فرار به سوی ایمنی قبل از ‹مصیبت عظیم›‏

‏«چون بینید که اورشلیم بلشکرها محاصره شده است .‏ .‏ .‏ هر که در یهودیّه باشد بکوهستان فرار کند.‏»‏‏—‏لوقا ۲۱:‏۲۰،‏ ۲۱‏.‏

۱.‏ چرا فرار برای همهٔ افرادی که هنوز بخشی از دنیای شیطان هستند،‏ ضروریست؟‏

فرار برای همهٔ افرادی که بخشی از دنیای شیطان هستند،‏ امری ضروریست.‏ چنانچه بنا باشد آنها هنگامی که این سیستم کنونی از روی زمین محو می‌شود آسیب نبینند،‏ باید دلیل قانع‌کننده‌ای مبنی بر اینکه به طور قاطعانه طرف یَهُوَه موضع گرفته‌اند و دیگر بخشی از دنیایی که شیطان بر آن حکمرانی می‌کند نیستند،‏ ارائه دهند.‏—‏یعقوب ۴:‏۴؛‏ ۱یوحنا ۲:‏۱۷‏.‏

۲،‏ ۳.‏ در رابطه با سخنان عیسی که در متی ۲۴:‏۱۵-‏۲۲ به تحریر درآمده است،‏ راجع به چه پرسشهایی گفتگو خواهیم کرد؟‏

^۲ عیسی در نبوت بزرگ خود راجع به پایان سیستم چیزها،‏ بر نیاز حیاتی چنین فراری تأکید کرد.‏ ما به طور مکرر دربارهٔ آنچه که در متی ۲۴:‏۴-‏۱۴ به تحریر درآمده است،‏ گفتگو می‌کنیم؛‏ لذا دنبالهٔ آنها نیز از اهمیت کمتری برخوردار نیست.‏ تو را ترغیب می‌کنیم که کتاب مقدس خود را باز کرده و آیه‌های ۱۵ تا ۲۲ را بخوانی.‏

^۳ مفهوم این نبوت چیست؟‏ «مکروهِ ویرانی» در قرن اول چه بود؟‏ قرار داشتن آن «در مقام مقدّس» بر چه چیزی دلالت می‌کرد؟‏ این رویداد چه اهمیتی برای ما دارد؟‏

‏«هر که خوانَد دریافت کند»‏

۴.‏ الف)‏ دانیال ۹:‏۲۷ دربارهٔ آنچه که به دنبال رد کردن مسیح توسط یهودیان رخ می‌داد،‏ چه گفت؟‏ ب)‏ چرا عیسی هنگام اشاره به این موضوع،‏ آشکارا گفت،‏ «هر که خوانَد دریافت کند»؟‏

^۴ توجه کن که عیسی در متی ۲۴:‏۱۵ به آنچه که در کتاب دانیال نوشته شده است،‏ اشاره نمود.‏ در باب ۹ آن کتاب،‏ نبوتی وجود دارد که آمدن مسیح و داوریی را که در مورد قوم یهود،‏ به سبب انکار وی به اجرا در می‌آمد،‏ پیشگویی کرد.‏ قسمت دوم آیهٔ ۲۷ چنین می‌گوید:‏ «بر کنگرهٔ رجاسات خراب‌کنندهٔ خواهد آمد.‏» بنا به رسم کهن یهودی،‏ این بخش از نبوت دانیال به بی‌حرمتی کردن به معبد یَهُوَه در اورشلیم که توسط آنتیوخوس چهارم در قرن دوم ق.‏د.‏م.‏ انجام گرفت،‏ مربوط می‌شود.‏ اما عیسی گوشزد کرد:‏ «هر که خوانَد دریافت کند.‏» هر چند هتک حرمت معبد توسط آنتیوخوس چهارم به طور حتم رجاست یا پلیدی بود،‏ اما به ویرانی—‏اورشلیم،‏ معبد،‏ یا قوم یهود—‏منجر نشد.‏ بنابراین بدیهی است که عیسی به شنوندگان خود گوشزد می‌کرد که تحقق این امر به گذشته تعلق ندارد بلکه به آینده مربوط می‌شود.‏

۵.‏ الف)‏ مقایسه‌ای با روایات انجیل چگونه به ما کمک می‌کند تا «مکروهِ» قرن اول را تشخیص دهیم؟‏ ب)‏ چرا سِستیوس گَلِس در سال ۶۶ د.‏م.‏ سربازان رومی را بسرعت به اورشلیم فرستاد؟‏

^۵ ‹رجاست› یا ‹مکروهی› که آنها باید گوش بزنگ آن می‌بودند،‏ چه بود؟‏ جالب توجه است که روایت متی می‌گوید:‏ «چون مکروهِ ویرانی را .‏ .‏ .‏ در مقام مقدّس برپا شده بینید.‏» اما روایت مشابه در لوقا ۲۱:‏۲۰ می‌گوید:‏ «چون بینید که اورشلیم بلشکرها محاصره شده است آنگاه بدانید که خرابئ آن رسیده است.‏» مسیحیانی که در اورشلیم می‌زیستند،‏ چیزی را که عیسی پیشگویی کرده بود،‏ در سال ۶۶ د.‏م.‏ مشاهده کردند.‏ یک سری وقایعی که شامل درگیری بین یهودیان و مأموران رومی می‌شد،‏ منجر به این شدند که اورشلیم منشأ شورش بر ضد روم شود.‏ در نتیجه،‏ در سراسر یهودیه،‏ سامره،‏ جلیل،‏ دیکاپولِس،‏ و فینیقیه،‏ در شمال تا سوریه،‏ و در جنوب تا مصر خشونت درگرفت.‏ سِستیوس گَلِس برای اینکه صلح را تا حدی به آن قسمت از امپراتوری روم بازگرداند،‏ نیروهای نظامی را بسرعت از سوریه به اورشلیم که یهودیان از آن به عنوان ‹شهر مقدس› خود سخن می‌گفتند،‏ فرستاد.‏—‏نحمیا ۱۱:‏۱؛‏ اشعیا ۵۲:‏۱‏.‏

۶.‏ این امر که ‹مکروهی› که موجب ویرانی شد،‏ ‹در مقام مقدّس برپا گردید› چگونه به واقعیت پیوست؟‏

^۶ در بین لژیونهای رومی رسم بر این بود که درفشها،‏ یا پرچمهایی را که مقدس می‌شمردند،‏ ولی یهودیان با نظر بت‌پرستی به آنها می‌نگریستند،‏ با خود حمل کنند.‏ جالب توجه است که واژهٔ عبری که در کتاب دانیال «رجاسات» ترجمه شده است،‏ در اصل در مورد بتها و بت‌پرستی به کار می‌رود.‏a (‏تثنیه ۲۹:‏۱۷‏)‏ نیروهای رومی با وجود مخالفت یهودیان،‏ در حالی که پرچمهای بت‌پرستانهٔ خود را حمل می‌کردند،‏ در نوامبر سال ۶۶ د.‏م.‏ به داخل اورشلیم رخنه کرده و سپس شروع به نقب زدن دیوار شمالی معبد کردند.‏ شکی در این باره وجود نداشت—‏‹مکروهی› که توانست موجب ویرانی کامل اورشلیم شود «در مقام مقدّس برپا شده» بود!‏ اما چگونه امکان فرار برای کسی وجود داشت؟‏

فرار ضروری بود!‏

۷.‏ ارتش روم چه کار غیرمنتظره‌ای را انجام داد؟‏

^۷ هنگامی که به نظر می‌رسید اورشلیم می‌تواند به آسانی فتح شود،‏ ناگهان و بدون هیچ دلیل موجهی از دیدگاه بشری،‏ ارتش روم عقب‌نشینی کرد.‏ شورشیان یهودی،‏ سربازان رومی را که عقب‌نشینی کرده بودند تعقیب نمودند،‏ اما فقط تا انتیپاتریس،‏ حدود ۵۰ کیلومتری اورشلیم.‏ سپس برگشتند.‏ آنها با ورود به اورشلیم،‏ در معبد گرد آمدند تا برای جنگ تدابیر بیشتری را طرح‌ریزی کنند.‏ جوانان به منظور تقویت سنگرها و خدمت در ارتش به عضویت گرفته می‌شدند.‏ آیا مسیحیان،‏ خود را درگیر این امر می‌کردند؟‏ حتی اگر از آن اجتناب می‌ورزیدند،‏ آیا هنگام بازگشت لشکرهای رومی هنوز در منطقهٔ خطرناک می‌بودند؟‏

۸.‏ مسیحیان در اطاعت از سخنان نبوی عیسی چه اقدام فوریی به عمل آوردند؟‏

^۸ طولی نکشید که مسیحیان اورشلیم و یهودیه در مطابقت با هشدار نبویی که عیسی مسیح داده بود،‏ عمل کرده و از منطقهٔ خطرناک فرار کردند.‏ فرار،‏ ضروری بود!‏ آنها به موقع راهی نواحی کوهستانی شدند،‏ برخی احتمالاً در پِلّا،‏ در استان پِرِآ سکونت گزیدند.‏ کسانی که هشدار عیسی را به گوش گرفتند،‏ جاهلانه تلاش نکردند که برای نجات داراییهای مادی خود بازگردند.‏ (‏با لوقا ۱۴:‏۳۳ مقایسه شود.‏)‏ به طور یقین سفر با پای پیاده برای زنان باردار و مادران شیرده‌ای که تحت آن اوضاع و احوال اورشلیم را ترک می‌کردند،‏ مشکل بود.‏ قید و بندهای روز سَبت،‏ و نزدیکی زمستان که هنوز در راه بود،‏ مانع فرار آنان نشد.‏ طولی نکشید اشخاصی که به این هشدار عیسی که سریعاً فرار کنند توجه کرده بودند،‏ در بیرون اورشلیم و یهودیه در امنیت قرار داشتند.‏ زندگی آنان به این کار بستگی داشت.‏—‏با یعقوب ۳:‏۱۷ مقایسه شود.‏

۹.‏ نیروهای رومی پس از چه مدت بازگشتند،‏ و با چه نتیجه‌ای؟‏

^۹ در سال بعد،‏ یعنی سال ۶۷ د.‏م.‏،‏ رومیان مجدداً عملیات جنگی خود را بر ضد یهودیان از سر گرفتند.‏ ابتدا جلیل به تسخیر درآمد.‏ سال بعد،‏ یهودیه از هم پاشیده شد.‏ در سال ۷۰ د.‏م.‏،‏ نیروهای رومی،‏ خود اورشلیم را محاصره کردند.‏ (‏لوقا ۱۹:‏۴۳‏)‏ قحطی به طور توان‌فرسایی شدت یافت.‏ کسانی که در شهر به دام افتادند به یکدیگر حمله کردند.‏ هر کسی که برای فرار تلاش می‌کرد،‏ به قتل می‌رسید.‏ رویدادی که برای آنان رخ داد،‏ همانطور که عیسی گفته بود،‏ «مصیبت عظیمی» بود.‏—‏متی ۲۴:‏۲۱‏.‏

۱۰.‏ چنانچه با بصیرت بخوانیم،‏ به چه چیزهای دیگری توجه خواهیم نمود؟‏

^۱۰ آیا این واقعه پیشگویی عیسی را به طور کامل برآورده کرد؟‏ خیر،‏ قرار بود وقایع بیشتری روی دهد.‏ چنانچه بر طبق نصیحت عیسی نوشته‌های مقدس را با بصیرت بخوانیم،‏ در توجه به آنچه که هنوز در پیش رو قرار دارد کوتاهی نخواهیم کرد.‏ همچنین به طور جدی دربارهٔ مفاهیم ضمنی آن در زندگی شخصی خود فکر خواهیم کرد.‏

‏‹مکروه› یا ‹رجاست› امروزی

۱۱.‏ دانیال در کدام دو عبارت دیگر به «رجاسات» اشاره می‌کند،‏ و در آنجا از چه زمانی صحبت می‌شود؟‏

^۱۱ توجه کن که علاوه بر آنچه در دانیال ۹:‏۲۷ مشاهده کردیم،‏ ارجاعهای بیشتری در دانیال ۱۱:‏۳۱ و ۱۲:‏۱۱ به «مکروهِ ویرانی» یا ‹رجاست خراب‌کننده› وجود دارد.‏ در هیچیک از مثالهای اخیر از نابودی اورشلیم صحبتی به میان نیامده است.‏ در حقیقت،‏ آنچه که در دانیال ۱۲:‏۱۱ بیان می‌شود،‏ درست دو آیه پس از ارجاع به «زمان آخر» نمایان می‌گردد.‏ (‏دانیال ۱۲:‏۹‏)‏ ما از سال ۱۹۱۴ به بعد در چنین زمانی زندگی کرده‌ایم.‏ بنابراین برای تشخیص ‹رجاست خراب‌کننده› لازم است که هوشیار باشیم و سپس اطمینان حاصل کنیم که از منطقهٔ خطرناک بیرون رفته‌ایم.‏

۱۲،‏ ۱۳.‏ چرا بجاست که جامعهٔ ملل را به عنوان ‹مکروه› یا ‹رجاست› امروزی توصیف کنیم؟‏

^۱۲ ‹مکروه› یا ‹رجاست› امروزی چیست؟‏ شواهد به جامعهٔ ملل اشاره می‌کنند که در سال ۱۹۲۰،‏ مدت کوتاهی پس از ورود دنیا به زمان آخرش،‏ شروع به کار کرد.‏ اما چگونه می‌تواند ‹رجاستی خراب‌کننده› باشد؟‏

^۱۳ به خاطر بیاور که کاربرد واژهٔ عبری ‹رجاست› در کتاب مقدس در اصل به بتها و کارهای بت‌پرستانه ارجاع می‌شود.‏ آیا این جامعه بصورت معبود درآمد؟‏ البته!‏ روحانیون،‏ آن را در ‹مقامی مقدس› قرار دادند،‏ و پیروان آنان به ایثار پرشور و حرارت خود به آن مبادرت ورزیدند.‏ شورای فدرال کلیساهای مسیح در آمریکا اظهار کرد که این جامعه «مظهر سیاسی ملکوت خدا بر روی زمین» خواهد بود.‏ سیل نامه‌ها از طرف گروههای مذهبی به سوی مجلس سنای ایالات متحده جاری شد که اصرار داشتند سنا پیمان جامعهٔ ملل را تصویب نماید.‏ هیئت عمومی باپتیستها،‏ استقلالیان،‏ و پرسبیتریها در بریتانیا آن را به عنوان «تنها وسیلهٔ موجود برای دسترسی به [صلح بر روی زمین]» ستودند.‏—‏مکاشفه ۱۳:‏۱۴،‏ ۱۵ ملاحظه شود.‏

۱۴،‏ ۱۵.‏ جامعهٔ ملل و سپس سازمان ملل متحد به چه طریق در «مقام مقدّس» قرار گرفتند؟‏

^۱۴ ملکوت مسیحایی خدا در سال ۱۹۱۴ بنیاد نهاده شد،‏ اما ملتها برای حاکمیت خود اقدام به مبارزه کردند.‏ (‏مزمور ۲:‏۱-‏۶‏)‏ هنگامی که جامعهٔ ملل مطرح شد،‏ ملتهایی که تازه در جنگ جهانی اول پیکار کرده بودند،‏ همچنین روحانیونی که برای سربازان آنان برکت طلبیده بودند،‏ آشکارا قانون خدا را کنار گذاشته بودند.‏ آنها به دید پادشاه به مسیح نمی‌نگریستند.‏ از اینرو نقش ملکوت خدا را به عهدهٔ سازمانی بشری گذاشتند؛‏ آنها جامعهٔ ملل را در «مقام مقدّس» قرار دادند،‏ مقامی که به این جامعه تعلق نداشت.‏

^۱۵ سازمان ملل متحد در ۲۴ اکتبر ۱۹۴۵ به عنوان جانشین آن جامعه هستی یافت.‏ سپس،‏ پاپهای روم،‏ سازمان ملل متحد را به عنوان «امید غایی برای هم‌آهنگی و صلح» و «دادگاه عالی صلح و عدالت» گرامی داشتند.‏ بله،‏ واقعاً که جامعهٔ ملل،‏ به اتفاق جانشین خود،‏ سازمان ملل متحد،‏ در نظر خدا و قوم وی،‏ بت یا ‹رجاست› شد.‏

گریز از چه؟‏

۱۶.‏ امروزه عاشقان عدالت لازم است که از چه بگریزند؟‏

^۱۶ شیفتگان عدالت با ‹دیدن› این امر،‏ و با تشخیص اینکه این سازمان بین‌المللی چیست و چگونه مانند بت پرستیده می‌شود،‏ لازم است که به سوی ایمنی بگریزند.‏ گریز از چه؟‏ گریز از نمونهٔ اصلی و امروزی اورشلیم بی‌وفا،‏ یعنی جهان مسیحیت،‏ و فرار از کل بابل عظیم،‏ سیستم جهانی دین کاذب.‏—‏مکاشفه ۱۸:‏۴‏.‏

۱۷،‏ ۱۸.‏ ‹مکروه› یا ‹رجاست› امروزی باعث چه نابودیی خواهد شد؟‏

^۱۷ همچنین به یاد بیاور که در قرن اول،‏ دلیل اینکه ارتش روم همراه با درفشهای بت‌پرستانهٔ خود به سوی شهر مقدس یهودیان پیشروی کرد،‏ این بود که برای اورشلیم و سیستم پرستش آن ویرانی به بار آورد.‏ در روزگار ما،‏ ویرانی فقط بر سر یک شهر نخواهد آمد،‏ فقط بر سر جهان مسیحیت نیز نخواهد آمد،‏ بلکه کل سیستم جهانی دین کاذب را دربر خواهد گرفت.‏—‏مکاشفه ۱۸:‏۵-‏۸‏.‏

^۱۸ در مکاشفه ۱۷:‏۱۶ پیشگویی شده که یک وحش مجازی سرخ‌فام،‏ که ثابت شده است سازمان ملل متحد می‌باشد،‏ با خشم روی خود را بر ضد بابل عظیم فاحشه‌مانند،‏ برمی‌گرداند و وحشیانه او را نابود می‌سازد.‏ این آیه با استفاده از بیانی توصیفی می‌گوید:‏ «ده شاخ که دیدی و وحش اینها فاحشه را دشمن خواهند داشت و او را بینوا و عریان خواهند نمود و گوشتشرا خواهند خورد و او را بآ‌تش خواهند سوزانید.‏» اندیشیدن به مفهوم این بیان هولناک است.‏ این واقعه به پایان هر نوع دین کاذب در همهٔ قسمتهای زمین منتج خواهد شد.‏ این امر در واقع نشان خواهد داد که مصیبت عظیم آغاز گشته است.‏

۱۹.‏ چه عواملی از هنگام تشکیل سازمان ملل متحد،‏ بخشی از آن بوده‌اند،‏ و چرا این مطلب حائز اهمیت است؟‏

^۱۹ قابل توجه است از هنگامی که سازمان ملل متحد در سال ۱۹۴۵ شروع به کار کرد،‏ عوامل الحادی و ضد دین،‏ اعضای سرشناس آن بوده‌اند.‏ یک چنین عوامل تندرو،‏ در زمانهای گوناگون و در سراسر دنیا،‏ در این امر که کارهای مذهبی بشدت محدود شوند یا بکلی ممنوع گردند،‏ مؤثر بوده‌اند.‏ اما در چند سال اخیر،‏ در بسیاری از جاها،‏ در فشار دولت بر روی گروههای مذهبی،‏ وقفه‌ای وجود داشته است.‏ شاید برای برخی از مردم به نظر می‌رسد که هرگونه خطری از دین رفع شده است.‏

۲۰.‏ ادیان دنیا چه شهرتی برای خود به هم زده‌اند؟‏

^۲۰ اما ادیان بابل عظیم همواره نیرویی بسیار مخرب در دنیا هستند.‏ اهم اخبار اغلب هویت جناحهای جنگجو و گروههای تروریستی را با ذکر نام دینی که آنها از آن پشتیبانی می‌کنند،‏ مشخص می‌کند.‏ پلیس ضد شورش و سربازان مجبور بوده‌اند به منظور متوقف کردن خشونت بین جناحهای مذهبی رقیب،‏ به زور وارد عبادتگاهها شوند.‏ هیئتهای مذهبی بودجهٔ انقلابهای سیاسی را تأمین کرده‌اند.‏ تنفر مذهبی،‏ تلاشهای سازمان ملل را برای حفظ روابط پایدار مابین گروههای قومی،‏ با شکست مواجه کرده است.‏ ارکان سازمان ملل متحد با دنبال کردن هدف صلح و امنیت مایلند مشاهده نمایند که هرگونه نفوذ مذهبی که راه آنان را مسدود می‌کند،‏ رفع شود.‏

۲۱.‏ الف)‏ چه کسی تصمیم خواهد گرفت که زمان نابودی بابل عظیم چه وقت خواهد بود؟‏ ب)‏ قبل از آن هنگام،‏ انجام چه کاری فوریت دارد؟‏

^۲۱ عامل مهم دیگری نیز برای بررسی وجود دارد.‏ هرچند که برای نابود کردن بابل عظیم از شاخهای مجهز به نیروهای نظامی داخل سازمان ملل متحد استفاده خواهد شد،‏ اما این نابودی در واقع اظهار داوری الهی خواهد بود.‏ اجرای این داوری در موعد معین خدا فرا خواهد رسید.‏ (‏مکاشفه ۱۷:‏۱۷‏)‏ ما باید در این فاصله چه کاری انجام دهیم؟‏ کتاب مقدس پاسخ می‌دهد،‏ «از میان او بیرون آئید»—‏از بابل عظیم بیرون آئید.‏—‏مکاشفه ۱۸:‏۴‏.‏

۲۲،‏ ۲۳.‏ چنین فراری شامل چه می‌شود؟‏

^۲۲ این فرار به سوی ایمنی،‏ یک نقل مکان جغرافیایی،‏ مانند نقل مکانی که مسیحیان یهودی هنگام ترک اورشلیم انجام دادند نیست.‏ این،‏ فرار از مذاهب جهان مسیحیت است،‏ بله،‏ فرار از هر بخشی از بابل عظیم.‏ به این معنی که خود را نه تنها از سازمانهای دروغین مذهبی،‏ بلکه از رسوم آنها و روحیه‌ای که به وجود می‌آورند،‏ کاملاً جدا سازیم.‏ این،‏ فراری به مکان امن در سازمان تئوکراتیک یَهُوَه است.‏—‏افسسیان ۵:‏۷-‏۱۱‏.‏

^۲۳ هنگامی که خادمان مسح‌شدهٔ یَهُوَه پس از جنگ جهانی اول برای اولین بار هویت رجاست یا مکروه امروزی را که جامعهٔ ملل باشد تشخیص دادند،‏ واکنش شاهدان چه بود؟‏ آنها آن موقع نیز از عضویت در کلیساهای جهان مسیحیت دست کشیده بودند.‏ اما بتدریج به این موضوع پی بردند که هنوز به برخی از رسوم و اعمال جهان مسیحیت،‏ از قبیل استفاده از صلیب و برگزاری جشن کریسمس و اعیاد مرتدانهٔ دیگر پای‌بند هستند.‏ هنگامی که آنان حقیقت را دربارهٔ این چیزها آموختند،‏ اقدام فوری به عمل آوردند.‏ آنها پندی را که در اشعیا ۵۲:‏۱۱ قید شده است به گوش گرفتند:‏ «ای شما که ظروف خداوند را برمیدارید بیکسو شوید بیکسو شوید و از اینجا بیرون روید و چیز ناپاک را لمس منمائید و از میان آن بیرون رفته خویشتنرا طاهر سازید.‏»‏

۲۴.‏ چه کسانی بویژه از سال ۱۹۳۵ به بعد در این فرار شرکت جسته‌اند؟‏

^۲۴ بخصوص از سال ۱۹۳۵ به بعد،‏ گروه عظیمی از دیگران،‏ یعنی افرادی که مشتاقانه پذیرای چشم‌انداز زندگی ابدی بر بهشت روی زمین شدند،‏ دست به اقدامی مشابه زدند.‏ آنها نیز ‹مکروهِ ویرانی را در مقام مقدّس دیده‌اند،‏› و مفهوم آن را تشخیص می‌دهند.‏ نام آنان پس از تصمیمشان به فرار،‏ از فهرست عضویت سازمانهایی که بخشی از بابل عظیم هستند،‏ حذف شده است.‏—‏۲قرنتیان ۶:‏۱۴-‏۱۷‏.‏

۲۵.‏ چه چیزهایی علاوه بر قطع هر رابطه‌ای که شخص ممکن است با دین کاذب داشته باشد،‏ لازم است؟‏

^۲۵ اما فرار از بابل عظیم شامل مواردی بیش از ترک دین کاذب است.‏ مستلزم چیزی بیش از حضور در چند جلسه در تالار ملکوت،‏ و یا یک یا دو بار در ماه رفتن به موعظهٔ بشارت در خدمت است.‏ یک شخص ممکن است که از لحاظ جسمانی خارج از بابل عظیم باشد،‏ اما آیا واقعاً از آن دست کشیده است؟‏ آیا خود را از دنیایی که بابل عظیم بخش مهم و برجستهٔ آن را تشکیل می‌دهد جدا ساخته است؟‏ آیا هنوز پای‌بند چیزهایی است که انعکاسی از روحیهٔ دنیا هستند—‏روحیه‌ای که معیارهای عادلانهٔ خدا را نقض می‌کند؟‏ آیا به اخلاق جنسی و وفاداری در زناشویی،‏ با بی‌توجهی برخورد می‌کند؟‏ آیا بر منافع شخصی و مادی،‏ بیش از منافع روحانی تأکید می‌کند؟‏ او نباید به خود اجازه دهد که به قالب این سیستم چیزها درآید.‏—‏متی ۶:‏۲۴؛‏ ۱پطرس ۴:‏۳،‏ ۴‏.‏

اجازه نده هیچ چیز مانع فرارت شود!‏

۲۶.‏ چه چیزی به ما کمک می‌کند تا نه تنها دست به فرار بزنیم،‏ بلکه آن را با موفقیت به انتها برسانیم؟‏

^۲۶ در فرارمان به سوی ایمنی،‏ ضروریست که افسوس آنچه را که پشت خود باقی گذاشته‌ایم،‏ نخوریم.‏ (‏لوقا ۹:‏۶۲‏)‏ ما باید ذهن و قلب خود را با قاطعیت بر ملکوت خدا و عدالت او متمرکز کنیم.‏ آیا مصمم هستیم که ایمان خود را بدین وسیله نشان دهیم که نخست اینها را بطلبیم و یقین داشته باشیم که یَهُوَه یک چنین رویهٔ وفادارانه‌ای را برکت می‌دهد؟‏ (‏متی ۶:‏۳۱-‏۳۳‏)‏ همچنانکه بی‌صبرانه در انتظار پدیدار گشتن رویدادهای مهمی بر صحنهٔ دنیا هستیم،‏ اعتقاداتمان که بر اساس کتاب مقدس بنا شده‌اند باید ما را به سوی هدف حرکت دهند.‏

۲۷.‏ چرا مهم است که به طور جدی دربارهٔ پرسشهایی که در اینجا مطرح شده‌اند بیندیشیم؟‏

^۲۷ اجرای داوری الهی با نابودی بابل عظیم آغاز خواهد شد.‏ امپراطوری فاحشه‌مانند دین کاذب برای همیشه از پهنهٔ هستی محو خواهد شد.‏ آن زمان بسیار نزدیک است!‏ هنگام فرارسیدن آن زمان مهم و حیاتی،‏ موضع ما چه خواهد بود؟‏ و هنگام اوج مصیبت عظیم،‏ موقعی که سیستم شریر شیطان نابود می‌شود،‏ در کدام طرف خواهیم بود؟‏ چنانچه هم‌اکنون اقدام لازمه را به عمل آوریم،‏ ایمنی ما تضمین می‌شود.‏ یَهُوَه به ما می‌گوید:‏ «هر که مرا بشنود در امنیّت ساکن خواهد بود.‏» (‏امثال ۱:‏۳۳‏)‏ در صورتی که صادقانه و با شادی به خدمت به یَهُوَه ادامه دهیم،‏ شاید واجد شرایط شویم که تا ابد به یَهُوَه خدمت کنیم.‏

‏[پاورقی]‏

آیا به یاد می‌آوری؟‏

◻ ‹مکروه› یا ‹رجاست› امروزی چیست؟‏

◻ ‹مکروه› از چه لحاظ «در مقام مقدّس» قرار دارد؟‏

◻ فرار به سوی ایمنی در زمان حاضر شامل چه می‌شود؟‏

◻ چرا چنین اقدامی ضروریست؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۸]‏

پیروان عیسی برای زنده ماندن مجبور بودند که بدون معطلی فرار کنند