سختی پولس در آسیا

۱۳،‏ ۱۴.‏ الف)‏ پولس زمانی را که در آسیا بشدت سختی می‌کشید،‏ چگونه توصیف کرد؟‏ ب)‏ پولس احتمالاً به چه رویدادی می‌اندیشید؟‏

^۱۳ آن نوع رنجی را که جماعت قرنتیان تا اینجا با آن مواجه شد،‏ نمی‌توان با سختیهای بسیاری که پولس مجبور بود تحمل نماید،‏ مقایسه کرد.‏ به این سبب او به آنان یادآوری کرد:‏ «ای برادران نمیخواهیم شما بیخبر باشید از تنگئ که در آسیا بما عارض گردید که بینهایت و فوق از طاقت بار کشیدیم بحدّیکه از جان هم مأیوس شدیم.‏ لکن در خود فتوای موت داشتیم تا بر خود توکّل نکنیم بلکه بر خدا که مردگانرا برمیخیزاند.‏ که ما را از چنین موت رهانید و میرهاند و باو امیدواریم که بعد از این هم خواهد رهانید.‏»—‏۲قرنتیان ۱:‏۸-‏۱۰‏.‏

^۱۴ برخی از محققین کتاب مقدس بر این عقیده‌اند که پولس به آشوب اَفَسُس اشاره می‌کرد که می‌توانست باعث شود او و دو همسفر وی،‏ غایوس و اَرِستَرخُس که اهل مکادونیه بودند،‏ زندگی خود را از دست دهند.‏ این دو مسیحی را به زور به تماشاخانه‌ای بردند که جمعیت در آن ازدحام کرده بودند و «قریب بدو ساعت ندا میکردند که بزرگ است اَرطامیس [الههٔ] افسسیان!‏» سرانجام،‏ یکی از صاحب‌منصبان شهر موفق شد جمعیت را آرام نماید.‏ این امر که زندگی غایوس و ارسترخس مورد تهدید قرار گرفته بود،‏ باید پولس را بشدت پریشان کرده باشد.‏ در واقع،‏ او می‌خواست به آنجا وارد شود و آن جمعیت متعصب را با دلیل قانع سازد،‏ اما از اینکه به این طریق زندگی خود را به مخاطره اندازد،‏ بازداشته شد.‏—‏اعمال ۱۹:‏۲۶-‏۴۱‏.‏

۱۵.‏ در ۱قرنتیان ۱۵:‏۳۲ احتمالاً چه وضعیتی توصیف می‌شود؟‏

^۱۵ اما شاید پولس وضعیتی را توصیف می‌کرد که بسیار حادتر از رویداد مذکور بود.‏ پولس در اولین نامهٔ خود به قرنتیان این پرسش را مطرح کرد:‏ «چون بطور انسان در افسُس با وحوش جنگ کردم مرا چه سود است؟‏» (‏۱قرنتیان ۱۵:‏۳۲‏)‏ این می‌تواند به این مفهوم باشد که زندگی پولس نه فقط از جانب انسانهای ددمنش،‏ بلکه از طرف حیوانات وحشی واقعی نیز که در استادیوم اَفَسُس بودند،‏ تهدید می‌شد.‏ گاهی اوقات مجازات مجرمان این بود که باید در برابر چشمان جمعیتی تشنهٔ خون،‏ با حیوانات وحشی می‌جنگیدند.‏ اگر منظور پولس رویارویی وی با حیوانات وحشی واقعی بود،‏ باید در آخرین لحظه به طور معجزه‌آسایی از مرگی ظالمانه رهایی یافته باشد،‏ درست همانطور که دانیال از دهان شیران واقعی نجات یافت.‏—‏دانیال ۶:‏۲۲‏.‏

۱۶.‏ الف)‏ چرا بسیاری از شاهدان یَهُوَه می‌توانند احساس پولس را در سختیهایی که کشید،‏ درک کنند؟‏ ب)‏ در مورد کسانی که به علت ایمان خود درگذشتند،‏ از چه چیز می‌توانیم مطمئن باشیم؟‏ پ)‏ نجات غیر قابل تصور مسیحیان از مرگ،‏ چه تأثیر نیکویی بر آنان داشته است؟‏

^۱۶ بسیاری از مسیحیان امروزی می‌توانند سختیهایی را که پولس متحمل شد،‏ درک کنند.‏ (‏۲قرنتیان ۱۱:‏۲۳-‏۲۷‏)‏ امروزه نیز مسیحیان ‹بارهایی را به دوش می‌کشند که بسیار گران و سنگین است› و عدهٔ بسیاری با موقعیتهایی مواجه شده‌اند که ‹امید خود را به زندگی از دست داده‌اند.‏› (‏۲قرنتیان ۱:‏۸‏،‏ انجیل شریف‏)‏ عده‌ای به دست قاتلانی که انبوه مردم را به قتل رسانده‌اند و همچنین به دست شکنجه‌گران ستمگر کشته شده‌اند.‏ ما می‌توانیم مطمئن باشیم که نیروی تسلی‌بخش خدا توانایی تحمل را به آنان داد،‏ و این افراد با قلبها و ذهنهایی درگذشتند که قاطعانه بر تحقق امیدشان،‏ چه آسمانی و چه زمینی،‏ متمرکز بود.‏ (‏۱قرنتیان ۱۰:‏۱۳؛‏ فیلپیان ۴:‏۱۳؛‏ مکاشفه ۲:‏۱۰‏)‏ در موارد دیگر،‏ یَهُوَه مسائل را طوری تغییر داده است که برادرانمان از مرگ نجات یافته‌اند.‏ بدون شک کسانی که بدین ترتیب نجات یافته‌اند،‏ در خود توکل بیشتری «بر خدا که مردگانرا برمیخیزاند،‏» ایجاد نموده‌اند.‏ (‏۲قرنتیان ۱:‏۹‏)‏ پس از آن،‏ آنها توانسته‌اند هنگام سهیم کردن دیگران در پیام تسلی‌بخش خدا،‏ حتی با اعتقاد راسخ‌تری صحبت کنند.‏—‏متی ۲۴:‏۱۴‏.‏