پاداش خویشتنداری

‏«یک ورزشکار برای کسب موفقیت در مسابقات از چیزهای بسیاری چشم‌پوشی می‌کند.‏» —‏ ۱قُرِنتیان ۹:‏۲۵‏،‏ ترجمهٔ تفسیری.‏

۱.‏ چگونه مسیحیان حقیقی مطابق اَفَسُسیان ۴:‏۲۲-‏۲۴ عمل نموده‌اند؟‏

آیا روز تعمید خود را به یاد می‌آوری؟‏ روزی که با صدای بلند اعلام نمودی که می‌خواهی ارادهٔ یَهُوَه را به جا آوری.‏ در واقع از همان روز در مسابقه‌ای وارد شدی که به برندگان آن حیات ابدی عطا می‌شود.‏ بسیاری از ما برای آنکه خود را به یَهُوَه وقف کنیم می‌بایست شیوهٔ زندگی خود را به کلّی تغییر می‌دادیم.‏ چنانکه پولُس نیز گفته است:‏ «شما باید از آن زندگی‌ای که در گذشته داشتید دست بکشید و آن آدمی که در پیش بودید از خود دور سازید،‏ زیرا او فریب شهوات خود را خورده و در راه هلاکت است.‏ .‏ .‏ .‏ شخصیت تازه‌ای را که در نیکی و پاکی حقیقی و به صورت خدا آفریده شده است به خود بپوشانید.‏» (‏ اَفَسُسیان ۴:‏۲۲-‏۲۴‏،‏ انجیل شریف )‏ آری،‏ برای آنکه یَهُوَه وقف ما را بپذیرد می‌باید از کارهایی که در نظر او ناپسند است بپرهیزیم.‏

۲،‏ ۳.‏ مطابق اوّل قُرِنتیان ۶:‏۹-‏۱۲ از چه کارهایی باید پرهیز کرد؟‏

^۲ برخی از مسیحیان عاداتی را ترک کرده‌اند که کتاب مقدّس صریحاً محکوم کرده است.‏ پولُس به شماری از آن‌ها در نامه‌ای به مسیحیان قُرِنتُس اشاره کرده گفت:‏ «فاسقان و بت‌پرستان و زانیان و متنعمان و لَوّاط و دزدان و طمعکاران و می‌گساران و فحّاشان و ستمگران وارث ملکوت خدا نخواهند شد.‏» پولُس اشاره نمود که برخی از مسیحیان قرن اوّل پیش از آنکه تعمید یابند ‹چنین بودند لٰکن غسل یافته و مقدّس گردیدند.‏› —‏ ۱قُرِنتیان ۶:‏۹-‏۱۱‏.‏

^۳ پولُس در نامهٔ خود به نکتهٔ دیگری نیز اشاره نموده گفت:‏ ‹همه چیز جایز است لٰکن هر چیز مفید نیست› و به این طریق به مسیحیان قُرِنتُس نشان داد که هنوز می‌باید روی شخصیت تازهٔ خود کار کنند.‏ (‏ ۱قُرِنتیان ۶:‏۱۲‏)‏ اکنون نیز کسانی که تصمیم می‌گیرند شاهد یَهُوَه شوند متوجه می‌شوند که باید از بسیاری کارهای کم‌فایده و وقت‌گیر چشم پوشی کنند.‏ این کارها شاید لزوماً اشتباه نباشند ولی مانع انجام کارهای مهم‌تر می‌شوند.‏

۴.‏ پولُس در فیلِپّیان ۳:‏۸ به چه موضوع مهمی اشاره کرده است؟‏

^۴ کسی که مصمم است ارادهٔ خدا را به جا آورد با رضا و رغبت زندگی خود را به یَهُوَه وقف می‌کند و امور بی‌حاصل و کم‌اهمیت را کنار می‌گذارد.‏ پولُس نیز وقتی پیرو مسیح شد در این خصوص گفت:‏ «من به خاطر [عیسی] همه چیز را از دست داده‌ام و همه چیز را هیچ شمردم تا به این وسیله مسیح را به دست آورم.‏» (‏ فیلِپّیان ۳:‏۸‏،‏ ا ش )‏ پولُس با رغبت تمام و خوشحالی امور کم ارزش را کنار گذاشت تا احکام یَهُوَه را به جا آورد.‏

۵.‏ پولُس چه مسابقه‌ای را با موفقیت به پایان رسانید،‏ و ما چگونه می‌توانیم او را سرمشق قرار دهیم؟‏

^۵ پولُس در مسابقهٔ روحانی،‏ خویشتنداری و جان‌فشانی بسیار کرد و در پایان گفت:‏ «به جنگِ نیکو جنگ کرده‌ام و دورهٔ خود را به کمال رسانیده،‏ ایمان را محفوظ داشته‌ام.‏ بعد از این تاج عدالت برای من حاضر شده است که خداوندِ داورِ عادل در آن روز به من خواهد داد؛‏ و نه به من فقط بلکه نیز به همهٔ کسانی که ظهور او را دوست می‌دارند.‏» (‏ ۲تیموتاؤس ۴:‏۷،‏ ۸‏)‏ آیا ما هم روزی می‌توانیم چنین ادعایی بکنیم؟‏ بله،‏ مشروط بر اینکه وفادارانه و با خویشتنداری تا پایان مسابقه از خود استقامت و پایداری نشان دهیم.‏

برای نیکوکاری از خود اراده به خرج دهیم

۶.‏ خویشتنداری چیست،‏ و در چه مواردی لازم است؟‏

^۶ کلمات عبری و یونانی‌ای که در کتاب مقدّس پرهیزکاری و خویشتنداری ترجمه شده است به معنی اراده نشان دادن و در دست داشتن عنان نَفْس خویش است و اغلب به معنای پرهیز از کارهای بد و ناشایست به کار رفته است.‏ اما واضح است که حتی برای انجام دادن کار نیک نیز باید از خود اراده به خرج دهیم.‏ از سوی دیگر باید با ناکاملی‌مان نیز مقابله کنیم چرا که ما را به کارهای ناشایست برمی‌انگیزد.‏ (‏ جامعه ۷:‏۲۹؛‏ ۸:‏۱۱‏)‏ پس می‌بینیم که در هر دو مورد نیاز به ارادهٔ قوی و خویشتنداری داریم؛‏ چه برای پرهیز کردن از کار زشت و چه برای انجام دادن کار نیک.‏ اما واقعیت امر این است که نیکوکاری بهترین راه برای پرهیز از خلافکاری است.‏

۷.‏ الف)‏ در دعا چه چیزی می‌توانیم از یَهُوَه بخواهیم؟‏ ب)‏ تعمّق بر روی چه موضوعاتی به ما کمک می‌کند خویشتندار باشیم؟‏

^۷ واضح است که اگر می‌خواهیم به خدا وفادار بمانیم می‌باید از خیلی کارها پرهیز کنیم.‏ می‌توانیم همچون داود از خدا بخواهیم:‏ «ای خدا دل طاهر در من بیافرین و روح مستقیم در باطنم تازه بساز.‏» (‏ مزمور ۵۱:‏۱۰‏)‏ همچنین خوب است به فواید پرهیز کردن از اَعمال غیراخلاقی و ناسالم و عواقب چنین اَعمالی فکر کنیم؛‏ عواقبی همچون بیماری،‏ تیره شدن روابطمان با دیگران و حتی از دست دادن جانمان.‏ به علاوه می‌توانیم به فواید و برکات اطاعت از یَهُوَه فکر کنیم.‏ در ضمن فراموش نکنیم که دل بسیار فریبنده است.‏ (‏ اِرْمیا ۱۷:‏۹‏)‏ دل آدمی می‌خواهد صدمات و زیان‌های سرپیچی کردن از معیارهای یَهُوَه را کوچک جلوه دهد.‏ به همین سبب می‌باید با عزمی استوار در برابر آن مقاومت کرد.‏

۸.‏ برای بسیاری از ما چه چیزی ثابت شده است؟‏ توضیح دهید.‏

^۸ همهٔ ما به تجربه دیده‌ایم که بی‌میلی چه آسان می‌تواند ارادهٔ ما را ضعیف کند.‏ برای مثال ما خوب می‌دانیم که یَهُوَه از دیدن همّتی که در موعظه کردن و نجات انسان‌ها به خرج می‌دهیم چقدر خوشحال می‌شود.‏ (‏ مزمور ۱۱۰:‏۳؛‏ متّیٰ ۲۴:‏۱۴‏)‏ با این حال برای بسیاری از ما موعظه کردن به افراد غریبه بسیار دشوار است.‏ به همین سبب لازم است ‹تن خود را زبون سازیم و آن را در بندگی درآوریم› و به آن اجازه ندهیم عنان ارادهٔ ما را در دست بگیرید.‏ —‏ ۱قُرِنتیان ۹:‏۱۶،‏ ۲۷؛‏ ۱تَسّالونیکیان ۲:‏۲‏.‏

خویشتنداری «در هر چیز»‏

۹،‏ ۱۰.‏ منظور از خویشتنداری «در هر چیز» چیست؟‏

^۹ کتاب مقدّس به ما توصیه می‌کند که «در هر چیز» خویشتندار باشیم.‏ آری،‏ منظور از خویشتنداری فقط تسلّط بر اعصاب و پرهیز از کارهای غیراخلاقی نیست.‏ جای بسی خوشحالی است که اغلب ما در این موارد به خوبی می‌توانیم بر خود مسلّط باشیم.‏ اما موارد دیگری نیز هستند که نیاز به خویشتنداری دارند.‏ برای مثال کسانی که در کشورهای ثروتمند زندگی می‌کنند هنگام خرید کردن باید خویشتندار باشند و از خریدن اجناس غیرضروری پرهیز کنند.‏ والدین باید به فرزندان خود از کودکی یاد دهند که نباید هر چه می‌خواهند بخرند؛‏ حتی اگر پول کافی در دست داشته باشند و یا قیمت جنسی کم باشد.‏ والدینی که خودشان در این خصوص سرمشق هستند آموزش‌هایشان بسیار مؤثرتر واقع می‌شود.‏ —‏ لوقا ۱۰:‏۳۸-‏۴۲‏.‏

^۱۰ قناعت،‏ انسان را با اراده و قوی می‌کند.‏ باعث می‌شود قدر آنچه دارد بداند و وضعیت افراد کم‌بضاعت را بهتر درک کند.‏ شخص قانع معمولاً راحت‌طلب و پرمدعا نیست.‏ اما متأسفانه جهان تجارت صرفاً برای فروش کالاهای خود با آگهی و تبلیغ تلاش می‌کند چنین خصوصیاتی را در مردم ایجاد کند.‏ و همین خویشتنداری را برای بسیاری دشوار ساخته است.‏ در مجلّه‌ای که در یکی از کشورهای ثروتمند منتشر می‌شود آمده است:‏ «اگر تسلّط بر نَفْس برای مردم کشورهای فقیر بسیار دشوار است،‏ تصوّر کنید برای اهالی کشورهای ثروتمند چقدر باید دشوار باشد!‏»‏

۱۱.‏ چرا باید قناعت را پیشه کنیم،‏ و چرا این کار دشوار است؟‏

^۱۱ وقتی تصمیم می‌گیریم کالایی را بخریم باید ببینیم که آیا واقعاً به آن نیاز داریم یا فقط از روی هوس است.‏ اگر تشخیص این موضوع برایمان دشوار است و یا اصولاً شخص ولخرجی هستیم بهتر است از استفاده از کارت اعتباری پرهیز کنیم و یا هنگام خرید فقط به اندازه‌ای پول با خود برداریم که نیاز داریم.‏ پولُس رسول گفت:‏ «دینداری با قناعت سود عظیمی است.‏» استدلال پولُس بر این مبنا بود که «در این دنیا هیچ نیاوردیم و واضح است که از آن هیچ نمی‌توانیم برد.‏ پس اگر خوراک و پوشاک داریم،‏ به آن‌ها قانع خواهیم بود.‏» (‏ ۱تیموتاؤس ۶:‏۶-‏۸‏)‏ آیا ما هم به آنچه داریم قانع هستیم؟‏ واضح است که قانع بودن و پرهیز از ولخرجی مستلزم اراده‌ای قوی است.‏

۱۲،‏ ۱۳.‏ الف)‏ چرا باید در جلسات مسیحی عنان افکار خود را در دست داشته باشیم؟‏ ب)‏ در چه موارد دیگری باید اراده به خرج دهیم؟‏

^۱۲ در جلسات مسیحی،‏ مجمع‌ها و کنگره‌ها نیز باید بتوانیم عنان افکار خود را در دست داشته باشیم و تمام حواسمان را به سخنرانان جمع کنیم.‏ (‏ امثال ۱:‏۵‏)‏ با کسانی که دور و بر ما نشسته‌اند صحبت نکنیم.‏ به موقع در جلسات حضور یابیم.‏ دروس جلسات را از پیش حاضر کنیم و سعی کنیم در سؤال و جواب‌ها شرکت کنیم.‏ در همهٔ این موارد باید بتوانیم افکار و نَفْس خود را کنترل کنیم.‏

^۱۳ اگر بتوانیم در امور کوچک از خود اراده به خرج دهیم در امور بزرگ نیز ارادهٔ قوی خواهیم داشت.‏ (‏ لوقا ۱۶:‏۱۰‏)‏ برای مثال چه خوب است خواندن مرتب کتاب مقدّس و نشریات مسیحی و تعمّق کردن در کلام خدا را عادت خود کنیم!‏ در رفتار و عاداتمان و در مورد انتخاب شغل و همنشینانمان دقت به خرج دهیم،‏ و از کارهایی که وقت پرارزشمان را می‌گیرد و ما را از خدمت به خدا باز می‌دارد پرهیز کنیم!‏ خدمت به یَهُوَه بهترین راه برای نزدیک ماندن به جماعت مسیحی و برخوردار شدن از برکات روحانی آن است.‏

خویشتنداری را در فرزندان خود به وجود آوریم

۱۴.‏ الف)‏ چگونه کودکان می‌توانند خویشتنداری را بی‌آموزند؟‏ ب)‏ فواید چنین آموزشی چیست؟‏

^۱۴ همهٔ ما می‌دانیم که نوزادان خویشتندار نیستند.‏ مقاله‌ای در خصوص رفتار کودکان می‌گوید:‏ «خویشتنداری معمولاً خود به خود در کودک به وجود نمی‌آید.‏ والدین باید فرزند خود را از طفولیت با این خصوصیت آشنا کنند.‏ .‏ .‏ .‏ فرزندان به ویژه در دوران مدرسه به راهنمایی والدین خود نیاز دارند.‏» مطالعه‌ای که روی کودکان چهار ساله صورت گرفته بود نشان داد که کودکانی که خویشتنداری را تا حدّی آموخته بودند وقتی «به سنین بلوغ رسیدند محبوب‌تر و پردل‌وجرأت‌تر از دیگران بودند،‏ بهتر می‌توانستند خود را با محیط سازگار کنند،‏ و اعتماد به نَفْس بیشتری داشتند.‏» اما آنانی که چنین آموزشی را ندیده بودند اغلب «گوشه‌گیر،‏ سرخورده و لجباز بودند و تحمّل فشارهای روحی و مشکلات را نداشتند.‏» اگر شما هم می‌خواهید فرزندانی اجتماعی و متعادل بار آورید باید از کودکی به ایشان خویشتنداری را بیاموزید.‏

۱۵.‏ اگر خویشتنداری را در خود نپرورانیم چه می‌شود،‏ و چه هدف روحانی‌ای می‌توانیم برای خود قرار دهیم؟‏

^۱۵ همهٔ ما مسیحیان برای رسیدن به بلوغ مسیحی می‌باید خویشتنداری را بیاموزیم.‏ اگر این خصوصیت را در خود پرورش ندهیم از لحاظ روحانی مانند کودکان رفتار خواهیم کرد.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «در عقل مانند کودکان نباشید.‏» (‏ ۱قُرِنتیان ۱۴:‏۲۰‏،‏ ا ش )‏ هدف همهٔ ما مسیحیان این است که «به آن وحدتی که در ایمان و شناسایی فرزند خداست دست یابیم و مطابق آن میزان کاملی که در مسیح یافت می‌شود به انسانیت کامل برسیم.‏» به چه دلیل؟‏ زیرا «در آن صورت دیگر مثل بچه نخواهیم بود که با امواج،‏ رانده می‌شوند و از بادهای متغیّر تعالیم بشری متلاطم می‌گردند و فریب حیله‌ها و نیرنگ‌های مردمی را می‌خورند که می‌خواهند آن‌ها را از حقیقت دور سازند.‏» (‏ اَفَسُسیان ۴:‏۱۳،‏ ۱۴‏،‏ ا ش )‏ آری،‏ خویشتنداری برای رسیدن به بلوغ روحانی واجب و ضروری می‌باشد.‏

خویشتنداری را در خود پرورش دهیم

۱۶.‏ یَهُوَه چه کمک‌هایی در اختیار ما قرار داده است؟‏

^۱۶ برای پرورش خویشتنداری،‏ ما به کمک یَهُوَه نیاز داریم و چقدر باید خوشحال باشیم که او تمام امکانات لازم را در اختیار ما گذاشته است.‏ یَهُوَه از طریق کلام خود آینه‌ای تمام‌نما در مقابل ما قرار داده است تا بتوانیم عیوب خود را در آن ببینیم.‏ همچنین با نصایح مفید کلامش ما را یاری می‌کند تا عیوبمان را بر طرف کنیم.‏ (‏ یعقوب ۱:‏۲۲-‏۲۵‏)‏ او همچنین از طریق برادران و خواهران بامحبت و به ویژه پیران دلسوز مسیحی به ما در سختی‌ها کمک می‌کند.‏ یَهُوَه همچنین روح‌القدسش را به هر کس که از او تقاضا کند ارزانی می‌دارد.‏ (‏ لوقا ۱۱:‏۱۳؛‏ رومیان ۸:‏۲۶‏)‏ باشد که از همهٔ این امکاناتی که یَهُوَه در اختیار ما قرار داده است کمال استفاده را بکنیم.‏ نکاتی که در صفحهٔ ۱۵ آمده است می‌تواند بسیار مفید باشد.‏

۱۷.‏ چگونه امثال ۲۴:‏۱۶ به ما قوّت قلب می‌دهد؟‏

^۱۷ چقدر باعث خوشحالی است که می‌بینیم یَهُوَه برای تلاشی که در جهت خوشنود ساختن او به خرج می‌دهیم ارزش قائل است!‏ این موضوع ما را بر آن می‌دارد که به نبرد خود در راه خویشتنداری ادامه دهیم.‏ مهم نیست که چند بار تا کنون لغزش خورده‌ایم.‏ آنچه اهمیت دارد این است که خسته و مأیوس نشویم.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «مرد عادل اگرچه هفت مرتبه بیفتد خواهد برخاست.‏» (‏ امثال ۲۴:‏۱۶‏)‏ آری،‏ هر پیروزی ما در پیکار با تمایلات ناشایستمان نه فقط ما را بلکه یَهُوَه را نیز خوشحال می‌سازد.‏ شاهدی می‌گوید:‏ «قبل از تعمیدم تصمیم گرفتم سیگار را ترک کنم و هر بار که با موفقیت هفته را بدون سیگار کشیدن به پایان می‌رساندم به عنوان جایزه با پولی که از این طریق صرفه‌جویی کرده بودم چیزی برای خودم می‌خریدم.‏»‏

۱۸.‏ الف)‏ برای خویشتنداری چه باید کرد؟‏ ب)‏ یَهُوَه چه وعده‌ای داده است؟‏

^۱۸ مهم‌ترین عامل برای خویشتنداری کنترل تفکّرات و احساساتمان است.‏ این نکته در سخن عیسی که گفت:‏ «هر کس به زنی نظر شهوت اندازد،‏ همان دَم در دل خود با او زنا کرده است» به خوبی آشکار است.‏ (‏ متّیٰ ۵:‏۲۸؛‏ یعقوب ۱:‏۱۴،‏ ۱۵‏)‏ کسی که بتواند عنان افکار و احساسات خود را در دست گیرد بر تمام بدن خود مسلّط خواهد بود.‏ پس مصمم باشیم که نه تنها از اَعمال بد بلکه از افکار بد نیز پرهیز کنیم و به مجرّد اینکه چنین افکاری به ذهنمان آمد آن را دور کنیم.‏ باشد که برای غلبه بر امیال نَفْسانی‌مان عیسی را سرمشق قرار دهیم و از دعا کردن خسته نشویم.‏ (‏ ۱تیموتاؤس ۶:‏۱۱؛‏ ۲تیموتاؤس ۲:‏۲۲؛‏ عبرانیان ۴:‏۱۵،‏ ۱۶‏)‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «مشکلات خود را به خدا واگذار و او آن‌ها را حل خواهد کرد.‏ خداوند هرگز نخواهد گذاشت که شخص نیکوکار بلغزد و بیفتد.‏» —‏ مزمور ۵۵:‏۲۲‏،‏ تفسیری.‏

مرور مطالب

‏• در چه مواردی باید خویشتندار باشیم؟‏

‏• منظور از خویشتنداری «در هر چیز» چیست؟‏

‏• طی مطالعهٔ این مقالات چه نکاتی در مورد خویشتنداری برای تو مفید بود؟‏

‏• چه نکاتی در پرورش خویشتنداری به ما کمک می‌کند؟‏

‏[کادر/تصاویر در صفحهٔ ۱۵]‏

چگونه بر خود مسلّط باشیم

‏• سعی کنیم در امور کوچک بر خود مسلّط باشیم

‏• روی فوایدی که اکنون و در آینده از خویشتنداری‌مان می‌بریم تعمّق کنیم

‏• کارهای خداپسندانه انجام دهیم

‏• افکار بد را فوراً از ذهن دور کنیم

‏• ذهن خود را با موضوعات روحانی پر کنیم

‏• پند و اندرز برادران و خواهران مجرّب را به گوش بگیریم

‏• خود را در موقعیتی قرار ندهیم که خویشتنداری را دشوار می‌سازد

‏• هر گاه به گناه وسوسه شدیم با دعا از یَهُوَه کمک بخواهیم

‏[تصاویر در صفحهٔ ۱۴]‏

خویشتنداران از نیکوکاری لذّت می‌برند