‏«بنگر!‏ این است خادم من که او را برگزیدم،‏ محبوب من که از او خشنودم!‏ من روح خود را بر او قرار خواهم داد و او مفهوم عدالت واقعی را برای قوم‌ها روشن خواهد ساخت.‏ او نزاع نخواهد کرد،‏ فریاد برنخواهد آورد و هیچ کس صدای او را در خیابان‌ها نخواهد شنید.‏ نی شکسته را خُرد نخواهد کرد و فتیلهٔ کم‌سو را خاموش نخواهد ساخت تا آن زمان که عدالت را به پیروزی رساند.‏ آری،‏ نام او به قوم‌ها امید خواهد بخشید.‏»—‏مَتّی ۱۲:‏۱۸-‏۲۱؛‏ اِشَعْیا ۴۲:‏۱-‏۴‏.‏

عیسی پیام تسلّی‌بخش خود را به کسانی رساند که مانند نی خُردشده،‏ خم شده و زیر پا افتاده بودند.‏ آنان مانند فتیله‌ای نیمه‌سوخته بودند که فروغ حیات در آن رو به خاموشی بود.‏ عیسی نی خُردشده را نمی‌شکست و فتیلهٔ نیمه‌سوخته را خاموش نمی‌ساخت،‏ بلکه با ملایمت و محبت و با مهارت به افتاده‌دلان روحیه می‌بخشید.‏ به‌راستی که عیسی کسی است که نامش به قوم‌ها امید می‌بخشد!‏