والدین،‏ از فرزندان خود مسرور شوید

‏«پدرت و مادرت شادمان خواهند شد.‏»‏‏—‏امثال ۲۳:‏۲۵‏.‏

۱.‏ چه چیز موجب می‌شود که والدین از فرزندان خود مسرور شوند؟‏

مشاهدهٔ نهالی که رشد می‌کند و درختی شکوهمند،‏ زیبا و سایه‌گستر می‌شود،‏ چقدر دلپذیر است—‏بویژه اگر شما آن را کاشته و از آن مراقبت کرده باشید!‏ به همین ترتیب نیز والدینی که از فرزندان خود مراقبت می‌نمایند،‏ وقتی می‌بینند که این فرزندان رشد می‌کنند و خادمان باتجربهٔ خدا می‌شوند،‏ از آنها مسرور می‌گردند؛‏ درست همانطور که کتاب مقدس می‌گوید:‏ «پدر فرزند عادل بغایت شادمان میشود،‏ و والد پسر حکیم از او مسرور خواهد گشت.‏ پدرت و مادرت شادمان خواهند شد،‏ و والدهٔ تو مسرور خواهد گردید.‏»—‏امثال ۲۳:‏۲۴،‏ ۲۵‏.‏

۲،‏ ۳.‏ الف)‏ والدین چگونه می‌توانند از غم و تلخی جلوگیری کنند؟‏ ب)‏ نهالان و فرزندان،‏ هر دو برای اینکه منشأ سرور و شادی شوند،‏ به چه نیازمندند؟‏

^۲ با این حال،‏ یک فرزند به خودی خود «عادل» و «حکیم» نمی‌شود.‏ برای اینکه کودکان و نوجوانان مایهٔ «غم» و «تلخی» نشوند،‏ تلاش بسیار لازم است،‏ درست همانقدر که تبدیل نهال به درختی شکوهمند مستلزم سعی و کوشش است.‏ (‏امثال ۱۷:‏۲۱،‏ ۲۵‏)‏ برای مثال،‏ داربست می‌تواند کمک کند که نهالی جوان به طور قائم یا مستحکم رشد کند.‏ آب دادن به طور مرتب و منظم اهمیت بسیار دارد،‏ و شاید لازم باشد که از نهال در مقابل آفت حفاظت کرد.‏ سرانجام،‏ هَرَس کردن کمک می‌کند تا درخت زیبایی به وجود آید.‏

^۳ کلام خدا نشان می‌دهد که تعلیم و تربیت الهی،‏ سیراب شدن از آب حقیقت کتاب مقدس،‏ حفاظت در مقابل سوءاستفاده‌های اخلاقی،‏ و تأدیب محبت‌آمیز برای هرس کردن خصوصیات ناپسند،‏ چیزهایی هستند که فرزندان به آنها احتیاج دارند.‏ برای تأمین این نیازها،‏ پدران بویژه ترغیب می‌شوند که فرزندان خود را «بتأدیب و نصیحت خداوند» تربیت نمایند.‏ (‏افسسیان ۶:‏۴‏)‏ این کار مستلزم چیست؟‏

تأکید بر روی سخنان یَهُوَه

۴.‏ والدین چه مسئولیتی در قبال فرزندان خود دارند،‏ و قبل از آنکه بتوانند آن را به جا آورند،‏ چه کار باید بکنند؟‏

^۴ ‹تربیت نمودن به نصیحت خداوند،‏› یعنی تطبیق دادن افکارمان با ارادهٔ یَهُوَه.‏ بنابراین،‏ والدین باید طرز فکر یَهُوَه را در مورد مسائل در فرزندان خود القا کنند.‏ همچنین باید از نمونه‌ای که یَهُوَه در مورد تأدیب دلسوزانه و تربیت اصلاح‌کننده به جا گذاشته است،‏ تقلید کنند.‏ (‏مزمور ۱۰۳:‏۱۰،‏ ۱۱؛‏ امثال ۳:‏۱۱،‏ ۱۲‏)‏ اما والدین قبل از انجام این کار،‏ همانطور که موسی پیامبر خدا به اسرائیلیان باستان تذکر داد،‏ خود باید سخنان یَهُوَه را جذب نمایند؛‏ موسی گفت:‏ ‹این سخنان [یَهُوَه] که من امروز ترا امر میفرمایم بر دل تو باشد.‏›—‏تثنیه ۶:‏۶‏.‏

۵.‏ والدین اسرائیلی چه وقت و به چه طریق باید به فرزندان خود تعلیم می‌دادند،‏ و عبارت «تعلیم نما» به چه معناست؟‏

^۵ مطالعهٔ منظم کتاب مقدس،‏ تعمق،‏ و دعا،‏ والدین را برای انجام فرمان بعدی موسی آماده می‌کند:‏ «[سخنان یَهُوَه] را به پسرانت بدقّت تعلیم نما و حین نشستنت در خانه و رفتنت براه و وقت خوابیدن و برخاستنت از آنها گفتگو نما.‏» واژهٔ عبریی که «تعلیم نما» ترجمه شده است به معنی «تکرار کردن،‏» «به طور مکرر گفتن،‏» «اثر عمیق گذاردن» می‌باشد.‏ توجه کن که موسی سپس چگونه بر لزوم مقدم داشتن سخنان یَهُوَه تأکید کرد:‏ «آنها را بر دست خود برای علامت ببند و در میان چشمانت عصابه باشد.‏ و آنها را بر باهوهای در خانه‌ات و بر دروازهایت بنویس.‏» واضح است که یَهُوَه از والدین می‌خواهد که نسبت به فرزندان خود توجه دائمی و محبت‌آمیز نشان دهند!‏—‏تثنیه ۶:‏۷-‏۹‏.‏

۶.‏ والدین چه چیزهایی را باید به فرزندان خود تعلیم می‌دادند،‏ و این کار چه فایده‌ای به همراه داشت؟‏

^۶ ‹این سخنان› یَهُوَه که والدین باید به فرزندان خویش تعلیم می‌دادند،‏ چه سخنانی هستند؟‏ اندکی پیش از آن،‏ موسی آنچه را که در اصطلاح عرف ده فرمان نامیده می‌شود و فرمانهای قتل مکن،‏ زنا مکن،‏ دزدی مکن،‏ شهادت دروغ مده،‏ طمع مورز را دربر دارد،‏ تکرار کرده بود.‏ اینگونه شرایط اخلاقی،‏ و همچنین فرمان «یَهُوَه خدای خود را بتمامئ جان و تمامئ قوّت خود محبّت نما،‏» بویژه چیزهایی بودند که والدین اسرائیلی باید به فرزندان خود تعلیم می‌دادند.‏ (‏تثنیه ۵:‏۶-‏۲۱؛‏ ۶:‏۱-‏۵‏)‏ آیا موافق نیستی که این همان آموزشی است که امروزه فرزندان به آن نیازمندند؟‏

۷.‏ الف)‏ کتاب مقدس،‏ فرزندان را با چه چیز مقایسه می‌کند؟‏ ب)‏ اکنون چه موضوعی را بررسی خواهیم کرد؟‏

^۷ به پدر اسرائیلی چنین گفته شد:‏ «زن تو مثل مَوِ بارآور باطراف خانهٔ تو خواهد بود.‏ و پسرانت مثل نهالهای زیتون گرداگرد سفرهٔ تو.‏» (‏مزمور ۱۲۸:‏۳‏)‏ اما برای اینکه والدین به جای محزون شدن از «نهالهای» خود،‏ از آنها مسرور گردند،‏ باید به فرزندان خود شخصاً و هرروزه علاقه نشان دهند.‏ (‏امثال ۱۰:‏۱؛‏ ۱۳:‏۲۴؛‏ ۲۹:‏۱۵،‏ ۱۷‏)‏ بگذار با یک بررسی ببینیم که والدین به چه نحو می‌توانند فرزندان خود را تربیت کنند،‏ از لحاظ روحانی آب دهند،‏ از آنها حفاظت کنند،‏ و آنان را از روی محبت تأدیب نمایند تا واقعاً از آنها مسرور گردند.‏

تربیت از هنگام طفولیت

۸.‏ الف)‏ چه کسانی برای تیموتاؤس حکم داربست را داشتند؟‏ ب)‏ تربیت وی از چه موقع شروع شد،‏ و چه نتیجه‌ای به همراه داشت؟‏

^۸ تیموتاؤس را در نظر بگیر که به اصطلاح دو داربست محکم—‏مادر و مادربزرگش—‏کمک و پشتیبان او بودند.‏ از آنجایی که پدر تیموتاؤس یونانی و از قرار معلوم بی‌ایمان بود،‏ مادر یهودی وی اُفنیکی،‏ و مادربزرگش لوئیس (‏مادر افنیکی)‏ بودند که ‹کتب مقدّسه را از طفولیّت‏› به این پسر آموزش دادند.‏ (‏۲تیموتاؤس ۱:‏۵؛‏ ۳:‏۱۵؛‏ اعمال ۱۶:‏۱‏)‏ آنها «اعمال عجیبی را که [یَهُوَه] کرده است،‏» به تیموتاؤس—‏حتی موقعی که او نوزادی بیش نبود—‏آموزش دادند،‏ و پشتکار آنان در این کار پاداش فراوانی به همراه داشت.‏ (‏مزمور ۷۸:‏۱،‏ ۳،‏ ۴‏)‏ تیموتاؤس احتمالاً در حالی که هنوز نوجوانی بیش نبود،‏ در سرزمینهای دور میسیونر شد و در تقویت جماعتهای اولیهٔ مسیحی نقش برجسته‌ای داشت.‏—‏اعمال ۱۶:‏۲-‏۵؛‏ ۱قرنتیان ۴:‏۱۷؛‏ فیلپیان ۲:‏۱۹-‏۲۳‏.‏

۹.‏ جوانان چگونه می‌توانند یاد بگیرند که از دامهای مادی‌گرایی دوری جویند؟‏

^۹ شما والدین،‏ چه نوع داربستی هستید؟‏ برای مثال،‏ آیا مایلید که فرزندانتان دید متعادلی را نسبت به چیزهای مادی در خود بپرورند؟‏ در آنصورت باید سرمشق شایسته‌ای از خود به جای بگذارید و در پی آخرین اسباب و وسایل یا چیزهای دیگری که واقعاً به آنها احتیاج ندارید،‏ نباشید.‏ اگر ترجیح دهید که به دنبال منافع مادی باشید،‏ تعجب نکنید که فرزندانتان از شما تقلید کنند.‏ (‏متی ۶:‏۲۴؛‏ ۱تیموتاؤس ۶:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ در واقع،‏ اگر داربستها قائم نباشند،‏ نهال چطور می‌تواند صاف رشد کند؟‏

۱۰.‏ والدین باید همواره از چه کسی راهنمایی بخواهند،‏ و از چه نگرشی باید برخوردار باشند؟‏

^۱۰ والدینی که از فرزندان خود مسرورند،‏ برای تربیت آنان به طور دائم جویای کمک الهی می‌شوند و همیشه در نظر می‌گیرند که چه چیز از لحاظ روحانی به صلاح فرزندانشان است.‏ مادری که دارای چهار فرزند است،‏ گفت:‏ «حتی قبل از آنکه بچه‌های ما به دنیا بیایند،‏ مرتب به یَهُوَه دعا می‌کردیم که به ما کمک کند تا پدر و مادر خوبی باشیم،‏ کلام او راهنمای ما باشد،‏ و آن را در زندگی‌مان به کار ببندیم.‏» او به گفتهٔ خود می‌افزاید:‏ «اینکه ‹یَهُوَه در مرحلهٔ اول قرار دارد› فقط حرف نبود،‏ بلکه در شیوهٔ زندگیمان آن را نشان دادیم.‏»—‏داوران ۱۳:‏۸‏.‏

مرتب «آب» دهید

۱۱.‏ نهالان و فرزندان،‏ هر دو برای رشد به چه چیز نیازمندند؟‏

^۱۱ نهال‌ها بویژه نیازمندند که همواره به آنها آب داده شود،‏ چنانکه این امر را می‌توان در درختانی مشاهده کرد که کنار نهر رشد بسیار خوبی دارند.‏ (‏با مکاشفه ۲۲:‏۱،‏ ۲ مقایسه شود.‏)‏ اطفال نیز چنانچه به طور مرتب و منظم از آب حقیقت کتاب مقدس بهره‌مند شوند،‏ از لحاظ روحانی شکوفا خواهند شد.‏ اما لازم است که والدین،‏ به مقدار زمانی که فرزندشان می‌تواند تمرکز حواس داشته باشد،‏ توجه نمایند.‏ شاید گفتگوهای آموزشی کوتاه و پی‌درپی مؤثرتر از چند گفتگوی طولانی باشد.‏ ارزش اینگونه گفتگوهای کوتاه را دست کم نگیرید.‏ با هم بودن،‏ برای ایجاد رابطهٔ نزدیک بین والدین و فرزند از اهمیت بسیار برخوردار است،‏ رابطهٔ نزدیکی که نوشته‌های مقدس به طور مکرر بر آن تأکید می‌کند.‏—‏تثنیه ۶:‏۶-‏۹؛‏ ۱۱:‏۱۸-‏۲۱؛‏ امثال ۲۲:‏۶‏.‏

۱۲.‏ دعا کردن با کودکان چه ارزشی دارد؟‏

^۱۲ می‌توان در پایان روز با کودکان گفتگویی داشت.‏ یکی از جوانان چنین به یاد می‌آورد:‏ «پدر و مادرم هر شب پایین تخت ما می‌نشستند و به ما که خودمان دعا می‌کردیم گوش می‌دادند.‏» جوان دیگری دربارهٔ ارزش این کار گفت:‏ «این کار باعث شد که عادت کنم هر شب قبل از آنکه به رختخواب بروم به یَهُوَه دعا کنم.‏» هنگامی که فرزندان هر روز بشنوند که والدینشان دربارهٔ یَهُوَه صحبت و به او دعا می‌کنند،‏ او برایشان شخصی واقعی می‌شود.‏ مرد جوانی گفت:‏ «می‌توانستم موقع دعا به یَهُوَه چشمانم را ببندم و شخصی واقعی را که مثل پدربزرگهاست ببینم.‏ پدر و مادرم به من کمک کردند که ببینم یَهُوَه در هر کاری که انجام می‌دهیم و هر چه که می‌گوییم نقش دارد.‏»‏

۱۳.‏ دوره‌های منظم آموزشی،‏ چه چیزهایی را می‌توانند دربر بگیرند؟‏

^۱۳ به منظور کمک به کودکان برای جذب کردن آب حقیقت کتاب مقدس،‏ والدین می‌توانند کارهای مفید بسیاری را در اوقات منظم آموزشی بگنجانند.‏ والدین دو فرزندی که هنوز به سن نوجوانی نرسیده‌اند،‏ گفتند:‏ «هر دو بچه از اولین هفته‌های زندگی‌شان کم کم یاد گرفتند که در تالار ملکوت ساکت بنشینند.‏» پدری شرح داد که خانوادهٔ او چه کار می‌کردند:‏ «ما اسم همهٔ کتابهای کتاب مقدس را روی کارتهایی به ترتیب الفبایی می‌نوشتیم و تمرین می‌کردیم که هر کدام بنوبت،‏ آنها را به ترتیب در جای خود قرار دهیم.‏ بچه‌ها همیشه برای این بازی انتظار می‌کشیدند.‏» خانواده‌های بسیاری قبل یا بعد از غذا برای آموزشی کوتاه،‏ وقت می‌گذارند.‏ پدری گفت:‏ «وقت شام برای ما موقع مناسبی بوده که دربارهٔ آیهٔ روز گفتگو کنیم.‏»‏

۱۴.‏ الف)‏ کودکان را در چه کارهایی می‌توان سهیم کرد که از لحاظ روحانی پاداش به همراه دارند؟‏ ب)‏ فرزندان چه استعدادی برای یادگیری دارند؟‏

^۱۴ کودکان همچنین می‌توانند به روایات مهیج کتاب مقدس که در کتاب من از داستانهای کتاب مقدسa نقل شده است،‏ گوش فرا دهند.‏ زوجی چنین اظهار کردند:‏ «وقتی بچه‌ها کوچک بودند،‏ درسی از کتاب داستانهای کتاب مقدس را می‌خواندیم و بعد بچه‌ها لباسهایی می‌پوشیدند و نقشهای آن را بصورت تئاتری کوچک اجرا می‌کردند.‏ آنها عاشق این کار بودند،‏ و اغلب اصرار می‌کردند که در هر مطالعه بیشتر از یک داستان بخوانیم.‏» استعداد یادگیری فرزندتان را دست کم نگیرید!‏ بچه‌های چهارساله‌ای هستند که بعضی از فصلهای کتاب داستانهای کتاب مقدس را حفظ کرده‌اند،‏ و حتی یاد گرفته‌اند که کتاب مقدس را بخوانند!‏ فرد جوانی به یاد می‌آورد که وقتی حدود سه سال و نیم داشت،‏ بارها «احکام» را اشتباه تلفظ می‌کرد،‏ اما پدرش او را تشویق نمود که به تمرین ادامه دهد.‏

۱۵.‏ چه مطالبی را می‌توان در گفتگو با فرزندان گنجاند،‏ و چه شواهدی وجود دارند که نشان می‌دهند اینگونه گفتگوها ارزشمند هستند؟‏

^۱۵ همچنین می‌توانید از گفتگوهایی که با کودکان خود دارید استفاده نموده،‏ آنان را آماده کنید که با کارهایی از قبیل پاسخ گفتن در جلسات،‏ دیگران را در آب حقیقت سهیم سازند.‏ (‏عبرانیان ۱۰:‏۲۴،‏ ۲۵‏)‏ یک جوان چنین به خاطر می‌آورد:‏ «در طول گفتگوهایی که برای تمرین داشتیم،‏ باید با کلمات خودم پاسخ می‌دادم.‏ اجازه نداشتم بدون اینکه بفهمم فقط روخوانی کنم.‏» علاوه بر این،‏ می‌توان به فرزندان آموخت که به طور مؤثری در خدمت موعظه شرکت داشته باشند.‏ زنی که تحت نظر والدین خداترسی بزرگ شده بود،‏ چنین شرح می‌دهد:‏ «ما فقط دنبال پدر و مادرمان راه نمی‌افتادیم تا آنها را در کار موعظه‌شان همراهی کنیم.‏ بلکه حتی اگر فقط زنگ دری را می‌زدیم و یک دعوتنامه به کسی می‌دادیم،‏ می‌دانستیم که در آن کار سهمی داریم.‏ قبل از موعظهٔ آخر هر هفته،‏ خودمان را بدقت آماده می‌کردیم و با این کار می‌دانستیم چه باید بگوییم.‏ هیچ شنبه‌ای نبود که صبح از خواب بیدار شویم و بپرسیم که آیا به موعظه می‌رویم یا نه.‏ مطمئن بودیم که می‌رویم.‏»‏

۱۶.‏ چرا نظم و ثبات در مطالعهٔ خانوادگی با فرزندان،‏ حائز اهمیت است؟‏

^۱۶ لزومی بر تأکید مجدد این امر وجود ندارد که آب حقیقت کتاب مقدس باید به طور مرتب و منظم به کودکان داده شود،‏ یعنی مطالعهٔ هفتگی و خانوادگی کتاب مقدس امری ضروریست.‏ بنا بر اظهار پدر دو فرزند،‏ «عامل مهمی که باعث خشم بچه‌ها می‌شود،‏ بی‌ثباتی است.‏» (‏افسسیان ۶:‏۴‏)‏ او گفت:‏ «من و زنم یک روز و ساعتی را انتخاب کردیم و وفادارانه بر طبق آن برنامه،‏ مطالعهٔ خانوادگی را اداره کردیم.‏ طولی نکشید که بچه‌ها همیشه همان ساعت منتظر مطالعه بودند.‏» در مطابقت با این حقیقت بدیهی که ‹نهال را هر طور که شکل دهی،‏ همانطور درخت می‌شود،‏› همهٔ این آموزشهایی که از هنگام طفولیت داده می‌شوند،‏ حائز اهمیت هستند.‏

۱۷.‏ چه چیز به اندازهٔ آشنا کردن کودکان با حقایق کتاب مقدس اهمیت دارد؟‏

^۱۷ البته،‏ دادن آب حقیقت کتاب مقدس به بچه‌ها مهم است،‏ اما سرمشقی که والدین از خود به جا می‌گذارند نیز اهمیتی مشابه دارد.‏ آیا فرزندان شما می‌بینند که مطالعه می‌کنید،‏ به طور منظم در جلسات حاضر می‌شوید،‏ در خدمت موعظه شرکت می‌کنید،‏ و در واقع از انجام ارادهٔ یَهُوَه لذت می‌برید؟‏ (‏مزمور ۴۰:‏۸‏)‏ مهم است که فرزندان شما اینها را مشاهده کنند.‏ جالب اینکه دختری دربارهٔ مادرش که متحمل مخالفت از سوی شوهر خود شده و شش فرزند را طوری تربیت کرده بود که شاهدانی وفادار شوند،‏ چنین گفت:‏ «چیزی که بیش از همه ما را تحت تأثیر قرار داد،‏ سرمشقی بود که مادرمان از خود به جای گذاشت—‏تأثیر کارهای او بیشتر از صد حرف بود.‏»‏

محافظت از کودکان

۱۸.‏ الف)‏ والدین چگونه می‌توانند حفاظی را که فرزندان به آن نیازمندند،‏ فراهم سازند؟‏ ب)‏ کودکان در اسرائیل از چه نوع آموزشی دربارهٔ اعضای تناسلی برخوردار بودند؟‏

^۱۸ همانطور که نهالان در مقابل آفتهای خطرناک نیاز به محافظت دارند،‏ کودکان نیز در این سیستم شیطانی،‏ به محافظت در مقابل «مردمان شریر» نیازمندند.‏ (‏۲تیموتاؤس ۳:‏۱-‏۵،‏ ۱۳‏)‏ والدین چگونه می‌توانند این حفاظ را فراهم سازند؟‏ به وسیلهٔ کمک به آنان در کسب حکمت الهی!‏ (‏جامعه ۷:‏۱۲‏)‏ یَهُوَه به اسرائیلیان—‏از جمله ‏«اطفال»—‏فرمان داد که به خواندن شریعت وی،‏ که تشخیص رفتار درست یا نادرست جنسی را نیز دربر می‌گرفت،‏ گوش فرا دهند.‏ (‏تثنیه ۳۱:‏۱۲؛‏ لاویان ۱۸:‏۶-‏۲۴‏)‏ از اعضای تناسلی مانند «بیضه،‏» و همچنین ‹گوشت› (‏عضوتناسلی مرد)‏ به طور مکرر سخن به میان آمده است.‏ (‏لاویان ۱۵:‏۱-‏۳،‏ ۱۶؛‏ ۲۱:‏۲۰؛‏ ۲۲:‏۲۴؛‏ اعداد ۲۵:‏۸؛‏ تثنیه ۲۳:‏۱۰‏)‏ به سبب فساد بیش از حد دنیای کنونی،‏ کودکان باید از استفادهٔ درست یا نادرست اینگونه اعضای بدن که جزئی از خلقتی است که خدا آن را «بسیار نیکو» خواند،‏ آگاهی داشته باشند.‏—‏پیدایش ۱:‏۳۱؛‏ ۱قرنتیان ۱۲:‏۲۱-‏۲۴‏.‏

۱۹.‏ چگونه می‌توان به کودکان در خصوص اعضای تناسلی‌شان،‏ آموزش درست داد؟‏

^۱۹ بهترین کار این است که پدر و مادر،‏ هر دو با یکدیگر،‏ یا هر قیّم،‏ بچه را با اعضای تناسلی‌اش آشنا سازند.‏ در آن هنگام باید توضیح دهند که دیگران اجازه ندارند این اعضا را لمس کنند.‏ از آنجایی که بچه‌بازان اغلب امتحان می‌کنند که ببینند بچه‌ها در مقابل قدمهای مقدماتی و زیرکانهٔ جنسی آنان چه واکنشی نشان می‌دهند،‏ باید به بچه آموخت که قاطعانه در مقابل آنان ایستادگی کند و بگوید،‏ «الان می‌روم می‌گویم چه کار کردی!‏» به کودکان خود بیاموزید که اگر کسی سعی کند طوری آنان را لمس نماید که خود را معذب حس کنند،‏ صرف‌نظر از هر تهدیدی که موجب ترس آنها شده باشد،‏ همیشه باید آن را اطلاع دهند.‏

تأدیب محبت‌آمیز

۲۰.‏ الف)‏ تأدیب از چه لحاظ به هرس کردن شباهت دارد؟‏ ب)‏ تأدیب در ابتدا چه اثری دارد،‏ اما نتیجه‌اش چیست؟‏

^۲۰ همانطور که هرس کردن برای درخت مفید است،‏ تأدیب محبت‌آمیز نیز برای کودکان فایده به همراه دارد.‏ (‏امثال ۱:‏۸،‏ ۹؛‏ ۴:‏۱۳؛‏ ۱۳:‏۱‏)‏ چیدن شاخه‌های بی‌ثمر به رشد شاخه‌های دیگر کمک می‌کند.‏ بنابراین اگر فرزندان شما بویژه متوجه مادیات هستند یا به معاشرت بد یا تفریحات مضر گرایش دارند،‏ این تمایلات نادرست مانند شاخه‌هایی هستند که باید چیده شوند.‏ اگر این تمایلات را برطرف کنید،‏ به فرزندانتان کمک می‌کنید تا در مسیری روحانی رشد نمایند.‏ چنین تأدیبی در ابتدا ممکن است ناخوشایند به نظر آید،‏ همانطور که هرس کردن می‌تواند موجب خدشهٔ درخت شود.‏ اما نتیجهٔ خوب تأدیب این است که باعث می‌شود فرزندتان در مسیری که می‌خواهید،‏ دوباره رشد کند.‏—‏عبرانیان ۱۲:‏۵-‏۱۱‏.‏

۲۱،‏ ۲۲.‏ الف)‏ چه چیز نشانگر آن است که تأدیب کردن و تأدیب شدن،‏ هیچکدام خوشایند نیستند؟‏ ب)‏ چرا والدین نباید از تأدیب کردن خودداری نمایند؟‏

^۲۱ براحتی می‌توان تصدیق کرد که تأدیب کردن و تأدیب شدن،‏ هیچکدام خوشایند نیستند.‏ پدری خاطرنشان کرد:‏ «پسرم مقدار قابل توجهی از وقتش را با جوانی می‌گذراند که پیران به من هشدار داده بودند هم‌نشین خوبی نیست.‏ باید خیلی سریعتر عمل می‌کردم.‏ با اینکه پسرم به طور علنی درگیر هیچ کار اشتباهی نشد،‏ اما اصلاح طرز فکر او مدتی طول کشید.‏» پسر وی چنین اظهار کرد:‏ «وقتی رابطهٔ من با بهترین دوستم قطع شد،‏ روحیه‌ام خرد شد.‏» اما او به گفتهٔ خود می‌افزاید:‏ «این تصمیم خوبی بود،‏ چون یک کم بعد از آن،‏ دوستم از جماعت اخراج شد.‏»‏

^۲۲ کلام خدا می‌گوید:‏ «توبیخِ تدبیرآمیزْ طریق حیات است.‏» پس هرچقدر هم که توبیخ یا تأدیب کردن کار مشکلی باشد،‏ آن را در مورد فرزندانت به کار ببر.‏ (‏امثال ۶:‏۲۳؛‏ ۲۳:‏۱۳؛‏ ۲۹:‏۱۷‏)‏ آنها به مرور زمان از اینکه آنان را اصلاح کردی،‏ سپاسگزار خواهند بود.‏ یک فرد جوان اینطور به یاد می‌آورد:‏ «یادم می‌آید که وقتی پدر و مادرم مرا تنبیه می‌کردند،‏ خیلی از دستشان عصبانی می‌شدم.‏ اما اگر آن تنبیه را از من دریغ می‌کردند،‏ حالا بیشتر عصبانی می‌شدم.‏»‏

پاداشی که ارزش تلاش دارد

۲۳.‏ چرا تلاش برای هرگونه توجه محبت‌آمیز به بچه‌ها ارزشمند است؟‏

^۲۳ جای هیچ پرسشی نیست،‏ بچه‌هایی که والدین و همچنین دیگران از آنان مسرورند،‏ محصول توجه بسیاری هستند که هرروزه و از روی محبت بسیار به آنان نشان داده شده است.‏ اما هرگونه تلاشی که برای آنان بخرج داده شود—‏چه فرزندان خود شخص باشند چه فرزندان روحانی او—‏ارزش پاداشی را دارد که می‌توان به آن دست یافت.‏ یوحنا،‏ رسول سالخورده،‏ این موضوع را با این نوشته نشان داد:‏ «مرا بیش از این شادی نیست که بشنوم که فرزندانم در راستی سلوک مینمایند.‏»—‏۳یوحنا ۴‏.‏

‏[پاورقی]‏

آیا به یاد می‌آوری؟‏

◻ نهالان و فرزندان به چه چیز نیازمندند تا مورد تحسین قرار گیرند؟‏

◻ والدین در اصل چگونه می‌توانند داربستهای مؤثری برای تربیت فرزندان باشند؟‏

◻ چه چیزهایی را می‌توان در گفتگوهای آموزشی با کودکان،‏ گنجاند،‏ و آنها باید بیاموزند که در مقابل چه چیزی مقاومت کنند؟‏

◻ همانطور که هرس کردن برای درخت مفید است،‏ تأدیب چه فایده‌ای برای فرزند به همراه دارد؟‏

‏[صاحب امتیاز تصویر در صفحهٔ ۱۹]‏

Courtesy of Green Chimney’s Farm