قدیمی و بی‌فایده یا فرای زمان خود و مفید؟
علم
کتاب مقدّس کتابی برای آموزش علم نیست، اما در آن مطالبی آمده که از زمان خود بسیار فراتر بوده است. به چند نمونه توجه کنید.
آیا عالم مادی آغازی داشته است؟
دانشمندان پیشرو در دوره‌ای شدیداً این موضوع را نفی می‌کردند. در حالی که اکنون عموماً پذیرفته‌اند که عالم آغازی داشته است. در کتاب مقدّس این موضوع به‌روشنی بیان شده بود.—پیدایش ۱:۱.
شکل زمین چگونه است؟
در زمان باستان بسیاری تصوّر می‌کردند که زمین مسطح است. در قرن پنجم قبل از میلاد، دانشمندان یونانی نظریه‌ای دادند که زمین کروی شکل است. اما بسیار پیش از آن در قرن هشتم قبل از میلاد، اِشَعْیا یکی از نگارندگان کتاب مقدّس به «دایرهٔ زمین» اشاره کرد، او از واژه‌ای استفاده کرد که می‌تواند «کره» نیز ترجمه شود.—اِشَعْیا ۴۰:۲۲.
آیا اجرام آسمانی رو به زوالند؟
ارسطو دانشمند یونانی قرن چهارم قبل از میلاد تعلیم داد که تنها آنچه بر زمین است رو به زوال می‌رود و اجرام آسمانی هیچ گاه تغییر نمی‌یابند یا رو به زوال نمی‌روند. این دیدگاه برای قرن‌ها رواج داشت. اما در قرن نوزدهم دانشمندان موضوع آنتروپی را به صورت مشخص بیان کردند، به این معنی که تمامی اجرام چه در آسمان چه بر زمین به سوی بی‌نظمی و به‌هم‌ریختگی و در نهایت زوال پیش می‌روند. لُرد کِلوین، دانشمندی که در ارائهٔ پیشرفتهٔ این موضوع نقش داشت، به این گفتهٔ کتاب مقدّس نیز اشاره کرد که زمین و آسمان «چون جامهٔ مندرس خواهند شد!» (مزمور ۱۰۲:۲۵، ۲۶) او معتقد بود، همان گونه که کتاب مقدّس تعلیم می‌دهد، خدا می‌تواند برای حفظ آفریده‌هایش از زوال و نابودی، از این بی‌نظمی و به‌هم‌ریختگی جلوگیری کند.—جامعه ۱:۴.
سیّارات از جمله زمین چگونه در آسمان قرار گرفته‌اند؟
ارسطو تعلیم داد که اجرام آسمانی به حباب‌های بلوری تودرتو متصلند و زمین در مرکز این حباب‌ها قرار دارد. در قرن هجدهم میلادی دانشمندان بر این اعتقاد بودند که احتمالاً ستارگان و سیّارات بر هیچ چیز آویزان نیستند. در کتاب ایّوب که در قرن پانزدهم قبل از میلاد نوشته شده است، می‌خوانیم که آفریدگار «زمین را بر نیستی می‌آویزد.»—ایّوب ۲۶:۷.
پزشکی
با این که کتاب مقدّس کتابی پزشکی نیست، شامل اصولی است که نشانهٔ علم و آگاهی پیشرفته از سلامت جسمانی است.
دور کردن بیمار از دیگران.
در شریعت موسی تجویز شده بود که جذامیان باید از دیگر مردم دور نگاه داشته می‌شدند. در واقع در زمان شیوع بیماری‌های همه‌گیر در قرون وسطی بود که پزشکان دریافتند این اصل را به کار بندند، عملی که حتی تا به امروز هم مؤثر شمرده می‌شود.—لاویان باب‌های ۱۳ و ۱۴.
شست‌وشو پس از لمس جسد.
تا اواخر قرن نوزدهم، پزشکان اغلب پس از آن که روی اجساد کار می‌کردند، بدون شست‌وشوی دست‌هایشان به معالجهٔ بیماران می‌پرداختند. این عمل، مرگ بسیاری از بیماران را در پی داشت. اما در شریعت موسی آمده بود که هر کس جسدی را لمس کند، ناپاک و نجس محسوب می‌شد. حتی آمده بود که برای پاک‌شدن باید از آب استفاده می‌کردند. بی‌شک رعایت این امور که در شریعت موسی آمده بود، برای سلامت جسم نیز مفید بود.—اعداد ۱۹:۱۱، ۱۹.
دور ریختن فضولات.
هر ساله بیش از نیم میلیون کودک به اسهال مبتلا می‌شوند و جان می‌سپارند، دلیل اصلی نیز این است که فضولات انسانی به شیوهٔ درست دور ریخته نمی‌شود. در شریعت موسی گفته شده بود که فضولات انسانی باید چال شود و از محل زندگی انسان‌ها به دور باشد.—تَثنیه ۲۳:۱۳.
زمان ختنه.
در شریعت موسی قید شده بود که نوزادان پسر باید در روز هشتم ختنه شوند. (لاویان ۱۲:۳) قابلیت انعقاد خون در نوزادان پس از هفتهٔ اول زندگی به حد معمول می‌رسد. در زمانی که کتاب مقدّس نوشته شد و پیشرفت پزشکی بسیار محدود بود، این که گفته شد، پس از یک هفته نوزاد ختنه شود، بسیار حکیمانه بود.
ارتباط سلامت روحی با سلامت جسمی.
محققین پزشکی و دانشمندان می‌گویند که احساسات و عواطفی مثل شادی، امید، قدردانی و بخشیدن دیگران بر سلامت ما تأثیر دارد. در کتاب مقدّس آمده است: «دل شادمان داروی شفابخش است، اما روح افسرده استخوانها را خشک می‌کند.»—امثال ۱۷:۲۲.