کلام یَهُوَه زنده است

نکاتی از کتاب مَلاکی

هفتاد سال از اتمام معبد بازسازی‌شده در اورشلیم می‌گذرد.‏ متأسفانه با گذشت زمان علاقهٔ یهودیان به امور الٰهی و پرستش رو به زوال گذاشته است.‏ حتی کاهنان نیز به فساد آلوده شده‌اند.‏ کیست که مردم را به خود آورد و از خواب روحانی بیدار کند؟‏ یَهُوَه این مأموریت را به مَلاکی نبی می‌سپارد.‏

کتاب مَلاکی با سبکی بسیار نافذ آخرین کتاب در مجموعهٔ نوشته‌های مقدّس عبری است و در زمرهٔ موضوعاتش حاوی نبوّت نیز می‌باشد.‏ بررسی و تعمّق در سخنان نبوی مَلاکی ذهن ما را برای ‹روز عظیم و مهیب یَهُوَه› یعنی روزی که نظام شیطانی این دنیا نابود می‌شود آماده می‌سازد.‏ —‏ مَلاکی ۴:‏۵‏.‏

کاهنان ‹بسیاری را در شریعت لغزش می‌دهند›‏

‏(‏مَلاکی ۱:‏۱–‏۲:‏۱۷‏)‏

یَهُوَه محبت خود را برای اسرائیل ابراز کرده،‏ می‌گوید:‏ «شما را دوست داشته‌ام.‏» اما کاهنان حتی نام خدا را نیز حقیر می‌شمارند.‏ به چه صورت؟‏ بدین صورت که روی مذبح ‹حیوانات لنگ یا بیمار برای قربانی می‌گذرانند.‏› —‏ مَلاکی ۱:‏۲،‏ ۶-‏۸‏.‏

کاهنان ‹بسیاری را در شریعت لغزش داده‌اند.‏› مردم ‹با یکدیگر خیانت می‌ورزند.‏› بعضی نیز ‹دختران خدایان ملل بیگانه را به زنی گرفته‌اند.‏› بعضی دیگر نیز با طلاق‌های بی‌مورد ‹به زوجهٔ جوانی خود خیانت ورزیده‌اند.‏› —‏ مَلاکی ۲:‏۸،‏ ۱۰،‏ ۱۱،‏ ۱۴-‏۱۶‏.‏

پاسخ به سؤالات مربوط به آیات:‏

۲:‏۲ ‏—‏ یَهُوَه چگونه برکات کاهنان فاسد را ‹لعن کرده بود›؟‏ بدین صورت که هر برکتی را که کاهنان برای مردم می‌طلبیدند تبدیل به لعنت می‌کرد.‏

۲:‏۳ ‏—‏ ‹سرگین پاشیدن بر روی‌های کاهنان› به چه مفهوم بود؟‏ مطابق شریعت موسی سرگین یا مدفوعِ حیوانِ قربانی را باید بیرون از اردوی قوم برده،‏ به آتش می‌سوزاندند.‏ (‏لاویان ۱۶:‏۲۷‏)‏ سرگین پاشیدن مجازی یَهُوَه بر صورت کاهنان بدین مفهوم بود که یَهُوَه نه تنها قربانی‌های آن‌ها را مکروه می‌شمارد بلکه اهداکنندگان آن قربانی‌ها نیز در نظرش افرادی نکوهیده محسوب می‌شدند.‏

۲:‏۱۳ ‏—‏ مذبح یَهُوَه با اشک چه کسانی پوشانیده شده بود؟‏ با اشک زنانی که به معبد یَهُوَه می‌آمدند و به درگاه او ناله می‌کردند.‏ چه چیزی باعث غم و اندوه آن زنان شده بود؟‏ شوهران یهودی‌شان آن‌ها را به بهانه‌های بی‌پایه و اساس طلاق می‌دادند تا بتوانند زنانی جوان‌تر از ملت‌های دیگر برای خود بگیرند.‏

از این آیات چه می‌آموزیم؟‏

۱:‏۱۰‏.‏ یَهُوَه به هیچ وجه از قربانی‌هایی که کاهنان طمعکار بر مذبح می‌گذرانیدند خوشنود نبود زیرا حتی برای وظایف کوچک و جزئی مانند بستن درهای معبد و برافروختن آتش مذبح از مردم پول می‌گرفتند.‏ پس باید مراقب باشیم که وظایف و تکالیف روحانی ما،‏ از جمله موعظه و تعلیم در خدمت مسیحی،‏ همیشه با انگیزه‌ای خالص و محبتی بی‌ریا به خدا و همسایه توأم باشد نه با نظر به منفعت شخصی!‏ —‏ متّیٰ ۲۲:‏۳۷-‏۳۹؛‏ ۲قُرِنتیان ۱۱:‏۷‏.‏

۱:‏۱۴؛‏ ۲:‏۱۷‏.‏ یَهُوَه ریاکاری را تحمّل نمی‌کند.‏

۲:‏۷-‏۹‏.‏ کسانی که در جماعت افتخار تعلیم دادن را دارند باید مطمئن شوند که تعلیم آن‌ها با کلام خدا یعنی با کتاب مقدّس و با نشریات مسیحی «ناظر امین و دانا» همخوانی دارد.‏ —‏ لوقا ۱۲:‏۴۲؛‏ یعقوب ۳:‏۱۱‏.‏

۲:‏۱۰،‏ ۱۱‏.‏ یَهُوَه از پرستندگانش انتظار دارد نصیحت ازدواج ‹فقط در خداوند› را بسیار جدّی تلقّی کنند.‏ —‏ ۱قُرِنتیان ۷:‏۳۹‏.‏

۲:‏۱۵،‏ ۱۶‏.‏ پرستندگان حقیقی باید حرمت پیمان زناشویی با زن دوران جوانی‌شان را حفظ کنند.‏

‏‹خداوند ناگهان به هیکل خود می‌آید›‏

‏(‏مَلاکی ۳:‏۱–‏۴:‏۶‏)‏

یَهُوَه ‹خداوندی که یهودیان طالب می‌باشند،‏ ناگهان به هیکل خود می‌آمد› به همراه «آن رسول عهدی» که عیسی مسیح باشد.‏ خدا ‹برای داوری نزد آن‌ها می‌آمد.‏› در ضمن «کتاب یادگاری» برای نگاشتن نام ترسندگان یَهُوَه نوشته می‌شود.‏ —‏ مَلاکی ۳:‏۱،‏ ۳،‏ ۵،‏ ۱۶‏.‏

‏«روزی که مثل تنور مشتعل می‌باشد» برای هلاکت همهٔ شریران می‌آید.‏ اما قبل از فرارسیدن آن روز نبی‌ای فرستاده می‌شود تا ‹دل پدران را به سوی پسران و دل پسران را به سوی پدران برگرداند.‏› —‏ مَلاکی ۴:‏۱،‏ ۵،‏ ۶‏.‏

پاسخ به سؤالات مربوط به آیات:‏

۳:‏۱-‏۳ ‏—‏ چه زمانی ‹خداوندی که یهودیان طالب می‌باشند› و ‹آن رسول عهد› به هیکل آمدند و چه کسی پیشرو آن‌ها بود؟‏ یَهُوَه نماینده‌ای،‏ یعنی پسرش را در تاریخ ۱۰ ماه نیسان سال ۳۳ م.‏ به هیکل یا معبدش فرستاده،‏ آن را پاک کرد.‏ این پاکسازی با عمل شهامت‌آمیز عیسی مسیح انجام گرفت که در آن روز وارد معبد شد و آنانی را که برای خرید و فروش به آنجا رفته بودند از صحن هیکل بیرون کرد.‏ (‏مَرقُس ۱۱:‏۱۵‏)‏ این کار سه سال و نیم پس از مسح شدن او به عنوان پادشاه آیندهٔ ملکوت انجام گرفت.‏ به همین ترتیب،‏ عیسی سه سال و نیم پس از نشستن بر تخت حکومت ملکوت خدا در آسمان همراه با یَهُوَه به معبد روحانی آمد و قوم خدا را محتاج طهارت یافت.‏ در قرن اوّل یحیای تعمیددهنده پیشرو عیسی بود و یهودیان را برای آمدن مسیح آماده می‌ساخت.‏ در دوران معاصر نیز به اصطلاح رسولی پیشاپیش فرستاده شد تا دل و اذهان مردم را برای آمدن یَهُوَه به معبد روحانی‌اش آماده سازد.‏ در اوایل سال‌های ۱۸۸۰ گروهی از شاگردان علاقه‌مند به کتاب مقدّس فعالیت آموزش و تعلیم کتاب مقدّس را آغاز کرده،‏ بذر حقایق پایه‌ای کتاب مقدّس را دوباره در دل پاک‌دلان کاشتند.‏

۳:‏۱۰ ‏—‏ آیا پرداختن «تمامی عُشرها» یا یک‌دهم مظهر وقف و اهدای کامل زندگی‌مان به یَهُوَه است؟‏ شریعت موسی با مرگ و قربانی عیسی منسوخ شد.‏ از این رو قوانین آن،‏ از جمله قانون پرداختن عُشر نیز کنار گذاشته شد.‏ اما عُشر دادن مفهومی مجازی نیز دارد.‏ (‏اَفَسُسیان ۲:‏۱۵‏)‏ پرداختن عُشر مظهر اهدای کامل خود نیست.‏ تحت شریعت عُشر را باید سالانه می‌پرداختند ولی ما زندگی خود را تمام و کمال یک دفعه به خدا اهدا یا وقف می‌کنیم و آن را با تعمیدمان در آب برای دیگران آشکار می‌سازیم.‏ از آن زمان به بعد هر چه داریم از آن یَهُوَه است.‏ با وجود این یَهُوَه اجازه می‌دهد آنچه را مایلیم به او دهیم،‏ یا همان عُشر مجازی را،‏ در خدمت او صرف کنیم.‏ این شامل آنچه شرایط و قلبمان اجازه می‌دهد اهدا کنیم می‌شود.‏ چیزهایی که به خدا اهدا می‌کنیم وقت،‏ انرژی و امکاناتمان است که در راه خدمت موعظهٔ ملکوت و فعالیت شاگردسازی صرف می‌کنیم.‏ حتی حضور یافتن در جلسات مسیحی،‏ عیادت از هم‌ایمانان مریض‌احوال و سالمند و همچنین کمک‌های مالی که در راه پرستش حقیقی صرف می‌کنیم از جمله این عُشر محسوب می‌شود.‏

۴:‏۳ ‏—‏ پرستندگان یَهُوَه از چه لحاظ ‹شریران را پایمال خواهند نمود›؟‏ پرستندگان خدا روی زمین شریران را به معنی واقعی کلمه «پایمال» نمی‌کنند که گویی در اجرای داوری او بر شریران سهمی بر عهده دارند.‏ از این گفته این طور استنباط می‌شود که بعد از نابودی شریران به دست یَهُوَه،‏ عابدان او در زمین با شور و شعف و با قوّت تمام پیروزی خدا بر دنیای شیطان را جشن می‌گیرند.‏ —‏ مزمور ۱۴۵:‏۲۰؛‏ مکاشفه ۲۰:‏۱-‏۳‏.‏

۴:‏۴ ‏—‏ چرا لازم است ‹توراتِ موسی را› به یاد آوریم؟‏ شریعت یا قوانین تورات برای مسیحیان واجب نیست ولی «سایهٔ نعمت‌های آینده است.‏» (‏عبرانیان ۱۰:‏۱‏)‏ پس اگر به دقت در شریعت موسوی تعمّق کنیم الگوهایی را می‌بینیم که امروزه به تحقق می‌پیوندند.‏ (‏لوقا ۲۴:‏۴۴،‏ ۴۵‏)‏ در ضمن،‏ در شریعت «مَثَل‌های چیزهای سماوی» را می‌یابیم که الگویی از امور و ترتیبات الٰهی در آسمان است.‏ مطالعه و بررسی شریعت لازم است تا بتوانیم اصول تعالیم و اخلاقیات مسیحی را درک کنیم.‏ —‏ عبرانیان ۹:‏۲۳‏.‏

۴:‏۵،‏ ۶ ‏—‏ «ایلیّای نبی» معرف چه کسی است؟‏ در اینجا نبوّت شده است که «ایلیّا» به فعالیتی دست می‌زند تا قلوب مردم را برای بازگشتن به سوی خدا آماده سازد.‏ در قرن اوّل عیسی مسیح یحیای تعمیددهنده را به عنوان «ایلیّا» معرفی کرد.‏ (‏متّیٰ ۱۱:‏۱۲-‏۱۴؛‏ مَرقُس ۹:‏۱۱-‏۱۳‏)‏ امروزه نیز یَهُوَه خدا ‹ایلیّایی را قبل از رسیدن روز عظیم و مهیبش نزد ما فرستاده است.‏› «ایلیّای» معاصر کسی جز ««غلام امین و دانا» نیست.‏ (‏متّیٰ ۲۴:‏۴۵‏)‏ این طبقهٔ متشکل از مسیحیان مسح‌شده با تلاش‌های خستگی‌ناپذیر خود فعالیتی جهانی و روحانی را برای بازگرداندن مردم به سوی پرستش حقیقی به راه انداخته‌اند.‏

از این آیات چه می‌آموزیم؟‏

۳:‏۱۰‏.‏ اگر در اهدای بهترین خود به یَهُوَه اهمال کنیم به خودمان زیان وارد آورده‌ایم زیرا خود را از برکات او محروم می‌کنیم.‏

۳:‏۱۴،‏ ۱۵‏.‏ به دلیل سهل‌انگاری‌های کاهنان،‏ به مرور پرستش و عبادت خدا در ذهن قوم یهود نیز اهمیت خود را از دست داد.‏ پس آنانی که امروزه سرپرستی را در جماعات مسیحی بر عهده دارند در امر پرستش باید اشخاصی نمونه باشند.‏ —‏ ۱پِطْرُس ۵:‏۱-‏۳‏.‏

۳:‏۱۶‏.‏ یَهُوَه کسانی را که خداترسند و به او وفادار مانده‌اند مشخصاً می‌شناسد و به خاطر می‌سپارد.‏ از این رو،‏ وقتی زمان نابودی دنیای شریر شیطان فرا رسد می‌داند چه کسانی را باید نجات دهد.‏ پس هیچ گاه در حفظ وفاداری خود به خدا سستی نکنیم.‏ —‏ ایّوب ۲۷:‏۵‏.‏

۴:‏۱‏.‏ در روزی که یَهُوَه داوری خود را به اجرا بگذارد هم «شاخه» داوری می‌شود هم «ریشه» یعنی،‏ فرزندان جوان نیز مثل والدینشان داوری می‌شوند.‏ به این دلیل والدین مسئولیت بسیار بزرگی را در قبال فرزندشان بر دوش دارند!‏ پدران و مادران مسیحی باید بکوشند در بزرگ کردن فرزندانشان رضایت خدا را به دست آورند و مورد تأیید او قرار گیرند.‏ —‏ ۱قُرِنتیان ۷:‏۱۴‏.‏

‏«از خدا بترس»‏

چه کسانی از ‹روز عظیم و مهیب یَهُوَه› نجات می‌یابند؟‏ (‏مَلاکی ۴:‏۵‏)‏ یَهُوَه پاسخ می‌دهد:‏ «شما که از اسم من می‌ترسید.‏» و وعده می‌دهد:‏ ‹برای شما آفتاب عدالت طلوع خواهد کرد و بر بال‌های وی شفا خواهد بود و شما بیرون آمده،‏ مانند گوساله‌های پرواری جست و خیز خواهید کرد.‏› —‏ مَلاکی ۴:‏۲‏.‏

‏«آفتاب عدالت» یعنی عیسی مسیح بر آنانی می‌تابد که برای نام یَهُوَه خدا حرمت قائلند تا مورد لطف او قرار بگیرند.‏ (‏یوحنّا ۸:‏۱۲‏)‏ برای این عده «بر بال‌های وی شفا خواهد بود» یعنی امروز شفای روحانی می‌یابند و در آینده در دنیای جدیدی که خدا بر زمین برقرار می‌سازد شفای جسمانی،‏ ذهنی و عاطفی می‌یابند.‏ (‏مکاشفه ۲۲:‏۱،‏ ۲‏)‏ در آن زمان از فرط شعف و خوشحالی ‹مانند گوساله‌های پرواری جست و خیز خواهند کرد.‏› حال که چنین آیندهٔ زیبایی در پیش داریم،‏ بیایید با تمام دل به نصیحت سلیمان پادشاه عمل کنیم که می‌گوید:‏ «از خدا بترس و اوامر او را نگاه دار چونکه تمامی تکلیف انسان این است.‏» —‏ جامعه ۱۲:‏۱۳‏.‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۸]‏

مَلاکی،‏ نبی و خادم غیور خدا

‏[تصویر در صفحهٔ ۳۱]‏

آنچه تعلیم می‌دهیم باید با کتاب مقدّس هماهنگ باشد

‏[تصویر در صفحهٔ ۳۱]‏

خادمان یَهُوَه برای پیمان زناشویی خود اهمیت و احترام قائلند