کیست که ما را از محبّت خدا جدا سازد؟‏

‏«ما او را محبّت می‌نماییم زیرا که او اوّل ما را محبّت نمود.‏» —‏ ۱یوحنّا ۴:‏۱۹‏.‏

 ۱،‏ ۲.‏ الف)‏ چرا برایمان اهمیّت دارد که بدانیم کسی ما را دوست دارد؟‏ ب)‏ محبّت چه کسی برای ما بیشترین اهمیّت را دارد؟‏

آیا دوست داری مورد محبّت و توجه دیگران باشی؟‏ محبّت از طفولیّت تا بزرگسالی عامل رشد و شکوفایی انسان است.‏ آیا تا به حال به رفتار طفلی در آغوش مادرش توجه کرده‌ای؟‏ اغلب تا وقتی که نگاهش به چشمان خندان مادر خیره می‌باشد هر آنچه حول و حوش او رخ دهد خود را در آغوش پرمهر مادر در راحتی و آسایش حس می‌کند.‏ شاید هم به دوران احتمالاً بسیار پرفراز و نشیب بلوغت فکر کنی.‏ (‏ ۱تَسّالونیکیان ۲:‏۷‏)‏ گاهی حتّی خود نمی‌دانستی چه می‌خواهی و دقیقاً چه احساسی داری؟‏ با این حال،‏ آیا دیدن محبّت پدر و مادر و آگاهی از اینکه در هر موردی می‌توانی با آنان تشریک مساعی کنی مایهٔ دلگرمی‌ات نبود؟‏ آری،‏ محبّت در تمام مراحل حیات از جمله مهم‌ترین نیازهای هر فرد است؛‏ چنین محبّتی تأییدی بر ارزش فردی ماست.‏

^۲ شکّی نیست که رشد و تعادل فرزند تا حدّ زیادی در گرو پشتکار والدین در ابراز محبّت به وی است.‏ امّا،‏ آنچه نقشی بس حیاتی‌تر در سلامت روحی و عاطفی هر فرد ایفا می‌کند اطمینان از محبّت یَهُوَه،‏ پدر آسمانی‌مان است.‏ شاید تو خوانندهٔ عزیز از محبّت و توجه والدین خود محروم بوده‌ای.‏ برای تو جای امیدواری وجود دارد.‏ محبّت وفادارانهٔ خدا می‌تواند کمبود محبّت والدین را جبران کند.‏

 ۳.‏ یَهُوَه چگونه انسان‌ها را از محبّت خود مطمئن ساخته است؟‏

^۳ یَهُوَه از طریق نبی خود،‏ اِشَعْیا خاطرنشان نمود که مادر گاه فرزند خود را «فراموش» می‌کند امّا او هرگز امّتش را از یاد نمی‌برد.‏ (‏ اِشَعْیا ۴۹:‏۱۵‏)‏ داود نیز در این خصوص با اطمینان گفت:‏ «چون پدر و مادرم مرا ترک کنند،‏ آنگاه خداوند مرا برمی‌دارد.‏» (‏ مزمور ۲۷:‏۱۰‏)‏ براستی که چه سخنان دلگرم‌کننده‌ای!‏ یَهُوَه به ما اطمینان داده است که در هر وضعیّت و موقعیّتی چنانچه رابطه‌ای توأم با تعهد و وقف با او برقرار کنیم محبّتی ورای محبّت هر انسانی روی زمین به ما ابراز خواهد داشت.‏

خود را در محبّت خدا حفظ کن

 ۴.‏ مسیحیان قرن اوّل چگونه به محبّت خدا پی‌بردند؟‏

^۴ آیا نخستین باری که گرمی محبّت یَهُوَه را حس کردی به یاد داری؟‏ احتمالاً تو نیز همچون مسیحیان قرن اوّل این محبّت را حس کرده‌ای.‏ باب ۵ رسالهٔ پولُس به رومیان به زیبایی نشان می‌دهد که چگونه انسان‌هایی گناهکار و بیگانه با خدا به محبّت خالصانهٔ یَهُوَه پی‌بردند.‏ در آیهٔ ۵ می‌خوانیم:‏ «محبّت خدا در دلهای ما به روح‌القدس که به ما عطا شد ریخته شده است.‏» در آیهٔ ۸ پولُس اضافه می‌کند:‏ «خدا محبّت خود را در ما ثابت می‌کند از اینکه هنگامی که ما هنوز گناهکار بودیم مسیح در راه ما مرد.‏»‏

 ۵.‏ چگونه به محبّت خدا پی‌بردی؟‏

^۵ به همین شکل،‏ وقتی رفته رفته با حقایق کلام خدا آشنا شده،‏ ایمان ورزیدی،‏ روح‌القدس یَهُوَه فعالیّتش را در تو آغاز نمود.‏ به این ترتیب،‏ به عظمت عملی که یَهُوَه در حق تو انجام داد واقف گشتی؛‏ آری پی بردی که یَهُوَه پسر عزیزش را فرستاد تا برای تو جانش را بدهد.‏ بدینسان یَهُوَه به تو کمک کرد تا به عمق محبّتش به نوع بشر پی ببری.‏ آیا از اینکه یَهُوَه امکانی فراهم کرده است تا بشر گناهکار و از خدا بی‌خبر در نظر او عادل شمرده شود و حیات ابدی را بیابد،‏ تحت تأثیر قرار نگرفتی؟‏ آیا گرمی محبّتش را حس نکردی؟‏ —‏ رومیان ۵:‏۱۰‏.‏

 ۶.‏ چرا گاهی خود را از یَهُوَه دور حس می‌کنیم؟‏

^۶ پس از آنکه به عمق محبّت پدر آسمانی پی‌بردی،‏ مطابق معیارهای او تغییراتی در زندگی خود ایجاد نمودی و زندگی خود را به وی وقف کردی.‏ بدینسان اکنون با خدای خود در صلح می‌باشی.‏ شاید برایت پیش آمده است که احساس کنی از یَهُوَه دور شده‌ای!‏ چنین احساسی ممکن است برای همهٔ ما پیش بیاید.‏ امّا آنچه می‌باید همواره مدّ نظر داشت این است که یَهُوَه تغییرناپذیر است.‏ محبّت او همچون آفتاب که پیوسته زمین را نور و گرما می‌بخشد،‏ استوار و پایدار است.‏ (‏ مَلاکی ۳:‏۶؛‏ یعقوب ۱:‏۱۷‏)‏ برخلاف یَهُوَه،‏ ما انسان‌ها دستخوش تغییرات هستیم؛‏ هرچند این تغییرات موقتی باشند.‏ همچون نیمی از کرهٔ زمین که هنگام گردشِ وضعی آن از نور خورشید محروم می‌شود،‏ ما نیز وقتی کمی از یَهُوَه روی می‌گردانیم،‏ سردی رابطه‌مان را با او حس می‌کنیم.‏ برای بهبود رابطه‌مان چه باید بکنیم؟‏

 ۷.‏ مطرح کردن چه سؤالاتی به ما کمک می‌کند تا خود را در محبّت خدا محفوظ داریم؟‏

^۷ وقتی حس می‌کنیم از خدا دور شده‌ایم بجاست از خود سؤال کنیم:‏ ‹آیا محبّت او را امری بدیهی تلقّی می‌کنم؟‏ آیا تدریجاً از خدای حیّ و مهربان فاصله گرفته،‏ در برخی موارد ضعف ایمان از خود نشان داده‌ام؟‏ آیا به جای اینکه «در چیزهای روح» تفکّر کنم در بحر «چیزهای جسم» رفته‌ام؟‏› (‏ رومیان ۸:‏۵-‏۸؛‏ عبرانیان ۳:‏۱۲‏)‏ چنانچه به هر شکل از یَهُوَه فاصله گرفته‌ایم می‌توانیم با اقداماتی رابطهٔ گرم و صمیمی‌مان را با او دوباره برقرار کنیم.‏ یعقوب ما را چنین ترغیب کرده است:‏ «به خدا تقرّب جویید تا به شما نزدیکی نماید.‏» (‏ یعقوب ۴:‏۸‏)‏ سخنان یهودا نیز بسیار در خور توجه است که می‌گوید:‏ «امّا شما ای حبیبان،‏ خود را به ایمان اقدس خود بنا کرده و در روح‌القدس عبادت نموده،‏ خویشتن را در محبّت خدا محفوظ دارید.‏» —‏ یهودا ۲۰،‏ ۲۱‏.‏

تغییر اوضاع بر محبّت خدا بی‌تأثیر است

 ۸.‏ زندگی دستخوش چه تغییراتی می‌باشد؟‏

^۸ زندگی ما در این سیستم دستخوش تغییرات بسیاری است.‏ سلیمان پادشاه در این خصوص می‌گوید:‏ «برای جمیع [ما] وقتی و اتفاقی واقع می‌شود.‏» (‏ جامعه ۹:‏۱۱‏)‏ گاه یک‌شبه زندگی از این رو به آن رو می‌شود.‏ یک روز سالمیم،‏ روز بعد سخت بیمار.‏ یک روز شاغلیم،‏ روز بعد از کار بی‌کار.‏ مرگ نیز چه بسا بناگاه عزیزی را از دستمان بگیرد.‏ ما مسیحیان در هر گوشه‌ای از این دنیا که باشیم یک روز در صلح و آرامشیم،‏ روز بعد چه بسا هدف شدیدترین خشونت‌ها و آزارها قرار بگیریم.‏ گاهی نیز به ناحق متّهم می‌شویم و مورد بی‌عدالتی قرار می‌گیریم.‏ آری،‏ اوضاع زندگی بسیار بی‌ثبات است.‏ —‏ یعقوب ۴:‏۱۳-‏۱۵‏.‏

 ۹.‏ چرا خوب است که بخشی از باب هشتم رسالهٔ رومیان را بررسی کنیم؟‏

^۹ وقتی اتفاق ناگوار و اندوهباری برای ما رخ می‌دهد،‏ ممکن است احساس کنیم ترد شده‌ایم،‏ یا اینکه خدا دیگر ما را دوست ندارد.‏ چنین احساسی ممکن است برای هر یک از ما پیش بیاید،‏ پس چقدر بجاست با دقّت سخنان دلگرم‌کنندهٔ پولُس را در رومیان باب ۸ بررسی کنیم.‏ گرچه این سخنان خطاب به مسیحیان مسح‌شده عنوان شده است،‏ در اصل در مورد گوسفندان دیگر نیز که به عنوان دوست خدا عادل شمرده می‌شوند صدق می‌کند؛‏ نمونهٔ چنین دوستی‌ای ابراهیم است که پیش از مسیحیَّت می‌زیست.‏ —‏ رومیان ۴:‏۲۰-‏۲۲؛‏ یعقوب ۲:‏۲۱-‏۲۳‏.‏

۱۰،‏ ۱۱.‏ الف)‏ دشمنان گاه چه اتهاماتی به امّت خدا وارد می‌کنند؟‏ ب)‏ چرا چنین اتهاماتی برای مسیحیان چندان اهمیّت ندارد؟‏

^۱۰ رومیان ۸:‏۳۱-‏۳۴ را بخوان.‏ پولُس می‌پرسد:‏ «هرگاه خدا با ما است کیست به ضدّ ما؟‏» البتّه نیک می‌دانیم که شیطان و دنیای شریر آن به ضدّ ما عمل می‌کنند.‏ برخی دشمنان نیز در محضر محکمه‌های عالی به ما اتهامات واهی نسبت می‌دهند.‏ شماری از والدین مسیحی را صرفاً به این دلیل که نخواسته‌اند فرزندشان به روشی مغایر با اصول الٰهی معالجه شود و یا اینکه او را از شرکت کردن در جشن‌های مشرکانه منع کرده‌اند به نفرت داشتن از فرزندشان متّهم کرده‌اند.‏ (‏ اَعمال ۱۵:‏۲۸،‏ ۲۹؛‏ ۲قُرِنتیان ۶:‏۱۴-‏۱۶‏)‏ به برخی دیگر از مسیحیان به خاطر اینکه حاضر نشده‌اند خون همنوع خود را در جنگ بریزند یا در سیاست مداخله کنند وصلهٔ آشوبگری چسبانده‌اند.‏ (‏ یوحنّا ۱۷:‏۱۶‏)‏ شماری از مخالفان نیز در رسانه‌های خبری به دروغ و شایعه‌پراکنی پرداخته،‏ حتّی شاهدان یَهُوَه را فرقه‌ای خطرناک معرفی کرده‌اند.‏

^۱۱ با این همه،‏ نباید از یاد ببریم که در زمان رسولان نیز راجع به مسیحیان گفته می‌شد:‏ «ما را معلوم است که این فرقه را در هر جا بد می‌گویند.‏» (‏ اَعمال ۲۸:‏۲۲‏)‏ آیا اینگونه دروغ‌ها و اتهامات واهیِ دشمنان اصلاً اهمیّتی دارد؟‏ خدا مسیحیان واقعی را بر پایهٔ ایمانی که به قربانی مسیح دارند عادل شمرده است.‏ چطور ممکن است خدایی که به پرستندگان خود گرانقدرترین عطیهٔ ممکن،‏ یعنی پسر عزیزش را داد،‏ از ایشان دل برکند؟‏ (‏ ۱یوحنّا ۴:‏۱۰‏)‏ اکنون که مسیح رستاخیز یافته و در دست راست خدا نشسته است در حضور خدا از مسیحیان دفاع می‌کند.‏ چه کسی بحق می‌تواند بر دفاعیات مسیح اعتراض وارد کند یا با دلیل و مدرک قضاوت الٰهی را در مورد خادمان وفادارش مردود شمارد؟‏ هیچ کس!‏ —‏ اِشَعْیا ۵۰:‏۸،‏ ۹؛‏ عبرانیان ۴:‏۱۵،‏ ۱۶‏.‏

۱۲،‏ ۱۳.‏ الف)‏ چه اوضاع و شرایطی نمی‌تواند ما را از محبّت خدا جدا سازد؟‏ ب)‏ هدف ابلیس از ایجاد وضعیّتی محنت‌زا چیست؟‏ پ)‏ چرا مسیحیان می‌توانند از هر موقعیّتی پیروزمند بیرون آیند؟‏

^۱۲ رومیان ۸:‏۳۵-‏۳۷ را بخوان.‏ براستی به غیر از خود ما چه کسی و یا چه چیزی می‌تواند ما را از محبّت یَهُوَه و پسرش عیسی مسیح جدا سازد؟‏ شیطان قادر است با استفاده از کارگزاران زمینی خود موجبات مزاحمت مسیحیان را فراهم سازد.‏ طی قرن گذشته در گوشه و کنار زمین شمار کثیری از برادران و خواهران مسیحی ما مورد سَبُعانه‌ترین زجر و شکنجه‌ها قرار گرفتند.‏ در برخی مناطق نیز برادرانمان شدیداً از لحاظ مالی در مضیقه‌اند.‏ برخی با پوست و گوشت خود درد گرسنگی و کمبود پوشاک را حس می‌کنند.‏ هدف ابلیس از ایجاد چنین وضعیّت اسفباری چیست؟‏ لااقل یکی از اهداف او این است که پرستندگان حقیقی یَهُوَه را دلسرد کند.‏ شیطان می‌خواهد به ما بقبولاند که خدا از ما انسان‌ها دل کنده است.‏ امّا واقعاً چنین است؟‏

^۱۳ پولُس در سخنان خود از مزمور ۴۴:‏۲۲ نقل کرد.‏ ما نیز همچون پولُس با مطالعهٔ کتاب مقدّس بخوبی درک کرده‌ایم که به خاطر نام خداست که این مصایب بر سر ما ‹گوسفندانش› می‌آید.‏ در تمام این مصایب قدّوسیّت نام خدا و اثبات حق حاکمیّت او در مقام سلطان عالَم مطرح می‌گردد.‏ و در واقع به دلیل اثبات این موضوع‌های اساسی است که خدا چنین آزمون‌های دشواری را روا داشته است،‏ نه اینکه دیگر به ما محبّت ندارد.‏ باید اطمینان داشته باشیم که حتّی در سخت‌ترین مصایب از محبّت خدا نسبت به امّتش،‏ آری نسبت به فرد فرد ما،‏ ذرّه‌ای کاسته نشده است.‏ با حفظ کمال اخلاقی‌مان هر شکست ظاهری به پیروزی مبدّل می‌گردد.‏ اطمینان و توکّل به محبّت تزلزل‌ناپذیر خدا ما را استوار و قوی می‌سازد.‏

۱۴.‏ پولُس چگونه اطمینان پیدا کرده بود که در سختی‌ها محبّت خدا به ما کم نمی‌شود؟‏

^۱۴ رومیان ۸:‏۳۸،‏ ۳۹ را بخوان.‏ چه عاملی پولُس را چنین متقاعد ساخته بود که هیچ چیز نمی‌تواند مسیحیان را از محبّت خدا جدا سازد؟‏ بدون شک آنچه طی خدمت موعظه برای وی روی داده بود او را بیش از پیش مجاب ساخته بود که سختی‌ها نمی‌تواند خللی در محبّت خدا ایجاد کند.‏ (‏ ۲قُرِنتیان ۱۱:‏۲۳-‏۲۷؛‏ فیلپّیان ۴:‏۱۳‏)‏ پولُس همچنین درکی درست از مقصود نهایی یَهُوَه و رفتار او با امّتش در ایّام باستان داشت.‏ حال،‏ مرگ چطور؟‏ آیا می‌تواند به محبّتی که خدا به خادمان وفادارش دارد پایان دهد؟‏ به هیچ وجه!‏ تمام انسان‌های وفاداری که وفات می‌یابند در حافظهٔ دقیق و کامل خدا جای می‌گیرند،‏ و او ایشان را در زمانی مقرّر رستاخیز خواهد داد.‏ —‏ لوقا ۲۰:‏۳۷،‏ ۳۸؛‏ ۱قُرِنتیان ۱۵:‏۲۲-‏۲۶‏.‏

۱۵،‏ ۱۶.‏ چه چیزهایی هرگز نمی‌توانند مانع محبّت خدا به خادمان وفادارش گردند؟‏

^۱۵ هیچ مصیبتی در زندگی،‏ خواه بیماری‌ای مهلک باشد،‏ خواه معلولیّت در اثر تصادف،‏ یا اوضاع وخیم مالی مانع محبّت خدا نسبت به امّتش نمی‌گردد.‏ فرشتگان پرقدرتی همچون آن فرشتهٔ متمرّد که خود را شیطان ساخت نیز نمی‌توانند مانع محبّت یَهُوَه به خادمان وفادارش گردند.‏ (‏ ایّوب ۲:‏۳‏)‏ دولت‌ها گاهی فعالیّت خادمان خدا را ممنوع می‌کنند،‏ ایشان را به زندان می‌افکنند،‏ با آنان بدرفتاری می‌کنند،‏ و یا آنان را عناصر نامطلوب جامعه می‌خوانند.‏ (‏ ۱قُرِنتیان ۴:‏۱۳‏)‏ آنها با چنین رفتار غیرمنصفانه‌ای ممکن است بتوانند مردم را از ما رویگردان کنند،‏ امّا قادر نیستند کاری کنند که سلطان عالَم ما را ترد کند.‏

^۱۶ ما مسیحیان نباید هراسی به دل راه دهیم،‏ نه از آنچه پولُس «چیزهای حال» خواند یعنی وقایع،‏ شرایط،‏ و موقعیّت‌هایی که در حال حاضر در این سیستم با آن دست به گریبان هستیم،‏ و «نه از چیزهای آینده.‏» هیچ کدام نمی‌تواند از مهر و دلبستگی خدا به امّتش ذرّه‌ای بکاهد.‏ با وجود اینکه نیروهای زمینی و آسمانی با ما سر دشمنی گذاشته‌اند،‏ محبّت وفادارنهٔ خدا همواره با ماست تا ما را استوار نگاه دارد.‏ همانطور که پولُس تأکید نمود «نه بلندی و نه پستی،‏» هیچ کدام نمی‌تواند مانع محبّت خدا گردد.‏ آری،‏ هر چیزی که بخواهد ما را دلسرد کند،‏ یا بر ما سُلطه یابد نمی‌تواند ما را از محبّت خدا جدا سازد و هیچ مخلوقی قادر نخواهد بود رابطهٔ آفریدگار را با خادمان وفادارش قطع کند.‏ محبّت خدا ابدی است و هرگز ساقط نمی‌شود.‏ —‏ ۱قُرِنتیان ۱۳:‏۸‏.‏

رحمت خدا را تا ابد ارج بنهیم

۱۷.‏ الف)‏ چرا می‌توان گفت که محبّت خدا «از حیات نیکوتر است»؟‏ ب)‏ چگونه می‌توانیم ثابت کنیم که برای رحمت خدا ارزش قائل هستیم؟‏

^۱۷ محبّت خدا برایت چقدر ارزش دارد؟‏ آیا تو نیز احساسی همچون احساس داود داری که گفت:‏ «چونکه رحمت تو از حیات نیکوتر است.‏ پس لبهای من ترا تسبیح خواهد خواند.‏ از این رو تا زنده هستم تو را متبارک خواهم خواند.‏ و دستهای خود را به نام تو خواهم برافراشت.‏» (‏ مزمور ۶۳:‏۳،‏ ۴‏)‏ آیا این دنیا می‌تواند چیزی بالاتر از محبّت و دوستی وفادارانهٔ خدا به ما عرضه کند؟‏ مثلاً،‏ آیا شغلی پردرآمد می‌تواند به پای آرامش خاطر و سعادتی که از رابطه‌ای صمیمانه با خدا ایجاد می‌شود برسد؟‏ (‏ لوقا ۱۲:‏۱۵‏)‏ البتّه موقعیّت‌هایی نیز وجود داشته‌اند که در آن مسیحیان دو راه بیشتر نداشتند؛‏ ترک یَهُوَه،‏ و یا مرگ.‏ طی جنگ جهانی دوّم شمار کثیری از شاهدان یَهُوَه در اردوگاه‌های نازی در چنین موقعیّتی قرار گرفتند.‏ برادران مسیحی ما به غیر از شماری معدود،‏ خود را در محبّت خدا حفظ کردند و حاضر شدند در صورت لزوم با مرگ روبرو شوند.‏ کسانی که به محبّت خدا متمسّک می‌گردند می‌توانند یقین داشته باشند که خدا آینده‌ای بی‌انتها بدیشان ارزانی خواهد داشت،‏ چیزی که دنیا نمی‌تواند عرضه کند.‏ (‏ مَرقُس ۸:‏۳۴-‏۳۶‏)‏ با این حال،‏ موضوعی بسیار مهم‌تر از حیات ابدی مطرح است.‏

۱۸.‏ چرا حیات ابدی بسیار مطلوب و دلپذیر است؟‏

^۱۸ با این فرض محال که حیات ابدی بدون یَهُوَه ممکن باشد،‏ آیا تصوّر عمری بسیار طولانی و زندگی بدون آفریدگار واقعاً پوچ و بی‌مقصود نیست؟‏ یَهُوَه در این ایّام آخر کاری بسیار رضایت‌بخش به امّتش واگذار کرده است.‏ پس می‌توان اطمینان داشت که طی حیات ابدی یَهُوَه،‏ خدای کبیر بامقصود،‏ چیزهای بسیار عالی و مفید به منظور یادگیری و انجام دادن به ما عرضه خواهد نمود.‏ (‏ جامعه ۳:‏۱۱‏)‏ طی هزاران سال هر چقدر که بیاموزیم هرگز به طور کامل به «عمق دولتمندی و حکمت و علم خدا» نخواهیم رسید.‏ —‏ رومیان ۱۱:‏۳۳‏.‏

پدر آسمانی تو را دوست دارد

۱۹.‏ عیسی هنگام وداع چه سخنان اطمینان‌بخشی با شاگردانش در میان گذاشت؟‏

^۱۹ در ۱۴ نیسان سال ۳۳ د.‏م.‏،‏ وقتی عیسی شام آخر خود را با ۱۱ رسول وفادارش صرف می‌کرد به سبب آنچه در انتظارشان بود آنان را با سخنانی دلگرم‌کننده قوّت بخشید.‏ همگی آنان تا به آخر در سختی‌ها و امتحان‌های عیسی با او ماندند و هر یک بخوبی محبّت او را دیدند.‏ (‏ لوقا ۲۲:‏۲۸،‏ ۳۰؛‏ یوحنّا ۱:‏۱۶؛‏ ۱۳:‏۱‏)‏ عیسی آنان را همچنین اطمینان داد که ‹پدر دوستشان دارد.‏› (‏ یوحنّا ۱۶:‏۲۷‏)‏ چقدر سخنان عیسی رسولان را در درک محبّت گرم و صمیمانهٔ پدر آسمانی‌شان به آنان کمک کرده است!‏

۲۰.‏ عزم خود را برای چه کاری استوار نموده‌ای،‏ و از چه چیزی می‌توانی اطمینان داشته باشی؟‏

^۲۰ اکنون بسیاری از خادمان یَهُوَه ده‌ها سال است که خدای خود را وفادارانه خدمت کرده‌اند.‏ به طور یقین همهٔ ما پیش از پایان این سیستم شریر با سختی‌ها و آزمایشات بسیاری روبرو خواهیم شد.‏ هرگز نگذار این آزمایشات باعث شود به محبّتی که خدا به تو دارد تردید کنی.‏ آری،‏ یَهُوَه تو را دوست دارد و هر چه در مورد محبّت او بگوییم،‏ کم گفته‌ایم.‏ (‏ یعقوب ۵:‏۱۱‏)‏ باشد که ما نیز در مقابل محبّت‌های او،‏ اوامرش را وفادارانه به جا آوریم.‏ (‏ یوحنّا ۱۵:‏۸-‏۱۰‏)‏ بیاییم تا در هر موقعیّتی نام یَهُوَه را جلال دهیم.‏ همچنین برای تقرّب به او عزم خویش را در دعا و مطالعهٔ مستمر کلامش استوار نماییم.‏ چنانچه نهایت سعی خود را برای خشنود ساختن یَهُوَه بنماییم،‏ در هر موقعیّتی می‌توانیم آرامش خود را حفظ نماییم و اطمینان داشته باشیم که محبّت تزلزل‌ناپذیر خود را از ما دریغ نخواهد داشت.‏ —‏ ۲پِطْرُس ۳:‏۱۴‏.‏

چگونه پاسخ می‌دهی؟‏

‏•‏ برای حفظ تعادل روحانی و عاطفی بویژه به محبّت چه کسی نیاز داریم؟‏

‏•‏ چه چیزهایی نمی‌تواند مانع محبّت یَهُوَه به خادمانش گردد؟‏

‏•‏ چرا محبّت خدا «از حیات نیکوتر است»؟‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۹]‏

وقتی احساس می‌کنیم که از محبّت خدا دور شده‌ایم بجاست اقدامی برای برقراری رابطه‌مان صورت دهیم

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۰]‏

پولُس بخوبی از علّت اصلی زجر و شکنجه‌هایی که متحمّل می‌شد آگاه بود