فصل ۲۴

مقصود یَهُوَه به موفقیت شکوهمندی می‌رسد

۱،‏ ۲.‏ الف)‏ مقصود یَهُوَه در مورد مخلوقات باشعورش چیست؟‏ ب)‏ خانوادهٔ پرستندگان متحد خدا شامل چه کسانی بود؟‏ پ)‏ در این باره،‏ چه سؤالات شخصیی درخور بررسی هستند؟‏

مقصود خردمندانه و محبت‌آمیز یَهُوَه این است که تمامی مخلوقات باشعور در پرستش حقیقی متحد شوند و از آزادی باشکوهی که از آن فرزندان خداست لذت ببرند.‏ این همان چیزی است که کلیهٔ کسانی که دوستدار درستکاری هستند،‏ با صداقت آرزوی آن را دارند.‏

^۲ یَهُوَه برای به انجام رساندن این مقصود عالی خود،‏ کارهای آفرینش را آغاز کرد.‏ اولین خلقت او پسری بود،‏ پسری که ثابت کرد که «فروغ جلالش و خاتم جوهرش» می‌باشد.‏ (‏عبرانیان ۱:‏⁠۱-‏۳‏)‏ این پسر از این نظر که تنها به دست او آفریده شد،‏ بی‌همتا می‌باشد.‏ به وسیلهٔ او پسران دیگر موجودیت یافتند —‏ ابتدا فرشتگان در آسمانها و سپس بشر بر روی زمین.‏ (‏ایوب ۳۸:‏⁠۷؛‏ لوقا ۳:‏⁠۳۸‏)‏ تمام این پسران یک خانوادهٔ عالمگیر را تشکیل دادند.‏ برای همهٔ آنان یَهُوَه،‏ خدا بود،‏ و او تنها کسی بود که پرستش می‌شد،‏ او سلطان عالم بود.‏ همچنین او پدر بامحبت آنها بود.‏ آیا او پدر تو نیز می‌باشد،‏ و آیا تو یکی از فرزندان او هستی؟‏ این رابطه چقدر می‌تواند گرانبها باشد!‏

۳.‏ الف)‏ چرا هیچ یک از ما از بدو تولد،‏ پسران خدا محسوب نمی‌شویم؟‏ ب)‏ اما یَهُوَه چه تدارک محبت آمیزی را برای ذریت آدم در نظر گرفت؟‏

^۳ با وجود این ما باید با این واقعیت روبرو شویم که در زمانی که اولین زوج انسانی با گناه عمدی خود محکوم به مرگ شدند،‏ از عدن اخراج و از طرف خدا طرد شدند.‏ آنها دیگر بخشی از خانوادهٔ عالمگیر یَهُوَه نبودند.‏ (‏پیدایش ۳:‏⁠۲۲-‏۲۴‏؛‏ با تثنیه ۳۲:‏⁠۴،‏۵ مقایسه کن.‏)‏ همهٔ ما به خاطر اینکه اولاد گناهکار آدم هستیم،‏ با تمایلات گناه‌آلود متولد شده‌ایم.‏ از آنجا که ما از ذریت والدینی هستیم که از خانوادهٔ خدا اخراج شدند،‏ نمی‌توانیم صرفاً بر اساس تولد انسانی ادعا کنیم که پسران خدا هستیم.‏ اما یَهُوَه می‌دانست که بعضی از اولاد آدم عدالت را دوست خواهند داشت،‏ بنابراین او تدارک محبت‌آمیزی در نظر گرفت که به وسیلهٔ آن،‏ آنان می‌توانستند به آزادی شکوهمندی که از آن فرزندان خداست نائل گردند.‏ —‏ رومیان ۸:‏⁠۲۰،‏۲۱‏.‏

وضع مطلوب اسرائیل

۴.‏ الف)‏ اسرائیلیان بر چه اساسی «پسران» خدا بودند؟‏ ب)‏ این به چه معنی نبود؟‏

^۴ حدود ۲۵۰۰ سال بعد از آفرینش آدم،‏ یَهُوَه دوباره به بعضی از انسانها این مزیت را که به عنوان پسرانش با او رابطه داشته باشند ارزانی داشت.‏ یَهُوَه مطابق عهد خود با ابراهیم،‏ اسرائیل را برگزید تا قوم او باشند.‏ بنابراین،‏ او خطاب به فرعون مصر از اسرائیل به صورت «پسرم» صحبت کرد.‏ (‏خروج ۴:‏⁠۲۲،‏۲۳؛‏ پیدایش ۱۲:‏⁠۱،‏۲‏)‏ بعدها،‏ در کوه سینا،‏ او شریعت را به اسرائیل داد،‏ و مردم را به صورت یک قوم،‏ متشکل کرد و آنها را در رابطه با مقصودش به کار گرفت.‏ از نقطه نظر قومی،‏ به خاطر اینکه آنها «مِلک خاص» یَهُوَه بودند از آنها به عنوان «پسران» خدا صحبت شد.‏ (‏تثنیه ۱۴:‏⁠۱،‏۲؛‏ اشعیا ۴۳:‏⁠۱‏)‏ همچنین،‏ یَهُوَه به خاطر رفتار و رابطهٔ بخصوص خود با افراد خاصی در آن قوم،‏ به آنها به عنوان پسران اشاره کرد.‏ (‏۱تواریخ ۲۲:‏⁠۹،‏۱۰‏)‏ این وضعیت اسرائیل بر اساس رابطهٔ عهدی بود که قوم با خدا داشت.‏ اما به این مفهوم نبود که آنان از آزادی باشکوهی که آدم به عنوان پسر خدا داشت،‏ برخوردار بودند.‏ آنها هنوز در قید گناه و مرگ بودند.‏

۵.‏ اسرائیل چگونه وضعیت خاص خود را نزد خدا از دست داد؟‏

^۵ با وجود این،‏ آنها به عنوان پسران خدا،‏ مورد لطف قرار گرفتند.‏ همچنین آنها مسئولیت داشتند که به پدرشان احترام بگذارند و هماهنگ با مقصودش گام بردارند.‏ عیسی بر اهمیت انجام دادن آن وظیفه تأکید کرد،‏ یعنی نه فقط مدعی باشند که خدا پدرشان است،‏ بلکه ثابت کنند که ‹خودشان پسران› او هستند.‏ (‏متی ۵:‏⁠۴۳-‏۴۸؛‏ ملاکی ۱:‏⁠۶‏)‏ اما یهودیان به عنوان یک ملت در این امر قصور کردند.‏ بنابراین عیسی در طی آخرین سال خدمت زمینی خود،‏ در زمانی که یهودیانی در طلب کشتن او بودند و ادعا می‌کردند «یک پدر داریم که خدا» است،‏ قویاً اشاره کرد که اعمالشان و روحیه‌ای که نشان می‌دهند چنین ادعایی را باطل می‌کند.‏ (‏یوحنا ۸:‏⁠۴۱،‏۴۴،‏۴۷‏)‏ در سال ۳۳ د.‏م.‏ عهد شریعت از طرف خدا فسخ شد،‏ و اساس رابطهٔ مخصوصی که اسرائیل از آن بهره‌مند شده بود،‏ به پایان رسید.‏ معهذا،‏ یَهُوَه به انتخاب افرادی از میان بشر که به عنوان پسرانش مورد پذیرش او باشند،‏ ادامه داد.‏

یَهُوَه قوم خود را متحد می‌سازد

۶.‏ پولس در افسسیان ۱:‏⁠۹،‏۱۰ دربارهٔ کدام «انتظام [یا اداره]» شرح می‌دهد،‏ و هدف آن چیست؟‏

^۶ پولس رسول به مسیحیان افسس دربارهٔ برنامهٔ یَهُوَه برای متحد ساختن قوم خود،‏ یعنی ترتیب خدا برای کسانی که ایمان می‌آورند و می‌توانند اعضای محبوب اهل خانه‌اش باشند،‏ چنین نوشت:‏ ‹خدا سرّ ارادهٔ خود را بما شناسانید بر حسب خوشنودئ خود که در خود عزم نموده بود.‏ برای انتظام [ادارهٔ اهل خانه] در کمال زمانها تا همه چیز را خواه آنچه در آسمان و خواه آنچه بر زمین است در مسیح جمع کند یعنی در او.‏› (‏افسسیان ۱:‏⁠۹،‏۱۰‏)‏ این «انتظام [یا اداره]» بر روی عیسی مسیح متمرکز است.‏ به وسیلهٔ او،‏ انسانها در وضعیت تأییدشده به حضور خدا آورده می‌شوند —‏ بعضی‌ها با دورنمای زندگی آسمانی،‏ دیگران با دورنمای زندگی بر روی زمین —‏ تا در اتحاد همراه با پسران فرشته‌ای خدا که وفاداری خود را به یَهُوَه ثابت کرده‌اند،‏ خدمت کنند.‏

۷.‏ «آنچه در آسمان» است،‏ چیست،‏ و جمع‌آوری آنها چه معنی دارد؟‏

^۷ از پنطیکاست ۳۳ د.‏م.‏،‏ نخست «آنچه در آسمان» است مورد توجه قرار گرفت،‏ یعنی توجه به آنانی که هم‌ارث با مسیح در ملکوت آسمانی خواهند بود.‏ آنان بر اساس ایمان خود به ارزش قربانی عیسی،‏ از طرف خدا عادل اعلام شدند.‏ (‏رومیان ۵:‏⁠۱،‏۲‏)‏ سپس آنها «از سرِ نو مولود» شدند یا به عنوان پسران خدا با دورنمای زندگی آسمانی موجودیت یافتند.‏ (‏یوحنا ۳:‏⁠۳؛‏ ۱:‏⁠۱۲،‏۱۳‏)‏ خدا با آنان به عنوان قوم روحانی،‏ عهدی جدید بست.‏ سرانجام این عهد هم یهودیان و هم غیریهودیان را می‌بایست دربر می‌گرفت به ترتیبی که در کل ۱۴۴۰۰۰ نفر باشند.‏ —‏ غلاطیان ۳:‏⁠۲۶-‏۲۹؛‏ مکاشفه ۱۴:‏⁠۱‏.‏

۸.‏ رابطهٔ وارثان ملکوت با پدر،‏ چگونه با رابطهٔ یهودیانِ تحت شریعت موسی با خدا،‏ مقایسه می‌شود؟‏

^۸ اگر چه هنوز اعضای باقی‌ماندهٔ وارثان ملکوت آسمانی در جسم ناکامل هستند،‏ ولی از یک رابطهٔ گرانبها و صمیمی با پدر برخوردار می‌باشند.‏ در این باره پولس نوشت:‏ «اما چون که پسر هستید خدا روح پسر خود را در دلهای شما فرستاد که ندا می‌کند یا اَبّا یعنی ای پدر!‏ لهذا دیگر غلام نیستی بلکه پسر؛‏ و چون پسر هستی به وسیله خدا وارث نیز هستی.‏» (‏غلاطیان ۴:‏⁠۶،‏۷‏،‏ د ج‏)‏ در زبان ارامی واژهٔ ‏«اَبّا»‏ که به معنی «پدر» است،‏ نوعی خطاب محبت‌آمیز است —‏ همان طور که بچه‌ای پدرش را صدا می‌زند.‏ بخاطر برتری قربانی عیسی و محبت بدون استحقاق از جانب خدا،‏ این مسیحیان مسح‌شده با روح،‏ از رابطه‌ای با خدا برخوردار هستند که صمیمانه‌تر از هر رابطه‌ای است که تحت شریعت برای انسانهای ناکامل ممکن بود.‏ اما آنچه که پیش روی آنهاست حتی عالی‌تر است.‏

۹.‏ دست یافتن آنها به پسرخواندگی چه مفهومی دارد؟‏

^۹ اگر آنها تا به مرگ وفادار باشند،‏ پسرخواندگی خود را به طور تمام و کمال،‏ از طریق رستاخیز به زندگی فناناپذیر در آسمانها،‏ بدست خواهند آورد.‏ در آنجا آنها این مزیت را خواهند داشت که به طور متحد در حضور یَهُوَه خدا خدمت کنند.‏ فقط افراد نسبتاً کمی از این پسران خدا هنوز بر روی زمین هستند.‏ —‏ رومیان ۸:‏⁠۱۴،‏۲۳؛‏ ۱یوحنا ۳:‏⁠۱،‏۲‏.‏

جمع‌آوری « آنچه بر زمین است»‏

۱۰.‏ الف)‏ «آنچه بر زمین است» چه هستند،‏ و از چه زمانی آنها در پرستش متحد جمع‌آوری شده‌اند؟‏ ب)‏ رابطهٔ آنها با یَهُوَه چگونه است؟‏

^۱۰ همان «انتظام [یا اداره]» که برای انسانها امکان‌پذیر می‌سازد تا با دورنمای زندگی آسمانی در خانهٔ خدا جمع شوند،‏ توجه را به «آنچه بر زمین است» نیز معطوف می‌کند.‏ بخصوص از سال ۱۹۳۵ د.‏م.‏ اشخاصی که به قربانی مسیح ایمان داشته و از دورنمای زندگی ابدی بر روی زمین برخوردارند،‏ جمع‌آوری می‌شوند.‏ آنها دوش به دوش طبقهٔ مسح‌شده،‏ برای تکریم نام یَهُوَه گام برداشته و پرستش او را ارتقا می‌دهند.‏ (‏صفنیاء ۳:‏⁠۹‏؛‏ اشعیا ۲:‏⁠۲،‏۳‏)‏ آنان همچنین با احترام عمیق،‏ یَهُوَه را «پدر» خطاب کرده،‏ و او را به عنوان منبع زندگی شناسایی می‌کنند،‏ و صمیمانه می‌کوشند تا صفات او را منعکس کنند،‏ درست همان طور که او از پسران خود انتظار دارد.‏ آنها بر اساس ایمان خود به خون ریخته‌شدهٔ عیسی از وضعیت مطلوبی در حضور او برخوردار هستند.‏ (‏متی ۶:‏⁠۹؛‏ مکاشفه ۷:‏⁠۹،‏۱۴‏)‏ اما آنها می‌دانند که شادی تأیید کامل از طرف خدا به عنوان فرزندانش هنوز در آینده قرار دارد.‏

۱۱.‏ الف)‏ رومیان ۸:‏⁠۱۹-‏۲۱ چه وعده‌ای به بشر می‌دهد؟‏ ب)‏ «ظهور پسران خدا» چیست که آنها مشتاقانه در انتظار آن هستند؟‏

^۱۱ همان طور که در رومیان ۸:‏⁠۱۹-‏۲۱ نشان داده می‌شود،‏ آنها مشتاقانه در انتظار «ظهور پسران خدا» می‌باشند،‏ زیرا در آن وقت،‏ برای این خلقت انسانی زمانی فرا می‌رسد تا «از قید فساد خلاصی» یابد.‏ این «ظهور» زمانی واقع خواهد شد که انسانهای روی زمین شواهد بارزی را ببینند که نشان می‌دهند پسران مسح‌شده با روح خدا،‏ وارد عمل شده و به پاداش آسمانی خود به عنوان یاران و همکاران سَرور تجلیل‌یافتهٔ خود،‏ عیسی مسیح،‏ نائل شده‌اند.‏ این امر در نابودی کامل سیستم چیزهای شریر آشکار خواهد شد،‏ و سپس برکات سلطنت هزار سالهٔ مسیح متعاقب آن خواهد بود که طی آن «پسران خدا» به عنوان پادشاهان و کاهنان با او سهیم خواهند شد.‏ —‏ مکاشفه ۲:‏⁠۲۶،‏۲۷؛‏ ۲۰:‏⁠۶‏.‏

۱۲.‏ متعاقب مصیبت عظیم،‏ پسران فاتح خدا که با روح مسح شده‌اند در چه سرود حمدی هم‌آوا خواهند شد،‏ و آن چه مفهومی دارد؟‏

^۱۲ چقدر نشاط آور خواهد بود زمانی که مصیبت عظیم سپری شود و این پسران خدا که با مسیح متحد شده‌اند در حمد خدا هم‌آوا شوند و با شادی اعلام کنند:‏ «عظیم و عجیب است اعمال تو ایخداوند [یَهُوَه] خدای قادر مطلق.‏ عدل و حقّ است راه‌های تو ای پادشاه امّتها.‏ کیست که از تو نترسد خداوندا [یَهُوَه] و کیست که نام ترا تمجید ننماید زیرا که تو تنها قدّوس هستی و جمیع امّتها آمده در حضور تو پرستش خواهند کرد زیرا که احکام تو ظاهر گردیده است!‏» (‏مکاشفه ۱۵:‏⁠۳،‏۴‏)‏ بلی،‏ کل بشر،‏ که از تمام ملتهای پیشین متشکل شده است،‏ در پرستش خدای حقیقی متحد خواهند شد.‏ حتی آنانی که در قبور هستند رستاخیز خواهند یافت و به آنها فرصت داده خواهد شد تا در هم‌آوا شدن در حمد به یَهُوَه شرکت کنند.‏

۱۳.‏ زنده ماندگان مصیبت عظیم از چه آزادی شگفت انگیزی بلافاصله برخوردار خواهند شد؟‏

^۱۳ شیطان ابلیس دیگر «خدای این جهان [یا این سیستم چیزها]» نخواهد بود.‏ پرستندگان یَهُوَه اینجا بر روی زمین دیگر مجبور نخواهند بود که با نفوذ بد او در کشمکش باشند.‏ (‏۲قرنتیان ۴:‏⁠۴؛‏ مکاشفه ۲۰:‏⁠۱-‏۳‏)‏ مذاهب کاذب دیگر خدای بامحبت ما را بد جلوه نخواهند داد،‏ و به عنوان عاملی تفرقه‌انداز در جامعهٔ انسانی نفوذی نخواهند داشت.‏ خادمان خدای حقیقی دیگر تحت بی‌عدالتی و استثمار مقامات حکومتی قرار نخواهند گرفت.‏ برای زنده‌ماندگان از مصیبت عظیم چه آزادی شگفت‌انگیزی خواهد بود!‏

۱۴.‏ آنها به چه وسیله‌ای از گناه و تمام اثرات آن آزاد خواهند شد؟‏

^۱۴ عیسی مسیح به عنوان «برّهٔ خدا که گناه جهانرا برمیدارد»،‏ با استفاده از ارزش قربانی خود تمام گناهان گذشتهٔ بشر را محو می‌سازد.‏ (‏یوحنا ۱:‏⁠۲۹‏)‏ بر روی زمین،‏ وقتی که عیسی بخشیده شدن گناهان شخصی را اعلام می‌کرد،‏ به عنوان اثبات بخشش،‏ آن فرد بخشیده شده را شفا نیز می‌داد.‏ (‏متی ۹:‏⁠۱-‏۷‏)‏ به همین نحو،‏ عیسی از آسمان نابینایان،‏ ناشنوایان،‏ گنگان،‏ آنانی را که از نظر جسمانی معلول هستند،‏ یا از نظر ذهنی اختلالاتی دارند،‏ و آنانی را که دارای بیماریهای دیگری هستند به طور معجزه‌آسا شفا خواهد داد.‏ بتدریج،‏ توسط خودسازی صادقانه مطابق طریقهای عادل خدا،‏ تمام افراد راغب و مطیع از «شریعت گناه» خلاصی خواهند یافت،‏ به طوری که تمام اعمال،‏ افکار و امیال قلبی آنها،‏ هم برای خود و هم برای خدا خشنودکننده خواهد بود.‏ (‏رومیان ۷:‏⁠۲۱-‏۲۳‏؛‏ با اشعیا ۲۵:‏⁠۷،‏۸ و مکاشفه ۲۱:‏⁠۳،‏۴ مقایسه کن.‏)‏ پیش از پایان هزاره،‏ با مساعدت به کاملیت انسانی خواهند رسید.‏ آنها کاملاً از گناه و اثرات دردناک آن رهایی خواهند یافت.‏ آنها به طور درست،‏ ‹صورت و شباهت خدا› را در بهشت زمینی که تمام کُره زمین را دربر می‌گیرد،‏ منعکس خواهند کرد.‏ —‏ پیدایش ۱:‏⁠۲۶‏.‏

۱۵.‏ در پایان هزاره،‏ مسیح چه اقدامی خواهد کرد و با چه هدفی؟‏

^۱۵ وقتی که مسیح بشر را به کاملیت برساند،‏ آنگاه اختیاری را که برای انجام این کار به او اعطا شده است،‏ به پدر برخواهد گرداند.‏ این موضوع در ۱قرنتیان ۱۵:‏⁠۲۸ چنین پیشگویی شده است:‏ «زمانیکه همه مطیع وی [پسر] شده باشند آنگاه خود پسر هم مطیع خواهد شد او را که همه چیز را مطیع وی گردانید تا آنکه خدا کلّ در کلّ باشد.‏»‏

۱۶.‏ در آن زمان همهٔ انسانهای کامل‌شده تحت چه امتحانی قرار خواهند گرفت،‏ و چرا ؟‏

^۱۶ در آن زمان به بشر که به کاملیت رسیده است فرصت داده خواهد شد تا نشان دهد که انتخاب تغییرناپذیرش این است که تا ابد تنها خدای زنده و حقیقی را خدمت کند.‏ به این ترتیب پیش از آنکه یَهُوَه به وسیلهٔ عیسی مسیح آنها را به عنوان پسران خود بپذیرد،‏ همهٔ انسانها را که به کاملیت رسیده‌اند تحت امتحان نهایی و کامل قرار خواهد داد.‏ شیطان و دیوهایش از هاویه رها خواهند شد.‏ این امر به آنانی که حقیقتاً به یَهُوَه محبت دارند صدمهٔ دائمی نخواهد رساند.‏ اما کسانی که با عدم وفاداری،‏ به خود اجازه دهند که نسبت به یَهُوَه نافرمانی کنند،‏ همراه با سرکش اصلی و دیوهایش تا ابد نابود خواهند شد.‏ —‏ مکاشفه ۲۰:‏⁠۷-‏۱۰‏.‏

۱۷.‏ در انجام مقصود یَهُوَه،‏ بار دیگر چه وضعیتی در میان تمام مخلوقات باشعور او وجود خواهد داشت؟‏

^۱۷ در آن وقت،‏ یَهُوَه از روی محبت همهٔ انسانهای کامل را که از عهدهٔ این امتحان قطعی و نهایی برمی‌آیند،‏ به واسطهٔ مسیح به عنوان پسران خود خواهد پذیرفت.‏ آنگاه آنها نیز به طور کامل «در آزادئ جلال فرزندان خدا» سهیم خواهند شد.‏ (‏رومیان ۸:‏⁠۲۱‏)‏ سرانجام آنها بخشی از خانوادهٔ متحد و عالمگیر خدا خواهند گردید،‏ و برای همهٔ آنان یَهُوَه تا ابد تنها خدا،‏ سلطان عالم،‏ و پدر بامحبت خواهد بود.‏ سپس تمام مخلوقات باشعور در آسمان و بر زمین،‏ بار دیگر در پرستش تنها خدای حقیقی متحد خواهند شد.‏

نکاتی برای مرور

‏• پیش از سرکشی در عدن،‏ تمام پرستندگان یَهُوَه با او چه رابطه‌ای داشتند؟‏

‏• چه مسئولیتی بر دوش کسانی که پسران خدا هستند،‏ قرار دارد؟‏

‏• امروز چه کسانی پسران خدا هستند؟‏ چه کسان دیگری فرزندان خدا خواهند شد و این چگونه به مقصود خدا دربارهٔ پرستش متحد مربوط می‌شود؟‏