۲۲.‏ با توجه به برکاتی که یَهُوَه برای افراد وفادار در نظر دارد،‏ چه چیزی برای شریران در نظر گرفته است؟‏

^۲۲ لحن پیام اِشَعْیا دوباره تغییر می‌کند و در حالی که گویی با آوردن کلمهٔ ‏«اینک»‏ می‌خواهد توجه شنوندگانش را به این پیام جلب کند ادامه می‌دهد:‏ ‏«خداوند از جای دور می‌آید!‏ خشم او شعله‌ور است و دود غلیظی [‏‏«ابر غلیظی،‏»‏ د ج] او را احاطه کرده است.‏ او سخن می‌گوید و کلماتش مثل آتش می‌سوزاند.‏»‏ (‏ اِشَعْیا ۳۰:‏۲۷‏،‏ ترجمهٔ تفسیری )‏ تا اینجا یَهُوَه دخالتی نکرده،‏ اجازه داده بود که دشمنان قومش به شیوهٔ عمل خود ادامه دهند.‏ اما حالا همچون توفانی که بسرعت در راه است برای اجرای داوری می‌آید.‏ ‏«نفخهٔ او مثل نهر سرشار تا به گردن می‌رسد تا آنکه امّت‌ها را به غربال مصیبت ببیزد و دهنهٔ ضلالت را بر چانهٔ قوم‌ها بگذارد.‏»‏ (‏ اِشَعْیا ۳۰:‏۲۸ ‏)‏ گرداگرد دشمنان قوم خدا را ‹نهری سرشار› فرا خواهد گرفت و آنها بشدت «غربال» خواهند شد و با «دهنه» مهار خواهند گشت.‏ نابودی ایشان حتمی است.‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۳۱۲]‏

‏‹خشم یَهُوَه شعله‌ور است و ابر غلیظی او را احاطه کرده است›‏