مسیحیان و جهان بشری

‏«پیش اهل خارج بحکمت رفتار کنید.‏»—‏کولسیان ۴:‏۵‏.‏

۱.‏ عیسی در مورد پیروانش و جهان چه گفت؟‏

عیسی در دعا به پدر آسمانی‌اش دربارهٔ پیروان خود گفت:‏ «جهان ایشانرا دشمن داشت زیرا که از جهان نیستند همچنانکه من نیز از جهان نیستم.‏» سپس افزود:‏ «خواهش نمیکنم که ایشانرا از جهان ببری بلکه تا ایشانرا از شریر نگاه داری.‏» (‏یوحنا ۱۷:‏۱۴،‏ ۱۵‏)‏ مسیحیان نمی‌بایست خود را از لحاظ جسمانی از جهان مجزا و جدا نگاه می‌داشتند—‏برای مثال،‏ با انزوا جستن در صومعه‌ها.‏ برعکس،‏ مسیح ‹ایشانرا در جهان فرستاد› به این منظور که «تا اقصای جهان» شاهدان او باشند.‏ (‏یوحنا ۱۷:‏۱۸؛‏ اعمال ۱:‏۸‏)‏ با وجود این،‏ عیسی از خدا خواست که از آنان نگهداری کند زیرا شیطان،‏ «رئیس این جهان،‏» به سبب نام مسیح ایشان را دشمن داشته،‏ نسبت به آنان نفرت می‌ورزید.‏—‏یوحنا ۱۲:‏۳۱؛‏ متی ۲۴:‏۹‏.‏

۲.‏ الف)‏ کتاب مقدس چگونه از کلمهٔ «جهان» یا «دنیا» استفاده می‌کند؟‏ ب)‏ یَهُوَه چه رفتار و برخورد متعادلی با جهان دارد؟‏

^۲ در کتاب مقدس کلمهٔ «جهان» یا «دنیا» (‏یونانی،‏ کاسموس‏)‏ اغلب به جامعهٔ نادرست بشری اشاره دارد که «در شریر خوابیده است.‏» (‏۱یوحنا ۵:‏۱۹‏)‏ از آنجایی که مسیحیان معیارهای یَهُوَه را رعایت می‌کنند و همچنین از دستور موعظهٔ بشارت ملکوت خدا به جهان اطاعت می‌کنند،‏ بعضی اوقات رابطهٔ دشوار و نامطلوبی میان جهان و آنان به وجود آمده است.‏ (‏۲تیموتاؤس ۳:‏۱۲؛‏ ۱یوحنا ۳:‏۱،‏ ۱۳‏)‏ معهذا در کتاب مقدس از واژهٔ کاسموس همچنین در اشاره به خانوادهٔ بشر به طور کلی استفاده شده است.‏ عیسی دربارهٔ جهان با چنین معنایی گفت:‏ «خدا جهانرا اینقدر محبّت نمود که پسر یگانهٔ خود را داد تا هر که بر او ایمان آورد هلاک نگردد بلکه حیات جاودانی یابد.‏ زیرا خدا پسر خود را در جهان نفرستاد تا بر جهان داوری کند بلکه تا بوسیلهٔ او جهان نجات یابد.‏» (‏یوحنا ۳:‏۱۶،‏ ۱۷؛‏ ۲قرنتیان ۵:‏۱۹؛‏ ۱یوحنا ۴:‏۱۴‏)‏ بنابراین،‏ یَهُوَه در حالی که از چیزهایی که مشخص‌کنندهٔ سیستم شریر شیطان است نفرت دارد،‏ محبت خود را به بشر نشان داد و پسر خود را به زمین فرستاد تا انسانهایی را که «بتوبه گِرایَنْد» نجات دهد.‏ (‏۲پطرس ۳:‏۹؛‏ امثال ۶:‏۱۶-‏۱۹‏)‏ رفتار و برخورد متعادل یَهُوَه با جهان باید هدایت و سرمشقی برای پرستندگان او باشد.‏

سرمشق عیسی

۳،‏ ۴.‏ الف)‏ عیسی در رابطه با حکمرانی کردن چه موضعی را اختیار کرد؟‏ ب)‏ عیسی با چه دیدی به جهان بشری می‌نگریست؟‏

^۳ عیسی اندکی قبل از مرگش به پُنطیُوس پیلاطُس گفت:‏ «پادشاهئ من از اینجهان نیست.‏» (‏یوحنا ۱۸:‏۳۶‏)‏ هماهنگ با این سخن،‏ پیش‌تر وقتی شیطان اقتدار بر پادشاهی‌های جهان را به عیسی عرضه کرد،‏ عیسی پیشنهاد او را رد نمود همچنین اجازه نداد یهودیان او را پادشاه کنند.‏ (‏لوقا ۴:‏۵-‏۸؛‏ یوحنا ۶:‏۱۴،‏ ۱۵‏)‏ با وجود این،‏ عیسی به جهان بشری بسیار محبت می‌ورزید.‏ متای رسول یک نمونه از چنین محبتی را گزارش می‌کند و می‌نویسد:‏ «چون جمعی کثیر دید دلش برایشان بسوخت زیرا که مانند گوسفندان بی‌شبان پریشان‌حال و پراکنده بودند.‏» عیسی از روی محبت به شهرها و دهات می‌رفت و به مردم آنجا موعظه می‌کرد.‏ عیسی به آموزش انسانها می‌پرداخت و امراض آنان را شفا می‌داد.‏ (‏متی ۹:‏۳۶‏)‏ او همچنین به نیازهای جسمانی کسانی که برای تعلیم یافتن نزد او می‌آمدند فکر می‌کرد.‏ در کتاب مقدس چنین آمده است:‏ «عیسی شاگردان خود را پیش طلبیده گفت مرا بر اینجماعت دل بسوخت زیرا که الحال سه روز است که با من میباشند و هیچ چیز برای خوراک ندارند و نمیخواهم ایشانرا گرسنه برگردانم مبادا در راه ضعف کنند.‏» (‏متی ۱۵:‏۳۲‏)‏ چه توجه پرمهری!‏

^۴ یهودیان نسبت به سامِریان بسیار تعصب داشتند لیکن عیسی برای مدتی طولانی با زنی سامِری صحبت کرد و دو روز در شهری سامِری بسر برد و شهادتی کامل داد.‏ (‏یوحنا ۴:‏۵-‏۴۲‏)‏ گرچه خدا عیسی را «بجهة گوسفندان گم‌شدهٔ خاندان اسرائیل» فرستاده بود،‏ در مواقعی عیسی در برابر ابراز ایمان غیریهودیان نیز واکنش نشان داد.‏ (‏متی ۸:‏۵-‏۱۳؛‏ ۱۵:‏۲۱-‏۲۸‏)‏ بلی،‏ عیسی نشان داد که می‌توان ‹از جهان نبود› و در عین حال به جهان بشری یعنی به انسانها محبت کرد.‏ آیا ما نیز در محل سکونتمان،‏ در محل کار و در اماکن خرید به نحو مشابهی نسبت به مردم ابراز ترحم و دلسوزی می‌کنیم؟‏ آیا به فکر رفاه آنان هستیم—‏نه فقط نیاز روحانی آنان بلکه همچنین دیگر احتیاجات ایشان،‏ البته در صورتی که کمک کردن به آنان به طور معقولی در توانمان باشد؟‏ عیسی چنین کرد و با این کار خود،‏ راه را برای آموزش ملکوت به مردم هموار ساخت.‏ درست است که ما نمی‌توانیم مانند عیسی معجزه انجام دهیم لیکن اغلب مهربانی به جهت از میان بردن تعصب،‏ به اصطلاح معجزه می‌کند.‏

طرز رفتار پولس با «آنانیکه خارج‌اند»‏

۵،‏ ۶.‏ پولس رسول با یهودیانی که «خارج» بودند چگونه رفتار کرد؟‏

^۵ پولس رسول در تعدادی از رساله‌های خود به «آنانیکه خارج‌اند» اشاره می‌کند و منظورش غیرمسیحیان است،‏ چه یهودی چه از میان ملل بیگانه.‏ (‏۱قرنتیان ۵:‏۱۲؛‏ ۱تسالونیکیان ۴:‏۱۲؛‏ ۱تیموتاؤس ۳:‏۷‏)‏ پولس با آنان چگونه رفتار می‌کرد؟‏ پولس ‹همه کسرا همه چیز گردید تا بهر نوعی بعضیرا برهاند.‏› (‏۱قرنتیان ۹:‏۲۰-‏۲۲‏)‏ وقتی پولس وارد شهری می‌شد،‏ نحوهٔ موعظه‌اش چنین بود که ابتدا به سراغ یهودیانی که در آنجا سامان گرفته بودند می‌رفت.‏ با چه سخنانی سر صحبت را باز می‌کرد؟‏ پولس با درایت و توأم با احترام گواه و شواهد قانع‌کننده‌ای از کتاب مقدس برای اثبات این مطلب ارائه می‌داد که مسیح آمده،‏ به عنوان قربانی کشته شده و رستاخیز یافته است.‏—‏اعمال ۱۳:‏۵،‏ ۱۴-‏۱۶،‏ ۴۳؛‏ ۱۷:‏۱-‏۳،‏ ۱۰‏.‏

^۶ با این روش،‏ پولس سخنان خود را بر پایهٔ معلومات و شناخت یهودیان از شریعت و صحف انبیا قرار داده،‏ در مورد مسیح و ملکوت خدا به آنان تعلیم می‌داد.‏ بدین طریق او توانست عده‌ای را قانع نماید.‏ (‏اعمال ۱۴:‏۱؛‏ ۱۷:‏۴‏)‏ با وجود مخالفت از سوی رهبران یهودی،‏ پولس که خود نیز یک یهودی بود به یهودیان ابراز محبت کرد و نوشت:‏ «ای برادران خوشئ دل من و دعای من نزد خدا بجهة اسرائیل [یهودیان] برای نجات ایشانست.‏ زیرا بجهة ایشان شهادت میدهم که برای خدا غیرت دارند لکن نه از روی معرفت.‏»—‏رومیان ۱۰:‏۱،‏ ۲‏.‏

کمک به مؤمنین غیریهودی

۷.‏ بسیاری از نوکیشان چه عکس‌العملی در برابر موعظهٔ بشارت از زبان پولس نشان دادند؟‏

^۷ جدیدان یا نوکیشان،‏ غیریهودیانی بودند که ختنه شده،‏ به دین یهود درآمده بودند.‏ ظاهر قضیه نشان می‌دهد که یهودیان نوکیشی در روم،‏ اَنطاکیِهٔ اَرامی،‏ حَبَش (‏اتیوپی)‏ و اَنطاکیّهٔ پیسیدیه زندگی می‌کردند—‏در واقع می‌توان گفت در میان قاطبهٔ یهود.‏ (‏اعمال ۲:‏۸-‏۱۰؛‏ ۶:‏۵؛‏ ۸:‏۲۷؛‏ ۱۳:‏۱۴،‏ ۴۳‏؛‏ با متی ۲۳:‏۱۵ مقایسه شود.‏)‏ از قرار معلوم،‏ برخلاف بسیاری از رهبران یهودی،‏ نوکیشان متکبر و مغرور نبودند و نمی‌توانستند فخر بفروشند و بگویند که نوادگان ابراهیم هستند.‏ (‏متی ۳:‏۹؛‏ یوحنا ۸:‏۳۳‏)‏ آنان خدایان مشرکین را ترک کرده،‏ متواضعانه به یَهُوَه روی آورده بودند و تا حدی دربارهٔ یَهُوَه و شریعت او معرفت کسب کرده بودند.‏ این نوکیشان همچنین در امید یهودیان به آمدن مسیح سهم داشتند.‏ آنان به جستجوی حقیقت پرداخته و نشان داده بودند که حاضرند طریق عقیدتی و زندگی خود را تغییر دهند و اکنون بسیاری از آنان آماده بودند در واکنش نسبت به موعظهٔ پولس رسول حتی تغییرات بیشتری در خود ایجاد کنند.‏ (‏اعمال ۱۳:‏۴۲،‏ ۴۳‏)‏ وقتی یکی از این پرستندگان خدایان دروغین به مسیحیت روی می‌آورد،‏ در موقعیت خاصی قرار می‌گرفت و می‌توانست به دیگر پرستندگان خدایان دروغین شهادت دهد.‏

۸،‏ ۹.‏ الف)‏ به غیر از نوکیشان چه دستهٔ دیگری از میان ملل بیگانه جلب دین یهود شده بودند؟‏ ب)‏ چگونه بسیاری از خداترسان ختنه‌نشده نسبت به بشارت عکس‌العمل نشان دادند؟‏

^۸ علاوه بر جدیدان یا نوکیشان ختنه‌شده،‏ غیریهودیان دیگری به دین یهود جلب شده بودند.‏ اولین آنان که به مسیحیت گروید کُرنیلیُوس بود،‏ وی با وجود اینکه نوکیش نبود فردی «متقی و خداترس بود.‏» (‏اعمال ۱۰:‏۲‏)‏ پروفسور ف.‏ ف.‏ بروس در تفسیر کتاب اعمال نوشت:‏ «چنین نوکیشانی معمولاً ‹خداترسان› نامیده می‌شوند؛‏ اگر چه این عبارتی تخصصی نیست،‏ برای استفاده مناسب است.‏ بسیاری از نوکیشان آن روزگار آمادگی نداشتند که کاملاً به یهودیت درآیند (‏شرط ختنه بخصوص سنگ لغزشی برای مردان بود)‏،‏ لیکن جلب توحید ساده‌ای شده بودند که در پرستش در کنیسهٔ یهود و در معیارهای اخلاقی زندگی یهودی مشهود بود.‏ برخی از آنان به کنیسه می‌رفتند و تا حد قابل‌قبولی با دعاها و دروس مبتنی بر نوشته‌های مقدس که از ترجمه‌های یونانی قرائت می‌شد آشنایی پیدا کرده بودند.‏»‏

^۹ پولس رسول هنگام موعظه در کنایس آسیای صغیر و یونان،‏ خداترسان بسیاری را در آنجا دید.‏ او در اَنطاکیّهٔ پیسیدیه خطاب به کسانی که در کنیسه اجتماع کرده بودند گفت:‏ «ای مردان اسرائیلی و خداترسان.‏» (‏اعمال ۱۳:‏۱۶،‏ ۲۶‏)‏ لوقا می‌نویسد بعد از اینکه پولس به مدت سه سَبت در کنیسهٔ تَسالونیکی موعظه کرد،‏ «بعضی از ایشان [یهودیان] قبول کردند [مسیحی شدند] و با پولس و سیلاس متحّد شدند و از یونانیانِ خداترس گروهی عظیم و از زنان شریف عددی کثیر.‏» (‏اعمال ۱۷:‏۴‏)‏ احتمالاً تعدادی از یونانیان،‏ خداترسان،‏ ختنه‌نشده بودند.‏ شواهد نشان می‌دهد که عدهٔ زیادی از میان ملل بیگانه به جوامع یهودی پیوسته بودند.‏

موعظه در میان «بی‌ایمانان»‏

۱۰.‏ چگونه پولس به ملل بیگانه که هیچ زمینه‌ای از نوشته‌های مقدس نداشتند موعظه می‌کرد و موعظهٔ او چه نتیجه‌ای داشت؟‏

^۱۰ در نوشته‌های یونانی مسیحی کلمهٔ «بی‌ایمانان» یا «نافرمانان» می‌تواند به اشخاصی اشاره داشته باشد که معمولاً جزء جماعت مسیحی نبودند.‏ اغلب این کلمه در رابطه با مشرکین استفاده شده است.‏ (‏رومیان ۱۵:‏۳۱؛‏ ۱قرنتیان ۱۴:‏۲۲،‏ ۲۳؛‏ ۲قرنتیان ۴:‏۴؛‏ ۶:‏۱۴‏)‏ در اَطینا (‏آتن)‏ بسیاری از بی‌ایمانان در خصوص فلسفهٔ یونانی آموزش دیده بودند و هیچ زمینه‌ای از کتاب مقدس نداشتند.‏ آیا دانستن این موضوع پولس را مأیوس کرد و مانع شد که به آنان شهادت دهد؟‏ خیر.‏ لذا پولس به نحو دیگری آغاز به موعظه کرد.‏ او با مهارت تمام بدون اینکه مستقیماً از نوشته‌های مقدس عبرانی که برای مردم اَطینا ناشناخته بود نقل کند،‏ مطالب کتاب مقدس را ارائه کرد.‏ پولس با زبردستی وجه تشابه میان حقایق درون کتاب مقدس و بعضی از افکار شعرای شکیبا و خویشتن‌دار باستان را نشان داد.‏ پولس همچنین عقیدهٔ خدای واحد حقیقی برای جمیع بشر را به آنان عرضه کرد،‏ خدایی که بعدالت داوری خواهد کرد و آن هم توسط انسانی که جان سپرده و رستاخیز یافته بود.‏ بدین طریق،‏ پولس با درایت تمام دربارهٔ مسیح به سکنهٔ اَطینا موعظه کرد.‏ نتیجهٔ موعظهٔ پولس چه بود؟‏ اکثر مردم صریحاً او را به باد تمسخر گرفتند و یا شکاک بودند لیکن «چند نفر بدو پیوسته ایمان آوردند که از جملهٔ ایشان دِیُونیِسیُوس آریوپاغی بود و زنی که دامَرِس نام داشت و بعضی دیگر با ایشان.‏»—‏اعمال ۱۷:‏۱۸،‏ ۲۱-‏۳۴‏.‏

۱۱.‏ قُرِنتُس چگونه شهری بود و موعظهٔ پولس در آنجا چه نتیجه‌ای داد؟‏

^۱۱ در قُرِنتُس جمعیت یهودی زیادی زندگی می‌کردند،‏ بدین سبب پولس خدمت خود را با موعظه در کنیسه آغاز کرد.‏ اما وقتی یهودیان با پولس به مخالفت برخاستند او به سراغ ملل بیگانه رفت.‏ (‏اعمال ۱۸:‏۱-‏۶‏)‏ چه مردمی!‏ قُرِنتُس شهری پر جنب و جوش،‏ جهانی و تجاری بود که به دلیل زندگی غیراخلاقی مردمش در سراسر قلمرو یونان و روم سوء شهرت داشت.‏ در واقع «قُرِنتُسی نمودن» به معنی ارتکاب اعمال غیراخلاقی بود.‏ معهذا بعد از اینکه یهودیان دست رد به سینهٔ پولس زدند،‏ مسیح بر او ظاهر شد و گفت:‏ «ترسان مباش بلکه سخن بگو .‏ .‏ .‏ زیرا که مرا در این شهر خلقِ بسیار است.‏» (‏اعمال ۱۸:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ درست همانطور که عیسی گفت،‏ پولس توانست جماعتی در قُرِنتُس دایر کند،‏ با وجود اینکه بعضی از اعضای آن سابقاً شیوهٔ زندگی «قُرِنتُسی» داشتند.‏—‏۱قرنتیان ۶:‏۹-‏۱۱‏.‏

تلاش برای نجات «همهٔ مردم» در روزگار ما

۱۲،‏ ۱۳.‏ الف)‏ امروزه محدودهٔ ما چه شباهتی با محدودهٔ پولس در آن دوران دارد؟‏ ب)‏ در محدوده‌هایی که مدتهاست بنیاد مذاهب جهان مسیحیت گذاشته شده است و یا در جاهایی که بسیاری از مذاهب سازماندهی‌شده سرخورده شده‌اند،‏ رفتار ما چگونه است؟‏

^۱۲ امروز نیز همانند قرن اول «فیض خدا .‏ .‏ .‏ برای همهٔ مردم نجات‌بخش است.‏» (‏تیطس ۲:‏۱۱‏)‏ محدودهٔ موعظهٔ بشارت بقدری وسعت یافته که تمام قاره‌ها و اکثر جزایر اقیانوس را دربر گرفته است.‏ در واقع امروز همانند روزگار پولس به «همهٔ مردم» موعظه می‌شود.‏ برای مثال،‏ بعضی از ما در سرزمینهایی موعظه می‌کنیم که در آن قرنهاست بنیاد کلیساهای جهان مسیحیت گذاشته شده است.‏ همچون یهودیان قرن اول،‏ احتمال دارد اعضای آن کلیساها شدیداً پایبند رسوم مذهبی باشند.‏ با وجود این،‏ باعث سرور ماست که افراد خوش‌قلب را یافته،‏ معرفت کتاب مقدس را بر روی هر اندازه معلوماتی که شخصاً از آن دارند بنا نهیم.‏ حتی اگر گاهی رهبران مذهبی آنان درصدد مخالفت با ما و یا اذیت و آزار ما برآیند،‏ با ایشان به طور تحقیرآمیزی صحبت نمی‌کنیم و از ایشان بیزار نمی‌شویم بلکه می‌دانیم بعضی از این اشخاص گرچه از معرفت دقیق برخوردار نیستند احتمالاً «برای خدا غیرت دارند.‏» ما به تقلید از عیسی و پولس به مردم واقعاً محبت می‌کنیم و آرزوی ما از صمیم دل این است که آنان نجات یابند.‏—‏رومیان ۱۰:‏۲‏.‏

^۱۳ در هنگام موعظه،‏ بسیاری از ما با افرادی برخورد می‌کنیم که از مذاهب سازماندهی‌شده سرخورده و ناامید شده‌اند.‏ معهذا ممکن است آنان هنوز افرادی خداترس باشند و تا حدی به خدا اعتقاد داشته،‏ سعی نمایند بدرستی زندگی کنند.‏ در این زمانه که مردم منحرف می‌باشند و روز به روز بی‌خداتر می‌شوند آیا نباید از ملاقات انسانهایی که قدری به خدا اعتقاد دارند خوشحال باشیم؟‏ آیا مشتاق نیستیم آنان را به سوی پرستشی هدایت کنیم که از ریا و دروغ بری می‌باشد؟‏—‏فیلپیان ۲:‏۱۵‏.‏

۱۴،‏ ۱۵.‏ چگونه قلمرو وسیعی برای موعظهٔ بشارت فراهم شد؟‏

^۱۴ عیسی در مثل خود راجع به توری که به دریا انداخته می‌شود،‏ پیشگویی کرد که فعالیت موعظه در محدودهٔ وسیعی انجام خواهد گرفت.‏ (‏متی ۱۳:‏۴۷-‏۴۹‏)‏ در برج دیده‌بانی ۱۵ ژوئن سال ۱۹۹۲،‏ صفحهٔ ۲۰ (‏انگل‍.‏)‏،‏ در توضیح این مثل چنین آمده است:‏ «طی قرون متمادی،‏ اعضای جهان مسیحیت نقش مهمی در ترجمه،‏ نشر و توزیع کلام خدا داشته‌اند.‏ سپس کلیساها انجمنهای کتاب مقدس را تشکیل داده و از آنها حمایت کردند و این انجمنها نیز کتاب مقدس را به زبانهای سرزمینهای دورافتاده ترجمه کردند.‏ کلیساها همچنین با ارسال میسیونرهای پزشک و معلم،‏ انسانها را اسماً مسیحی می‌ساختند.‏ بدین صورت ماهی‌های نامناسب فراوانی جمع‌آوری شدند که مورد رضایت خدا قرار نمی‌گرفتند.‏ اما با این عمل،‏ حداقل میلیونها غیرمسیحی با کتاب مقدس و نوعی از مسیحیت،‏ گرچه به فساد کشیده شده بود،‏ آشنا شدند.‏»‏

^۱۵ فعالیت نوکیش‌سازی جهان مسیحیت بخصوص در آمریکای جنوبی،‏ آفریقا و بعضی از جزایر اقیانوس مؤثر بوده است.‏ در زمان ما خیلی از انسانهای حلیم و متواضع در این مناطق بسر می‌برند و با داشتن رفتار و برخوردی مطلوب و محبت‌آمیز با این فروتنان،‏ به تقلید از رفتار پولس با نوکیشان یهودی،‏ می‌توانیم اعمال حسنهٔ بسیاری انجام دهیم.‏ همچنین میلیونها نفری که شاید بتوان آنان را «دلسوزان» شاهدان یَهُوَه نامید،‏ در شمار کسانی هستند که نیاز به یاری ما دارند.‏ هر وقت از این اشخاص ملاقات به عمل می‌آوریم بسیار مسرور می‌شوند.‏ برخی از ایشان کتاب مقدس را با ما مطالعه و در جلسات ما شرکت کرده‌اند،‏ بخصوص در مراسم یادبود مرگ مسیح.‏ آیا این محدوده‌ای عظیم برای موعظهٔ بشارت ملکوت نیست؟‏

۱۶،‏ ۱۷.‏ الف)‏ بشارت را به چه نوع اشخاصی موعظه می‌کنیم؟‏ ب)‏ چگونه در موعظه به مردم مختلف از پولس تقلید می‌کنیم؟‏

^۱۶ بعلاوه در مورد آن دسته از انسانها که دارای فرهنگی سوای فرهنگهای موجود در جهان مسیحیت می‌باشند چطور—‏چه آنان را در وطن خودشان ملاقات کنیم چه به عنوان مهاجر در سرزمینهای غربی؟‏ در مورد میلیونها انسانی که بکلی به مذهب پشت کرده،‏ ملحد یا لااَدری شده‌اند چه می‌توان گفت؟‏ در ضمن،‏ آیا به انسانهایی که تقریباً با اشتیاق مذهبی به دنبال فلسفهٔ نو یا روانشناسی عوام می‌روند فکر کرده‌ای،‏ موضوعاتی که تعداد بی‌شماری از کتابهای خودیاری موجود در کتابفروشی‌ها ارائه می‌دهند؟‏ آیا باید این گونه اشخاص را نادیده بگیریم و یا فکر کنیم که امیدی به نجات آنان نیست؟‏ چنانچه از پولس رسول تقلید کنیم چنین نخواهیم کرد.‏

^۱۷ وقتی پولس در اَطینا موعظه کرد درگیر مجادلهٔ فلسفی با شنوندگان خود نشد.‏ لذا پولس استدلال خود را با طرز فکر آن مردم وفق داد و حقایق درون کتاب مقدس را به طور واضح و منطقی توضیح داد.‏ به نحو مشابهی،‏ ما نیز مجبور نیستیم در زمینهٔ ادیان و فلسفه‌های مردمی که به ایشان موعظه می‌کنیم متخصص شویم.‏ با وجود این،‏ طرز صحبت خود را با انسانهای متفاوت تطبیق می‌دهیم تا شهادتمان مؤثرتر واقع شود و بدین طریق،‏ «همه کسرا همه چیز» می‌شویم.‏ (‏۱قرنتیان ۹:‏۲۲‏)‏ پولس در رسالهٔ خود به مسیحیان کولسی چنین نوشت:‏ «زمانرا دریافته پیش اهل خارج بحکمت رفتار کنید.‏ گفتگوی شما همیشه با فیض باشد و اصلاح‌شدهٔ بنمک تا بدانید هرکسرا چگونه جواب باید داد.‏‏»—‏کولسیان ۴:‏۵،‏ ۶‏.‏

۱۸.‏ ما چه مسئولیتی بر دوش داریم و چه چیزی را هرگز نباید فراموش کنیم؟‏

^۱۸ بگذار همچون عیسی و پولس رسول به همهٔ انسانها محبت کنیم.‏ بخصوص اجازه بده تلاش خود را بکنیم و بشارت ملکوت را به آنان موعظه کنیم.‏ از سوی دیگر هرگز فراموش نکن که عیسی دربارهٔ شاگردان خود گفت:‏ «ایشان از جهان نیستند.‏» (‏یوحنا ۱۷:‏۱۶‏)‏ در مقالهٔ بعدی به بررسی بیشتر مفهوم این سخن می‌پردازیم.‏

مروری بر مقاله

◻ برخورد متعادل عیسی را با جهان توصیف کن.‏

◻ چگونه پولس رسول به یهودیان و نوکیشان موعظه کرد؟‏

◻ نحوهٔ برخورد پولس با خداترسان و همچنین بی‌ایمانان چگونه بود؟‏

◻ چگونه می‌توانیم در فعالیت موعظه «همه کسرا همه چیز» شویم؟‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۲۴]‏

مسیحیان اغلب می‌توانند با احسان و نیکویی به همنوع خود تعصب را از بین ببرند