دفاع از ایمانمان

‏«خداوند مسیحرا در دل خود تقدیس نمائید و پیوسته مستعدّ باشید تا هر که سبب امیدیرا که دارید از شما بپرسد او را جواب دهید.‏»‏‏—‏۱پطرس ۳:‏۱۵‏.‏

۱،‏ ۲.‏ چرا شاهدان یَهُوَه از مخالفتها ابراز شگفتی نمی‌کنند،‏ و آرزوی ایشان چیست؟‏

در اکثر ممالک جهان شاهدان یَهُوَه به انسانهایی درستکار و پاکدامن معروف هستند.‏ بسیاری از مردم ایشان را همسایگانی بی‌آزار می‌دانند.‏ لیکن،‏ در کمال شگفتی عده‌ای نیز این مسیحیان صلح‌دوست را،‏ چه در زمان جنگ و چه در زمان صلح،‏ به طرز غیرعادلانه‌ای مورد اذیت و آزار قرار داده‌اند.‏ البته،‏ شاهدان یَهُوَه خود از این گونه مخالفتها تعجب نمی‌کنند.‏ در واقع،‏ آنان کاملاً انتظار چنین ضدیتها و مخالفتهایی را دارند.‏ ایشان نیک می‌دانند که مسیحیان وفادار قرن اول د.‏م.‏ نیز مورد «نفرت» دیگران بودند،‏ پس دلیلی ندارد آنانی که اکنون می‌کوشند پیرو واقعی مسیح باشند،‏ غیر از آن را انتظاری داشته باشند.‏ (‏ متی ۱۰:‏۲۲‏)‏ در ضمن کتاب مقدس می‌گوید:‏ «همهٔ کسانیکه میخواهند در مسیح عیسی بدینداری زیست کنند زحمت خواهند کشید.‏»—‏۲تیموتاؤس ۳:‏۱۲‏.‏

^۲ شاهدان یَهُوَه نه خواستار رنج کشیدن می‌باشند،‏ و نه از جریمه شدن،‏ زندانی کشیدن،‏ یا رفتار خشونت‌آمیز لذت می‌برند.‏ آرزوی ایشان این است که زندگیی در ‹آرامش و صلح› داشته باشند تا بتوانند بی‌ممانعت بشارت ملکوت خدا را موعظه کنند.‏ (‏ ۱تیموتاؤس ۲:‏۱،‏ ۲‏)‏ شاهدان یَهُوَه به آزادی مذهبیی که برای پیشبرد مذهب خود در بیشتر کشورها از آن برخوردارند ارج می‌نهند،‏ و با در نظر داشتن وجدان خویش،‏ هرآنچه از دستشان برآید انجام می‌دهند تا «با جمیع خلق» منجمله حاکمان دولتهای بشری ‹در صلح بسر برند.‏› (‏ رومیان ۱۲:‏۱۸؛‏ ۱۳:‏۱-‏۷‏)‏ اما چرا مورد «نفرت» می‌باشند؟‏

۳.‏ یکی از دلایلی که شاهدان یَهُوَه به ناحق مورد نفرت می‌باشند چیست؟‏

^۳ در اصل شاهدان یَهُوَه درست به همان دلایلی که مسیحیان اولیه مورد آزار و اذیت بودند،‏ به ناحق مورد نفرت می‌باشند.‏ نخست،‏ رفتار شاهدان یَهُوَه که بر پایهٔ عقاید مذهبیشان است از دلایل عدم محبوبیت ایشان در نظر عده‌ای از مردم می‌باشد.‏ برای نمونه،‏ شاهدان با غیرت تمام بشارت ملکوت خدا را موعظه می‌کنند،‏ لیکن مردم غیرت ایشان را اشتباهاً «تبلیغ ستیزه‌جویانهٔ مذهبی» تعبیر می‌کنند.‏ (‏ با اعمال ۴:‏۱۹،‏ ۲۰ مقایسه شود.‏)‏ آنان همچنین در جنگها و امور سیاسی ملتها بیطرفند،‏ و همین امر گاه به غلط چنین برداشت می‌شود که شاهدان یَهُوَه به کشور خود خیانت می‌کنند.‏—‏میکاه ۴:‏۳،‏ ۴‏.‏

۴،‏ ۵.‏ الف)‏ چگونه شاهدان یَهُوَه هدف اتهامات بی‌اساس قرار گرفتند؟‏ ب)‏ اغلب محرک اصلی اذیت و آزار خادمان یَهُوَه چه کسانی می‌باشند؟‏

^۴ دوماً،‏ شاهدان یَهُوَه همواره هدف اتهامات بی‌اساس بوده‌اند،‏ که از آن جمله می‌توان به دروغهای وقیحانه و تحریف در معرفی عقاید ایشان اشاره کرد.‏ به همین سبب،‏ در بعضی از کشورها به ناحق مورد حمله واقع می‌شوند.‏ همچنین،‏ شاهدان به دلیل پیروی از فرمان کتاب مقدس مبنی بر ‹پرهیز از خون،‏› جویای معالجهٔ پزشکی بدون استفاده از خون می‌باشند،‏ و به همین دلیل عده‌ای به غلط آنان را «قاتل فرزندان خود» و «فرقهٔ خودکشی» لقب داده‌اند.‏ (‏ اعمال ۱۵:‏۲۹‏)‏ اما حقیقت امر این است که شاهدان یَهُوَه ارزش والایی برای زندگی قائل هستند،‏ و در پی بهترین روشهای درمانی برای خود و فرزندانشان می‌باشند.‏ این گفته که شمار کثیری از فرزندان شاهدان یَهُوَه هر ساله به دلیل نپذیرفتن انتقال خون تلف می‌شوند،‏ ادعایی پوچ و بی‌پایه است.‏ همچنین،‏ از آنجایی که حقیقت کتاب مقدس بر تمام اعضای خانواده اثری یکسان نمی‌گذارد،‏ از این رو،‏ شاهدان متهم به این هستند که خانواده‌ها را از هم می‌پاشند.‏ اما،‏ کسانی که با شاهدان یَهُوَه آشنایی دارند بخوبی می‌دانند که ایشان برای زندگی خانوادگی حرمت بسیار قائلند،‏ و می‌کوشند تا فرامین کتاب مقدس را به اجرا بگذارند،‏ بعنوان مثل اینکه زن و شوهر باید به یکدیگر محبت کرده،‏ احترام بگذارند،‏ و فرزندان باید مطیع والدین شاهد یا غیرشاهد خود باشند.‏—‏افسسیان ۵:‏۲۱–‏۶:‏۳‏.‏

^۵ در خیلی از موارد،‏ مشخص شده است که محرک اصلی آزار و اذیت خادمان یَهُوَه مذهبیان مخالف بوده‌اند که با نفوذ بر روی مقامات سیاسی و رسانه‌های خبری سعی کرده‌اند فعالیت شاهدان را متوقف سازند.‏ ما شاهدان یَهُوَه در مقابل اینگونه مخالفتها چه واکنشی باید از خود نشان دهیم—‏حال می‌خواهد به دلیل اعتقادات و اعمال ما باشد،‏ و یا به دلیل اتهامات بی‌اساسی که به ما نسبت داده می‌شود؟‏

‏«اعتدال شما بر جمیع مردم معروف بشود»‏

۶.‏ چرا حائز اهمیت است که دیدگاهی متعادل نسبت به افراد خارج از جماعت مسیحی داشته باشیم؟‏

^۶ نخست ما باید به افرادی با اعتقادات دیگر با دید درست،‏ یعنی با دید یَهُوَه،‏ بنگریم.‏ در غیر این صورت،‏ ممکن است بی‌دلیل موجبات خصومت و انتقاد را فراهم آوریم.‏ پولس رسول می‌گوید:‏ «اعتدال شما بر جمیع مردم معروف بشود.‏» (‏ فیلپیان ۴:‏۵‏)‏ لذا،‏ کتاب مقدس ما را ترغیب می‌کند تا دیدگاهی متعادل نسبت به اشخاص خارج از جماعت مسیحی داشته باشیم.‏

۷.‏ ‹نگاه داشتن خود از آلایش دنیا› چه جوانبی را دربر دارد؟‏

^۷ همچنین،‏ کتاب مقدس بوضوح به ما تذکر می‌دهد که ‹خود را از آلایش دنیا نگاه داریم.‏› (‏ یعقوب ۱:‏۲۷؛‏ ۴:‏۴‏)‏ واژهٔ «دنیا» در اینجا،‏ همچون در بسیاری از بخشهای دیگر کتاب مقدس،‏ به مفهوم تودهٔ مردم غیر از مسیحیان حقیقی می‌باشد.‏ ما در میان این اجتماع مردم زندگی می‌کنیم؛‏ ما با این مردم در محل کار،‏ مدرسه،‏ و در همسایگیمان مرتباً در تماس هستیم.‏ (‏ یوحنا ۱۷:‏۱۱،‏ ۱۵؛‏ ۱قرنتیان ۵:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ با این حال،‏ ما خود را در این دنیا،‏ با پرهیز از هر گونه گفتار و کرداری که مغایر با شیوهٔ عادل خدا باشد،‏ بی‌آلایش و بی‌فساد نگاه می‌داریم.‏ همچنین برای ما اهمیتی حیاتی دارد که هیچگاه از خطر معاشرت نزدیک با این دنیا غافل نمانیم،‏ بخصوص معاشرت با افرادی که ابداً احترامی برای معیارهای یَهُوَه قائل نمی‌باشند.‏—‏امثال ۱۳:‏۲۰‏.‏

۸.‏ چرا توصیهٔ بی‌فساد ماندن از این دنیا نباید این طرزفکر را در ما بوجود آورد که به دیدهٔ حقارت به افراد غیرشاهد بنگریم؟‏

^۸ با این حال،‏ توصیهٔ بی‌فساد ماندن از این دنیا نباید این طرزفکر را در ما بوجود آورد که به افراد غیرشاهد به دیدهٔ حقارت بنگریم.‏ (‏ امثال ۸:‏۱۳‏)‏ خیر،‏ نمونهٔ رهبران مذهبی یهودی را که در مقالهٔ گذشته مورد بحث قرار گرفت به یاد آور.‏ آنان با مذهبی که بوجود آورده بودند نه نظر عنایت یَهُوَه را جلب نمودند،‏ و نه روابطشان را با غیریهودیان بهبود بخشیدند.‏ (‏ متی ۲۱:‏۴۳،‏ ۴۵‏)‏ این مردان دُگم و متعصب از فراز جایگاه بلندی که خود را در آن می‌دیدند غیریهودیان را نظاره می‌کردند.‏ لیکن،‏ ما نمی‌خواهیم با چنین تنگ‌نظریی به غیرشاهدان بنگریم.‏ ما همچون پولس رسول آرزویمان این است که تمام کسانی که پیام کتاب مقدس را می‌شنوند مورد عنایت الهی قرار گیرند.‏—‏اعمال ۲۶:‏۲۹؛‏ ۱تیموتاؤس ۲:‏۳،‏ ۴‏.‏

۹.‏ هنگام صحبت در مورد غیرشاهدان دیدگاهی متعادل و بر پایهٔ آیات کتاب مقدس باید چه تأثیری بر لحن گفتار ما داشته باشد؟‏

^۹ لحن ما در صحبت در مورد غیرشاهدان باید تحت‌تأثیر طرزفکری متعادل و بر پایهٔ کتاب مقدس باشد.‏ از جمله تعالیمی که پولس به تیطس داد،‏ این یادآوری به مسیحیان جزیرهٔ کَرِیت بود که «هیچکسرا بد نگویند و جنگجو نباشند بلکه ملایم و کمال حلمرا با جمیع مردم بجا آورند.‏» (‏ تیطس ۳:‏۲‏)‏ به این نکته دقت کن که مسیحیان نمی‌بایست «هیچکسرا بد» می‌گفتند—‏این موضوع حتی در مورد عده‌ای از غیرمسیحیان کَرِیت که در بین همگان به دروغگویی،‏ شکم‌پرستی،‏ و تنبلی شهرت یافته بودند صادق بود.‏ (‏ تیطس ۱:‏۱۲‏)‏ بنابراین،‏ بکار بردن لحنی تحقیرآمیز در صحبت در مورد اشخاصی با عقاید دیگر برخلاف اصول کتاب مقدس است.‏ حقیر شمردن دیگران مانع جذب ایشان به پرستش یَهُوَه خواهد شد.‏ لیکن،‏ چنانچه ما در مورد دیدگاهمان نسبت به دیگران،‏ و رفتارمان با ایشان اصول معقول کلام یَهُوَه را بکار بگیریم،‏ ‹تعلیم خدا را زینت داده‌ایم.‏›—‏تیطس ۲:‏۱۰‏.‏

چه وقت سکوت کنیم و چه وقت صحبت کنیم؟‏

۱۰،‏ ۱۱.‏ عیسی چگونه نشان داد که دقیقاً می‌داند الف)‏ چه «وقتی برای سکوت» است؟‏ ب)‏ چه «وقتی برای گفتن» است؟‏

^۱۰ جامعه ۳:‏۷ می‌گوید:‏ «وقتی برای سکوت و وقتی برای گفتن» وجود دارد.‏ اما مشکل اینجاست که چه وقت تصمیم بگیریم نسبت به موضوع بی‌اعتنا باشیم،‏ و چه وقت به دفاع از ایمان خود لب به سخن بگشاییم؟‏ ما می‌توانیم از نمونهٔ شخصی سرمشق بگیریم که تصمیماتی بی‌عیب و نقص می‌گرفت؛‏ یعنی عیسی.‏ (‏ ۱پطرس ۲:‏۲۱‏)‏ او نیک می‌دانست که چه هنگام «وقتی برای سکوت» است.‏ برای نمونه،‏ هنگامی که رؤسای کَهَنه و مردانی دیگر عیسی را در حضور پیلاطُس محکوم ساختند،‏ وی «هیچ جواب نمیداد.‏» (‏ متی ۲۷:‏۱۱-‏۱۴‏)‏ عیسی خاموش ماند زیرا نمی‌خواست اختلالی در اجرای آنچه خدا از وی خواسته بود بوجود آورد.‏ وی تصمیم گرفت بگذارد سوابق اعمالش بر او شهادت دهد.‏ عیسی می‌دانست که حتی با گفتن حقیقت امر بر دلها و اذهان متکبر ایشان تغییری حاصل نمی‌گردد.‏ از این رو،‏ اعتنایی به اتهامات ایشان نکرد،‏ و عمداً سکوت خویش را حفظ نمود.‏—‏اشعیا ۵۳:‏۷‏.‏

^۱۱ لیکن،‏ عیسی ‹وقت گفتن› را نیز نیک می‌دانست.‏ در فرصتی دیگر،‏ وی صریح و بی‌پرده به منظور تکذیب اتهامات بی‌اساسی که به او نسبت می‌دادند از خود دفاع کرد.‏ برای مثال،‏ هنگامی که کاتبان و فریسیان سعی کردند او را در جمع مردم با این اتهام که با کمک بَعْلْزَبُول دیوها را اخراج می‌کند بی‌اعتبار کنند،‏ عیسی اجازه نداد این تهمت بر وی بماند.‏ عیسی با منطقی مبهوت‌کننده و مَثَلی پرقدرت دورغ آنان را باطل کرد.‏ (‏ مرقس ۳:‏۲۰-‏۳۰‏؛‏ همچنین متی ۱۵:‏۱-‏۱۱؛‏ ۲۲:‏۱۷-‏۲۱؛‏ یوحنا ۱۸:‏۳۷ ملاحظه شود.‏)‏ همینطور،‏ هنگامی که عیسی را پس از آنکه مورد خیانت قرار گرفت و دستگیر شد،‏ به پای محکمهٔ سَنهِدرین کشاندند،‏ کاهن اعظم،‏ قیافا،‏ با حیله‌گری از وی پرسید:‏ «ترا بخدای حیّ قسم میدهم ما را بگوی که تو مسیح پسر خدا هستی یا نه؟‏» در اینجا نیز «وقتی برای گفتن» بود،‏ چرا که خاموش ماندن به منزلهٔ این می‌بود که مسیح بودن خود را انکار کرده باشد.‏ پس،‏ عیسی در جواب گفت:‏ «من هستم.‏»—‏متی ۲۶:‏۶۳،‏ ۶۴؛‏ مرقس ۱۴:‏۶۱،‏ ۶۲‏.‏

۱۲.‏ در چه موقعیتی پولس و بَرنابا در ایقونیِه بر آن شدند تا با غیرت تمام صحبت کنند؟‏

^۱۲ حال به نمونهٔ پولس و بَرنابا توجه کن.‏ در اعمال ۱۴:‏۱،‏ ۲ نقل شده است که «در ایقونیه ایشان با هم بکنیسهٔ یهود در آمده بنوعی سخن گفتند که جمعی کثیر از یهود و یونانیان ایمان آوردند،‏ لیکن یهودیان بی‌ایمان دلهای امّتها را اغوا نمودند و با برادران بداندیش ساختند.‏» در اینجا ترجمهٔ انجیل شریف می‌گوید:‏ «اما یهودیانی که ایمان نیاورده بودند غیریهودیان را تحریک کردند و افکار آنان را نسبت به این برادران منحرف ساختند.‏» مخالفان یهودی که تنها به رد کردن پیام قانع نبودند،‏ به جوسازی پرداخته،‏ سعی کردند تعصب غیریهودیان را برضد مسیحیان برانگیزند.‏a این موضوع نشانگر نفرت عمیق ایشان نسبت به مسیحیت بود!‏ (‏ با اعمال ۱۰:‏۲۸ مقایسه شود.‏)‏ در آن هنگام پولس و بَرنابا حس کردند «وقتی برای گفتن» حقیقت است،‏ تا مبادا شاگردان جدید به سبب تهمتهای مردم دلسرد و مأیوس شوند.‏ «پس [پولس و بَرنابا] مدّت مدیدی توقّف نموده بنام [یَهُوَه]» که با اعطای قدرت ظاهر ساختن آیات و معجزات آنان را تأیید می‌کرد «بدلیری سخن میگفتند.‏» در نتیجه «گروهی همدستان یهود و جمعی [طرفدار] رسولان» شدند.‏—‏اعمال ۱۴:‏۳،‏ ۴‏.‏

۱۳.‏ در برخورد با اتهامات،‏ معمولاً در چه صورت «وقتی برای سکوت» است؟‏

^۱۳ ولی،‏ ما در مقابل اتهامات چگونه باید واکنش نشان دهیم؟‏ تصمیم ما در این مورد بستگی به موقعیت دارد.‏ گاه موقعیت ایجاب می‌کند که از اصل «وقتی برای سکوت» پیروی کنیم.‏ بخصوص زمانی که مخالفان ما نیّت سفسطه کردن داشته باشند.‏ هرگز نباید فراموش کنیم که عده‌ای ابداً تمایل به دانستن حقیقت ندارند.‏ (‏ ۲تسالونیکیان ۲:‏۹-‏۱۲‏)‏ سعی و کوشش به منظور استدلال با کسانی که دل متکبرشان هیچ چیز را باور نمی‌کند حاصلی نخواهد داشت.‏ از همه مهمتر،‏ اگر قرار باشد با همهٔ کسانی که ما را هدف اتهامات خود قرار می‌دهند به بحث بپردازیم،‏ ممکن است از اصلی بسیار مهمتر و فعالیتی بس پراجرتر دور شویم،‏ که همانا کمک به اشخاص خوش‌قلب و بی‌ریایی است که نیّت دلشان واقعاً درک حقایق کتاب مقدس می‌باشد.‏ پس در رویارویی با شخص مخالفی که تنها در تلاش است دروغ و ریا در مورد ما اشاعهٔ دهد،‏ پند کتاب مقدس به ما این است:‏ «از ایشان اجتناب نمائید.‏»—‏رومیان ۱۶:‏۱۷،‏ ۱۸؛‏ متی ۷:‏۶‏.‏

۱۴.‏ به چه طرقی می‌توانیم در مقابل دیگران از ایمان خود دفاع کنیم؟‏

^۱۴ این موضوع بدین معنا نیست که نباید از ایمان خود دفاع کنیم.‏ خیر،‏ «وقتی برای گفتن» نیز وجود دارد.‏ ما کمک خود را از اشخاصی با خلوص‌نیّت که تحت‌تأثیر انتقادات افتراآمیزی در مورد ما قرار گرفته‌اند دریغ نمی‌داریم.‏ خواست و نیّت ما این است که چنین موقعیتهای پرارزشی را از دست نداده،‏ اعتقادات قلبیمان را بروشنی برای دیگران توضیح دهیم.‏ پطرس چنین نوشت:‏ «ترس مسیح در دلهای شما باشد و او را خداوند خود بدانید و اگر کسی علت امید شما را می‌پرسد،‏ همیشه آماده جواب باشید.‏ البته با ملایمت و احترام.‏» (‏ ۱پطرس ۳:‏۱۵،‏ ۱۶‏؛‏ انجیل شریف‏)‏ چنانچه فردی براستی علاقه‌مند از ما در مورد دلیل اعتقاداتی که در نظر ما گرامی می‌باشند،‏ و همچنین اتهامات نادرستی که مخالفان به ما نسبت می‌دهند توضیح بخواهد،‏ ما مسئولیم از ایمان خود دفاع کنیم،‏ و جوابی معقول بر پایهٔ کتاب مقدس ارائه دهیم.‏ همچنین،‏ رفتار و سیرت نیکوی ما گواه محکمی بر صحت گفته‌هایمان خواهد بود.‏ چنین افرادی بدور از تعصب مشاهده خواهند کرد که سعی ما بر این است تا زندگیی موافق با معیارهای عادل خدا داشته باشیم،‏ و ایشان بدرستی متوجه خواهند شد که اتهاماتی که به ما نسبت داده شده است بی‌اساس می‌باشند.‏—‏۱پطرس ۲:‏۱۲-‏۱۵‏.‏

تبلیغات افتراآمیز

۱۵.‏ در مورد رسانه‌های خبریی که به درج اخبار تحریف‌شده در مورد شاهدان یَهُوَه دست زده‌اند نمونه‌ای را نقل کن.‏

^۱۵ گهگاه شاهدان یَهُوَه در رسانه‌های خبری با اطلاعاتی تحریف‌شده در مورد خود روبرو می‌شوند.‏ برای نمونه،‏ روزنامه‌ای روسی در شمارهٔ ۱ اوت ۱۹۹۷ خود مقاله‌ای افتراآمیز در مورد شاهدان یَهُوَه به چاپ رساند،‏ و یکی از نکاتی که در آن به چشم می‌خورد این بود که بر تمام اعضای شاهدان یَهُوَه واجب است که ‹چنانچه شوهر،‏ زن،‏ و یا والدینشان اعتقادات ایشان را قبول و از آنها پیروی نکنند،‏ باید آنان را طرد نمایند.‏› لیکن،‏ کسانی که واقعاً شاهدان یَهُوَه را می‌شناسند بخوبی می‌دانند که این اتهام بی‌اساس است.‏ کتاب مقدس آموزش می‌دهد که اعضای مسیحی خانواده وظیفه دارند با دیگر اعضای خانواده که احتمالاً اعتقادات دیگری دارند،‏ رفتاری محبت‌آمیز و محترمانه داشته باشند،‏ و از این رو،‏ شاهدان یَهُوَه تمام سعی و کوشش خود را بخرج می‌دهند تا این فرمان را اجرا کنند.‏ (‏ ۱قرنتیان ۷:‏۱۲-‏۱۶؛‏ ۱پطرس ۳:‏۱-‏۴‏)‏ آری،‏ مقالهٔ مزبور گرچه با حقیقت فاصلهٔ زیادی داشت،‏ لیکن به چاپ رسید و بسیاری از خوانندگان را گمراه ساخت.‏ ما در مواجه شدن با چنین انتقادهایی،‏ چگونه می‌توانیم از اعتقادات خود دفاع کنیم؟‏

۱۶،‏ ۱۷ و کادر صفحهٔ ۲۵.‏ الف)‏ یکی از شماره‌های مجلهٔ برج دیده‌بانی در زمینهٔ اخبار نادرستی که در رسانه‌های خبری درج شده بود چه توضیحی داد؟‏ ب)‏ در چه موقعیتی شاهدان یَهُوَه احتمالاً در مقابل گزارشات منفی در رسانه‌های خبری عکس‌العمل نشان می‌دهند؟‏ (‏ کادر و پاورقی نیز ملاحظه شود.‏)‏

^۱۶ در اینجا نیز «وقتی برای سکوت و وقتی برای گفتن» وجود دارد.‏ در یکی از شماره‌های برج دیده‌بانی این موضوع چنین توضیح داده شد:‏ «اینکه ما در مقابل اخبار نادرست در رسانه‌های خبری بی‌اعتنا باشیم،‏ یا اینکه با شیوه‌ای معقول از حقیقت دفاع کنیم،‏ تماماً بستگی به موقعیت،‏ عاملان اتهام،‏ و اهداف ایشان دارد.‏» در پاره‌ای از موارد بهترین کار آن است که بی‌توجه از کنار موضوع بگذریم تا بیش از این برای اخبار دروغ تبلیغ نشود.‏

^۱۷ در مواردی دیگر ممکن است «وقتی برای گفتن» واقعیات باشد.‏ برای نمونه،‏ خبرنگاران یا گزارش‌گران مسئولی را فرض کن که اطلاعاتی نادرست در مورد شاهدان یَهُوَه کسب کرده‌اند،‏ ولی احتمالاً خوشحال خواهند شد چنانچه اطلاعاتی درست بدیشان داده شود.‏ (‏ کادر «تصحیح تصویری غلط» ملاحظه شود.‏)‏ چنانچه گزارشی منفی در رسانه‌های خبری پیش‌داوریهایی را موجب شود که مانع کار موعظه گردد،‏ احتمالاً نمایندگانی از طرف دفتر شعبهٔ انجمن برج‌دیده‌بانی با شیوه‌هایی مناسب دفاع از حقیقت را به عهده خواهند گرفت.‏b برای نمونه،‏ ممکن است از پیرانی باصلاحیت خواسته شود،‏ مثلاً در گزارشی تلویزیونی،‏ حقایق را عرضه کنند—‏البته،‏ در موقعیتی که عدم حضور ایشان به منزلهٔ این باشد که شاهدان یَهُوَه سخنی در دفاع از خود ندارند.‏ اعضای دیگر شاهدان نیز خردمندانه با راهنمائیهای انجمن برج دیده‌بانی و نمایندگان این انجمن همکاری می‌کنند.‏ —‏ عبرانیان ۱۳:‏۱۷‏.‏

دفاع قانونی از بشارت

۱۸.‏ الف)‏ چرا ما برای موعظه نیازی به اجازهٔ دولتهای بشری نداریم؟‏ ب)‏ هنگامی که اجازهٔ موعظهٔ کردن از ما مضایقه می‌شود چه اقدامی می‌کنیم؟‏

^۱۸ حکم موعظهٔ بشارتِ ملکوتِ خدا حکمی آسمانی است.‏ عیسی که «تمامئ قدرت در آسمان و بر زمین» به وی عطا شده،‏ ما را مأمور این کار کرده است.‏ (‏ متی ۲۸:‏۱۸-‏۲۰؛‏ فیلپیان ۲:‏۹-‏۱۱‏)‏ از این رو،‏ ما برای کار موعظه نیازی به اجازهٔ دولتهای بشری نداریم.‏ با این حال،‏ از یاد نمی‌بریم که داشتن آزادی مذهبی راه را برای اشاعهٔ پیام ملکوت بازتر می‌سازد.‏ در کشورهایی که ما آزادانه می‌توانیم به دیانت خود بپردازیم،‏ برای حمایت از آن همچنین از سیستم قضایی بهره می‌گیریم.‏ در جاهایی که این آزادی از ما مضایقه شده است،‏ در چهارچوب قانون سعی می‌کنیم به آن دست یابیم.‏ هدف ما،‏ نه اصلاحات اجتماعی،‏ بلکه «حجّت و اثبات انجیل [یا به عبارت دیگر،‏ تثبیت قانونی بشارت]» است.‏c‏—‏فیلپیان ۱:‏۷‏.‏

۱۹.‏ الف)‏ با ‹ادا نمودن مال خدا به خدا› ممکن است چه چیزی بر سر ما بیاید؟‏ ب)‏ ما شخصاً عزم چه کاری را کرده‌ایم؟‏

^۱۹ ما شاهدان یَهُوَه،‏ یَهُوَه را حاکم مطلق جهان می‌دانیم.‏ قوانین وی متعال می‌باشند.‏ ما با در نظر داشتن وجدان خود مطیع حکومتهای بشری هستیم،‏ و به همین دلیل ‹مال قیصر را به قیصر ادا می‌کنیم.‏› لیکن،‏ اجازه نمی‌دهیم که چیزی در اجرای اصلی بسیار مهمتر یعنی ‹ادا نمودن مال خدا به خدا› خلل ایجاد کند.‏ (‏ متی ۲۲:‏۲۱‏)‏ ما بخوبی می‌دانیم که انجام این کار ما را مورد «نفرت» ملتها قرار می‌دهد،‏ لیکن آن را بعنوان بخشی از خرج شاگرد شدن به جان می‌خریم.‏ پیشینهٔ قانونی شاهدان یَهُوَه در طول قرن بیستم شاهدیست بر دفاعهایی که ایشان از ایمان و اعتقادات خود به عمل آورده‌اند.‏ ما با کمک و پشتیبانی یَهُوَه همواره به ‹تعلیم و مژده دادن› ادامه خواهیم داد.‏—‏اعمال ۵:‏۴۲‏.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

آیا به یاد می‌آوری؟‏

◻ چرا شاهدان یَهُوَه مورد «نفرت» دیگران می‌باشند؟‏

◻ طرزفکر ما نسبت به کسانی که از لحاظ مذهبی با ما هم‌عقیده نیستند چگونه باید باشد؟‏

◻ عیسی در برخورد با مخالفان چه نمونهٔ متعادلی را سرمشق ما قرار داد؟‏

◻ زمانی که ما مورد اتهام واقع می‌شویم،‏ چگونه باید اصل «وقتی برای سکوت و وقتی برای گفتن» را بکار ببندیم؟‏

‏[کادر در صفحهٔ ۲۵]‏

تصحیح تصویری غلط

‏«در شهر یاکویبا در کشور بولیوی،‏ گروهی مبلّغ مذهبیِ محل ترتیبی دادند تا یکی از کانالهای تلویزیونی برنامه‌ای را که ظاهراً به دست مرتدان ساخته شده بود،‏ به نمایش بگذارد.‏ با نظر به تأثیر منفی این برنامه،‏ چند پیر جماعت تصمیم گرفتند به ملاقات مسئولان دو کانال تلویزیونی رفته،‏ با تقبل هزینهٔ آن از ایشان درخواست پخش دو ویدئو را بنمایند،‏ با عنوانهای شاهدان یَهُوَه—‏سازمانی که پشت این نام قرار دارد،‏ و همچنین کتاب مقدس،‏ کتاب حقایق و نبوتها.‏ صاحب یکی از کانالهای رادیویی،‏ پس از مشاهدهٔ این برنامه از تلویزیون،‏ خشمگین از تصویر غلطی که در برنامهٔ پخش‌شده بدست مرتدان از شاهدان نشان داده شده بود،‏ به شاهدان یَهُوَه چند آگهی تبلیغاتی رایگان به منظور کنگرهٔ ناحیه‌ای آتی ایشان پیشنهاد نمود.‏ بدین ترتیب شمار حاضران در کنگره به طرز بی‌سابقه‌ای بالا رفت،‏ و همچنین پس از این قضیه اشخاص خوش‌قلب و بی‌ریا در ملاقاتهای شاهدان صادقانه سؤالات خود را از آنان می‌پرسیدند.‏»—‏سالنامهٔ شاهدان یَهُوَه ۱۹۹۷ (‏ انگل‍.‏)‏،‏ صفحه‌های ۶۱-‏۶۲.‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۶]‏

عیسی در موقعیتی با صراحت اتهامات وارده به خود را تکذیب کرد