فصل ۷۲
عیسی ۷۰ نفر را برای موعظه می‌فرستد
پاییز سال ۳۲ د.م. است و سه سال تمام از تعمید عیسی می‌گذرد. او و شاگردانش اخیراً در عید خیمه‌ها در اورشلیم شرکت کردند، و ظاهراً هنوز در همان حوالی بسر می‌برند. در واقع عیسی شش ماهی را که از خدمت موعظه‌اش باقیست اغلب در یهودیه و یا در آن سوی رود اردن در ناحیهٔ پیریا می‌گذراند. در این محدوده نیز کار موعظه باید انجام شود.
درست است که پس از عید فِصح سال ۳۰ د.م. عیسی حدود هشت ماه در یهودیه به موعظه پرداخت، اما پس از آنکه یهودیان هنگام عید فصح سال ۳۱ د.م. سعی کردند او را در آنجا به قتل برسانند، به مدت یک سال و نیم تقریباً فقط در منطقهٔ جلیل به آموزش پرداخت. در طی آن مدت، یک سازمان بزرگ و تعلیم‌یافته از واعظان تشکیل داد، سازمانی که پیش از آن در اختیار نداشت. از اینرو حالا فعالیت نهایی و شدید موعظه را در یهودیه آغاز می‌کند.
او ۷۰ نفر از شاگردانش را انتخاب می‌کند و آنها را دو به دو برای موعظه می‌فرستد و بدین ترتیب این فعالیت را به راه می‌اندازد. بنابراین رویهم‌رفته ۳۵ دسته از واعظان ملکوت برای کار در این محدوده وجود دارند. این دسته‌های دوتایی به همهٔ شهرها و مناطقی می‌روند که عیسی، ظاهراً به همراهی رسولانش، قصد سفر به آنجا را دارد.
عیسی این ۷۰ نفر را بجای آنکه به کنیسه‌ها بفرستد به خانه‌های مردم می‌فرستد و توضیح می‌دهد: «به هر خانه‌ای که وارد میشوید اولین کلام شما این باشد: ‹سلام بر این خانه باد.› اگر کسی اهل صلح و صفا در آنجا باشد سلام شما بر او قرار خواهد گرفت وگرنه آن سلام به خود شما باز خواهد گشت.» پیام آنان چه خواهد بود؟ عیسی می‌گوید: «بدیشان گوئید ملکوت خدا بشما نزدیک شده است.» دربارهٔ فعالیت این ۷۰ نفر در کتاب تفسیر مَتی‌یُو هِنری آمده است: «همانند آقایشان، به هر کجا که می‌رفتند، خانه به خانه موعظه می‌کردند.»
تعلیماتی که عیسی به این ۷۰ نفر می‌دهد مانند تعلیماتی است که حدود یک سال پیش وقتی که ۱۲ رسول خود را برای فعالیت موعظه به جلیل فرستاد به آنها داده بود. او نه تنها به آن ۷۰ نفر در مورد مخالفانی که بر سر راهشان قرار خواهند گرفت هشدار می‌دهد و آنها را آماده می‌کند تا پیام ملکوت را به اهالی خانه‌ها برسانند، بلکه به ایشان قدرت شفای بیماران را نیز می‌بخشد. بدین ترتیب وقتی که عیسی کمی بعد به این مناطق برسد بسیاری از مردم مشتاق دیدار استاد یا آقایی خواهند بود که شاگردانش می‌توانند چنین اعمال حیرت‌آوری انجام دهند.
موعظهٔ این ۷۰ نفر و به دنبال آن موعظهٔ عیسی، چندان به طول نمی‌انجامد. ۳۵ دستهٔ واعظان ملکوت اندکی بعد نزد عیسی باز می‌گردند. آنها با خوشحالی اظهار میکنند: «خداوندا، با ذکر نام تو حتی دیوها تسلیم ما میشوند!» چنین خبر خوبی بی‌تردید عیسی را خرسند می‌سازد زیرا پاسخ می‌دهد: ‹من شیطان را دیدم که چون برق از آسمان می‌افتد. اینک شما را قوّت می‌بخشم که ماران و عقربها . . . را پایمال کنید.›
عیسی می‌داند که پس از تولد ملکوت خدا، در ایام آخر، شیطان و دیوهایش از آسمان بیرون رانده خواهند شد. بیرون رانده شدن دیوهای نادیدنی به دست انسانهای ساده، خود تضمین دیگری است بر اینکه این واقعه حتماً در آینده روی خواهد داد. بنابراین عیسی از سقوط آیندهٔ شیطان از آسمان به صورت امری کاملاً مسلم سخن می‌گوید. از اینرو مانند آن است که به این ۷۰ نفر به طور سمبولیک قدرت و اختیار پایمال کردن مارها و عقربها داده شده باشد. با این حال عیسی می‌گوید: «از این شادی مکنید که ارواح اطاعت شما میکنند بلکه بیشتر شاد باشید که نامهای شما در آسمان مرقوم است.»
عیسی غرق شادی می‌شود و پدر خود را با صدای بلند سپاس می‌گوید که از این خادمان ساده‌اش به این شکل عظیم استفاده کرده است. سپس رو به شاگردانش کرده می‌گوید: ‹خوشا به حال چشمانی که آنچه شما می‌بینید می‌بینند. زیرا به شما میگویم بسا انبیاء و پادشاهان میخواستند آنچه شما می‌بینید بنگرند و ندیدند، و آنچه شما میشنوید بشنوند و نشنیدند.› لوقا ۱۰:۱-۲۴؛ متی ۱۰:۱-۴۲؛ مکاشفه ۱۲:۷-۱۲.
▪ عیسی در طول سه سال اول خدمت خود در چه مناطقی موعظه کرد، و در طی شش ماه آخر در چه محدوده‌ای کار کرد؟
▪ عیسی آن ۷۰ نفر را برای ملاقات مردم به کجا فرستاد؟
▪ چرا عیسی می‌گوید که شیطان را دیده است که از آسمان سقوط کرده است؟
▪ منظور از اینکه آن ۷۰ نفر می‌توانند مارها و عقربها را پایمال کنند چیست؟