یَهُوَه می‌داند قومش را چگونه نجات دهد

‏«خداوند می‌داند چگونه پارسایان را از آزمایشها برهاند.‏»—‏۲پطر ۲:‏۹‏.‏

چرا می‌توان اطمینان داشت که یَهُوَه .‏ .‏ .‏

زمان وقایع را در رابطه با تحقق مقصودش می‌داند؟‏

از قدرت خود برای نجات قومش استفاده می‌کند؟‏

می‌داند طی مصیبت عظیم چه وقایعی رخ خواهد داد؟‏

۱.‏ چه وضعیتی در ‹مصیبت عظیم› به وجود خواهد آمد؟‏

اجرای داوری خدا بر دنیای شیطان غیرمترقبه خواهد بود.‏ (‏۱تسا ۵:‏۲،‏ ۳‏)‏ طی «روز عظیم» یَهُوَه،‏ در جامعهٔ بشری آشفتگی ایجاد می‌شود.‏ (‏صف ۱:‏۱۴-‏۱۷‏)‏ آن روز،‏ روز رنج و مصیبت خواهد بود.‏ مصیبتی که «مانندش از آغاز جهان تا کنون روی نداده،‏ و هرگز نیز روی نخواهد داد.‏»—‏ مَتّی ۲۴:‏۲۱،‏ ۲۲ خوانده شود.‏

۲،‏ ۳.‏ الف)‏ طی ‹مصیبت عظیم› قوم خدا با چه وقایعی روبرو خواهند شد؟‏ ب)‏ چه کاری ایمانمان را به قوّت خدا قوی می‌سازد؟‏

^۲ با توسعهٔ ‹مصیبت عظیم› به نقطهٔ اوج خود،‏ ‹جوج از زمین ماجوج› با تمام قوا و نیرو به قوم خدا حمله خواهد کرد.‏ طی این حمله،‏ «لشکری کثیر،‏» «مثل ابری که زمین را پوشاند،‏» به جنگ با قوم خدا بر خواهد آمد.‏ (‏حز ۳۸:‏۲،‏ ۱۴-‏۱۶‏)‏ هیچ سازمان بشری به فریاد قوم یَهُوَه نخواهد آمد.‏ نجات آنان فقط به خدا بستگی خواهد داشت.‏ وقتی دشمن به قصد نابودی حمله کند،‏ قوم خدا چه واکنشی خواهند داشت؟‏

^۳ آیا تک‌تک ما خادمان یَهُوَه ایمان داریم که خدا هم قادر است و هم می‌خواهد قومش را از مصیبت عظیم نجات دهد؟‏ پِطرُس رسول نوشت:‏ «خداوند می‌داند چگونه پارسایان را از آزمایشها برهاند و گنهکاران را برای مکافاتِ روز داوری نگاه دارد.‏» (‏۲پطر ۲:‏۹‏)‏ تعمّق در وقایع گذشته،‏ ایمان ما را به دست رهایی‌دهندهٔ یَهُوَه قوی می‌سازد.‏ بیایید سه گزارش را بررسی کنیم که نشان می‌دهد یَهُوَه قادر است قومش را نجات دهد.‏

نجات از توفان جهانی

۴.‏ چرا در رابطه با وقوع توفان تعیین زمان ضروری بود؟‏

^۴ در اوّل،‏ گزارش توفان نوح را بررسی می‌کنیم.‏ تعیین زمان در تحقق مقصود یَهُوَه ضروری است.‏ قبل از شروع توفان لازم بود کشتی‌ای بزرگ ساخته شود و حیوانات به داخل آن برده شوند.‏ در گزارش کتاب پیدایش نیامده است که یَهُوَه اوّل منتظر ماند تا کشتی ساخته شود و بعد زمان وقوع توفان را تعیین کند.‏ خیر،‏ یَهُوَه خدا زمان وقوع توفان را تعیین کرد،‏ بدون آن که نگران باشد ساختن کشتی به موقع تمام می‌شود یا خیر.‏ او حتی سالیان سال قبل از آن که فرمان ساختن کشتی را به نوح دهد،‏ زمان وقوع توفان را تعیین کرده بود.‏ این موضوع را از کجا می‌دانیم؟‏

۵.‏ مطابق با پیدایش ۶:‏۳‏،‏ یَهُوَه خدا چه موضوعی را اعلام کرد و چه وقت؟‏

^۵ در کتاب مقدّس آمده است که داوری یَهُوَه در آسمان اعلام شد.‏ مطابق با پیدایش ۶:‏۳‏،‏ او گفت:‏ «روح من در انسان دائماً داوری نخواهد کرد،‏ زیرا که او نیز بشر است.‏ لیکن ایّام وی صد و بیست سال خواهد بود.‏» سخن یَهُوَه به مفهوم تعیین عمر نسبی انسان‌ها نبود،‏ بلکه به مفهوم تعیین زمان پاکسازی زمین از انسان‌های خدانشناس بود.‏a از آنجایی که توفان در سال ۲۳۷۰ ق.‏م.‏ شروع شد،‏ نتیجه می‌گیریم که اعلام آن در سال ۲۴۹۰ ق.‏م.‏ بود.‏ در آن زمان،‏ نوح ۴۸۰ سال سن داشت.‏ (‏پیدا ۷:‏۶‏)‏ حدود ۲۰ سال بعد،‏ در سال ۲۴۷۰ ق.‏م.‏ پسران نوح یکی پس دیگری متولّد شدند.‏ (‏پیدا ۵:‏۳۲‏)‏ با این که صد سال به توفان مانده بود،‏ نوح اطلاع نداشت که در نجات انسان‌ها نقشی ویژه خواهد داشت.‏ پس خدا این موضوع را چه وقت به نوح آشکار کرد؟‏

۶.‏ یَهُوَه چه وقت فرمان ساختن کشتی را به نوح داد؟‏

^۶ یَهُوَه از قرار معلوم ده‌ها سال صبر کرد تا مقصودش را برای نوح آشکار سازد.‏ استنباط ما بر چه اساسی است؟‏ مطابق با گزارش کتاب مقدّس زمانی که خدا ساختن کشتی را به نوح فرمان داد پسران نوح،‏ مردانی بالغ و متأهل بودند.‏ یَهُوَه به او گفت:‏ «عهد خود را با تو استوار می‌سازم،‏ و به کشتی در خواهی آمد،‏ تو و پسرانت و زوجه‌ات و اَزواج پسرانت با تو.‏» (‏پیدا ۶:‏۹-‏۱۸‏)‏ از این رو،‏ امکان دارد که نوح مأموریت ساختن کشتی را ۴۰ یا ۵۰ سال قبل از توفان دریافت کرده باشد.‏

۷.‏ الف)‏ نوح و خانواده‌اش ایمان خود را چگونه نمایان ساختند؟‏ ب)‏ خدا زمان شروع توفان را چه وقت به نوح آشکار کرد؟‏

^۷ نوح و خانواده‌اش در حالی که به ساختن کشتی مشغول بودند،‏ به حتم از خود می‌پرسیدند که خدا چگونه مقصودش را به اجرا خواهد گذاشت و توفان چه زمانی شروع خواهد شد.‏ با این حال،‏ نداشتن اطلاعات کامل باعث نشد که از ساختن کشتی باز ایستند.‏ در کتاب مقدّس آمده است:‏ «نوح چنین کرد و به هرچه خدا او را امر فرمود،‏ عمل نمود.‏» (‏پیدا ۶:‏۲۲‏)‏ سرانجام،‏ یَهُوَه به نوح گفت که هفت روز دیگر توفان شروع می‌شود.‏ در این مدت،‏ نوح و خانواده‌اش وقت داشتند تا حیوانات را به کشتی ببرند.‏ پس وقتی روزنه‌های آسمان «در سال ششصد از زندگانی نوح،‏ در روز هفدهم از ماه دوّم» باز شد،‏ همه چیز حاضر بود.‏—‏پیدا ۷:‏۱-‏۵،‏ ۱۱‏.‏

۸.‏ گزارش توفان نوح چه اطمینانی به ما می‌دهد؟‏

^۸ گزارش کتاب مقدّس در بارهٔ توفان،‏ گواهی است بر مهارت یَهُوَه در تعیین زمان و نجات قومش.‏ هر چه به پایان دنیای شیطان نزدیک‌تر می‌شویم،‏ باید اطمینانی بیشتر داشته باشیم که آنچه یَهُوَه قصد کرده،‏ در ‹روز و ساعتی› که تعیین کرده است،‏ تحقق خواهد یافت.‏—‏مت ۲۴:‏۳۶؛‏ حَبَقُّوق ۲:‏۳ خوانده شود.‏

نجات از دریای سرخ

۹،‏ ۱۰.‏ یَهُوَه چگونه از قومش استفاده کرد تا لشکر مصر را به دام اندازد؟‏

^۹ تا اینجا متوجه شدیم یَهُوَه زمان وقایع را طوری کنترل می‌کند تا مقصودش به تحقق رسد.‏ در گزارش دوّم دلیلی دیگر را بررسی می‌کنیم که دست نجات‌بخش یَهُوَه را نمایان می‌سازد:‏ او از قدرت بی‌پایان خود در راه نجات قومش و به انجام رساندن مقصودش استفاده می‌کند.‏ البته که یَهُوَه قادر است قومش را همیشه نجات دهد.‏ با این حال،‏ یَهُوَه گاهی اجازه می‌دهد که قومش در وضعیتی خطرناک قرار گیرند تا دشمنانش را به دام اندازد؛‏ درست مانند زمانی که اسرائیلیان را از بردگی مصر رها ساخت.‏

^۱۰ تعداد اسرائیلیانی که از مصر خارج شدند تقریباً سه میلیون نفر بود.‏ یَهُوَه قوم اسرائیل را به رهبری موسی طوری هدایت کرد که فرعون فکر کند اسرائیلیان گیج و سردرگم شده‌اند.‏ ‏(‏خروج ۱۴:‏۱-‏۴ خوانده شود.‏‏)‏ فرعون بردگان ازدست‌رفته را با لشکرش دنبال کرد تا در کنار دریای سرخ به دام اندازد.‏ به نظر می‌آمد که راه فراری برای اسرائیلیان وجود نداشت.‏ (‏خرو ۱۴:‏۵-‏۱۰‏)‏ در واقع اسرائیلیان در خطر نبودند.‏ چرا؟‏ زیرا یَهُوَه محافظ آنان بود.‏

۱۱،‏ ۱۲.‏ الف)‏ یَهُوَه اسرائیلیان را چگونه نجات داد؟‏ ب)‏ نتیجهٔ مداخلهٔ خدا چه بود و از این گزارش چه می‌آموزیم؟‏

^۱۱ ‹ستون ابری› که اسرائیلیان را راهنمایی می‌کرد از پیش روی آنان،‏ به پشت سر آنان رفت و راه را بر لشکر فرعون بسته،‏ آنان را در تاریکی قرار داد.‏ ستون ابر،‏ سمت اسرائیلیان را در شب به طور معجزه‌آسا روشن ساخته بود.‏ ‏(‏خروج ۱۴:‏۱۹،‏ ۲۰ خوانده شود.‏‏)‏ یَهُوَه سپس دریای سرخ را با استفاده از باد شرقیِ شدید باز کرده،‏ «خشک ساخت.‏» بدون شک برای عبور آن همه اسرائیلی نیاز به وقت کافی بود چرا که در ادامهٔ گزارش آمده است،‏ «تمامی آن شب» باد وزید و بعد از آن «بنی‌اسرائیل در میان دریا بر خشکی می‌رفتند.‏» سرعت اسرائیلیان که با پای پیاده راه می‌رفتند،‏ از سرعت ارابه‌های لشکر فرعون بسیار کمتر بود.‏ با این حال،‏ برای مصریان غیرممکن بود به اسرائیلیان برسند چون یَهُوَه برای آنان می‌جنگید.‏ بلی،‏ یَهُوَه «اردوی مصریان را آشفته کرد.‏ و چرخ‌های ارابه‌های ایشان را بیرون کرد،‏ تا آن‌ها را به سنگینی برانند.‏»—‏خرو ۱۴:‏۲۱-‏۲۵‏.‏

^۱۲ وقتی اسرائیلیان به سلامت به آن سوی دریای سرخ رسیدند،‏ یَهُوَه به موسی گفت:‏ «دست خود را بر دریا دراز کن،‏ تا آب‌ها بر مصریان برگردد،‏ و بر ارابه‌ها و سواران ایشان.‏» سربازان مصری تلاش کردند از طغیان آب فرار کنند،‏ اما ‏«خداوند مصریان را در میان دریا به زیر انداخت.‏» طغیان آب چنان بود «که یکی از ایشان هم باقی نماند.‏» (‏خرو ۱۴:‏۲۶-‏۲۸‏)‏ بدین شکل یَهُوَه نشان داد که قدرت دارد قومش را در هر وضعیتی نجات دهد.‏

رهایی از نابودی اورشلیم

۱۳.‏ عیسی چه دستورالعملی داد و احتمالاً چه سؤالی برای پیروانش مطرح بود؟‏

^۱۳ یَهُوَه می‌داند که در تحقق مقصودش چه وقایعی رخ می‌دهد.‏ حال می‌خواهیم،‏ اهمیت این موضوع را در گزارش محاصرهٔ اورشلیم بررسی کنیم که در قرن اوّل رخ داد.‏ یَهُوَه از طریق پسرش دستورالعمل‌هایی به مسیحیان اورشلیم و یهودیه داد تا از نابودی آنجا در سال ۷۰ میلادی نجات یابند.‏ عیسی گفت:‏ «چون آنچه را دانیال نبی ”‏مکروه ویرانگر“‏ نامیده در مکان مقدّس برپا بینید .‏ .‏ .‏ آنگاه هر که در یهودیه باشد،‏ به کوهها بگریزد.‏» (‏مت ۲۴:‏۱۵،‏ ۱۶‏)‏ حال پیروان عیسی چگونه می‌توانستند به زمان تحقق پیشگویی پی ببرند؟‏

۱۴.‏ کدام وقایع مفهوم پیشگویی عیسی را آشکار ساخت؟‏

^۱۴ مفهوم پیشگویی عیسی با سپری شدن سال‌ها روشن شد.‏ ارتش روم در سال ۶۶ میلادی تحت فرماندهی سِستیوس گالوس وارد اورشلیم شد تا شورش یهودیان را سرکوب کند.‏ وقتی یهودیانِ شورشی معروف به زیلوت‌ها در پشت دیوارهای عظیم معبد پناه جستند،‏ سربازان رومی شروع به ایجاد شکاف در دیوار کردند.‏ مسیحیان هوشیار درک کردند که حضور ارتش بت‌پرست رومی با در دست داشتن پرچم‌های نقش‌شدهٔ بت‌ها در نزدیکی دیوار معبد،‏ همان «مکروه ویرانگر» می‌باشد که «در مکان مقدّس برپا» شده است.‏ پس وقت آن رسیده بود که پیروان عیسی «به کوه‌ها» بگریزند.‏ اما چطور می‌توانستند از شهری که تحت محاصرهٔ رومیان بود،‏ خارج شوند؟‏ ناگهان اتفاقی غیرمنتظره رخ داد.‏

۱۵،‏ ۱۶.‏ الف)‏ عیسی چه دستورالعمل مشخصی داد و چرا حیاتی بود که پیروانش از آن اطاعت کنند؟‏ ب)‏ نجات ما به چه چیزی بستگی دارد؟‏

^۱۵ سِستیوس گالوس و لشکرش ناگهان از اورشلیم عقب‌نشینی کردند.‏ زیلوت‌ها نیز آنان را تعقیب نمودند.‏ وقتی رومیان و یهودیان شورشی از شهر بیرون رفتند،‏ راه فرار برای مسیحیان ناگهان باز شد.‏ عیسی به ویژه دستور داده بود که اموال خود را رها کرده،‏ بدون تأخیر بگریزند.‏ ‏(‏مَتّی ۲۴:‏۱۷،‏ ۱۸ خوانده شود.‏‏)‏ آیا ضروری بود که بی‌درنگ فرار کنند؟‏ بلی،‏ زیرا زیلوت‌ها در عرض چند روز برگشتند و اهالی اورشلیم و یهودا را واداشتند تا به آنان بپیوندند.‏ چند فرقهٔ یهودی برای در دست گرفتن قدرت با هم می‌جنگیدند و فرار از اورشلیم سخت‌تر و سخت‌تر می‌شد.‏ وقتی رومیان در سال ۷۰ م.‏ برگشتند،‏ فرار از اورشلیم غیرممکن شد.‏ (‏لو ۱۹:‏۴۳‏)‏ آنانی که این پا و آن پا کرده بودند در تله گرفتار شدند!‏ مسیحیانی که به راهنمایی‌های عیسی توجه کرده،‏ به کوهستان فرار کردند،‏ نجات یافتند.‏ آنان شخصاً تجربه کردند که یَهُوَه می‌داند چگونه قومش را نجات دهد.‏ از این گزارش چه درسی می‌گیریم؟‏

^۱۶ طی مصیبت عظیم لازم است مسیحیان به دستورالعمل‌های کلام خدا و سازمانش عمل کنند.‏ برای مثال،‏ فرمان عیسی در رابطه با ‹گریختن به کوه‌ها› در مورد امروز نیز صدق می‌کند.‏ البته هنوز نمی‌دانیم که فرار ما چگونه خواهد بود.‏b با این حال،‏ می‌توان اطمینان داشت وقتی زمانش برسد،‏ یَهُوَه مفهوم این دستورالعمل را باز خواهد کرد.‏ از آنجایی که نجات ما به اطاعتمان بستگی دارد،‏ باید از خود پرسید:‏ ‹واکنشم نسبت به دستورالعمل‌هایی که یَهُوَه اکنون به قومش می‌دهد چیست؟‏ آیا بلافاصله اطاعت می‌کنم،‏ یا در اطاعت درنگ می‌کنم؟‏›—‏یعقو ۳:‏۱۷‏.‏

تقویت‌شده برای روبرویی با آینده

۱۷.‏ پیشگویی حَبَقُّوق چه موضوعی را در مورد حملهٔ جوج روشن می‌سازد؟‏

^۱۷ حال به موضوع اوّل مقاله بپردازیم،‏ یعنی حملهٔ جوج با تمام قوای خود.‏ حَبَقُّوق نیز در مورد این واقعه پیشگویی کرد.‏ او گفت:‏ «وقتی این‌ها را می‌شنوم،‏ می‌ترسم و لبهایم می‌لرزند.‏ بدنم بی حس و زانوانم سست می‌گردند.‏ انتظار روزی را می‌کشم که خدا قومی را که بر ما هجوم می‌آورد مجازات کند.‏» (‏حب ۳:‏۱۶‏،‏ ترجمهٔ تفسیری‏)‏ حَبَقُّوق نبی با شنیدن خبر حمله به قوم خدا بدنش بی‌حس شده،‏ لب‌هایش به لرزه در آمد و ناتوان گشت.‏ واکنش حَبَقُّوق نشان می‌دهد که حملهٔ جوج به ما ظاهراً بسیار هراسناک خواهد بود.‏ با این حال،‏ نبی خدا حاضر بود برای روز یَهُوَه انتظار کشد و اطمینان داشت که یَهُوَه قومش را نجات خواهد داد.‏ ما هم می‌توانیم همچون حَبَقُّوق به یَهُوَه کاملاً اطمینان داشته باشیم.‏—‏حب ۳:‏۱۸،‏ ۱۹‏.‏

۱۸.‏ الف)‏ به چه دلیل نباید از حملهٔ جوج بهراسیم؟‏ ب)‏ در مقالهٔ بعد چه موضوعی بررسی خواهد شد؟‏

^۱۸ سه گزارشی که بررسی کردیم،‏ گواهی است محکم بر این که یَهُوَه خدا می‌داند چگونه قومش را نجات دهد.‏ به هیچ وجه مقصود خدا شکست نخواهد خورد بلکه مسلّماً پیروز خواهد شد.‏ برای آن که در این پیروزی پرشکوه سهیم باشیم،‏ می‌باید تا به انتها وفادار بمانیم.‏ یَهُوَه اکنون چگونه به ما کمک می‌کند تا همواره به او پای‌بند باشیم؟‏ این موضوع در مقالهٔ بعد مورد بررسی قرار خواهد گرفت.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۴]‏

با نزدیک شدن لشکر فرعون،‏ آیا اسرائیلیان حقیقتاً در وضعیتی خطرناک قرار گرفتند؟‏