفر به سوی مرگ بود که من امید زندگی ابدی را یافتم.‏»‏

^۲۱ پس از آزادی از آوشْویتس همان طور که آن را «کمینگاه شیران» نام نهاده بود،‏ و پس از تعمیدش،‏ این برادر با یکی از شاهدان یَهُوَه که خود نیز زندانی شده و پدرش در اردوگاه نظامی در داخاو زجر کشیده بود،‏ ازدواج کرد.‏ هنگامی که پدرزنش در آنجا بود،‏ شنیده بود که همسر و دختر جوانش نیز توقیف شده بودند.‏ او واکنش خود را این چنین شرح می‌دهد:‏ «من عمیقاً غصه خوردم.‏ سپس روزی،‏ هنگامی که برای دوش گرفتن در صف ایستاده بودم،‏ صدایی را شنیدم که امثال ۳:‏​۵،‏ ۶ .‏ .‏ .‏ را نقل می‌کرد.‏ آن مانند صدایی که از آسمانها بیاید منعکس شد.‏ این همان چیزی بود که من برای بدست آوردن تعادل روحی خود به آن نیاز داشتم.‏» در واقع این صدای یک زندانی دیگر بود که این آیه‌ها را نقل می‌کرد،‏ اما این رویداد تأکید می‌کند که کلام خدا چه نیرویی را می‌تواند در ما به وجود آورد.‏ (‏عبرانیان ۴:‏۱۲‏)‏ به این امید که امروز صدای یَهُوَه توسط کلمات متن سال ۱۹۹۴ نیرومندانه با ما صحبت کند:‏ «به تمامی دل خود بر یَهُوَه توکل نما»!‏

‏[پاورقی‌ها]‏

به طور مختصر

◻ در کتاب امثال چه نوع پندی ارائه داده شده است؟‏

◻ توکل به یَهُوَه برای ما چگونه سودمند است؟‏

◻ اتکا به یَهُوَه چه چیزی را در بر می‌گیرد؟‏

◻ چرا بایستی در همهٔ راههای خود،‏ به یَهُوَه توجه کنیم؟‏

◻ یَهُوَه طریقهای ما را چگونه راست خواهد گردانید؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

۱–‏ چگونه امثال ۳:‏۵ یک جوان را تحت تأثیر قرار می‌هد،‏ و با چه نتیجهٔ دراز مدتی؟‏

۲–‏ چه اطمینانی را باید امثال ۳:‏۵ در ما بوجود آورد؟‏

۳–‏ الف)‏ در نُه باب اول امثال چه تشویقی را می‌توان پیدا کرد؟‏ ب)‏ چرا ما باید به امثال ۳:‏​۱،‏ ۲ توجه دقیق کنیم؟‏

۴،‏ ۵–‏الف)‏ چه رابطهٔ خرسندی در یوحنا ۵:‏​۱۸،‏ ۱۹ شرح داده شده است؟‏ ب)‏ پندی که در تثنیه ۱۱:‏​۱۸-‏۲۱ ذکر شده است چطور در روزگار ما قابل اجرا است؟‏

۶–‏  چگونه می‌توانیم لطف خدا و انسان را بیابیم؟‏

۷–‏ از چه طریقهایی یَهُوَه قابل توکل بودن خویش را نشان داد؟‏

۸،‏ ۹–‏ چرا متأسفانه دنیا فاقد توکل است،‏ و چگونه شاهدان یَهُوَه بر خلاف آن را ثابت می‌کنند؟‏

۱۰–‏ چه چیزی به بسیاری از مسیحیان جوان نیرو داد تا تمامیت خویش را حفظ کنند؟‏

۱۱–‏ چگونه ما برانگیخته شده‌ایم که بر یَهُوَه توکل نماییم؟‏

۱۲–‏ چگونه بسیاری از مسیحیان در طی سالها توکل خود را بر یَهُوَه نشان داده‌اند؟‏

۱۳،‏ ۱۴–‏ الف)‏ پند کامل تنها در کجا یافت می‌شود؟‏ ب)‏  برای زنده ماندن از زجر و آزار از چه باید دوری کرد؟‏

۱۵–‏ اگر ما خواهان آن هستیم که یَهُوَه را خوشنود کنیم،‏ کدام صفت خدایی ضروری است؟‏

۱۶–‏ چگونه برادران می‌توانند به امتیازاتی در جماعت برسند؟‏

۱۷–‏ همهٔ ما بایستی متوجه چه چیزی باشیم،‏ و آن ما را به چه فعالیتی راهنمایی می‌کند؟‏

۱۸،‏ ۱۹–‏ چگونه می‌توانیم امثال ۳:‏۶ را در زندگی خود بکار بریم،‏ و با چه نتیجه‌ای؟‏

۲۰،‏ ۲۱–‏ الف)‏ حفظ تمامیت شاهدان یَهُوَه در هنگام ترور نازیها،‏ چگونه باعث تشویق دیگران شد؟‏ ب)‏ صدای یَهُوَه چه تصمیمی را بایست در ما بیدار کند؟‏