آیا هنگامی که خدا وارد عمل می‌شود،‏ نجات خواهی یافت؟‏

‏«اگر آن ایّام کوتاه نشدی هیچ بشری نجات نیافتی لیکن بخاطر برگزیدگان آنروزها کوتاه خواهد شد.‏»‏‏—‏متی ۲۴:‏۲۲‏.‏

۱،‏ ۲.‏ الف)‏ چرا طبیعی است که به آیندهٔ خود علاقه‌مند باشیم؟‏ ب)‏ چه پرسشهای مهمی می‌توانند حاکی از علاقهٔ طبیعی باشند؟‏

تا چه اندازه به خود علاقه‌مند هستی؟‏ امروزه عدهٔ بسیاری به افراط در پی نفع شخصی بوده،‏ خودمحور می‌شوند.‏ با وجود این،‏ کتاب مقدس علاقهٔ بجا و شایسته را نسبت به آنچه که ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد،‏ مردود نمی‌داند.‏ (‏افسسیان ۵:‏۳۳‏)‏ این امر شامل علاقه‌مند بودن به آینده‌مان نیز می‌شود.‏ بنابراین برایت طبیعی است که خواهان دانستن این موضوع باشی که آینده‌ات چه چیزی با خود به همراه دارد.‏ آیا به این موضوع علاقه‌مندی؟‏

^۲ ما می‌توانیم مطمئن باشیم که رسولان عیسی یک چنین علاقه‌ای نسبت به آیندهٔ خود داشتند.‏ (‏متی ۱۹:‏۲۷‏)‏ احتمالاً هنگامی که چهار تن از آنان همراه با عیسی بر روی کوه زیتون بودند،‏ این امر دلیلی برای پرسش آنان بود.‏ آنها این پرسش را مطرح کردند:‏ «این امور کی واقع میشود و علامت نزدیک شدن این امور چیست؟‏» (‏مرقس ۱۳:‏۴‏)‏ عیسی علاقهٔ طبیعی به آینده—‏علاقهٔ آنان و علاقهٔ ما—‏را نادیده نگرفت.‏ او بارها تأکید کرد که پیروانش چگونه تحت تأثیر آینده قرار خواهند گرفت و پیامد نهایی چه خواهد بود.‏

۳.‏ چرا پاسخ عیسی را به زمان خود مربوط می‌سازیم؟‏

^۳ پاسخ عیسی بیانگر نبوتی با تکمیل اصلی در زمان ما بود.‏ ما می‌توانیم از جنگهای جهانی و درگیریهای دیگر قرنمان،‏ زلزله‌هایی که به زندگی عدهٔ بیشماری پایان بخشیده است،‏ قحطیهایی که بیماری و مرگ را با خود به همراه می‌آورند و بیماریهای همه‌گیر—‏از بیماری عالمگیر آنفلوانزای اسپانیایی در سال ۱۹۱۸ تا بلای رایج ایدز،‏ به این موضوع پی ببریم.‏ اما قسمت اعظم پاسخ عیسی همچنین از تحققی برخوردار بود که به نابودی اورشلیم توسط رومیان در سال ۷۰ د.‏م.‏ منجر گردیده و آن را در بر می‌گرفت.‏ عیسی به شاگردان خود هشدار داد:‏ «از برای خود احتیاط کنید زیرا که شما را بشوراها خواهند سپرد و در کنایس تازیانه‌ها خواهند زد و شما را پیش حکّام و پادشاهان بخاطر من حاضر خواهند کرد تا بر ایشان شهادتی شود.‏»—‏مرقس ۱۳:‏۹‏.‏

پیشگویی عیسی و آنچه که به وقوع پیوست

۴.‏ برخی از هشدارهایی که در پاسخ عیسی ذکر شدند،‏ کدامند؟‏

^۴ عیسی فقط چگونگی برخورد دیگران را با شاگردان خویش پیشگویی نکرد.‏ او آنان را در این مورد که خود چگونه باید عمل کنند نیز مطلع ساخت.‏ برای مثال:‏ «چون مکروه ویرانی را که بزبانِ دانیال نبئ گفته شده است در جائیکه نمیباید برپا بینید،‏ آنکه میخواند بفهمد،‏ آنگاه آنانیکه در یهودیّه میباشند بکوهستان فرار کنند.‏» (‏مرقس ۱۳:‏۱۴‏)‏ روایت مشابه در لوقا ۲۱:‏۲۰ می‌گوید:‏ «چون بینید که اورشلیم بلشکرها محاصره شده است.‏» صحت این امر چگونه در مورد اول به اثبات رسید؟‏

۵.‏ در سال ۶۶ د.‏م.‏ در میان یهودیانی که در یهودیه به سر می‌بردند،‏ چه اتفاقی افتاد؟‏

^۵ دایرة‌المعارف استاندارد و بین‌المللی کتاب مقدس (‏۱۹۸۲)‏ به ما می‌گوید:‏ «یهودیان،‏ تحت کنترل روم در ناآرامی روزافزونی به سر می‌بردند و مأموران خزانه‌داری هر چه بیشتر خشن،‏ ظالم و ریاکار می‌شدند.‏ شورش آشکار در سال ۶۶ پس از میلاد مسیح آغاز گشت.‏ .‏ .‏ .‏ جنگ هنگامی شروع شد که زِلوتها ماسادا را به تسخیر درآوردند و سپس تحت رهبری مِناخم به سوی اورشلیم پیشروی کردند.‏ در همین حین،‏ یهودیانی که در شهر حکومتی قیصریه بسر می‌بردند،‏ قتل عام شدند و خبر این بیرحمی در سراسر آن سرزمین پخش گردید.‏ بر روی سکه‌های جدید،‏ سال اول تا سال پنجم شورش حک شدند.‏»‏

۶.‏ شورش یهودیان موجب چه واکنشی از سوی رومیان گردید؟‏

^۶ لشکر دوازدهم روم تحت فرماندهی سِستیِس گَلِس از سوریه حرکت کرد،‏ جلیل و یهودیه را ویران نمود و سپس به پایتخت حمله کرده،‏ حتی ناحیهٔ فوقانی «شهر مقدس اورشلیم» را به اشغال درآورد.‏ (‏نحمیا ۱۱:‏۱؛‏ متی ۴:‏۵؛‏ ۵:‏۳۵؛‏ ۲۷:‏۵۳‏)‏ کتاب محاصرهٔ اورشلیم توسط رومیان،‏ با مروری بر وقایع می‌گوید:‏ «‏رومیان پنج روز در تلاش بودند که از دیوار بالا روند،‏ اما به طور متوالی عقب رانده می‌شدند.‏ سرانجام،‏ مدافعان به علت رگبار تیرها از پا درآمده،‏ تسلیم شدند.‏ سربازان رومی با ایجاد پوششی لاک‌پشتی—‏روش وصل کردن سپرها بر روی سرشان به جهت حفاظت—‏دیوار را نقب زدند و تلاش کردند که دروازه را به آتش بکشند.‏ وحشت شدیدی بر مدافعان مستولی گشت.‏» مسیحیانی که داخل شهر قرار داشتند،‏ توانستند سخنان عیسی را به یاد آورند و تشخیص دهند که مکروهی در مکانی مقدس برپا شده است.‏a اما این مسیحیان چگونه می‌توانستند در حالی که شهر در محاصره بود،‏ بر طبق پند عیسی فرار کنند؟‏

۷.‏ وقتی که پیروزی در سال ۶۶ د.‏م.‏ در دسترس بود،‏ رومیان دست به چه کاری زدند؟‏

^۷ فلاویوس یوسِفوس تاریخ‌نویس چنین نقل می‌کند:‏ «سستیس [گلس] که نه از یأس محاصره‌شدگان و نه از احساسات مردم باخبر بود،‏ ناگهان نفرات خویش را فراخواند،‏ هرچند متحمل شکست نشده بود از امید دست کشید،‏ و با نادیده گرفتن هرگونه دلیل منطقی‌ای از شهر عقب‌نشینی کرد.‏» (‏کتاب جنگ یهودیان،‏ جلد دوم،‏ ۵۴۰ [۱۹،‏ ۷] )‏ چرا گلس عقب‌نشینی کرد؟‏ دلیل،‏ هر چه که باشد،‏ عقب‌نشینی وی این امکان را برای مسیحیان فراهم ساخت که از فرمان عیسی پیروی کرده و به سوی کوهها و امنیت بگریزند.‏

۸.‏ دومین مرحلهٔ تلاش رومیان بر ضد اورشلیم چه بود،‏ و بازماندگان دچار چه حوادثی شدند؟‏

^۸ اطاعت موجب نجات زندگی می‌شد.‏ طولی نکشید که رومیان اقدام به سرکوبی شورش نمودند.‏ این نبرد که تحت رهبری ژنرال تیتوس صورت گرفت،‏ با محاصرهٔ اورشلیم از آوریل تا اوت سال ۷۰ د.‏م.‏ به اوج خود رسید.‏ خواندن توصیف یوسفوس از رنجی که یهودیان کشیدند،‏ مو بر تن انسان راست می‌کند.‏ بجز افرادی که در جنگ با رومیان کشته شدند،‏ یهودیان دیگر به وسیلهٔ گروههای یهودی رقیب به قتل رسیدند،‏ و گرسنگی منجر به آدمخواری گردید.‏ هنگام پیروزی رومیان،‏ ۰۰۰,‏۱۰۰,‏۱ یهودی تلف شده بودند.‏b از ۰۰۰,‏۹۷ نفر بازمانده،‏ عده‌ای بلافاصله اعدام شدند؛‏ عده‌ای دیگر به اسارت برده شدند.‏ یوسفوس می‌گوید:‏ «آنانی که بیش از هفده سال داشتند به زنجیر کشیده شده و برای اعمال شاقه به مصر فرستاده شدند،‏ حال آنکه عدهٔ بسیاری توسط تیتوس در اختیار استانها گذاشته شدند تا با شمشیر یا به وسیلهٔ حیوانات وحشی در صحنهای نمایش هلاک شوند.‏» حتی هنگامی که این دسته‌بندی انجام شد،‏ ۰۰۰,‏۱۱ اسیر از گرسنگی مردند.‏

۹.‏ چرا مسیحیان دچار پیامدی مشابه یهودیان نگشتند،‏ و چه پرسشهایی باقی می‌ماند؟‏

^۹ مسیحیان باید سپاسگزار می‌بودند که هشدار سَرور را به گوش گرفتند و پیش از بازگشت ارتش روم از شهر فرار کردند.‏ بدین ترتیب،‏ آنها از بخشی از آنچه که عیسی ‹مصیبت عظیمی که از ابتدای عالم تا آن هنگام [در اورشلیم] نشده و نمی‌شد› خواند،‏ نجات یافتند.‏ (‏متی ۲۴:‏۲۱‏)‏ عیسی چنین افزود:‏ «اگر آن ایّام کوتاه نشدی هیچ بشری نجات نیافتی لیکن بخاطر برگزیدگان آنروزها کوتاه خواهد شد.‏» (‏متی ۲۴:‏۲۲‏)‏ این گفته در آن زمان چه معنایی داشت،‏ و اکنون چه مفهومی را داراست؟‏

۱۰.‏ قبلاً چگونه متی ۲۴:‏۲۲ را شرح دادیم؟‏

^۱۰ در گذشته شرح داده شد که ‹نجات یافتن بشر› به یهودیانی اشاره می‌کرد که در سال ۷۰ د.‏م.‏ از مصیبت اورشلیم زنده ماندند.‏ مسیحیان فرار کرده بودند،‏ از اینرو خدا به رومیان اجازه داد تا موجب ویرانی سریعی شوند.‏ به عبارت دیگر،‏ بخاطر این واقعیت که «برگزیدگان» یهودی دیگر در معرض خطر قرار نداشتند،‏ روزهای مصیبت،‏ کوتاه یا متوقف شده،‏ برای برخی «بشر» یهودی فرصت نجات را فراهم آورد.‏ اینطور تصور شده بود یهودیانی که زنده ماندند نمایانگر کسانی بودند که از مصیبت عظیمی که در زمان ما خواهد آمد،‏ زنده خواهند ماند.‏—‏مکاشفه ۷:‏۱۴‏.‏

۱۱.‏ چرا به نظر می‌رسد که توضیح متی ۲۴:‏۲۲ باید مورد تجدید نظر قرار گیرد؟‏

^۱۱ اما آیا این توضیح در مطابقت با واقعه‌ای بود که در سال ۷۰ د.‏م.‏ روی داد؟‏ بنا بر گفتهٔ عیسی قرار بود که «بشر» از آن مصیبت ‹نجات یابد.‏› آیا تو برای توصیف ۰۰۰,‏۹۷ بازمانده،‏ با توجه به این واقعیت که هزاران نفر از آنان اندکی بعد به سبب گرسنگی تلف شدند یا در صحن نمایش به قتل رسیدند،‏ از واژهٔ ‹نجات یافتن› استفاده می‌کردی؟‏ یوسفوس دربارهٔ نمایشی که در قیصریه برگزار شد چنین می‌گوید:‏ «تعداد کسانی که در نبرد با حیوانات وحشی یا مبارزه با یکدیگر و یا زنده زنده سوخته شدن به هلاکت رسیدند،‏ از ۲۵۰۰ نفر تجاوز کرد.‏» با وجود اینکه آنها در آن محاصره نمردند،‏ اما به هیچ وجه ‹نجات نیافتند.‏› و آیا عیسی آنان را همانند بازماندگان خوشحال «مصیبتِ عظیم» آینده در نظر می‌گرفت؟‏

نجات بشر—‏چگونه؟‏

۱۲.‏ «برگزیدگان» قرن اول که مورد علاقهٔ خدا قرار داشتند چه کسانی بودند؟‏

^۱۲ از سال ۷۰ د.‏م.‏،‏ خدا دیگر به یهودیان مادرزاد به عنوان قوم برگزیدهٔ خویش نمی‌نگریست.‏ عیسی نشان داد که خدا آن قوم را طرد کرده است و اجازه می‌دهد که پایتخت،‏ معبد،‏ و سیستم پرستش آن منقرض شود.‏ (‏متی ۲۳:‏۳۷–‏۲۴:‏۲‏)‏ خدا قومی جدید،‏ یعنی اسرائیل روحانی را برگزید.‏ (‏اعمال ۱۵:‏۱۴؛‏ رومیان ۲:‏۲۸،‏ ۲۹؛‏ غلاطیان ۶:‏۱۶‏)‏ این قوم مرکب از مردان و زنانی بود که از میان هرگونه ملیتی برگزیده و با روح‌القدس مسح شدند.‏ (‏متی ۲۲:‏۱۴؛‏ یوحنا ۱۵:‏۱۹؛‏ اعمال ۱۰:‏۱،‏ ۲،‏ ۳۴،‏ ۳۵،‏ ۴۴،‏ ۴۵‏)‏ پطرس چند سال پیش از حملهٔ سستیس گلس به «‏برگزیدگان بر حسب علم سابق خدای پدر بتقدیس روح» نوشت.‏ اینگونه افراد که توسط روح مسح شده بودند،‏ «قبیلهٔ برگزیده و کهانت ملوکانه و امّت مقدّس» به شمار می‌آمدند.‏ (‏۱پطرس ۱:‏۱،‏ ۲؛‏ ۲:‏۹‏)‏ خدا چنین برگزیدگانی را به آسمان می‌بُرد تا با عیسی حکمرانی کنند.‏—‏کولسیان ۱:‏۱،‏ ۲؛‏ ۳:‏۱۲؛‏ تیطس ۱:‏۱؛‏ مکاشفه ۱۷:‏۱۴‏.‏

۱۳.‏ کلام عیسی در متی ۲۴:‏۲۲ می‌توانست به چه مفهومی باشد؟‏

^۱۳ شناسایی هویت برگزیدگان مفید است،‏ زیرا عیسی پیشگویی کرد که روزهای مصیبت «بخاطر برگزیدگان» کوتاه خواهد شد.‏ واژهٔ یونانیی که «بخاطر» ترجمه شده است،‏ می‌تواند «به جهت» یا «محض خاطر» نیز ترجمه گردد.‏ (‏مرقس ۲:‏۲۷؛‏ یوحنا ۱۲:‏۳۰؛‏ ۱قرنتیان ۸:‏۱۱؛‏ ۹:‏۱۰،‏ ۲۳؛‏ ۱۱:‏۹؛‏ ۲تیموتاؤس ۲:‏۱۰؛‏ مکاشفه ۲:‏۳‏)‏ بنابراین عیسی می‌توانست بگوید،‏ ‹اگر آن ایّام کوتاه نشدی هیچ بشری نجات نیافتی لیکن به جهت برگزیدگان آنروزها کوتاه خواهد شد.‏›‏c (‏متی ۲۴:‏۲۲‏)‏ آیا چیزی رخ داد که به نفع یا ‹به جهت› برگزیدگان مسیحی‌ای باشد که در اورشلیم به دام افتاده بودند؟‏

۱۴.‏ هنگامی که ارتش روم در سال ۶۶ د.‏م.‏ به طور غیرمنتظره‌ای از اورشلیم عقب‌نشینی کرد،‏ «بشر» چگونه نجات یافت؟‏

^۱۴ به یاد بیاور که رومیان در سال ۶۶ د.‏م.‏ در آن سرزمین پیش رفتند،‏ ناحیهٔ فوقانی اورشلیم را اشغال کرده و شروع به نقب زدن دیوار نمودند.‏ یوسفوس اظهار می‌کند:‏ «اگر او کمی بیشتر محاصره را حفظ کرده بود،‏ بی‌درنگ آن شهر را به تسخیر درمی‌آورد.‏» از خود بپرس،‏ ‹چرا ارتش قدرتمند روم باید به طور ناگهانی میدان مبارزه را ترک کند و «با نادیده گرفتن هرگونه دلیل منطقی‌ای» عقب‌نشینی نماید؟‏› روپرت فِرنو،‏ متخصص تفسیر تاریخ نظامی اظهار می‌کند:‏ «هیچ تاریخ‌نگاری موفق نشده است دلیل کافی و رضایت‌بخشی برای تصمیم غیرعادی و مصیبت‌بار گلس در دسترس قرار دهد.‏» دلیل هرچه که باشد،‏ نتیجهٔ آن کوتاه یا متوقف شدن مصیبت بود.‏ رومیان در حالی که یهودیان به آنان حمله‌ور شدند عقب‌نشینی کردند.‏ برای «برگزیدگان» مسح‌شدهٔ مسیحی که به دام افتاده بودند چه اتفاقی افتاد؟‏ برداشتن محاصره به این معنا بود که آنها از هرگونه کشتاری که در طی مصیبت تهدیدشان می‌کرد،‏ نجات یافته بودند.‏ از اینرو،‏ آن مسیحیانی که از متوقف شدن مصیبت در سال ۶۶ د.‏م.‏ بهره بردند،‏ «بشر» نجات‌یافته‌ای بودند که در متی ۲۴:‏۲۲ از آنان صحبت شده است.‏

آینده‌ات چه به همراه دارد؟‏

۱۵.‏ به چه دلیل خواهی گفت که در زمان ما باید به متی باب ۲۴ علاقهٔ خاصی نشان داد؟‏

^۱۵ شاید کسی بپرسد،‏ ‹چرا باید علاقهٔ خاصی به این درک واضح از کلام عیسی داشته باشم؟‏› خوب،‏ برای این نتیجه‌گیری که نبوت عیسی قرار بود از تکمیل بزرگتری،‏ ورای آنچه که تا سال ۷۰ د.‏م.‏ و در خود آن سال اتفاق افتاد برخوردار باشد،‏ دلیل کافی وجود دارد.‏d (‏با متی ۲۴:‏۷؛‏ لوقا ۲۱:‏۱۰،‏ ۱۱؛‏ مکاشفه ۶:‏۲-‏۸ مقایسه شود.‏)‏ شاهدان یَهُوَه در طی دهه‌های متوالی موعظه کرده‌اند که تکمیل اصلی این نبوت که اکنون در زمان ما واقع می‌شود،‏ ثابت می‌کند که می‌توانیم در انتظار «مصیبتِ عظیم» در مقیاس گسترده‌ای باشیم که در پیش رو قرار دارد.‏ کلام نبویی که در متی ۲۴:‏۲۲ ذکر شده است،‏ چگونه در طی این مصیبت تکمیل خواهد شد؟‏

۱۶.‏ مکاشفه دربارهٔ مصیبت عظیمی که در راه است چه حقیقت تشویق‌کننده‌ای را ارائه می‌دهد؟‏

^۱۶ یوحنای رسول حدود دو دهه پس از مصیبتی که بر سر اورشلیم آمد،‏ کتاب مکاشفه را به تحریر درآورد.‏ این کتاب بر این امر که مصیبت عظیم در پیش رو قرار دارد صحه گذاشت.‏ و چنانچه علاقه‌مند باشیم بدانیم که این واقعه چه تأثیری بر روی شخص ما می‌گذارد،‏ می‌توانیم با دانستن این مطلب که مکاشفه به طور نبوی ما را مطمئن می‌سازد که بشر از این مصیبت عظیم آینده زنده خواهد ماند،‏ تسکین یابیم.‏ یوحنا دربارهٔ «گروهی عظیم .‏ .‏ .‏ از هر امّت و قبیله و قوم و زبان» پیشگویی کرد.‏ اینها چه کسانی هستند؟‏ صدایی از آسمان پاسخ می‌دهد:‏ «ایشان کسانی میباشند که از عذابِ سخت بیرون میآ‌یند.‏» (‏مکاشفه ۷:‏۹،‏ ۱۴‏)‏ بله،‏ آنها بازماندگان خواهند بود!‏ مکاشفه همچنین دربارهٔ چگونگی تحول وقایع در مصیبت عظیم آینده و چگونگی تکمیل متی ۲۴:‏۲۲ به ما بینش می‌دهد.‏

۱۷.‏ مرحلهٔ مقدماتی مصیبت عظیم شامل چه می‌شود؟‏

^۱۷ مرحلهٔ مقدماتی این مصیبت،‏ حمله به فاحشهٔ سمبولیکی که «بابل عظیم» نام دارد،‏ خواهد بود.‏ (‏مکاشفه ۱۴:‏۸؛‏ ۱۷:‏۱،‏ ۲‏)‏ او مظهر امپراتوری جهانی مذهب کاذب است که جهان مسیحیت شرم‌آورترین آن می‌باشد.‏ بر طبق کلام مکاشفه ۱۷:‏۱۶-‏۱۸‏،‏ خدا حمله به این فاحشهٔ سمبولیک را در دل ارکان سیاسی خواهد گذاشت.‏e به این بیندیش که «برگزیدگان» مسح‌شدهٔ خدا و همراهان آنان،‏ «گروه عظیم،‏» چگونه ممکن است به این واقعه بنگرند.‏ شاید هنگامی که این حملهٔ کوبنده بر دین پیش می‌رود،‏ به نظر برسد که همهٔ سازمانهای مذهبی،‏ از جمله قوم یَهُوَه را نابود خواهد کرد.‏

۱۸.‏ چرا ممکن است به نظر رسد که هیچ ‹بشری› از مرحلهٔ مقدماتی مصیبت عظیم نجات نخواهد یافت؟‏

^۱۸ این همان هنگامیست که کلام عیسی که در متی ۲۴:‏۲۲ یافت می‌شود،‏ در بعد وسیعی تکمیل خواهد شد.‏ همانطور که به نظر رسید برگزیدگان اورشلیم در خطر هستند،‏ همچنین به نظر خواهد رسید که خادمان یَهُوَه در طول حمله بر دین،‏ در خطر نابودی قرار دارند،‏ طوری که گویی این حمله هرگونه ‹بشری› از قوم خدا را از بین خواهد برد.‏ اما بگذار به یاد بیاوریم که در سال ۶۶ د.‏م.‏ چه اتفاقی افتاد.‏ مصیبتی که رومیان موجب آن شدند متوقف گشت و به برگزیدگان مسح‌شدهٔ خدا فرصت کافی برای فرار و زنده ماندن داد.‏ بدین ترتیب می‌توانیم خاطرجمع باشیم که در این حملهٔ مخرب بر دین،‏ اجازه داده نخواهد شد که جماعت جهانی پرستندگان حقیقی منهدم گردد.‏ این حمله بسرعت پیش خواهد رفت،‏ چنانکه گویی «در یک روز» واقع خواهد شد.‏ اما به نحوی متوقف شده،‏ فرصت این را نخواهد داشت که به هدف خود برسد،‏ تا قوم خدا بتوانند ‹نجات یابند.‏›—‏مکاشفه ۱۸:‏۸‏.‏

۱۹.‏ الف چه چیزی پس از مرحلهٔ نخست مصیبت عظیم واضح و آشکار خواهد بود؟‏ ب)‏ این امر منجر به چه خواهد شد؟‏

^۱۹ پس از آن،‏ ارکان دیگر سازمان زمینی شیطان ابلیس برای مدتی باقی خواهند ماند و بابت از دست دادن روابطی که با معشوقهٔ مذهبی دیرینهٔ خود داشتند،‏ ماتم خواهند گرفت.‏ (‏مکاشفه ۱۸:‏۹-‏۱۹‏)‏ آنها در مرحله‌ای متوجه خواهند شد که خادمان حقیقی خدا باقی مانده‌اند،‏ در «اطمینان و امنیّت ساکنند .‏ .‏ .‏ جمیع ایشان بی‌حصارند» و به نظر می‌رسد که طعمهٔ بی‌دردسری هستند.‏ چقدر شگفت‌زده خواهند شد!‏ خدا در پاسخ به تعرضی واقعی یا تهدیدآمیز نسبت به خادمان خود،‏ در مرحلهٔ نهایی مصیبت عظیم،‏ به داوری دشمنانش برخواهد خاست.‏—‏حزقیال ۳۸:‏۱۰-‏۱۲،‏ ۱۴،‏ ۱۸-‏۲۳‏.‏

۲۰.‏ چرا دومین مرحلهٔ مصیبت عظیم،‏ قوم خدا را در معرض خطر قرار نخواهد داد؟‏

^۲۰ این مرحلهٔ دوم مصیبت عظیم نظیر اتفاقی خواهد بود که در حملهٔ دوم رومیان در سال ۷۰ د.‏م.‏ برای اورشلیم روی داد.‏ و ثابت خواهد گردید «مصیبت عظیمی» می‌باشد که «از ابتداء عالم تا [آن هنگام] نشده و نخواهد شد.‏» (‏متی ۲۴:‏۲۱‏)‏ ولی ما می‌توانیم خاطرجمع باشیم که برگزیدگان خدا و همراهانشان،‏ در محدودهٔ خطر و در خطر کشته شدن،‏ قرار نخواهند داشت.‏ البته،‏ آنها به یک مکان جغرافیایی فرار نخواهند کرد.‏ مسیحیان قرن اول در اورشلیم توانستند از آن شهر به نواحی کوهستانی از قبیل پِلّا که در سمت دیگر اردن قرار داشت،‏ بگریزند.‏ اما در آینده،‏ شاهدان وفادار خدا در سراسر زمین قرار خواهند داشت،‏ بنابراین امنیت و حفاظ بر اساس موقعیت جغرافیایی نخواهد بود.‏

۲۱.‏ چه کسی در نبرد نهایی مبارزه خواهد کرد،‏ و نتیجهٔ آن چه خواهد بود؟‏

^۲۱ نابودی توسط قوای روم یا هرگونه واسطهٔ بشری صورت نخواهد گرفت.‏ بلکه،‏ بر طبق توصیف کتاب مکاشفه،‏ این قوای اجرایی از آسمان خواهند بود.‏ بله،‏ این مرحلهٔ نهایی مصیبت عظیم نه به وسیلهٔ هرگونه ارتش بشری،‏ بلکه توسط «کلمهٔ خدا،‏» عیسی مسیح پادشاه،‏ با معاونت «لشکرهائیکه در آسمانند،‏» از جمله مسیحیان مسح‌شدهٔ رستاخیزیافته به اجرا درخواهد آمد.‏ حکم نابودیی که «پادشاه پادشاهان و ربّ‌الارباب» به اجرا درخواهد آورد بسیار جامعتر از عملکرد رومیان در سال ۷۰ د.‏م.‏ خواهد بود.‏ این اقدام،‏ همهٔ مخالفان بشری خدا—‏پادشاهان،‏ فرماندهان نظامی،‏ آزادگان و غلامان،‏ کوچکترها و بزرگترها—‏را ریشه‌کن خواهد کرد.‏ حتی سازمانهای بشری دنیای شیطان به پایان خود خواهند رسید.‏—‏مکاشفه ۲:‏۲۶،‏ ۲۷؛‏ ۱۷:‏۱۴؛‏ ۱۹:‏۱۱-‏۲۱؛‏ ۱یوحنا ۵:‏۱۹‏.‏

۲۲.‏ «بشر» به چه معنی دیگری نجات خواهد یافت؟‏

^۲۲ به یاد بیاور که هنگام سقوط سریع و کامل بابل عظیم در مرحلهٔ ابتدایی مصیبت،‏ «بشر،‏» یعنی هم از باقی‌ماندگان مسح‌شده و هم از «گروه عظیم» نجات خواهد یافت.‏ به همین ترتیب نیز در مرحلهٔ نهایی مصیبت،‏ ‹بشری› که به طرف یَهُوَه گریخته است نجات خواهد یافت.‏ چقدر این واقعه با پیامد یهودیان شورشگر در سال ۷۰ د.‏م.‏ مغایرت خواهد داشت!‏

۲۳.‏ «بشر» بازمانده به چه چیز می‌تواند امیدوار باشد؟‏

^۲۳ در حالی که به امکانات آیندهٔ خود و عزیزانت می‌اندیشی،‏ به قولی که در مکاشفه ۷:‏۱۶،‏ ۱۷ داده شده است،‏ توجه نما:‏ «دیگر هرگز گرسنه و تشنه نخواهند شد و آفتاب و هیچ گرما بر ایشان نخواهد رسید.‏ زیرا برّهٔ که در میان تخت است شبان ایشان خواهد بود و بچشمه‌های آب حیات ایشانرا راهنمائی خواهد نمود و خدا هر اشکیرا از چشمانِ ایشان پاک خواهد کرد.‏» به طور حتم،‏ این ‹نجات یافتن› واقعاً به معنای خارق‌العاده و جاودانی است.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

چگونه پاسخ می‌دهی؟‏

◻ مرحلهٔ اول و دوم حملهٔ ارتش روم به اورشلیم چه بود؟‏

◻ چرا بعید است که «بشر» ذکر شده در متی ۲۴:‏۲۲ متشکل از ۰۰۰,‏۹۷ نفر بازماندهٔ یهودی در سال ۷۰ د.‏م.‏ باشد؟‏

◻ روزهای مصیبت اورشلیم چگونه کوتاه شدند،‏ و «بشر» چگونه بدین ترتیب نجات یافت؟‏

◻ روزها چگونه در مصیبت عظیمی که نزدیک است کوتاه شده و «بشر» نجات خواهد یافت؟‏