‏«خداوند و قوّت او را بطلبید»‏

‏«چشمان خداوند در تمام جهان تردد می‌کند تا قوت خویش را بر آنانی که دل ایشان با او کامل است نمایان سازد.‏»—‏۲تواریخ ۱۶:‏۹‏.‏

۱.‏ قدرت به چه معناست،‏ و انسان در اِعمال قدرت چه سابقه‌ای داشته است؟‏

قدرت دارای معانی و مفاهیم گوناگونی است.‏ قدرت گاه به معنی مقام نظارت،‏ اختیار،‏ یا سلطه بر دیگران است و گاه توانایی انجام کار یا به وجود آوردن پدیده‌ای خاص.‏ علاوه بر اینها نیروی بدنی،‏ و قابلیتهای ذهنی و روحی نیز نوعی قدرت محسوب می‌شوند.‏ بشر چنانکه تاریخ نشان می‌دهد در زمینهٔ اِعمال قدرت سابقهٔ خوبی از خود بر جا نگذاشته است.‏ تاریخدانی ملقب به لورد اَکتون راجع به قدرت سیاستمداران چنین اظهار نظر کرد:‏ «قدرت انسان را به فساد می‌کشاند،‏ و قدرت مطلق به فساد مطلق.‏» تاریخ معاصر شاهد موارد بیشماری از این گونه اِعمال قدرت بوده است.‏ در قرن بیستم مشهودتر از هر قرن دیگری ‹انسان بر انسان به جهت ضررش حکمرانی کرده است.‏› (‏جامعه ۸:‏۹‏)‏ دیکتاتورهای فاسد آشکارا از قدرت و اختیار خود سوءاستفاده کرده و میلیونها انسان را به کام نیستی کشانده‌اند.‏ براستی که قدرت بدون محبت،‏ حکمت،‏ و عدالت به وسیله‌ای خطرناک و مخرب مبدل می‌شود.‏

۲.‏ توضیح بده یَهُوَه چگونه قدرت خویش را تحت تأثیر دیگر خصوصیات خود اِعمال می‌کند.‏

^۲ برخلاف بسیاری از انسانها،‏ یَهُوَه همواره قدرت خود را برای امور خیر به کار می‌گیرد.‏ «چشمان خداوند در تمام جهان تردد می‌کند تا قوت خویش را بر آنانی که دل ایشان با او کامل است نمایان سازد.‏» (‏۲تواریخ ۱۶:‏۹‏)‏ یَهُوَه بر قدرت خود تسلط کامل دارد و آن را به گونه‌ای کنترل‌شده اِعمال می‌کند.‏ برای مثال،‏ او از روی شکیبایی پیش از نابود کردن شریران بدیشان فرصت توبه می‌دهد.‏ خدا از سر محبت آفتاب خود را بر بدان و نیکان طالع می‌سازد.‏ عدالت خدا او را بر آن می‌دارد که سرانجام با قدرت لایتناهی خویش عامل اصلی مرگ،‏ یعنی شیطان ابلیس را نابود سازد.‏—‏متی ۵:‏۴۴،‏ ۴۵؛‏ عبرانیان ۲:‏۱۴؛‏ ۲پطرس ۳:‏۹‏.‏

۳.‏ چرا قدرت عظیم خدا دلیل خوبی برای توکل به اوست؟‏

^۳ پدر آسمانی‌مان با قدرت عظیم خود به ما اطمینان می‌دهد که قادر است به تمام وعده‌های خویش وفا کند،‏ و همچنین از ما مراقبت نماید.‏ کودک خردسالی که دست پدر خود را در دست دارد در میان غریبه‌ها احساس امنیت می‌کند،‏ چون اطمینان دارد پدرش اجازه نخواهد داد کسی به او آسیب رساند.‏ ما نیز چنانچه با پدر آسمانی‌مان که ‹برای نجات زورآور است› سلوک نماییم،‏ ما را از هر گونه آسیب ابدی مصون نگه می‌دارد.‏ (‏اشعیا ۶۳:‏۱؛‏ میکاه ۶:‏۸‏)‏ یَهُوَه مانند پدر بامحبتی است که همواره به وعده‌های خود وفا می‌کند.‏ او با قدرت بی‌حدّ و حصر خود ضمانت می‌کند که ‹کلامش برای آنچه آن را فرستاده است کامران گردد.‏›—‏اشعیا ۵۵:‏۱۱؛‏ تیطس ۱:‏۲‏.‏

۴،‏ ۵.‏ الف)‏ هنگامی که آسای پادشاه توکل کامل به یَهُوَه داشت چه نتیجه‌ای حاصل کرد؟‏ ب)‏ چنانچه برای حل مشکلات به راه‌حلهای بشری توکل کنیم چه نتیجه‌ای حاصل می‌شود؟‏

^۴ چرا هیچگاه نباید از نظر دور بداریم که پدر آسمانی‌مان قادر است از ما محافظت کند؟‏ زیرا ممکن است چنان غرق مسائل و مشکلات خود گردیم که از یاد ببریم تنها در پناه چه کسی می‌باید امنیت واقعی را بجوییم.‏ این موضوع را می‌توان در مورد آسا،‏ مردی که عموماً به یَهُوَه توکل داشت مشاهده کرد.‏ در دوران پادشاهی آسا سپاه قوی و میلیونی حبشیان بر ضد یهودا دست به حمله زد.‏ آسا با نظر به برتری نیروی نظامی دشمن دعا کرد و گفت:‏ «ای خداوند نصرت دادن به زورآوران یا به بیچارگان نزد تو یکسان است،‏ پس ای یَهُوَه خدای ما،‏ ما را اعانت فرما زیرا که بر تو توکل می‌داریم و به اسم تو به مقابله این گروه عظیم آمده‌ایم،‏ ای یَهُوَه تو خدای ما هستی پس مگذار که انسان بر تو غالب آید.‏» (‏۲تواریخ ۱۴:‏۱۲‏)‏ یَهُوَه درخواست آسا را اجابت کرد و وی را پیروزی قطعی داد.‏

^۵ اما،‏ پس از سالها خدمت وفادارانه،‏ اطمینان آسا به قدرت نجات‌بخش یَهُوَه رو به زوال گذارد.‏ وی برای خنثی ساختن تهدید نظامی پادشاهیِ شمالیِ اسرائیل به اَرامیان متوسل شد.‏ (‏۲تواریخ ۱۶:‏۱-‏۳‏)‏ هر چند مبلغی که او به عنوان رشوه تقدیم بَنْهَدَد،‏ پادشاه اَرامی،‏ کرد خطر حملهٔ اسرائیل به یهودا را از بین برد،‏ لیکن عهد آسا با اَرامیان در واقع نشانهٔ عدم توکل وی به یَهُوَه بود.‏ حَنانِیِ نبی با کنایه به او گفت:‏ «آیا حَبَشیان لُوبیان لشکر بسیار بزرگ نبودند؟‏ و ارابه‌ها و سواران از حد زیاده نداشتند؟‏ اما چونکه بر خداوند توکل نمودی آنها را به دست تو تسلیم نمود.‏» (‏۲تواریخ ۱۶:‏۷،‏ ۸‏)‏ با این همه،‏ آسا به توبیخ نبی وقعی نگذاشت.‏ (‏۲تواریخ ۱۶:‏۹-‏۱۲‏)‏ پس ما نیز هر گاه با مشکلی روبرو شدیم بجاست که به خدا توکل کنیم،‏ و در پی راه‌حلهای بشری نباشیم چرا که توکل به قدرت انسانها همانا و یأس و سرخوردگی همان.‏—‏مزمور ۱۴۶:‏۳-‏۵‏.‏

جویای قوّت یَهُوَه باش

۶.‏ چرا باید ‏‹خداوند و قوّت او را بطلبیم؟‏›‏

^۶ یَهُوَه قادر است به خادمان خود قدرت دهد و از ایشان محافظت کند.‏ کتاب مقدس ما را ترغیب می‌کند که ‏‹خداوند و قوّت او را بطلبیم.‏› (‏مزمور ۱۰۵:‏۴‏)‏ اما،‏ حُسن این کار در چیست؟‏ حُسن آن در این است که این گونه قدرت یعنی قوّت الهی را نمی‌توان به ضرر دیگران به کار گرفت،‏ و تنها در انجام کارهای خیر می‌توان از آن استفاده کرد.‏ عیسی مسیح که معجزات بسیاری را با «قوّت خداوند» انجام داد بخوبی این واقعیت را به اثبات رساند.‏ (‏لوقا ۵:‏۱۷‏)‏ عیسی می‌توانست زندگی خود را وقف کسب ثروت و شهرت کند،‏ و یا به سلطانی پرقدرت مبدل گردد.‏ (‏لوقا ۴:‏۵-‏۷‏)‏ اما او از قدرت خداداد خود به منظور تعلیم،‏ تربیت،‏ مساعدت،‏ و شفای دیگران استفاده کرد.‏ (‏مرقس ۷:‏۳۷؛‏ یوحنا ۷:‏۴۶‏)‏ حقیقتاً چه سرمشق نیکویی!‏

۷.‏ وقتی در انجام کارها به جای قدرت خود به قدرت خدا توکل کنیم چه خصوصیتی در ما پرورش می‌یابد؟‏

^۷ به علاوه،‏ انجام دادن کارها ‹با توانایی که خدا به ما می‌دهد› باعث می‌شود متواضع بمانیم.‏ (‏۱پطرس ۴:‏۱۱‏)‏ کسی که قدرت خویشتن را طالب است مغرور می‌گردد.‏ نمونهٔ بارز آن اِسَرحدون پادشاه آشور بود که با غرور بی‌حدّ و حصری اعلام می‌کرد:‏ «من قدیرم،‏ قدرتی عظیم دارم،‏ قهرمانم،‏ عظیمم،‏ کبیرم.‏» اما،‏ یَهُوَه «خدا ناتوانان عالم را برگزید تا توانایان را رسوا سازد.‏» پس،‏ چنانچه مسیحیان واقعی بخواهند به چیزی ببالند باید به یَهُوَه خدا ببالند،‏ چرا که می‌دانند آنچه انجام می‌دهند بدون قدرت خدا امکان‌پذیر نمی‌باشد.‏ آری،‏ ‹خود را زیرِ دست زورآورِ خدا فروتن نمودن› آدمی را سرافراز می‌سازد.‏—‏۱قرنتیان ۱:‏۲۶-‏۳۱؛‏ ۱پطرس ۵:‏۶‏.‏

۸.‏ برای دسترسی به منبع قدرت یَهُوَه نخست چه باید بکنیم؟‏

^۸ چگونه می‌توانیم به منبع قدرت الهی دست یابیم؟‏ نخست باید در دعا آن را از خدا درخواست کنیم.‏ عیسی به شاگردان خود اطمینان داد که هر کس از پدر او روح‌القدس را بطلبد آن را خواهد یافت.‏ (‏لوقا ۱۱:‏۱۰-‏۱۳‏)‏ به عنوان نمونه،‏ هنگامی که رهبران مذهبی شاگردان مسیح را از بشارت دادن در خصوص عیسی منع کردند،‏ شاگردان به جای پیروی از آن رهبران به فرمان خدا ارجحیت دادند،‏ و در نتیجه از روح‌القدس پر گشته،‏ قوی‌دل و دلیر گشتند.‏ ایشان صادقانه در دعا از خدا اعانت خواستند و یَهُوَه نیز دعای ایشان را اجابت نمود و با روح‌القدس خویش آنان را قدرت داد تا غیورانه به موعظهٔ بشارت ملکوت ادامه دهند.‏—‏اعمال ۴:‏۱۹،‏ ۲۰،‏ ۲۹-‏۳۱،‏ ۳۳‏.‏

۹.‏ منبعی دیگر از قدرت روحانی را برشمار،‏ و نمونه‌ای بارز از تأثیر اینگونه قدرت را از کتاب مقدس نقل کن.‏

^۹ دوم،‏ ما می‌توانیم از کتاب مقدس قدرت روحانی کسب کنیم.‏ (‏عبرانیان ۴:‏۱۲‏)‏ قدرت کلام خدا بوضوح طی سلطنت یُوشیای پادشاه مشهود بود.‏ کشف غیرمنتظرهٔ شریعت یَهُوَه در معبد،‏ این پادشاه یهودیه را که تا آن زمان نیز سرزمین را تا حد زیادی از وجود بتها پاک ساخته بود،‏ بیشتر در ادامهٔ برنامهٔ پاکسازی‌اش ترغیب کرد.‏a پس از آنکه یُوشیا خود شریعت را برای مردم قرائت کرد،‏ تمام قوم با یَهُوَه عهد بستند،‏ و همین آغازگر حرکتی پرشورتر در جهت ریشه‌کن ساختن بت‌پرستی بود.‏ یکی از ثمرات نیکوی اصلاحات یوشیا این بود که مردم «در تمامی ایام او از متابعت یَهُوَه خدای پدران خود انحراف نورزیدند.‏»—‏۲تواریخ ۳۴:‏۳۳‏.‏

۱۰.‏ طریق سومی که می‌توانیم به قدرت یَهُوَه دسترسی پیدا کنیم چیست،‏ و حیاتی بودن آن در چیست؟‏

^۱۰ سوم،‏ ما می‌توانیم قدرت یَهُوَه را از طریق معاشرت با مسیحیان در جلسات جماعت کسب کنیم.‏ پولس مسیحیان را ترغیب نمود که به طور مرتب در جلسات حضور یابند تا ‹به محبت و اعمال نیکو ترغیب شده،‏› یکدیگر را تشویق نمایند.‏ (‏عبرانیان ۱۰:‏۲۴،‏ ۲۵‏)‏ هنگامی که پطرس به طور معجزه‌آسا از زندان آزاد شد،‏ میل داشت نزد برادرانش باشد،‏ لذا مستقیم روانهٔ خانهٔ مادر یوحَنّا،‏ ملقب به مَرقُس شد،‏ زیرا «در آنجا بسیاری جمع شده،‏ دعا می‌کردند.‏» (‏اعمال ۱۲:‏۱۲‏)‏ شکی نیست که آنها می‌توانستند در خانه‌های خود به دعا و نیایش بپردازند،‏ اما در آن دورانِ سخت ترجیح می‌دادند برای دعا و همچنین تشویق یکدیگر،‏ گرد هم جمع شوند.‏ پولس در انتهای سفر طولانی و پرمخاطره‌اش به روم،‏ شماری از برادران را در پوطیولی و پس از آن عده‌ای دیگر را که به استقبال او آمدند ملاقات کرد.‏ این دیدارها چه اثری بر پولس داشت؟‏ «پولُس چون ایشان [یعنی گروهی که به استقبال او آمدند] را دید،‏ خدا را شکر نموده،‏ قویّ‌دل گشت.‏» (‏اعمال ۲۸:‏۱۳-‏۱۵‏)‏ بودن با برادران او را قدرت و نیروی دوباره بخشید.‏ ما نیز از معاشرت با هم‌ایمانان مسیحی‌مان قوی‌دل می‌گردیم.‏ تا وقتی امکان آن وجود دارد که آزادانه با برادرانمان معاشرات کنیم،‏ دلیلی ندارد به تنهایی در جادهٔ دشواری که به زندگی ابدی منتهی می‌شود قدم برداریم!‏—‏امثال ۱۸:‏۱؛‏ متی ۷:‏۱۴‏.‏

۱۱.‏ پاره‌ای موقعیتها را که بویژه در آنها به «قوّتی فوق معمول» نیاز داریم برشمار.‏

^۱۱ دعای مستمر،‏ مطالعهٔ کلام خدا،‏ و معاشرت با هم‌ایمانان مسیحی،‏ ما را ‹در خداوند و در توانایی قوّتِ او زورآور می‌کند.‏› (‏افسسیان ۶:‏۱۰‏)‏ همگی ما بی‌شک به قوتی که «در خداوند» یافت می‌شود نیاز داریم.‏ عده‌ای از مسیحیان با ضعفها و بیماریهای خود در نبردند،‏ برخی دیگر با اثرات جانکاه کهولت،‏ یا درد و اندوه فوت شریک زندگی خویش.‏ (‏مزمور ۴۱:‏۳‏)‏ عده‌ای با مخالفتهای همسر غیرشاهد خود روبرو هستند،‏ و پدران و مادران،‏ بویژه در خانواده‌های تک‌ولی با مسئولیت سنگین و توانفراسای رسیدگی به خانواده در کنار مشغلهٔ کاری.‏ جوانان مسیحی نیز از این قاعده مستثنی نیستند و برای مقاومت در برابر فشار دوستان و رد کردن مواد مخدر و کارهای غیراخلاقی به قوت خداوند نیاز دارند.‏ باشد که همگی ما هنگام برخورد با اینگونه مسائل از یَهُوَه «قوّتی فوق معمول» طلب کنیم.‏—‏۲قرنتیان ۴:‏۷‏،‏ دج.‏

‏«ضعیفان را قوّت می‌بخشد»‏

۱۲.‏ چگونه یَهُوَه به ما کمک می‌کند تا کار موعظه را ادامه دهیم؟‏

^۱۲ علاوه بر اینها،‏ یَهُوَه به خادمان خود قوت می‌دهد تا بتوانند خدمت روحانی خود را با موفقیت به انجام رسانند.‏ در اِشَعْیا چنین می‌خوانیم:‏ «ضعیفان را قوّت می‌بخشد و ناتوانان را قدرت زیاده عطا می‌نماید .‏ .‏ .‏ آنانی که منتظر خداوند می‌باشند قوّت تازه خواهند یافت و مثل عقاب پرواز خواهند کرد.‏ خواهند دوید و خسته نخواهند شد.‏ خواهند خرامید و درمانده نخواهند گردید.‏» (‏اشعیا ۴۰:‏۲۹-‏۳۱‏)‏ پولس رسول شخصاً قوت یافت تا بتواند خدمت روحانی خود را با موفقیت انجام دهد.‏ پولس به مسیحیان تَسالونیکی نوشت:‏ «انجیل ما بر شما محض سخن وارد نشده،‏ بلکه با قوّت و روح‌القدس.‏» (‏۱تسالونیکیان ۱:‏۵‏)‏ در موعظه و تعلیم پولس براستی قدرتی نهفته بود که آن را بسیار مؤثر می‌ساخت و دگرگونی اساسی در زندگی کسانی که به سخنانش گوش می‌داند به وجود می‌آورد.‏

۱۳.‏ چه چیزی به اِرْمیا قوت بخشید تا متحمل مخالفان باشد؟‏

^۱۳ با این حال،‏ ممکن است در محدودهٔ موعظهٔ خود سالها موعظه کرده،‏ لیکن نتیجهٔ چندانی حاصل نکرده باشیم،‏ و چه بسا بی‌اعتنایی مردم ما را کاملاً خسته و دلسرد کرده باشد.‏ اِرْمیا نیز در چنین وضعیتی بود.‏ برخورد او با مخالفان و استهزاکنندگان همچنین بی‌اعتنایی مردم او را چنان دلسرد کرده بود که با خود گفت:‏ «[خدا] را ذکر نخواهم نمود و بار دیگر به اسم او سخن نخواهم گفت.‏» اما خاموشی در طبیعت و سرشت اِرْمیا نبود.‏ پیام او ‹مثل آتشِ افروخته شد و استخوانهایش بسته گردید.‏› (‏ارمیا ۲۰:‏۹‏)‏ لیکن چه چیزی به او قوت بخشید تا متحمل مخالفان گردد؟‏ اِرْمیا گفت:‏ ‏«خداوند با من مثل جبّار قاهر است.‏» (‏ارمیا ۲۰:‏۱۱‏)‏ درک اِرْمیا از اهمیت حیاتی پیام و وظیفهٔ الهی‌اش باعث شد که به سخنان تشویق‌آمیز یَهُوَه گوش داده،‏ نسبت به آن واکنش مثبت نشان دهد.‏

قدرت صدمه زدن و قدرت شفا دادن

۱۴.‏ الف)‏ قدرت زبان تا چه حد است؟‏ ب)‏ مثالهایی در خصوص زیانهایی که زبان می‌تواند به بار بیاورد ذکر کن.‏

^۱۴ همهٔ قدرتهای ما مستقیم از جانب خدا نیستند.‏ برای مثال،‏ زبان هم قدرت صدمه زدن دارد،‏ و هم قدرت شفا دادن.‏ سلیمان به ما چنین هشدار داد:‏ «موت و حیات در قدرت زبان است.‏» (‏امثال ۱۸:‏۲۱‏)‏ نتیجهٔ اسفباری که از گفتگوی کوتاه شیطان با حوّا حاصل شد نشان‌دهندهٔ قدرت مخرب زبان است.‏ (‏پیدایش ۳:‏۱-‏۵؛‏ یعقوب ۳:‏۵‏)‏ ما هم می‌توانیم با زبان خود خسارات سنگینی به بار آوریم.‏ چنانچه از دختر جوانی به دلیل وزن او انتقاد کنیم چه بسا با این کار او را به بیماری بی‌اشتهایی روانی دچار سازیم.‏ تکرار سخنی تهمت‌آمیز نیز گاه منجر به خاتمهٔ دوستیی چندین و چند ساله می‌گردد.‏ پس باشد که هیچگاه کنترل و عنان زبان خود را از دست ندهیم.‏

۱۵.‏ چگونه می‌توانیم از قدرت زبان خود برای بنا کردن و شفا دادن استفاده کنیم؟‏

^۱۵ البته با زبان غیر از صدمه زدن،‏ بنا نیز می‌توان نمود.‏ مثلی در کتاب مقدس می‌گوید:‏ «هستند که مثل ضرب شمشیر حرفهای باطل می‌زنند،‏ اما زبان حکیمان شفا می‌بخشد.‏» (‏امثال ۱۲:‏۱۸‏)‏ مسیحیانِ باتدبیر از قدرت زبان خود برای تسلی افسردگان و داغداران استفاده می‌کنند.‏ سخنانی حاکی از همدردی می‌تواند تشویق خوبی برای جوانانی باشد که تحت فشار روحی دوستان و هم سن و سالانشان هستند.‏ با سخنانی سنجیده و باملاحظه می‌توان برادران و خواهران سالمند را اطمینان داد که اعضای مفید جماعتند و مورد علاقهٔ همه می‌باشند.‏ سخنانی محبت‌آمیز می‌تواند روحیهٔ پژمردهٔ فردی مریض را طراوت بخشد.‏ گذشته از اینها،‏ از قدرت زبان خود می‌توانیم برای اشاعهٔ پیام مقتدر و بانفوذ ملکوت خدا استفاده کنیم.‏ چنانچه دل به کلام خدا ببندیم توانایی اشاعهٔ آن را نیز خواهیم داشت.‏ کتاب مقدس می‌گوید:‏ «احسان را از اهلش باز مدار،‏ هنگامی که بجا آوردنش در قوّت دست توست.‏»—‏امثال ۳:‏۲۷‏.‏

استفادهٔ صحیح از قدرت

۱۶،‏ ۱۷.‏ چگونه پیران،‏ والدین،‏ شوهران،‏ و زنان در به کار گرفتن اختیارات خدادادشان از یَهُوَه تقلید می‌کنند؟‏

^۱۶ گرچه یَهُوَه قدرتی مطلق دارد در کمال ملاطفت و مهربانی بر جماعت حکمرانی می‌کند.‏ (‏۱یوحنا ۴:‏۸‏)‏ سرپرستان مسیحی نیز به تقلید از یَهُوَه با مهربانی از گلهٔ خدا مراقبت می‌کنند—‏ایشان از اختیارات خود سوءاستفاده نمی‌کنند بلکه،‏ از آن به نحوی صحیح استفاده می‌نمایند.‏ البته جای تردید نیست که گاه لازم است که سرپرستان «تنبیه و توبیخ و نصیحت» نمایند،‏ لیکن این اعمال را «با کمال تحمّل و تعلیم» انجام می‌دهند.‏ (‏۲تیموتاؤس ۴:‏۲‏)‏ بنابراین،‏ پیران جماعت مستمراً بر روی کلام پطرس رسول به مسئولان جماعت،‏ تعمق می‌کنند،‏ چنانکه گفت:‏ ‏«گلهٔ خدا را که در میان شماست بچرانید و نظارت آن را بکنید،‏ نه به زور بلکه به رضامندی و نه بجهت سود قبیح بلکه به رغبت؛‏ و نه چنانکه بر قسمت‌های خود خداوندی بکنید بلکه بجهت گله نمونه باشید.‏»—‏۱پطرس ۵:‏۲،‏ ۳؛‏ ۱تسالونیکیان ۲:‏۷،‏ ۸‏.‏

^۱۷ یَهُوَه به والدین و به شوهران اختیاراتی داده است و ایشان می‌باید از این اختیارات به منظور مساعدت،‏ پرورش،‏ و محبت کردن به اعضای خانواده استفاده کنند.‏ (‏افسسیان ۵:‏۲۲،‏ ۲۸-‏۳۰؛‏ ۶:‏۴‏)‏ عیسی نشان داد که اختیارات را می‌توان به نحوی مؤثر و در عین حال رئوفانه به کار گرفت.‏ تأدیب نیز چنانچه متعادل و باثبات انجام شود فرزند را شکسته‌دل نمی‌کند.‏ (‏کولسیان ۳:‏۲۱‏)‏ همچنین هنگامی که شوهری مسیحی با مهربانی سرپرستی خانواده را به عهده بگیرد و همسر وی رعایت سروری شوهر خود را بنماید و به منظور اجتناب از سلطه‌جویی و یا رفتن به راه خویش از حیطهٔ اختیارات خداداد خود پیشتر نرود،‏ پیوند زناشویی ایشان بسیار مستحکم خواهد شد.‏—‏۱پطرس ۳:‏۷‏.‏

۱۸.‏ الف)‏ چگونه می‌توانیم در خصوص کنترل خشم خود،‏ به یَهُوَه اقتدا کنیم؟‏ ب)‏ اشخاص دارای اختیارات،‏ چه چیزی را باید بتوانند به دیگران القاء کنند؟‏

^۱۸ بویژه کسانی که در خانواده و جماعت اختیاراتی دارند می‌باید مراقب باشند مبادا کنترل و عنان خشم خود را از دست بدهند؛‏ زیرا با خشم می‌توان ترس را به دیگران القاء کرد،‏ لیکن محبت را هرگز.‏ ناحُومِ نبی گفت:‏ ‏«خداوند دیرغضب و عظیم‌القوّت است.‏» (‏ناحوم ۱:‏۳؛‏ کولسیان ۳:‏۱۹‏)‏ کنترل نمودن خشم نشان ضعف نیست،‏ نشان قدرت است.‏ (‏امثال ۱۶:‏۳۲‏)‏ در خانواده و جماعت همواره هدف ما باید برقراری روابط محبت‌آمیز باشد—‏یعنی محبت به یَهُوَه،‏ به یکدیگر،‏ و به اصول راستین.‏ محبت محکمترین ریسمان اتحاد و قویترین محرک برای احسان نمودن است.‏—‏۱قرنتیان ۱۳:‏۸،‏۱۳؛‏ کولسیان ۳:‏۱۴‏.‏

۱۹.‏ یَهُوَه چه اطمینان و تسلی خاطری به ما داده است،‏ و ما در مقابل این لطف او چه می‌توانیم بکنیم؟‏

^۱۹ شناخت یَهُوَه یعنی پی‌بردن به قدرت او.‏ یَهُوَه از طریق اِشَعْیا گفت:‏ «آیا ندانسته و نشنیده‌ای که خدای سرمدی یهوه آفرینندهٔ اقصای زمین درمانده و خسته نمی‌شود؟‏» (‏اشعیا ۴۰:‏۲۸‏)‏ آری،‏ یَهُوَه در اِعمال قدرت خستگی‌ناپذیر است.‏ چنانچه ما به جای اتکا به قدرت خود به قدرت یَهُوَه متکی باشیم،‏ او هرگز ما را ترک نخواهد کرد.‏ یَهُوَه به ما چنین اطمینان داده است:‏ «مترس زیرا که من با تو هستم و مشوّش مشو زیرا من خدای تو هستم.‏ تو را تقویت خواهم نمود و البتّه تو را معاونت خواهم داد و تو را به دست راست عدالت خود دستگیری خواهم کرد.‏» (‏اشعیا ۴۱:‏۱۰‏)‏ ما در مقابل این همه لطف محبت یَهُوَه چه می‌توانیم بکنیم؟‏ می‌توانیم همچون عیسی از تمام قدرتی که یَهُوَه در اختیار ما گذاشته است برای کمک و بنا کردن دیگران استفاده کنیم.‏ باشد که همواره مراقب زبان خود بوده،‏ با آن شفا دهیم و هرگز به کسی صدمهٔ روحی نزنیم.‏ و باشد که همواره از لحاظ روحی بیدار،‏ در ایمان استوار،‏ و در قدرت یَهُوَه خدا،‏ آفریدگار بزرگ،‏ زورآور باشیم.‏—‏۱قرنتیان ۱۶:‏۱۳‏.‏

‏[پاورقی]‏

آیا می‌توانی توضیح دهی؟‏

‏•‏ یَهُوَه قدرت خود را چگونه به کار می‌گیرد؟‏

‏•‏ به چه طرقی می‌توانیم به قدرت یَهُوَه دسترسی پیدا کنیم؟‏

‏•‏ قدرت زبان خود را در چه راهی باید به کار بگیریم؟‏

‏•‏ چگونه اختیارات خدادادمان می‌تواند برکتی بزرگ باشد؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۹]‏

عیسی از قدرت یَهُوَه برای کمک به دیگران استفاده کرد

‏[تصاویر در صفحهٔ ۳۲]‏

چنانچه دل به کلام خدا ببندیم توانایی اشاعهٔ آن را نیز خواهیم داشت