سؤالات خوانندگان
در دوم قُرِنتیان ۶:۱۴ منظور پولُس از «بی‌ایمانان» چه کسانی است؟
در دوم قُرِنتیان ۶:۱۴ آمده است: «زیر یوغ نامتوازن با بی‌ایمانان مروید.» با توجه به آیات پیرامون این آیه روشن است که پولُس در مورد افرادی صحبت می‌کند که عضو جماعت مسیحی نیستند. پولُس در آیات دیگر نیز از کلمهٔ «بی‌ایمانان» یا «بی‌ایمان» استفاده کرده است که همین مفهوم را دارد.
برای مثال، پولُس می‌گوید مسیحیان نباید برادر خود را به دادگاه «نزد بی‌ایمانان» ببرند. (۱قُرِنتیان ۶:۶) در اینجا منظور از «بی‌ایمانان» قاضی‌هایی بودند که در نظام قضایی شهر قُرِنتُس کار می‌کردند. پولُس در دومین نامهٔ خود به جماعت قُرِنتُس گفته است که شیطان ذهن‌های «بی‌ایمانان» را کور کرده، گویی پوششی جلوی چشمانشان است و خبر خوش را نمی‌بینند. این‌ها افرادی هستند که قدمی برای خدمت به یَهُوَه بر نداشته‌اند، چون پولُس پیش از آن گفته بود که «وقتی کسی نزد یَهُوَه بازگردد، پوشش برداشته می‌شود.»—۲قُرِنتیان ۳:۱۶؛ ۴:۴.
برخی بی‌ایمانان خلاف معیارهای یَهُوَه عمل می‌کنند یا بت‌پرستند. (۲قُرِنتیان ۶:۱۵، ۱۶) اما هر بی‌ایمانی با خادمان یَهُوَه مخالفت نمی‌کند، حتی برخی به حقیقت علاقه نشان می‌دهند. شاید همسرشان خادم یَهُوَه باشد و از زندگی مشترکشان راضی‌اند. (۱قُرِنتیان ۷:۱۲-۱۴؛ ۱۰:۲۷؛ ۱۴:۲۲-۲۵؛ ۱پِطرُس ۳:۱، ۲) پولُس همواره واژهٔ «بی‌ایمان» را برای افرادی به کار برده است که به جماعت مسیحی تعلّق ندارند، یعنی جماعتی که ‹به سَرور ایمان آورده‌اند.›—اعمال ۲:۴۱؛ ۵:۱۴؛ ۸:۱۲، ۱۳.
اصلی که در دوم قُرِنتیان ۶:۱۴ آمده است، راهنمایی باارزش برای مسیحیان در تمام جوانب زندگی است و اغلب توجه مسیحیانی که قصد ازدواج دارند به این پند حکیمانه جلب می‌شود. (مَتّی ۱۹:۴-۶) مسیحی‌ای که خود را به یَهُوَه خدا وقف کرده و تعمید گرفته است به‌خوبی می‌داند ازدواج با فردی بی‌ایمان عاقلانه نیست، چون ارزش‌ها، اهداف و اعتقاداتشان کاملاً متفاوت است.
آیا کسی که کتاب مقدّس را مطالعه می‌کند و در جلسات مسیحی شرکت می‌کند، یا مبشّر تعمیدنیافته است، بی‌ایمان محسوب می‌شود؟ خیر، کسی که خبر خوش را پذیرفته و پیشرفت مستمر او با هدفِ تعمید آشکار است، نمی‌توان بی‌ایمان شمرد. (رومیان ۱۰:۱۰؛ ۲قُرِنتیان ۴:۱۳) برای نمونه، کُرنِلیوس پیش از تعمیدش «دیندار و خداترس بود.»—اعمال ۱۰:۲.
پس آیا عاقلانه است که یک شاهد یَهُوَه که خود را به خدا وقف کرده و تعمید گرفته است، مبشّری تعمیدنیافته را برای ازدواج برگزیند؟ آیا درست است که استدلال کنیم چون مبشّر تعمیدنیافته بی‌ایمان محسوب نمی‌شود، پس در دوم قُرِنتیان ۶:۱۴ پولُس ازدواج با او را منع نمی‌کند؟ خیر، چنین استدلالی درست نیست. چرا؟ پند مشخص پولُس به مسیحی‌ای که همسرش را از دست داده است، این موضوع را روشن می‌کند. این که او «آزاد است با هر کسی که بخواهد ازدواج کند، البته تنها با کسی که پیرو سَرور باشد.» (۱قُرِنتیان ۷:۳۹) در این پند کتاب مقدّس تأکید شده که مسیحی تعمیدیافته باید همسر خود را از میان افرادی که ‹پیرو سَرورند› برگزیند.
شاید این سؤال مطرح شود که «پیرو سَرور» یا «پیرو مسیح» چه کسی است. واژه‌ای که از یونانی در این آیه «پیرو سَرور» ترجمه شده است، گاه «در سَرور،» «در اتحاد با سَرور» یا «در مسیح» نیز برگردانده شده است. با خواندن رومیان ۱۶:۸-۱۰ و کولُسیان ۴:۷ متوجه می‌شوید منظور پولُس از این عبارت چه کسانی است. منظور او «برادر عزیز» ‹همکار در خدمت به سَرور› یا مسیح، «خادم وفادار» و کسی است که «وفاداری خود را به مسیح ثابت کرده است.»
حال چه کسی «در خدمت به سَرور» است؟ کسی که حاضر باشد با میل و رغبت هر آنچه از یک خدمتکار یا غلام انتظار می‌رود انجام دهد و دیگر برای خود زندگی نکند. عیسی گفت: «هر کس که بخواهد پیرو من شود، دیگر نباید برای خود زندگی کند، بلکه باید تیر شکنجهٔ خود را بر دوش کشد و پیوسته از من پیروی کند.» (مَتّی ۱۶:۲۴) کاملاً تسلیم بودن به خواست خدا و پیروی از مسیح، با وقف شخص آغاز می‌شود. پس از آن خواست خود را برای تعمید اعلام می‌کند و رسماً یکی از خادمان خدا می‌شود که مورد تأیید و رضایت اوست.a پس ازدواج «با کسی که پیرو سَرور» است، یعنی ازدواج با کسی که به روشنی ثابت کرده که حقیقتاً ایمان دارد و خود را به عنوان «غلام خدا و سَرورمان عیسی مسیح» وقف کرده است.—یعقوب ۱:۱.
تلاش‌های شخصی که با شاهدان یَهُوَه کتاب مقدّس را مطالعه می‌کند و در این راه پیشرفت می‌کند، قابل تحسین است. اما او هنوز خود را به یَهُوَه خدا وقف نکرده و متعهد نشده که می‌خواهد در زندگی راه خدمت به یَهُوَه و ازخودگذشتگی را پیش گیرد. او باید تغییرات ضروری را در زندگی‌اش ایجاد کند. پیش از این که فکر این تغییر بزرگ یعنی ازدواج باشد، باید ابتدا تغییرات اساسی لازم را در زندگی خود ایجاد کند تا بتواند مسیحی‌ای وقف‌شده و تعمیدیافته شود.
حال فرض کنید شخصی در مطالعهٔ کتاب مقدّس پیشرفت خوبی دارد. آیا عاقلانه است که فرد مسیحی در پی آشنایی و علاقه‌مند شدن با او باشد، در حالی که به خوبی آگاه است که باید تا زمان تعمید او منتظر بماند؟ خیر. با این کار ممکن است در انگیزهٔ شخص برای مطالعهٔ کتاب مقدّس خللی وارد شود، به‌خصوص با آگاهی از این که مسیحی وقف‌شده می‌خواهد با او ازدواج کند و باید تا زمان تعمید او منتظر ماند.
اغلب کسی که مبشّر تعمیدنیافته می‌شود بعد از مدتی کوتاه تعمید می‌گیرد. پس پند کتاب مقدّس در خصوص ازدواج با کسی که پیرو سَرور است، نامعقول و دشوار نیست. حال اگر کسی به سن ازدواج رسیده است و در خانواده‌ای مسیحی بزرگ شده و سال‌ها به عنوان مبشّر تعمیدنیافته در جماعت فعال است، چطور؟ اگر چنین است چه مانعی بر سر راه اوست که خود را به یَهُوَه وقف کند و تعمید بگیرد؟ چرا این کار را به تعویق می‌اندازد؟ آیا تردید و شک دارد؟ هر چند که چنین شخصی بی‌ایمان نیست، اما نمی‌توان او را «پیرو سَرور» خواند.
به گوش گرفتن پند پولُس در مورد ازدواج به نفع ماست. (اِشَعْیا ۴۸:۱۷) زمانی که هر دو طرف خود را به یَهُوَه خدا وقف کرده‌اند تعهد آنان به یکدیگر در ازدواج شالوده‌ای استوار و روحانی دارد. ارزش‌ها و اهدافشان در زندگی یکسان است. همین امر نقش مهمی در شادی و اتحاد آنان در زندگی خواهد داشت. در ضمن ازدواج با کسی که «پیرو سَرور» است، نشانهٔ وفاداری شخص به یَهُوَه خداست و برکات همیشگی برای او خواهد داشت، چون یَهُوَه خدا به شخص وفادار، وفادار است.—مزمور ۱۸:۲۵.
[پاورقی]
a برای مسیحیان مسح‌شده که مخاطب اول پولُس بودند، «در خدمت به سَرور» به مفهوم مسح شدن به عنوان فرزندان خدا و برادران مسیح نیز بود.
[تصویر]
یَهُوَه خدا به شخص وفادار، وفادار است