فصل ۲۳
در مورد رابطهٔ جنسی پیش از ازدواج چطور؟
‹اگر پسر و دختر همدیگه را دوست داشته باشند، آنموقع دیگه ایرادی نداره؟ یا اینکه آدم باید صبر بکنه تا ازدواج کنه؟› ‹من هنوز باکره هستم. عیبی داره؟› تعداد بسیار زیادی از جوانان این گونه سؤالات را مطرح می‌کنند.
لذا، مؤسسهٔ آلِن گوتماخِر در گزارش خود در سال ۱۹۸۱ چنین نتیجه‌گیری می‌کند: «بندرت یافت می‌شود که شخص جوانی در سنین زیر بیست سال، رابطهٔ جنسی برقرار نکرده باشد. از هر ده پسر، تعداد هشت نفر و از هر ده دختر، هفت نفر اذعان کرده‌اند که در سنین زیر بیست سال رابطهٔ جنسی داشته‌اند.»
شاید با خودت بگویی ‹چرا که نه؟› از همهٔ اینها گذشته، این امری طبیعی است که انسان نیاز به محبت دارد. در سنین جوانی، قدرت شهوت می‌تواند بحدی باشد که باعث ایجاد آشفتگی خاطر و حواسپرتی شود. بعلاوه، همسالانت نیز تو را تحت فشار قرار می‌دهند. شاید آنان به تو بگویند که داشتن رابطهٔ جنسی پیش از ازدواج خیلی کِیف دارد و وقتی آدم واقعاً از کسی خوشش می‌آید، طبیعی است که دوست دارد به او نزدیک شود. حتی ممکن است بعضیها بگویند که با برقرار کردن رابطهٔ جنسی، می‌توانی مرد بودن یا زن بودن خودت را ثابت کنی. از آنجایی که هیچ‌کس نمی‌خواهد در نظر دیگران شخصی غیرعادی بنماید، تو هم ممکن است خودت را تحت فشار حس کنی و رابطهٔ جنسی را تجربه نمایی.
برخلاف عقیدهٔ عموم، همهٔ جوانان عجله در از دست دادن بکارت خود ندارند. برای مثال، دختر جوان و مجردی بنام پروین را در نظر بگیر. یک بار، پروین برای معاینهٔ پزشکی نزد دکتر رفته بود و طبق روال معمول، دکتر از او پرسید: «برای جلوگیری از بارداری از چه روشی استفاده می‌کنید؟» وقتی پروین در جواب گفت، «از هیچ روشی،» دکتر گفت: «چی! مگر می‌خواهید حامله شوید؟ از هیچ روشی برای جلوگیری از حاملگی استفاده نمی‌کنید و انتظار هم دارید که حامله نشوید؟» پروین پاسخ داد: «آقای دکتر، من اصلاً با کسی رابطهٔ جنسی ندارم!»
دکتر پروین با ناباوری به او نگریست. سپس گفت: «باورم نمی‌شه. دختربچه‌های ۱۳ ساله‌ای هستند که نزد من می‌آیند و مشاهده می‌کنم که دیگر باکره نیستند. شما دختر خانمی استثنایی هستید.»
چه چیزی باعث شده بود که پروین دختری «استثنایی» باشد؟ او به تذکر کتاب مقدس توجه کرده بود: «جسم برای زنا [از جمله رابطهٔ جنسی پیش از ازدواج] نیست، . . . از زنا بگریزید.» ( ۱قرنتیان ۶:۱۳، ۱۸) بلی، پروین تشخیص داده بود که داشتن رابطهٔ جنسی پیش از ازدواج، در نظر خدا گناهی بزرگ محسوب می‌شود! در اول تسالونیکیان ۴:۳ چنین می‌خوانیم: «این است ارادهٔ خدا . . . تا از زنا بپرهیزید.» لیکن چرا کتاب مقدس داشتن رابطهٔ جنسی پیش از ازدواج را قدغن می‌کند؟
اثرات رابطهٔ جنسی
حتی در دوران کتاب مقدس نیز بعضی اشخاص پیش از ازدواج رابطهٔ جنسی برقرار می‌کردند. زنی که پایبند اصول اخلاقی نمی‌بود احتمالاً مرد جوانی را دعوت می‌کرد و می‌گفت: «بیا تا صبح از عشق سیر شویم، و خویشتن را از محبّت خرّم سازیم.» ( امثال ۷:۱۸) معهذا، کتاب مقدس هشدار می‌دهد که لذت امروز می‌تواند موجب درد و محنت فردا شود. سلیمان می‌گوید: «زیرا که لبهای زن اجنبی عسل را می‌چکاند، و دهان او از روغن ملایم‌تر است.» وی ادامه داده، می‌گوید: «لیکن آخرِ او مثل اَفْسَنتین [نوعی گیاه طبی] تلخ است و بُرنده مثل شمشیر دودم.» — امثال ۵:۳، ۴.
ابتلا به بیماریهای مقاربتی می‌تواند یکی از اثرات و نتایج برقرار کردن رابطهٔ جنسی باشد. تصورش را بکن چقدر دردآور است وقتی شخص، سالها بعد پی ببرد که با داشتن رابطهٔ جنسی بر بدن خود آسیبی التیام‌ناپذیر وارد آورده است؛ همچون نازایی و یا ابتلا به یک بیماری حاد! امثال ۵:۱۱ هشدار می‌دهد: «[واقع می‌شود] که در عاقبتِ خود نوحه‌گری نمایی، هنگامی که گوشت و بدنت فانی شده باشد.» برقرار نمودن رابطهٔ جنسی پیش از ازدواج، همچنین به تولد فرزندان نامشروع ( صفحهٔ ۱۸۴-۱۸۵ ملاحظه شود)، سقط جنین و ازدواج در سنین کم منجر می‌شود — هر کدام از اینها به نوبهٔ خود عاقبتی دردناک دارد. بلی، کسی که قبل از ازدواج رابطهٔ جنسی برقرار می‌کند، حقیقتاً که «بر بدن خود گناه می‌ورزد.» — ۱قرنتیان ۶:۱۸.
دکتر ریچارد لی با آگاهی بر چنین خطراتی در «ژورنال زیست‌شناسی و پزشکی یِل» ( انگل.) می‌نویسد: «ما در حضور جوانان‌مان به پیشرفتهای بزرگ خود در مورد مسائلی همچون جلوگیری از بارداری و معالجهٔ بیماریهای مقاربتی می‌بالیم، حال اینکه قابل اعتمادترین، مشخص‌ترین، ارزانترین و کم‌ضررترین روش را که مانع عذاب و درد بارداری و بیماریهای مقاربتی می‌باشد، نادیده می‌گیریم یعنی بکارت را که وضعیت سنتی، محترم و حتی سالم است.»
احساس تقصیر و یأس
در ضمن، رابطهٔ جنسی پیش از ازدواج برای بسیاری از جوانان خاطره‌ای تلخ و مأیوس‌کننده بوده است. با چه نتیجه‌ای؟ احساس تقصیر و از دست دادن عزت نفس. دِنیس که اکنون بیست و سه سال دارد، اقرار می‌کند: «خیلی مأیوس‌کننده بود — فکر می‌کردم احساس خوبی یا ابراز گرمیِ محبت به همراه خواهد داشت ولی اصلاً اینطوری نبود. متوجه شدم که چقدر عمل اشتباهی بود و این به من ضربه زد. از اینکه نتونستم خودم را کنترل کنم خیلی شرمنده بودم.» دختر جوانی اعتراف کرد: «با ضربهٔ مشمئزکننده‌ای به واقعیت برگشتم. . . . مهمانی به آخر رسیده بود و احساس تهوع، بی‌ارزشی و کثیفی می‌کردم. شنیدم که او گفت: ‹چرا پیش از اینکه کار به اینجا بکشد، جلوی مرا نگرفتی؟› ولی شنیدن این حرف، من را تسلی نمی‌داد.»
دکتر جِی زیگال اظهار می‌کند که اینگونه عکس‌العملها کاملاً متداول می‌باشند. وی پس از مطالعه بر روی فعالیتهای جنسی ۲۴۳۶ تن از دانش‌آموزان کالج، نتیجه‌گیری می‌کند: «تعداد نخستین تجربه‌های ناخوشایند و مأیوس‌کننده [در خصوص رابطهٔ جنسی]، بیش از تعداد تجربه‌های خوشایند و هیجان‌انگیزی بوده که طی آن فرد جوان احساس کرده کاری را به انجام رسانیده است؛ با نسبت تقریباً دو بر یک. هم پسران و هم دختران می‌گفتند که بسیار مأیوس هستند.» در واقع، ممکن است حتی زن و شوهران نیز گاهی در موارد جنسی با مشکلاتی مواجه شوند. امّا در یک زندگی زناشویی که بر اساس محبت واقعی و تعهد می‌باشد، معمولاً می‌توان چاره‌ای برای این قبیل مشکلات یافت.
بهای بی‌بند و باری
بعضی از جوانان از بابت داشتن رابطهٔ جنسی به هیچ وجه احساس تقصیر ننموده، در نتیجه به ارضای امیال شهوانی خویش می‌پردازند و با اشخاص متعدد رابطهٔ جنسی برقرار می‌کنند. محققی بنام رابِرت سورِنزِن در مطالعهٔ خویش در خصوص رابطهٔ جنسی جوانان ذکر می‌کند که چنین جوانانی بهای بی‌بند و باری جنسی را خواهند پرداخت. وی می‌نویسد: «در حین مصاحبه، بسیاری [از جوانان بی‌بند و بار] اقرار می‌کنند . . . که بدون هدف و رضایت خودشان مرتکب زنا می‌شوند.» چهل و شش درصد از این جوانان چنین گفته‌ای را تصدیق می‌کنند: «اینطور که الآن دارم زندگی می‌کنم، تمام استعدادهایم هدر خواهد رفت.» سورِنزِن همچنین دریافت که این جوانان بی‌بند و بار از عدم «اعتماد به نفس و [نیز عدم] عزت نفس» رنج می‌برند.
این واقعیت درست مطابق کلام امثال ۵:۹ می‌باشد: کسانی که مرتکب فساد اخلاقی می‌شوند ‹عنفوان جوانیِ [و همچنین عزت] خود را به دیگران می‌دهند.›
روز بعد
پسر و دختری که با یکدیگر رابطهٔ نامشروع برقرار می‌کنند اغلب نظرشان در مورد یکدیگر تغییر می‌کند. پسر ممکن است پی ببرد که دیگر احساس سابق را نسبت به آن دختر ندارد؛ شاید حتی وی در نظرش کمتر جذاب بنماید. دختر نیز ممکن است حس کند که مورد سوءاستفاده قرار گرفته است. گزارش کتاب مقدس را در مورد اَمنُون جوان به خاطر بیاور که چگونه در عشق تامار می‌سوخت. با وجود این، اَمنُون بعد از برقرار نمودن رابطهٔ جنسی با تامار «با شدّت بر وی بغض نمود» و نفرت ورزید. — ۲سموئیل ۱۳:۱۵.
دختری به نام مریم نیز تجربهٔ مشابهی داشته است. او بعد از داشتن رابطهٔ جنسی اقرار می‌کند: «از خودم ( به خاطر ضعفم)، متنفر بودم از دوست پسرم هم متنفر بودم. در واقع، فکر می‌کردیم با داشتن رابطهٔ جنسی به همدیگه نزدیکتر می‌شیم ولی این کار به رابطهٔ ما خاتمه داد. نمی‌خواستم حتی دیگه ریختش را ببینم.» بلی، با برقرار نمودن رابطهٔ جنسی پیش از ازدواج، پسر و دختر مرتکب خطایی می‌شوند که جبران آن امکان‌ناپذیر است!
محقق سرشناسی به نام پل اِچ. لَندیس در زمینهٔ زندگی خانوادگی اظهار می‌کند: «اثر موقت [رابطهٔ جنسی پیش از ازدواج]، شاید تقویت رابطهٔ پسر و دختر باشد لیکن اثرات درازمدت آن ممکن است کاملاً متفاوت باشد.» در واقع، احتمال ختم معاشرت میان زوجهایی که پیش از ازدواج با یکدیگر رابطهٔ جنسی برقرار می‌کنند بیش از آنهایی می‌باشد که از این عمل پرهیز می‌کنند! دلیل آن چیست؟ مقاربت جنسی نامشروع موجب حسادت و سلبِ اعتماد می‌گردد. جوانی اذعان می‌کند: «بعضی از بچه‌ها وقتی با دختری رابطهٔ جنسی برقرار می‌کنند، با خودشان می‌گویند، ‹حالا که با من خوابید، شاید با کس دیگری هم خوابیده باشه.› راستش را بخواهید، من هم همینطور فکر می‌کردم. . . . خیلی حسادت می‌ورزیدم؛ حسابی شک و سوءظن داشتم.»
چقدر این احساس از محبت واقعی بدور است، محبتی که «حسد نمی‌برد، . . . اطوار ناپسندیده ندارد و نفع خود را طالب نمی‌شود.» ( ۱قرنتیان ۱۳:۴، ۵) محبتی که بناکنندهٔ رابطهٔ جاودانی است نمی‌تواند بر اساس شهوت کورکورانه باشد.
صلح و عزت نفس — مزایای رعایت عفّت
لهذا رعایت عفّت و یا حفظ نجابت، علاوه بر اینکه به جوان کمک می‌کند تا از عواقب مخوف رابطهٔ جنسی مصون بماند، مزایای دیگری هم در بر دارد. کتاب مقدس از دختر جوانی حکایت می‌کند که با وجود محبت فراوانی که به معشوق خود داشت، عفیف و پاکدامن باقی ماند. نتیجتاً آن دختر می‌توانست با افتخار بگوید: «من دیوار هستم و پستانهایم مثل برجها است.» او ‹ دروازه‌ای › نبود که وقتی تحت فشار غیراخلاقی قرار گیرد به آسانی ‹باز شود.› آن دختر از لحاظ اخلاقی همچون دیوارهای بسیار بلند قلعه‌ای که دسترسی به برجهای آن امکان‌ناپذیر می‌باشد، ایستادگی می‌کرد! او شایستهٔ آن بود که «طاهر» نامیده شود و می‌توانست در مورد شوهر آیندهٔ خود بگوید که «در نظر او از جملهٔ یابندگان سلامتی [صلح] شده‌ام.» سلامتی خاطر یا صلح درونی آن دختر، سهم بسزایی در ایجاد رضایت متقابل در اذهان آن زوج داشت. — غزلهای سلیمان ۶:۹، ۱۰ د ج؛ ۸:۹، ۱۰.
پروین، دختر پاک و باعفتی که پیش‌تر ذکرش به میان آمد نیز از چنین صلح درونی و عزت نفسی برخوردار بود. او می‌گوید: «احساس خوبی در مورد خودم داشتم. با وجود اینکه همکارانم مرا مسخره می‌کردند، بکارت در نظر من مثل الماسی گرانبها بود چونکه بسیار نادر و کمیاب است.» بعلاوه، جوانانی همچون پروین هیچوقت از عذاب وجدان رنج نخواهند برد. جوان مسیحی نوزده‌ساله‌ای به نام اِستفان می‌گوید: «هیچ چیز بهتر از این نیست که آدم وجدان آسوده‌ای در مقابل یَهُوَه خدا داشته باشه.»
لذا برخی از جوانان می‌پرسند: ‹اگر پسر و دختری با هم رابطهٔ جنسی نداشته باشند چطور می‌توانند همدیگر را بخوبی بشناسند؟›
بنای صمیمیت جاودانی
صرفاً با داشتن رابطهٔ جنسی و یا ابراز علاقه همچون بوسیدن نمی‌توان رابطه‌ای جاودانی بوجود آورد. دختر جوانی به نام آنا هشدار می‌دهد: «تجربه به من ثابت کرده که گاهی آدم خیلی زود و بیش از حد از لحاظ جسمانی به هم نزدیک میشه.» اگر پسر و دختری وقت خود را صرف ابراز علاقهٔ مفرط نمایند دیگر نمی‌توانند گفتگوی مفیدی داشته باشند. در نتیجه، ممکن است آنان اختلافات شخصیتی مهمی را نادیده بگیرند که بعد از ازدواج مجدداً نمایان می‌شود. وقتی آنا بعدها با مرد دیگری آشنا شد — مردی که سرانجام با او ازدواج کرد — مراقب بود که مبادا از لحاظ جسمانی بیش از حد به او نزدیک شود. آنا تعریف می‌کند: «ما وقتمان را صرف رفع و رجوع مشکلات و صحبت دربارهٔ هدفهایمان در زندگی می‌کردیم. اینطوری می‌تونستم ببینم با چه نوع شخصی دارم ازدواج می‌کنم. بعد از ازدواج، فقط مسائل غیرمترقبه و خوشایند در زندگی داشتیم.»
آیا تسلط بر نفس یا خویشتنداری برای آنا و نامزدش کار دشواری نبود؟ آنا اقرار می‌کند: «البته که بود! من ذاتاً آدم احساساتیی هستم. امّا ما دربارهٔ خطرات ممکن با هم صحبت می‌کردیم و اینطوری کمک یکدیگر بودیم. هر دومان خیلی می‌خواستیم خدا را خشنود کنیم و نمی‌خواستیم ازدواجمان را تباه کنیم.»
آیا برای یک زن و شوهر جدید بهتر نیست که از قبل در مورد رابطهٔ جنسی تجربه داشته باشند؟ خیر، حتی برعکس؛ چنین چیزی غالباً از صمیمیت در ازدواج می‌کاهد! در رابطهٔ جنسی پیش از ازدواج، افراد به فکر ارضای شخص خود می‌باشند یعنی جنبهٔ جسمانی رابطهٔ جنسی. اینگونه اشخاص جلوی شهوت خود را نمی‌گیرند و در نتیجه، احترام متقابل رعایت نمی‌شود. چنانچه چنین روند خودخواهانه‌ای آغاز شود بدشواری می‌توان آن را متوقف نمود و این امر، سرانجام احتمالاً موجب از بین رفتن رابطهٔ میان مرد و زن می‌شود.
لیکن برخورداری از رابطهٔ سالم و صمیمی در زندگی زناشویی، مستلزم آن است که طرفین خویشتندار بوده، قیود را رعایت نمایند. تمرکز شخص نباید بر روی گرفتن باشد بلکه بر روی بخشیدن یعنی ‹حقّ دیگری را از لحاظ جنسی ادا نماید.› ( ۱قرنتیان ۷:۳، ۴) بنابراین، با رعایت عفت می‌توانی خویشتنداری را بدین شکل در خود بپرورانی. همچنین، با رعایت عفت می‌آموزی که با از خود گذشتگی به فکر شخص دیگر بوده، به رفاه وی بیش از خواسته‌های خودت اهمیت دهی. در ضمن، به خاطر داشته باش که تحصیل رضایت در زندگی زناشویی صرفاً به مسائل جسمانی محدود نمی‌شود. جامعه‌شناسی به نام سِیمور فیشِر می‌گوید که واکنش جنسی زن بستگی به این دارد که وی «احساس نزدیکی، صمیمیت و وابستگی» نماید و نیز بستگی به «قابلیت [شوهر] در درک احساسات و علائق زن خود [دارد] و اینکه . . . چقدر آن زن بتواند به شوهر خود اطمینان کند.»
موضوع درخور توجه، این است که در تحقیقی که در مورد ۱۷۷ زن متأهل بعمل آمد، سه چهارم از زنانی که پیش از ازدواج رابطهٔ جنسی داشته‌اند، اظهار کردند که طی دو هفتهٔ اول ازدواجشان با مشکلات جنسی روبرو شدند. بعلاوه، تمام کسانی که مشکلات جنسی طویل‌المدت داشته‌اند «از سابقهٔ رابطهٔ جنسی قبل از ازدواج برخوردار بوده‌اند.» تحقیقات همچنین نمایانگر این واقعیت بوده است که احتمال ارتکاب زنا بعد از ازدواج، در میان آن دسته از اشخاصی که پیش از ازدواج رابطهٔ جنسی برقرار می‌کنند، دو برابر می‌باشد! چقدر کلام کتاب مقدس صحت دارد که می‌گوید: «زنا . . . دل [و انگیزهٔ خوب] ایشان را می‌رباید.» — هوشع ۴:۱۱.
بنابراین «آنچه آدمی بکارد، همان را درو خواهد کرد.» ( غلاطیان ۶:۷، ۸) چنانچه شهوت را بکاری، سوءظن، شک فراوان و عدم اطمینان را درو خواهی کرد. امّا اگر خویشتنداری را بکاری، محصولی که درو خواهی کرد وفاداری و اطمینان خواهد بود. پروین که پیش‌تر به وی اشاره کردیم، اکنون چندین سال است که زندگی زناشویی سعادتمندی دارد. شوهر او می‌گوید: «نمی‌توانم توصیف کنم چه لذتی دارد وقتی به خانه باز می‌گردم و چشمانم به چهرهٔ زنم می‌افتد و با خودم می‌گویم، ما به یکدیگر تعلق داریم. هیچ چیزی نمی‌تواند جای این احساس اطمینان را بگیرد.»
کسانی که تا موقع ازدواج صبر نموده، با یکدیگر رابطهٔ جنسی برقرار نمی‌کنند همچنین از آرامش خاطر برخوردار خواهند بود زیرا می‌دانند که خدا را از خود خوشنود می‌سازند. با وجود این، در روزگار حاضر رعایت عفت کار بسیار دشواری است. چه چیزی می‌تواند تو را در انجام این عمل یاری کند؟
پرسشهایی برای گفتگو
▫رابطهٔ جنسی پیش از ازدواج تا چه حد در میان جوانانی که می‌شناسی رواج دارد؟ آیا این مسئله برای تو درد سر ایجاد می‌کند و یا تو را تحت فشار قرار می‌دهد؟
▫بعضی از عواقب شوم رابطهٔ جنسی پیش از ازدواج کدامند؟ آیا جوانی را می‌شناسی که متحمل چنین رنجی شده باشد؟
▫آیا پیشگیری از بارداری، راه‌حلی برای مشکل حاملگی دختران جوان است؟
▫چرا بعضی از جوانان بعد از ارتکاب مقاربت نامشروع احساس تقصیر و یأس می‌کنند؟
▫آیا فکر می‌کنی پسر و دختری که هنوز ازدواج نکرده‌اند با داشتن رابطهٔ جنسی به یکدیگر نزدیکتر می‌شوند؟ دلیل پاسخ تو چیست؟
▫چگونه پسر و دختری می‌توانند در حین ملاقات، یکدیگر را بشناسند؟
▫به نظر تو فواید رعایت عفت و حفظ بکارت تا هنگام ازدواج، چیست؟
[نکتهٔ برجسته‌شده در صفحهٔ ۱۸۲]
«بندرت یافت می‌شود که شخص جوانی در سنین زیر بیست سال، رابطهٔ جنسی برقرار نکرده باشد.» — مؤسسهٔ آلِن گوتماخِر
[نکتهٔ برجسته‌شده در صفحهٔ ۱۸۷]
«خیلی مأیوس‌کننده بود — فکر می‌کردم احساس خوبی یا ابراز گرمیِ محبت به همراه خواهد داشت ولی اصلاً اینطوری نبود»
[نکتهٔ برجسته‌شده در صفحهٔ ۱۹۰]
با برقرار نمودن رابطهٔ جنسی پیش از ازدواج، پسر و دختر مرتکب خطایی می‌شوند که جبران آن امکان‌ناپذیر است!
[کادر/تصویر در صفحهٔ ۱۸۴، ۱۸۵]
‹برای من پیش نخواهد آمد!›— مشکل حاملگی دختران جوان
نشریهٔ «حاملگی دختران جوان: مشکلی که از بین نرفته است» ( انگل.)، گزارش می‌کند: «از هر ده دختر جوان، بیش از یک نفر در هر سال حامله می‌شود و این نسبت، رو به افزایش است. چنانچه در این مورد ترتیب اثری داده نشود، از هر ده دختر، تعداد چهار نفر حداقل یک بار در سنین زیر بیست سال حامله خواهد شد.» لذا کدام دختران هستند که حامله می‌شوند؟ نشریهٔ «نوجوانی» ( انگل.) شرح می‌دهد: «آن دسته از دختران مدرسه‌ای که حامله می‌شوند از تمام طبقات اجتماعی و اقتصادی می‌باشند . . . از همهٔ نژادها، عقاید و از همهٔ نقاط کشور، روستائی و شهری.»
در واقع، دختران معدودی قصد حامله شدن دارند. فرانْ‍ک فارستنبِرگ ( پسر) در مطالعه‌ای که حالت یک رهنمون را به خود گرفته و در مورد ۴۰۰ دختر جوان باردار انجام گرفته است، اشاره می‌کند که «اکثر آنان در مصاحبه بدفعات گفتند: ‹هیچ وقت فکر نمی‌کردم چنین اتفاقی برای من بیفته.› »
لهذا، بعضی از دختران با مشاهدهٔ اینکه تعدادی از دوستانشان با وجود داشتن رابطهٔ جنسی، حامله نمی‌شوند، تصور کرده‌اند که ایشان نیز می‌توانند به چنین عملی مبادرت ورزند. فارستنبِرگ می‌افزاید: «شماری از این دختران گفتند که اصلاً فکر نمی‌کردند ‹بلافاصله› حامله شدن امکان‌پذیر باشد. بعضی دیگر فکر می‌کردند که اگر فقط ‹گاهگاهی› رابطهٔ جنسی برقرار کنند، حامله نخواهند شد . . . با گذشت زمان و نادیده گرفتن این مسئله، احتمال حاملگی نیز برای این دختران جوان بیشتر می‌شد.»
امّا حقیقت امر این است که هر وقت شخصی رابطهٔ جنسی برقرار نماید، احتمال حاملگی وجود دارد. ( از ۵۴۴ دختر ‹تقریباً یک پنجم ایشان در ظرف شش ماه بعد از نخستین رابطهٔ جنسی، حامله شده‌اند.›) بسیاری از آنان، همچون مادر ازدواج نکرده‌ای بنام رابین، تعمداً از روشهای جلوگیری از بارداری استفاده نمی‌کنند. رابین — همانند بسیاری دیگر از دختران جوان — می‌ترسید که استفاده از قرصهای ضد حاملگی برای سلامتی‌اش مضر باشد. او همچنین اقرار کرد: «جلوگیری از بارداری، برای من به این معنی بود که پیش خودم اقرار کنم دارم کار اشتباهی مرتکب می‌شم. ولی من نمی‌تونستم اقرار کنم. از این رو، اصلاً به کاری که می‌کردم فکر نمی‌کردم و امیدوار بودم هیچ اتفاقی نیفته.»
اینگونه استدلالها در میان دخترانی که خارج از پیوند زناشویی باردار شده‌اند، متداول بوده است. در مطالعه‌ای که فارستنبِرگ انجام داد «تقریباً نیمی از دختران جوان اظهار کردند که برای یک زن، بسیار مهم است که تا موقع ازدواج صبر کند و رابطهٔ جنسی برقرار نکند . . . لذا نمی‌توان انکار کرد که بین حرف و عمل، مغایرت فاحشی وجود داشته است . . . این دختران معیارهایی را کسب کرده‌اند؛ با وجود این، یاد گرفته‌اند که مطابق معیارهای دیگری زندگی کنند.» این نوع تضاد عاطفی و کشمکش درونی، «مواجه شدن با عواقب رفتار جنسی و نیز واقع‌بینی را بخصوص برای این دختران دشوار ساخته است.»
حتی روشهای پیشگیری از بارداری نیز هیچ تضمینی در مقابل حاملگی خارج از پیوند زناشویی، ارائه نمی‌دهد. کتاب «بچه‌ها بچه‌دار می‌شوند» ( انگل.)، این مطلب را خاطرنشان می‌سازد که «هر روشی تا حدی عدم موفقیت نیز به همراه دارد. . . . حتی اگر دخترانی که ازدواج نکرده‌اند مرتباً از روشهای پیشگیری از بارداری استفاده کنند، . . . باز هم ۰۰۰,۵۰۰ نفر از آنها هر سال [در ایالات متحده] حامله خواهند شد.» سپس از زبان مادر ۱۶ ساله‌ای بنام پَت که ازدواج نکرده نقل شده است که ناله‌کنان می‌گوید: «من مرتباً [قرص ضدحاملگی] می‌خوردم. راست میگم، روزی نشد که نخورم.»
کتاب مقدس هشدار می‌دهد: «خود را فریب مدهید، خدا را استهزاء نمی‌توان کرد. زیرا که آنچه آدمی بکارد، همان را درو خواهد کرد.» ( غلاطیان ۶:۷) حاملگی صرفاً یکی از محصولات ناخوشایند زنا می‌باشد که شخص درو می‌کند. خوشبختانه، مادرانی که ازدواج نکرده‌اند همانند دیگر کسانی که در دام فساد اخلاق گرفتار شده‌اند، می‌توانند با طرز فکری همچون طرز فکر پادشاه داوودِ توبه‌کار بازگشت نموده، به خدا روی آورند. داوود این چنین دعا کرد: «مرا از عصیانم به کلی شست و شو ده و از گناهم مرا طاهر کن.» ( مزمور ۵۱:۲) یَهُوَه خدا به سعی و تلاش این مادران توبه‌کار برکت می‌دهد تا بتوانند فرزندان خود را «به تأدیب و نصیحت خداوند» بار آورند. — افسسیان ۶:۴.
معهذا، بهترین کار این است که از داشتن رابطهٔ جنسی پیش از ازدواج بپرهیزی! نگذار کسانی که می‌گویند ‹هیچ اتفاقی نمی‌افتد› تو را فریب دهند، چرا که این عمل حماقت محض است.
[تصویر در صفحهٔ ۱۸۳]
بعد از داشتن رابطهٔ جنسی نامشروع، فرد جوان احساس می‌کند که مورد حقارت و یا سوءاستفاده قرار گرفته است
[تصویر در صفحهٔ ۱۸۶]
داشتن رابطهٔ جنسی پیش از ازدواج اغلب موجب ابتلای شخص به بیماریهای مقاربتی واگیردار می‌شود
[تصویر در صفحهٔ ۱۸۸]
ابراز احساسات بیش از حد، مانع ادامهٔ گفتگوی لازم و مفید شده، باعث می‌شود پسر و دختر جوان از لحاظ اخلاقی در مخاطره قرار گیرند
[تصویر در صفحهٔ ۱۸۹]
سعادت زندگی زناشویی صرفاً به داشتن رابطهٔ جسمانی محدود نمی‌شود