اسم یَهُوَه را در مقابل عموم بیان کن

‏«قربانئ تسبیح را بخدا بگذرانیم یعنی ثمرهٔ لبهائیرا که باسم او معترف باشند.‏»‏ —‏ عبرانیان ۱۳:‏⁠۱۵‏.‏

۱.‏ هوشع نبی انجام چه کاری را به اسرائیلیان هم‌نوع خود تأکید کرد؟‏

هوشع نبیِ یَهُوَه پیغام مهمی را برای اسرائیلیان هم‌نوع خود داشت.‏ او در قرن هشتم قبل از دوران ما،‏ به افراد خودرأی زمان خود نصیحت کرد که توبه کنند.‏ او تأکید کرد:‏ «با خود سخنانْ گرفته بسوی خداوند بازگشت نمائید و او را گوئید تمامئ گناه را عفو فرما و ما را بلطف مقبول فرما پس گوساله‌های لبهای خویش را ادا خواهیم نمود.‏» (‏هوشع ۱۴:‏⁠۲‏)‏ نبوت هوشع در تأکید به مردم برای این که ‹گوساله‌های لبهایشان› را به یَهُوَه تقدیم کنند،‏ اسرائیلیان را تشویق می‌کرد تا توبه کرده و قربانیهای ستایش خالصانه را به یَهُوَه بدهند.‏

۲.‏ پولس رسول،‏ مسیحیان را تشویق کرد که چه نوع قربانیی بگذرانند؟‏

^۲ امروزه شاهدان یَهُوَه ‹گوساله‌های لبهایشان› را تقدیم می‌کنند.‏ آنها به نصیحت پولس رسول نیز توجه می‌کنند،‏ که وقتی نوشت:‏ «بوسیلهٔ [عیسی مسیح] قربانئ تسبیح را بخدا بگذرانیم یعنی ثمرهٔ لبهائیرا که باسم او معترف باشند،‏» به آن کلام در پیشگویی هوشع اشاره کرد.‏ (‏عبرانیان ۱۳:‏۱۵‏)‏ از اینرو،‏ خادمان خدا،‏ همچنانکه در فعالیت خود برای موعظهٔ ملکوت هستند،‏ یَهُوَه را با شادی ستایش می‌کنند.‏ —‏ متی ۲۴:‏⁠۱۴‏.‏

۳.‏ چگونه می‌توانیم «قربانئ تسبیح» را به یَهُوَه تقدیم کنیم،‏ و فعالیتهای چه کسانی را اکنون بررسی خواهیم کرد؟‏

^۳ بیان کردن اسم یَهُوَه در مقابل عموم،‏ امتیاز بدون استحقاقی برای انسانهای ناکامل است.‏ چقدر خوشحال هستیم که دربارهٔ خدایمان به دیگران بگوییم،‏ و از این راه «قربانئ تسبیح»،‏ «گوساله‌های لبهای خویش» را به یَهُوَه تقدیم کنیم!‏ امروزه برای تشویقمان در موعظهٔ بشارت ملکوت به طور عمومی،‏ بیاییم آنچه را که کتاب مقدس دربارهٔ انبیای خدا و خادمان دیگر یَهُوَه به ما می‌گوید،‏ بررسی کنیم.‏ ما می‌توانیم از روش زندگی آنها خیلی چیزها یاد بگیریم که به ما کمک خواهد کرد تا از فعالیت موعظه‌مان لذت ببریم.‏ —‏ رومیان ۱۵:‏⁠۴‏.‏

نقش انبیاء

۴،‏ ۵.‏ الف)‏ در زبانهای اصلی کتاب مقدس،‏ معنی اصلی کلمه‌ای که «نبی» ترجمه شده است چیست؟‏ ب)‏ چه چیزی نشان می‌دهد که انبیاء نقش برجسته‌ای را در ترتیبات خدا داشتند؟‏

^۴ انبیای یَهُوَه امتیاز این را داشتند که پیام او را به طور عمومی اعلام کنند.‏ لغت عبری برای «نبی» (‏نَوی‏)‏ ریشه‌شناسی نامعین دارد،‏ اما استفادهٔ آن در کتاب مقدس نشان می‌دهد که انبیای حقیقی،‏ سخنگویان یَهُوَه و مردان خدا با پیامهایی وحی‌شده بودند.‏ کلمهٔ یونانیی که «نبی» ترجمه شده است،‏ (‏پْروفِتِس‏)‏ به طور تحت‌اللفظی یعنی «کسی که آشکارا سخن می‌گوید،‏» چیزی را ‏«جلوی»‏ یا «در حضور» کسی گفتن.‏ نبی کسی است که پیامهای نسبت داده شده به سرچشمه‌ای الهی را اعلام می‌کند.‏ انبیای حقیقی خدا اغلب،‏ اما نه همیشه،‏ رویدادهای آینده را پیشگویی کرده‌اند.‏

^۵ دائرة‌المعارف مک‌لینتاک و سْترانگ،‏ در مورد نقش برجستهٔ انبیاء در ترتیبات خدا،‏ چنین بیان می‌کند:‏ «گاهی اوقات از آنها پند خواسته می‌شد .‏ .‏ .‏ اما آنها بارها خودشان از درون برانگیخته می‌شدند تا بدون اینکه از آنها پند خواسته شده باشد،‏ مردم را راهنمایی کنند،‏ و از این ترس نداشتند که باشهامت و ارادهٔ راسخ در مکانهایی که حضور آنها شاید خشم و وحشت به وجود می‌آورد،‏ آشکارا سخن بگویند.‏» (‏جلد هشتم،‏ صفحهٔ ۶۴۰)‏ به چند مثال از آنچه که انبیاء را تشویق کرد تا چنین موضع دلیرانه‌ای را بگیرند،‏ توجه کن.‏

احساسات و انگیزه

۶،‏ ۷.‏ یَهُوَه به نبی خود حزقیال اجازه داد که چه چیزی را بخورد،‏ و آن چه اثری داشت؟‏

^۶ یَهُوَه قبل از نابودی اورشلیم در سال ۶۰۷ ق.‏ د.‏ م.‏،‏ از طریق نبی خود حزقیال با تبعیدیهای یهودی در بابل سخن گفت.‏ یَهُوَه به او گفت:‏ «ای پسر انسان آنچه را که مییابی بخور،‏ این طومار را بخور و رفته با خاندان اسرائیل متکلّم شو.‏» حزقیال اطاعت کرد.‏ او گفت:‏ «آنگاه دهان خود را گشودم و او آن طومار را بمن خورانید.‏ و مرا گفت ای پسر انسان شکم خود را بخوران و احشای خویشرا از این طوماریکه من بتو میدهم پُر کن،‏ پس آنرا خوردم و در دهانم مثل عسل شیرین بود.‏» —‏ حزقیال ۳:‏⁠۱-‏۳‏.‏

^۷ بدن ما مواد مغذی را از غذایی که می‌خوریم جذب می‌کند،‏ و آنها تا اندازه‌ای،‏ جزئی از ما می‌شوند.‏ به طور مشابه،‏ ‏«طومار» خورده‌شده توسط حزقیال —‏ پیام یَهُوَه که نبی باید آن را بیان می‌کرد —‏ باید جزئی از او می‌شد،‏ و بر احساسات او تأثیر می‌گذاشت.‏ کلام خدا آنچنان احساسات درونی حزقیال را برافروخت که بیان آنها در مقابل عموم،‏ برای او لذت داشت.‏ اگر تو شاهد یَهُوَه هستی،‏ آیا از بیان پیام خدا در مقابل عموم لذت می‌بری؟‏

۸،‏ ۹.‏ چه چیزی عاموس را برانگیخت تا نبوت کند؟‏

^۸ همچنین به عاموس نبی توجه کن.‏ او در قرن نهم ق.‏ د.‏ م.‏ زندگی می‌کرد و در میان اولین انبیای عبری بود که کتابی از کتاب مقدس را به نام خود نوشت.‏ عاموس مانند حزقیال،‏ اعلام‌کنندهٔ بی‌پروای کلام یَهُوَه بود.‏ مسلم است،‏ عبارت «‏خداوند چنین میگوید» ۱۱ مرتبه در سراسر کتابی که به نام اوست،‏ تکرار شده است!‏ (‏عاموس ۱:‏​۳،‏۶،‏۹،‏۱۱،‏۱۳؛‏ ۲:‏​۱،‏۴،‏۶؛‏ ۳:‏۱۲؛‏ ۵:‏۴؛‏ ۷:‏۱۷‏)‏ عاموس نیاز بیان کلام خدا در مقابل عموم را حس کرد.‏

^۹ عاموس به عنوان نبی خدا،‏ با اقدام فوری در مقابل اظهارات الهی عکس‌العمل نشان داد.‏ خدا به واسطهٔ عاموس گفت:‏ «شیر غرّش کرده است کیست که نترسد،‏ خداوند یَهُوَه تکلّم نموده است کیست که نبوّت ننماید.‏» (‏عاموس ۳:‏⁠۸‏)‏ این نبی به طور مقاومت‌ناپذیری برانگیخته شده بود تا پیام یَهُوَه را بیان کند.‏

۱۰.‏ خادمان کنونی یَهُوَه،‏ هنگامی که کار موعظه‌شان با مخالفت مواجه می‌شود،‏ چگونه عکس‌العمل نشان می‌دهند؟‏

^۱۰ یَهُوَه با شیوه‌ای شیرمانند،‏ پیامهای داوری بر سیستم دنیای شریر کنونی را با غرش اعلام می‌کند.‏ خادمان امروزی یَهُوَه،‏ مانند عاموس برانگیخته می‌شوند که کلام خدا را در مقابل عموم بیان کنند.‏ آنها حتی هنگام تهدید از طرف مخالفان،‏ مثال پطرس و یوحنای رسول را که با قدرت بیان کردند:‏ «ما را امکان آن نیست که آنچه دیده و شنیده‌ایم نگوئیم،‏» دنبال می‌کنند.‏ این رسولان همچنین با اطمینان گفتند:‏ «خدا را میباید بیشتر از انسان اطاعت نمود.‏» (‏اعمال ۴:‏۲۰؛‏ ۵:‏۲۹‏)‏ پس در مورد ما چطور؟‏ خوب است که احساساتمان را دربارهٔ بیان اسم یَهُوَه در مقابل عموم،‏ آزمایش کنیم.‏

‏«از زیادتئ دل»‏

۱۱.‏ چه چیزی باید ما را برانگیزد تا در بیان اسم یَهُوَه در مقابل عموم استقامت به خرج دهیم؟‏

^۱۱ شکی نمی‌تواند وجود داشته باشد که انبیای یَهُوَه به سبب امتیازات خود سپاسگزار بودند.‏ سپاسگزاری مشابهی نسبت به یَهُوَه نیز باید ما را برانگیزد تا اسم او را در مقابل عموم بیان کنیم.‏ مزمور ۱۴۵:‏​۱،‏۲ چنین بیان می‌کند:‏ «ایخدای من ای پادشاه ترا متعال میخوانم،‏ و نام ترا متبارک میگویم تا ابدالآباد.‏ تمامئ روز ترا متبارک میخوانم،‏ و نام ترا حمد میگویم تا ابدالآباد.‏» آیا این کلمات،‏ طرز برخورد تو را منعکس می‌کنند؟‏ مطالعهٔ دائمی کتاب مقدس به ما کمک می‌کند تا قدردانیمان را برای آنچه که یَهُوَه انجام داده است،‏ و می‌دهد و هنوز برای ما انجام خواهد داد،‏ افزایش دهیم.‏ و آیا وقتی کتاب مقدس را به عنوان خانواده با یکدیگر مطالعه می‌کنیم،‏ درنمی‌یابیم که کلام خدا اِعمال قدرت می‌کند،‏ و ما را خواهان صحبت دربارهٔ او و مقصودهایش می‌سازد؟‏ (‏عبرانیان ۴:‏۱۲‏)‏ برای فعال بودن در بیان اسم یَهُوَه در مقابل عموم،‏ همچنین نیاز داریم از نشریات مسیحیی که به وسیلهٔ یَهُوَه خدا و به واسطهٔ ‹غلام امین و دانای› مسح‌شده فراهم شده است،‏ استفادهٔ کامل ببریم.‏ —‏ متی ۲۴:‏​۴۵-‏۴۷‏.‏

۱۲.‏ چگونه جلسات مسیحی و تعمق،‏ هر دو به ما کمک می‌کنند تا در مقابل عموم بیان کنیم؟‏

^۱۲ اگر قرار است که ما یَهُوَه را با قلبهای سپاسگزار ستایش کنیم،‏ باید به طور دائم در جلسات مسیحی حضور یابیم.‏ تمام قوم یَهُوَه باید به تذکر پولس توجه کنند:‏ «ملاحظهٔ یکدیگر را بنمائیم تا بمحبّت و اعمال نیکو ترغیب نمائیم.‏ و از با هم آمدن در جماعت غافل نشویم چنانکه بعضیرا عادت است بلکه یکدیگر را نصیحت کنیم و زیادتر به اندازه[ای] که میبینید که آنروز نزدیک میشود.‏» (‏عبرانیان ۱۰:‏​۲۴،‏۲۵‏)‏ آیا به طور دائم در جلسات مسیحی حضور داری؟‏ آیا اغلب در مورد حقایق نوشته‌های مقدس،‏ تجربه‌های جالب،‏ و اخبار هیجان‌انگیز دربارهٔ توسعهٔ تئوکراتیک که در جلسات قوم خدا می‌شنوی،‏ صحبت می‌کنی؟‏ اگر میل نداری که افکارت را دربارهٔ یَهُوَه و مقصودهایش بیان کنی،‏ برای تعمق روی کلام او وقت بگذار تا افکار او عمیقاً در قلبت نفوذ کند.‏ (‏مزمور ۷۷:‏۱۲؛‏ ۱۴۳:‏⁠۵‏)‏ بله،‏ هم جلسات مسیحی و هم تعمق دائمی بر روی کلام خدا،‏ هر دو باید به تو کمک کنند تا از امتیاز خارق‌العادهٔ بیان اسم یَهُوَه در مقابل عموم،‏ قدردانی کنی.‏

۱۳.‏ چگونه از دل خود ‹چیز نیکو برمی‌آوریم›؟‏

^۱۳ ما با قلبی سرشار از سپاسگزاری نسبت به یَهُوَه،‏ چیزهای خوب به بار می‌آوریم.‏ عیسی توضیح داد:‏ «آدم نیکو از خزینهٔ خوب دل خود چیز نیکو برمیآ‌ورد و شخص شریر از خزینهٔ بد دل خویش چیز بد بیرون میآ‌ورد زیرا که از زیادتئ دل زبان سخن میگوید.‏» (‏لوقا ۶:‏۴۵‏)‏ برای ‹چیز نیکو برآوردن› چه راه بهتری از بیان اسم یَهُوَه در مقابل عموم و صحبت دربارهٔ مقصودهای او با همسایگانمان،‏ خویشاوندانمان —‏ در واقع،‏ با تمام کسانی که برخورد می‌کنیم —‏  می‌تواند وجود داشته باشد؟‏

نتایج بیان در مقابل عموم

۱۴.‏ الف)‏ بیان‌کنندهٔ پیغام ملکوت و شنوندهٔ آن چه چیزی را تجربه می‌کنند؟‏ ب)‏ چه چیزی به وسیلهٔ کار موعظهٔ ملکوت در حال انجام است؟‏

^۱۴ انبیای خدا در خدمت خود شادی یافتند،‏ و آنچه که گفتند به شنوندگان پذیرا فایده رساند.‏ به همین ترتیب،‏ بیان پیغام ملکوت،‏ برای اعلام‌کنندگان آن شادی عظیمی به همراه می‌آورد.‏ (‏اعمال ۲۰:‏۳۵‏)‏ و چقدر به شنوندگان قدردان خود فایده می‌رساند!‏ قبول بشارت به مردم کمک می‌کند تا بر افسردگی غلبه کرده یا با آن مبارزه کنند.‏ افراد داغدیده به سبب امید رستاخیز،‏ شادمانی می‌کنند.‏ معتادان از بندگی نیکوتین،‏ هروئین،‏ و مواد اعتیادآور دیگر نجات می‌یابند.‏ خیلیها از لحاظ اخلاقی بهبود یافته‌اند،‏ و همهٔ کسانی که حقیقت کتاب مقدس را قبول می‌کنند،‏ به آزادی روحانی دست می‌یابند.‏ (‏یوحنا ۵:‏​۲۷،‏۲۸؛‏ ۸:‏۳۲‏)‏ اعلام ملکوت به عنوان تنها امید بشر،‏ در حالی که واکنشی سرورآمیز در افراد درستکار به وجود می‌آورد،‏ برای اخطار شریر نیز به کار می‌رود.‏ بنابراین،‏ هنگامی که داوری الهی بر روی این دنیای شریر به اجرا درمی‌آید،‏ مردم یا برای «عذاب جاودانی» و یا برای «حیات جاودانی» تقسیم می‌شوند.‏ (‏متی ۲۴:‏۱۴؛‏ ۲۵:‏​۳۱-‏۴۶؛‏ حزقیال ۳۳:‏​۱-‏۹؛‏ ۱تیموتاؤس ۲:‏​۳،‏۴‏)‏ کار موعظهٔ ما،‏ فعالیت بی‌نظیر نجات است،‏ بزرگترین و وسیعترین بیان علنی که تاکنون روی زمین انجام شده است!‏

۱۵.‏ برای کمک به افراد لایق و منتظر در محدودهٔ شهادتمان،‏ چه کار می‌توان انجام داد؟‏

^۱۵ ما به عنوان شاهدان امروزی یَهُوَه،‏ با شادی و اطاعت به پدر آسمانیمان خدمت می‌کنیم.‏ (‏رومیان ۱۲:‏۱۱‏)‏ به این دلیل،‏ خوشحال هستیم که به طور دائم وقت بگذاریم تا آشکارا و از خانه به خانه در کار موعظهٔ بشارت مشغول باشیم.‏ (‏اعمال ۵:‏۴۲؛‏ ۲۰:‏⁠۲۰‏)‏ گزارشات جهانی حاکی از این است که هنوز برخی افراد لایق در محدوده‌های ما وجود دارند.‏ مردم همچنانکه اوضاع دنیا تغییر می‌کند،‏ به شیوه‌های گوناگون تحت تأثیر قرار می‌گیرند.‏ خیلیها به طور غیر منتظره‌ای در کشوری خارجی پناهنده و غریب می‌شوند.‏ شاید تعدادی از این افراد در محدودهٔ شهادت ما وجود دارند.‏ اگر چنین است،‏ بیاییم همان طور که در «کار مقدس بشارت» استقامت به خرج می‌دهیم،‏ برای کمک به آنها از لحاظ روحی،‏ هر کاری که می‌توانیم انجام دهیم.‏ (‏رومیان ۱۵:‏۱۶‏،‏ د ج‏)‏ بعضی مسیحیان،‏ زبان دیگری یاد گرفته‌اند تا برای چنین افرادی به بشارت ملکوت اعتراف کنند.‏

۱۶.‏ چه چیزی می‌تواند به ما کمک کند تا در بیان اسم یَهُوَه استقامت به خرج دهیم؟‏

^۱۶ بسیاری از انبیای خدا وظایف بسیار دشواری داشته‌اند.‏ برای آنها ساده نبود که پیامهای الهی را برای افرادی که پذیرا نبودند،‏ بیان کنند.‏ به طور مشابه نیز،‏ هر کسی که به یَهُوَه وقف شده است بیان اسم او را در مقابل عموم،‏ بخصوص در محدوده‌هایی که بی‌علاقگی زیاد نشان داده می‌شود،‏ ساده نمی‌یابد.‏ با وجود این،‏ ما می‌توانیم با داشتن اطمینانی که از مطالعهٔ جدی کلام خدا حاصل می‌شود،‏ به علاوهٔ نیرویی که یَهُوَه تأمین می‌کند،‏ در بیان پیغام ملکوت استقامت به خرج دهیم.‏ (‏فیلپیان ۴:‏۱۳؛‏ مکاشفه ۱۴:‏⁠۶‏)‏ در این مورد،‏ چه چیز دیگری را می‌توانیم از انبیای یَهُوَه و خادمان دیگرش در زمان قدیم،‏ یاد بگیریم؟‏

همراهی در خدمت موعظه

۱۷.‏ برخی از نمونه‌های نوشته‌های مقدس در مورد همراهیِ سودمند در خدمت خدا چه هستند؟‏

^۱۷ نبی خدا موسی برای به دوش گرفتن وظیفهٔ خود،‏ در ابتدا از کمک برادر بزرگترش هارون برخوردار بود.‏ یَهُوَه به موسی گفت:‏ «[هارون] برای تو بقوم سخن خواهد گفت و او مر ترا بجای زبان خواهد بود.‏» (‏خروج ۴:‏۱۶‏)‏ به روزهای ایلیا و الیشع نبی،‏ هنگامی که ‹پسران انبیاء› زیاد شدند نیز توجه کن.‏ اینها نشان می‌دهند که گروههایی از خادمان خدا وجود داشته‌اند که با یکدیگر کار می‌کردند،‏ و بدون شک از همراهیِ مطبوع با یکدیگر لذت می‌بردند.‏ (‏۲پادشاهان ۲:‏​۳-‏۵؛‏ ۴:‏۳۸‏؛‏ با ۱سموئیل ۱۰:‏​۵،‏۱۰ مقایسه شود.‏)‏ البته،‏ موسی و هارون و ‹پسران انبیاء› به اعلام بشارت ملکوت مشغول نبودند.‏ با این حال،‏ همراهیشان برای همگی آنها مفید بود.‏ قرنها بعد،‏ عیسی مسیح ۷۰ شاگرد را «جفت جفت» به خدمت روحانی فرستاد،‏ و اینان بی‌تردید از همراهیی که بدین ترتیب فراهم آمده بود،‏ بهره بردند.‏ —‏ لوقا ۱۰:‏​۱-‏۱۶‏؛‏ با اعمال ۱۷:‏​۱۰،‏۱۱؛‏ ۲۰:‏۲۰ مقایسه شود.‏

۱۸.‏ چگونه همراهی در خدمت روحانی،‏ امروزه برای مقصودی مفید به کار آمده است؟‏

^۱۸ شاهدان یَهُوَه در سال ۱۹۵۳،‏ برنامه‌ای را آغاز کردند که بر طبق آن اعلام‌کنندگان ملکوت با یکدیگر در خدمت موعظه کار کردند.‏ البته،‏ این فقط به منظور همراهی انجام نشده بود.‏ این برنامهٔ تربیتی برای این طراحی شده بود که خادمان خدا را معلمان و واعظان مؤثرتر بشارت بسازد.‏ اعلام‌کنندگان باتجربه‌تر ملکوت،‏ با داشتن این هدف در ذهن،‏ با افراد جدیدتر در خدمت سهیم شدند.‏ این برنامهٔ تربیتی خانه به خانه بسیار سودمند بوده است و به قوم یَهُوَه کمک کرده است تا در بیان نام او در مقابل عموم پیشرفت کنند.‏ (‏۱تیموتاؤس ۴:‏۱۵‏)‏ امروزه،‏ امنیت عامل دیگریست که مسیحیان را مقتضی می‌سازد تا مخصوصاً در برخی نواحی،‏ «جفت جفت» در خدمت روحانی مشغول باشند.‏

۱۹.‏ چه چیزی باید در مورد اهداف شخصی در خدمت روحانی،‏ به خاطر سپرده شود؟‏

^۱۹  کوشش کن تا به چند هدف یا منظور شخصی دست یابی،‏ خواه همراه با یک هم‌ایمان در خدمت روحانی کار کنی خواه به تنهایی به طرف یک در بروی.‏ آن باید واقع‌بینانه و قابل دسترسی باشد.‏ آیا در وفق دادن مقدمه‌ات به طوری که علاقهٔ افرادی را که در محدوده‌ات هستند برانگیزد،‏ احتیاج به کمک داری؟‏ اگر چنین است،‏ شاید بتوانی با یک پیشگام،‏ یک اعلام‌کنندهٔ تمام‌وقت ملکوت،‏ یا اعلام‌کننده‌ای که ممکن است بخصوص در استفاده از مقدمه‌های خوب مؤثر باشد،‏ همراه شوی.‏ شاید همراهت بتواند در آماده کردن و به کار بردن مقدمه‌هایی که در خدمت ملکوتی ما یا کتاب استدلال از روی نوشته‌های مقدس (‏انگل‍.‏)‏،‏ مختصراً شرح داده شده است،‏ تو را یاری دهد.‏ در فرصتهایی که با همدیگر از خانه به خانه شهادت می‌دهید،‏ با دقت به معرفیهای همراهت گوش بده.‏ سپس خودت آنقدر معرفی مشابهی را امتحان کن تا در این جنبه از خدمت روحانیت ماهر شوی.‏

۲۰،‏ ۲۱.‏ چه چیزی می‌تواند همراهی در خدمت موعظه را به ویژه مفید سازد؟‏

^۲۰ اگر در انجام بازدیدها با چشم‌اندازی به شروع مطالعهٔ خانگی کتاب مقدس،‏ به کمک احتیاج داری چطور؟‏ شاید از طریق گردانندهٔ مطالعهٔ کتاب جماعت،‏ بتوان برایت ترتیباتی داد تا در خدمت موعظه،‏ با یک مبشر ملکوت که در کار شروع مطالعه‌های کتاب کاملاً کارآیی داشته است،‏ کار کنی.‏ وقتی با همدیگر بازدید را انجام می‌دهید،‏ شریک خاموش نباش.‏ بلکه،‏ بعد از این که همراهت نشان می‌دهد چطور مطالب را در طی دیدار بررسی می‌کند،‏ می‌توانی مفید ببینی که هنگام بازدید بعدی معرفی مشابهی را به کار ببری.‏ همراهت برای کمک آنجا خواهد بود و پس از بازدید به تو پند خواهد داد.‏ —‏ با غلاطیان ۶:‏⁠۶ مقایسه شود.‏

^۲۱ چنین کمک محبت‌آمیزی از طرف شخص همراه در خدمت موعظه،‏ می‌تواند تو را یاری دهد تا به اهداف خود در خدمت روحانی دست یابی.‏ این کمک و قدردانی عمیق تو نسبت به لطف محبت‌آمیز یَهُوَه در این که اجازه داده است تا این کار ممتاز را انجام دهی،‏ تو را قادر خواهد ساخت حتی در فعالیتهایت برای موعظهٔ ملکوت،‏ بیشتر کارساز باشی.‏ و امید است به وسیلهٔ اینکه همیشه به خوبی از یَهُوَه صحبت کنی و دائماً اسم او را در مقابل عموم بیان کنی،‏ امتیازت را در مورد تقدیس وی گرامی بداری.‏ —‏ مزمور ۱۴۵:‏​۱،‏۲،‏۹-‏۱۳‏.‏

۲۲.‏ مطالعهٔ بعدی ما کمک خواهد کرد تا به چه سؤالاتی پاسخ دهیم؟‏

^۲۲ ما به عنوان شاهدان یَهُوَه،‏ در خدمت خانه به خانه‌مان دیدارهای مکرر انجام می‌دهیم.‏ خیلیها با قدردانی عمیق به بشارت گوش می‌دهند.‏ ولی بعضیها ممکن است مایل نباشند که به پیغام ملکوت گوش دهند.‏ ما در چنین اوضاعی چه کار باید بکنیم؟‏ چگونه می‌توانیم در کاری که یَهُوَه به قومش واگذار کرده است،‏ استقامت به خرج دهیم؟‏ کدام نمونه‌های نوشته‌های مقدس می‌توانند به ما کمک کرده یا ما را راهنمایی کنند؟‏ در مقالهٔ بعدی به این سؤالات پاسخ داده خواهد شد.‏

آیا این نکات را درک کردی؟‏

◻ هوشع و پولس رسول،‏ هر دو دربارهٔ قربانیها به خدا،‏ چه گفتند؟‏

◻ چه چیزی حزقیال و عاموس را برانگیخت تا نبوت کنند؟‏

◻ ما باید چه دیدی نسبت به کار موعظهٔ ملکوت داشته باشیم؟‏

◻ چه فوایدی می‌تواند از همراهی در خدمت موعظه حاصل شود؟‏