‏«پادشاهی من از این دنیا نیست»‏

۱،‏ ۲.‏ الف)‏ چگونه در این دنیا اختلافات هر روز بیشتر می‌شود؟‏ ب)‏ در این مقاله به چه سؤالاتی پاسخ می‌دهیم؟‏

خواهری از جنوب اروپا که طعم بی‌عدالتی را چشیده است می‌گوید:‏ «از زمانی که به یاد دارم،‏ بی‌عدالتی وجود داشته است.‏ به همین دلیل شروع به مخالفت با دولت کردم و به یکی از احزاب تندرو و افراطی پیوستم.‏ من برای سال‌ها دوست‌دختر یک تروریست بودم!‏» برادری از جنوب آفریقا نیز که در گذشته شخصیتی خشن داشت،‏ دلیلش را چنین توضیح می‌دهد:‏ «فکر می‌کردم قبیلهٔ ما بهترین قبیله است.‏ عضو یک حزب سیاسی شدم که به ما می‌آموخت همهٔ مخالفان را با نیزه بکشیم؛‏ حتی مخالفانی که از قبیلهٔ خودمان بودند.‏» خواهری از اروپای مرکزی نیز چنین می‌گوید:‏ «خیلی متعصب بودم.‏ از هر کسی که ملیت یا مذهبی غیر از ملیت و مذهب من داشت متنفر بودم.‏»‏

^۲ چنین طرز فکرهایی در دنیا هر روز بیشتر و بیشتر دیده می‌شود.‏ بسیاری از گروه‌های سیاسی برای استقلال‌طلبی دست به خشونت می‌زنند.‏ اختلافات سیاسی در بین مردم بیشتر شده است.‏ مهاجران و پناهندگان در بسیاری از کشورها بیش از پیش مورد نفرت قرار می‌گیرند.‏ همان طور که کتاب مقدّس دربارهٔ روزهای آخر پیشگویی کرده است،‏ مردم با یکدیگر «ناسازگار» هستند.‏ (‏۲تیمو ۳:‏۱،‏ ۳‏)‏ حال،‏ در دنیایی که مملو از تفرقه است،‏ مسیحیان چگونه می‌توانند اتحادشان را حفظ کنند؟‏ بررسی نمونهٔ عیسی در این زمینه به ما کمک می‌کند.‏ مردم در آن زمان به دلیل اختلافات سیاسی به گروه‌های متعددی تقسیم شده بودند.‏ در این مقاله می‌خواهیم به سه سؤال پاسخ دهیم:‏ ۱)‏ چرا عیسی از هیچ کدام از گروه‌های سیاسی طرفداری نکرد؟‏ ۲)‏ او چگونه نشان داد که قوم خدا باید نسبت به امور سیاسی بی‌طرف باشند؟‏ ۳)‏ او دربارهٔ دوری از خشونت چه درسی به ما داد؟‏

۳،‏ ۴.‏ الف)‏ یهودیان قرن اول در انتظار چه چیز بودند؟‏ ب)‏ انتظار یهودیان چه تأثیری بر شاگردان عیسی گذاشته بود؟‏

^۳ بسیاری از یهودیان که عیسی به آنان موعظه می‌کرد،‏ خواهان استقلال از روم بودند.‏ یهودیان زیلوت،‏ یک حزب سیاسی متعصب بودند که چنین طرز فکری را در بین مردم رواج می‌دادند.‏ بسیاری از طرفداران این حزب سیاسی از شخصی به نام یهودای جلیلی پیروی می‌کردند که در زمان عیسی می‌زیست.‏ او ادعا می‌کرد که مسیح موعود است و بسیاری را گمراه می‌ساخت.‏ تاریخ‌نگاری یهودی به نام یوسفوس دربارهٔ یهودای جلیلی می‌گوید که او یهودیان را برمی‌انگیخت تا بر علیه رومیان شورش کنند و آنانی را که به دولت روم مالیات می‌پرداختند،‏ «ترسو» می‌خواند.‏ یهودا سرانجام به دست رومیان کشته شد.‏ (‏اعما ۵:‏۳۷‏)‏ برخی از طرفداران حزب زیلوت برای رسیدن به اهدافشان حتی دست به خشونت می‌زدند.‏

^۴ اکثر یهودیان مشتاقانه در انتظار آمدن مسیح بودند.‏ آنان فکر می‌کردند که با آمدن مسیح از دست رومیان آزاد خواهند شد و اسرائیل دوباره به قومی بزرگ تبدیل می‌شود.‏ (‏لو ۲:‏۳۸؛‏ ۳:‏۱۵‏)‏ بسیاری از آنان بر این باور بودند که مسیح حکومتی را در اسرائیل برپا خواهد کرد و یهودیانی که در سرزمین‌های دیگر زندگی می‌کردند می‌توانستند به وطن خود بازگردند.‏ یحیای تعمیددهنده نیز در این باره از عیسی پرسید:‏ «آیا تو همان کسی هستی که منتظر آمدنش بودیم یا باید منتظر شخصی دیگر باشیم؟‏» (‏مت ۱۱:‏۲،‏ ۳‏)‏ احتمالاً یحیی می‌خواست بداند که آیا شخص دیگری می‌آید و یهودیان را آزاد می‌کند.‏ بعدها دو نفر از شاگردان عیسی،‏ در راه عِمائوس عیسای رستاخیزیافته را دیدند.‏ آنان امیدوار بودند که عیسی همان شخصی باشد که اسرائیلیان را رهایی می‌بخشد.‏ ‏(‏لوقا ۲۴:‏۲۱ خوانده شود.‏)‏ حتی اندکی پس از آن،‏ شاگردان عیسی از او پرسیدند:‏ «سَرور،‏ آیا در این زمان پادشاهی را به اسرائیل بازمی‌گردانی؟‏»—‏اعما ۱:‏۶‏.‏

۵.‏ الف)‏ چرا جلیلیان می‌خواستند عیسی را پادشاه خود سازند؟‏ ب)‏ عیسی چگونه طرز فکر آنان را اصلاح کرد؟‏

^۵ جلیلیان می‌خواستند عیسی را پادشاه خود سازند تا او به مشکلاتشان پایان دهد.‏ در نظر آنان عیسی بهترین گزینه برای پادشاهی بود.‏ چرا که او معلّمی بی‌نظیر بود،‏ بیماران را شفا می‌داد و گرسنگان را سیر می‌کرد.‏ زمانی که عیسی به ۵۰۰۰ نفر غذا داد،‏ مردم بر آن شدند که او را پادشاه خود سازند.‏ کتاب مقدّس در این باره می‌گوید:‏ «عیسی چون می‌دانست چیزی نمانده است که بیایند و او را به‌زور پادشاه کنند،‏ آنان را ترک کرد و بار دیگر تنها به کوه رفت.‏» (‏یو ۶:‏۱۰-‏۱۵‏)‏ روز بعد،‏ احساسات مردم فروکش کرد.‏ سپس عیسی به آنان توضیح داد که آمده است انسان‌ها را با پادشاهی خدا آشنا کند،‏ نه این که نیازهای مادی آنان را برآورده سازد.‏ او همچنین به آنان گفت:‏ «برای خوراکی که از بین می‌رود،‏ کار مکنید،‏ بلکه برای خوراکی کار کنید که باقی می‌ماند و به زندگی جاودان می‌انجامد.‏»—‏یو ۶:‏۲۵-‏۲۷‏.‏

۶.‏ عیسی چگونه نشان داد که در امور سیاسی بی‌طرف است؟‏ (‏تصویر ابتدای مقاله ملاحظه شود.‏)‏

^۶ برخی از شاگردان عیسی اندکی پیش از مرگ او تصوّر می‌کردند که عیسی می‌خواهد در اورشلیم بر آنان پادشاهی کند.‏ عیسی برای اصلاح طرز فکر آنان از مَثَل ده مِنا استفاده کرد.‏ در این مَثَل،‏ عیسی به «نجیب‌زاده‌ای» تشبیه شده است که برای مدتی طولانی به سفری دور می‌رود.‏ (‏لو ۱۹:‏۱۱-‏۱۳،‏ ۱۵‏)‏ عیسی همچنین به مقامات عالی‌رتبهٔ رومی گفت که در امور سیاسی کاملاً بی‌طرف است.‏ پیلاتُس از او پرسید:‏ «آیا تو پادشاه یهودیانی؟‏» (‏یو ۱۸:‏۳۳‏)‏ احتمالاً پیلاتُس از این می‌ترسید که عیسی مردم را برانگیزد تا بر علیه رومیان شورش کنند.‏ اما عیسی در جواب گفت:‏ «پادشاهی من از این دنیا نیست.‏» (‏یو ۱۸:‏۳۶‏)‏ از آنجا که پادشاهی عیسی در آسمان بود،‏ او در امور سیاسی دخالت نمی‌کرد.‏ او به پیلاتُس گفت که کارش بر روی زمین این است که ‹به حقیقت شهادت دهد.‏›—‏یوحنا ۱۸:‏۳۷ خوانده شود.‏

۷.‏ چرا حفظ بی‌طرفی سیاسی می‌تواند مشکل باشد؟‏

^۷ ما نیز همچون عیسی باید هدف از مأموریتی را که یَهُوَه به ما داده است درک کنیم.‏ در این صورت،‏ فکر حمایت از یک حزب سیاسی به ذهنمان خطور نخواهد کرد.‏ شاید چنین کاری آسان نباشد.‏ یک سرپرست سیّار می‌گوید:‏ «تعصب در بین مردم محدودهٔ ما هر روز بیشتر و بیشتر به چشم می‌خورد.‏ حس ملی‌گرایی در آنان کاملاً آشکار است.‏ آنان تصوّر می‌کنند که تحت حکومتی مستقل،‏ از زندگی بهتری برخوردار خواهند بود.‏ جای خوشحالی است که در چنین شرایطی برادران و خواهران با تمرکز بر موعظهٔ پادشاهی خدا،‏ اتحاد خود را حفظ کرده‌اند.‏ آنان می‌دانند که تنها خدا می‌تواند تمام مشکلات بشر منجمله بی‌عدالتی را از بین ببرد.‏»‏

۸.‏ بسیاری از یهودیان قرن اول با چه بی‌عدالتی‌ای روبرو بودند؟‏

^۸ مردم با دیدن بی‌عدالتی‌های دنیای امروز،‏ ناخودآگاه موضوعات سیاسی را به میان می‌کشند.‏ در قرن اول پرداخت مالیات،‏ یکی از موضوعات داغ برای صحبت بود.‏ دلیل شورش یهودای جلیلی بر علیه رومیان نیز این بود که آنان نام همهٔ مردم را ثبت می‌کردند تا اطمینان یابند که همه مالیاتشان را پرداخت می‌کنند.‏ رومیان باید بابت چیزهای زیادی منجمله دارایی،‏ زمین و خانه‌هایشان مالیات می‌پرداختند.‏ همچنین فساد در بین مأموران مالیاتی اوضاع را بدتر می‌کرد.‏ آنان اغلب با پرداخت رشوه به مقامات دولتی صاحب جایگاه‌هایی می‌شدند که درآمد بیشتری داشت.‏ برای مثال،‏ زَکّا که در اَریحا رئیس خراجگیران بود،‏ از این طریق ثروت زیادی به دست آورد.‏—‏لو ۱۹:‏۲،‏ ۸‏.‏

۹،‏ ۱۰.‏ الف)‏ مخالفان عیسی چگونه سعی داشتند او را در امور سیاسی دخالت دهند؟‏ ب)‏ ما از واکنش عیسی چه می‌آموزیم؟‏ (‏تصویر ابتدای مقاله ملاحظه شود.‏)‏

^۹ مخالفان عیسی در یک مورد خاص مالیاتی سعی کردند او را به دام بیندازند.‏ آنان از او دربارهٔ «مالیات سرانه» سؤال کردند.‏ مبلغ این مالیات معادل یک دینار بود و همهٔ یهودیان باید آن را می‌پرداختند.‏ ‏(‏مَتّی ۲۲:‏۱۶-‏۱۸ خوانده شود.‏)‏ این مالیات به یهودیان یادآوری می‌کرد که تحت تسلّط رومیان هستند.‏ از این رو،‏ آنان از پرداخت این مالیات نفرت داشتند.‏ «هواداران حزب هیرودیس» که این سؤال را مطرح کرده بودند،‏ با خود می‌گفتند که اگر عیسی پرداخت مالیات را منع کند،‏ می‌توانند او را به اتهام مخالفت با امپراتوری روم دستگیر کنند.‏ یا اگر از یهودیان بخواهد که این مالیات را پرداخت کنند،‏ شاید آنان از پیروی او دست بکشند.‏ اما پاسخ عیسی چه بود؟‏

^۱۰ عیسی با هوشیاری بی‌طرفی خود را در این مورد حفظ کرد.‏ او گفت:‏ «مال قیصر را به قیصر بدهید و مال خدا را به خدا.‏» (‏مت ۲۲:‏۲۱‏)‏ عیسی از فسادی که در بین مأموران مالیاتی وجود داشت آگاه بود.‏ اما به جای تمرکز بر آن،‏ بر پادشاهی خدا تمرکز کرد که تنها راه از میان برداشتن مشکلات بشر بود.‏ او به این شکل نمونهٔ خوبی برای ما بجا گذاشت.‏ حتی اگر به نظر برسد که عملکرد یک حزب سیاسی صحیح است،‏ به هیچ عنوان نباید از آن جانبداری کنیم.‏ ما مسیحیان همواره از پادشاهی خدا و معیارهای عادلانهٔ او جانبداری می‌کنیم.‏ از این رو،‏ ما هرگز دربارهٔ بی‌عدالتی‌های دنیای امروز وارد بحث نمی‌شویم و عاملان آن را محکوم نمی‌کنیم.‏—‏مت ۶:‏۳۳‏.‏

۱۱.‏ چگونه می‌توانیم حس عدالت‌خواهی خود را به شکلی درست نشان دهیم؟‏

^۱۱ بسیاری از شاهدان یَهُوَه که در گذشته در امور سیاسی دخالت داشتند،‏ طرز فکر خود را اصلاح کرده‌اند.‏ خواهری از انگلیس می‌گوید:‏ «بعد از پایان تحصیل در رشتهٔ مطالعات اجتماعی،‏ طرز فکری تندرو و افراطی پیدا کردم.‏ از آنجایی که بی‌عدالتی‌های زیادی در حق سیاه‌پوستان شده بود،‏ می‌خواستم برای گرفتن حق و حقوق آنان مبارزه کنم.‏ با این که فن بیان خوبی داشتم،‏ اما احساس یأس و ناامیدی می‌کردم.‏ نمی‌دانستم که برای رفع بی‌عدالتی انسان‌ها باید احساسات منفی را از دلشان ریشه‌کن کنند.‏ با مطالعهٔ کتاب مقدّس درک کردم که ابتدا باید نیات و انگیزه‌های خودم را اصلاح کنم.‏ خواهری سفیدپوست در این راه با صبر و حوصله به من کمک کرد.‏ اکنون در یک جماعت زبان اشاره پیشگام هستم و به همه گونه افراد موعظه می‌کنم.‏»‏

۱۲.‏ عیسی به شاگردانش گفت که از چه ‹خمیرمایه‌ای› دوری کنند؟‏

^۱۲ در زمان عیسی،‏ دین و سیاست با هم آمیخته شده بود.‏ برای مثال،‏ کتاب «زندگی در فلسطین در دوران مسیح»‏a می‌گوید که یهودیان به گروه‌های مختلف مذهبی تقسیم شده بودند و همچون احزاب سیاسی عمل می‌کردند.‏ به همین دلیل،‏ عیسی به شاگردانش هشدار داد و گفت:‏ «مراقب باشید و از خمیرمایهٔ فَریسیان و خمیرمایهٔ هیرودیس برحذر باشید.‏» (‏مرق ۸:‏۱۵‏)‏ احتمالاً منظور عیسی از «هیرودیس» حزبی بود که پیروان هیرودیس را تشکیل می‌داد.‏ فَریسیان خواهان استقلال یهودیان از امپراتوری روم بودند.‏ مطابق گزارش مَتّی،‏ عیسی دربارهٔ صَدّوقیان نیز به شاگردانش هشدار داد.‏ آنان از رومیان حمایت می‌کردند،‏ زیرا تحت امپراتوری روم از قدرت زیادی برخوردار بودند.‏ عیسی به شاگردانش گفت که از «خمیرمایه» یا تعالیم فَریسیان،‏ صَدّوقیان و حزب هیرودیس دوری کنند.‏ (‏مت ۱۶:‏۶،‏ ۱۲‏)‏ جالب اینجاست که عیسی زمانی این هشدار را به شاگردانش داد که مردم می‌خواستند او را پادشاه خود سازند.‏

۱۳،‏ ۱۴.‏ الف)‏ چگونه آمیخته شدن دین و سیاست در زمان عیسی،‏ ظلم و خشونت به بار آورد؟‏ ب)‏ چرا حتی اگر شاهد ظلم و بی‌عدالتی باشیم،‏ نباید دست به خشونت بزنیم؟‏ (‏تصویر ابتدای مقاله ملاحظه شود.‏)‏

^۱۳ معمولاً نتیجهٔ آمیخته شدن دین و سیاست،‏ خشونت است.‏ عیسی به شاگردانش تأکید کرد که باید همواره بی‌طرفی خود را حفظ کنند.‏ این یکی از دلایلی بود که کاهنان و فَریسیان قصد کشتن عیسی را داشتند،‏ زیرا با خود می‌گفتند که اگر مردم مطابق گفتهٔ عیسی بی‌طرف بمانند،‏ دیگر کسی از آنان پیروی نمی‌کند.‏ در نتیجه آنان قدرت مذهبی و سیاسی خود را از دست می‌دادند.‏ کاهنان و فَریسیان در این باره چنین فکر می‌کردند:‏ «اگر او [عیسی] را همچنان به حال خود بگذاریم،‏ همه به او ایمان خواهند آورد و رومیان آمده،‏ هم معبد و هم قوم ما را تصاحب خواهند کرد.‏» (‏یو ۱۱:‏۴۸‏)‏ بنابراین قیافا که کاهن اعظم بود،‏ نقشهٔ قتل عیسی را ریخت.‏—‏یو ۱۱:‏۴۹-‏۵۳؛‏ ۱۸:‏۱۴‏.‏

^۱۴ قیافا سربازانی را در تاریکی شب برای دستگیری عیسی فرستاد.‏ عیسی که از نقشهٔ قیافا آگاه بود،‏ در آخرین شامش با رسولان،‏ از آنان خواست تا چند شمشیر تهیه کنند.‏ تنها دو شمشیر کافی بود تا او درس مهمی به شاگردانش بیاموزد.‏ (‏لو ۲۲:‏۳۶-‏۳۸‏)‏ کمی بعد در همان شب،‏ گروهی برای دستگیری عیسی آمدند.‏ پِطرُس که از دیدن آنان خشمگین شده بود،‏ شمشیرش را کشید و به یکی از آنان حمله کرد.‏ (‏یو ۱۸:‏۱۰‏)‏ عیسی به پِطرُس گفت:‏ «شمشیر خود را غلاف کن؛‏ زیرا هر که شمشیر کشد،‏ با شمشیر نیز کشته شود.‏» (‏مت ۲۶:‏۵۲،‏ ۵۳‏)‏ این درس مهم با دعای عیسی در همان شب هماهنگ بود که گفت شاگردانش به دنیا تعلّق ندارند.‏ ‏(‏یوحنا ۱۷:‏۱۶ خوانده شود.‏)‏ بله،‏ مقابله با ظلم و بی‌عدالتی را باید تنها به یَهُوَه واگذار کرد.‏

۱۵،‏ ۱۶.‏ الف)‏ کلام خدا چگونه به مسیحیان کمک می‌کند که از تفرقه و خشونت بپرهیزند؟‏ ب)‏ یَهُوَه شاهد چه تفاوتی بین مردم دنیا و خادمانش است؟‏

^۱۵ خواهری از جنوب اروپا که در ابتدای مقاله به او اشاره شد نیز درسی مهم آموخت.‏ او می‌گوید:‏ «به این نتیجه رسیده‌ام که ظلم و خشونت باعث برقراری عدالت نمی‌شود.‏ آنانی که دست به خشونت می‌زنند معمولاً کشته می‌شوند.‏ بسیاری دیگر دچار یأس و ناامیدی می‌شوند.‏ خیلی خوشحالم که با مطالعهٔ کتاب مقدّس آموختم که تنها خدا می‌تواند عدالت واقعی را بر روی زمین برقرار سازد.‏ اکنون ۲۵ سال است که این پیام را به مردم موعظه می‌کنم.‏» برادری که از جنوب آفریقا بود نیز اکنون به جای نیزه،‏ ‹شمشیر کلام خدا› را به دست می‌گیرد و با استفاده از آن پیام صلح را به مردم همهٔ قبیله‌ها اعلام می‌کند.‏ (‏افس ۶:‏۱۷‏)‏ خواهرمان از اروپای مرکزی نیز بعد از این که شاهد یَهُوَه شد با برادری از ملیت دیگر ازدواج کرد که در گذشته از آنان متنفر بود.‏ از آنجا که این سه نفر می‌خواستند پیرو عیسی شوند،‏ حاضر شدند چنین تغییراتی در خود ایجاد کنند.‏

^۱۶ به‌راستی که ایجاد چنین تغییراتی برایمان اهمیت زیادی دارد!‏ کتاب مقدّس انسان‌ها را به دریایی متلاطم تشبیه می‌کند که هیچ وقت آرام نمی‌گیرد.‏ (‏اشع ۱۷:‏۱۲؛‏ ۵۷:‏۲۰،‏ ۲۱؛‏ مکا ۱۳:‏۱‏)‏ امروزه موضوعات سیاسی باعث شده است که ملی‌گرایی،‏ تفرقه و خشونت در بین مردم رواج یابد.‏ اما شاهدان یَهُوَه در چنین شرایطی همواره صلح و اتحادشان را حفظ می‌کنند.‏ مطمئناً یَهُوَه با دیدن اتحاد خادمانش در دنیایی مملو از تفرقه خشنود می‌شود.‏—‏صَفَنیا ۳:‏۱۷ خوانده شود.‏

۱۷.‏ الف)‏ سه راهی که باعث تقویت اتحادمان می‌شوند کدامند؟‏ ب)‏ در مقالهٔ بعد به بررسی چه موضوعی می‌پردازیم؟‏

^۱۷ در این مقاله آموختیم که ما مسیحیان به سه طریق می‌توانیم اتحادمان را تقویت کنیم:‏ ۱)‏ اطمینان به این که پادشاهی خدا به تمام بی‌عدالتی‌ها پایان خواهد داد،‏ ۲)‏ بی‌طرف ماندن در امور سیاسی و ۳)‏ دوری از خشونت.‏ با این حال،‏ گاه ممکن است تبعیض و پیشداوری حفظ اتحاد را برایمان مشکل سازد.‏ در مقالهٔ بعد خواهیم دید که چگونه می‌توانیم با سرمشق گرفتن از مسیحیان قرن اول با چنین شرایطی مقابله کنیم.‏