فصل ۲۸

نوری برای ملت‌ها

اِشَعْیا ۶۶:‏۱۵-‏۲۴

 ۱،‏ ۲.‏ چرا وجود نور حیاتی است،‏ و در عصر ما چه نوع تاریکی‌ای زمین را فرا گرفته است؟‏

یَهُوَه سرچشمهٔ نور است.‏ اوست که «آفتاب را به جهت روشنایی روز و قانون‌های ماه و ستارگان را برای روشنایی شب قرار داده است.‏» (‏ اِرْمیا ۳۱:‏۳۵‏)‏ حتی اگر فقط همین نکته را در نظر بگیریم باید او را سرچشمهٔ زندگی بدانیم زیرا نور یعنی زندگی.‏ اگر زمین مرتباً از گرما و نور خورشید بهره‌مند نمی‌شد زندگی به شکلی که ما می‌شناسیم وجود نمی‌داشت و سیّارهٔ ما خالی از سکنه می‌بود.‏

^۲ از این رو،‏ پیشگویی یَهُوَه دربارهٔ عصر ما اهمیت حیاتی دارد زیرا آن را عصر تاریکی خوانده است نه عصر روشنایی.‏ اِشَعْیا به وحی الٰهی نوشت:‏ «اینک تاریکی جهان را و ظلمت غلیظ طوایف را خواهد پوشانید.‏» (‏ اِشَعْیا ۶۰:‏۲‏)‏ البته این گفته دربارهٔ تاریکی روحانی است نه تاریکی فیزیکی،‏ ولی نباید آن را بی‌اهمیت تلقّی کرد زیرا همانطور که محروم شدن از نور خورشید سرانجام موجب مرگ شخص می‌گردد،‏ محروم بودن از نور روحانی نیز نهایتاً باعث مرگ خواهد شد.‏

 ۳.‏ در این عصر تاریک در کجا می‌توان نور را یافت؟‏

^۳ در این دوران تاریک تنها امیدمان به نور روحانی است که یَهُوَه در اختیارمان قرار می‌دهد.‏ ما باید در صورت امکان کتاب مقدّس را هر روز بخوانیم و با این کار کلام خدا را چراغ راهمان قرار دهیم.‏ (‏ مزمور ۱۱۹:‏۱۰۵‏)‏ جلسات مسیحی به ما امکان می‌دهند که یکدیگر را تشویق کنیم تا همواره در «طریق عادلان» باقی بمانیم.‏ (‏ امثال ۴:‏۱۸؛‏ عبرانیان ۱۰:‏۲۳-‏۲۵‏)‏ نیرویی که از مطالعهٔ مداوم کتاب مقدّس و معاشرت سالم با اعضای جماعت مسیحی کسب می‌کنیم موجب می‌شود که در تاریکی این «ایّام آخر» که عاقبت به «روز [عظیم] خشم خداوند»‏ منجر خواهد شد،‏ فرو نرویم.‏ (‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏۱؛‏ صَفَنْیا ۲:‏۳‏)‏ روز خشم یَهُوَه بسرعت نزدیک می‌شود!‏ همانطور که آن روز برای اهالی اورشلیم باستان آمد به طور حتم در روزگار ما نیز خواهد آمد.‏

یَهُوَه «داوری خواهد نمود»‏

 ۴،‏ ۵.‏ الف)‏ یَهُوَه به چه طریقی بر ضدّ اورشلیم برمی‌خیزد؟‏ ب)‏ چرا می‌توان نتیجه‌گیری کرد که هنگام نابودی اورشلیم در سال ۶۰۷ ق.‏د.‏م.‏،‏ فقط تعداد معدودی جان سالم به در خواهند برد؟‏ (‏ به پاورقی مراجعه شود.‏)‏

^۴ در آیه‌های پایانی نبوّت شورانگیز اِشَعْیا،‏ یَهُوَه با شیوایی رویدادهایی را که منجر به آمدن روز غضبش می‌شود توصیف می‌کند.‏ در آنجا می‌خوانیم:‏ ‏«‏خداوند با آتش خواهد آمد و ارابه‌های او مثل گردباد تا غضب خود را با حدّت و عتاب خویش را با شعلهٔ آتش به انجام رساند.‏ زیرا خداوند با آتش و شمشیر خود بر تمامی بشر داوری خواهد نمود و مقتولان خداوند بسیار خواهند بود.‏» —‏ اِشَعْیا ۶۶:‏۱۵،‏ ۱۶‏.‏

^۵ معاصران اِشَعْیا باید با شنیدن این سخنان به وخامت اوضاع خود پی ببرند.‏ چیزی به حملهٔ بابلیان به اورشلیم (‏ در مقام مجری یَهُوَه)‏ نمانده است و ارابه‌های جنگی آنان همچون توفان گرد و خاک به پا خواهند کرد.‏ براستی که چه منظرهٔ هولناکی!‏ یَهُوَه از این مهاجمان برای اجرای احکام آتشینی که بر ضدّ تمامی یهودیان بی‌ایمان صادر کرده است استفاده خواهد نمود.‏ مانند آن خواهد بود که یَهُوَه خود با قومش در حال نبرد است.‏ غضب او باز داشته نخواهد شد و بسیاری از یهودیان جزو «مقتولان» یَهُوَه خواهند بود.‏ این نبوّت در سال ۶۰۷ ق.‏د.‏م.‏ تحقق می‌یابد.‏a

 ۶.‏ چه اَعمال شرم‌آوری در یهودا صورت می‌گیرد؟‏

^۶ آیا یَهُوَه حق دارد که بر ضدّ قومش ‹ داوری کند›؟‏ شکی در این باره وجود ندارد!‏ هنگام بررسی کتاب اِشَعْیا بارها دیدیم که با وجود آنکه یهودیان ظاهراً خود را به یَهُوَه وقف کرده‌اند،‏ اما در پرستش کاذب غوطه‌ورند.‏ یَهُوَه همهٔ اَعمال آنان را می‌بیند.‏ این موضوع را می‌توان در جملات بعدی نبوّت نیز مشاهده کرد:‏ ‏«‏خداوند می‌گوید:‏ آنانی که از عقب یک نفر که در وسط باشد خویشتن را در باغات تقدیس و تطهیر می‌نمایند و گوشت خِنزیر و رجاسات و گوشت موش می‌خورند با هم تلف خواهند شد.‏»‏ (‏ اِشَعْیا ۶۶:‏۱۷ ‏)‏ آیا این یهودیان خود را برای به جا آوردن پرستش پاک «تقدیس و تطهیر می‌نمایند»؟‏ مسلّماً خیر،‏ بلکه در باغ‌های مخصوص در حال انجام مراسم تطهیر بت‌پرستانه می‌باشند.‏ سپس گوشت خوک (‏ خِنزیر)‏ و حیوانات دیگری را که در شریعت ناپاک شمرده می‌شوند،‏ با ولع می‌خورند.‏ —‏ لاویان ۱۱:‏۷،‏ ۲۱-‏۲۳‏.‏

 ۷.‏ جهان مسیحیت چه شباهتی به یهودای بت‌پرست دارد؟‏

^۷ حقیقتاً که چنین وضعی برای ملتی که با تنها خدای حقیقی عهد بسته‌اند بسیار تنفرانگیز است!‏ اما باید در نظر داشت که در روزگار ما نیز در بین مذاهب جهان مسیحیت وضعیت تنفرانگیز مشابهی وجود دارد.‏ اینان نیز مدعی خدمت به خدا هستند و بسیاری از رهبرانشان تظاهر به دینداری می‌کنند.‏ اما خود را به تعالیم و سنّت‌های بت‌پرستانه آلوده ساخته‌اند و به این شکل ثابت کرده‌اند که در تاریکی روحانی به سر می‌برند و واقعاً که چه تاریکی غلیظی!‏ —‏ متّیٰ ۶:‏۲۳؛‏ یوحنّا ۳:‏۱۹،‏ ۲۰‏.‏

‏«جلال مرا خواهند دید»‏

 ۸.‏ الف)‏ چه بر سر یهودا و جهان مسیحیت خواهد آمد؟‏ ب)‏ از چه نظر می‌توان گفت که ملت‌ها ‹جلال یَهُوَه را خواهند دید›؟‏

^۸ آیا یَهُوَه به اَعمال شرم‌آور و تعالیم دروغ جهان مسیحیت توجه دارد؟‏ بیا ادامهٔ سخنان یَهُوَه را به قلم اِشَعْیا بخوانیم و ببینیم که از آن چه نتیجه‌گیری‌ای می‌توان کرد:‏ ‏«من اَعمال و خیالات ایشان را جزا خواهم داد و آمده،‏ جمیع امّت‌ها و زبان‌ها را جمع خواهم کرد و ایشان آمده،‏ جلال مرا خواهند دید.‏»‏ (‏ اِشَعْیا ۶۶:‏۱۸ ‏)‏ یَهُوَه نه تنها از اَعمال بلکه از افکار کسانی که مدعی خدمت به او هستند آگاه و آماده است که در مورد اَعمال و افکار آنان داوری کند.‏ یهودا ادعا می‌کند که به یَهُوَه ایمان دارد،‏ اما اَعمال بت‌پرستانه و رسوم کافرانه‌اش این ادعا را باطل می‌سازد.‏ اهالی این شهر هر چه خود را مطابق رسوم بت‌پرستانه «تطهیر» سازند فایده‌ای به حالشان نخواهد داشت زیرا درست پیش چشم همسایگان بت‌پرست خود از پا درخواهند آمد.‏ همسایگان آنها ‹جلال یَهُوَه را خواهند دید،‏› زیرا شاهد این وقایع خواهند بود و مجبور خواهند شد بپذیرند که کلام یَهُوَه جامهٔ عمل پوشیده است.‏ این وقایع چگونه در مورد جهان مسیحیت پیش خواهد آمد؟‏ هنگامی که این سازمان نابود شود،‏ بسیاری از دوستان و شرکای تجاری‌اش مجبور خواهند شد که بایستند و عاجزانه تحقق یافتن کلام یَهُوَه را به چشم ببینند.‏ —‏ اِرْمیا ۲۵:‏۳۱-‏۳۳؛‏ مکاشفه ۱۷:‏۱۵-‏۱۸؛‏ ۱۸:‏۹-‏۱۹‏.‏

 ۹.‏ یَهُوَه چه بشارتی می‌دهد؟‏

^۹ آیا ویرانی اورشلیم در سال ۶۰۷ ق.‏د.‏م.‏ به معنای آن است که یَهُوَه دیگر شاهدی بر روی زمین نخواهد داشت؟‏ خیر.‏ برای مثال می‌توان از دانیال و سه یاورش نام برد که حتی هنگام اسارت در بابل نیز همچنان به یَهُوَه خدمت خواهند کرد و به نحو فوق‌العاده‌ای کمال اخلاقی خویش را حفظ خواهند نمود.‏ (‏ دانیال ۱:‏۶،‏ ۷‏)‏ آری،‏ زنجیرهٔ شاهدان وفادار یَهُوَه حفظ خواهد شد و پس از هفتاد سال مردان و زنان وفادار بابل را ترک خواهند نمود و به یهودا باز خواهند گشت تا پرستش پاک را دوباره در آنجا برقرار سازند.‏ یَهُوَه در ادامهٔ سخنانش به همین مطلب اشاره می‌کند و می‌گوید:‏ ‏«آیتی در میان ایشان برپا خواهم داشت و آنانی را که از ایشان نجات یابند نزد امّت‌ها به تَرْشیش و فُول و تیراندازانِ لُود و توبال و یونان و جزایر بعیده که آوازهٔ مرا نشنیده‌اند و جلال مرا ندیده‌اند خواهم فرستاد تا جلال مرا در میان امّت‌ها شایع سازند.‏» —‏ اِشَعْیا ۶۶:‏۱۹‏.‏

۱۰.‏ الف)‏ از چه نظر می‌توان گفت که یهودیان وفادارِ آزادشده از بابل به صورت آیت عمل می‌کنند؟‏ ب)‏ چه کسانی امروزه به صورت نشان عمل می‌کنند؟‏

^۱۰ گروه مردان و زنان وفاداری که در سال ۵۳۷ ق.‏د.‏م.‏ به اورشلیم باز می‌گردند آیتی حیرت‌انگیز خواهند بود یعنی گواهی بر اینکه یَهُوَه قومش را نجات داده است.‏ چه کسی می‌توانست تصوّر کند که یهودیان اسیر روزی آزاد شوند تا پرستش پاک را در معبد یَهُوَه به جا آورند؟‏ به همین شکل در قرن اوّل نیز کسانی که ‹به جهت آیات و علامات› خدمت می‌کردند مسیحیان مسح‌شده بودند و کسانی که خواهان خدمت به یَهُوَه بودند به آنان می‌پیوستند.‏ (‏ اِشَعْیا ۸:‏۱۸؛‏ عبرانیان ۲:‏۱۳‏)‏ امروزه مسیحیان مسح‌شده به صورت آیتی حیرت‌انگیز در دنیا عمل می‌کنند و در سرزمین بازسازی‌شده‌شان از رونق روزافزونی برخوردارند.‏ (‏ اِشَعْیا ۶۶:‏۸‏)‏ این مسیحیان گواه زندهٔ قدرت روح یَهُوَه هستند و صالحانی را که دل‌هایشان آنان را به خدمت یَهُوَه می‌خواند به سوی خود جلب می‌کنند.‏

۱۱.‏ الف)‏ پس از رهایی یهودیان از بابل،‏ چگونه ملت‌ها مطالبی در مورد یَهُوَه آموختند؟‏ ب)‏ آنچه در زَکَرِیّا ۸:‏۲۳ آمده است چگونه برای نخستین بار تحقق یافت؟‏

^۱۱ اما پس از بازگشت یهودیان وفادار به وطنشان در سال ۵۳۷ ق.‏د.‏م.‏،‏ مردم ملت‌های دیگر که چیزی دربارهٔ یَهُوَه نشنیده‌اند چگونه او را خواهند شناخت؟‏ پس از پایان گرفتن اسارت یهودیان وفادار در بابل همهٔ آنها به اورشلیم باز نخواهند گشت برخی همچون دانیال در بابل باقی خواهند ماند و برخی به چهار گوشهٔ جهان مهاجرت خواهند کرد.‏ در قرن پنجم ق.‏د.‏م.‏،‏ یهودیان در سراسر امپراتوری پارس یافت می‌شدند.‏ (‏ اِسْتَر ۱:‏۱؛‏ ۳:‏۸‏)‏ بی‌شک برخی از آنان با همسایگان بت‌پرست خود در مورد یَهُوَه سخن می‌گفتند زیرا بسیاری از افراد این ملت‌ها به یهودیت گرویدند.‏ افرادی همچون خواجه‌سرای اتیوپی (‏ حبشی)‏ که فیلِپُّس شاگرد مسیحی در قرن اوّل به او موعظه کرد ظاهراً از این دسته هستند.‏ (‏ اَعمال ۸:‏۲۶-‏۴۰‏)‏ همهٔ این رویدادها تحقق نخستین نوشتهٔ زَکَرِیّای نبی است که در اینجا می‌خوانیم:‏ «در آن روزها ده نفر از همهٔ زبان‌های امّت‌ها به دامن شخص یهودی چنگ زده،‏ متمسّک خواهند شد و خواهند گفت همراه شما می‌آییم زیرا شنیده‌ایم که خدا با شما است.‏» (‏ زَکَرِیّا ۸:‏۲۳‏)‏ براستی که یَهُوَه برای ملت‌ها نور فرستاده است!‏ —‏ مزمور ۴۳:‏۳‏.‏

هدیه‌ای برای یَهُوَه

۱۲،‏ ۱۳.‏ به چه شکلی از سال ۵۳۷ ق.‏د.‏م.‏ ‹برادرانی› به اورشلیم آورده خواهند شد؟‏

^۱۲ پس از آن که اورشلیم بازسازی می‌شود،‏ یهودیانی که فرسنگ‌ها دور از وطن خود پراکنده شده‌اند،‏ آن شهر و کهانت بازیافتهٔ آن را مرکز پرستش پاک خواهند دانست.‏ بسیاری از آنان برای شرکت در اعیاد سالانه از مناطق دوردست به اورشلیم سفر خواهند کرد.‏ اِشَعْیا به وحی الٰهی می‌نویسد:‏ ‏«‏خداوند می‌گوید که ایشان جمیع برادران شما را از تمامی امّت‌ها بر اسبان و ارابه‌ها و تخت‌روان‌ها و قاطران و شتران به کوه مقدّس من اورشلیم به جهت خداوند هدیه خواهند آورد.‏ چنانکه بنی‌اسرائیل هدیهٔ خود را در ظرف پاک به خانهٔ خداوند می‌آورند.‏ و خداوند می‌گوید که از ایشان نیز کاهنان و لاویان خواهند گرفت.‏» —‏ اِشَعْیا ۶۶:‏۲۰،‏ ۲۱‏.‏

^۱۳ برخی از این ‹برادران از تمامی امّت‌ها› در روز پَنْطیکاست هنگامی که روح‌القدس بر شاگردان عیسی ریخته شد حضور داشتند.‏ دربارهٔ این روز آمده است:‏ «مردمِ یهودِ دیندار از هر طایفهٔ زیر فلک در اورشلیم منزل می‌داشتند.‏» (‏ اَعمال ۲:‏۵‏)‏ آنان برای عبادت بر طبق رسوم یهودی به اورشلیم آمده بودند اما با شنیدن بشارت مربوط به عیسی مسیح به او ایمان آوردند و تعمید گرفتند.‏

۱۴،‏ ۱۵.‏ الف)‏ مسیحیان مسح‌شده پس از جنگ جهانی اوّل چگونه «برادران» روحانی بیشتری گرد آوردند،‏ و منظور از این که این افراد به صورت ‹هدیه‌ای در ظرف پاک› به یَهُوَه تقدیم شده‌اند چیست؟‏ ب)‏ یَهُوَه به چه شکلی ‹از ایشان کاهنان گرفت›؟‏ پ)‏ برخی از مسیحیان مسح‌شده‌ای که برای گردآوری برادران روحانی‌شان دست‌اندرکار بودند چه نام دارند؟‏ (‏ به کادر این صفحه مراجعه شود.‏)‏

^۱۴ آیا این نبوّت در دوران ما نیز تحقق یافته است؟‏ آری.‏ در پی جنگ جهانی اوّل خادمان مسح‌شدهٔ یَهُوَه با مطالعهٔ کتاب مقدّس دریافتند که ملکوت خدا در سال ۱۹۱۴ در آسمان تشکیل شده است.‏ بررسی دقیق کتاب مقدّس به آنان آموخت که وارثان دیگر ملکوت یعنی «برادران» دیگری نیز وجود دارند که باید گردآوری شوند.‏ خادمان باشهامت با هر وسیلهٔ نقلیه‌ای که در دسترسشان بود به «اقصای جهان» سفر می‌کردند،‏ تا باقی‌ماندهٔ مسح‌شدگان را که اغلبشان باید کلیساهای جهان مسیحیت را ترک می‌کردند بیابند.‏ این افراد سپس به عنوان هدیه به یَهُوَه تقدیم می‌شدند.‏ —‏ اَعمال ۱:‏۸‏.‏

^۱۵ مسح‌شدگانی که در ابتدا گرد می‌آمدند توقع نداشتند که یَهُوَه آنان را بدون آنکه حقیقت کتاب مقدّس را بیاموزند بپذیرد.‏ آنان گام‌هایی در جهت پاکسازی روحانی و اخلاقی خود برداشتند تا بتوانند به صورت ‹هدیه‌ای در ظرف پاک› یا به گفتهٔ پولُس رسول «باکره‌ای عفیفه به مسیح» تقدیم شوند.‏ (‏ ۲قُرِنتیان ۱۱:‏۲‏)‏ مسح‌شدگان علاوه بر رد اعتقادات نادرست باید می‌آموختند که چگونه در امور سیاسی دنیا بی‌طرفی خود را به طور کامل حفظ کنند.‏ در سال ۱۹۳۱ یعنی هنگامی که خادمان یَهُوَه تا حد قابل قبولی پاک شده بودند،‏ یَهُوَه با بزرگواری به آنان افتخار داد تا نامش را به صورت شاهدان یَهُوَه بر خود بگذارند.‏ (‏ اِشَعْیا ۴۳:‏۱۰-‏۱۲‏)‏ اما از چه نظر می‌توان گفت که یَهُوَه ‹از ایشان کاهنان گرفت›؟‏ گروه مسح‌شدگان به صورت بخشی از «کهانت ملوکانه و امّت مقدّس» درآمد که قربانی‌های تسبیح به خدا می‌گذرانند.‏ —‏ ۱پِطْرُس ۲:‏۹؛‏ اِشَعْیا ۵۴:‏۱؛‏ عبرانیان ۱۳:‏۱۵‏.‏

ادامهٔ گردآوری

۱۶،‏ ۱۷.‏ منظور از «ذریّت شما،‏» پس از جنگ جهانی اوّل چه کسانی است؟‏

^۱۶ تعداد کامل اعضای «کهانت ملوکانه» ۱۴۴٬۰۰۰ نفر بود که پس از چندی گردآوری آنان به پایان رسید.‏ (‏ مکاشفه ۷:‏۱-‏۸؛‏ ۱۴:‏۱‏)‏ آیا کار گردآوری به اینجا خاتمه یافت؟‏ خیر.‏ در ادامهٔ نبوّت اِشَعْیا می‌خوانیم:‏ ‏«‏خداوند می‌گوید:‏ چنانکه آسمان‌های جدید و زمین جدیدی که من آنها را خواهم ساخت در حضور من پایدار خواهد ماند،‏ همچنان ذریّت شما و اسم شما پایدار خواهد ماند.‏»‏ (‏ اِشَعْیا ۶۶:‏۲۲ ‏)‏ تحقق نخستین این نبوّت هنگامی است که یهودیان پس از رهایی از اسارت بابل به وطن بازمی‌گردند و شروع به زاد و ولد می‌کنند.‏ تحت حکومت یهودی جدید یعنی «آسمان‌های جدید،‏» یهودیان بازگشته به وطن یعنی ‹زمین جدید› بخوبی استقرار خواهند یافت.‏ این نبوّت در دوران ما نیز به شکل خارق‌العاده‌ای تحقق یافته است.‏

^۱۷ ‹ذریّتی› که ملت برادران روحانی به وجود می‌آورند همان ‹گروه عظیم› است که امیدش زندگی جاودانی بر روی زمین می‌باشد.‏ افراد این گروه «از هر امّت و قبیله و قوم و زبان» هستند که «در پیش تخت و در حضور برّه» ایستاده‌اند و «لباس خود را به خون برّه شست‌وشو کرده،‏ سفید نموده‌اند.‏» (‏ مکاشفه ۷:‏۹-‏۱۴؛‏ ۲۲:‏۱۷‏)‏ امروزه ‹گروه عظیم› به تاریکی روحانی پشت کرده و به نوری که از جانب یَهُوَه است روی آورده‌اند.‏ آنان به عیسی مسیح ایمان دارند و مانند برادران و خواهران مسح‌شده‌شان تلاش می‌کنند که از لحاظ روحانی و اخلاقی پاک بمانند.‏ این گروه به خدمت خود تحت رهبری مسیح ادامه می‌دهد و تا ابد «پایدار خواهد ماند»!‏ —‏ مزمور ۳۷:‏۱۱،‏ ۲۹‏.‏

۱۸.‏ الف)‏ طرز عمل اعضای گروه عظیم چگونه با برادران مسح‌شده‌شان یکی است؟‏ ب)‏ چرا می‌توان گفت که مسح‌شدگان و یارانشان «از غُرّهٔ ماه تا غُرّهٔ دیگر و از سَبَّت تا سَبَّت دیگر» یَهُوَه را می‌پرستند؟‏

^۱۸ این مردان و زنان سختکوش با امید زندگی جاودانی زمینی می‌دانند که پاکیزگی اخلاقی و روحانی برای خوشنودی یَهُوَه حیاتی است اما کافی نیست.‏ کار گردآوری با شدّت هر چه تمام‌تر در جریان است و این مردان و زنان می‌خواهند که سهم خود را در این کار ادا کنند.‏ در کتاب مکاشفه در مورد آنان نبوّت شده است که «پیش روی تخت خدایند و شبانه‌روز در هیکل او وی را خدمت می‌کنند.‏» (‏ مکاشفه ۷:‏۱۵‏)‏ این گفته یادآور آیهٔ ماقبل آخر نبوّت اِشَعْیاست که می‌گوید‏:‏ «‏خداوند می‌گوید که از غُرّهٔ ماه تا غُرّهٔ دیگر و از سَبَّت تا سَبَّت دیگر تمامی بشر خواهند آمد تا به حضور من سجده نمایند.‏»‏ (‏ اِشَعْیا ۶۶:‏۲۳ ‏)‏ این گفته در عصر ما به حقیقت پیوسته است.‏ «از غُرّهٔ ماه تا غُرّهٔ دیگر و از سَبَّت تا سَبَّت دیگر،‏» یعنی هر هفته و هر ماه به طور مداوم،‏ مسیحیان مسح‌شده و یارانشان،‏ ‹گروه عظیم،‏› برای پرستش یَهُوَه گرد هم می‌آیند.‏ آنان در میان وظایف دیگرشان در جلسات مسیحی و کار موعظه به عموم مردم نیز شرکت می‌کنند.‏ آیا تو نیز یکی از کسانی هستی که مرتباً ‹به حضور یَهُوَه سجده می‌نمایند›؟‏ این کار موجب شادی عظیم قوم یَهُوَه است و افراد گروه عظیم چشم‌انتظار روزی هستند که همهٔ انسان‌ها «از غُرّهٔ ماه تا غُرّهٔ دیگر و از سَبَّت تا سَبَّت دیگر» تا ابد به یَهُوَه خدمت نمایند.‏

عاقبت دشمنان خدا

۱۹،‏ ۲۰.‏ در روزگار کتاب مقدّس جهنّم برای چه منظوری استفاده می‌شد،‏ و سمبل چیست؟‏

^۱۹ فقط یک آیهٔ دیگر به پایان بررسی ما از نبوّت اِشَعْیا باقی مانده است.‏ این کتاب با عبارات زیر پایان می‌پذیرد:‏ ‏«ایشان بیرون رفته،‏ لاش‌های مردمانی را که بر من عاصی شده‌اند ملاحظه خواهند کرد زیرا کِرْمِ ایشان نخواهد مُرد و آتش ایشان خاموش نخواهد شد و ایشان نزد تمامی بشر مکروه خواهند بود.‏»‏ (‏ اِشَعْیا ۶۶:‏۲۴ ‏)‏ عیسی مسیح هنگامی که شاگردانش را تشویق کرد تا زندگی ساده‌ای در پیش گیرند و به منافع ملکوت اولویت دهند،‏ به احتمال زیاد آیهٔ فوق را در ذهن داشت زیرا به آنان گفت:‏ «هرگاه چشم تو تو را لغزش دهد،‏ قلعش کن زیرا تو را بهتر است که با یک چشم داخل ملکوت خدا شوی،‏ از آنکه با دو چشم در آتش جهنّم انداخته شوی،‏ جایی که کرم ایشان نمیرد و آتش خاموشی نیابد.‏» —‏ مَرقُس ۹:‏۴۷،‏ ۴۸؛‏ متّیٰ ۵:‏۲۹،‏ ۳۰؛‏ ۶:‏۳۳‏.‏

^۲۰ منظور از جهنّم چه جایی است؟‏ داود کیمکی،‏ محقق یهودی،‏ قرن‌ها پیش نوشت:‏ «محلی است .‏ .‏ .‏ حقیقتاً تنفرانگیز در مجاورت اورشلیم که اجساد و چیزهای ناپاک را در آنجا می‌ریزند.‏ برای سوزاندن چیزهای ناپاک و استخوان‌های اجساد همیشه در آنجا آتشی برپاست.‏ به همین دلیل داوری شریران به صورت تمثیلی گِهِنُّوم خوانده شده است.‏» اگر مطابق گفتهٔ این محقق یهودی جهنّم جایی بود که زباله و اجساد کسانی را که ارزش دفن نداشتند در آن می‌انداختند،‏ پس آتش وسیلهٔ خوبی بود برای از میان بردن این زباله‌ها و آنچه که از آتش مصون می‌ماند نصیب کرم‌ها می‌شد.‏ براستی که چه تشبیه مناسبی برای توصیف عاقبت دشمنان خدا!‏b

۲۱.‏ آیه‌های پایانی کتاب اِشَعْیا مایهٔ دلگرمی چه کسانی است و به چه علت؟‏

^۲۱ آیا اشاره به اجساد،‏ آتش،‏ و کرم‌ها نبوّت حیرت‌انگیز اِشَعْیا را به شکلی خوفناک به پایان نمی‌رساند؟‏ آری،‏ برای دشمنان سرسخت خدا این عبارات بی‌شک خوفناک است.‏ اما برای دوستان خدا،‏ توصیفی که اِشَعْیا در مورد نابودی همیشگی شریران به دست می‌دهد بسیار دلگرم‌کننده است.‏ قوم یَهُوَه باید بدانند که دشمنانشان دیگر هیچ گاه بر آنها برتری نخواهند یافت.‏ چنین دشمنانی که پرستندگان خدا را آنقدر شکنجه و آزار داده و نام یَهُوَه را خدشه‌دار ساخته‌اند برای همیشه از میان خواهند رفت.‏ پس از آن «مصیبت دفعهٔ دیگر برپا نخواهد شد.‏» —‏ ناحُوم ۱:‏۹‏.‏

۲۲،‏ ۲۳.‏ الف)‏ مطالعهٔ کتاب اِشَعْیا چه فوایدی برایت داشته است؟‏ ب)‏ حال که مطالعهٔ کتاب اِشَعْیا به پایان رسیده است،‏ مصمم به انجام چه کاری هستی و چه امیدی در دل داری؟‏

^۲۲ حال که به پایان کتاب اِشَعْیا رسیده‌ایم به طور حتم دریافته‌ایم که این کتاب فقط شرح وقایع تاریخی نیست بلکه حامل پیامی است برای انسان‌های عصر ما.‏ هنگامی که در مورد تاریکی عصر اِشَعْیا تأمل می‌کنیم،‏ به شباهت‌های آن با عصر خودمان پی می‌بریم.‏ در روزگار اِشَعْیا ناآرامی سیاسی،‏ ریاکاری مذهبی،‏ فساد در دستگاه قضایی،‏ شکنجه و آزار مؤمنان و نیازمندان وجود داشت؛‏ مسائلی که ما نیز با آن روبرو هستیم.‏ مؤمنان یهودی قرن ششم ق.‏د.‏م.‏ بی‌شک از نبوّت اِشَعْیا بسیار قدردانی می‌کردند و ما نیز امروزه از مطالعهٔ آن تسلّی‌خاطر می‌یابیم.‏

^۲۳ در این ایّام سخت که دنیا در تاریکی غوطه‌ور است و ظلمت غلیظ ملت‌ها را پوشانیده است همهٔ ما از این که یَهُوَه از طریق اِشَعْیا نوری بر همهٔ انسان‌ها تابانیده است بسیار سپاسگزاریم!‏ این نور روحانی برای همهٔ کسانی که آن را از صمیم قلب بپذیرند،‏ حال از هر ملیت یا قومی که باشند،‏ به معنای زندگی جاودانی است.‏ (‏ اَعمال ۱۰:‏۳۴،‏ ۳۵‏)‏ باشد که همیشه در نور کلام خدا گام برداریم،‏ آن را هر روز بخوانیم،‏ در آن تعّمق کنیم،‏ و قدر پیام آن را بدانیم.‏ به این ترتیب به برکات جاودانی دست می‌یابیم و نام مقدّس یَهُوَه را تمجید می‌نماییم!‏

‏[پاورقی‌ها]‏

‏[کادر در صفحهٔ ۴۰۹]‏

هدایای مسح‌شده‌ای برای یَهُوَه از همهٔ ملت‌ها

در سال ۱۹۲۰،‏ خُوآن مونیز از ایالات متحده به اسپانیا سفر کرد و از آنجا عازم آرژانتین شد و در این کشور جماعت‌هایی از مسح‌شدگان تشکیل داد.‏ از سال ۱۹۲۳ میسیونری به نام ویلیام آر.‏ براون (‏ که اغلب بایبِل براون خوانده می‌شد)‏ در کشورهایی از قبیل سیرالئون،‏ غنا،‏ لیبریا،‏ گامبیا،‏ و نیجریه شروع به موعظهٔ پیام ملکوت کرد و به این ترتیب نور حقیقت بر دل مردم آفریقای غربی تابیدن گرفت.‏ در همان سال جورج یانگ،‏ اهل کانادا،‏ به برزیل رفت و از آنجا به آرژانتین،‏ کستاریکا،‏ پاناما،‏ ونزوئلا و حتی اتحاد جماهیر شوروی سفر کرد.‏ در حول و حوش همان سال ادوین اِسکینِر از انگلستان با کشتی به هندوستان رفت و سال‌ها در آن کشور به موعظه پرداخت.‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۴۱۱]‏

برخی از یهودیانی که در پَنْطیکاست حضور داشتند ‹برادرانی بودند از تمامی امّت‌ها›‏

‏[تصویر تمام‌صفحه در صفحهٔ ۴۱۳]‏