‏«به خدا نزدیک شوید،‏ تا او نیز به شما نزدیک شود»‏

۱-‏۳.‏ الف)‏ از رابطهٔ بین نوزاد و والدینش چه نکته‌ای را می‌توان در مورد طبیعت بشر آموخت؟‏ ب)‏ هنگامی که کسی به ما محبت می‌کند طبعاً چه روندی آغاز می‌شود،‏ و چه پرسش مهمی برای ما مطرح می‌گردد؟‏

پدر و مادر،‏ عاشق لبخند نوزادشان هستند.‏ برای آنکه لبخند او را ببینند چهره‌شان را نزدیک او می‌برند و با نرمی و نوازش با او صحبت می‌کنند و برایش لبخند می‌زنند.‏ چیزی نمی‌گذرد که گونه‌ها و لب‌های نوزاد حرکت می‌کند و لبخندی دلنشین روی چهرهٔ کوچکش نمایان می‌شود.‏ گویی نوزاد با این لبخند کوچک محبت نوپای خویش را در جواب محبت پدر و مادرش ابراز می‌کند.‏

^۲ لبخند نوزاد یادآور نکتهٔ مهمی در بارهٔ طبیعت بشر است،‏ اینکه ما انسان‌ها فطرتاً محبت را با محبت پاسخ می‌دهیم.‏ این در سرشت ماست.‏ (‏مزمور ۲۲:‏۹‏)‏ هر چه بالغ‌تر می‌شویم جواب محبت دیگران را به شکل کامل‌تری ابراز می‌کنیم.‏ شاید محبت‌هایی را که پدر و مادر یا اقوام و دوستانتان در طی دوران کودکی به شما نشان می‌دادند به یاد داشته باشید.‏ محبت آنان سبب شده است که احساس دلبستگی در دل شما نیز ریشه گیرد و رشد کند و در عمل شکوفا گردد.‏ شما نیز به آنان محبت نشان دادید.‏ آیا روند مشابهی را در رابطه‌تان با یَهُوَه خدا نیز مشاهده می‌کنید؟‏

^۳ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «ما او را محبت می‌نماییم زیرا که او اوّل ما را محبت نمود.‏» (‏۱یوحنّا ۴:‏۱۹‏)‏ در بخش‌های یک تا سه،‏ یادآوری کردیم که یَهُوَه خدا قدرت،‏ عدالت و حکمت خویش را با محبت و مهربانی به نفع ما به کار می‌گیرد.‏ و در بخش چهارم دیدیم که او محبتش را به انسان‌ها منجمله شخص خودتان،‏ مستقیماً و به شکل‌های فوق‌العاده ابراز می‌کند.‏ حال مهم‌ترین پرسشی که مطرح می‌شود آن است که «من چطور می‌توانم پاسخ محبت یَهُوَه را بدهم؟‏»‏

۴.‏ چرا می‌توان گفت که مردم معنای محبت به خدا را بدرستی نمی‌دانند؟‏

^۴ یَهُوَه خود بنیان‌گذار محبت است و می‌داند که محبت قدرتی عظیم دارد و می‌تواند بهترین خصوصیات انسان را شکوفا سازد.‏ به همین خاطر،‏ با وجود سرکشی مداوم انسان‌های بی‌ایمان،‏ اطمینان دارد که بعضی از آنان به محبت او پاسخ مثبت می‌دهند.‏ و در عمل می‌بینیم که چند میلیون نفر محبت او را پاسخ گفته‌اند.‏ اما متأسفانه مردم تحت تأثیر تعالیم ادیان این دنیای فاسد معنای محبت به خدا را بدرستی نمی‌دانند.‏ انسان‌های بی‌شماری هستند که می‌گویند خدا را دوست دارند اما ظاهراً در نظر آنان این دوست داشتن احساسی درونی نیست بلکه چیزی است که انسان فقط به زبان می‌آورد.‏ محبت به خدا شاید فقط با صحبت در بارهٔ آن آغاز شود،‏ درست مانند محبت نوزاد به پدر و مادرش که با لبخند زدن آغاز می‌شود.‏ اما محبت انسان‌های بالغ باید شکلی عمیق‌تر داشته باشد.‏

۵.‏ کتاب مقدّس چگونه محبت خدا را تعریف می‌کند،‏ و چرا این تعریف برای ما جذابیت دارد؟‏

^۵ یَهُوَه خود توضیح می‌دهد که محبت به او به چه معناست.‏ او در کلامش می‌گوید:‏ «محبت به خدا چیزی جز اطاعت از احکام او نیست.‏» پس می‌بینیم که ابراز محبت به خدا مستلزم عمل است.‏ اطاعت کردن برای بسیاری از انسان‌ها ناخوشایند است.‏ اما در ادامهٔ همان آیه با مهربانی آمده است:‏ «و این احکام بار سنگینی نیست.‏» (‏۱یوحنّا ۵:‏۳‏،‏ انجیل شریف‏)‏ قوانین و اصولی که یَهُوَه وضع نموده است به صلاح ماست نه برای محدود کردن یا آزار ما.‏ (‏اِشَعْیا ۴۸:‏۱۷،‏ ۱۸‏)‏ کلام خدا مملوّ از اصولی است که ما را به او نزدیک‌تر می‌سازد.‏ به چه صورت؟‏ برای پاسخگویی به این پرسش سه جنبهٔ رابطه‌مان با خدا را که عبارتند از گفتگو با او،‏ پرستش او و سرمشق قرار دادن او،‏ مورد بررسی قرار خواهیم داد.‏

۶-‏۸.‏ الف)‏ از چه طریقی می‌توانیم سخنان یَهُوَه را بشنویم؟‏ ب)‏ چگونه می‌توانیم مطالب کتاب مقدّس را در مقابل چشمان خود زنده کنیم؟‏

^۶ فصل اول این کتاب با این جمله آغاز می‌شود:‏ «تصوّر کنید که می‌خواهید با سلطان عالَم گفتگو کنید.‏» همان طور که در آن فصل دیدیم چنین چیزی خواب و خیال نیست بلکه امری ممکن است.‏ موسی توانست با خدا گفتگو کند.‏ حال ما چگونه می‌توانیم با او گفتگو کنیم؟‏ یَهُوَه در روزگار ما فرشته‌ها را برای گفتگو با انسان‌ها نمی‌فرستد،‏ اما برای ارتباط با ما از وسایل مناسب دیگری استفاده می‌کند.‏

^۷ «تمام کتاب مقدّس از الهام خداست.‏» پس با خواندن کلام یَهُوَه یعنی کتاب مقدّس می‌توانیم سخنان او را بشنویم.‏ (‏۲تیموتاؤس ۳:‏۱۶‏،‏ اش‏)‏ مزمورنویسی به خادمان یَهُوَه اندرز داد که «روز و شب» کلام خدا را بخوانند.‏ (‏مزمور ۱:‏۱،‏ ۲‏)‏ انجام چنین کاری مستلزم کوشش بسیار است اما به زحمتش می‌ارزد.‏ همان طور که در فصل هجده دیدیم،‏ کتاب مقدّس مانند نامهٔ پرارزشی است که پدر آسمانی‌مان برای ما فرستاده است.‏ بنابراین،‏ خواندن آن نباید مشکل و طاقت‌فرسا باشد.‏ باید هنگام خواندن کتاب مقدّس کاری کنید که مطالب آن در مقابل چشمانتان زنده شود.‏ چگونه؟‏

^۸ سعی کنید روایات کتاب مقدّس و شخصیت‌های این کتاب را پیش خود مجسم کنید.‏ ببینید پیشینه،‏ وضعیت و نیّت‌های آنان چه بوده است.‏ سپس،‏ عمیقاً در مورد مطالبی که می‌خوانید فکر کنید و از خود بپرسید:‏ ‹این آیات چه نکته‌ای را در مورد یَهُوَه به من یاد می‌دهد؟‏ کدام خصوصیات او در اینجا مشهود است؟‏ یَهُوَه در اینجا چه اصلی را به من می‌آموزد،‏ و چگونه می‌توانم این اصل را در زندگی‌ام به کار گیرم؟‏› کتاب مقدّس را بخوانید،‏ در مورد آن تفکّر کنید و آن را به کار گیرید.‏ بدین سان،‏ کلام خدا در مقابل چشمانتان زنده می‌شود.‏—‏مزمور ۷۷:‏۱۲؛‏ یعقوب ۱:‏۲۳-‏۲۵‏.‏

۹.‏ «غلام امین و دانا» کیست،‏ و چرا مهم است که با دقت به سخنان این «غلام» گوش دهیم؟‏

^۹ یَهُوَه همچنین از طریق ‏«غلام امین و دانا»‏ با ما سخن می‌گوید.‏ همان طور که عیسی پیشگویی کرد یک گروه کوچک از مسیحیان مسح‌شده در این دوران پرتلاطم ایّام آخر،‏ مسئول تأمین «خوراک» روحانی «در وقت معین» شده‌اند.‏ (‏متّیٰ ۲۴:‏۴۵-‏۴۷‏)‏ وقتی نشریاتی را که برای آموزش معرفت حقیقی کتاب مقدّس نوشته شده‌اند می‌خوانیم و در جلسات و کنگره‌های مسیحی شرکت می‌کنیم،‏ در واقع بر سر سفرهٔ روحانی‌ای که این غلام پهن کرده است می‌نشینیم.‏ و چون او غلام مسیح است به صلاح ماست که به توصیهٔ عیسی عمل کنیم که می‌گوید:‏ «مواظب باشید که چطور می‌شنوید.‏» (‏لوقا ۸:‏۱۸‏،‏ اش‏)‏ ما با دقت به سخنان این غلام گوش می‌دهیم زیرا می‌دانیم که یکی از وسایلی است که یَهُوَه برای ارتباط با ما استفاده می‌کند.‏

۱۰-‏۱۲.‏ الف)‏ چرا می‌توان دعا را یکی از نعمات بزرگ از جانب یَهُوَه شمرد؟‏ ب)‏ یَهُوَه چه نوع دعایی را می‌پسندد،‏ و چرا می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که برای دعاهایمان ارزش قائل است؟‏

^۱۰ حال ما چگونه می‌توانیم با خدا ارتباط برقرار کنیم؟‏ آیا می‌توانیم با او صحبت کنیم؟‏ حتی تصوّر این موضوع اعجاب‌آور است!‏ فرض کنید که بخواهید با مهم‌ترین فرد کشور ملاقات کنید و یکی از مشکلات شخصی‌تان را با او در میان بگذارید،‏ آیا امکان چنین ملاقاتی وجود دارد؟‏ در برخی کشورها نه تنها چنین امکانی وجود ندارد بلکه حتی درخواست چنین ملاقاتی خطرناک است!‏ به عنوان مثال،‏ در روزگار اِسْتَر و مُرْدِخای،‏ اگر کسی بدون دعوت پادشاه پارس به حضور او می‌رفت اعدام می‌شد.‏ (‏اِسْتَر ۴:‏۱۰،‏ ۱۱‏)‏ حال تصوّر کنید که بخواهید به حضور خداوند،‏ سلطان عالَم بروید که حتی قدرتمندترین انسان‌ها در مقابل او «مثل ملخ می‌باشند.‏» (‏اِشَعْیا ۴۰:‏۲۲‏)‏ آیا باید از رفتن به حضور او وحشت داشته باشید؟‏ به هیچ وجه!‏

^۱۱ یَهُوَه نعمت دعا را به ما عطا کرده است و از طریق آن همه می‌توانند بسادگی با او سخن بگویند.‏ حتی یک کودک خردسال می‌تواند با ایمان کودکانه‌اش به نام عیسی به یَهُوَه دعا کند.‏ (‏یوحنّا ۱۴:‏۶؛‏ عبرانیان ۱۱:‏۶‏)‏ اما دعا فقط برای بیان مطالب ساده نیست بلکه می‌توانیم افکار و احساسات پیچیده و دردناکی را که به زبان آوردنش دشوار است نیز در دعا به یَهُوَه بگوییم.‏ (‏رومیان ۸:‏۲۶‏)‏ البته نباید فراموش کرد که یَهُوَه برای دعاهایی که پر از سخن‌پردازی و عبارات پرزرق و برق است و یا عمداً طولانی ادا می‌شود هیچ ارزشی قائل نیست.‏ (‏متّیٰ ۶:‏۷،‏ ۸‏)‏ اما در عین حال،‏ او برای دفعات و طول مدت دعا،‏ حد و حدودی قرار نداده است.‏ در کلام او حتی آمده است:‏ «همیشه دعا کنید.‏»—‏۱تَسّالونیکیان ۵:‏۱۷‏.‏

^۱۲ به خاطر داشته باشید که فقط یَهُوَه است که ‹دعا می‌شنود،‏› و آن هم با همدلی حقیقی.‏ (‏مزمور ۶۵:‏۲‏)‏ گوش کردن به دعاهای خادمان وفادارش برای او حالت اجبار ندارد بلکه با کمال میل آن را انجام می‌دهد.‏ در کلام او چنین دعاهایی به بخور تشبیه شده است که هنگام سوختن دودی خوش‌عطر و آرام‌بخش به آسمان می‌فرستد.‏ (‏مزمور ۱۴۱:‏۲؛‏ مکاشفه ۵:‏۸؛‏ ۸:‏۴‏)‏ براستی که دل انسان شاد می‌شود وقتی که می‌بیند دعاهای از صمیم قلبش به آسمان می‌رود و موجب رضایت‌خاطر خداوند تعالی می‌گردد.‏ پس اگر بخواهید به یَهُوَه نزدیک شوید،‏ هر روز با فروتنی و به دفعات دعا کنید.‏ با او دردِدل کنید و هیچ مشکلی را ناگفته نگذارید.‏ (‏مزمور ۶۲:‏۸‏)‏ نگرانی‌ها و خوشی‌هایتان را با پدر آسمانی‌تان در میان بگذارید.‏ از او بابت نعمت‌ها و کمک‌هایش تشکر و تمجید کنید.‏ بدین سان،‏ پیوند شما با یَهُوَه هر روز محکم‌تر می‌شود.‏

۱۳،‏ ۱۴.‏ معنای پرستش یَهُوَه چیست،‏ چرا او شایستهٔ پرستش است؟‏

^۱۳ ارتباط ما با یَهُوَه خدا مانند گفت و شنود ساده با دوستان یا افراد خانواده‌مان نیست،‏ بلکه در واقع بخشی از پرستش اوست.‏ بدین معنا که با این کار عزّت و احترامی را که براستی برازندهٔ اوست برای او قائل می‌شویم.‏ پرستش حقیقی است که حاکم بر زندگی ماست و مظهر محبت و وفاداری قلبی‌مان به یَهُوَه می‌باشد.‏ به یمن این پرستش همهٔ مخلوقات وفادار به یَهُوَه،‏ چه در آسمان و چه بر روی زمین،‏ با یکدیگر همدل و متحد می‌گردند.‏ یوحنّای رسول در رؤیایی شنید که فرشته‌ای این فرمان را اعلام می‌کند:‏ «او را که آسمان و زمین و دریا و چشمه‌های آب را آفرید،‏ پرستش کنید.‏»—‏مکاشفه ۱۴:‏۷‏.‏

^۱۴ چرا باید یَهُوَه را بپرستیم؟‏ به خصوصیات او که در این کتاب به آن‌ها پرداختیم فکر کنید.‏ خصوصیاتی همچون مقدّس بودن،‏ قدرت،‏ خویشتنداری،‏ عدالت،‏ شجاعت،‏ رحمت،‏ حکمت،‏ تواضع،‏ محبت،‏ دلسوزی،‏ وفاداری و نیکویی.‏ همان طور که دیدیم یَهُوَه معرف ارزشمندترین خصوصیات،‏ آن هم به والاترین شکل آن‌هاست.‏ وقتی سعی می‌کنیم مجموعهٔ خصوصیات وی را درک کنیم،‏ درمی‌یابیم که دارای شخصیتی فوق‌العاده عالی و قابل تحسین است.‏ شکوه و جلال او ناگفتنی و مقام و مرتبه‌اش بی‌نهایت برتر از ماست.‏ (‏اِشَعْیا ۵۵:‏۹‏)‏ در حقانیت سلطنت یَهُوَه بر عالَم هیچ شک و تردیدی وجود ندارد.‏ از این رو،‏ او شایستهٔ پرستش است.‏ اما چگونه باید او را پرستید؟‏

۱۵.‏ چگونه می‌توانیم یَهُوَه را «به روح و راستی» پرستش کنیم،‏ و جلسات مسیحی چه امکانی برای ما به وجود می‌آورد؟‏

^۱۵ عیسی گفت:‏ «خدا روح است و هر که او را پرستش کند می‌باید به روح و راستی بپرستد.‏» (‏یوحنّا ۴:‏۲۴‏)‏ مفهوم این گفته آن است که باید یَهُوَه را با دلی که به راهنمایی‌های روح او توجه دارد و پر از ایمان و محبت است پرستید.‏ علاوه بر این،‏ باید او را مطابق راستی و حقیقت یعنی مطابق معرفت دقیق کلامش بپرستیم.‏ هر بار که در جلسات مسیحی گرد هم می‌آییم،‏ امکان می‌یابیم تا یَهُوَه را «به روح و راستی» بپرستیم.‏ (‏عبرانیان ۱۰:‏۲۴،‏ ۲۵‏)‏ هنگامی که در این جلسات در تمجید یَهُوَه سرود می‌خوانیم،‏ با هم به او دعا می‌کنیم،‏ و به بررسی کلام او گوش می‌دهیم و یا در آن شرکت می‌کنیم،‏ در واقع علاقهٔ خود را به پرستش پاک ابراز می‌کنیم.‏

۱۶.‏ یکی از مهم‌ترین فرمان‌های مسیحیت چیست،‏ و چرا انجام آن ضروری است؟‏

^۱۶ صحبت در بارهٔ یَهُوَه با دیگران یا به عبارت دیگر تمجید یَهُوَه در میان مردم نیز بخشی از پرستش یَهُوَه است.‏ (‏عبرانیان ۱۳:‏۱۵‏)‏ فرمان موعظهٔ بشارت ملکوت یَهُوَه یکی از مهم‌ترین فرمان‌هایی است که به مسیحیان داده شده است.‏ (‏متّیٰ ۲۴:‏۱۴‏)‏ ما با کمال میل به این فرمان عمل می‌کنیم زیرا یَهُوَه را دوست داریم.‏ آیا وقتی می‌بینید که شیطان یعنی «خدای این جهان» چگونه اذهان بی‌ایمانان را با دروغ‌های شریرانه‌اش در بارهٔ یَهُوَه کور ساخته است،‏ دلتان نمی‌خواهد به عنوان شاهد یَهُوَه دروغ‌های شیطان را برملا سازید؟‏ (‏۲قُرِنتیان ۴:‏۴؛‏ اِشَعْیا ۴۳:‏۱۰-‏۱۲‏)‏ وقتی در مورد خصوصیات اعجاب‌آور یَهُوَه تعمّق می‌کنید،‏ آیا دلتان نمی‌خواهد او را به دیگران معرفی کنید؟‏ براستی افتخاری والاتر از این نیست که دست کسی را بگیریم و او را با پدر آسمانی‌مان آشنا سازیم طوری که او نیز یَهُوَه را مانند ما دوست بدارد.‏

۱۷.‏ مفهوم پرستش یَهُوَه چیست،‏ و چرا ما باید او را با شرافت پرستش کنیم؟‏

^۱۷ پرستش یَهُوَه به اینجا ختم نمی‌شود بلکه همهٔ جوانب زندگی ما را در بر می‌گیرد.‏ (‏کُولُسیان ۳:‏۲۳‏)‏ اگر حقیقتاً یَهُوَه را خداوند تعالی بدانیم،‏ آن وقت ارادهٔ او را در همه حال به جا می‌آوریم،‏ چه در محیط خانه و محل کار و اوقات فراغت و چه در طرز رفتارمان.‏ ما می‌خواهیم با «دل کامل» یعنی با شرافت به یَهُوَه خدمت کنیم.‏ (‏۱تواریخ ۲۸:‏۹‏)‏ مسیحی شریف،‏ در زندگی دودل و یا دورو نیست؛‏ بدین معنا که به ظاهر به یَهُوَه خدمت کند اما در خفا مرتکب گناهان بزرگ شود.‏ شرافت جلوی ریاکاری را می‌گیرد و محبت سبب می‌شود که انسان ریاکاری را عملی تنفرانگیز بشمارد.‏ خداترسی نیز مانع ریاکاری است و کتاب مقدّس نشان می‌دهد که برای داشتن رابطهٔ صمیمانه با یَهُوَه به خداترسی نیاز داریم.‏—‏مزمور ۲۵:‏۱۴‏.‏

۱۸،‏ ۱۹.‏ چرا می‌توان گفت که انسان‌های ناکامل می‌توانند از یَهُوَه خدا سرمشق بگیرند؟‏

^۱۸ در آخر هر بخش این کتاب یک فصل به این موضوع اختصاص داده شده است که چگونه می‌توانیم پدر آسمانی‌مان را سرمشق قرار دهیم.‏ (‏اَفَسُسیان ۵:‏۱‏)‏ درست است که ما کامل نیستیم اما می‌توانیم اَعمال کامل یَهُوَه را الگوی خود قرار دهیم.‏ یعنی ببینیم که او چگونه قدرت و حکمت خویش را به کار می‌گیرد،‏ عدالت را اجرا می‌کند و محبت می‌ورزد.‏ چرا می‌توان گفت که سرمشق قرار دادن خدای تعالی امکان‌پذیر است؟‏ به یاد آورید که معنای نام یَهُوَه آن است که او برای تحقق بخشیدن به وعده‌هایش هر آنچه لازم باشد خواهد کرد و همهٔ مشکلات و نیازها را برطرف خواهد نمود.‏ انجام چنین کاری براستی خارق‌العاده است،‏ اما نباید گمان کنیم که به این دلیل سرمشق قرار دادن یَهُوَه برای ما انسان‌ها غیرممکن است.‏

^۱۹ خدا ما را به صورت خود آفریده است.‏ (‏پیدایش ۱:‏۲۶‏)‏ به همین علّت است که ما انسان‌ها با همهٔ موجودات دیگر روی زمین تفاوت داریم.‏ غریزه،‏ ژن‌ها یا عوامل محیط‌زیست مسیر زندگی ما را تعیین نمی‌کنند بلکه ما اختیار زندگی خود را در دست داریم،‏ اختیاری که موهبتی خداداد است.‏ بدین سان ما انسان‌ها با وجود محدودیت‌ها و ناکاملی‌هایمان می‌توانیم شخصیت خود را شکل دهیم.‏ آیا دلتان می‌خواهد مهربان،‏ حکیم و عادل باشید و از قدرت و اختیاراتتان به طور صحیح استفاده کنید؟‏ به یاری روح یَهُوَه حتماً موفق خواهید شد!‏ تصوّرش را بکنید که با داشتن چنین شخصیتی به انجام چه کارهایی نایل می‌شوید!‏

۲۰.‏ اگر یَهُوَه را سرمشق قرار دهیم به انجام چه کارهایی نایل می‌شویم؟‏

^۲۰ پدر آسمانی‌مان را راضی و شاد خواهیم کرد.‏ (‏امثال ۲۷:‏۱۱‏)‏ حتی می‌توانیم ‹کاملاً او را خوشنود سازیم،‏› زیرا او از ناتوانی‌ها و محدودیت‌هایمان آگاه است.‏ (‏کُولُسیان ۱:‏۹،‏ ۱۰‏،‏ اش‏)‏ در عین حال که با سرمشق قرار دادن پدر آسمانی‌مان خصوصیات خوب او را در خود پرورش می‌دهیم،‏ از این موهبت عظیم نیز برخوردار می‌شویم که در این دنیای تاریک و دور از خدا،‏ نور حقیقت را بیفشانیم.‏ (‏متّیٰ ۵:‏۱،‏ ۲،‏ ۱۴‏)‏ با این کار نقش خود را در شناساندن شکوه و جلال شخصیت یَهُوَه به مردم دنیا ایفا می‌کنیم.‏ براستی که چه افتخار بزرگی!‏

۲۱،‏ ۲۲.‏ چه سفر بی‌پایانی پیش روی همهٔ دوستداران یَهُوَه قرار دارد؟‏

^۲۱ توصیهٔ ساده‌ای که در یعقوب ۴:‏۸ آمده است در واقع یک سفر طولانی است.‏ تا وقتی به یَهُوَه وفادار باقی بمانیم این سفر همچنان ادامه خواهد داشت زیرا نزدیک شدن ما به یَهُوَه هیچ گاه پایان نمی‌گیرد.‏ ما همیشه نکات جدیدی در مورد شخصیت او خواهیم آموخت و به هیچ وجه نباید گمان کنیم که با خواندن این کتاب یَهُوَه را کاملاً شناخته‌ایم زیرا این کتاب فقط مقدّمه‌ای است کوتاه بر آنچه کتاب مقدّس در بارهٔ خدایمان نقل می‌کند!‏ و حتی کتاب مقدّس نیز همه چیز را در مورد یَهُوَه به ما نمی‌آموزد.‏ یوحنّای رسول در مورد عیسی می‌گوید که اگر همهٔ کارهای او در طی خدمت روحانی‌اش بر روی زمین به تحریر در می‌آمد،‏ دنیا گنجایش همهٔ این نوشته‌ها را نداشت.‏ (‏یوحنّا ۲۱:‏۲۵‏)‏ اگر بتوان چنین مطلبی را در مورد پسر یَهُوَه گفت پس در مورد خود یَهُوَه چه می‌توان گفت؟‏

^۲۲ حتی زندگی ابدی نیز برای شناخت کامل یَهُوَه کافی نیست.‏ (‏جامعه ۳:‏۱۱‏)‏ تصوّرش را بکنید چه آینده‌ای در انتظار ماست؛‏ صدها سال،‏ هزاران سال،‏ میلیون‌ها سال،‏ میلیاردها سال.‏ آری،‏ هر چه زمان بیشتر بگذرد بهتر یَهُوَه خدا را خواهیم شناخت.‏ با وجود این،‏ همیشه نکات آموختنی بی‌شماری در بارهٔ شخصیت حیرت‌انگیز او برایمان وجود خواهد داشت.‏ ما همیشه مشتاق شناخت بهتر او خواهیم بود زیرا احساسمان همانند احساس مزمورنویس است که می‌گوید:‏ «من از اینکه نزدیک تو هستم لذّت می‌برم!‏ ای خداوند.‏» (‏مزمور ۷۳:‏۲۸‏،‏ ترجمهٔ تفسیری‏)‏ زندگی جاودانی از رونق و تنوعی فوق‌العاده برخوردار خواهد بود و نزدیک شدن به یَهُوَه پرارزش‌ترین بخش آن را تشکیل خواهد داد.‏

۲۳.‏ در این بند چه توصیه‌هایی به ما شده است؟‏

^۲۳ یَهُوَه را با دل و جان و با تمام فکر و نیروی خود دوست بدارید و بدین سان محبت او را پاسخ گویید.‏ (‏مَرقُس ۱۲:‏۲۹،‏ ۳۰‏)‏ محبت خویش را به او با وفاداری و استواری همراه سازید.‏ هنگام تصمیم‌گیری در مورد موضوعات کوچک و بزرگ زندگی روزمره،‏ همیشه از خود بپرسید آیا تصمیمی که می‌گیرم مرا به پدر آسمانی‌ام نزدیک‌تر می‌سازد؟‏ باشد که تا ابدیت همچنان به یَهُوَه نزدیک‌تر شوید و او نیز به شما نزدیک‌تر شود!‏