فصل ۷
بازگشت به سوی پرستش یَهُوَه
۱. نام دو تن از خدایان اصلی بابل چیست، و یَهُوَه در مورد آنان چه پیشگویی کرده است؟
هنگامی که اسرائیل به بابل تبعید شود در آنجا با آیین‌های پرستش کاذب احاطه خواهد شد. در روزگار اِشَعْیا قوم یَهُوَه هنوز در سرزمین خود به سر می‌برند و معبد و کهانت را در اختیار دارند. با وجود این شمار بسیاری در میان این ملتِ وقف‌شده به خدا، به بت‌پرستی روی آورده‌اند. به همین خاطر ضروری است که از پیش آماده شوند تا از خدایان دروغین بابل هراسی به دل راه ندهند و یا وسوسهٔ خدمت به این خدایان در دلشان راه نیابد. به این منظور اِشَعْیا در مورد دو تن از خدایان بابل نبوّت کرده می‌گوید: «بیل خم شده و نَبُو منحنی گردیده بت‌های آنها بر حیوانات و بهایم نهاده شد. آنهایی که شما برمی‌داشتید حمل گشته و بار حیوانات ضعیف شده است.» ( اِشَعْیا ۴۶:۱ ) بیل یا بِل، رب‌النوع اعظم کلدانیان است. نَبُو نیز به عنوان خدای حکمت و یادگیری مورد ستایش است. احترامی را که بسیاری از این مردم برای این دو خدا قائلند می‌توان در این امر مشاهده کرد که نام‌های آنها را ضمیمهٔ بسیاری از نام‌های خود کرده‌اند؛ برای مثال: بَلْ‍شصَّر، نَبوپُلَسَر، نَبُوکَدْنَصَّر، و نَبُوزَرادان فقط گوشه‌ای از این نام‌ها هستند.
۲. درماندگی خدایان بابل چگونه مورد تأکید قرار می‌گیرد؟
۲ به گفتهٔ اِشَعْیا بِل «خم شده» و نَبُو «منحنی گردیده» است. این خدایان دروغین به زیر افکنده خواهند شد. هنگامی که یَهُوَه این داوری را در مورد بابل به اجرا گذارَد، این خدایان قادر نخواهند بود به یاری پرستندگانشان بیایند. آنها حتی نخواهند توانست خود را نجات بخشند! بِل و نَبُو دیگر مانند روز عید سال نوی بابلیان با احترام حمل نخواهند شد، بلکه ستایشگرانشان آنها را همچون باری معمولی با گاری حمل خواهند کرد. ستایش و تمجید آنها جای خود را به ریشخند و تحقیر می‌دهد.
۳. الف) چه موضوعی بابلیان را در بهت و حیرت فرو خواهد برد؟ ب) از آنچه بر خدایان بابل رفت امروزه چه می‌آموزیم؟
۳ وقتی بابلیان دریابند که بت‌های عزیزشان فقط باری سنگین بر دوش حیوانات خسته و فرسوده‌اند، در بهت و حیرت فرو خواهند رفت! به همین شکل، امروز نیز خدایان دنیا یعنی چیزهایی که مردم دنیا به آنها روی می‌آورند و حتی نیرو و جان خویش را نثارشان می‌کنند، امیدها یا آمالی جز خیالات باطل نیست. ثروت، تسلیحات، خوشگذرانی، فرمانروایان، میهن یا نمادهای آن، و بسیاری چیزهای دیگر مورد ستایش هستند. پوچی و بیهودگی چنین خدایانی در زمانی که یَهُوَه تعیین کرده است بر همگان آشکار خواهد شد. — دانیال ۱۱:۳۸؛ متّیٰ ۶:۲۴؛ اَعمال ۱۲:۲۲؛ فیلِپّیان ۳:۱۹؛ کُولُسیان ۳:۵؛ مکاشفه ۱۳:۱۴، ۱۵.
۴. از چه نظر می‌توان گفت که خدایان بابل ‹منحنی و خم شده‌اند›؟
۴ در ادامهٔ نبوّت در حالی که شکست خدایان بابِلی به نحو چشمگیرتری بیان می‌شود آمده است: «آنها جمیعاً منحنی و خم شده، آن بار را نمی‌توانند رهانید بلکه خود آنها به اسیری می‌روند.» ( اِشَعْیا ۴۶:۲ ) به نظر می‌آید که خدایان بابل ‹منحنی و خم شده‌اند› طوری که گویی در نبرد زخمی شده یا پیر و فرتوت گشته‌اند. آنها حتی نمی‌توانند بار چهارپایانی را که حملشان می‌کنند سبک‌تر سازند و یا آنها را برهانند. بنابراین آیا قوم عهدِ یَهُوَه با اینکه در بند بابلیانند باید به این خدایان احترام بگذارند؟ خیر! به همین شکل خادمان مسح‌شدهٔ یَهُوَه نیز حتی وقتی در بند اسارت روحانی به سر می‌بردند هیچ احترامی برای خدایان دروغینِ «بابل عظیم» قائل نبودند. این خدایان همانطور که در سال ۱۹۱۹ نتوانستند مانع سقوط «بابل عظیم» شوند، در طی ‹مصیبت عظیم› نیز قادر به نجات آن نخواهند بود.» — مکاشفه ۱۸:۲، ۲۱؛ متّیٰ ۲۴:۲۱.
۵. مسیحیان امروز چگونه از تکرار اشتباهات بابلیان بت‌پرست پرهیز می‌کنند؟
۵ مسیحیان حقیقی امروز در مقابل هیچ بتی حال از هر نوع که می‌خواهد باشد سجده نخواهند کرد. ( ۱یوحنّا ۵:۲۱) صلیب، تسبیح، و تمثال قِدّیسان، آفریدگار را به شخص نزدیک‌تر نمی‌کنند. این اشیا نمی‌توانند شفاعت ما را بکنند. عیسی در قرن اوّل به شاگردانش راه صحیح پرستش خدا را آموزش داد و گفت: «من راه و راستی و حیات هستم. هیچ کس نزد پدر جز به وسیلهٔ من نمی‌آید. اگر چیزی به اسم من طلب کنید من آن را به جا خواهم آورد.» — یوحنّا ۱۴:۶، ۱۴.
‹از رَحِم برداشته›
۶. یَهُوَه چه تفاوتی با خدایان ملت‌ها دارد؟
۶ یَهُوَه پس از افشای بیهودگی پرستش بت‌های بابل به قومش می‌گوید: «ای خاندان یعقوب و تمامی بقیهٔ خاندان اسرائیل که از بطن بر من حمل شده و از رَحِم برداشتهٔ من بوده‌اید!» ( اِشَعْیا ۴۶:۳ ) براستی که چه تفاوت فاحشی بین یَهُوَه و بت‌های تراشیدهٔ بابل وجود دارد! خدایان بابل نمی‌توانند به پرستندگانشان هیچ کمکی بکنند. برای حمل آنها از حیوانات بارکش استفاده می‌شود. در حالی که این یَهُوَه است که قومش را حمل می‌کند. او «از رَحِم» یعنی از هنگام پدید آمدن قوم از آنها مراقبت کرده است. خاطرات شیرین زمانی که یَهُوَه آنها را حمل می‌کرد باید یهودیان را تشویق کند تا از بت‌پرستی بپرهیزند و به خدا که پدر و دوست آنهاست توکّل کنند.
۷. چگونه است که مراقبت مهرآمیز یَهُوَه می‌تواند حتی مراقبتی را که دلسوزترین والدین از فرزندانشان به عمل می‌آورند تحت‌الشعاع قرار دهد؟
۷ در ادامه یَهُوَه سخنان مهرآمیز دیگری خطاب به قومش ایراد کرده، می‌گوید: «تا به پیری شما من همان هستم و تا به شیخوخیّت من شما را خواهم برداشت. من آفریدم و من بر خواهم داشت و من حمل کرده، خواهم رهانید.» ( اِشَعْیا ۴۶:۴ ) مراقبتی که یَهُوَه از قومش به عمل می‌آورد حتی مراقبتی را که دلسوزترین والدین از خود نشان می‌دهند، تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. با رشد فرزندان پدر و مادرها مسئولیت کمتری نسبت به آنها احساس می‌کنند و غالباً هنگامی که پا به سنین پیری می‌گذارند فرزندانشان از آنها مراقبت می‌کنند. چنین چیزی در مورد یَهُوَه هیچ‌گاه روی نخواهد داد. او هیچ‌گاه حتی هنگامی که فرزندان انسانی‌اش به سنین پیری پا می‌نهند دست از مراقبت از آنها برنمی‌دارد. پرستندگان خدا در دوران ما به آفریدگار خود توکّل می‌کنند و او را دوست می‌دارند و از این سخنان نبوی اِشَعْیا کمال تسلّی‌خاطر را می‌یابند. لزومی ندارد که نگران روزها یا سال‌هایی باشند که باید در سیستم کنونی بگذرانند زیرا یَهُوَه وعده داده است که سالخوردگان را ‹خواهد برداشت› بدین معنا که به آنها نیروی لازم برای صبر و تحمّل و وفادار ماندن را عطا می‌کند. یَهُوَه آنها را حمل خواهد کرد، تقویت خواهد نمود و راه گریز برایشان مهیا خواهد ساخت. — عبرانیان ۶:۱۰.
از بت‌های امروز برحذر باش
۸. برخی از هموطنان اِشَعْیا مرتکب چه گناه نابخشودنی‌ای شده‌اند؟
۸ یأسی را که بابلیان به خاطر توکّل به بت‌ها و مشاهدهٔ ناتوانی کامل آنها متحمّل خواهند شد می‌توان تجسم کرد! آیا اسرائیل باید گمان کند که آن خدایان با یَهُوَه قابل‌قیاسند؟ به هیچ وجه. از این رو، یَهُوَه می‌پرسد: «مرا با که شبیه و مساوی می‌سازید و مرا با که مقابل می‌نمایید تا مشابه شویم؟» ( اِشَعْیا ۴۶:۵ ) براستی که این عمل بعضی از هموطنان اِشَعْیا که به پرستش مجسمه‌های بی‌زبان، بی‌جان و ناتوان روی آورده‌اند، نابخشودنی است! برای ملتی که یَهُوَه را می‌شناسد، توکّل به تمثال‌های بی‌جان و بی‌دفاع ساخت دست انسان براستی حماقت محض است.
۹. استدلال باطل برخی از بت‌پرستان را توضیح بده.
۹ به استدلال باطل بت‌پرستان که در ادامهٔ نبوّت آمده است توجه کن: «آنانی که طلا را از کیسه می‌ریزند و نقره را به میزان می‌سنجند، زرگری را اجیر می‌کنند تا خدایی از آن بسازد پس سجده کرده، عبادت نیز می‌نمایند.» ( اِشَعْیا ۴۶:۶ ) بت‌پرستان از پرداخت هیچ هزینه‌ای برای ساختن خدایان خود دریغ نمی‌کنند. گویی گمان می‌کنند که هر چه بت گرانقیمت‌تر باشد قدرت نجات‌بخشی‌اش نیز بیشتر است. با وجود این هر چه تلاش کنند یا مواد پرقیمت به کار برند، بت بی‌جان، بت بی‌جان است و بس.
۱۰. بیهودگی کامل بت‌پرستی چگونه توصیف شده است؟
۱۰ در ادامهٔ نبوّت، احمقانه بودن بت‌پرستی بیشتر مورد تأکید قرار می‌گیرد: «آن را بر دوش برداشته، می‌برند و به جایش می‌گذارند و او می‌ایستد و از جای خود حرکت نمی‌تواند کرد. نزد او استغاثه هم می‌نمایند اما جواب نمی‌دهد و ایشان را از تنگی ایشان نتواند رهانید.» ( اِشَعْیا ۴۶:۷ ) براستی که دعا به تمثالی که نه قدرت شنوایی دارد نه قدرت عمل، کاری مضحک است! مزمورنویس بیهودگی پرستش چنین اشیایی را بخوبی توصیف کرده، می‌گوید: «بت‌های ایشان نقره و طلاست، از صنعت دست‌های انسان. آنها را دهان است و سخن نمی‌گویند. آنها را چشم‌هاست و نمی‌بینند. آنها را گوش‌هاست و نمی‌شنوند. آنها را بینی است و نمی‌بویند. دست‌ها دارند و لمس نمی‌کنند. و پای‌ها و راه نمی‌روند. و به گلوی خود تنطق نمی‌نمایند. سازندگان آنها مثل آنها هستند، و هر که بر آنها توکّل دارد.» — مزمور ۱۱۵:۴-۸.
«مردانه بکوشید»
۱۱. کسانی که مردد هستند برای آنکه ‹مردانه بکوشند› از چه عواملی می‌توانند کمک بگیرند؟
۱۱ یَهُوَه پس از آنکه پوچی بت‌پرستی را اثبات می‌کند، برای قومش توضیح می‌دهد که به چه دلایلی باید بندهٔ او باشند: «این را به یاد آورید و مردانه بکوشید. و ای عاصیان آن را در دل خود تفکّر نمایید! چیزهای اوّل را از زمان قدیم به یاد آورید. زیرا من قادر مطلق هستم و دیگری نیست. خدا هستم و نظیر من نی.» ( اِشَعْیا ۴۶:۸، ۹ ) کسانی که بین پرستش حقیقی و بت‌پرستی مردد هستند باید وقایع تاریخی را به یاد آورند و اَعمال یَهُوَه را به خاطر بسپارند. با این کار می‌توانند مردانه بکوشند و بدرستی عمل کنند و همین امر سبب می‌شود که بتوانند به سوی پرستش یَهُوَه بازگردند.
۱۲، ۱۳. مسیحیان در چه نبردی درگیر هستند و چگونه می‌توانند از آن سربلند بیرون بیایند؟
۱۲ این دلگرمی امروز نیز لازم است زیرا مسیحیان صادق امروز نیز مانند اسرائیلیان مجبورند با وسوسه‌های گوناگون و با ناکاملی خویش بجنگند. ( رومیان ۷:۲۱-۲۴) علاوه بر این، با دشمنی نادیدنی اما بسیار قدرتمند درگیر یک نبرد سخت روحانی می‌باشند. پولُس رسول می‌گوید: «ما را کُشتی گرفتن با خون و جسم نیست بلکه با ریاست‌ها و قدرت‌ها و جهانداران این ظلمت و با فوج‌های روحانی شرارت در جای‌های آسمانی.» — اَفَسُسیان ۶:۱۲.
۱۳ شیطان و دیوهایش برای منحرف کردن مسیحیان از آیین پرستش پاک از انجام هیچ کاری فروگذار نیستند. مسیحیان برای آنکه از این نبرد پیروز و سربلند بیرون آیند باید از توصیهٔ یَهُوَه پیروی کنند و مردانه بکوشند. چگونه؟ پولُس رسول چنین توضیح می‌دهد: «اسلحهٔ تمام خدا را بپوشید تا بتوانید با مکرهای ابلیس مقاومت کنید.» یَهُوَه خادمانش را با اسلحهٔ ناقص راهی نبرد نمی‌کند. سِلاح روحانی آنان شامل «سپر ایمان» است ‹که به آن می‌توانند تمامی تیرهای آتشین شریر را خاموش کنند.› ( اَفَسُسیان ۶:۱۱، ۱۶) خطاکاری اسرائیلیان به این دلیل بود که به تجهیزات روحانی‌ای که یَهُوَه در اختیارشان قرار داده بود بی‌اعتنایی کردند. آنان اگر در مورد اَعمال عظیمی که یَهُوَه بارها به خاطر ایشان انجام داده بود تفکّر می‌کردند، هیچ‌گاه به پرستش تنفرانگیز بت‌ها روی نمی‌آوردند. باشد که از آنها درس عبرت بگیریم و مصمم باشیم که هرگز در جنگ برای درستکاری مردد نباشیم. — ۱قُرِنتیان ۱۰:۱۱.
۱۴. یَهُوَه برای آنکه نشان دهد تنها خدای حقیقی است به کدام توانایی خود اشاره می‌کند؟
۱۴ یَهُوَه کسی است که ‹آخر را از ابتدا و آنچه را که واقع نشده از قدیم بیان می‌کند و می‌گوید که ارادهٔ من برقرار خواهد ماند و تمامی مسرّت خویش را به جا خواهم آورد.› ( اِشَعْیا ۴۶:۱۰ ) کدام خدای دیگر را می‌توان از این نظر با یَهُوَه مقایسه کرد؟ توانایی پیشگویی وقایع آینده مدرک مستدلی است بر الوهیّت آفریدگار. با این همه برای تضمین تحقق وقایعی که پیشگویی شده‌اند تنها آینده‌نگری کافی نیست. عبارت «ارادهٔ من برقرار خواهد ماند» از تغییرناپذیری مقصود مقررشدهٔ خدا حکایت دارد. از آنجایی که یَهُوَه دارای قدرت لایزال است، هیچ چیز در عالَم نمی‌تواند مانع شود که ارادهٔ خویش را به انجام رساند. ( دانیال ۴:۳۵) به همین خاطر، می‌توانیم حتم داشته باشیم هر نبوّتی که تا به حال تحقق نیافته است بی‌تردید در زمانی که خدا تعیین کرده است تحقق خواهد یافت. — اِشَعْیا ۵۵:۱۱.
۱۵. چه نمونهٔ چشمگیری را از توانایی یَهُوَه در پیشگویی آینده می‌توان در اینجا مشاهده کرد؟
۱۵ یکی از نمونه‌های چشمگیر توانایی یَهُوَه در پیشگویی وقایع آینده و سپس تحقق بخشیدن به کلامش را می‌توان در ادامهٔ نبوّت اِشَعْیا مشاهده کرد: «مرغ شکاری را از مشرق و هم مشورت خویش را از جای دور می‌خوانم. من گفتم و البته به جا خواهم آورد و تقدیر نمودم و البته به وقوع خواهم رسانید.» ( اِشَعْیا ۴۶:۱۱ ) یَهُوَه خدا در مقام کسی که ‹آخر را از ابتدا بیان می‌کند› رویدادهای امور انسانها را طوری شکل می‌دهد که اراده‌اش انجام گیرد. او کورش را «از مشرق» که همان سرزمین پارس است و پایتخت محبوب کورش یعنی پاسارگاد در آن واقع خواهد بود فرا خواهد خواند. کورش همچون «مرغ شکاری» به طور ناگهانی و دور از انتظار بر بابل خواهد جهید.
۱۶. یَهُوَه چگونه قطعیت پیشگویی خود را در مورد بابل اثبات می‌کند؟
۱۶ قطعیت پیشگویی یَهُوَه را در مورد بابل می‌توان در این کلمات مشاهده کرد: «من گفتم و البته به جا خواهم آورد.» انسان ناکامل گهگاه نسنجیده وعده‌هایی می‌دهد اما آفریدگار عالَم هیچ‌گاه کلامش را بی‌اجرا نمی‌گذارد. چون یَهُوَه خدایی است که «دروغ نمی‌تواند گفت» پس می‌توان اطمینان داشت که اگر ‹تقدیر نماید البته به وقوع خواهد رسانید.› — تیطُس ۱:۲.
دل‌های بی‌ایمان
۱۷، ۱۸. الف) چه کسانی را در دوران باستان می‌توان از زمرهٔ «سختدلان» شمرد؟ ب) چه کسانی در دوران ما چنین هستند؟
۱۷ یَهُوَه بار دیگر به صورت نبوی توجهش را متوجه بابلیان کرده، می‌گوید: «ای سختدلان که از عدالت دور هستید مرا بشنوید.» ( اِشَعْیا ۴۶:۱۲ ) عبارت «سختدلان» توصیفگر افراد خودرأیی است که در مخالفت با ارادهٔ خدا ثابت‌قدم هستند. بی‌تردید بابلیان را می‌توان مردمی دور از خدا شمرد. نفرت ایشان از یَهُوَه و قومش باعث می‌شود که اورشلیم و معبدش را نابود سازند و اهالی آن شهر را با خود به تبعید برند.
۱۸ امروزه نیز کسانی که دلی شکاک و بی‌اعتقاد دارند با سرسختی از گوش فرا دادن به پیام ملکوت که در تمام نقاط مسکونی زمین موعظه می‌شود، سر باز می‌زنند. ( متّیٰ ۲۴:۱۴) آنها مایل نیستند یَهُوَه را در مقام فرمانروای بحق به رسمیت بشناسند. ( مزمور ۸۳:۱۸؛ مکاشفه ۴:۱۱) ایشان با دل‌هایی «که از عدالت دور» است با ارادهٔ یَهُوَه مخالفت و در مقابل آن مقاومت می‌کنند. ( ۲تیموتاؤس ۳:۱-۵) آنها همانند بابلیان از گوش فرا دادن به سخنان یَهُوَه امتناع می‌ورزند.
نجات ما به دست یَهُوَه نزدیک است
۱۹. یَهُوَه برای اسرائیل چه عملی از روی عدالت انجام خواهد داد؟
۱۹ کلام پایانی باب چهل و ششم کتاب اِشَعْیا برخی از جنبه‌های شخصیت یَهُوَه را مشخص می‌سازد: «عدالت خود را نزدیک آوردم و دور نمی‌باشد و نجات من تأخیر نخواهد نمود و نجات را به جهت اسرائیل که جلال من است در صهیون خواهم گذاشت.» ( اِشَعْیا ۴۶:۱۳ ) رهایی یافتن اسرائیل به دست خدا عملی از روی عدالت است. او اجازه نخواهد داد که قومش در تبعید باقی بمانند. نجات صهیون در زمان مناسب فرا خواهد رسید و «تأخیر نخواهد نمود.» اسرائیلیان پس از رهایی از اسارت برای ملت‌های مجاور حالتی حیرت‌انگیز پیدا خواهند کرد. یَهُوَه با رهایی بخشیدن ملتش بر توانایی نجات‌بخشی خود شهادت می‌دهد. ناتوانی و ضعف خدایان بابلی یعنی بِل و نَبُو بر همگان به عین مشخص خواهد شد. — ۱پادشاهان ۱۸:۳۹، ۴۰.
۲۰. مسیحیان چگونه می‌توانند اطمینان داشته باشند که ‹نجات تأخیر نخواهد نمود›؟
۲۰ در سال ۱۹۱۹، یَهُوَه ترتیبات رهایی قومش را از اسارت روحانی فراهم ساخت. او در این کار تأخیر نکرد. آن رویداد و همچنین رویدادهای دوران باستان هنگامی که بابل به دست کورش سقوط کرد امروزه باعث دلگرمی ما هستند. یَهُوَه وعده داده است که به سیستم شریر کنونی منجمله پرستش کاذب پایان دهد. ( مکاشفه ۱۹:۱، ۲، ۱۷-۲۱) برخی از مسیحیان ممکن است به وقایع از دید بشری نگریسته، گمان کنند که نجاتشان به تأخیر افتاده است. اما یَهُوَه از خود صبر نشان می‌دهد تا زمان تعیین‌شدهٔ تحقق وعده‌اش که حقیقتاً عملی از روی عدالت است، فرا رسد. «چون نمی‌خواهد که کسی هلاک گردد بلکه همه به توبه گرایند.» ( ۲پِطْرُس ۳:۹) به همین دلیل می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که مانند روزگار اسرائیل باستان ‹نجات تأخیر نخواهد نمود.› یَهُوَه با نزدیک‌تر شدن روز نجات با مهربانی از همه این دعوت را به عمل می‌آورد: «خداوند را مادامی که یافت می‌شود بطلبید و مادامی که نزدیک است او را بخوانید. شریر راه خود را و گناهکار افکار خویش را ترک نماید و به سوی خداوند بازگشت کند و بر وی رحمت خواهد نمود و به سوی خدای ما که مغفرت عظیم خواهد کرد.» — اِشَعْیا ۵۵:۶، ۷.
[تصاویر در صفحهٔ ۹۴]
خدایان بابل قادر نیستند جلوی نابودی آن شهر را بگیرند
[تصاویر در صفحهٔ ۹۸]
مسیحیان باید از بت‌های امروزی برحذر باشند
[تصاویر در صفحهٔ ۱۰۱]
مردانه بکوشیم تا درستکار باشیم