۷.‏ پیشنهاد وزراء و ساتراپ‌ها به پادشاه چه بود،‏ و آنها پیشنهاد خود را به چه ترتیبی مطرح ساختند؟‏

^۷ وزراء و ساتراپ‌ها (‏ والیان)‏ نزد داریوش «جمع شدند.‏» عبارتی که به زبان آرامی در اینجا آمده است به مفهوم حرکتی رعدآساست.‏ ظاهراً،‏ این مردان طوری وانمود کردند که گویی می‌خواهند موضوع بسیار فوری و ضروریی را برای داریوش عنوان کنند.‏ شاید به این دلیل که به گمانشان اگر موضوع را به طور راسخ بیان کنند و به آن صورتی دهند که گویی به رسیدگی فوری نیاز دارد،‏ پادشاه پیشنهادشان را راحتتر می‌پذیرد.‏ از اینرو،‏ فوراً به اصل موضوع پرداخته و گفتند:‏ «جمیع وزرای مملکت و رؤسا و والیان و مشیران و حاکمان با هم مشورت کرده‌اند که پادشاه حکمی استوار کند و قدغن بلیغی نماید که هر کسی که تا سی روز از خدایی یا انسانی سوای تو ای پادشاه مسألتی نماید در چاه شیران افکنده شود.‏»‏a —‏ دانیال ۶:‏⁠۷،‏ ۸‏.‏

 ۸.‏ الف)‏ چرا قانون پیشنهادشده باب طبع داریوش قرار گرفت؟‏ ب)‏ انگیزهٔ اصلی وزراء و ساتراپ‌ها چه بود؟‏

^۸ مدارک تاریخی حاکی از آنند که پادشاهان بین‌النهرین معمولاً الهی تلقی می‌شدند و مورد پرستش قرار می‌گرفتند.‏ پس بی‌تردید این پیشنهاد باعث خرسندی داریوش شد.‏ شاید حتی در نظرش سودمند آمد.‏ نباید فراموش کرد که داریوش در نظر اهالی بابل،‏ یک خارجی و تازه‌وارد بود.‏ این قانون جدید سبب می‌شد که موقعیت او به عنوان پادشاه تحکیم یابد،‏ و مردمان بابل را ترغیب کند تا وفاداری و حمایت خود را متوجه رژیم جدید سازند.‏ اما منظور وزراء و ساتراپ‌ها از این پیشنهاد به هیچ وجه صلاح پادشاه نبود.‏ انگیزهٔ اصلی آنان به دام انداختن دانیال بود،‏ زیرا می‌دانستند که عادت دارد سه بار در روز در مقابل پنجرهٔ باز اتاقک روی پشت‌بام خانه‌اش به خدای خود دعا کند.‏

 ۹.‏ چرا قانون جدید مشکلی برای اغلب غیریهودیان ایجاد نمی‌کرد؟‏

^۹ آیا این محدودیت دعا،‏ برای مردمان مذاهب دیگر که در بابل می‌زیستند مشکلی ایجاد می‌کرد؟‏ لزوماً خیر،‏ بخصوص به دلیل آنکه فقط یک ماه به طول می‌انجامید.‏ به علاوه،‏ برای اکثریت اعظم غیریهودیان،‏ پرستش یک انسان آنهم برای مدتی کوتاه قابل قبول بود.‏ یکی از محققان کتاب مقدس اظهار می‌دارد:‏ «شاه‌پرستی برای اغلب ملتهای بت‌پرست چیز غریبی نبود؛‏ و از اینرو هنگامی که از بابلیان خواسته شد تا به داریوش مادی،‏ فاتح سرزمینشان،‏ احترامی در خور یک خدا بگذارند،‏ به آسانی به آن تن دادند.‏ این درخواست فقط در نظر یهودیان مکروه بود.‏»‏