آیا تمامی تکلیف خود را نسبت به خدا به جا می‌آوری؟
«خدا هر عمل را با هر کار مخفی خواه نیکو و خواه بد باشد، به محاکمه خواهد آورد.» — جامعه ۱۲:۱۴.
۱. یَهُوَه چه کمکهایی در اختیار خادمانش قرار داده است؟
یَهُوَه همواره به کسانی که آفریدگار خود را به یاد می‌آورند کمک می‌کند. یَهُوَه از طریق کلام خود معرفت لازم را بدیشان می‌دهد تا بتوانند نظر لطف او را جلب کنند. از طریق روح‌القدس خود آنان را هدایت می‌کند تا ارادهٔ الهی را انجام دهند و ‹ در هر عمل نیکو بار آورند.› ( کولسیان ۱:۹، ۱۰) همچنین از طریق «غلام امین و دانا» خوراک روحانی و راهنماییهای تئوکراتیک در اختیار ایشان می‌گذارد. ( متی ۲۴:۴۵-۴۷) آری، یَهُوَه باران برکات آسمانی خود را از هر سو بر امت خود که کمر همت به خدمت او بسته‌اند، و تکلیف حیاتی خویش را در خصوص بشارت ملکوت به جا می‌آورند، سرازیر می‌کند.—مرقس ۱۳:۱۰.
۲. هنگام خدمت به یَهُوَه گاه چه سؤالاتی در ذهن مطرح می‌شود؟
۲ مسیحیان واقعی از به جا آوردن خدمت مقدس خود به یَهُوَه شادی فراوانی کسب می‌کنند. اما، گاه مواردی پیش می‌آید که بعضی از آنان دلسرد و مأیوس می‌شوند و تصور می‌کنند که تلاشهایشان بی‌جهت است. برای مثال، گهگاه مسیحیان وقف‌شده ممکن است از خود سؤال کنند که آیا زحمات و کوششهایشان در نظر یَهُوَه ارزشی دارد. سرپرستان خانواده ممکن است با تأمل بر روی مطالعهٔ خانوادگی و فعالیتهای دیگر اعضای خانواده از خود سؤال کنند: ‹آیا یَهُوَه از خدمت ما راضی است؟ آیا ما تمامی تکلیف خود را به جا می‌آوریم؟› کلام حکیمانهٔ جامعه می‌تواند در یافتن جوابی برای این پرسشها به ما کمک کند.
آیا همه چیز بطالت است؟
۳. با قبول نقطه‌نظر جامعه ۱۲:۸، چه چیزی باطل اباطیل است؟
۳ عده‌ای ممکن است تصور کنند که کلام سلیمان حکیم، همه را از پیر گرفته تا جوان، دلسرد و نومید می‌کند. «باطل اباطیل، جامعه می‌گوید: ‹همه چیز بطالت است.› » ( جامعه ۱۲:۸) اما صادقانه بگوییم، مگر نام دیگری هم غیر از باطل اباطیل می‌توان به عمر شخصی داد که از جوانی تا لحظهٔ مرگ، نه یادی از آفریدگار بزرگ خود کرده است و نه خدمتی به او نموده، و در پایان هم تمامی افتخارش موهای سفیدش بوده‌اند؟ حتی فرضاً اگر هنگام مرگ و رفتن از این دنیایی که امور آن در دست شریر، یا همان شیطان ابلیس قرار دارد، از دولت و حشمت بسیار برخوردار بوده باشد، آیا عمر او بطالت، یا به بیان دیگر پوچ و بی‌معنا نبوده است؟—۱یوحنا ۵:۱۹.
۴. در چه صورت عمر شخص به بطالت نگذشته است؟
۴ برخلاف آن، خادمان وفادار یَهُوَه که گنجها به جهت خود در آسمان اندوخته‌اند، عمرشان به بطالت نگذشته است. ( متی ۶:۱۹، ۲۰) آنان خود را به کار پراجر سَروَر مشغول داشته‌اند که به هیچ وجه نمی‌توان آن را کاری باطل خواند. ( ۱قرنتیان ۱۵:۵۸) حال اگر ما نیز خود را به یَهُوَه وقف کرده‌ایم آیا در این ایام آخر اموری را که او به ما محول کرده است به جا می‌آوریم؟ ( ۲تیموتاؤس ۳:۱) یا اینکه شیوهٔ زندگیی را در پیش می‌گیریم که تفاوت چندانی با شیوهٔ زندگی اکثر مردم دنیا ندارد؟ برخی از مردم دنیا وابسته به ادیان مختلف و حتی بسیار فعال می‌باشند. آنان شاید مرتباً به محافل پرستش خود می‌روند و در اجرای فرایض و احکام دینی خود کوشا می‌باشند. اما یک چیز مسلم است؛ ایشان پیام ملکوت را بشارت نمی‌دهند. آنان از معرفت دقیق برخوردار نیستند و نمی‌دانند که ما اکنون در «زمان آخر» به سر می‌بریم، و از این رو در مورد این روزهای آخر هیچ‌گونه حالت اضطرار و فوریت در خود حس نمی‌کنند.—دانیال ۱۲:۴.
۵. چنانچه زندگی ما تنها حول مادیات دور بزند چه باید بکنیم؟
۵ عیسی مسیح در خصوص حساس بودن دوران حاضر گفت: «چنانکه ایّام نوح بود، ظهور پسر انسان نیز چنان خواهد بود. زیرا همچنان که در ایام قبل از طوفان می‌خوردند و می‌آشامیدند و نکاح می‌کردند و منکوحه می‌شدند تا روزی که نوح داخل کشتی گشت، و نفهمیدند تا طوفان آمده، همه را ببرد، همچنین ظهور پسر انسان نیز خواهد بود.» ( متی ۲۴:۳۷-۳۹) البته با نظری معقول به مسئله، نه خوردن و آشامیدن اشکالی دارد، و نه نکاح کردن، چرا که خدا بانی همهٔ آنهاست. ( پیدایش ۲:۲۰-۲۴) لیکن اگر متوجه شویم که زندگی ما تنها حول این امور دور می‌زند، بجاست در این باره در دعا از خدا مسئلت بجوییم؟ یَهُوَه خدا به ما کمک می‌کند تا به منافع ملکوت اولویت دهیم، و تکلیف خود را نسبت به او به جا آوریم.—متی ۶:۳۳؛ رومیان ۱۲:۱۲؛ ۲قرنتیان ۱۳:۷.
وقف و تکلیف ما نسبت به خدا
۶. چطور امکان دارد شخصی تعمیدگرفته تمامی تکلیف خود را نسبت به خدا به جا نیاورد؟
۶ برخی از مسیحیان تعمیدیافته می‌باید از ته دل از خدا مسئلت بجویند، چرا که وظایف و تکالیف مسیحی خود را که در وقت تعمید متقبل شدند دیگر به جا نمی‌آورند. در چند سال اخیر اگر چه شمار سالانهٔ تعمیدیافتگان حدود ۰۰۰,۳۰۰ نفر بوده، شمار کل شاهدانِ فعال به این میزان افزایش نشان نداده است. عده‌ای از مبشران دست از بشارت کشیده‌اند. از آنجایی که عموماً قاعده بر این است که شخص پیش از تعمید می‌باید شرکتی هدفمند در خدمت مسیحی داشته باشد، پس مسلماً آنان از وظیفه‌ای که عیسی به پیروان خود محول کرد بی‌خبر نبوده‌اند. عیسی گفت: «رفته، همهٔ امّت‌ها را شاگرد سازید و ایشان را به اسمِ اب و ابن و روح‌القدس تعمید دهید. و ایشان را تعلیم دهید که همهٔ اموری را که به شما حکم کرده‌ام حفظ کنند. و اینک من هر روزه تا انقضای عالم همراه شما می‌باشم.» ( متی ۲۸:۱۹، ۲۰) پس در واقع، هنگامی که مسیحی تعمیدیافته‌ای غیرفعال می‌شود، دیگر تمامی تکلیف خود را نسبت به خدا به جا نمی‌آورد، مگر محدودیتهای حادی همچون بیماری یا عواملی خارج از کنترل شخص مانع خدمت مسیحی وی شوند.—اشعیا ۴۳:۱۰-۱۲.
۷. دلیل گردهماییهای مرتب مسیحی چیست؟
۷ قوم اسرائیل باستان که به خدا وقف شده بود تحت شریعت قرار داشت، و در این شریعت تکالیفی برای اسرائیلیان منظور شده بود. به عنوان نمونه، همهٔ افراد ذکور می‌بایست در سه عید سالیانه شرکت می‌کردند، و کسی که تعمداً از برگزاری عید فِصَح سر باز می‌زد می‌بایست «منقطع،» یعنی کشته می‌شد. ( اعداد ۹:۱۳؛ لاویان ۲۳:۱-۴۳؛ تثنیه ۱۶:۱۶) پس واضح است که برای اسرائیلیانِ وقف‌شده، گردهمایی به منظور پرستش یک تکلیف بود. ( تثنیه ۳۱:۱۰-۱۳) و تکلیف شریعت معمولاً چنین نبود که ‹اگر زحمت نیست چنین و چنان کنید.› این امر بر اهمیت سخنان پولس به مسیحیان وقف‌شده می‌افزاید، چنانکه گفت: «ملاحظهٔ یکدیگر را بنماییم تا به محبت و اعمال نیکو ترغیب نماییم، و از با هم آمدن در جماعت غافل نشویم چنانکه بعضی را عادت است، بلکه یکدیگر را نصیحت کنیم و زیادتر به اندازه‌ای که می‌بینید که آن روز نزدیک می‌شود.» ( عبرانیان ۱۰:۲۴، ۲۵) آری، گردهماییهای مرتب مسیحی از جمله تکالیف مسیحیان وقف‌شده به خداست.
در تصمیم‌گیری سنجیده عمل کن!
۸. چرا برای جوانانِ وقف‌شده لازم است که همراه با دعا نظری به خدمت مقدس خود بیندازند؟
۸ شما جوانان وقف‌شده به یَهُوَه چنانچه برای منافع ملکوت اولویت قائل شوید، یَهُوَه باران برکات عظیم خود را نصیبتان خواهد کرد. ( امثال ۱۰:۲۲) با دعا و برنامه‌ریزی سنجیده می‌توانید حداقل سالهای جوانی خود را به نوعی خدمت تمام‌وقت اختصاص دهید—این کار ثابت می‌کند که آفریدگار خود را به فراموشی نسپرده‌اید. جوانانی که راهی غیر از این را در پیش می‌گیرند گاه بیشتر وقت و توجهشان بر روی مادیات متمرکز می‌شود. بعضی از جوانان مسیحی، چنانکه اکنون بسیار معمول شده است، خیلی زود دست به ازدواج می‌زنند و برای فراهم آوردن وسایل زندگی، خود را مقروض می‌کنند. بعضی دیگر تمام وقت و انرژی خود را صرف کاری پردرآمد می‌نمایند. علاوه بر اینها چنانچه فرزندی هم در کار باشد سالها مسئولیت پرورش و نگهداری از او نیز به دیگر مسئولیتها اضافه می‌شود. ( ۱تیموتاؤس ۵:۸) البته، شاید ایشان در تمام این مدت آفریدگار خود را فراموش نکرده باشند، اما توجه به این موضوع حائز اهمیت است که هر برنامه‌ای که شما جوانان برای خود بریزید، چه سنجیده و چه نسنجیده، مادام‌العمر درگیر آن خواهید بود. و بعدها به سالهای رفته نظر کرده، غبطه خواهید خورد که ای کاش لااقل دوران جوانی را به خدمت مقدس به آفریدگار پرداخته بودید. پس بجاست از همین حالا با دعا و تضرع نظری به افق امیدها و آیندهٔ خود بیندازید تا در دوران جوانی نیز از خدمت مقدس خود به یَهُوَه رضایت خاطر کسب کنید؟
۹. برای کسانی که سنی از ایشان گذشته است و در گذشته مسئولیتهای سنگینی در جماعت داشته‌اند چه امکانی وجود دارد؟
۹ موقعیتی دیگر را در نظر بگیریم—موقعیت مردی که قبلاً شبان «گلهٔ خدا» بود. ( ۱پطرس ۵:۲، ۳) وی به دلایلی داوطلبانه از این امتیاز بزرگ خود کناره‌گیری کرد. البته شاید دلیل او بالا رفتن سن و دشوارتر شدن خدمتش به خدا بوده باشد. اما فرضاً اگر دوباره امتیازات تئوکراتیک خود را متقبل شود چطور؟ شکی نیست که وجود شخصی همچون او که ظرفیت قبول مسئولیتهای دشوار را دارد برکتی بزرگ برای دیگران خواهد بود! و مسلماً دوستان و عزیزان او از اینکه وی خدمت خود را برای تجلیل خدا توسعه بخشیده است خوشحال خواهند شد، زیرا واقعاً کدامیک از ما می‌خواهد تنها برای خود زیست کند؟ ( رومیان ۱۴:۷، ۸) از همه مهمتر اینکه یَهُوَه هرگز کارهایی را که برای خدمت به او انجام می‌دهیم فراموش نمی‌کند. ( عبرانیان ۶:۱۰-۱۲) اما، ببینیم چه چیزی به ما کمک می‌کند تا آفریدگار خود را به یاد آوریم؟
کمکهایی برای به یاد آوردن آفریدگارمان
۱۰. چرا برای کسب راهنمایی در خصوص طریق به یاد آوردن آفرینندهٔ بزرگ، جامعه شخص مناسبی است؟
۱۰ جامعه در مورد طریق به یاد آوردن آفریدگار بزرگ، می‌تواند راهنماییهای ارزنده‌ای به ما ارائه دهد. یَهُوَه در جواب تضرع خالصانهٔ سلیمان به او حکمتی فوق‌العاده داد. ( ۱پادشاهان ۳:۶-۱۲) سلیمان در مورد تمام جنبه‌های زندگی انسانها کاوش و تفحص نمود و از طریق الهامات الهی نتیجهٔ یافته‌های خود را به تحریر درآورد تا ما نیز بتوانیم از آنها فایده ببریم. سلیمان چنین نوشت: «چونکه جامعه حکیم بود باز هم معرفت را به قوم تعلیم می‌داد و تفکّر نموده، غوررسی می‌کرد و مثل‌های بسیار تألیف نمود. جامعه تفحّص نمود تا سخنان مقبول را پیدا کند و کلمات راستی را که به استقامت مکتوب باشد.»—جامعه ۱۲:۹، ۱۰.
۱۱. چرا باید پندهای حکیمانهٔ سلیمان را بپذیریم؟
۱۱ ترجمهٔ سبعینی ( یونانی) کتاب مقدس این آیات را بدین صورت آورده است: «از آن گذشته، واعظ حکیم مردمان را به حکمت آموزش داد؛ وی با تحقیق و تفحص بسیار سخنانی پسندیده و صحیح، و مثلهایی گوشنواز به رشتهٔ تحریر کشید—سخنان حقیقت.» ( کتاب مقدس سپتواجینت ( سبعینی ) به ترجمهٔ چارلز توماس، انگل.) سلیمان کوشیده است تا با سخنانی خوشایند و موضوعهایی جالب و ارزنده خوانندگان را تحت تأثیر قرار دهد. از آنجایی که سخنان وی در کتاب مقدس محصول الهامات روح‌القدس است پس قاعدتاً مانعی برای قبول یافته‌ها و پندهای حکیمانهٔ او وجود ندارد.—۲تیموتاؤس ۳:۱۶، ۱۷.
۱۲. سخنان سلیمان در جامعه ۱۲:۱۱، ۱۲ را چگونه با کلمات و عبارات خود توضیح می‌دهی؟
۱۲ در زمان سلیمان اگر چه دستگاههای مدرن چاپ موجود نبود کتابهای بیشماری در دسترس مردم قرار داشت. اما، مردم آن زمان چه دیدگاهی می‌بایست نسبت به نشریات می‌داشتند؟ سلیمان گفت: «سخنان حکیمان مثل سُکهای گاوان است و کلمات اربابِ جماعت مانند میخهای محکم‌شده می‌باشد، که از یک شبان داده شود. و علاوه بر اینها، ای پسر من پند بگیر. ساختن کتابهای بسیار انتها ندارد و مطالعهٔ زیاد، تَعَب بدن است.»—جامعه ۱۲:۱۱، ۱۲.
۱۳. چگونه سخنان کسانی که از حکمت الهی برخوردارند همچون سُک است، و چه کسانی مانند «میخهای محکم‌شده» هستند؟
۱۳ سخنان کسانی که از حکمت الهی برخوردارند حقیقتاً همچون سُک یا تَرکه است، و به خواننده یا شنونده تذکر می‌دهد که امور زندگی خود را با سخنان حکیمانه‌ای که می‌خواند یا می‌شوند هماهنگ سازد. همچنین، «اربابِ جماعت» یا به عبارت دیگر کسانی که سخنان حکیمانه و ارزشمند می‌گویند، همچون «میخهای محکم‌شده» استوار هستند. شاید دلیل آن این است که سخنان نیکوی آن حکیمان بازتابی از حکمت یَهُوَه می‌باشد که قادر است زندگی خواننده یا شنونده را متعادل سازد و او را از گزند مشکلات در امان بدارد. باشد که شما والدین خداترس، با سعی و کوشش بسیار حکمت الهی را در ذهن و دل فرزندان خود جای دهید.—تثنیه ۶:۴-۹.
۱۴. الف) «مطالعهٔ زیاد» چه کتابهایی نفعی اندک دارد؟ ب) بر روی چه کلامی بهتر است تأمل کنیم؟ و چرا؟
۱۴ اما چرا سلیمان در خصوص ساختن کتابها چنین نقطه‌نظری داشت؟ دلیل آن این است که کتابهای بسیاری که در دنیا چاپ می‌شوند در مقایسه با کلام یَهُوَه محتوایی جز تعقلات و اندیشه‌های بشری ندارند، اندیشه‌هایی که اکثراً بازتابی از افکار شیطان ابلیس هستند. ( ۲قرنتیان ۴:۴) لذا، «مطالعهٔ زیاد» کتابهای دنیوی اگر نفعی هم داشته باشد بسیار اندک و کوتاه‌مدت است. و بسیاری از این کتابها حتی برای روحانیت ما زیانبخش هستند. پس بهتر آن است که همچون سلیمان بر روی کلام یَهُوَه دربارهٔ حیات تأمل کنیم. این کار موجب تقویت ایمان ما و تقرب به یَهُوَه خدا می‌شود. توجه بیش از حد به کتابهای دیگر و منابع اطلاعاتی مختلف ممکن است باعث خستگی و فرسودگی افکارمان شود. بویژه اگر آنچه می‌خوانیم محصول اندیشه‌های دنیوی، و در تضاد با حکمت الهی باشد، برای ایمان ما به خدا و مقصودهای او ناسالم و مخرب خواهند بود. از این رو، بجاست از یاد مبریم که مفیدترین نوشته‌های موجود در زمان سلیمان و در حال حاضر آنهایی بوده و هستند که بازتاب حکمت «یک شبان،» یعنی یَهُوَه خدا می‌باشند. یَهُوَه ۶۶ کتابِ کتاب مقدس را در اختیار ما قرار داده است و ما باید حداکثر توجه را به آنها مبذول بداریم. کتاب مقدس و نشریات سودمند «غلام امین» ما را در کسب «معرفت خدا» یاری می‌کنند.—امثال ۲:۱-۶.
تمامی تکلیف ما نسبت به خدا
۱۵. الف) کلمات سلیمان را در خصوص «تمامی تکلیف انسان» چگونه تشریح می‌کنی؟ ب) چنانچه بخواهیم تمامی تکلیفمان را نسبت به خدا به جا آوریم چه باید بکنیم؟
۱۵ جامعه، یا همان سلیمانِ حکیم، تمام تحقیقات و بررسیهای خود را در این چند کلام خلاصه کرد: «ختم تمام امر را بشنویم. از خدا بترس و اوامر او را نگاه دار چونکه تمامی تکلیف انسان این است. زیرا خدا هر عمل را با هر کار مخفی خواه نیکو و خواه بد باشد، به محاکمه خواهد آورد.» ( جامعه ۱۲:۱۳، ۱۴) داشتن ترس سالم از آفریدگار بزرگ، یا به عبارت دیگر حفظ حرمت او، به ما و احتمالاً خانواده‌مان کمک می‌کند تا در انتخاب شیوهٔ زندگی‌مان جانب احتیاط را از دست ندهیم و از بروز مصیبت بر سر خود و خانواده‌مان جلوگیری کنیم. ترس سالم از خدا طاهر و همچنین آغاز حکمت و معرفت است. ( مزمور ۱۹:۹؛ امثال ۱:۷) چنانچه از کلام خدا بصیرت کسب کنیم و پندها و اندرزهای آن را در تمام جوانب زندگی‌مان به کار ببریم، در واقع «تمامی تکلیف» خود را نسبت به خدا به جا آورده‌ایم. البته، منظور این نیست که بنشینیم و فهرستی از وظایف و تکالیف برای خود تهیه کنیم. خیر، منظور این است که هر موقع با مسئله‌ای روبرو شدیم برای کسب راهنمایی به کتاب مقدس رجوع کنیم و همهٔ مسائل را به راه و روش یَهُوَه حل و فصل کنیم.
۱۶. داوری یَهُوَه چگونه است؟
۱۶ خوب است بدانیم که هیچ عملی از نگاه آفریدگار بزرگ مخفی نمی‌ماند. ( امثال ۱۵:۳) یَهُوَه «هر عمل را با هر کار مخفی . . . به محاکمه خواهد آورد.» آری، آفریدگار تعالی هر عملی را، اگر چه از دید انسانها مخفی انجام شده باشد، داوری خواهد کرد. دانستن این موضوع می‌تواند انگیزه‌ای قوی برای به جا آوردن احکام خدا باشد. لیکن، قوی‌ترین انگیزه‌ها محبتی است که ما به پدر آسمانی‌مان داریم، چرا که یوحنای رسول گفت: «همین است محبّت خدا که احکام او را نگاه داریم و احکام او گران نیست.» ( ۱یوحنا ۵:۳) از آنجایی که احکام خدا برای بهروزی ما در نظر گرفته شده‌اند، پس نه تنها بجا، بلکه عاقلانه است که آنها را نگاه داریم. این کار برای کسانی که آفریدگار خود را دوست دارند به هیچ وجه باری گران نیست. آنها با دل و جان می‌خواهند تمامی تکلیفی را که نسبت به او دارند به جا آورند.
تمامی تکلیف خود را به جا آوریم
۱۷. چه چیزی لازم است تا بتوانیم تمامی تکلیف خود را نسبت به خدا به جا آوریم؟
۱۷ چنانچه قلباً مایل باشیم که تمامی تکلیف خود را نسبت به خدا به جا آوریم، عاقلانه‌ترین کار آن است که علاوه بر اجرای احکام یَهُوَه خدا، ترسی محترمانه از رنجاندن او داشته باشیم. «ترس خداوند ابتدای حکمت است» و کسانی که «خردمندی [یا بصیرت] نیکو» دارند احکام او را به جا می‌آورند. ( مزمور ۱۱۱:۱۰؛ امثال ۱:۷) پس باشد که در همهٔ امور عاقلانه عمل نماییم و مطیع یَهُوَه باشیم. این موضوع اکنون به سبب حضور پادشاه ما عیسی مسیح و نزدیکی روز داوری این داور برگزیدهٔ خدا، اهمیت بیشتر پیدا کرده است.—متی ۲۴:۳؛ ۲۵:۳۱، ۳۲.
۱۸. به جا آوردن تمامی تکلیفمان نسبت به یَهُوَه خدا چه حاصلی برای ما دارد؟
۱۸ در حال حاضر همهٔ ما تحت بازرسی الهی قرار داریم. آیا تمایلات ما روحانی هستند و یا اینکه تأثیرات مخرب دنیا رابطهٔ ما را با خدا تضعیف کرده‌اند؟ ( ۱قرنتیان ۲:۱۰-۱۶؛ ۱یوحنا ۲:۱۵-۱۷) باشد که همهٔ ما، پیر و جوان، هر آنچه از دستمان برمی‌آید برای خوشنودی آفریدگار بزرگ خود انجام دهیم. چنانچه در اطاعت از یَهُوَه تنها احکام او را به جا آوریم، به امور باطل این دنیای رو به انحطاط دست رد خواهیم زد. سپس می‌توانیم چشم‌انداز زندگی ابدی را در سیستم جدید خدا در مقابل چشمان خود مجسم کنیم. چه چشم‌انداز و امید باشکوهی برای کسانی که تمامی تکلیف خود را نسبت به خدا به جا می‌آوردند.—۲پطرس ۳:۱۳.
پاسخ تو چیست؟
◻ چرا می‌توان گفت که عبارت همه چیز بطالت است در همهٔ موارد صدق نمی‌کند؟
◻ چرا برای جوانان مسیحی لازم است همراه با دعا نظری به خدمت مقدس خود بیندازند؟
◻ «مطالعهٔ زیاد» چه نوع کتابهایی بی‌فایده است؟
◻ «تمامی تکلیف انسان» چیست؟
[تصویر در صفحهٔ ۱۶]
عمر کسانی که کمر به خدمت یَهُوَه بسته‌اند به بطالت نمی‌گذرد
[تصویر در صفحهٔ ۱۷]
کلام خدا برخلاف بسیاری از کتابهای دنیا مفید و نشاط‌بخش است