سرچشمهٔ صلح واقعی کیست؟‏

‏«[یَهُوَه] جنگها را تا اقصای جهان تسکین میدهد.‏»‏‏—‏مزمور ۴۶:‏۹‏.‏

۱.‏ در نبوت اشعیا چه وعدهٔ شگرفی از صلح و آرامش آمده است؟‏

‏«عمل عدالتْ سلامتی و نتیجهٔ عدالتْ آرامی و اطمینان خواهد بود تا ابدالآباد.‏ و قوم من در مسکن سلامتی و در مساکنِ مطمئنّ و در منزلهای آرامی ساکن خواهند شد.‏» (‏اشعیا ۳۲:‏۱۷،‏ ۱۸‏)‏ چه وعدهٔ زیبایی!‏ این وعدهٔ صلح و آرامش واقعی از جانب خدا است.‏

۲،‏ ۳.‏ صلح و آرامش واقعی را توصیف کن.‏

^۲ اما،‏ صلح واقعی چیست؟‏ آیا فقط عدم جنگ می‌باشد؟‏ و یا صرفاً مدت زمانی است که در طی آن ملتها خود را برای جنگ بعدی آماده می‌کنند؟‏ آیا صلح واقعی،‏ یک رؤیاست؟‏ به چنین پرسش‌هایی باید پاسخ‌هایی قابل اطمینان داد.‏ نخست باید گفت که صلح واقعی تنها خواب و رؤیا نیست.‏ وعدهٔ صلحی که خدا می‌دهد بسیار فراتر از آن چیزی است که بتوان در دنیای امروز تصور کرد.‏ (‏اشعیا ۶۴:‏۴‏)‏ صلح واقعی فقط برای چند سال و چند دهه نیست.‏ بلکه تا ابد ادامه می‌یابد!‏ و فقط مختص یک طبقهٔ ممتاز نیست بلکه همه را در بر می‌گیرد،‏ آسمان و زمین را،‏ و همینطور فرشته‌ها و انسان‌ها را.‏ دامنهٔ آن به مردم تمامی ملت‌ها،‏ قوم‌ها،‏ زبان‌ها و رنگ‌پوست‌های گوناگون می‌رسد.‏ هیچ سد و مرز و شکستی برای آن وجود ندارد.‏—‏مزمور ۷۲:‏۷،‏ ۸؛‏ اشعیا ۴۸:‏۱۸‏.‏

^۳ صلح واقعی یعنی صلحی همه‌روزه.‏ یعنی هر روز از خواب بیدار شویم بدون آنکه به جنگ فکر کنیم،‏ و نگران آیندهٔ خود و فرزندان و حتی نوادگان خود باشیم.‏ صلح واقعی یعنی آرامش خیال کامل.‏ (‏کولسیان ۳:‏۱۵‏)‏ یعنی نبودن تبه‌کاری،‏ خشونت،‏ خانواده‌های از هم پاشیده،‏ یعنی اینکه دیگر کسی بی‌خانمان نباشد و از گرسنگی و سرما تلف نشود،‏ یعنی اینکه یأس و سرخوردگی از بین برود.‏ حتی بهتر از آن،‏ صلح و آرامش خدایی به معنای آن است که دیگر بیماری،‏ درد و اندوه و مرگ وجود نخواهد داشت.‏ (‏مکاشفه ۲۱:‏۴‏)‏ آیا امید برخورداری از صلح واقعی و جاودانی،‏ امیدی شگرف نیست؟‏ آیا این همان صلح و سعادتی نیست که همهٔ ما مشتاق آن هستیم؟‏ آیا نباید برای دستیابی به چنین صلحی دعا و تلاش کرد؟‏

تلاش‌های بی‌ثمر بشر

۴.‏ ملت‌ها برای دستیابی به صلح به چه اقداماتی دست زده‌اند،‏ و نتیجهٔ این اقدامات چه بوده است؟‏

^۴ قرن‌هاست که افراد و ملت‌ها دم از صلح می‌زنند،‏ در مورد آن بحث می‌کنند و صدها قرارداد صلح امضا می‌کنند.‏ نتیجهٔ آن چه بوده است؟‏ در طی ۸۰ سال اخیر،‏ هیچ دوره‌ای را نمی‌توان یافت که ملت یا گروهی در حال جنگ نباشد.‏ واضح است که تحت چنین شرایطی صلح و آرامش از یادها می‌رود.‏ پس پرسش‌هایی که مطرح می‌شوند از این قرارند:‏ چرا همهٔ تلاش‌های بشر برای برقراری صلح جهانی بی‌ثمر مانده‌اند،‏ و چرا بشر نمی‌تواند صلح و آرامش حقیقی را به طور دائمی برقرار کند؟‏

۵.‏ چرا تلاش‌های بشر برای دستیابی به صلح مرتباً با شکست روبرو شده است؟‏

^۵ پاسخ این پرسش ساده است؛‏ بشر برای برقراری صلح حقیقی به منبع و سرچشمهٔ درست آن روی نیاورده است.‏ انسان‌ها تحت نفوذ شیطان ابلیس،‏ سازمان‌هایی تشکیل داده‌اند که قربانی ضعف‌ها و عیوب خود می‌شوند،‏ یعنی طمع و جاه‌طلبی،‏ و حرص قدرت و مقام.‏ آنها برای کسب تحصیلات عالی به دانشگاه می‌روند و بنیادها و مؤسساتی از اَبَر متفکران و پژوهشگران تشکیل می‌دهند،‏ که در واقع فقط در فکر راه‌های بهتری برای ستم و نابودی بیشتر هستند.‏ انسان‌ها به چه سرچشمه و منبعی روی آورده‌اند؟‏ صلح واقعی را در کجا جستجو می‌کنند؟‏

۶،‏ ۷.‏ الف)‏ جامعهٔ ملل چه سابقه‌ای از خود بجای گذاشته است؟‏ ب)‏ سابقهٔ سازمان ملل چگونه است؟‏

^۶ در سال ۱۹۱۹ ملت‌ها برای برقراری صلحی دائمی به جامعهٔ ملل امید بستند.‏ ولی پس از آنکه در سال ۱۹۳۵ موسولینی به اتیوپی حمله برد و در سال ۱۹۳۶ جنگ داخلی اسپانیا آغاز شد،‏ این امید به نومیدی تبدیل شد.‏ با آغاز جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۳۹،‏ جامعهٔ ملل از عرصهٔ جهان محو گردید.‏ این به اصطلاح صلح آنها حتی ۲۰ سال هم دوام نیاورد.‏

^۷ دربارهٔ سازمان ملل چه می‌توان گفت؟‏ آیا این سازمان امید واقعی برای صلح دائمی در سراسر زمین پدید آورده است؟‏ خیر.‏ از هنگام برپایی این سازمان در سال ۱۹۴۵ بیش از ۱۵۰ جنگ و درگیری روی داده است!‏ جای تعجب نیست که گُوین دایر،‏ یک محقق کانادایی در زمینهٔ جنگ و منشأ آن،‏ سازمان ملل متحد را «نه یک گردهم‌آیی مقدسین،‏ بلکه یک انجمن شکارچیان قاچاق که حالا شکاربان شده‌اند» توصیف می‌کند که «بیشتر به یک بنگاه بی‌قدرت سخن‌پراکنی» شباهت دارد.‏—‏مقایسه شود با ارمیا ۶:‏۱۴؛‏ ۸:‏۱۵‏.‏

۸.‏ ملت‌ها با وجود آنکه دم از صلح می‌زنند،‏ در عمل چه می‌کنند؟‏ (‏اشعیا ۵۹:‏۸‏)‏

^۸ ملت‌ها با وجود آنکه دم از صلح می‌زنند،‏ همچنان به اختراع و تولید اسلحه ادامه می‌دهند.‏ کشورهایی که کنفرانس‌های صلح تشکیل می‌دهند،‏ معمولاً همان‌هایی هستند که در تولید اسلحه پیشرو می‌باشند.‏ منافع شرکتهای پرنفوذ تجاری در این کشورها،‏ ایجاب می‌کند که تولید تسلیحات مرگ‌آور،‏ منجمله مین‌های زمینی هولناک که سالانه ۲۶۰۰۰ نفر از افراد غیرنظامی و کودکان را کشته و معلول می‌کند،‏ ترویج و تداوم یابد.‏ نیروی محرکهٔ آن طمع و فساد است.‏ رشوه و حق‌حساب هم بخش عمدهٔ دیگری از معاملات بین‌المللی اسلحه را تشکیل می‌دهند.‏ بعضی از سیاستمداران جیب‌هایشان را از این راه پر کرده‌اند.‏

۹،‏ ۱۰.‏ نتیجهٔ مشاهدات کارشناسان دنیا دربارهٔ جنگ و کوشش‌های بشر چه بوده است؟‏

^۹ در دسامبر سال ۱۹۹۵،‏ جوزف راتبلَت،‏ فیزیکدان لهستانی و برندهٔ جایزهٔ صلح نوبل،‏ کشورها را فراخواند تا به مسابقهٔ تسلیحاتی خود پایان بخشند.‏ او گفت:‏ «تنها راه جلوگیری [از یک مسابقهٔ تسلیحاتی مجدد] انحلال کلی جنگ می‌باشد.‏» آیا فکر می‌کنی چنین چیزی امکان‌پذیر باشد؟‏ از سال ۱۹۲۸،‏ ۶۲ کشور پیمان کِلوگ-‏بریان را که جنگ را به منظور وسیله‌ای برای حل اختلافات مردود می‌شمارد،‏ امضا کردند.‏ جنگ جهانی دوم بوضوح نشان داد که این پیمان حتی از کاغذی که بر روی آن نوشته شده بود نیز کم‌ارزش‌تر بود.‏

^۱۰ نمی‌توان انکار کرد که جنگ در طول تاریح بشر همواره مانعی بر سر راه بوده است.‏ گُوین دایر نوشت:‏ «جنگ یک نهاد مرکزی در تمدن بشر است،‏ و درست به قدمت تمدن است.‏» بله،‏ تقریباً همهٔ تمدن‌ها و امپراتوری‌ها برای خود قهرمانان جنگ‌آور،‏ ارتش جاویدان،‏ نبردهای معروف و مدارس نظامی مقدس و زرادخانه داشته‌اند.‏ با این حال،‏ عاملی که جنگ‌های قرن ما را از جنگ‌های اعصار گذشته متمایز می‌کند،‏ شدت تخریب و تلفات آنها است.‏

۱۱.‏ رهبران جهان در تلاش برای یافتن صلح چه عامل اساسیی را نادیده می‌گیرند؟‏

^۱۱ بوضوح می‌توان دید که رهبران جهان حکمتی را که در ارمیا ۱۰:‏۲۳ وجود دارد نادیده گرفته‌اند:‏ «ای خداوند میدانم که طریق انسان از آنِ او نیست و آدمیکه راه میرود قادر بر هدایت قدمهای خویش نمیباشد.‏» اگر خدا را در نظر نگیریم،‏ نمی‌توانیم به صلح واقعی دست یابیم.‏ آیا این همه بدان معناست که جنگ در جامعهٔ متمدن امری غیر قابل اجتناب است؟‏ یا اینکه آیا صلح و آرامش،‏ به معنای حقیقی،‏ خواب و خیالی دست‌نیافتنی است؟‏

علت اصلی

۱۲،‏ ۱۳.‏ الف)‏ کتاب مقدس علت اصلی و نادیدنی جنگ را چگونه افشا می‌کند؟‏ ب)‏ شیطان چگونه توجه بشر را از راه‌حل واقعی مشکلات جهان منحرف ساخته است؟‏

^۱۲ برای پاسخگویی به این پرسش‌ها،‏ باید علل جنگ را درک کنیم.‏ کتاب مقدس بوضوح می‌گوید که شیطان،‏ فرشتهٔ سرکش،‏ «قاتل» و ‹دروغگوی› اصلی است و «تمام دنیا در شریر خوابیده است.‏» (‏یوحنا ۸:‏۴۴؛‏ ۱یوحنا ۵:‏۱۹‏)‏ او برای پیشبرد نقشه‌هایش چه کرده است؟‏ در ۲قرنتیان ۴:‏۳،‏ ۴ چنین آمده است:‏ «لیکن اگر بشارت ما مخفی است بر هالکان مخفی است.‏ که در ایشان خدای اینجهان فهمهای بی‌ایمانشانرا کور گردانیده است که مبادا تجلّئ بشارت جلال مسیح که صورت خداست ایشانرا روشن سازد.‏» شیطان تا جای ممکن سعی می‌کند توجه بشر را از ملکوت خدا به عنوان راه حل مشکلات دنیا دور کند.‏ او مردم را کور و منحرف می‌کند و توجه آنها را به مسائل تفرقه‌افکنانهٔ اجتماعی،‏ سیاسی و مذهبی،‏ جلب می‌کند و بدین ترتیب این موضوعات را در نظرشان پر اهمیت‌تر از حکمرانی خدا جلوه می‌دهد.‏ یک نمونهٔ آن،‏ اوج گرفتن اخیر تمایلات ملی‌گرایانه در سراسر جهان است.‏

^۱۳ شیطان ابلیس،‏ ملی‌گرایی و قبیله‌گرایی را ترویج می‌دهد،‏ یعنی این عقیده را که ملتی،‏ نژادی و یا قبیله‌ای از دیگران برتر است.‏ تنفرات عمیق و دیرینه که قرنها فرو نشانده شده و نهفته بودند،‏ حالا دوباره احیا می‌شوند تا همچون هیزم،‏ آتش جنگ‌ها و نزاع‌های بیشتری را برافروزند.‏ فِدِریکو مایور مدیر کل یونسکو،‏ در مورد چنین گرایشی هشدار داده گفت:‏ «حتی در مناطقی که مدارا کردن امری معمول بود،‏ تحول و گرایش روزافزونی بسوی بیگانه هراسی به چشم می‌خورد،‏ و حرف‌های تعصب‌آمیز و نژادپرستانه که بنظر می‌آمد از بین رفته باشند،‏ بیشتر و بیشتر به گوش می‌رسند.‏» نتیجهٔ آنها چه بوده است؟‏ کشتارهای مخوف در یوگسلاوی سابق و حمام خونی که در طی درگیری‌های بین قبیله‌ای در روآندا پدید آمد؛‏ یعنی فجایعی که خبر آنها در سراسر دنیا پیچید.‏

۱۴.‏ مکاشفه ۶:‏۴ چگونه جنگ و اثر آن در دوران ما را توصیف می‌کند؟‏

^۱۴ کتاب مقدس بروشنی پیشگویی کرد که در زمان آخر این سیستم،‏ اسبی آتشگون که مظهر جنگ می‌باشد،‏ در سراسر زمین تاخت و تاز خواهد کرد.‏ در مکاشفه ۶:‏۴ می‌خوانیم:‏ «اسبی دیگر آتشگون بیرون آمد و سوارشرا توانائی داده شده بود که سلامتیرا از زمین بردارد و تا یکدیگر را بکُشند و بوی شمشیری بزرگ داده شد.‏» از سال ۱۹۱۴،‏ این اسب‌سوار سمبولیک را دیده‌ایم که چگونه صلح و سلامتی را از روی زمین برچیده است.‏

۱۵،‏ ۱۶.‏ الف)‏ نقش دین در جنگ‌ها و کشتارها چه بوده است؟‏ ب)‏ یَهُوَه چه نظری در مورد اعمال ادیان دارد؟‏

^۱۵ عاملی را که نباید نادیده گرفت نقش دین در این جنگ‌ها و کشتارهاست.‏ تاریخ خونبار بشری را می‌توان تا حد زیادی نتیجهٔ نفوذ گمراه‌کنندهٔ دین کاذب دانست.‏ هانس کونگ،‏ عالم کاتولیک نوشت:‏ «بدون تردید،‏ اگر جنبهٔ منفی و هلاکت‌بار امر را در نظر بگیریم [ادیان] سهم بسزایی در پدید آمدن آنها داشته‌اند و دارند.‏ کشمکش‌ها،‏ نزاع‌های خونین،‏ بله،‏ ‹جنگهای دینی› را باید به حساب آنها گذاشت؛‏ .‏ .‏ .‏ و این در مورد دو جنگ جهانی هم صدق می‌کند.‏»‏

^۱۶ یَهُوَه خدا در مورد نقش دین کاذب در جنگ‌ها و کشتارها چه احساسی دارد؟‏ کیفرخواست خدا علیه دین کاذب در مکاشفه ۱۸:‏۵ ثبت شده است:‏ «گناهانش تا بفلک رسیده و خدا ظلمهایشرا بیاد آورده است.‏» نتیجهٔ همدستی دین کاذب با رهبران سیاسی دنیا چنان جنایت و خونریزی،‏ و چنان انبوه گناهی است که خدا به هیچ وجه نمی‌تواند آن را نادیده بگیرد.‏ او بزودی این سنگ لغزش‌دهنده را از سر راه صلح و آرامش واقعی برخواهد داشت.‏—‏مکاشفه ۱۸:‏۲۱‏.‏

راه رسیدن به صلح و آرامش

۱۷،‏ ۱۸.‏ الف)‏ چرا اعتقاد به امکان برقراری صلح جاودانی فقط رؤیایی خام نیست؟‏ ب)‏ یَهُوَه برای آنکه آمدن صلح واقعی را تضمین کند،‏ تا به حال چه کرده است؟‏

^۱۷ اگر انسانها از طریق سازمان‌هایی نظیر سازمان ملل متحد قادر به فراهم آوردن صلحی واقعی و پابرجا نباشند،‏ پس چنین صلحی چگونه و از کجا می‌تواند سرچشمه بگیرد؟‏ آیا باور کردن اینکه یک صلح ابدی امکان‌پذیر می‌باشد فقط یک رؤیای غیرواقعی است؟‏ اگر به سرچشمه و منشا حقیقی صلح و آرامش روی آوریم چنین چیزی امکان‌پذیر است.‏ سرچشمهٔ آن کیست؟‏ مزمور ۴۶:‏۹ به این پرسش پاسخ می‌دهد و می‌گوید که یَهُوَه «جنگها را تا اقصای جهان تسکین میدهد.‏ کمانرا میشکند و نیزه را قطع میکند و عرابه‌ها را بآ‌تش میسوزاند.‏» یَهُوَه روند پایان بخشیدن به جنگ‌ها و برقراری صلح واقعی را هم‌اکنون آغاز کرده است.‏ چگونه؟‏ با منصوب نمودن عیسی مسیح بر مسند پادشاهی محق او در سال ۱۹۱۴،‏ و همچنین با ایجاد بزرگترین برنامهٔ آموزش صلح در تاریخ بشر.‏ نبوتی که در اشعیا ۵۴:‏۱۳ آمده است به ما چنین تضمینی می‌دهد:‏ «جمیع پسرانت از خداوند تعلیم خواهند یافت و پسرانترا سلامتئ [صلح و آرامشی] عظیم خواهد بود.‏»‏

^۱۸ این نبوت اصل علت و معلول را نشان می‌دهد،‏ یعنی هر معلولی،‏ علتی دارد.‏ در اینجا تعالیم یَهُوَه—‏یعنی علت—‏مردم جنگ‌طلب را به افرادی صلح‌جو تبدیل کرده است که با خدا در صلح و آرامش هستند.‏ معلول،‏ یا تأثیر این علت،‏ تبدیل دل است که مردم را دوستداران صلح و سلامتی می‌کند.‏ این تعالیم که قلب و ذهن مردم را دگرگون می‌کند،‏ همین حالا نیز در سراسر دنیا در حال انتشار است و میلیون‌ها نفر را تشویق می‌کند تا از سرمشق «سَرْوَرِ سلامتی،‏» عیسی مسیح پیروی کنند.‏—‏اشعیا ۹:‏۶‏.‏

۱۹.‏ عیسی دربارهٔ صلح واقعی چه آموزش‌هایی داد؟‏

^۱۹ و عیسی در مورد صلح واقعی چه تعلیمی داد؟‏ او فقط از صلح بین ملتها صحبت نکرد،‏ بلکه از صلحی که در روابط بین مردم وجود دارد و آرامش درونی که از وجدانی پاک ناشی می‌شود نیز سخن گفت.‏ در یوحنا ۱۴:‏۲۷‏،‏ سخنان عیسی را خطاب به شاگردانش می‌خوانیم که گفت:‏ «سلامتی برای شما میگذارم،‏ سلامتئ خود را بشما میدهم.‏ نه چنانکه جهان میدهد من بشما میدهم.‏ دل شما مضطرب و هراسان نباشد.‏» سلامتی و صلحی که عیسی از آن سخن گفت چه تفاوتی با صلحی که دنیا از آن سخن می‌گوید دارد؟‏

۲۰.‏ عیسی به چه وسیله‌ای صلح و آرامش واقعی را برقرار خواهد کرد؟‏

^۲۰ اولاً صلح عیسی به پیامش در مورد ملکوت وابستگی نزدیک داشت.‏ او می‌دانست که حکومت آسمانی و عادل که از خود وی و ۱۴۴۰۰۰ نفر حاکمانِ دیگر که با او در حکومت شریک هستند تشکیل می‌شود،‏ جنگ و جنگ‌طلبان را نابود می‌کند.‏ (‏مکاشفه ۱۴:‏۱،‏ ۳‏)‏ او می‌دانست که آن حکومت،‏ همان شرایط صلح‌آمیز بهشتی را بوجود خواهد آورد که پیش روی خطاکاری که در کنارش مُرد گذاشت.‏ عیسی به او مقامی را در ملکوت آسمانی تقدیم نکرد،‏ بلکه گفت:‏ «هر آینه بتو می‌گویم امروز با من در فردوس خواهی بود.‏»—‏لوقا ۲۳:‏۴۳‏.‏

۲۱،‏ ۲۲.‏ الف)‏ صلح واقعی شامل چه امید شگرفی است؟‏ ب)‏ برای آنکه شاهد این برکت باشیم چه باید بکنیم؟‏

^۲۱ عیسی همچنین می‌دانست که ملکوت او به تمامی ماتم‌زدگانی که به او ایمان بورزند آسایش خاطر و تسلی خواهد داد.‏ صلحی که او عرضه می‌کند،‏ امید دلگرم‌کننده و باشکوه رستاخیز را هم شامل می‌شود.‏ کلام امیدبخش او را در یوحنا ۵:‏۲۷،‏ ۲۸ به خاطر آور که گفت:‏ «از این تعجّب مکنید زیرا ساعتی میآ‌ید که در آن جمیع کسانیکه در قبور میباشند آواز او را خواهند شنید و بیرون خواهند آمد هر که اعمال نیکو کرد برای قیامت حیات و هر که اعمال بد کرد بجهة قیامت داوری.‏»‏

^۲۲ آیا چشم انتظار آن روز هستی؟‏ آیا عزیزان خود را از دست داده‌ای؟‏ آیا مشتاق دیدار دوبارهٔ آنها هستی؟‏ پس صلحی را که عیسی عرضه می‌کند بپذیر.‏ ایمانی همچون ایمان مَرتا،‏ خواهر ایلعازَر،‏ داشته باش که به عیسی گفت:‏ «می‌دانم که در قیامت روز بازپسین خواهد برخاست.‏» و به پاسخ شادی‌آور عیسی به مَرتا توجه کن:‏ «من قیامت و حیات هستم.‏ هر که بمن ایمان آورد اگر مرده باشد زنده گردد.‏ و هر که زنده بُوَد و بمن ایمان آورد تا بأبد نخواهد مرد.‏ آیا اینرا باور میکنی؟‏»—‏یوحنا ۱۱:‏۲۴-‏۲۶‏.‏

۲۳.‏ چرا کسب معرفت کامل کلام خدا برای رسیدن به صلح واقعی ضروری است؟‏

^۲۳ تو نیز می‌توانی به این وعده اطمینان داشته باشی و از آن بهره ببری.‏ چگونه؟‏ با کسب معرفت کامل کلام خدا.‏ توجه کن که پولس رسول چگونه بر اهمیت معرفت کامل تأکید می‌کند:‏ «ما .‏ .‏ .‏ باز نمیایستیم از دعا کردن برای شما و مسئلت نمودن تا از کمال معرفت ارادهٔ او در هر حکمت و فهم روحانی پُر شوید،‏ تا شما بطریق شایستهٔ خداوند بکمال رضامندی رفتار نمائید و در هر عمل نیکو بار آورید و بمعرفت کامل خدا نموّ کنید.‏» (‏کولسیان ۱:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ دستیابی به این معرفت کامل به تو ثابت خواهد کرد که تنها سرچشمهٔ صلح و آرامش واقعی،‏ یَهُوَه خدا است.‏ این معرفت همچنین به تو می‌گوید که در حال حاضر چه باید بکنی تا بتوانی به این مزمورنویس بپیوندی و بگویی:‏ «بسلامتی می‌خسبم و بخواب هم میروم،‏ زیرا که تو فقط ای خداوند مرا در اطمینان ساکن میسازی.‏»—‏مزمور ۴:‏۸‏.‏

آیا می‌توانی توضیح دهی؟‏

◻ چرا تلاش‌های بشر برای برقراری صلح مرتباً با شکست روبرو شده است؟‏

◻ علت اصلی جنگ چیست؟‏

◻ چرا صلح پایدار فقط رؤیایی خام نیست؟‏

◻ سرچشمهٔ صلح واقعی کیست؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۸]‏

صلح واقعی تنها یک رویا نیست،‏ بلکه وعدهٔ خداست

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۰]‏

از سال ۱۹۱۴ سوار آتشگون صلح را از روی زمین برچیده است

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۱]‏

آیا ادیان یا سازمان ملل می‌توانند صلح را به ارمغان آورند؟‏

‏[سطر اعتبار]‏

UN photo