روز داوری یَهُوَه نزدیک است!
«روز عظیم خداوند نزدیک است، نزدیک است و بزودی هر چه تمام‌تر می‌رسد.»—صَفَنْیا ۱:۱۴.
۱. یَهُوَه چه هشداری از طریق صَفَنْیا داد؟
یَهُوَه بزودی بر ضد شریران وارد عمل خواهد شد. ای ملتهای دنیا، به هشدار وی گوش کنید: «انسان . . . را هلاک می‌سازم . . . انسان را از روی زمین منقطع می‌نمایم.» ( صَفَنْیا ۱:۳) این کلام سلطان عالم، یَهُوَه است که از زبان نبی‌اش صَفَنْیا بیان شد که احتمالاً نوهٔ نوهٔ پادشاه وفادار، حزقیّا، بود. این حکم داوری که در روزگار یوشیا پادشاه صادر شد، خبر از آینده‌ای شوم برای «شریران» سرزمین یهودا می‌داد.
۲. چرا اقدامات یُوشیا مانع اجرای داوری یَهُوَه نشد؟
۲ نبوت دلیرانهٔ صَفَنْیا بدون شک، غیرت یوشیا، پادشاه جوان را برانگیخت تا پرستش ناپاک را از سرزمین یهودا ریشه‌کن سازد. اما اقدامات یوشیا در جهت تصفیهٔ کشورش از هر گونه پرستش کاذب، نه شرارت را کاملاً ریشه‌کن ساخت و نه گناهان پدربزرگش منسّی پادشاه را که «اورشلیم را از خون بی‌گناهان پر کرده بود» شست. ( ۲پادشاهان ۲۴:۳، ۴؛ ۲تواریخ ۳۴:۳) از اینرو، فرا رسیدن روز داوری یَهُوَه حتمی بود.
۳. چرا اطمینان داریم که نجات از «روز خشم خداوند» امکانپذیر است؟
۳ با اینحال، شعلهٔ نابودی دامنگیر همه نمی‌شد. نبی خدا مردم را چنین ترغیب نمود: «قبل از آنکه حُکم نتاج بیاورد و آن روز مثل کاه بگذرد؛ قبل از آنکه حدّت خشم خداوند بر شما وارد آید؛ قبل از آنکه روز خشم خداوند بر شما برسد. ای جمیع حلیمانِ زمین که احکام او را بجا می‌آورید، عدالت را بطلبید و تَواضع را بجویید، شاید که در روز خشم خداوند مستور شوید.» ( صَفَنْیا ۲:۲، ۳) بلی، نجات از روز خشم و داوری یَهُوَه امکانپذیر است. با نظر به این حقیقت، اجازه بدهید کتاب صَفَنْیا از کتاب مقدس را آیه به آیه بررسی کنیم. این کتاب در سرزمین یهودا و قبل از سال ۶۴۸ ق.د.م. به دست صَفَنْیای نبی نوشته شد و بدیهی است که باید به آن توجه خاص نشان دهیم. — ۲پِطْرُس ۱:۱۹.
یَهُوَه دست خود را دراز می‌نماید
۴، ۵. چگونه صَفَنْیا ۱:۱-۳ در مورد شریران در یهودا تحقق یافت؟
۴ «کلام خداوند» به صَفَنْیا با هشداری آغاز شد که پیش از این بدان اشاره کردیم. یَهُوَه اعلام نمود: «همهٔ چیزها را از روی زمین بالکلّ هلاک خواهم ساخت. انسان و بهایم را هلاک می‌سازم. مرغان هوا و ماهیان دریا و سنگهای مصادم را با شریران هلاک می‌سازم. و انسان را از روی زمین منقطع می‌نمایم. قول خداوند این است.» — صَفَنْیا ۱:۱-۳.
۵ یَهُوَه در نظر داشت شرارت را در سرزمین یهودا از میان بردارد. اما برای آنکه «همهٔ چیزها را از روی [آن] زمین بالکلّ هلاک» سازد از چه کسانی استفاده می‌کرد؟ از قرار معلوم صَفَنْیا نبوت خود را در اوایل سلطنت یوشیا که در سال ۶۵۹ ق.د.م. آغاز شد، اعلام کرد. از اینرو، کلام نبوی وی، حاکی از نابودی یهودا و پایتختش اورشلیم در سال ۶۰۷ ق.د.م. به دست بابلیان است. در آنوقت شریران در یهودا و اورشلیم ‹بالکلّ هلاک می‌شدند.›
۶-۸. در صَفَنْیا ۱:۴-۶ چه چیزی نبوت شد، و تحقق آن در یهودای باستان به چه شکل می‌بود؟
۶ صَفَنْیا ۱:۴-۶، اعمال خدا را بر ضد پرستندگان کاذب پیشگویی کرده، گفت: «دست خود را بر یهودا و بر جمیع سَکَنهٔ اورشلیم دراز می‌نمایم. و بقیّهٔ بَعْل و اسمهای مؤبدان و کاهنان را از این مکان منقطع می‌سازم. و آنانی را که لشکر آسمان را بر بامها می‌پرستند، و آن پرستندگان را که به یهوه قَسَم می‌خورند و آنانی را که به مَلْکوم سوگند می‌خورند، و آنانی را که از پیروی یهوه مُرتَد شده‌اند، و آنانی را که خداوند را نمی‌طلبند و از او مسألت نمی‌نمایند.»
۷ یَهُوَه دست خود را بر اهالی سرزمین یهودا و شهر اورشلیم دراز می‌کرد. او در نظر داشت پرستندگان بعل، خدای باروری کنعانیان را هلاک و منقطع سازد. در آن زمان خدایان و الهه‌های مناطق مختلف بعل خوانده می‌شدند زیرا پرستندگانشان اعتقاد داشتند که هر کدام از آنان بر جنبه‌ای بخصوص از زندگی تسلط و اعمال نفوذ دارد. برای نمونه، می‌توان از بعلی که موآبیان و مدیانیان در کنار کوه فغور می‌پرستیدند نام برد. ( اعداد ۲۵:۱، ۳، ۶) یَهُوَه کاهنان بعل را در سراسر یهودا به هلاکت می‌رساند و کاهنان خائن لاوی را نیز به همین سرنوشت دچار می‌ساخت چونکه با کاهنان بعل، دوستی و برادری کرده بودند. — خروج ۲۰:۲، ۳.
۸ یَهُوَه همچنین ‹آنانی را که لشکر آسمان را بر بامها می‌پرستیدند،› یا به عبارت دیگر، به طالع‌بینی و پرستش آفتاب می‌پرداختند، منقطع و نابود می‌ساخت. ( ۲پادشاهان ۲۳:۱۱؛ اِرْمیا ۱۹:۱۳؛ ۳۲:۲۹) غضب الهی بر عدهٔ دیگری نیز بسرعت نازل می‌شد؛ بر آنانی که با ‹سوگند خوردن به یَهُوَه و مَلْکُوم› می‌کوشیدند پرستش واقعی را با ادیان کاذب ادغام کنند. مَلْکُوم احتمالاً همان مُولَک خدای اعظم عَمُونیان بود که در مناسک پرستش آن بچه‌ها را نیز در آتش قربانی می‌کردند. — ۱پادشاهان ۱۱:۵؛ اِرْمیا ۳۲:۳۵.
نابودی جهان مسیحیت نزدیک است!
۹. الف) جهان مسیحیت چه تقصیراتی بر گردن دارد؟ ب) برخلاف اهالی خیانتکار یهودا می‌باید مصمم به چه کاری باشیم؟
۹ همهٔ اینها ما را به یاد جهان مسیحیت می‌اندازد که در پرستش کاذب و طالع‌بینی و طلسم و جادو غرق شده است. قربانی کردن میلیونها نفر در آتش جنگهایی که روحانیان از آنها پشتیبانی و حمایت کرده‌اند چقدر مشمئزکننده است! هرگز نباید اجازه دهیم مانند اهالی خیانتکار یهودا «از پیروی یَهُوَه مرتدّ» شویم و یا از او پناه و هدایت نجوییم. برعکس، امید است که همیشه وفاداری خود را به او حفظ کنیم.
۱۰. صَفَنْیا ۱:۷ چه مفهوم نبویی دارد؟
۱۰ سخنان بعدی نبی، بسیار در خور خطاکاران یهودا و مخالفان امروزی حکومت ملکوت خدا می‌باشد. صَفَنْیا ۱:۷ می‌گوید: «به حضور خداوند یَهُوَه خاموش باش، زیرا که روز خداوند نزدیک است، چونکه خداوند قربانی مهیّا کرده است و دعوت‌شدگان خود را تقدیس نموده است.» ظاهراً «دعوت‌شدگان،» کلدانیان، دشمنان یهودا بودند و منظور از «قربانی» خود سرزمین یهودا و پایتخت آن بود. بدینسان صَفَنْیا قصد یَهُوَه را دایر بر منهدم ساختن اورشلیم اعلام نمود. این نابودی اکنون متوجه جهان مسیحیت می‌باشد. در واقع روز داوری یَهُوَه آنقدر نزدیک است که همهٔ جهانیان می‌باید ‹به حضور او خاموش باشند› و به سخنان او که از طریق «گلهٔ کوچک» پیروان مسح‌شدهٔ عیسی و یاران ایشان، «گوسفندان دیگر،» بیان می‌کند گوش فرا دهند. ( لوقا ۱۲:۳۲؛ یوحنّا ۱۰:۱۶) نابودی در انتظار کسانی خواهد بود که گوش ندهند و بدینگونه بر ضد حکمروایی ملکوت او بایستند. — مزمور ۲:۱، ۲.
بزودی روز وِلوِله فرا می‌رسد!
۱۱. مفهوم کلی صَفَنْیا ۱:۸-۱۱ چیست؟
۱۱ در خصوص روز یَهُوَه، صَفَنْیا ۱:۸-۱۱ چنین می‌افزاید: «در روز قربانیِ خداوند واقع خواهد شد که من بر سروران و پسران پادشاه و همهٔ آنانی که لباس بیگانه می‌پوشند عقوبت خواهم رسانید. و در آن روز بر همهٔ آنانی که بر آستانه می‌جَهَند عقوبت خواهم رسانید و بر آنانی که خانهٔ خداوند خود را از ظلم و فریب پر می‌سازند. و خداوند می‌گوید که در آن روز صدای نعره‌ای از دروازهٔ ماهی و وِلوِله‌ای از محلّهٔ دوّم و شکستگی عظیمی از تلّها مسموع خواهد شد. ای ساکنان مَکْتیش ولوله نمایید زیرا که تمامی قوم کنعان تلف شده و همهٔ آنانی که نقره را برمی‌دارند منقطع گردیده‌اند.»
۱۲. دلیل آنکه عده‌ای «لباس بیگانه می‌پوشند» چیست؟
۱۲ پس از سلطنت یوشیا، به ترتیب، یَهُواَخاز و یَهُویاقیم و یهویاکین بر تخت پادشاهی یهودا نشستند. سپس صِدْقیْا به سلطنت رسید و در طی سلطنت وی نابودی اورشلیم روی داد. با وجود عقوبتی که بر ایشان آمده بود، برخی با ‹پوشیدن لباس بیگانه› احتمالاً در صدد جلب رضایت امتهای همسایه بر آمدند. اکنون نیز بسیارند کسانی که با اعمال خویش ثابت می‌کنند که به سازمان یَهُوَه تعلق ندارند. این بیگانه‌پوشان، بخشی از سازمان شیطانند و به کیفر خود خواهند رسید.
۱۳. مطابق نبوت صَفَنْیا حملهٔ بابلیان به اورشلیم چه وقایعی را به دنبال داشت؟
۱۳ «روز» قصاص یهودا به مفهوم همان روز اجرای داوری یَهُوَه بر دشمنانش است تا شرارت را برچیند و برتری خود را به اثبات برساند. با هجوم بابلیان به اورشلیم، صدای وِلوِله و ناله از دروازهٔ ماهی‌فروشان شنیده خواهد شد. احتمالاً این دروازه را به دلیل نزدیکی‌اش به بازار ماهی‌فروشان چنین نامیده‌اند. ( نَحَمِیا ۱۳:۱۶) انبوه بابلیان به نقطه‌ای از شهر به اسم محلهٔ دوم، یورش خواهند برد و ‹شکستگی عظیم تلّها› نیز ممکن است اشاره به صدای نزدیک شدن کلدانیان باشد. از آنجا می‌توان ‹صدای وِلوِلهٔ› ساکنین مَکْتیش را شنید که احتمالاً همان قسمت بالایی وادی تیروپیون است. چرا مردم مَکْتیش وِلوِله می‌کنند؟ برای اینکه داد و ستدشان، از جمله تجارت «همهٔ آنانی که نقره را برمی‌دارند» برچیده خواهد شد.
۱۴. مدعیان پرستش یَهُوَه با چه دقتی تفتیش می‌شوند؟
۱۴ یَهُوَه چه دقتی در تفتیش تمام مدعیان پرستش خود به کار می‌برد؟ نبوت چنین ادامه پیدا می‌کند: «در آنوقت اورشلیم را به چراغها تفتیش خواهم نمود و بر آنانی که بر دُرْدهای خود نشسته‌اند و در دلهای خود می‌گویند خداوند نه نیکویی می‌کند و نه بدی، عقوبت خواهم رسانید. بنابراین، دولت ایشان تاراج و خانه‌های ایشان خراب خواهد شد؛ و خانه‌ها بنا خواهند نمود، امّا در آنها ساکن نخواهند شد و تاکستانها غرس خواهند کرد، امّا شراب آنها را نخواهند نوشید.» — صَفَنْیا ۱:۱۲، ۱۳.
۱۵. الف) بر سر کاهنان مرتّد اورشلیم چه می‌آمد؟ ب) چه چیزی در انتظار پیروان ادیان کاذب است؟
۱۵ کاهنان مرتد اورشلیم، پرستش یَهُوَه را با پرستش کاذب و کافرانه ادغام می‌کردند. آنان موقعیت خود را بسیار امن و امان حس می‌کردند. اما یَهُوَه با چراغ پرفروز بصیرتش آنها را در مخفیگاههای تاریک روحانی‌شان می‌یافت. هیچکدام، از گزند نکوهش و داوری الهی مصون نمی‌ماند. آن مرتدان همچون دُرد شراب که در مشک ته‌نشین شده باشد، با راحتی خیال دست روی دست گذاشته، نشسته بودند و نمی‌خواستند خبر نزدیکی داوری الهی آرامششان را بر هم زند. اما ایشان نمی‌توانستند از عقوبت داوری الهی که در انتظارشان بود فرار کنند. براستی که چنین عقوبتی چقدر در خور پرستندگان ادیان کاذب، بخصوص جهان مسیحیت امروز و آنهایی که از پرستش یَهُوَه مرتد شده‌اند، می‌باشد! اینان نیز «ایّام آخر» را انکار می‌کنند و در دل خود می‌پندارند که یَهُوَه «نه نیکویی می‌کند و نه بدی.» چقدر در اشتباهند! — ۲تیموتاؤس ۳:۱-۵؛ ۲پِطْرُس ۳:۳، ۴، ۱۰.
۱۶. داوری الهی چه عواقبی برای یهودا به همراه داشت، و از آن چه درسی می‌گیریم؟
۱۶ به مرتدان یهودا اخطار داده شد که بابلیان ثروت آنها را غارت، خانه‌هایشان را ویران و محصول تاکستانهایشان را تاراج می‌کنند. وقتی داوری الهی بر سر یهودا فرود می‌آمد، مال و اموال، دیگر قدر و ارزشی نمی‌داشت. و وقتی که روز داوری یَهُوَه فرا رسد، چنین عاقبتی نصیب نظام و سیستم این دنیا هم خواهد شد. بیاییم با نظری روحانی به اموال و مادیات بنگریم و با اولویت دادن به خدمت یَهُوَه ‹گنجها برای خود در آسمان بیندوزیم!› — متّیٰ ۶:۱۹-۲۱، ۳۳.
«روز عظیم خداوند نزدیک است»
۱۷. بر طبق صَفَنْیا ۱:۱۴-۱۶ چقدر به روز داوری یَهُوَه نزدیک هستیم؟
۱۷ نزدیکی روز عظیم داوری یَهُوَه محرز است. گوش کنید! در صَفَنْیا ۱:۱۴-۱۶، خدای ما چنین وعده می‌دهد: «روز عظیم خداوند نزدیک است، نزدیک است و بزودی هر چه تمام‌تر می‌رسد. آواز روز خداوند مسموع است و مرد زورآور در آن به تلخی فریاد بر خواهد آورد. آن روز، روز غضب است، روز تنگی و اضطراب، روز خرابی و ویرانی، روزِ تاریکی و ظلمت، روز ابرها و ظلمتِ غلیظ، روز کَرِنّا و هنگامهٔ جنگ به ضدّ شهرهای حصاردار و به ضدّ برجهای بلند.»
۱۸. چرا نباید بر این خیال بود که داوری یَهُوَه در آیندهٔ دور رخ خواهد داد؟
۱۸ به کاهنان، سردمداران و مردم سرکش یهودا هشدار داده شد که «روز عظیم خداوند نزدیک است.» برای یهودا ‹آن روز یَهُوَه بزودی هرچه تمام‌تر می‌رسید.› اگر کسی در روزگار ما نیز در دل خود بپندارد که اجرای داوری یَهُوَه بر شریران در آینده‌ای دوردست رخ خواهد داد، سخت در اشتباه است! بلکه همانطور که خدا در یهودا بسرعت وارد عمل شد، در روزگار ما نیز حارمجدّون را «بزودی» خواهد آورد. ( مکاشفه ۱۶:۱۴، ۱۶) آن روز برای همهٔ آنانی که از پذیرفتن پیام شاهدان یَهُوَه سر باز می‌زنند و از پرستش حقیقی غفلت می‌ورزند روزی بسیار اندوهبار خواهد بود!
۱۹، ۲۰. الف) غضب خدا بر یهودا و اورشلیم با چه مصایبی همراه بود؟ ب) با نظر به اینکه یَهُوَه هنگام نابودی این سیستم تنها اهداف مورد نظر خود را از میان می‌برد چه سؤالاتی مطرح می‌شود؟
۱۹ روز غضب خدا بر یهودا و اورشلیم «روز تنگی و اضطراب» می‌بود. حملهٔ اشغالگران بابلی به یهودا، رنج و درد عظیمی ایجاد می‌نمود که ترس از مرگ و هلاکت را بر ساکنان آنجا مستولی می‌کرد. براستی که آن روزِ «خرابی و ویرانی،» روز تاریکی و ظلمت و غرق در ابر می‌بود و نه فقط به معنی مجازی، بلکه شاید به معنی واقعی کلمه، چونکه دود و غبار و اجساد کشته‌شدگان همه جا را پر می‌کرد. بلی، «روز کرنّا و هنگامهٔ جنگ» می‌بود ولی هیچ اعلام خطری نمی‌توانست آنها را از روز یَهُوَه مصون نگاه دارد.
۲۰ در اورشلیم حملات پی در پی دشمن و ضربات دژکوبها، «برجهای بلند» دیده‌بانان درمانده را سرنگون می‌کرد. در روزگار ما نیز استحکامات و نهادهای دژمانند در مقابل تسلیحات آسمانی خدا که تنها اهداف مورد نظر وی را نابود می‌کنند، بی‌اثر و عاجز خواهند بود. آیا تو نیز امید رستگاری داری؟ آیا موضع خویش را در کنار یَهُوَه که «همهٔ محبّان خود را نگاه می‌دارد و همهٔ شریران را هلاک خواهد ساخت» استوار ساخته‌ای؟ — مزمور ۱۴۵:۲۰.
۲۱، ۲۲. صَفَنْیا ۱:۱۷، ۱۸ در زمان ما به چه شکل تحقق می‌یابد؟
۲۱ براستی که در صَفَنْیا ۱:۱۷، ۱۸ روز داوری سهمناکی پیشگویی شده است! یَهُوَه خدا می‌گوید: «مردمان را چنان به تنگ می‌آورم که کورانه راه خواهند رفت زیرا که به خداوند گناه ورزیده‌اند. پس خون ایشان مثل غبار و گوشت ایشان مانند سرگین ریخته خواهد شد. در روز غضبِ خداوند نه نقره و نه طلای ایشان ایشان را تواند رهانید و تمامی جهان از آتش غیرت او سوخته خواهد شد، زیرا که بر تمامی ساکنان جهان هلاکتی هولناک وارد خواهد آورد.»
۲۲ یَهُوَه، همچون زمان صَفَنْیا خودسرانی را که به هشدار او وقعی نمی‌گذارند، به تنگ خواهد آورد. و چون به خدا گناه ورزیده‌اند، همچون کوران، سردرگم و عاجز از یافتن راه نجات خواهند بود. در روز داوری یَهُوَه ‹خون ایشان مانند غبار بی‌ارزش ریخته خواهد شد.› مرگ آنها مرگی خواهد بود ننگین و شرم‌آور زیرا خدا اجساد آنها را پراکنده و حتی امعا و احشای این شریران را «مانند سرگین» بر روی زمین پخش خواهد کرد.
۲۳. صَفَنْیا در کنار نبوت نابودی شریران «در روز غضب خداوند» چه مژده‌ای می‌دهد؟
۲۳ هیچ کس قادر نخواهد بود دشمنان یَهُوَه و امتش را از چنین عقوبتی نجات دهد. همانطور که طلا و نقرهٔ یهودا نتوانست ساکنین شریرش را برهاند، رشوه‌های هنگفت و مال و ثروت احتکارشدهٔ جهان مسیحیت نیز قادر نخواهد بود وی و مابقی سیستم شریر را «در روز غضب خداوند» برهاند. در آن روز حساس داوری، خدا نابودی هولناکی بر شریران خواهد آورد و «تمامی ساکنان جهان» در آتش غیرت خدا خواهند سوخت. اما ایمان قوی ما به کلام نبوی خدا ما را متقاعد ساخته است که اکنون در واپسین روزهای «زمان آخر» به سر می‌بریم. ( دانیال ۱۲:۴) روز داوری یَهُوَه نزدیک است و آتش غضب او بزودی دشمنانش را فرو خواهد گرفت. با اینحال، نبوت صَفَنْیا مژدهٔ رستگاری را به ما می‌دهد. چه چیزی لازم است تا در روز خشم یَهُوَه از آتش غضب او مصون بمانیم؟
چگونه پاسخ می‌دهی؟
• نبوت صَفَنْیا چگونه در مورد یهودا و اورشلیم به تحقق می‌رسید؟
• چه چیزی در انتظار جهان مسیحیت و تمام شریران دوران حاضر می‌باشد؟
• چرا نباید تصور کنیم که روز داوری یَهُوَه در آیندهٔ دور خواهد بود؟
[تصویر در صفحهٔ ۹]
صَفَنْیا با شجاعت تمام اعلام می‌کرد که روز داوری یَهُوَه نزدیک است
[سطر اعتبار]
containing ,Self-Pronouncing Edition of the Holy Bible From the
the King James and the Revised versions
[تصویر در صفحهٔ ۱۱]
روز داوری یَهُوَه در سال ۶۰۷ ق.د.م. بر یهودا و اورشلیم آمد
[تصویر در صفحهٔ ۱۲]
آیا امید داری که یَهُوَه هنگام نابودی شریران زندگی تو را حفظ کند؟