هویت پسر انسان

عیسی و شاگردانش به بیت‌صِیدا رسیدند.‏ در آنجا،‏ مردم مردی نابینا را نزد عیسی آوردند و از او تمنا کردند که آن مرد را لمس کند تا شفا یابد.‏

عیسی دست مرد نابینا را گرفت و او را از روستا بیرون برد.‏ سپس روی چشمان آن مرد آب دهان انداخت و از او پرسید:‏ «آیا چیزی می‌بینی؟‏» آن مرد پاسخ داد:‏ «مردم را می‌بینم؛‏ اما همچون درختانی که راه می‌روند.‏» (‏مَرقُس ۸:‏۲۳،‏ ۲۴‏)‏ عیسی دست‌های خود را روی چشمان او گذاشت و آن مرد بینایی خود را کاملاً بازیافت.‏ پس از آن،‏ عیسی او را راهی خانه‌اش کرد و به او گفت که به روستا برنگردد.‏

عیسی و شاگردانش سپس به سمت شمال حرکت کردند و عازم روستای قیصریهٔ فیلیپُس و روستاهای اطراف آن شدند.‏ آنان راهی سربالا و طولانی به مسافت حدوداً ۴۰ کیلومتر را طی کردند.‏ روستای قیصریه ۳۵۰ متر از سطح دریا ارتفاع داشت.‏ در شمال شرقی آن،‏ کوه پوشیده از برف حِرمون دیده می‌شد.‏ این سفر احتمالاً دو روز به طول انجامید.‏

عیسی در راه از شاگردانش جدا شد و در خلوت به دعا پرداخت.‏ حال نه یا ده ماه بیشتر به مرگش باقی نمانده بود و عیسی نگران شاگردانش بود.‏ مدتی بود که بسیاری از آنان،‏ دیگر از او پیروی نمی‌کردند و برخی نیز ظاهراً از سخنان او سردرگم و دلسرد شده بودند.‏ آنان شاید پیش خود فکر می‌کردند که چرا عیسی نگذاشت مردم او را پادشاه کنند و چرا در مقابل درخواست رهبران مذهبی نشانه‌ای ظاهر نکرد تا به‌وضوح هویتش مشخص شود‏.‏

شاگردان به محلّی آمدند که عیسی در آنجا به دعا مشغول بود.‏ عیسی از آنان پرسید:‏ «مردم پسر انسان را چه کسی می‌دانند؟‏» آنان پاسخ دادند:‏ «بعضی می‌گویند،‏ یحیای تعمیددهنده است،‏ بعضی دیگر می‌گویند،‏ ایلیّاست و بعضی دیگر نیز می‌گویند،‏ اِرْمیا یا یکی از پیامبران است.‏» آری،‏ مردم تصوّر می‌کردند که عیسی یکی از آن پیامبران است که رستاخیز یافته است.‏ حال عیسی برای پی بردن به افکار شاگردانش از آنان پرسید:‏ «شما چه می‌گویید؟‏ شما مرا که می‌دانید؟‏» پِطرُس فوراً پاسخ داد:‏ «تو مسیح هستی،‏ پسر خدای زنده.‏»—‏مَتّی ۱۶:‏۱۳-‏۱۶‏.‏

عیسی به پِطرُس یادآور شد که افتخاری بزرگ دارد که خدا این امر را به او آشکار کرده است.‏ سپس اضافه کرد:‏ «به تو می‌گویم که تو پِطرُس هستی و بر این صخره،‏ جماعت خود را بنا خواهم کرد و قدرت مرگ بر آن چیره نخواهد شد.‏» منظور عیسی از این سخن آن بود که خود جماعتی را بنیان خواهد نهاد و حتی مرگ نخواهد توانست اعضای آن را در چنگال خود نگاه دارد؛‏ البته تنها در صورتی که آنان در طول زندگی زمینی‌شان به خدا وفادار بمانند.‏ سپس عیسی به پِطرُس چنین وعده داد:‏ «من به تو کلیدهای پادشاهی آسمان‌ها را خواهم داد.‏»—‏مَتّی ۱۶:‏۱۸،‏ ۱۹‏.‏

عیسی در میان رسولانش مقام اول را به پِطرُس نداد و جماعت را بر او بنیان ننهاد.‏ در واقع عیسی خود آن «صخره» بود که جماعت بر آن بنا می‌شد.‏ (‏۱قُرِنتیان ۳:‏۱۱؛‏ اِفِسُسیان ۲:‏۲۰‏)‏ البته،‏ بعدها عیسی سه کلید را به پِطرُس می‌داد.‏ پِطرُس از این افتخار برخوردار می‌شد که به اصطلاح درِ پادشاهی خدا را به روی سه گروه باز کند.‏

در پِنتیکاست سال ۳۳ میلادی بود که او از نخستین کلید استفاده کرد.‏ پِطرُس به یهودیان و نوکیشان توبه‌کار نشان داد که با انجام دادن چه اعمالی می‌توانند نجات یابند.‏ بعدها،‏ او با باز کردن درِ پادشاهی خدا به روی سامریان از کلید دوم استفاده کرد.‏ در سال ۳۶ میلادی،‏ او با استفاده از کلید سوم راه رسیدن به پادشاهی خدا را بر غیریهودیان از جمله کُرنِلیوس باز کرد.‏—‏اعمال ۲:‏۳۷،‏ ۳۸؛‏ ۸:‏۱۴-‏۱۷؛‏ ۱۰:‏۴۴-‏۴۸‏.‏

عیسی در ادامه پیشگویی کرد که به‌زودی در اورشلیم با زجر و آزار و مرگ روبرو خواهد شد.‏ رسولانش از شنیدن این امر ناراحت و آشفته شدند.‏ پِطرُس هنوز پی نبرده بود که عیسی پس از مرگش به زندگی در آسمان رستاخیز می‌یابد.‏ پس او را به کناری برد و سرزنش‌کنان به او گفت:‏ «سَرورم،‏ به خود سخت مگیر.‏ تو ابداً چنین عاقبتی نخواهی داشت.‏» اما عیسی روی گرداند و به او گفت:‏ «از پیش روی من برو،‏ ای شیطان!‏ تو مانعی در راه من هستی؛‏ زیرا افکار تو افکار انسان است،‏ نه افکار خدا.‏»—‏مَتّی ۱۶:‏۲۲،‏ ۲۳‏.‏

سپس عیسی جمعیت و شاگردانش را نزد خود و رسولانش فرا خواند و برای آنان توضیح داد که پیروی از او آسان نخواهد بود.‏ او گفت:‏ «هر کس که بخواهد پیرو من شود،‏ دیگر نباید برای خود زندگی کند،‏ بلکه باید تیر شکنجهٔ خود را بر دوش کشد و پیوسته از من پیروی کند.‏ هر که بخواهد جان خود را حفظ کند،‏ آن را از دست خواهد داد.‏ اما هر که جان خود را به خاطر من و به جهت بشارت از دست دهد،‏ آن را نجات خواهد داد.‏»—‏مَرقُس ۸:‏۳۴،‏ ۳۵‏.‏

آری،‏ پیروان عیسی برای این که بتوانند از لطف او برخوردار شوند،‏ باید فداکار و شجاع باشند.‏ عیسی در این خصوص گفت:‏ «هر که در میان این نسلِ زناکار و گناهکار از من و سخنان من عار داشته باشد،‏ پسر انسان نیز وقتی همراه با فرشتگان مقدّس در جلال پدر خود بیاید،‏ از او عار خواهد داشت.‏» (‏مَرقُس ۸:‏۳۸‏)‏ آری،‏ عیسی در آن زمان «به هر کس مطابق با رفتارش عوض خواهد داد.‏»—‏مَتّی ۱۶:‏۲۷‏.‏