^۷ روز ‏«یَهُوَه صبایوت»‏ در راه است.‏ در آن روز خدا خشم خود را ‏«بر همهٔ سروهای آزاد بلند و رفیع لبنان و بر تمامی بلوطهای باشان؛‏ و بر همهٔ کوههای عالی و بر جمیع تلّهای بلند؛‏ و بر هر برج مرتفع و بر هر حصار منیع؛‏ و بر همهٔ کشتیهای تَرْشیش و بر همهٔ مصنوعات مرغوب»‏ ظاهر خواهد ساخت.‏ ‏(‏ اِشَعْیا ۲:‏⁠۱۲-‏۱۶ ‏)‏ بله،‏ روز خشم یَهُوَه دامنگیر همهٔ سازمانهایی که بشر با غرور بنا نهاده است و نیز دامنگیر همهٔ افراد خدانشناس خواهد شد.‏ بدینسان،‏ ‏«کبریای انسان خم شود و تکبّر مردان پست خواهد شد و در آن روز خداوند به تنهایی متعال خواهد بود.‏» —‏ اِشَعْیا ۲:‏⁠۱۷‏.‏

 ۸.‏ روز پیشگویی‌شدهٔ داوری چگونه در سال ۶۰۷ ق.‏د.‏م.‏ بر سر اورشلیم فرود می‌آید؟‏

^۸ روز پیشگویی‌شدهٔ داوری هنگامی بر سر یهودیان فرود می‌آید که در سال ۶۰۷ ق.‏د.‏م.‏،‏ نَبُوکَدْنَصَّر،‏ پادشاه بابل،‏ اورشلیم را ویران می‌سازد.‏ اهالی آن شهر شاهد به آتش کشیده شدن شهر محبوبشان،‏ فروریختن بناهای پرشکوه و دیوارهای عظیم آن خواهند بود.‏ از معبد یَهُوَه ویرانه‌ای بیش باقی نمی‌ماند.‏ خزانه‌ها و ارابه‌های آنان در روز «یَهُوَه صبایوت» به کار نمی‌آیند.‏ چه بر سر بتهای آنان می‌آید؟‏ درست همانطور که اِشَعْیا پیشگویی می‌کند:‏ ‏«بتها بالکلّ تلف خواهند شد.‏»‏ (‏ اِشَعْیا ۲:‏⁠۱۸ ‏)‏ یهودیان،‏ منجمله سروران و قدرتمندان،‏ به بابل تبعید می‌شوند.‏ اورشلیم ۷۰ سال ویران می‌ماند.‏

‏«روز یَهُوَه» در راه است

۱۰.‏ پولس رسول و پِطْرُس رسول به کدام «روز یَهُوَه» اشاره می‌کنند؟‏

^۱۰ کتاب مقدس به «روز یَهُوَه» اشاره می‌کند که روزی است بسیار پراهمیت‌تر از روز داوریی که برای اورشلیم و یهودا اتفاق افتاد.‏ پولس رسول،‏ تحت وحی الهی «روز یَهُوَه» را با حضور عیسی مسیح،‏ در مقام پادشاه به تخت نشسته مربوط دانسته است.‏ (‏ ۲تَسّالونیکیان ۲:‏⁠۱،‏ ۲‏،‏ د ج )‏ پِطْرُس این روز را با برقراری ‹آسمانهای جدید و زمین جدید که در آنها عدالت ساکن خواهد بود،‏› مرتبط می‌داند.‏ (‏ ۲پِطْرُس ۳:‏⁠۱۰-‏۱۳‏)‏ در این روز یَهُوَه تمامی سیستم شریر،‏ منجمله جهان مسیحیت را داوری خواهد کرد.‏

۱۱.‏ الف)‏ کیست که «طاقت» «روز یَهُوَه» را که در راه است داشته باشد؟‏ ب)‏ چگونه می‌توانیم یَهُوَه را پناهگاه خود سازیم؟‏

^۱۱ یوئیل نبی می‌گوید:‏ «وای بر آن روز زیرا روز [«یَهُوَه،‏» د ج ] نزدیک است و مثل هلاکتی از قادر مطلق می‌آید.‏» با توجه به نزدیکی زمان هراس‌آور آن «روز» آیا تک‌تک ما نباید به مسئلهٔ ایمنی توجه کنیم؟‏ یوئیل می‌پرسد:‏ «کیست که طاقت آن را داشته باشد؟‏» سپس پاسخ می‌دهد:‏ ‹‏خداوند ملجای [یا پناهگاه] قوم خود خواهد بود.‏› (‏ یوئیل ۱:‏⁠۱۵؛‏ ۲:‏⁠۱۱؛‏ ۳:‏⁠۱۶‏)‏ آیا یَهُوَه برای افراد مغرور و کسانی که به ثروت،‏ نیروهای نظامی،‏ و خدایان ساخت بشر متکی هستند،‏ همچون پناهگاه خواهد بود؟‏ به هیچ عنوان!‏ خدا حتی هنگامی که قوم برگزیدهٔ خودش بدین شکل عمل کردند،‏ آنان را ترک کرد.‏ بسیار پراهمیت است که خادمان خدا ‹عدالت را بطلبند و تَواضع را بجویند› و با جدیت،‏ اهمیت پرستش یَهُوَه را در زندگی خود بسنجند!‏ —‏ صَفَنْیا ۲:‏⁠۲،‏ ۳‏.‏