یَهُوَه آنانی را که «پایدار می‌مانند و ثمر نیز می‌آورند» دوست می‌دارد
«بذرهایی که در خاک خوب افتاد، کسانی هستند که . . . پایدار می‌مانند و ثمر نیز می‌آورند.»—لوقا ۸:۱۵.
۱، ۲. الف) چرا مبشّرانی که با وجود بی‌علاقگی مردم به خدمتشان ادامه می‌دهند، باعث تشویق ما هستند؟ (تصویر ابتدای مقاله ملاحظه شود.) ب) عیسی مسیح دربارهٔ موعظه در شهر و ‹دیارش› چه گفت؟ (پاورقی ملاحظه شود.)
سِرژیو و اُلیندا زوجی پیشگام و ساکن آمریکا هستند که بیش از ۸۰ سال دارند. اخیراً به دلیل پا درد، راه رفتن برای آنان مشکل شده است. با این حال، ده‌ها سال است که هر روز صبح تا یکی از میدان‌های شلوغ شهر پیاده می‌روند. آنان سر ساعت هفت صبح نزدیک یک ایستگاه اتوبوس می‌ایستند و نشریاتمان را به رهگذران عرضه می‌کنند. اکثر مردم به آنان توجه نمی‌کنند، اما این زوج همچنان با لبخند به خدمتشان ادامه می‌دهند. آنان هر روز ظهر به خانه برمی‌گردند و ساعت هفت صبح روز بعد دوباره به همان میدان می‌روند. این زوج وفادار شش روز در هفته به این شکل پیام پادشاهی خدا را موعظه می‌کنند.
۲ امروزه بسیاری از برادران و خواهران وفادار همچون سِرژیو و اُلیندا ده‌ها سال است در مناطقی خدمت می‌کنند که مردم علاقه‌ای به شنیدن پیام آنان ندارند. اگر شما نیز در چنین مناطقی خدمت می‌کنید، صمیمانه شما را به دلیل پایداری‌تان تحسین می‌کنیم.a نمونهٔ شما باعث تشویق بسیاری از برادران و خواهران است، منجمله آنانی که سالیان سال به یَهُوَه خدمت کرده‌اند. برای مثال، برخی سرپرستان حوزه در این باره چنین گفته‌اند: «وقتی با این برادران و خواهران وفادار به موعظه می‌روم، نیرو می‌گیرم.» «وفاداری این برادران و خواهران مرا تشویق می‌کند تا با غیرت و پایداری به خدمت موعظه ادامه دهم.» «نمونهٔ آنان مرا دلگرم می‌کند.»
۳. در این مقاله به چه سؤالاتی پاسخ می‌دهیم و چرا؟
۳ در این مقاله به این سه سؤال پاسخ می‌دهیم: چرا ممکن است گاهی احساس دلسردی کنیم؟ ‹ثمر آوردن› به چه معناست؟ چه چیز به ما کمک می‌کند تا با پایداری ثمر آوریم؟ پاسخ این سؤالات ما را بر آن می‌دارد تا همواره به خدمت موعظه که عیسی به ما محوّل کرده است ادامه دهیم.
چرا ممکن است دلسرد شویم؟
۴. الف) واکنش منفی یهودیان چه تأثیری بر پولُس داشت؟ ب) دلیل ناراحتی پولُس چه بود؟
۴ آیا شما نیز به دلیل بی‌علاقگی مردم نسبت به پیام پادشاهی خدا، دلسرد شده‌اید؟ اگر چنین است، احساس پولُس رسول را به خوبی درک خواهید کرد. او حدود ۳۰ سال موعظه کرد و به بسیاری کمک کرد که شاگرد مسیح شوند. (اعما ۱۴:۲۱؛ ۲قر ۳:۲، ۳) با این حال، تنها تعداد اندکی از یهودیان به مسیحیت گرویدند. بسیاری از یهودیان پولُس را رد کردند و برخی حتی او را سنگسار کردند. (اعما ۱۴:۱۹؛ ۱۷:۱، ۴، ۵، ۱۳) واکنش منفی یهودیان چه تأثیری بر پولُس داشت؟ او در این باره گفت: «در دلم غمی بزرگ و دردی بی‌وقفه دارم.» (روم ۹:۱-۳) چرا پولُس چنین احساسی داشت؟ او یهودیان را از صمیم دل دوست داشت و نگران آنان بود. او با تمام وجود به آنان موعظه می‌کرد و وقتی می‌دید که آنان رحمت خدا را رد می‌کنند برایش دردناک بود.
۵. الف) انگیزهٔ ما از خدمت موعظه چیست؟ ب) چرا طبیعی است که گاه دلسرد شویم؟
۵ همچون پولُس، انگیزهٔ ما نیز از موعظه به مردم محبت است. (مت ۲۲:۳۹؛ ۱قر ۱۱:۱) تجربه به ما نشان داده است که خدمت به یَهُوَه برکات فراوانی به همراه دارد. ما می‌خواهیم دیگران نیز طعم این برکات را بچشند. از این رو، همواره تلاش می‌کنیم تا آنان را با یَهُوَه و مقصود او برای بشر آشنا سازیم. در واقع، پیام پادشاهی خدا همچون هدیه‌ای است که از دیگران درخواست می‌کنیم آن را بپذیرند. وقتی آنان این هدیه را رد می‌کنند، کاملاً طبیعی است که ما نیز همچون پولُس از ته دل ناراحت شویم. چنین احساسی به این معنی نیست که ایمانمان ضعیف است بلکه عشق و علاقهٔ ما را به خدمت موعظه نشان می‌دهد. بنابراین اگر گاه دلسرد می‌شویم، همچنان با پایداری به موعظه ادامه می‌دهیم. اِلِنا، خواهری که بیش از ۲۵ سال پیشگام است در این باره می‌گوید: «خدمت موعظه کار آسانی نیست. با این حال، موعظه را به هر کار دیگری ترجیح می‌دهم.»
‹ثمر آوردن› به چه معناست؟
۶. اکنون می‌خواهیم به چه سؤالی پاسخ دهیم و چگونه؟
۶ چرا باید مطمئن باشیم که صرف‌نظر از محدودهٔ خدمتمان، می‌توانیم موعظه‌ای پرثمر داشته باشیم؟ برای پاسخ به این سؤال مهم، دو نمونه از مَثَل‌های عیسی را دربارهٔ ‹ثمر آوردن› بررسی می‌کنیم. (مت ۱۳:۲۳) مَثَل اول دربارهٔ درخت انگور است.
۷. الف) در مَثَل عیسی باغبان، تاک و شاخه‌ها مظهر چه کسانی هستند؟ ب) ما می‌خواهیم پاسخ چه سؤالی را بیابیم؟
۷ یوحنا ۱۵:۱-۵، ۸ خوانده شود. توجه کنید که عیسی به شاگردانش گفت: «پدر من اینچنین جلال می‌یابد که شما پیوسته میوهٔ فراوان آورید و ثابت کنید که شاگرد من هستید.» در این مَثَل، «باغبان» مظهر یَهُوَه، «تاک حقیقی» مظهر عیسی و «شاخه‌های» تاک مظهر شاگردانش است.b اما میوه یا ثمری که شاگردان عیسی باید به بار آورند چیست؟ عیسی در این مَثَل مشخصاً به این سؤال پاسخ نداده است، اما به نکتهٔ مهمی اشاره کرده که به ما کمک می‌کند پاسخ را بیابیم.
۸. الف) چرا در مَثَل عیسی ‹میوه آوردن› به معنی شاگردسازی نیست؟ ب) انتظارات یَهُوَه از ما تا چه حد است؟
۸ عیسی دربارهٔ پدرش گفت: «او هر شاخه‌ای را که در من است، میوه نیاوَرَد، می‌بُرَد.» به عبارت دیگر، تنها در صورتی که ‹میوه بیاوریم› یَهُوَه ما را به عنوان خادمانش می‌پذیرد. (مت ۱۳:۲۳؛ ۲۱:۴۳) البته ‹میوه آوردن› نمی‌تواند به معنی شاگردسازی باشد. (مت ۲۸:۱۹) اگر چنین بود، خادمان وفاداری که کسی را شاگرد مسیح نساخته‌اند، در مَثَل عیسی همچون شاخه‌هایی خواهند بود که میوه نمی‌آورند. اما چنین طرز فکری صحیح نیست! زیرا ما نمی‌توانیم مردم را به اجبار شاگرد مسیح سازیم. یَهُوَه خدایی پرمهر است و از ما انتظار بیش از حد ندارد. او هرگز از ما نمی‌خواهد کاری را انجام دهیم که در توانمان نیست.—تث ۳۰:۱۱-۱۴.
۹. الف) ما چگونه می‌توانیم میوه یا ثمر آوریم؟ ب) در ادامه به بررسی کدام مَثَل عیسی می‌پردازیم؟
۹ حال، منظور از ‹میوه آوردن› یا ‹ثمر آوردن› چیست؟ این عبارات به فعالیتی اشاره می‌کند که همهٔ ما قادر به انجام آن هستیم؛ یعنی موعظهٔ خبر خوش پادشاهی خدا که یَهُوَه آن را به ما محوّل کرده است.c (مت ۲۴:۱۴) عیسی در مَثَل برزگر نیز این نکته را روشن می‌سازد. در ادامه این مَثَل را بررسی می‌کنیم.
۱۰. الف) در مَثَل برزگر، بذر و خاک مظهر چیست؟ ب) محصول یک خوشهٔ گندم چیست؟
۱۰ لوقا ۸:۵-۸، ۱۱-۱۵ خوانده شود. در مَثَل برزگر، «بذر» مظهر پیام پادشاهی یا «کلام خداست» و «خاک» مظهر دل انسان است. در این مَثَل، بذری که در خاک خوب افتاد، ریشه گرفت، جوانه زد، رشد کرد و به یک خوشهٔ گندم تبدیل شد. سپس آن خوشه «۱۰۰ برابر ثمر آورد.» اما ثمرهٔ آن چه بود؟ آیا یک خوشهٔ جدید بود؟ خیر! بلکه بذرهای جدید بود که می‌توانستند بعدها به خوشه‌های گندم تبدیل شوند. در این مَثَل، یک بذر ۱۰۰ بذر جدید تولید کرد. این نکته چه درسی دربارهٔ خدمت موعظه به ما می‌آموزد؟
چگونه می‌توانیم ‹پایدار بمانیم و ثمر آوریم›؟ (بند ۱۱ ملاحظه شود)
۱۱. الف) مَثَل برزگر چه درسی دربارهٔ خدمت موعظه به ما می‌آموزد؟ ب) ما چگونه می‌توانیم بذرهایی جدید تولید کنیم؟
۱۱ برای درک بهتر این موضوع تصوّر کنید که سال‌ها پیش والدینمان یا دیگر شاهدان یَهُوَه برای اولین بار دربارهٔ پادشاهی خدا با ما صحبت کردند. آنان از این که دیدند دل ما همچون خاک خوب پذیرای کلام خداست بسیار شاد شدند. بذر کلام خدا به‌تدریج در دل ما رشد کرد و مانند خوشهٔ گندم آمادهٔ ثمر آوردن شد. همان طور که دیدیم یک خوشهٔ گندم بذرهای جدید تولید می‌کند نه یک خوشهٔ جدید. به طور مشابه، ما نیز بذرهای جدید تولید می‌کنیم نه شاگردان جدید.d حال چطور می‌توانیم این بذرها را تولید کنیم و ثمر آوریم؟ هر بار که دربارهٔ پادشاهی خدا با دیگران صحبت می‌کنیم، بذری را که در دل خودمان کاشته شده بود، بارور کرده و بذری جدید در دل آنان می‌کاریم. (لو ۶:۴۵؛ ۸:۱) بنابراین تا زمانی که پیام پادشاهی خدا را به دیگران اعلام کنیم، ‹با پایداری ثمر می‌آوریم.›
۱۲. الف) ما از مَثَل‌های درخت انگور و برزگر چه می‌آموزیم؟ ب) این موضوع چه تأثیری بر شما می‌گذارد؟
۱۲ ما از مَثَل‌های درخت انگور و برزگر می‌آموزیم که ‹ثمر آوردن› ما به واکنش مردم در موعظه بستگی ندارد، بلکه به وفاداری خودمان بستگی دارد. پولُس رسول نیز به این حقیقت اشاره کرد و گفت: «هر یک به فراخور زحمتش پاداش خواهد گرفت.» (۱قر ۳:۸) بنابراین پاداشی که می‌گیریم مطابق با فعالیتمان است، نه نتیجهٔ فعالیتمان. خواهری به نام ماتیلدا که ۲۰ سال پیشگام است می‌گوید: «دانستن این که یَهُوَه تلاش‌های ما را پاداش می‌دهد واقعاً مرا خوشحال می‌کند.»
چگونه می‌توانیم همواره ثمر آوریم؟
۱۳، ۱۴. مطابق با رومیان ۱۰:۱، ۲ چرا پولُس امیدش را نسبت به کسانی که واکنششان منفی بود از دست نداد؟
۱۳ چه چیز به ما کمک می‌کند که همچنان ثمر آوریم و پایدار بمانیم؟ همان طور که گفتیم، پولُس به دلیل واکنش منفی یهودیان دلسرد و ناراحت شده بود. با این حال، امیدش را از دست نداد و دست از تلاش نکشید. او در نامه‌اش به مسیحیان روم احساسش را چنین بیان کرد: «آرزوی قلبی من و التماسی که در دعا از خدا برای قوم اسرائیل می‌کنم، این است که نجات یابند؛ زیرا در مورد ایشان گواهی می‌دهم که برای خدا غیرت دارند، اما غیرتشان بر طبق شناخت دقیق نیست.» (روم ۱۰:۱، ۲) چه چیز پولُس را بر آن می‌داشت که به خدمت موعظه ادامه دهد؟
۱۴ او در ابتدا گفت که «آرزوی قلبی» اوست که یهودیان نجات یابند، به همین دلیل به آنان موعظه می‌کرد. (روم ۱۱:۱۳، ۱۴) سپس به «التماسی که در دعا از خدا برای قوم اسرائیل» می‌کرد اشاره کرد. او در دعا از یَهُوَه تمنا می‌کرد که به یهودیان کمک کند پیام پادشاهی را بپذیرند. در آخر او گفت که آنان «برای خدا غیرت دارند.» بنابراین او بر خصوصیات خوب آنان تمرکز کرد و امید داشت که آنان خادم یَهُوَه شوند. او می‌دانست که آن یهودیان باغیرت نیز می‌توانستند مانند خودش جزو شاگردان غیور عیسی شوند.
۱۵. ما چگونه می‌توانیم از پولُس سرمشق گیریم؟ نمونه‌هایی بیاورید.
۱۵ ما چگونه می‌توانیم از پولُس سرمشق گیریم؟ اول این که همواره از صمیم دل به دنبال آنانی باشیم که «دلی پذیرا برای راه یافتن به حیات جاودان» دارند. دوم این که در دعا از یَهُوَه درخواست کنیم تا دل افراد صادق را بگشاید. (اعما ۱۳:۴۸؛ ۱۶:۱۴) سیلوانا، خواهری که حدود ۳۰ سال پیشگام است می‌گوید: «قبل از این که در موعظه دری را بزنم به یَهُوَه دعا می‌کنم تا دیدی مثبت نسبت به صاحبخانه داشته باشم.» ما همچنین در دعایمان می‌توانیم هدایت فرشتگان را از یَهُوَه درخواست کنیم تا بتوانیم افراد صادق را بیابیم. (مت ۱۰:۱۱-۱۳؛ مکا ۱۴:۶) رابرت که بیش از ۳۰ سال پیشگام است می‌گوید: «همکاری با فرشتگان واقعاً هیجان‌انگیز است، زیرا آنان از زندگی صاحبخانه کاملاً باخبرند.» سوم این که همواره سعی کنیم تا بر خصوصیات خوب مردم تمرکز کنیم. کارل، پیر جماعتی که بیش از ۵۰ سال پیش تعمید گرفته است می‌گوید: «من همیشه به دنبال علامتی کوچک هستم که نشان دهد شخص دلی صادق و پذیرا دارد؛ مثل یک لبخند، نگاهی مهربان یا سؤالی از صمیم دل.» بله، به این شکل ما نیز همچون پولُس می‌توانیم با پایداری ثمر آوریم.
«دست خود را باز مدار»
۱۶، ۱۷. الف) ما از جامعه ۱۱:۶ چه می‌آموزیم؟ ب) فعالیت موعظهٔ ما بر افرادی که رفتار ما را می‌بینند چه تأثیری می‌تواند داشته باشد؟
۱۶ شاید بسیاری از مردم در ظاهر به آنچه می‌گوییم توجهی نکنند، اما باید همواره به یاد داشته باشیم که موعظهٔ ما تأثیر زیادی بر آنان می‌گذارد. (جامعه ۱۱:۶ خوانده شود.) با این که بسیاری از مردم به پیام ما گوش نمی‌دهند، اما به نحوهٔ لباس پوشیدن، حرف زدن و رفتار ما توجه می‌کنند. به این شکل، ممکن است به مرور زمان دریابند که دیدگاه منفی‌شان نسبت به ما اشتباه بوده است. سِرژیو و اُلیندا که در ابتدای مقاله به آنان اشاره شد نیز به حقیقت این امر پی بردند.
۱۷ سِرژیو می‌گوید: «به دلیل بیماری، مدتی نتوانستیم برای موعظه به میدان شهر برویم. وقتی به آنجا برگشتیم مردم از ما می‌پرسیدند: ‹کجا بودید؟ به شما عادت کرده بودیم!›» اُلیندا با لبخندی می‌گوید: «رانندگان اتوبوس برای ما دست تکان می‌دادند و بعضی از آنان از اتوبوس فریاد می‌زدند، ‹آفرین به شما!› آنان حتی از ما مجلّه خواستند.» اتفاقی دیگر که سِرژیو و اُلیندا را متعجب کرد این بود که آقایی یک دسته گل به آنان داد و از کارشان تشکر کرد.
۱۸. چرا مصمم هستید که ‹با پایداری ثمر آورید›؟
۱۸ تا زمانی که ما از کاشتن بذر پادشاهی خدا دست نکشیم، نقش مهمی در ‹موعظه به همهٔ قوم‌ها› خواهیم داشت. (مت ۲۴:۱۴) مهم‌تر از همه، شادی فراوانی نصیبمان خواهد شد. زیرا می‌دانیم که مورد تأیید یَهُوَه هستیم و او آنانی را که ‹با پایداری ثمر می‌آورند› دوست می‌دارد.
a مطابق گزارشات انجیل، عیسی مسیح نیز گفت که موعظه در شهر و ‹دیارش› آسان نبود.—مت ۱۳:۵۷؛ مرق ۶:۴؛ لو ۴:۲۴؛ یو ۴:۴۴.
b «شاخه‌های» تاک مظهر کسانی است که امید زندگی آسمانی دارند، با این حال همهٔ خادمان یَهُوَه می‌توانند از این مَثَل درس بگیرند.
c ‹ثمر آوردن› همچنین به معنی پرورش خصوصیات «ثمرهٔ روح» است. اما در این مقاله و مقالهٔ بعد، تنها به بررسی «ثمرهٔ لب‌هایمان» که همان موعظهٔ پادشاهی خدا است می‌پردازیم.—غلا ۵:۲۲، ۲۳؛ عبر ۱۳:۱۵.
d در موقعیت‌هایی دیگر، عیسی فعالیت شاگردسازی را به کاشت و برداشت محصول تشبیه کرد.—مت ۹:۳۷؛ یو ۴:۳۵-۳۸.