قدردانی از دریافت لطف خدا

۱،‏ ۲.‏ الف)‏ حکایت عیسی را در مورد مالک تاکستان توضیح دهید.‏ ب)‏ چگونه این حکایت سخاوت و لطف را به تصویر می‌کشد؟‏

مالک تاکستانی صبح زود بیرون رفت تا کارگرانی را برای کار در تاکستانش استخدام کند.‏ کارگران با دستمزدی که او پیشنهاد کرد موافقت کردند.‏ اما طی روز،‏ مالک به کارگران بیشتری نیاز داشت،‏ پس مکرّراً برای استخدام کارگرانی بیشتر بیرون رفت و به آنان گفت دستمزدی که حقشان است به آنان خواهد داد،‏ حتی به کارگرانی که دیرتر به خدمت گمارده بود.‏ هنگام غروب،‏ تمامی کارگران را جمع کرد تا اجرتشان را به آنان بدهد و به تمامی آنان حقوقی یکسان داد،‏ چه آنان که ساعت بسیاری کار کرده بودند،‏ چه آنان که یک ساعت کار کرده بودند.‏ اما وقتی آنان که صبح زود استخدام شده بودند از این امر آگاه شدند شروع به اعتراض و شکایت کردند.‏ مالک تاکستان به آنان یادآور شد که آنان با دستمزد پیشنهادی موافقت کرده بودند و سپس چنین افزود:‏ «آیا من حق ندارم با دارایی خود هر چه می‌خواهم بکنم؟‏ یا چشم بدخواه تو نمی‌تواند سخاوت مرا ببیند؟‏»—‏مت ۲۰:‏۱-‏۱۵‏،‏ پاورقی.‏

^۲ این حکایت عیسی خصوصیتی از یَهُوَه خدا را به ما یادآور می‌شود که در کتاب مقدّس به آن اشاره شده است،‏ یعنی «لطف خدا.‏»‏^‏[۱]‏ ‏(‏۲قُرِنتیان ۶:‏۱ خوانده شود.‏)‏ در این حکایت به نظر نمی‌رسید کارگرانی که فقط یک ساعت کار کرده بودند،‏ مستحق دریافت دستمزد یک‌روز کامل باشند،‏ اما مالک تاکستان به آنان مهربانی‌ای فوق‌العاده ابراز کرد.‏ واژهٔ یونانی‌ای که در فارسی «لطف» ترجمه شده است،‏ در برخی ترجمه‌های کتاب مقدّس «فیض» نیز ترجمه شده است.‏ محققی گفته است که ایدهٔ اصلی از این واژه هدیه‌ای است که به شخص بخشیده می‌شود،‏ در حالی که برای آن زحمتی نکشیده و مستحق و شایستهٔ آن نیز نبوده است.‏

۳،‏ ۴.‏ چرا و چگونه یَهُوَه خدا به انسان‌ها لطف کرد؟‏

^۳ در کتاب مقدّس آمده است که خدا «لطف خود را همچون هدیه‌ای» بخشیده است.‏ (‏افس ۳:‏۷‏)‏ یَهُوَه خدا چرا و چگونه این هدیه را عطا می‌کند؟‏ ما انسان‌ها نمی‌توانیم از تمامی خواسته‌های او به صورت کامل اطاعت کنیم،‏ از این رو مستحق مهربانی او نیز نیستیم.‏ سلیمان نبی چنین گفت:‏ «براستی که بر زمین،‏ پارسایی نیست که نیکویی کند و هرگز گناه نورزد.‏» (‏جا ۷:‏۲۰‏)‏ همچنین پولُس رسول گفت:‏ «همه گناه کرده‌اند و نمی‌توانند جلال خدا را به طور کامل منعکس کنند.‏» و «مزد گناه مرگ است.‏» (‏روم ۳:‏۲۳؛‏ ۶:‏۲۳الف‏)‏ در واقع ما مستحق مرگیم.‏

^۴ اما یَهُوَه خدا محبتش را به انسان‌ها با عملی که لطفی بی‌نظیر بود ابراز داشت.‏ بزرگ‌ترین هدیهٔ او فرستادن ‹پسر یگانه‌اش› به زمین بود تا برای ما کشته شود.‏ (‏یو ۳:‏۱۶‏)‏ پولُس رسول در خصوص عیسی چنین نوشت:‏ «اکنون تاج جلال و حرمت بر سر او گذاشته شده است.‏ به این ترتیب،‏ به سبب لطف خدا،‏ او طعم مرگ را به خاطر همگان چشید.‏» (‏عبر ۲:‏۹‏)‏ بلی،‏ «هدیه‌ای که خدا می‌دهد،‏ حیات جاودان از طریق سَرورمان مسیحْ عیساست.‏»—‏روم ۶:‏۲۳ب‏.‏

۵،‏ ۶.‏ الف)‏ اگر اجازه دهیم گناه بر زندگی ما تسلّط داشته باشد،‏ چه حاصل خواهد شد؟‏ ب)‏ اگر اجازه دهیم لطف خدا بر زندگی‌مان تسلّط داشته باشد،‏ نتیجه چه خواهد بود؟‏

^۵ چگونه گناه و مرگ بر انسان‌ها سایه افکند؟‏ در کتاب مقدّس آمده است:‏ ‹با نافرمانی آدم مرگ از طریق او› بر تمامی نوادگانش پادشاهی کرد.‏ (‏روم ۵:‏۱۲،‏ ۱۴،‏ ۱۷‏)‏ مایهٔ شادی است که ما محکوم نیستیم که تحت حکمرانی گناه بمانیم و گناه بر ما تسلّط داشته باشد.‏ با ایمان به قربانی عیسی مسیح تحت حکمرانی لطف یَهُوَه خدا قرار می‌گیریم.‏ چگونه؟‏ «جایی که گناه زیاد شد،‏ لطف الٰهی نیز بمراتب بیشتر گردید.‏ با چه هدفی؟‏ تا همان طور که گناه همراه با مرگ پادشاهی کرد،‏ لطف الٰهی نیز از طریق عدالت پادشاهی کند و حیات جاویدان را توسط سَرورمان عیسی مسیح به ارمغان آورد.‏»—‏روم ۵:‏۲۰،‏ ۲۱‏.‏

^۶ حتی با این که ما همچنان گناه می‌کنیم،‏ راهی هست که اجازه ندهیم گناه بر زندگی ما غالب شود و بر ما تسلّط یابد.‏ زمانی که گناه می‌کنیم می‌توانیم از یَهُوَه طلب بخشایش کنیم.‏ پولُس به مسیحیان چنین هشدار داد:‏ «گناه نباید بر شما تسلّط داشته باشد،‏ چون شما نه تحت شریعت،‏ بلکه تحت لطف الٰهی هستید.‏» (‏روم ۶:‏۱۴‏)‏ از این رو،‏ ما تحت حکمرانی لطف خدا هستیم.‏ نتیجه آن چیست؟‏ پولُس گفته است که لطف خدا «به ما می‌آموزد که از رفتاری که خدا نمی‌پسندد و از تمایلات دنیوی بپرهیزیم و با خرداندیشی،‏ درستکاری و مطابق با وقفمان به خدا،‏ در این نظام کنونی زندگی کنیم.‏»—‏تیت ۲:‏۱۱،‏ ۱۲‏.‏

۷،‏ ۸.‏ این که لطف خدا «عطایای گوناگون می‌بخشد» به چه معنی است؟‏ (‏تصویر ابتدای مقاله ملاحظه شود.‏)‏

^۷ پِطرُس رسول گفت:‏ «همچون کارگزاران نیکوی لطف الٰهی،‏ لطفی که عطایای گوناگون می‌بخشد،‏ متناسب با عطیه‌ای که یافته‌اید یکدیگر را خدمت کنید.‏» (‏۱پطر ۴:‏۱۰‏)‏ این که لطف خدا با عطایا یا به شیوه‌های گوناگون بخشیده می‌شود،‏ به چه معنی است؟‏ در واقع ما با هر مصیبت و آزمایشی در زندگی روبرو شویم،‏ یَهُوَه می‌تواند ما را قادر سازد که آن را تحمّل کنیم.‏ (‏۱پطر ۱:‏۶‏)‏ پس مصیبت و آزمایش ما هر چه که باشد،‏ لطف خدا متناسب با آن به ما عطا می‌شود تا بر آن غالب آییم.‏

^۸ به‌راستی لطف یَهُوَه خدا به صورت‌های مختلف ابراز می‌شود.‏ یوحنای رسول چنین گفت:‏ «همهٔ ما از پُری او بهره بردیم،‏ حتی لطفی در پی لطف دیگر نصیبمان گشت.‏» (‏یو ۱:‏۱۶‏)‏ چون یَهُوَه خدا لطف خود را به شیوه‌های مختلف ابراز می‌کند،‏ ما نیز برکات گوناگون دریافت می‌کنیم.‏ برخی از آن‌ها کدامند؟‏

۹.‏ لطف خدا چه فوایدی برای ما دارد،‏ و چگونه می‌توانیم قدردانی‌مان را بابت آن نشان دهیم؟‏

^۹ بخشش گناهانمان.‏ این لطف یَهُوَه خداست که گناهان ما را می‌بخشد.‏ البته تنها در صورتی شامل حالمان می‌شود که توبه کرده،‏ سخت با تمایلات گناه‌آلودمان مقابله کنیم.‏ ‏(‏۱یوحنا ۱:‏۸،‏ ۹ خوانده شود.‏)‏ این رحمت خدا باید دل ما را از قدردانی آکنده سازد و ما را برانگیزد که او را جلال دهیم.‏ پولُس رسول خطاب به هم‌ایمانان مسح‌شده‌اش چنین نوشت:‏ یَهُوَه خدا «ما را از اقتدار تاریکی رهایی بخشید و به پادشاهی پسر عزیز خود منتقل ساخت؛‏ پسری که از طریق او بهای رهایی ما پرداخته شد که به مفهوم بخشش گناهانمان است.‏» (‏کول ۱:‏۱۳،‏ ۱۴‏)‏ بخشش گناهانمان راه را برای برکات بسیاری باز کرده است.‏

۱۰.‏ به دلیل لطف خدا ما از چه چیز برخورداریم؟‏

^۱۰ داشتن رابطه‌ای صلح‌آمیز با خدا.‏ به دلیل خمیرهٔ گناه‌آلودمان،‏ می‌توان گفت که ما از زمان تولّد دشمن خدا بودیم.‏ پولُس رسول چنین نوشت:‏ «زمانی که دشمن بودیم،‏ از طریق مرگ پسرش با خدا آشتی داده شدیم.‏» (‏روم ۵:‏۱۰‏)‏ این آشتی موجب شده است که با خدا در صلح باشیم.‏ پولُس رسول این افتخار را با لطف خدا مرتبط دانست و خطاب به برادران مسح‌شده‌اش گفت:‏ «پس حال که بر پایهٔ ایمان درستکار شمرده شده‌ایم،‏ بیایید از طریق سَرورمان عیسی مسیح با خدا در صلح بمانیم.‏ ما از طریق او بر پایهٔ ایمان،‏ به لطفی دست یافته‌ایم که اکنون در آن استواریم.‏» (‏روم ۵:‏۱،‏ ۲‏)‏ به‌راستی چه برکتی!‏

۱۱.‏ چگونه مسح‌شدگان «گوسفندان دیگر» را به عدالت و درستکاری رهنمون ساخته‌اند؟‏

^۱۱ به عدالت و درستکاری رهنمون می‌شویم.‏ دانیال نبی نوشت که طی روزهای آخر «خردمندان،‏» یعنی باقی‌ماندهٔ مسح‌شدگان بسیاری را به پارسایی و عدالت رهنمون می‌کنند.‏ ‏(‏دانیال ۱۲:‏۳ خوانده شود.‏)‏ میلیون‌ها نفر که به اصطلاح از جمله «گوسفندان دیگر» هستند،‏ به دلیل خدمت موعظه و تعلیم این مسح‌شدگان در چشم یَهُوَه خدا عادل و درستکار شمرده می‌شوند.‏ (‏یو ۱۰:‏۱۶‏)‏ اما لطف یَهُوَه خدا این را ممکن ساخته است.‏ پولُس رسول نوشت:‏ «در واقع،‏ این که به لطف الٰهی،‏ از طریق بهای رهایی که مسیحْ عیسی پرداخت،‏ درستکار شمرده می‌شوند،‏ هدیه‌ای است از سوی خدا.‏»—‏روم ۳:‏۲۳،‏ ۲۴‏.‏

۱۲.‏ دعا با لطف خدا چه ارتباطی دارد؟‏

^۱۲ نزدیک‌شدن به تخت یَهُوَه خدا از طریق دعا.‏ یَهُوَه خدا به دلیل لطف بی‌کرانش این برکت را به ما بخشیده است که از طریق دعا به تخت آسمانی او نزدیک شویم.‏ در واقع،‏ پولُس چنین گفته است:‏ «پس بیایید آزادانه به تخت لطف الٰهی نزدیک شویم.‏» (‏عبر ۴:‏۱۶الف‏)‏ یَهُوَه خدا این امتیاز را از طریق پسرش به ما بخشیده است؛‏ «کسی که توسط او و از طریق ایمانمان به او می‌توانیم با چنین آزادی‌ای سخن بگوییم و با اطمینان به درگاه خدا نزدیک شویم.‏» (‏افس ۳:‏۱۲‏)‏ ما هر زمان که بخواهیم می‌توانیم به درگاه یَهُوَه خدا برویم و این به‌راستی نشانهٔ لطف بی‌شائبهٔ اوست.‏

۱۳.‏ چگونه لطف خدا می‌تواند «هنگام نیاز به ما یاری رساند»؟‏

^۱۳ دریافت کمک هنگام نیاز.‏ پولُس رسول ما را ترغیب می‌کند که آزادانه بدون هیچ مانعی به یَهُوَه خدا دعا کنیم «تا رحمت و لطفی را بیابیم که هنگام نیاز،‏ به ما یاری رساند.‏» (‏عبر ۴:‏۱۶ب‏)‏ هر گاه که در زندگی با ناملایمات و آزمایشی روبرو شویم،‏ می‌توانیم در دعا از یَهُوَه خدای مهربانمان کمک بخواهیم.‏ او به درخواست ما پاسخ می‌دهد هر چند که لزوماً نباید چنین کند.‏ او اغلب از طریق هم‌ایمانانمان دعاهایمان را پاسخ می‌دهد.‏ «بنابراین،‏ می‌توانیم با اطمینان بگوییم:‏ ‹یَهُوَه یاور من است؛‏ پس نخواهم ترسید.‏ انسان به من چه می‌تواند بکند؟‏›»—‏عبر ۱۳:‏۶‏.‏

۱۴.‏ لطف یَهُوَه خدا چه تأثیری بر دل‌های ما دارد؟‏

^۱۴ دلمان تسلّی می‌یابد.‏ برکت بزرگ دیگری که از طریق لطف یَهُوَه خدا برایمان حاصل می‌شود،‏ تسلّی دل دردمند است.‏ (‏مز ۵۱:‏۱۷‏)‏ پولُس به مسیحیان تِسالونیکی که تحت آزار بودند،‏ نوشت:‏ «باشد که سَرورمان عیسی مسیح و پدرمان خدا که به ما محبت کردند و ما را از روی لطف خود دلگرمی ابدی و امیدی نیکو بخشیدند،‏ شما را نیز دلگرم ساخته،‏ قوّت دهند.‏» (‏۲تسا ۲:‏۱۶،‏ ۱۷‏،‏ پاورقی)‏ به‌راستی آگاهی از مراقبت و توجه پرمهری که از یَهُوَه خدا به دلیل لطف او دریافت می‌کنیم،‏ بسیار تسلّی‌بخش است.‏

۱۵.‏ به دلیل لطف خدا،‏ ما از چه امیدی برخورداریم؟‏

^۱۵ چشم‌انداز زندگی ابدی.‏ در واقع بدون کمک یَهُوَه برای ما انسان‌های گناهکار هیچ امیدی نیست.‏ ‏(‏مزمور ۴۹:‏۷،‏ ۸ خوانده شود.‏)‏ اما یَهُوَه خدا امیدی فوق‌العاده به ما بخشیده است.‏ عیسی مسیح به پیروانش چنین وعده داد:‏ «زیرا خواست پدر من این است که هر که تشخیص دهد پسر کیست و به او ایمان بورزد،‏ از زندگی جاودان برخوردار شود.‏» (‏یو ۶:‏۴۰‏)‏ بلی،‏ امید به زندگی ابدی یک هدیه است و نشانه‌ای از لطف بی‌کران یَهُوَه خدا.‏ پولُس که بابت این امر به‌راستی قدردان بود،‏ چنین گفت:‏ «خدا لطف خود را که به نجات همه گونه اشخاص می‌انجامد آشکار ساخت.‏»—‏تیت ۲:‏۱۱‏.‏

۱۶.‏ در قدیم چگونه برخی مسیحیان از لطف خدا سوءاستفاده می‌کردند؟‏

^۱۶ حال که لطف یَهُوَه خدا برکات فراوانی برای ما به بار می‌آورد،‏ ما نباید با این تصوّر که هر چه کنیم او ما را عفو می‌کند،‏ گستاخانه عمل کنیم.‏ در میان مسیحیان قرن اول،‏ برخی «لطف خدای ما را بهانه‌ای برای رفتار بی‌شرمانهٔ خود» قرار می‌دادند.‏ (‏یهو ۴‏)‏ ظاهراً این مسیحیان نافرمان تصوّر می‌کردند که می‌توانند به گناهان خود ادامه دهند و باز هم از یَهُوَه خدا طلب بخشایش کنند.‏ بدتر از این،‏ آنان بر آن بودند که برادرانشان را نیز اغوا کنند تا در این رفتار بی‌شرمانه به آنان بپیوندند.‏ امروز نیز اگر کسی چنین کند،‏ در واقع ‹به روحی که لطف خدا را نمایان می‌سازد،‏ اهانت می‌کند.‏›—‏عبر ۱۰:‏۲۹‏.‏

۱۷.‏ پِطرُس رسول چه تذکر جدّی‌ای را نوشت؟‏

^۱۷ امروزه نیز شیطان این تصوّر را در برخی مسیحیان ایجاد کرده است که آنان می‌توانند رحمت خدا را بدیهی بشمارند،‏ گناه کنند و بخشوده شوند.‏ اما یَهُوَه در عین حال که آمادهٔ بخشش فرد توبه‌کار است از ما انتظار دارد که با تمایلات گناه‌آلودمان به شدّت بجنگیم.‏ او پِطرُس رسول را بر آن داشت که چنین بنویسد:‏ «پس شما ای عزیزان،‏ چون این را از پیش می‌دانید،‏ مراقب باشید،‏ مبادا به سبب فریب شریران به گمراهی کشیده شوید و پایداری خود را از دست بدهید،‏ بلکه در لطف و شناخت سَرور و نجات‌دهنده‌مان عیسی مسیح ترقی کنید.‏»—‏۲پطر ۳:‏۱۷،‏ ۱۸‏.‏

۱۸.‏ به دلیل لطف یَهُوَه خدا،‏ ما چه وظایفی داریم؟‏

^۱۸ ما از دریافت مهر و لطف خدا قدردانیم.‏ از این رو باید از عطایایی که دریافت می‌کنیم برای جلال یَهُوَه خدا و فایده رساندن به همنوعانمان بهره گیریم،‏ در واقع ما موظفیم که چنین کنیم.‏ چگونه می‌توانیم از این عطایا در این جهت بهره گیریم؟‏ پولُس این پرسش را چنین پاسخ داد:‏ «به سبب لطفی که نصیب ما شده است،‏ از عطایایی متفاوت برخورداریم .‏ .‏ .‏ اگر آن عطیه خدمت است،‏ بیایید آن خدمت را انجام دهیم.‏ آن که تعلیم می‌دهد،‏ همچنان تعلیم دهد.‏ آن که تشویق می‌کند،‏ همچنان تشویق کند .‏ .‏ .‏ آن که رحمت می‌کند،‏ همچنان با شادی چنین کند.‏» (‏روم ۱۲:‏۶-‏۸‏)‏ لطفی که یَهُوَه خدا به ما ابراز می‌دارد،‏ ما را موظف می‌سازد که به فعالیت‌های مسیحی بپردازیم،‏ به دیگران کتاب مقدّس را آموزش دهیم،‏ هم‌ایمانانمان را دلگرم و تشویق کنیم و هر کس را که ما را رنجانده است،‏ ببخشیم.‏

۱۹.‏ در مقالهٔ بعد به بررسی چه وظیفه‌ای می‌پردازیم؟‏

^۱۹ اگر ما از محبت پرسخاوت یَهُوَه قدردانیم،‏ باید با جان و دل بکوشیم و «در مورد بشارت لطف خدا به طور کامل» شهادت دهیم.‏ (‏اعما ۲۰:‏۲۴‏)‏ در مقالهٔ بعد به بررسی این وظیفه می‌پردازیم.‏