فصل ۵۵
سخنانی که برای بسیاری ناخوشایند بود
خوردن بدن عیسی و نوشیدن خون او
بسیاری لغزش خوردند و دیگر از عیسی پیروی نکردند
عیسی در کنیسه‌ای در کَفَرناحوم به مردم تعلیم می‌داد که او همان نان حقیقی است که از آسمان آمده است. سخنان او ظاهراً ادامهٔ گفته‌هایش خطاب به مردمی بود که از ساحل شرقی دریای جلیل مراجعت کرده بودند و عیسی به آنان نان و ماهی داده بود.
او به سخنانش چنین ادامه داد: «پدران شما مَنّا را در بیابان خوردند و با این حال مردند. اما . . . من آن نان زنده هستم که از آسمان آمد. هر که از این نان بخورد، تا ابد زنده خواهد ماند. در واقع، نانی که من خواهم داد تا مردم دنیا حیات یابند، بدن من است.»—یوحنا ۶:۴۸-۵۱.
در بهار سال ۳۰ میلادی، عیسی به نیقودیموس توضیح داده بود که خدا آنقدر به مردم دنیا محبت داشت که پسر خود را برای نجات آنان فرستاد. حال عیسی بر این امر تأکید می‌کرد که پیروانش باید بدن او را بخورند؛ یعنی باید به قربانی‌ای که به‌زودی می‌گذراند، ایمان بورزند. این تنها راه رسیدن به حیات جاودان است.
مردم به سخنان عیسی اعتراض کردند و گفتند: «این مرد چگونه می‌تواند بدن خود را به ما بدهد تا بخوریم؟» (یوحنا ۶:۵۲) اما عیسی می‌خواست آنان درک کنند که مفهوم سخنانش مجازی است. گفته‌های بعدی او این امر را ثابت می‌کرد.
عیسی گفت: «تا بدن پسر انسان را نخورید و خون او را ننوشید، در خود حیات ندارید. هر که از بدن من بخورد و خون مرا بنوشد، زندگی جاودان می‌یابد . . . زیرا بدن من خوراک حقیقی است و خون من آشامیدنی حقیقی. آن که از بدن من بخورد و خون مرا بنوشد، در اتحاد با من می‌ماند.»—یوحنا ۶:۵۳-۵۶.
تصوّر کنید که سخنان عیسی تا چه حد می‌توانست برای یهودیان ناخوشایند باشد! آنان ممکن بود فکر کنند عیسی آدم‌خواری و خوردن خون را که بر خلاف قانون خدا بود، ترویج می‌دهد. (پیدایش ۹:۴؛ لاویان ۱۷:۱۰، ۱۱) اما منظور عیسی واقعاً این نبود که بدنش را بخورند و خونش را بنوشند. به‌زودی عیسی بدن کامل خود را فدا می‌کرد و خون حیات‌بخشش ریخته می‌شد. او می‌خواست نشان دهد هر که بخواهد به زندگی جاودان دست یابد، باید به این قربانی ایمان بورزد. حتی بسیاری از شاگردانش نیز مفهوم این سخنان عیسی را درک نکردند و برخی از آنان گفتند: «این سخنان بسیار ناخوشایند است. چه کسی می‌تواند به آن گوش دهد؟»—یوحنا ۶:۶۰.
عیسی که پی برد برخی از شاگردانش گله و شکایت می‌کنند، از آنان پرسید: «آیا این سخنان باعث لغزش شما می‌شود؟ پس اگر ببینید که پسر انسان به جایی که پیش از این بود بالا می‌رود، چه خواهید کرد؟ . . . سخنانی که من به شما گفتم، روح و حیات است. اما برخی از شما که در اینجا هستید، ایمان ندارید.» آنگاه بسیاری از شاگردان عیسی او را ترک کرده، دیگر او را همراهی نکردند.—یوحنا ۶:۶۱-۶۴.
سپس از ۱۲ رسولش پرسید: «آیا شما هم می‌خواهید بروید؟» پِطرُس در پاسخ به او گفت: «سَرور، نزد چه کسی برویم؟ سخنان زندگی جاودان نزد توست؛ ما ایمان آورده‌ایم و دانسته‌ایم که تو آن قدّوس خدایی.» (یوحنا ۶:۶۷-۶۹) در آن زمان، پِطرُس و سایر رسولان نیز سخنان عیسی را به‌درستی درک نکرده بودند، اما به او وفادار ماندند. به‌راستی که پِطرُس با گفتهٔ خود نمونه‌ای بی‌نظیر بجا گذاشت!
عیسی مسلّماً از گفتهٔ پِطرُس خشنود شد، اما سپس گفت: «مگر من شما دوازده نفر را انتخاب نکرده‌ام؟ اما یکی از شما تهمت‌زن است.» (یوحنا ۶:۷۰) عیسی در مورد یهودای اِسخَریوطی صحبت می‌کرد. در آن زمان، احتمالاً عیسی پی برد که یهودا در راهی نادرست قدم گذاشته است.
در هر صورت این مایهٔ خوشحالی عیسی بود که پِطرُس و دیگر رسولانش از پیروی از او دست نکشیدند و همچنان مایل بودند از فعالیت نجات‌بخشی که او آغاز کرده بود، حمایت کنند.