۱۲.‏ چه خدمت روحانی مهمی بدست سفرا و فرستادگان یَهُوَه در حال انجام است؟‏

^۱۲ برای نجات یافتن،‏ باید مطابق این سخنان پولس عمل کنیم:‏ «چون همکاران او [یَهُوَه] هستیم،‏ التماس می‌نماییم که فیض خدا را بی‌فایده نیافته باشید.‏ زیرا می‌گوید:‏ ‹ در وقتِ مقبول تو را مستجاب فرمودم و در روز نجات تو را اعانت کردم.‏› اینک الحال زمان مقبول است؛‏ اینک الآن روز نجات است.‏» (‏ ۲قرنتیان ۶:‏۱،‏ ۲‏)‏ سفیران مسح‌شدهٔ یَهُوَه و فرستادگان او،‏ یعنی «گوسفندان دیگر»،‏ هنگامی که فیض پدر آسمانی خود را قبول می‌کنند از درک مقصود آن قصور نمی‌ورزند.‏ (‏ یوحنا ۱۰:‏۱۶‏)‏ آنها با طرز رفتار درستکارانه و خدمت روحانی غیورانهٔ خود در این «زمان مقبول،‏» در پی کسب لطف الهی هستند و ساکنان زمین را آگاه می‌سازند که این «روز نجات» است.‏

۱۳.‏ موضوع اصلی مطرح‌شده در اشعیا ۴۹:‏۸ چیست،‏ و برای نخستین بار چه زمانی به تحقق پیوست؟‏

^۱۳ پولس به نقل از اشعیا ۴۹:‏۸ اظهار می‌کند:‏ «‏خداوند چنین می‌گوید:‏ ‹در زمان رضامندی تو را اجابت نمودم و در روز نجات تو را اعانت کردم.‏ و تو را حفظ نموده عهد قوم خواهم ساخت تا زمین را معمور سازی و نصیب‌های خراب شده را (‏به ایشان)‏ تقسیم نمائی.‏›» این نبوت برای نخستین بار هنگامی تحقق یافت که قوم اسرائیل از اسارت بابل آزاد شد و بعدها به سرزمین خراب و ویران خود بازگشت.‏—‏اشعیا ۴۹:‏۳،‏ ۹‏.‏

۱۴.‏ اشعیا ۴۹:‏۸ چگونه در مورد عیسی به تحقق پیوست؟‏

^۱۴ هنگامی که نبوت اشعیا بار دیگر به تحقق پیوست،‏ یَهُوَه «خادم» خود عیسی را به عنوان «نور امّت‌ها» قرار داد تا ‹اقصای زمین نجات [خدا] شوند.‏› (‏ اشعیا ۴۹:‏۶،‏ ۸‏؛‏ با اشعیا ۴۲:‏۱-‏۴،‏ ۶،‏ ۷؛‏ متی ۱۲:‏۱۸-‏۲۱ مقایسه شود.‏)‏ «زمان رضامندی» یا «زمان مقبول،‏» بی‌شک مربوط به زمانی است که عیسی بر روی زمین بود.‏ او دعا می‌کرد و خدا او را ‹اجابت می‌کرد.‏› همین،‏ «روز نجات» برای عیسی بود زیرا او کمال اخلاقی خود را کاملاً حفظ کرد و بدینسان ‹جمیع مطیعان خود را سبب نجات جاودانی گشت.‏›—‏عبرانیان ۵:‏۷،‏ ۹؛‏ یوحنا ۱۲:‏۲۷،‏ ۲۸‏.‏

۱۵.‏ از چه زمانی اسرائیلیان روحانی تلاش کردند که شایستگی خود را برای کسب فیض خدا ثابت کنند،‏ و با چه هدفی؟‏

^۱۵ پولس اشعیا ۴۹:‏۸ را در مورد مسیحیان مسح‌شده ذکر کرد،‏ و از آنها تمنا کرد که با بی‌اعتنایی به رضامندی خدا در طی «زمان مقبول» و «روز نجات»،‏ ‹فیض خدا را بی‌فایده نیابند.‏› سپس پولس می‌افزاید:‏ «الحال زمان مقبول است؛‏ اینک الآن روز نجات است.‏» (‏ ۲قرنتیان ۶:‏۲‏)‏ از پَنطیکاست سال ۳۳ د.‏م.‏،‏ اسرائیلیان روحانی تلاش کرده‌اند که شایستگی خود را برای کسب فیض خدا ثابت کنند تا «زمان مقبول،‏» برای آنها حکم «روز نجات» را پیدا کند.‏

اطمینان به نجات توسط یَهُوَه

۲۰.‏ الف)‏ میل قلبی پولس چه بود،‏ و چرا باید وقت را غنیمت می‌شمرد؟‏ ب)‏ چه چیزی مشخص‌کنندهٔ روز نجاتی است که ما در آن بسر می‌بریم؟‏

^۲۰ هنگامی که پولس دومین نامهٔ خود را در حدود سال ۵۵ د.‏م.‏ به قرنتیان نوشت،‏ فقط حدود ۱۵ سال به پایان سیستم یهودی باقی بود.‏ این رسول قلباً می‌خواست که یهودیان و غیریهودیان از طریق مسیح با خدا مصالحه کنند.‏ آن روز،‏ روز نجات بود و نباید وقت را تلف می‌کرد.‏ ما نیز از سال ۱۹۱۴ همچون آن زمان در دوران انقضای یک سیستم بسر می‌بریم.‏ کار موعظهٔ جهانی ملکوت که حالا در حال انجام است،‏ مشخص می‌کند که امروز،‏ روز نجات است.‏

۲۱.‏ الف)‏ برای سال ۱۹۹۹ چه آیه‌ای انتخاب شده است؟‏ ب)‏ در این روز نجات،‏ ما چه باید بکنیم؟‏

^۲۱ مردم همهٔ ملتها باید از ترتیباتی که خدا از طریق عیسی مسیح برای نجات فراهم آورده است باخبر شوند.‏ وقت را باید غنیمت شمرد.‏ پولس نوشت:‏ «الآن روز نجات است.‏» این گفته که در ۲قرنتیان ۶:‏۲ آمده است،‏ آیهٔ سال ۱۹۹۹ شاهدان یَهُوَه را تشکیل خواهد داد.‏ این آیه بسیار مناسب است،‏ زیرا که ما با رویدادی بسیار وخیم‌تر از نابودی اورشلیم و معبدش روبرو هستیم!‏ پایان کل این سیستم،‏ که تک تک ساکنان جهان در آن درگیر هستند،‏ درست پیش روی ماست.‏ همین حالا وقت عمل است،‏ نه فردا.‏ اگر باور داریم که نجات به یَهُوَه بستگی دارد،‏ اگر او را دوست می‌داریم،‏ و اگر برای زندگی جاودانی ارزش قائل هستیم،‏ پس باید فیض خدا را بپذیریم ولی از درک مقصود آن قصور نکنیم.‏ ما در حالی که قلباً به یَهُوَه حرمت می‌گذاریم،‏ اعلام می‌کنیم که «الآن روز نجات است»،‏ و با سخنان و اعمالمان ثابت می‌کنیم که حقیقتاً به این گفته معتقدیم.‏