‏«بروید و .‏ .‏ .‏ شاگرد سازید»‏

۱-‏۳.‏ الف)‏ اگر کشاورز به دلیل فراوانی محصول قادر به برداشت تمامی آن نباشد،‏ چه می‌کند؟‏ ب)‏ عیسی در سال ۳۳ میلادی با چه مشکلی روبرو شد و برای آن چه راه‌حلی اندیشید؟‏

کشاورزی مزرعه‌اش را شخم می‌زند و در آن بذر می‌پاشد.‏ قطعاً دیدن این که پس از مدتی جوانه‌ها سر از خاک بیرون می‌آورند،‏ رشد می‌کنند و دانه می‌دهند او را بسیار خرسند می‌سازد.‏ حال می‌تواند حاصل ماه‌ها دسترنج خود را درو کند.‏ اما محصول به قدری زیاد است که او به هیچ وجه نمی‌تواند به تنهایی آن را درو کند.‏ به علاوه زمان برداشت محصول نیز محدود است؛‏ پس وقت زیادی برای برداشت آن ندارد.‏ کشاورز برای حل این مشکل،‏ تصمیمی خردمندانه می‌گیرد.‏ او افرادی را به خدمت می‌گمارد تا محصول پرارزشش را برداشت کنند.‏

^۲ عیسی نیز در طی خدمت زمینی خود بذر حقیقت را بر زمین پاشید.‏ در پایان خدمتش،‏ آن بذرها محصول فراوان به بار آورد و آمادهٔ برداشت بود.‏ آری،‏ بذر حقیقت در دل بسیاری کاشته شده بود و آنان آماده بودند که شاگرد عیسی شوند.‏ (‏یوحنا ۴:‏۳۵-‏۳۸‏)‏ برای عیسی برداشت این محصولِ عظیم،‏ ممکن نبود.‏ از این رو،‏ در بهار سال ۳۳ میلادی،‏ اندکی پیش از عروجش به آسمان،‏ شاگردانش را موظف ساخت که کارگران بیشتری برای برداشت محصول بیابند.‏ عیسی به آنان گفت:‏ «پس بروید و همهٔ قومها را شاگرد سازید و ایشان را .‏ .‏ .‏ تعمید دهید و به آنان تعلیم دهید که هر آنچه به شما فرمان داده‌ام،‏ به‌جا آورند.‏»—‏مَتّی ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰‏.‏

^۳ تنها کسانی را می‌توان شاگرد واقعی عیسی خواند که این وظیفهٔ مهم را انجام می‌دهند.‏ حال می‌خواهیم به بررسی سه سؤال بپردازیم.‏ چرا عیسی پیروانش را موظف ساخت که کارگران بیشتری بیابند؟‏ عیسی چگونه آنان را در این خصوص آموزش داد؟‏ هر یک از ما چه نقشی در این فعالیت دارد؟‏

۴،‏ ۵.‏ الف)‏ چرا برای عیسی ممکن نبود فعالیتی که بر روی زمین آغاز کرده بود به پایان رساند؟‏ ب)‏ پس از بازگشت عیسی به آسمان،‏ چه کسانی فعالیت موعظه و تعلیم را ادامه می‌دادند؟‏

^۴ در سال ۲۹ میلادی زمانی که عیسی فعالیت موعظه را آغاز کرد،‏ به خوبی می‌دانست که برای به پایان رساندن آن به کمک دیگران نیاز خواهد داشت.‏ او می‌دانست که مدتی کوتاه بر روی زمین خدمت خواهد کرد و تنها قادر خواهد بود پیام پادشاهی خدا را در منطقه‌ای محدود و به گوش شماری معدود از انسان‌ها برساند.‏ موعظهٔ عیسی در کل به «گوسفندان گم‌گشتهٔ بنی‌اسرائیل» یعنی یهودیان و نوکیشان یهودی محدود می‌شد.‏ (‏مَتّی ۱۵:‏۲۴‏)‏ اما اسرائیل با مساحت هزاران کیلومتر مربع،‏ سرزمینی وسیع بود و «گوسفندان گم‌گشتهٔ بنی‌اسرائیل» در تمامی این منطقه پراکنده بودند.‏ به علاوه،‏ خبر خوش پادشاهی خدا باید در نهایت در سرتاسر جهان و به گوش تمامی قوم‌ها می‌رسید.‏—‏مَتّی ۱۳:‏۳۸؛‏ ۲۴:‏۱۴‏.‏

^۵ عیسی می‌دانست که پس از مرگش کار زیادی باقی خواهد ماند.‏ از این رو به ۱۱ رسول وفادارش چنین گفت:‏ «آمین،‏ آمین،‏ به شما می‌گویم،‏ آن که به من ایمان داشته باشد،‏ او نیز کارهایی را که من می‌کنم،‏ خواهد کرد و حتی کارهایی بزرگتر از آن خواهد کرد،‏ زیرا که من نزد پدر می‌روم.‏» (‏یوحنا ۱۴:‏۱۲‏)‏ از آنجا که عیسی به آسمان بازمی‌گشت،‏ نه فقط رسولانش بلکه تمامی کسانی که در آینده شاگرد او می‌شدند،‏ موظف به پیشبرد فعالیت موعظه و تعلیم بودند.‏ (‏یوحنا ۱۷:‏۲۰‏)‏ عیسی متواضعانه اذعان داشت که کارهای پیروانش از کارهای او «بزرگتر» خواهد بود.‏ آری،‏ از سه جنبه کارهای پیروان عیسی از کارهای او «بزرگتر» بوده است.‏

۶،‏ ۷.‏ الف)‏ از چه جهاتی شاگردان عیسی کارهایی بزرگ‌تر از او انجام داده‌اند؟‏ ب)‏ چگونه ثابت می‌کنیم که اعتماد عیسی به ما بجا بوده است؟‏

^۶ اول این که پیروان او در محدوده‌ای وسیع‌تر موعظه کرده‌اند.‏ امروزه،‏ خبر خوش پادشاهی خدا به اقصا نقاط زمین رسیده است؛‏ یعنی بسیار وسیع‌تر از محدوده‌ای که عیسی در آن موعظه نمود.‏ دوم این که پیروان عیسی به شماری بیشتر از انسان‌ها موعظه کرده‌اند.‏ پس از مرگ عیسی،‏ در مدت کوتاهی شمار شاگردان به چندین هزار نفر افزایش یافت.‏ (‏اعمال ۲:‏۴۱؛‏ ۴:‏۴‏)‏ اکنون شمار شاگردان عیسی بالغ بر میلیون‌ها نفر است و هر ساله نیز صدها هزار نفر تعمید می‌گیرند.‏ سوم این که پیروان عیسی به مدتی بیشتر موعظه کرده‌اند.‏ عیسی فقط سه سال و نیم موعظه کرد،‏ در حالی که تاکنون حدود ۲۰۰۰ سال است که شاگردانش به این فعالیت مشغولند.‏

^۷ عیسی با گفتن این که شاگردانش «کارهایی بزرگتر» از او خواهند کرد،‏ در واقع اعتمادش را به آنان ابراز داشت.‏ وظیفه‌ای که عیسی به عهدهٔ شاگردانش گذاشت،‏ برای او از اهمیتی فوق‌العاده برخوردار بود.‏ این وظیفه،‏ موعظه و تعلیم به مردم در خصوص «پادشاهی خدا» بود.‏ (‏لوقا ۴:‏۴۳‏)‏ عیسی اطمینان داشت که پیروانش با وفاداری این وظیفه را انجام خواهند داد.‏ در واقع خدمت با جان و دل ما پیروان عیسی در موعظه اثباتی است بر اعتماد بجای عیسی به ما.‏ به راستی که چه افتخار بزرگی!‏—‏لوقا ۱۳:‏۲۴‏.‏

۸،‏ ۹.‏ عیسی در خدمت موعظه چه سرمشقی برای ما قرار داد و ما چگونه می‌توانیم او را الگو قرار دهیم؟‏

^۸ عیسی به شاگردانش بهترین آموزش ممکن را برای خدمت موعظه داد.‏ بیش از هر چیز او خود بهترین نمونه در این خدمت بود.‏ (‏لوقا ۶:‏۴۰‏)‏ در فصل قبل طرز فکر عیسی را در خصوص خدمت موعظه بررسی کردیم.‏ لحظه‌ای خود را جای یکی از شاگردان عیسی که در موعظه‌هایش همراه او سفر می‌کرد،‏ مجسم کنید.‏ شاهدید که چگونه عیسی هر کجا که مردم باشند موعظه می‌کند؛‏ در کنار دریاچه‌ها،‏ بالای تپه‌ها،‏ در شهرها،‏ در بازارها و در خانه‌ها.‏ (‏مَتّی ۵:‏۱،‏ ۲؛‏ لوقا ۵:‏۱-‏۳؛‏ ۸:‏۱؛‏ ۱۹:‏۵،‏ ۶‏)‏ شاهدید که چگونه عیسی با سخت‌کوشی از سحر تا به شام مشغول خدمت است.‏ می‌بینید که موعظهٔ عیسی فعالیتی جانبی یا برای پر کردن وقت او نیست.‏ (‏لوقا ۲۱:‏۳۷،‏ ۳۸؛‏ یوحنا ۵:‏۱۷‏)‏ می‌بینید که انگیزهٔ او از موعظه محبت عمیقش به انسان‌هاست.‏ دلسوزی و ترحّم قلبی او به مردم را در چهره‌اش می‌خوانید.‏ (‏مَرقُس ۶:‏۳۴‏)‏ رفتار او در موعظه چه تأثیری بر خدمت موعظهٔ شما خواهد داشت؟‏

^۹ ما پیروان مسیح مطابق سرمشقی که او برایمان قرار داد،‏ موعظه می‌کنیم.‏ از این رو،‏ همچون عیسی برای موعظه و ‹شهادت دادن› به مردم از هیچ تلاشی فروگذار نخواهیم کرد.‏ (‏اعمال ۱۰:‏۴۲‏)‏ ما با جدّیت در این خدمت «زحمت می‌کشیم و جدّ و جهد می‌کنیم.‏» (‏۱تیموتائوس ۴:‏۱۰‏)‏ تلاش می‌کنیم مردم را در خانه‌هایشان بیابیم.‏ (‏اعمال ۵:‏۴۲‏)‏ ساعات موعظهٔ خود را به گونه‌ای تنظیم می‌کنیم که بتوانیم آن‌ها را در خانه‌هایشان بیابیم.‏ همچنین در اماکنی همچون خیابان‌ها،‏ پارک‌ها،‏ فروشگاه‌ها و محل کارشان با درایت به آنان موعظه می‌کنیم.‏ محبت قلبی ما به انسان‌ها ما را بر آن می‌دارد تا در هر کجا و در هر زمان،‏ از هر فرصتی برای موعظه استفاده کنیم.‏—‏۱تِسالونیکیان ۲:‏۸‏.‏

۱۰-‏۱۲.‏ عیسی پیش از آن که شاگردانش را برای موعظه بفرستد،‏ به آنان چه درس مهمی داد؟‏

^۱۰ عیسی همچنین برای آموزش شاگردانش به آنان دستورالعمل‌هایی مشخص در خصوص خدمت موعظه داد.‏ عیسی پیش از آن که ۱۲ رسول و سپس ۷۰ شاگردش را به موعظه بفرستد،‏ در واقع برای آنان دوره‌ای آموزشی گذاشت.‏ (‏مَتّی ۱۰:‏۱-‏۱۵؛‏ لوقا ۱۰:‏۱-‏۱۲‏)‏ آن آموزش‌ها با موفقیت همراه بود.‏ برای مثال،‏ در لوقا ۱۰:‏۱۷ آمده است:‏ «آن هفتاد تن با شادی بازگشتند.‏» در اینجا می‌خواهیم دو درس مهمی را که عیسی به شاگردانش آموخت،‏ بررسی کنیم.‏ البته باید این درس‌ها را با توجه به پیشینهٔ یهودی شاگردان و رسوم رایج آن زمان در نظر بگیریم.‏

^۱۱ عیسی به شاگردانش آموخت که به یَهُوَه توکّل داشته باشند.‏ او گفت:‏ «هیچ طلا یا نقره یا مس در کمربندهایتان با خود نبرید و برای سفر،‏ کوله‌بار یا پیراهن اضافی یا کفش یا چوبدستی برندارید؛‏ زیرا کارگر مستحق مایحتاج خویش است.‏» (‏مَتّی ۱۰:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ در آن زمان معمول بود که مسافر پولی در کمربندش،‏ کوله‌باری برای توشهٔ راه و یک جفت کفش اضافی با خود می‌برد.‏a عیسی به شاگردانش تعلیم داد که نگران رفع مایحتاجشان نباشند.‏ عیسی در واقع به آنان چنین گفت:‏ «تمام توکّلتان به یَهُوَه باشد.‏ او مایحتاجتان را برآورده خواهد کرد.‏» یَهُوَه از طریق کسانی که پیام خوش خادمانش را می‌پذیرفتند،‏ مایحتاج خادمانش را برآورده می‌ساخت.‏ او آنان را برمی‌انگیخت که مطابق رسم رایجشان،‏ از خود مهمان‌نوازی نشان دهند.‏—‏لوقا ۲۲:‏۳۵‏.‏

^۱۲ عیسی همچنین به شاگردانش آموزش داد که از کارهای غیرضروری پرهیز کنند.‏ او گفت:‏ «در راه کسی را سلام مگویید.‏» (‏لوقا ۱۰:‏۴‏)‏ واضح است که عیسی شاگردانش را به بی‌اعتنایی و داشتن رفتاری سرد با مردم ترغیب نمی‌کرد.‏ در آن زمان ‹سلام گفتن› به سلامی ساده محدود نمی‌شد.‏ سلام و احوال‌پرسی با تشریفاتی مفصل و گفتگوهایی طولانی همراه بود.‏ محققی در این خصوص می‌گوید:‏ «در مشرق‌زمین سلام و تحیّت،‏ مانند فرهنگ غرب به دست دادن یا تعظیمی مختصر محدود نبود.‏ در آن زمان دو نفر هنگام تحیّت چندین بار یکدیگر را در آغوش می‌گرفتند،‏ به یکدیگر تعظیم می‌کردند و حتی خود را به خاک می‌انداختند.‏ واضح است که این تشریفات وقت زیادی می‌گرفت.‏» عیسی با گفتن این که شاگردانش خود را درگیر این تشریفات نکنند،‏ در واقع به آنان می‌گفت:‏ «پیام شما پیامی اضطراری است.‏ پس وقت خود را صرف کارهای غیرضروری نکنید.‏»‏b

۱۳.‏ چگونه ثابت می‌کنیم توصیه‌هایی را که عیسی در قرن اول به شاگردانش داد،‏ جدّی تلقّی می‌کنیم؟‏

^۱۳ ما نیز توصیه‌هایی را که عیسی در قرن اول به شاگردانش داد،‏ بسیار جدّی تلقّی می‌کنیم.‏ توکّل ما نیز در خدمت موعظه کاملاً به یَهُوَه خداست.‏ (‏امثال ۳:‏۵،‏ ۶‏)‏ می‌دانیم که اگر پیش از هر چیز «در پی پادشاهی خدا» باشیم،‏ یَهُوَه مایحتاج زندگی‌مان را تأمین خواهد کرد.‏ (‏مَتّی ۶:‏۳۳‏)‏ در سراسر دنیا،‏ مبشّرانِ تمام‌وقت شاهد زندهٔ این حقیقتند که یَهُوَه قادر است حتی در سخت‌ترین شرایط،‏ نیاز خادمانش را برآورده سازد.‏ (‏مزمور ۳۷:‏۲۵‏)‏ همچنین می‌دانیم که باید از امور غیرضروری پرهیز کنیم؛‏ زیرا امور دنیوی به راحتی می‌تواند ما را از هدفمان منحرف کند.‏ (‏لوقا ۲۱:‏۳۴-‏۳۶‏)‏ ما در دورانی زندگی می‌کنیم که باید وقت را غنیمت بشماریم.‏ آری،‏ پیام ما پیامی اضطراری است.‏ زندگی انسان‌ها در خطر است.‏ (‏رومیان ۱۰:‏۱۳-‏۱۵‏)‏ اگر واقفیم که اکنون فعالیت موعظه از ضرورتی خاص برخوردار است،‏ هیچ گاه اجازه نخواهیم داد که امور دنیوی وقت و نیرویمان را که باید صرف موعظه کنیم،‏ اشغال کند.‏ به خاطر داشته باشید که زمان کوتاه است و محصول فراوان.‏—‏مَتّی ۹:‏۳۷،‏ ۳۸‏.‏

۱۴.‏ چرا می‌توان گفت مأموریتی که در مَتّی ۲۸:‏۱۸-‏۲۰ داده شده،‏ به تمام پیروان مسیح واگذار شده است؟‏ (‏پاورقی نیز ملاحظه شود.‏)‏

^۱۴ عیسی پس از رستاخیزش،‏ مأموریتی سنگین بر دوش پیروانش گذاشت.‏ او گفت:‏ «بروید .‏ .‏ .‏ شاگرد سازید.‏» او در این گفته،‏ فقط شاگردانی را که در آن روز بهاری در کوه جلیل بودند،‏ مخاطب قرار نداد.‏c از آنجا که مأموریت شاگردسازی باید در میان «همهٔ قومها» انجام می‌شد و تا پایان نظام این دنیا ادامه می‌یافت،‏ پس واضح است که این مأموریت،‏ مأموریتی برای تمامی پیروان عیسی است،‏ از جمله ما.‏ در اینجا می‌خواهیم دقیق‌تر به گفته‌های عیسی در مَتّی ۲۸:‏۱۸-‏۲۰ بپردازیم.‏

۱۵.‏ چرا باید از فرمان عیسی در خصوص شاگردسازی اطاعت کنیم؟‏

^۱۵ عیسی پیش از آن که به شاگردانش مأموریتشان را اعلام کند،‏ به آنان گفت:‏ «تمامی قدرت در آسمان و بر زمین به من سپرده شده است.‏» (‏آیهٔ ۱۸‏)‏ آیا عیسی به راستی چنین قدرت و اختیار عظیمی دارد؟‏ بله!‏ عیسی رئیس فرشتگان است و میلیون‌ها فرشته را تحت فرمان خود دارد.‏ (‏۱تِسالونیکیان ۴:‏۱۶؛‏ مکاشفه ۱۲:‏۷‏)‏ عیسی همچنین در مقام سَرِ جماعت نیز بر پیروانش بر روی زمین اختیار و قدرت دارد.‏ (‏اِفِسُسیان ۵:‏۲۳‏)‏ او همچنین از سال ۱۹۱۴ در مقام پادشاه حکومت خدا حکمرانی می‌کند.‏ (‏مکاشفه ۱۱:‏۱۵‏)‏ عیسی حتی قدرت دارد انسان‌ها را از بند مرگ رها سازد.‏ (‏یوحنا ۵:‏۲۶-‏۲۸‏)‏ حال،‏ چرا عیسی پیش از دادن مأموریت شاگردسازی به پیروانش،‏ به اقتدار و اختیار عظیم خود اشاره کرد؟‏ زیرا دانستن این امر به آنان نشان می‌داد که مأموریت شاگردسازی،‏ یک فرمان است،‏ نه یک پیشنهاد.‏ حال،‏ آیا اطاعت از کسی که یَهُوَه به او چنین اختیاراتی سپرده است،‏ عاقلانه نیست؟‏—‏۱قُرِنتیان ۱۵:‏۲۷‏.‏

۱۶.‏ عیسی با گفتن «بروید» در واقع چه فرمانی به ما می‌دهد و ما چگونه می‌توانیم به این فرمان عیسی عمل کنیم؟‏

^۱۶ عیسی فرمان شاگردسازی را چنین آغاز نمود:‏ ‏«‏بروید.‏‏» (‏آیهٔ ۱۹‏)‏ در واقع عیسی به این شکل فرمان می‌دهد که ما باید در رساندن پیام پادشاهی خدا به مردم،‏ قدم اول را برداریم.‏ برای این منظور می‌توانیم شیوه‌های مختلفی به کار بندیم.‏ بهترین روش برای گفتگو با اشخاص،‏ موعظهٔ خانه‌به‌خانه است.‏ (‏اعمال ۲۰:‏۲۰‏)‏ همچنین در طی انجام امور روزمره‌مان از هر فرصت مناسبی برای شروع گفتگو با مردم در مورد پادشاهی خدا استفاده می‌کنیم.‏ شیوه‌ای که در خدمت موعظه بکار می‌بریم،‏ بسته به منطقهٔ موعظه و شرایط،‏ متفاوت است.‏ اما در تمامی این شیوه‌ها ما پیشقدم می‌شویم و «می‌رویم» تا افراد شایستهٔ پادشاهی خدا را بیابیم.‏—‏مَتّی ۱۰:‏۱۱‏.‏

۱۷.‏ چگونه ‹شاگرد می‌سازیم›؟‏

^۱۷ عیسی در ادامهٔ سخنان خود به هدف مأموریت پیروانش اشاره کرده،‏ گفت:‏ «همهٔ قومها را شاگرد سازید.‏‏» (‏آیهٔ ۱۹‏)‏ اما،‏ چگونه می‌توان ‹شاگرد ساخت›؟‏ شاگرد کسی است که تعلیم و آموزش می‌گیرد.‏ با این حال،‏ شاگردسازی صرفاً آموزش یک سری اطلاعات به شخص نیست.‏ هدف ما از آموزش تعالیم کتاب مقدّس به فرد،‏ این است که از او یک پیرو واقعی مسیح بسازیم.‏ از این رو،‏ طی آموزش در هر جا که بتوانیم به رفتار و کردار نمونهٔ عیسی اشاره می‌کنیم تا شخص بتواند او را الگو قرار دهد و تعالیمش را به کار بندد؛‏ یعنی مانند عیسی زندگی کند و اعمال عیسی را انجام دهد.‏—‏یوحنا ۱۳:‏۱۵‏.‏

۱۸.‏ چرا تعمید نقطهٔ عطف زندگی شاگردان عیسی است؟‏

^۱۸ عیسی بخش مهم این مأموریت را چنین بیان کرد:‏ «ایشان را به نام پدر،‏ پسر و روح‌القدس تعمید دهید.‏‏» (‏آیهٔ ۱۹‏)‏ تعمید برای نجات ضروری و نقطهٔ عطف زندگی شاگردان عیسی است؛‏ زیرا بیانگر وقف قلبی آنان به خداست.‏ (‏۱پِطرُس ۳:‏۲۱‏)‏ آری،‏ اگر شاگردِ تعمیدیافتهٔ عیسی،‏ تمام تلاش خود را در خدمت به یَهُوَه بکند،‏ می‌تواند چشم‌انتظار برکات بی‌شماری باشد که دنیای جدید به همراه دارد.‏ آیا شما به کسی یاری رسانده‌اید که شاگرد تعمیدیافتهٔ مسیح گردد؟‏ در خدمت مسیحی هیچ شادی‌ای به پای آن نمی‌رسد.‏—‏۳یوحنا ۴‏.‏

۱۹.‏ آموزش چه نکاتی به شاگردان جدید اهمیت دارد و چرا اغلب بعد از تعمید نیز آنان به آموزش نیاز دارند؟‏

^۱۹ عیسی بخش دیگر مأموریت پیروانش را چنین توضیح داد:‏ «به  آنان تعلیم دهید که هر آنچه به شما فرمان داده‌ام،‏ به‌جا آورند.‏» (‏آیهٔ  ۲۰‏)‏ ما به شاگردان جدید می‌آموزیم که فرامین عیسی را به گوش گیرند؛‏ فرامینی همچون محبت به خدا،‏ محبت به همنوع و شاگردسازی.‏ (‏مَتّی ۲۲:‏۳۷-‏۳۹‏)‏ همواره طوری به آنان تعلیم می‌دهیم که بتوانند تعالیم کتاب مقدّس را برای دیگران توضیح دهند و از ایمانشان دفاع کنند.‏ زمانی که برای خدمت موعظه واجد شرایط می‌شوند،‏ آنان را همراهی می‌کنیم و با نشان دادن روش موعظه و دادن راهنمایی‌های لازم،‏ شیوهٔ مؤثر موعظه را به آنان آموزش می‌دهیم.‏ واضح است که پیروی از مسیح آسان نیست،‏ از این رو اغلب پس از تعمید شاگرد نیاز به کمک‌هایی بیشتر دارد.‏—‏لوقا ۹:‏۲۳،‏ ۲۴‏.‏

۲۰،‏ ۲۱.‏ الف)‏ چرا ما مسیحیان نباید در خدمت موعظه هراسی به دل راه دهیم؟‏ ب)‏ چرا اکنون زمان فعالیت است و ما باید مصمم به انجام دادن چه کاری باشیم؟‏

^۲۰ عیسی در آخر سخنان خود به پیروانش چنین دلگرمی داد:‏ «اینک من هر روزه تا پایان این عصر [نظام این دنیا] با شما هستم!‏» (‏مَتّی ۲۸:‏۲۰‏)‏ عیسی کاملاً بر جدّیت این مأموریت واقف است.‏ همچنین می‌داند که انجام این مأموریت گاه عکس‌العمل شدید مخالفان را به همراه دارد.‏ (‏لوقا ۲۱:‏۱۲‏)‏ اما پیشوای ما انتظار ندارد که ما این مأموریت را به تنهایی و بدون کمک او انجام دهیم.‏ از این رو،‏ هراسی به دل راه نمی‌دهیم.‏ در واقع کسی در انجام این مأموریت مهم از ما حمایت می‌کند که «تمامی قدرت در آسمان و بر زمین» به او سپرده شده است.‏ آیا این امر برای شما اطمینان‌بخش نیست؟‏

^۲۱ عیسی به شاگردانش اطمینان داد که برای قرن‌ها یعنی تا پایان نظام این دنیا،‏ آنان را در خدمت موعظه حمایت خواهد کرد.‏ ما باید تا به آخر،‏ به مأموریتی که عیسی به ما محوّل کرده است،‏ ادامه دهیم.‏ اکنون زمان آن نیست که از انجام دادن این وظیفه خسته شویم.‏ بذر حقیقت در دل بسیاری کاشته شده،‏ محصول فراوان است و کارگران مشغول برداشتند.‏ باشد که ما پیروان عیسی مصمم و قاطع،‏ این مأموریت جدّی را که عیسی به ما محوّل کرده است،‏ انجام دهیم.‏ باشد که عزممان را جزم کنیم و از وقت،‏ انرژی و دارایی‌مان در جهت پیشبرد این فعالیت بهره گیریم و همواره این فرمان عیسی را مد نظر داشته باشیم که گفت:‏ «بروید و .‏ .‏ .‏ شاگرد سازید.‏»‏